Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης
Ἄλλαξε ὁ χρόνος, ἀλλὰ δὲν φαίνεται νὰ ἀλλάζῃ ἡ πονηρία καὶ ἡ μοχθηρία τῶν νευρόσπαστων τυραννίσκων, ποὺ καταβασανίζουν τὸν ἀποχαυνωμένο λαὸ, ἐμᾶς δηλαδή.
Καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ ὁ τρόπος ποὺ σκέφτονται (ἄν σκέφτονται) καὶ οἱ ἐνέργειές τους (ἄν σὲ κάτι ἐνεργοῦν οἱ ἴδιοι ), μαριονέτες ὄντες;
Ὅλη τους ἡ μέριμνα, ὅπως καὶ αὐτῶν ποὺ κινοῦν τὰ νήματα μὲ τὰ ὁποία τοὺς ἔχουν δεμένους, εἶναι νὰ μελετοῦν τὴν πονηρία, νὰ μηχανεύονται, νὰ σχεδιάζουν, νὰ προνοοῦν, νὰ ἀλλάζουν προσωπεία, νὰ βάζουν προβιὰ προβάτου γιὰ νὰ ἀποκρύψουν τὸν λύκο ποὺ ἔχουν μέσα τους. Αὐτοὶ εἶναι ἡ αἰτία ποὺ οἱ πολλοὶ χωρὶς προφύλαξι πέφτουν στὰ δίχτυα τους:
«Ὁ δὲ ἄνθρωπος μελετῶν τὴν πονηρίαν, καὶ πολλὰ τὰ προσωπεῖα περικείμενος, δυσφυλακτότερόν ἐστι θηρίου, δορὰν προβάτου πολλάκις προβαλλόμενος, καὶ ἔνδον τὸν λύκον ἀποκρύπτων. ∆ιὸ καὶ ἀφυλάκτως πολλοὶ τοῖς τοιούτοις περιπίπτουσιν». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG55.419
Ποιὸς δὲν βλέπει τὴν διαστροφὴ τῆς πραγματικότητος ποὺ ἐπιχειρεῖται μὲ τὰ λόγια καὶ τὶς πράξεις, ἀπὸ ἀνθρώπους παντελῶς ἀνίκανους καὶ ἀναξιόπιστους; Ἄνθρωποι αὐτάρεσκοι, ἀλλόκοτοι, παρανοϊκοί, ἐντελῶς ἀκατάλληλοι, ἐπιχειροῦν μέσῳ τῶν κυβερνητικῶν ἀποφάσεων καὶ τῶν μέσων «ἐνημερώσεως» νὰ ἐπιβάλλουν τὶς ἐπιθυμίες τῶν πατρώνων τους. Κάθε μέρα λένε ἄλλα. Τὰ σημερινά ἀντίθετα μὲ τὰ χθεσινὰ καὶ τὰ αὐριανὰ ἀντίθετα μὲ ὅλα τὰ ἄλλα. Κάτι τὸ σταθερὸ, τὸ λογικό, δὲν ὑπάρχει. Λόγος ἀληθινὸς ποὺ νὰ προέρχεται ἀπὸ ὑγιή διάνοια δὲν ἀκούγεται πλέον. Αὐτὸς ὁ λόγος ἐξ ἄλλου εἶναι ἀπλὸς , κατανοητὸς , μονότροπος καὶ πάντοτε σταθερὰ λέγει τὰ ἴδια γιὰ τὰ ἴδια θέματα. Καὶ ἐδὼ ἀκοῦμε λόγο ἀπὸ εἰδικοὺς καὶ ἄρχοντες-μαριονέτες ποὺ ὅλο ἀλλάζει καὶ μετασχηματίζεται, καὶ συστρέφεται καὶ μεταμορφώνεται. (Ἀπὸ ὅσα ἔχουμε δεῖ καὶ ἀκούσει μέχρι σήμερα: 15 μέρες καραντίνα στὴν ἀρχή. Μετὰ 10 ἡμέρες. Σοῦ λένε ἀπὸ τὸν ΕΟΔΥ μετὰ τὴν 10η ἡμέρα κυκλοφορεῖς ἐλεύθερος καὶ πᾶς στὴν δουλειά σου. Νὰ κάνω τέστ; Δὲν χρειάζεται. Μετὰ ἀκοῦς: 5 ἡμέρες ἡ καραντίνα. Μὰ πρὶν ἔλεγαν ὅτι ἀπὸ τὴν 7η ἔως τὴν 10η εἶναι οἱ πλέον ἐπικίνδυνες ἡμέρες γιὰ ἐμφάνισι σοβαρῶν παρενεργειῶν. Μέχρι τὴν 7η μπορεῖ νὰ μὴν ὑπῆρχε καμμία ἀνησυχητικὴ ἔνδειξις καὶ νὰ ἐμφανιζόταν στὶς τρεῖς τελευταῖες. Πῶς τώρα ἀπὸ τὴν 5η , ἄν δὲν ὑπάρχουν συμπτώματα, κυκλοφορεῖς ἐλεύθερος;) Εἶναι ἐπιστημονικὸς λόγος αὐτός; Ὄχι. Εἶναι «ποικίλος», εὐμετάβλητος, ἀσταθὴς, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, μπλεγμένος καὶ κατασκευασμένος. Συνεχῶς μετασχηματίζεται καὶ ὅλο διαστρέφεται περιπλέκεται καὶ μεταμορφώνεται. Καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι διαστροφὴ τῆς ἀλήθειας διὰ τοῦ λόγου.
«Ὁ μὲν γὰρ ἀληθὴς λόγος, καὶ ἀπὸ ὑγιοῦς διανοίας προϊὼν, ἁπλοῦς ἐστι καὶ μονότροπος, τὰ αὐτὰ λέγων περὶ τῶν αὐτῶν πάντοτε· ὁ δὲ ποικίλος καὶ ἔντεχνος, πολὺ τὸ ἐπίπλοκον καὶ ἐγκατάσκευον ἔχων, μυρία κατασχηματίζεται, καὶ στρέφεται στροφὰς ἀμυθήτους, πρὸς τὸ τῶν ἐντυγχανόντων ἀρέσκον μεταμορφούμενος. Ὅταν γὰρ ἄλλως μὲν φύσεως ἔχῃ τὰ πράγματα, ἄλλως δ' οἱ λόγοι περὶ αὐτῶν ἀναπείθωσι, στροφή τίς ἐστι, μᾶλλον δὲ διαστροφὴ, ὑπὸ τοῦ λόγου περὶ τὴν ἀλήθειαν γινομένη». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32.1129
Αὐτὴ εἶναι ὅμως ἡ κατάληξις τῆς πονηρίας. Δὲν συμφωνεῖ οὔτε μὲ τὸν ἑαυτό της. Ἔτσι εἶναι τὸ κακό. Δὲν εἶναι ὅτι ἐναντιώνεται μόνον στὸ ἀγαθό, ἀλλά καὶ στὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του. Χρειάζεται αὐτὸ τὸ κλειδὶ γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὴν ἄθλια καὶ ἀλλόκοτη καὶ παρανοϊκὴ στάσι τῶν τυραννίσκων ποὺ ταλαιπωροῦν τοὺς ἀνθρώπους.
«Τὸ γὰρ ἔσχατον ἐν πονηρίᾳ, καὶ πρὸς ἑαυτό ἐστιν ἀσύμφωνον· καὶ ἔοικε τὸ κακὸν, οὐ τῷ ἀγαθῷ ἐναντιοῦσθαι μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ἑαυτῷ». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32.1121
Καὶ δὲν εἶναι ὅτι ἀπλῶς ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ πονηροὺς μοχθηροὺς καὶ ἀδίστακτους ἀνθρώπους. Πολλὲς φορὲς μέσα στοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς εἰσχωρεῖ ὁ διάβολος καὶ μέ τὸν τρόπο αὐτὸν χτυπᾶ τοὺς ὑπολοίπους. Αὐτὸ ζοῦμε σήμερα, μὲ τοὺς κυβερνῶντες καὶ τοὺς «εἰδικούς», ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντες. Ἔτσι εἶναι πάμπολλες οἱ ἐπιβουλὲς ἀπὸ ολες τὶς μεριές. Οἱ πονηροὶ ἄνθρωποι ἐνεργοῦν, ὁ δαίμονας μέσα τους κρυμένος ἄγριος πολεμᾶ καὶ ὁ ἀφόρητος πειρασμὸς ἐνοχλεῖ. Καὶ μεῖς περιμένουμε ἐπιστροφὴ στὴν ... κανονικότητα...
«Τοῖς γὰρ τοιούτοις πολλάκις καὶ ὁ διάβολος ὑποδύεται, (=εἰσχωρεῖ μέσα τους) καὶ οὕτω βάλλει. Πολλὰ τοίνυν πανταχόθεν τὰ ἐπιβουλεύοντα. Καὶ γὰρ ἄνθρωπος πονηρὸς τοῦτο ποιεῖ, καὶ δαίμων ἄγριος πολεμεῖ, καὶ πειρασμὸς ἀφόρητος ἐνοχλεῖ». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG55.419
Τὸ θλιβερώτερο ὅτι στὰ ἰνία τῆς πίστεως βρίσκονται κατὰ πλειοψηφίαν ἄνθρωποι ἀμαθεῖς περὶ τὴν πίστιν καὶ φιλόκοσμοι, ἀγνοοῦν τὴν φύσι τοῦ ἀγαθοῦ, πολλὲς φορὲς μακαρίζουν ὅσα δὲν εἶναι ἄξια γιὰ τίποτε. Θυμηθεῖτε αὐτοὺς ποὺ ἀποκαλοῦσαν -καὶ ἀποκαλοῦν- «ὕψιστο ἀγαθό» τὴν ὑγεία. Ποιὰ ἄλλη ἀπόδειξις χρειάζεται γιὰ τὴν πνευματική τους ἀμάθεια καὶ ὑλοφροσύνη, ὅταν μάλιστα φτάνουν νὰ γίνονται συνεργοὶ τῶν δαιμονοκινούμενων καὶ ἀφορισμένων τυράννίσκων; Δὲν εἶναι ἡ ὑγεία ἀγαθὸ ἀπὸ τὴν φύσι της, ὄχι μόνο ἐπειδὴ εὔκολα περιτρέπεται στὰ ἀντίθετα, στὴν ἀρρώστια δηλαδὴ, ἀλλὰ καὶ ὅσους τὴν ἔχουν δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς κάνει κατὰ Θεὸν ἀγαθούς.
«Ἀμαθεῖς δὲ ἄνθρωποι, καὶ φιλόκοσμοι, ἀγνοοῦντες αὐτοῦ τοῦ ἀγαθοῦ τὴν φύσιν, μακαρίζουσι πολλάκις τὰ μηδενὸς ἄξια, πλοῦτον, ὑγείαν, περιφάνειαν βίου, ὧν οὐδέν ἐστιν ἀγαθὸν τῇ ἑαυτοῦ φύσει, οὐ μόνον καθότι ῥᾳδίαν ἔχει τὴν πρὸς τὰ ἐναντία περιτροπὴν, ἀλλ' ὅτι μηδὲ ἀγαθοὺς δύναται τοὺς κεκτημένους ἀποτελεῖν». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32.1124
Αὔριο ἑορτάζει ὁ ἅγιος Νικηφόρος ὁ λεπρὸς. Εἶχε ὑγεία; Τοῦ ἔλλειψε τὸ «μέγιστο ἀγαθό» ὅπως λένε οἱ ἀμαθεῖς καὶ φιλόκοσμοι; Ναὶ τοῦ ἔλειψε ἡ ὑγεία, ἔζησε ζωὴ μαρτυρική, ἀλλὰ ἦταν μακάριος γιατὶ ἀπομάκρυνε τὸν ἑαυτό ἀπὸ ὅτιδήποτε τοῦ κόσμου ἐτούτου καὶ εἶχε μόνη ἐλπίδα του τὸν Θεό. Ὅπως εἶναι ἐπικατάρατος ὅποιος ἐλπίζει σὲ ἄνθρωπο, ἔτσι εἶναι εὐλογημένος ὅποιος στηρίζεται στὸν Θεό. Γι᾿ αὐτὸ ἁγίασε, γι᾿ αὐτὸ θαυματουργεῖ καὶ ὅμως αὐτοὶ ποὺ νομίζουν ὅτι «τιμοῦν» τὴν μνήμη του εἶναι μασκοφορεμένοι καὶ περιδεεῖς καὶ ἐλπίζουν στὰ ἐμβόλια τῶν δαιμονανθρώπων καὶ ὑποκύπτουν στὶς ἀπειλὲς ἤ στὶς ὑποσχέσεις τῶν δαιμονοκινούμενων. Καὶ ... περιμένουν Θεία βοήθεια. Οἱ ἅγιοι λένε ὅτι αὐτὸ δὲν γίνεται. Δὲν καταδέχεται ὁ Θεὸς νὰ δωσει ὅλη τὴ βοήθειά του σὲ ἄνθρωπο ποὺ τὴν μιά ἐλπίζει στὰ πράγματα τοῦ κόσμου ἐτούτου, τὴν ἄλλη προβάλλει τὴν ἐλπίδα του στὸν Θεό. Πρεπει νὰ ἐπαναπαυόμεθα στὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ θέλημα Του. Αὐτὸς εἶναι ὁ χορηγὸς κάθε ἀγαθοῦ καὶ ὄχι οἱ φαρμακοεταιρεῖες καὶ οἱ ἐλὶτ τῶν δαιμονοκινούμενων παγκοσμιοποιητῶν.
«Μακάριος ὁ πάσης ἐλπίδος τῶν κατὰ τὸν κόσμον τοῦτον ἑαυτὸν ἀποστήσας, καὶ μόνην ἔχων ἑαυτοῦ ἐλπίδα τὸν Θεόν. Ὡς γὰρ ἐπικατάρατος ἄνθρωπος, ὃς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπ' ἄνθρωπον· οὕτως εὐλογημένος ὁ ἐπιστηριζόμενος τῷ Κυρίῳ. Οὐ γὰρ ἐπιδέχεται ἐπαμφοτερισμὸν ἡ εἰς Θεὸν ἐλπὶς, οὐδὲ καταδέχεται ὁ Κύριος ὁλόκληρον τὴν παρ' ἑαυτοῦ παρέχειν βοήθειαν τῷ ποτὲ μὲν ἐπὶ χρήμασιν ἠλπικότι, καὶ δόξῃ ἀνθρωπίνῃ, καὶ δυνάμει τῇ κατὰ κόσμον, ποτὲ δὲ αὐτὸν ὡς ἐλπίδα ἑαυτοῦ προβαλλόμενον· ἀλλὰ δεῖ ἀληθινῶς ἐπαναπαύεσθαι τῇ παρὰ τοῦ Θεοῦ βοηθείᾳ». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32.1124
Μακάρι νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ σταθοῦμε στοιχειωδῶς ἄξιοι, ὅπως ἀρμόζει σὲ ἀνθρώπους ποὺ ζουν σὲ τόπο ἅγιο. Εἴμαστε ἄχρηστοι, εἴμαστε ἁμαρτωλοί, μὰ ζοῦμε σὲ τόπο ποτισμένο μὲ ἱδρῶτες καὶ αἵματα ἁγίων ἀνθρώπων. Ποὺ προτίμησαν τὸν θάνατο ὑπὲρ τῆς ἀληθείας ἀπὸ τὸ νὰ προσκυνήσουν τὸ δαιμονικὸ ψέμμα. Τόπο ποὺ τὰ σημάδια τῆς ἁγιότητος εἶναι ἀνεξίτηλα. Μὴν γινόμαστε προδότες, μὴν γινόμαστε φοβισμένα κοπάδια ἀπελπισμένων φιλοτομαριστῶν, μὴν συνεργοῦμε στὸ δαιμονικὸ πρόγραμμα. Καλύτερα χίλιοι θάνατοι ἀπό μιὰ ζωὴ ὑποτεταγμένη στοὺς δαιμονανθρώπους. Ὄχι στὴ σιωπή καὶ τὸν φόβο. Μὴν μᾶς ἀφήσεις Θεέ μου, ναρκωμένους νὰ ἀκολουθοῦμε τὸ ἀτέλειωτο κοπάδι στὴν πορεία πρὸς τὸν ὁλοκληρωτικὸ θάνατο τῆς ψυχῆς μὲ τὴν ψευδαίσθησι ὅτι θὰ σώσουμε τὴν ὑγεία, τὸ «μέγιστο ἀγαθό», ὅπως διακηρρύσουν οἱ πνευματικοὶ ἀπατεῶνες.
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 3 Ἰανουαρίου 2022
