Επικυρώνοντας το δελτίο εμβολιασμού, οι «σοφοί» του Συνταγματικού Δικαστηρίου επικυρώνουν μια αλλαγή στο πολιτικό πρότυπο. Και είναι συνένοχοι μιας δημοκρατικής πανωλεθρίας που δεν έχει αντίστοιχη στην πρόσφατη ιστορία μας.
Με το Δελτίο εμβολιασμού καταργείται η ισότητα των πολιτών έναντι του κράτους και χρησιμοποιείται ως εκβιασμός για την απόκτηση της ιδιότητας του πολίτη!
ΠΑΣΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ: Άρχισε το «ξήλωμα» της Δημοκρατίας
του πολιτικού συμβούλου και αναλυτή Mathieu Slama* Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
To Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάσισε τη νομιμότητα της θέσπισης του δελτίου εμβολιασμού. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη: επικυρώνει τόσο το δελτίο όσο και το νόμο που ενισχύει τα εργαλεία διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης, παρά κάποιες ερμηνευτικές επιφυλάξεις δευτερεύουσας σημασίας. Το Δικαστήριο αναφέρει, με πολύ προσεκτική γλώσσα, ότι το κείμενο «επιχειρεί μια ισορροπημένη συνδιαλλαγή μεταξύ των συνταγματικών απαιτήσεων».
Τι μένει να πούμε που δεν ειπώθηκε εδώ και δύο χρόνια; Πώς να εκφράσεις την αγανάκτησή σου μπροστά σε μια απόφαση που για άλλη μια φορά συνιστά πλήρη προδοσία για όλα αυτά για τα οποία ιδρύθηκε το Συνταγματικό Δικαστήριο;
Επικυρώνοντας το δελτίο εμβολιασμού, οι «σοφοί» του Συνταγματικού Δικαστηρίου επικυρώνουν μια αλλαγή στο πολιτικό πρότυπο. Και είναι συνένοχοι μιας δημοκρατικής πανωλεθρίας που δεν έχει αντίστοιχη στην πρόσφατη ιστορία μας.
Αυτό το νέο πολιτικό πρότυπο στο οποίο εισερχόμαστε θάβει την κοινωνία της ελευθερίας, όπως την κληρονομήσαμε από τη Γαλλική Επανάσταση. Μια κοινωνία στην οποία η ελευθερία είναι η αρχή που προάρχει όλων των άλλων, μια κοινωνία δικαιωμάτων, μια κοινωνία όπου το Σύνταγμα –και οι θεματοφύλακές του– προστατεύουν τους πολίτες από την αυθαιρεσία της εξουσίας, μια κοινωνία όπου η υπηκοότητα είναι μία και αδιαίρετη. Αυτό που αφήνουμε πίσω μας, με αφορμή αυτή την [υγειονομική] κρίση, είναι η τεράστια κληρονομιά της Δημοκρατίας και ολόκληρη η φιλελεύθερη παράδοση που πηγάζει από αυτήν, είναι επίσης αυτή η απλή, όμορφη ιδέα ότι η εξουσία είναι στην υπηρεσία των πολιτών και όχι ο δυνάστης τους.
Το νέο καθεστώς στο οποίο εισερχόμαστε είναι ένα αυταρχικό καθεστώς,
ένα καθεστώς στο οποίο τα καθήκοντα προηγούνται των δικαιωμάτων (κατά την παραδοχή του ίδιου του Αρχηγού Κράτους!),
στο οποίο η ηθική αντικαθιστά το νόμο,
όπου η τάξη είναι η προϋπόθεση της ελευθερίας,
όπου κερδίζεται η υπηκοότητα.
Ένα καθεστώς που ξεχωρίζει τους καλούς από τους κακούς πολίτες,
που θεσπίζει μια ηθική τάξη που αντικαθιστά το νομικό πλαίσιο,
ένα καθεστώς που καθιερώνει μια νέα μέθοδο διακυβέρνησης, αυτή του εκβιασμού της ελευθερίας.
Το δελτίο εμβολιασμού δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκβιασμός, ένα εργαλείο πειθαρχίας που καταργεί την ελευθερία μας για να μας την επιστρέψει υπό την προϋπόθεση της καλής μας συμπεριφοράς. «Σας εξουσιοδοτούμε να είστε ελεύθεροι!», μας λέει ευθαρσώς η εξουσία σε πείσμα της Διακήρυξής μας για τα Δικαιώματα του ανθρώπου και των πολιτών που καθιερώνει την ελευθερία ως αναπολλιοτρίωτο και μη τροποποιούμενο δικαίωμα... Πώς το Συνταγματικό Δικαστήριο έφτασε να επικυρώσει μια τέτοια δημοκρατική εκτροπή;
Σε όλους εκείνους που ανταπαντούν « δεν υπάρχουν εναλλακτικές », πώς εξηγούν, λοιπόν, ότι πολλές χώρες στον κόσμο δεν έχουν καταφύγει ούτε στην υποχρέωση [εμβολιασμού] ούτε στο δελτίο; Πώς εξηγούν ότι πολλοί από τους πιο λαμπρούς νομικούς θεωρούν το δελτίο αντισυνταγματικό, ότι ακόμη και στην επιστημονική κοινότητα υψώνονται σοβαρές φωνές προτείνοντας μια διαφορετική πολιτική υγείας; Και ξέρουν ότι σε μια Δημοκρατία, ο σκοπός δεν δικαιολογεί όλα τα μέσα και ότι η πιθανή αποτελεσματικότητα του δελτίου δεν είναι σε καμία περίπτωση αποδεκτό επιχείρημα εν όψει της βλάβης που προκαλεί στο δημοκρατικό μας πρότυπο;
Φυσικά, οι συνταγματικοί δικαστές δεν ευθύνονται αποκλειστικά για αυτήν την καταστροφή.
Υπάρχουν πολλοί επιστήμονες και γιατροί που πηγαινοέρχονται στις τηλεοράσεις εδώ και δύο χρόνια για να προτείνουν τα πιο αυταρχικά και ελευθεροκτόνα μέτρα, παρόλο που δεν έχουν καμία απολύτως νομιμότητα γι' αυτό.
Υπάρχουν φυσικά οι κυβερνώντες μας που έχουν εφεύρει τρελά πολιτικά εργαλεία, που επέβαλαν στους Γάλλους μέτρα από τα πιο ελευθεροκτόνα στον κόσμο, που γύρισαν την πλάτη στο θάρρος και υποχώρησαν τελείως στα πάντα. Κυβερνήτες-διαχειριστές, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν δημοκρατική παιδεία, που δεν γνωρίζουν τίποτα από την ιστορία μας, τους Ξεβράκωτους, τους στρατιώτες του έτους 2 [μετά την Επανάσταση], τους εξεγερμένους της Κομμούνας, τους Κλεμανσώ, Ζωρές, Μπλουμ, όλους αυτούς που έχτισαν τη φιλελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία μας , που παίρνουν αποφάσεις σε σχέση με καμπύλες, σχήματα, γραφήματα… και οι οποίοι, λόγω των περιστάσεων, δεν έχουν ιδέα για το κακό που προκαλούν στη δημοκρατία μας!
Υπάρχει όμως και ένας τρίτος υπεύθυνος, και είμαστε εμείς, οι Γάλλοι πολίτες. Υποστηρίζοντας όλα τα ελευθεροκτόνα μέτρα που λήφθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, ενθαρρύνοντας την κυβέρνηση στην αυταρχική της βιασύνη και την πολιτική της του αποδιοπομπαίου τράγου έναντι της μειοψηφίας των μη εμβολιασμένων, ανοίξαμε το δρόμο για τη δική μας δουλεία. Μια πιο διστακτική [κοινή] γνώμη αναμφίβολα θα έκανε την εξουσία να σκεφτεί δύο φορές τη στρατηγική της σκληρής γραμμής, και να λειτουργήσει ως η μόνη πραγματική αντιεξουσία που μας απόμεινε σε αυτήν την κρίση.
Ό,τι θυσιάζουμε σε αυτή την κρίση, μπορεί να το αποκτήσουμε ξανά, αλλά δεν θα επιστρέψουμε στο παρελθόν. Ό,τι εφευρέθηκε θα παραμείνει, τα νέα εργαλεία υποτέλειας θα μπουν στην «εργαλειοθήκη» (κατά τα λόγια βουλευτή της πλειοψηφίας) και οι πληγές που προκλήθηκαν στο δημοκρατικό μας πρότυπο δεν θα επουλωθούν. Και αποποιούμαστε, όπως εξήγησε πρόσφατα η φιλόσοφος Barbara Stiegler, την ελευθερία με την έννοια που την εννοεί ο Διαφωτισμός, που βασίζεται στην ικανότητα να συλλογίζεται κανείς μόνος του, η οποία πρέπει να παρέχεται σε όλους τους πολίτες σε νόμιμη ηλικία (ή στη διαδικασία να γίνουν), ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις τους ή το μορφωτικό τους επίπεδο. Όλα τα υποκείμενα που καλούνται να συναινέσουν πρέπει να θεωρούνται καταρχήν, είτε μας αρέσει είτε όχι, ως λογικά υποκείμενα, ικανά να συζητήσουν από κοινού και να αντιπαραχθούν για την αλήθεια και την κοινή υπόθεση (res publica), χωρίς κανένας κηδεμόνας της ανθρώπινης υπόστασης να μπορεί να υπαγορεύσει αντ’ αυτών το κοινό καλό».
* Δημοσίευσε στις 20 Ιανουαρίου 2021, το βιβλίο Adieu la liberté, έκδοση Presse de la Cité.
Πηγή:https://www.lefigaro.fr/vox/societe/en-validant-le-passe-vaccinal-le-conseil-constitutionnel-enterine-un-changement-de-modele-politique-20220121
