Βάλλεται ἀνελέητα ἡ Θ. Κοινωνία καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς μένουν ἄπραγοι
Εὑρισκόμεθα πρὸ τῶν θυρῶν τῆς μεγάλης ἑορτῆς καὶ μητρὸς τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου, ὅπου ψάλλομεν «λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ» καὶ κραυγάζομεν τὸ «ἐτέχθη ἡμῖν Σωτήρ». Μήπως πρόκειται περὶ ἀφηρημένων «μεταφυσικῶν» ἰσχυρισμῶν ἢ πιστεύομεν ὄντως ὅτι «ὅπου βούλεται Θεὸς νικᾶται φύσεως τάξις»; Μᾶς παρέχει τὴν ζωὴν καὶ τὴν σωτηρίαν καὶ ἀπὸ ἐπιγείους κινδύνους ἢ μήπως ὑπόκειται δῆθεν καὶ ὁ Θεὸς εἰς τοὺς νόμους τῆς φύσεως; Ἂν θέλη ὁ Θεὸς δὲν ἀφανίζει ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ καὶ τὸν κορωνοϊὸν καὶ τοὺς ἐκμεταλλευομένους πολιτικῶς αὐτόν; Ἀναμένει ὅμως ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους, ποὺ Αὐτὸς κατὰ παραχώρησιν ἀνέχεται εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ὅπως καὶ ὅλους μας, νὰ πράξουν πρῶτα τὸ καθῆκον των.
Ὑπάρχουν Ἱεράρχαι μὲ συνείδησιν, ἀλλὰ εἶναι φοβισμένοι. Ὑπάρχουν καὶ Ἱεράρχαι ἀσυνείδητοι, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι οἱ ἴδιοι ἀνεβίβασαν τὸν ἑαυτὸν των εἰς τὸν θῶκον ποὺ ἀπολαμβάνουν καὶ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ τὸν ἀπολέσουν… Εἰς τοὺς δευτέρους δὲν ἔχομεν πλέον τί νὰ εἴπωμεν παρὰ μόνον «ραντεβοὺ εἰς τὴν Δευτέραν Παρουσίαν»… Πρὸς τοὺς πρώτους ὅμως υἱικῶς ἀλλὰ καὶ φιλαδέλφως ὑπενθυμίζομεν τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, ὅτι ἔρχεται κάποτε ἡ ὥρα ποὺ διὰ τὴν πίστιν ὁδηγεῖται κανεὶς καὶ εἰς τὸ δικαστήριον καὶ εἰς τὴν φυλακήν:
«παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ… καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται.» (Ματθ. 10,17-22).
Τί ἀναμένουν σήμερα, διὰ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν Θ. Λειτουργίαν, νὰ κατέβη Ἄγγελος Κυρίου νὰ τοὺς παρακινήση; Ἢ μήπως ἀνέλαβαν αὐτὴν τὴν «θέσιν» μὲ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι θὰ διοικοῦν μόνον κατὰ τὰς «καλάς ἡμέρας», ἐνῶ τὰς ὑπολοίπους θὰ ἐκχωροῦν τὴν Ἀρχιερατικήν τους ἐξουσίαν εἰς τοὺς πολιτικούς; Θὰ ἀντιτάξουν ἔνιοι: «Κινδυνεύει ὁ πλησίον ἂν συγκεντρωθοῦμε εἰς τοὺς ναούς»! Ἂν κινδυνεύη ἀπὸ τὸ «Εἰρήνη πᾶσι», τότε σημαίνει ὅτι πλέον δὲν πιστεύουν ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς προφυλάσσει μὲ τὴν Ἄκτιστον Ἐνέργειάν Του καὶ δὲν προνοεῖ, ἀλλὰ ὅτι ὁ Ἴδιος μᾶς «μαντρώνει» εἰς τὸ σφαγεῖον! Ὁποία βλασφημία! Ἴσως ἕτερος νὰ εἴπη: «κόκκινη γραμμμὴ μας εἶναι μόνο ἡ Θ. Κοινωνία, ὄχι ὁ Ἐκκλησιασμός»! Ἀπαντᾶ εἰς αὐτὸν ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος (Γεύσασθε καὶ Ἴδετε, ἔκδ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Σταμάτα 2017, σ. 136):
«Δὲν ἀναπνέουμε ὅταν εὐκαιρήσουμε, δὲν τρῶμε ὅταν εὐκαιρήσουμε, δὲν κοιμόμαστε ὅταν εὐκαιρήσουμε, αὐτὰ εἶναι βιοτικὲς ἀνάγκες καὶ τὶς ἐκτελοῦμε συνεχῶς. Ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ εἶναι βιοτικὴ ἀνάγκη τῆς ψυχῆς. «Λατρεία Θεοῦ, τροφὴ ψυχῆς», λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Χωρὶς τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ ἡ ψυχὴ μαραζώνει καὶ πεθαίνει».
Ἂς δεχθῶμεν ὅμως ἔστω αὐτὴν τὴν ὑποτιθεμένην «κόκκινην γραμμήν»: Ἔχετε συνειδητοποιήσει, Σεβασμιώτατοι, ὅτι ἐπροδόθη καὶ αὐτή; Εἰς δημοσκοπήσεις ποὺ προβάλλονται εἰς τὰς τηλοψίας ὑπερτερεῖ ἡ ἀσεβὴς ἄποψις ὅτι ἡ Θ. Κοινωνία μεταδίδει ἰούς! Πῶς ἐκαλλιεργήθη αὐτὴ ἡ ἐντύπωσις; Ἀφ’ ἑνὸς ἀπὸ τὴν Ἐπισκοπικὴν ἀφωνίαν! Ἂν συνεκαλεῖτο ἡ ὁλομέλεια τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ὅλοι ὁμοφώνως διεκήρυττον τὴν ἀλήθειαν συνάμα δὲ ἐφρόντιζον δι’ ὀργανωμένου σχεδίου νὰ γίνη σύνθημα εἰς τὰ διαδικτυακὰ κατηχητικὰ καὶ εἰς ὅσα μέσα ἐνημερώσεως παραμένουν ἀνεξάρτητα, θὰ ἦτο διαφορετικὴ ἡ κατάστασις εἰς τὴν κοινὴν γνώμην.
Ἀφ’ ἑτέρου μέχρι καὶ αἱ Θεολογικαὶ Σχολαί, ποὺ ἔπρεπε νὰ ἦσαν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τῆς Ἐκκλησίας, εὑρίσκονται ἐναρμονισμέναι μὲ τὸ Κράτος. Αἱ Σχολαὶ σιωποῦν μὲ ἀποτέλεσμα Πανεπιστημιακοὶ Καθηγηταὶ νὰ προβαίνουν εἰς ἐκδηλώσεις μὲ ὁμοϊδεάτας των καὶ ἀσυδότως νὰ ἰσχυρίζωνται ὅτι ἡ Θ. Κοινωνία μεταδίδει ἰούς, ὅτι εἶναι ἀπαραίτητος ὁ τρόπος ἀλλαγῆς τῆς Θ. Εὐχαριστίας κ.ἄ. Ἂς πληροφορηθοῦν οἱ Ἱεράρχαι τὰ σχετικὰ ἀπὸ τὸ περιεχόμενον προσφάτων ἐκδηλώσεων (τῆς 7ης Δεκεμβρίου διὰ τὸ βιβλίον «Ἡ Ἐκκλησία σὲ περίοδο πανδημίας» τοῦ Κέντρου Οἰκουμενιστικῶν, Ἱεραποστολικῶν καὶ Περιβαλλοντικῶν Μελετῶν “Μητρ. Παντελεήμων Παπαγεωργίου” (CEMES), ὅπου μεταξὺ τῶν ὁμιλητῶν ἦτο καὶ ἡ κ. Ἐλισάβετ Προδρόμου…, τὸ συνέδριον μὲ θέμα «Ἡ βιβλικὴ θεώρηση τῆς ἀρρώστιας καὶ τοῦ πόνου» τῆς Ἑλληνικῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας τῆς 11ης Σεπτεμβρίου, τῆς ὁποίας προΐσταται ὁ Σεβ. Δημητριάδος, τὰς διασκέψεις ποὺ ὀργανώνει τὸ Δίκτυον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διὰ τὴν Ποιμαντικὴν Διακονίαν εἰς τὸν Χῶρον τῆς Ὑγείας αὐτὴν τὴν περίοδον κ.λπ.).
π. Ἐπιφάνιος: Εἶναι σχέδιον, διὰ νὰ πληγῆ ἡ Ἐκκλησία
Ἐθελοτυφλοῦν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ Μητροπολῖται. Συντάσσονται καὶ οἱ ἴδιοι μὲ τὴν ἀδυσώπητον προπαγάνδα τῶν μέσων ἐνημερώσεως μὲ τοὺς πακτωλοὺς δημοσίου χρήματος, ὅτι τὸ Κράτος φροντίζει τὴν ὑγείαν μας καὶ ὅσοι διαφωνοῦν εἶναι δῆθεν συνωμοσιολόγοι! Ὡστόσο, δὲν τίθεται θέμα συνωμοσίας, καθὼς ἀπὸ τὸν Φεβρουάριον ἕως τώρα τὰ ΜΜΕ δὲν ἔχουν παύσει οὐδὲ λεπτὸν νὰ διαβάλλουν τὴν Θ. Κοινωνίαν. Αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος πολλὰ ἔτη τώρα μέχρι νὰ τὸ ἐπιτύχουν. Αὐτὸ ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ ἀντιληφθοῦν οἱ ἀπορροφημένοι ἀπὸ τὸ κοσμικὸν σκέπτεσθαι Ἱεράρχαι τὸ εἶχε πρὸ πολλοῦ ἀτενίσει εἰς τὴν πλήρη διάστασίν του ὁ λεπτὸς τὸν νοῦν π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος:
«Εἴδατε πόσο εἶναι ὅλα μεθοδευμένα καὶ συστηματικά; Δύο χιλιάδες χρόνια οἱ πιστοὶ παίρνουν ἀπὸ τὸ ἴδιο Ἅγιο Ποτήριο ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου. Καὶ γιὰ πολλοὺς αἰῶνες –ἀπὸ τότε ποὺ ἡ Ἐκκλησία εἰσήγαγε τὴ χρῆσι τῆς λαβίδος-, διὰ τῆς λαβίδος παίρνουνε οἱ πιστοὶ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου. Οὐδέποτε τέθηκε πρόβλημα μεταδόσεως μικροβίων διὰ τῆς Θείας Κοινωνίας, οὐδέποτε.
Ἀκόμη καὶ πρὶν ἀπὸ 30-40 χρόνια, σὲ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ἡ φυματίωση θέριζε κόσμο, ποτὲ δὲν βρέθηκε ἕνας γιατρός, τουλάχιστον στοὺς Ἱερεῖς τῶν σανατορίων, νὰ κάνη μία σύσταση καὶ νὰ πῆ: «Βρὲ πατέρες μου, ἐσεῖς κοινωνῆτε ἀνθρώπους μὲ καλπάζουσα φυματίσωσι, Μὴ καταλύετε μετὰ τὸ Ἅγιο Ποτήριο, εἶναι ἐπικίνδυνο». Οὔτε στοὺς Ἱερεῖς τῶν σανατορίων βρέθηκε ποτὲ γιατρὸς νὰ κάνη μία τέτοια σύστασι. Τώρα τοὺς σφύριξε ὁ διάβολος στὸ αὐτὶ νὰ θέσουν θέμα γιὰ τὴ Θεία Κοινωνία. Γιατί; Εἶναι ἐντεταγμένα ὅλα αὐτὰ στὸ σχέδιο νὰ πληγῆ ἡ Ἐκκλησία.
Πέθαιναν ἄνθρωποι κατὰ ἑκατοντάδες παλιότερα ἀπὸ τὴ φθίσι, ἀπὸ τὴ φυματίωσι. Καὶ οἱ Ἱερεῖς κοινωνοῦσαν δεκάδες καὶ ἑκατοντάδες στὰ σανατόρια καὶ μετὰ κατέλυαν ὅλο τὸ περιεχόμενο τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου. Ποτὲ δὲν ἀκούστηκε ὅτι Ἱερεὺς μολύνθηκε ἀπὸ κάποιο μικρόβιο λόγῳ τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶναι γιὰ μετάδοσι μικροβίων. Εἶναι «εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος».
Καὶ τώρα, σοῦ λέει, κάποιους θὰ κλονίσω, θὰ δημιουργήσω στὴν Ἐκκλησία πρόβλημα, ζάλη. Φωνάζουν ἀπὸ κάτω, τί νὰ κάνω; Νὰ καταργήσω τὴ λαβίδα; Θὰ ξεσηκωθοῦν ἄλλοι. Νὰ μὴ τὴν καταργήσω; Θὰ μοῦ λένε ἄλλοι: μολυνόμαστε –ἄνθρωποι ἀσθενεῖς στὴν πίστι καὶ ἀδιάφοροι θρησκευτικῶς, ποὺ πᾶνε γιὰ τὸ καλό τοῦ χρόνου νὰ κοινωνήσουνε τὸ Πάσχα καὶ τὰ Χριστούγεννα. Σοῦ λέει, μὲ τὸ κουταλάκι, τὸ ὁποῖο κοινώνησες τόσους ἄλλους, θὰ μὲ κοινωνήσης καὶ μένα; Συνέχεια νὰ δημιουργοῦν προβλήματα, νὰ δημιουργοῦν ἀναστατώσεις μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὅλα αὐτὰ δὲν μᾶς λένε τίποτε;
-(ἄλλος) Χθεσινὴ συντηρητικῶν ἀρχῶν ἐφημερίδα δημοσίευσε ὁλοσέλιδο ἄρθρο γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ θέμα, ὁ συγγραφέας δὲ τοῦ ἄρθρου προτείνει νὰ χρησιμοποιῆται ἀπὸ δῶ καὶ πέρα κουταλάκι μιᾶς χρήσεως, τὸ ὁποῖο νὰ καίγεται.
-Μὰ γιατί νὰ καίγεται; Νὰ τὸ πετᾶμε στὰ σκουπίδια. Ἂν ἡ Θεία Κοινωνία μεταδίδη μικρόβια, τί τὴ θέλουμε; Τί τὴ θέλουμε τὴ Θεία Κοινωνία, ἂν ἡ Θεία Κοινωνία μεταδίδη μικρόβια; Τὰ πετᾶμε στὰ σκουπίδια, δὲν ἀξίζουν τίποτε αὐτὰ τὰ κουταλάκια πλέον. Μὰ τί εἶναι αὐτὰ τὰ πράγματα, παιδί μου;
Ὅσοι δὲν πιστεύουν στὴ δύναμι τῆς Θείας Κοινωνίας δὲν ἔχουνε κανένα λόγο νὰ κοινωνήσουν, κανένα λόγο. Ἐμᾶς ποὺ πιστεύουμε, ἂς μᾶς ἀφήσουν ἥσυχους. Ἐκεῖνοι νὰ μὴ πᾶνε νὰ κοινωνήσουν ποτέ. Οὔτε μὲ πλαστικὰ κουταλάκια, οὔτε μὲ τίποτε.
-(ἄλλος) Ἂς πᾶνε στὴν εἰκόνα ὅπως πᾶνε καὶ ἐξομολογοῦνται.
-Ἀργότερα θὰ δῆτε καὶ καμμιὰ ἄλλη ἐπερώτησι στὴ βουλή. Ἤ, κάνα ἄρθρο σὲ καμμιὰ ἐφημερίδα. «Γιατί ἡ Ἐκκλησία», λέει, «ἐπιτρέπει στοὺς πιστοὺς νὰ φιλᾶνε τὶς εἰκόνες. Θὰ πάρουμε μικρόβια καὶ ἀπὸ αὐτό. Ἅμα ἀκουμπάει ἕνας τὰ χείλη του στὴν εἰκόνα καὶ μετὰ τὰ ἀκουμπάει κι ὁ ἄλλος, δὲν θὰ πάρη μικρόβια καὶ ἀπὸ ἐκεῖ;». Θὰ μᾶς ποῦν νὰ πηγαίνουμε στὶς εἰκόνες νὰ κάνουμε μία ὑπόκλισι, νὰ σκύβουμε λίγο τὸ κεφάλι καὶ νὰ φεύγουμε»
Νὰ γίνη σύνθημα: «Ἀνοικτοὶ οἱ ἱ. ναοὶ καὶ ἂς μᾶς συλλάβουν»
Ἦτο «προφήτης» ὁ π. Ἐπιφάνιος; Ἀπαντοῦν εἰς αὐτὸ οἱ παρατεθέντες λόγοι του. Δὲν ἀπαιτεῖται ὅμως νὰ εἶναι κανεὶς προορατικὸς, διὰ νὰ διαπιστώση ὅτι ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται «ἐν διωγμῷ». Ὅταν κανεὶς παραμένη ἑδραῖος καὶ ἀκλόνητος εἰς ὅσα παρέλαβεν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Θεοφόρους Πατέρας δὲν δύναται νὰ ἀποδέχεται «τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ραπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις, τοὺς γέλωτας» ποὺ ἐπιφέρει καὶ ἐπιτρέπει ὁ ἀφορισμένος Πρωθυπουργὸς κατὰ τῆς Θ. Κοινωνίας, δηλ. πρὸς τὸν Χριστόν!
Σεβασμιώτατοι, παρακάμψατε τὸν Ἀρχιεπίσκοπον, ποὺ ἐκβιάζεται ἀπὸ τὸ Κράτος, καὶ τὴν ἀντικανονικὴν κατὰ τοὺς Ἱ. Κανόνας ΔΙΣ, καὶ προβῆτε, μὲ πολύ πόνον ψυχῆς, εἰς ἀφορισμὸν τοῦ συγχρόνου (αὐτοαφορισμένου) Ἡρώδου, ποὺ δὲν θέλει νὰ συναντήσωμεν τὸν Κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ τῆς Ἁγίας Τραπέζης. Ἀνοίξατε τοὺς ἱεροὺς ναούς, τηροῦντες τὰ μέτρα, καὶ ἐπιδαψιλεύσατε πλουσίως τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ἀπεγνωσμένον λαόν. Καλέσατε ὅλους νὰ εὑρίσκωνται ἐντὸς καὶ πέριξ αὐτῶν ἀνήμερα τὰ Χριστούγεννα, ὑποδεχόμενοι τὸν Μόνον, εἰς τὸν Ὁποῖον ἔχομεν νὰ λογοδοτήσωμεν καὶ Αὐτὸς θὰ περισώση τὸν λαὸν Αὐτοῦ.
Πηγή ἐδῶ.
