6oν
1) 15-09-2017 : Χριστιανική ἑνότητα καί εἰρήνη μεταξύ τῶν λαῶν. Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος Β’ : «Kαθήκον μας ὁ Διάλογος μέ τόν Μουσουλμανικό κόσμο»
Σέ Διεθνές Διαθρησκειακό Συνέδριο γιά τήν εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν, πού ὀργάνωσε ἡ Ρωμαιοκαθολική Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Αἰγιδίου (9 – 12 Σεπτεμβρίου στό Munster and Osnarbruk) στήν Γερμανία, μέ τήν συμμετοχή Θρησκευτικῶν ἀρχηγῶν, Πολιτικῶν καί Ἀκαδημαϊκῶν καί ἐκπροσώπων Διεθνῶν Ὀργανισμῶν γιά τήν εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν, τήν θρησκευτική ἀνεκτικότητα καί ἐνίσχυση τῆς Παγκόσμιας ἀσφάλειας, ὁ Ἀλεξανδρινός Προκαθήμενος κ.κ. Θεόδωρος Β’ σέ μήνυμά του τόνισε τήν συμβολή τῆς Χριστιανικῆς ἑνότητας γιά τήν εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν, ὡς ἐπίσης καί τήν ἐπιτακτική ἀναγκαιότητα τῶν Διορθοδόξων, τῶν Διαχριστιανικῶν καί τῶν Διαθρησκειακῶν Διαλόγων, καί μάλιστα τόν Διάλογο μέ τόν Μουσουλμανικό κόσμο.
Τό συνέδριο προσφώνησαν ἡ Καγκελάριος τῆς Γερμανίας κ. Μέρκελ, ὁ Πρόεδρος τοῦ Νιγήρα Mahamadou Issoufou, ὁ Πρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου Antonio Tajani, ὁ Πατριάρχης τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἀντιοχείας Ἰωάννης Ε’, ὁ ἱδρυτής τῆς Κοινότητας τοῦ Ἁγίου Αἰγιδίου πρώην Ὑπουργός καί Καθηγητής Andrea Riccardi, ὁ Ἀρχιμουφτής τῆς Αἰγύπτου Ahmad Muhammad Al-Tayyeb καί ὁ Καθηγητής καί ὁ εἰδικός σύμβουλος τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα τοῦ ΟΗΕ γιά τήν Βιώσιμη Ἀνάπτυξη Jeffrey D. Sachs.
Στό σημαντικό αὐτό ἐτήσιο συνέδριο (31ο) μέ τήν συμμετοχή 200 ὁμιλητῶν καί δέκα χιλιάδων συνέδρων ἀπό 130 χῶρες πραγματοποιήθηκαν 24 συζητήσεις στρογγυλῆς τραπέζης (Panels) μέ ἐνδιαφέροντα θέματα καί συζητήσεις, πού ἀπασχολοῦν τήν Διεθνή Κοινότητα γιά τήν ὑπόθεση τῆς εἰρήνης καί τῆς παγκόσμιας ἀσφάλειας. Μεταξύ ἄλλων ἐξετάσθηκαν τά ἀκόλουθα θέματα :
Τό μέλλον τῆς Εὐρώπης
Οἰκολογική κρίση
Παγκόσμια Οἰκονομία καί Κοινωνική Δικαιοσύνη
Οἱ ρίζες τῆς Τρομοκρατίας
Ὁ κάθε πόλεμος καταλήγει σέ μιά ἀχρείαστη σφαγή
Προσευχή, Ἀσθένεια καί Ὑγεία
Προστατεύοντας τά παιδιά, κτίζουμε τό οἰκοδόμημα τῆς παγκόσμιας εἰρήνης
Τό πρόβλημα τῶν Μεταναστῶν καί τῶν Προσφύγων
Ὁ ρόλος τῶν θρησκειῶν γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς βίας
Προϋποθέσεις γιά τήν ἐπικράτηση τῆς παγκόσμιας εἰρήνης
Χριστιανοί καί Μουσουλμάνοι σέ διάλογο γιά τήν ὑπόθεση τῆς εἰρήνης
Ὁ ρόλος τῶν Χριστιανῶν γιά τήν ἐνίσχυση τῆς παγκόσμιας εἰρήνης
Συνεργασία Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς
Ὑγεία, Ἀνθρώπινο δικαίωμα τοῦ 21ου αἰώνα γιά ὅλους
Τόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρο Β’ καί τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ἐκπροσώπησαν ὁ Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε καί Ἀγκόλας Σεραφείμ καί ὁ Ἀντιπρόεδρος τοῦ Συνδέσμου «Φίλοι Ἱεραποστολῆς Ζιμπάμπουε» κ. Γιάννος Γεωργιάδης. Στό μήνυμά του πρός τούς Συνέδρους, μεταξύ ἄλλων ὁ Ἀλεξανδρινός Προκαθήμενος στήν Ἀφρικανική Ἤπειρο Θεόδωρος τόνισε τά ἀκόλουθα σημεῖα γιά τήν συμβολή τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν θρησκειῶν γιά τήν εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν καί τήν εὐημερία τους.
«Ὁ Ἀποστολικός καί Πατριαρχικός Θρόνος τοῦ Ἁγίου Μάρκου, συμμεριζόμενος τήν ἀγωνία τοῦ Κυρίου μας “ἵνα πάντες ἕν ὦσιν”, ὡς σύμπασα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέ συνέπεια ἀκολουθεῖ ἀπό πολλῶν ἐτῶν τήν πορεία τῆς ἐπιδιωκόμενης ἑνότητος μέσῳ τῶν Πανορθοδόξων καί διαχριστιανικῶν διαλόγων. Μέ διάκριση καί σύνεση ἔχει ἀδιάκοπη τήν παρουσία του ὡς πλῆρες μέλος στό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν, τό Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς, τό Παναφρικανικό Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, μετέχει τῶν διαλόγων μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς, Ἀγγλικανούς, Παλαιοκαθολικούς, Λουθηρανούς καί Προχαλκηδονίους Χριστιανούς, καθώς καί μέ τίς λοιπές μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκεῖες, ὡς τό Ἰσλάμ καί τόν ὑπ’ αὐτό Μουσουλμανικό κόσμο. Ἰδιαιτέρως ὁ τελευταῖος αὐτός διάλογος ἀποτελεῖ καθῆκον μας, ἐφ’ ὅσον ζοῦμε καί κινούμεθα ἐντός τοῦ φιλόξενου ἰσλαμικοῦ περιβάλλοντος καί ἡ ζωή μας εἶναι δεμένη μέ τούς μουσουλμάνους ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι εἶναι πλάσματα τοῦ ἴδιου Θεοῦ καί πιστεύουν στόν Ἕνα Θεό.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, λοιπόν, δέν ἀρνεῖται τόν διάλογο, ἀντιθέτως τόν ἐπιδιώκει. Ἡ οἰκουμενική πορεία ἀποτελεῖ τήν φύση καί τήν παράδοσή της. Κανείς δέν μπορεῖ νά παραμείνει ἐρμητικά κλεισμένος στόν ἑαυτό του, κρατώντας ἐγωϊστικά τόν “πολύτιμο μαργαρίτη” τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου μόνο γι’ αὐτόν. Καθῆκον ὅλων ἀποτελεῖ ὁ Ἕνας Χριστός καί ἡ Μία Ποίμνη, “ἡ τῶν πάντων ἑνότης”, ὑπέρ τῆς ὁποίας ἀδιάκοπα δεόμεθα κατά τήν τέλεση τῆς Ἀναιμάκτου Θυσίας στό ἱερό θυσιαστήριο, ὑπό τόν κοινό Σωτήρα καί Κύριο. Καί σᾶς βεβαιοῦμε ὅτι τό παλαίφατο Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς θά συνεχίσει νά καταβάλλει τόν “πνευματικό ὄβολό του” στήν κοινή αὐτή προσπάθεια.
Στό σημεῖο αὐτό ἐπιτρέψατέ μου νά ἐπισημάνω δύο σημεῖα, τά ὁποία δηλώνουν τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, προσερχομένης στήν Οἰκουμενική Κίνηση:
Α) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια δίδει τήν μαρτυρία τῆς ὑπάρξεώς της στήν οἰκουμένη καί θά συνεχίσει νά μαρτυρεῖ τήν ἀνόθευτη καί γνήσια Χριστιανική πίστη τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Ἀσφαλῶς, στά πλαίσια τῶν θεολογικῶν διαλόγων μέ τίς ἄλλες Χριστιανικές Ὁμολογίες δέν ἀναζητᾶ νά ἀνεύρη τήν Ἀλήθεια, διότι τήν κατέχει, ἀλλά μαρτυρεῖ τήν Ἀποστολική Παράδοση καί τήν ἀλώβητη Πατερική Διδασκαλία πρός ὅλους ἐκείνους, πού μέ γνήσια διάθεση ἀναζητοῦν νά ἀνεύρουν τίς ρίζες τῆς ὀρθῆς χριστιανικῆς πίστεως. Ἐδῶ ἐπικεντρώνεται ἡ ἀποστολή Της, νά μεταλαμπαδεύσει τό φῶς τῆς ὀρθῆς πίστεως στά ἔθνη τά “μή ἐπιγνωκότα τήν ἀλήθειαν’.
Β) Τό ἔτος 1986 στήν Γενεύη τῆς Ἑλβετίας, συνῆλθε ἡ Β’ Διορθόδοξη Προπαρασκευαστική Ἐπιτροπή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, μέ τήν συμμετοχή ὅλων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία μεταξύ ἄλλων ἐργάσθηκε ἐπί τοῦ θέματος «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί Οἰκουμενική Κίνηση». Ἡ Συνδιάσκεψη δήλωσε μέ ἐπίσημο καί κατηγορηματικό τρόπο :
«1. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐν τῇ βαθείᾳ πεποιθήσει καί ἐκκλησιαστικῇ αὐτοσυνειδησίᾳ ὅτι ἀποτελεῖ τόν φορέα καί δίδει μαρτυρίαν τῆς πίστεως καί τῆς παραδόσεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἀκραδάντως πιστεύει ὅτι κατέχει κεντρικήν θέσιν ἐντός τοῦ συγχρόνου Χριστιανικοῦ κόσμου, ἐπί τῷ τέλει τῆς προωθήσεως τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀδιαλείπτως προσευχομένη «ὑπέρ εὐσταθείας τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», μετέσχε τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως ἀπό τῆς πρώτης ἐμφανίσεως αὐτῆς καί συνετέλεσε εἰς τήν διάπλασιν καί περαιτέρω ἐξέλιξιν αὐτῆς. Τοῦτο ὀφείλεται εἰς τό βαθύτερον οἰκουμενικόν πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία κατά τήν διάρκειαν τῆς ἱστορίας, ἀείποτε ἠγωνίσθη πρός ἀποκατάστασιν τῆς χριστιανικῆς ἑνότητος, τῆς διασπασθείσης κυρίως κατά τούς αἰώνας Ε’, ΙΑ’ καί ΙΣΤ’. Διό καί ἡ ὀρθόδοξος συμμετοχή εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν οὐδόλως τυγχάνει ξένη πρός τήν ἱστορίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀποτελεῖ νεωτέραν προσπάθειαν, πρός ἔκφρασιν τῆς ἀποστολικῆς πίστεως ἐντός νέων ἱστορικῶν συνθηκῶν, πρός ἀντιμετώπισιν νέων ὑπαρξιακῶν αἰτημάτων».
Τά δύο προαναφερθέρθέντα σημεῖα ἐπικυρώθησαν καί ἐπίσημα κι ἀπό τήν ἱστορική πλέον Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης. Τά σημεῖα αὐτά δεικνύουν σαφέστατα τίς προϋποθέσεις, τίς ὁποῖες θέτει ἡ Ἐκκλησία μας, κατά τούς διεξαγομένους διαλόγους.
Ὡστόσο ἔχει βαθεία ἐπίγνωση τῆς δικῆς Της εὐθύνης γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητος τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου. Δέν ἀπομένει, λοιπόν, παρά νά ἐξετάσουμε τήν ἔννοια τῆς χριστιανικῆς ἑνότητος καί τούς εὔχυμους καρπούς, πού μπορεῖ νά προσφέρει στόν σύγχρονο κόσμο.
Ἡ ἑνότητα, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, ὁρίζεται ὡς “ἡ εἰς ἄλληλα τῶν μερῶν, ἄνευ ἀφανισμοῦ, περιχώρησις” (Ἰω. Δαμασκηνοῦ, Πηγή Γνώσεως, 25, PG 94, 665). Στόν ὁρισμό αὐτό ὑπάρχουν ὅλα τά στοιχεῖα, τά ὁποία καταδεικνύουν τόν ὀρθό τρόπο συναντήσεως τῶν διεκκλησιαστικῶν καί διαχριστιανικῶν ἀντιλήψεων, τίς ὁποῖες δέν πρέπει καί δέν μποροῦμε νά ἀγνοήσουμε, διότι αὐτό θά σήμαινε ἄρνηση τῆς ἰδίας τῆς ἱστορικῆς πορείας τοῦ Χριστιανισμοῦ :
ἡ ἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχουν σήμερα μέσα στήν Χριστιανική οἰκογένεια διαφορετικά “μέρη”, δηλαδή Ἐκκλησίες καί Ὁμολογίες.
ἡ εἰλικρινής διάθεση ἀποκρούσεως κάθε προσπάθειας “ἀφανισμοῦ” τῶν μερῶν κατά τήν ἐπιδιωκόμενη ἑνότητα, καί
ἡ “περιχώρηση” ὡς μία ἔντιμη κατάσταση δημιουργίας δεσμῶν γνωριμίας, κατανοήσεως καί βαθύτερης κοινωνίας μεταξύ τῶν χριστιανικῶν ὁμάδων.
Ἡ ἑνότητα ἀσφαλῶς δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀποτέλεσμα συμβιβασμῶν καί ὑποχωρήσεων, οὔτε δημιουργίας τετελεσμένων ἤ ἐπιβολῆς ἀποφάσεων διά ἀπαράδεκτων μεθόδων. Ἡ ἑνότητα ἀποτελεῖ καρπό τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως τήν περιέγραψε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Γαλάτας Ἐπιστολή του (Γαλ. 5, 22) καί δέν ἐπιβάλλεται ἀπό τήν ἀριθμητική πλειοψηφία ἤ τήν κοσμική ἰσχύ. Περικλείει μόνο τήν ἀγαπητική διάθεση τῆς κατανοήσεως καί τοῦ σεβασμοῦ πρός τούς ἄλλους ἀδελφούς μας Χριστιανούς. Καί ἀγάπη εἶναι ἡ ἐκ μέρους μας κατάθεση τῆς ἀνόθευτης Ἀλήθειας, μέ πνεῦμα ταπεινώσεως, χωρίς διάθεση συμβιβασμοῦ, συγκρητισμοῦ ἤ πνευματικῆς ἀλαζονείας. Αὐτήν τήν διαδικασία μόνον γνωρίζει, ἀποδέχεται καί τηρεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στήν μακραίωνη παράδοσή της, ὅπως τήν χάραξαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Βεβαίως, μέ παρρησία θά ἐπισημάνουμε ἀκόμη ὅτι ἡ ἀγάπη καί ὁ σεβασμός δέν ἀρκοῦν, χρειάζεται καί ἡ στέρεη θεολογική κατάρτιση καί ἡ εἰς βάθος γνώση ὅλων, ὅσων μετέχουν τῶν Διαλόγων.
Ζοῦμε σέ μία ἐποχή, ἡ ὁποία κατακλύζεται ἀπό ἰδιαιτέρως ὀξέα πνευματικά προβλήματα καί ἀδιέξοδα, ἐντός ἑνός νεοφανοῦς πολιτισμικοῦ πλαισίου, πού ἐκθειάζει τήν ἀτομικότητα. Ἡ σκληρότητα διαδέχθηκε τήν διαλεκτική τοῦ ἀνθρωπίνου συναισθήματος. Ἡ διαύγεια τοῦ νοῦ ἔδωσε τήν θέση της στήν ὑλιστική σύγχυση, τό μεγαλεῖο στήν ἀθλιότητα, ὁ διάλογος στήν ἀμυντική ἐσωστρέφεια, τόν φανατισμό καί τήν ἰδεολογική μισαλλοδοξία, τό μυστήριο τῆς κοινωνίας μέ τόν συνάνθρωπο σέ ἀδελφοκτόνες συγκρούσεις.
“Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, υἱοί Ἰσραήλ, ὅτι κρίσις τῷ Κυρίῳ πρός τούς κατοικοῦντας τήν γῆν, διότι οὐκ ἔστι ἀλήθεια, οὐδέ ἔλεος, οὐδέ ἐπίγνωσις Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς” (Ὠσηέ 4, 1).
Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου, ἡ ὁποία ἐκφράζει την διάσταση του ἄκτιστου καί του κτιστοῦ, την ἐμπειρία της ἀρνήσεως, της διασπάσεως καί της πτώσεως. Ἡ ἐπιχειρούμενη μετατροπή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό πρόσωπο κατ’εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ σέ λογικό ὅν χωρίς πίστη, χωρίς ἐλπίδα καί κυρίως χωρίς διάθεση φιλαλληλίας εἶναι ἐφιαλτική.
Ἐνώπιον τῶν δυσμενῶν αὐτῶν ἀνακατατάξεων οἱ Χριστιανικές Κοινότητες πρέπει νά ἀναπτύξουν λόγο οὐσιαστικό, ἐνοποιητικό, ἀδιάσπαστο καί ὑπεύθυνο. Ἡ διαχρονική διδαχή τοῦ Ἁγίου Προκατόχου μας Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας ἀπηχεῖ τήν εὐθύνη ὅλων μας : “Ἡμεῖς οἱ ταῖς τῆς ἱερωσύνης λειτουργίαις πεφορτισμένοι, ὄχι ὑπέρ μόνον ἑαυτῶν, ἀλλ’ ὑπέρ πάντων τῶν πιστευόντων εἰς Χριστόν ἀπολογησώμεθα”.
Ἄς διδάξουμε τήν ἀνθρωπότητα μέ τό παράδειγμά μας, τοῦ κοινοῦ ἀγῶνος πρός τήν καρποφόρα ἑνότητα, τήν ἀγάπη, τήν κατανόηση, τήν ἀνεκτικότητα, τήν ἀλληλεγγύη.
Εὔχομαι καί παρακαλῶ, οἱ δύσκολες συνθῆκες τῆς σύγχρονης πολυπολιτισμικῆς πραγματικότητος νά μᾶς φέρουν πιό κοντά στήν κατανόηση τοῦ ἑνός ἀπό τόν ἄλλο, ὥστε ὅλοι νά βιώσουμε τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ὅπως οἱ Πατέρες τῆς Μιᾶς, Ἁγίας καί Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων μᾶς τήν παρέδωσαν. Ὁ κόσμος μας διαθέτει πλεόνασμα φιλοσοφίας, πληροφοριῶν, τεχνικῶν γνώσεων καί ἐπιστημῶν. Ἐκεῖνο, πού εὑρίσκεται σέ ἀνεπάρκεια, εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον, ἡ οὐσιαστική καί εἰλικρινής ἐπικοινωνία μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ἡ συναρωγή, ἡ συναντίληψη, τά στοιχεῖα δηλαδή πού ἀποτελοῦν τήν πεμπτουσία τῆς ἑνότητος.
Γευόμενοι ἐμεῖς πρωτίστως, οἱ ποιμένες καί Πατέρες τῶν χριστιανικῶν λαῶν, τό γλυκύ πνευματικό νέκταρ τῆς ἐνοποιητικῆς προθέσεως καί μερίζοντες τήν θεοδώρητη αὐτή ἐμπειρία στόν πολυδιάσπαστο κόσμο, ἄς παρακαλέσουμε τόν Παντοκράτορα Κύριο νά ἐπιφέρει σέ ὅλους τούς λαούς καί τίς φυλές τῆς γῆς εἰρήνη καί ἀδελφοσύνη, ὁμόνοια καί ἀγάπη, δικαιοσύνη καί ἰσότητα.“Εἰρηνεύετε καί ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆςεἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν” (Β΄ Κορινθ. 13, 11).»
(ΠΗΓΗ : http://ikivotos.gr)
2) 03-10-2017 : Συνάντηση Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας μέ τόν Πρόεδρο της Αἰγύπτου
Τήν 3η Ὀκτωβρίου 2017, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β΄, συνοδευόμενος ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἄκκρας Νάρκισσο, Πατριαρχικό Ἐπίτροπο Ἀλεξανδρείας, συναντήθηκε στό Προεδρικό Μέγαρο στό Κάιρο, μέ τόν Ἐξοχ. Πρόεδρο τῆς Ἀραβικῆς Δημοκρατίας τῆς Αἰγύπτου κ. Ἀμπντέλ Φατάχ ἀλ Σίσι.
Ἡ συνάντηση μεταξύ τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου καί τοῦ Προέδρου τῆς Αἰγύπτου, πραγματοποιήθηκε σέ ἐξαιρετικό κλίμα.
Ὁ Ἀλεξανδρινός Προκαθήμενος τόνισε τήν ἀνάγκη ἀδελφοσύνης, εἰρηνεύσεως καί καταλλαγῆς ὅλων τῶν ἀνθρώπων, χριστιανῶν καί μουσουλμάνων, φέροντας ὡς παράδειγμα ὁμόνοιας καί ἁρμονικῆς συνύπαρξης χριστιανῶν καί μουσουλμάνων στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τήν ἀνέγερση τῆς μεγαλυτέρας χριστιανικῆς ἐκκλησίας καί τοῦ μεγαλυτέρου ἰσλαμικοῦ τεμένους, ἐντός τῆς μεγαλειώδους νέας διοικητικῆς πρωτεύουσας τῆς Αἰγύπτου, πού κατασκευάζεται στήν ἔρημο, ἀνατολικά τοῦ Καΐρου.
Στήν συνέχεια ἐξέφρασε τήν ἱκανοποίησή του γιά τό «τρίγωνο» σταθερότητας, ἐξαιρετικῆς συνεργασίας καί φιλίας, πού κτίζεται μεταξύ τῶν λαῶν τῆς Αἰγύπτου, τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου, ἐκφράζοντας τήν εὐχή ἡ Μεσόγειος νά καταστεῖ θάλασσα σταθερότητας, εἰρήνης καί ἀδελφοσύνης τῶν λαῶν καί ὄχι πεδίο προσφυγιᾶς, πολέμων καί συγκρούσεων.
(ΠΗΓΗ : http://www.romfea.gr)
3) 30-10-2017 : Ἐκτός τῆς ἀγάπης δέν ὑπάρχει ζωή’
Τήν 30ή Ὀκτωβρίου 2017, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β΄, παρευρέθηκε ὡς προσκεκλημένος τοῦ Ἐξοχ. Ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος κ. Νίκου Κοτζιά, στήν 2η Διεθνή Διάσκεψη γιά τόν «Θρησκευτικό καί Πολιτιστικό Πλουραλισμό καί τήν Εἰρηνική Συνύπαρξη στή Μέση Ἀνατολή», πού διεξάγεται στήν Ἀθήνα.
Ἐπρόκειτο γιά ἕνα γεγονός διεθνοῦς ἐμβέλειας, πού διοργάνωσε τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, σέ μιά συγκυρία ὅπου ἡ κατάσταση στήν Μέση Ἀνατολή παραμένει ἐκρηκτική. Μέ τό ζητούμενο τῆς ἀνεκτικότητας καί τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης νά παραμένει ἀνησυχητικά ἐπίκαιρο, καθώς ἡ βία, ἡ μισαλλοδοξία, ὁ θρησκευτικός φανατισμός καί ἡ ριζοσπαστικοποίηση συνεχίζουν νά ταλανίζουν μεγάλο μέρος τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἡ δεύτερη Διεθνής Διάσκεψη φιλοδοξεῖ, νά προχωρήσει στήν ἐνίσχυση ἑνός πλαισίου διαλόγου, πού προωθεῖ τήν προσέγγιση, τήν δικτύωση, τόν ἀλληλοσεβασμό καί τήν εἰρηνική συνύπαρξη μεταξύ τῶν διαφορετικῶν θρησκευτικῶν καί πολιτισμικῶν κοινοτήτων τῆς περιοχῆς.
Στήν Διάσκεψη παρευρέθησαν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόφιλος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμος, Προκαθήμενοι καί ἐκπρόσωποι Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπιος Παυλόπουλος, Ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν, καθώς καί Μουσουλμάνοι καί Ἑβραῖοι θρησκευτικοί ἡγέτες.
Ὁ Πατριάρχης Θεόδωρος στήν ὁμιλία του τόνισε πώς «ὅταν ἡ θρησκευτική συνείδηση χειραγωγεῖται ἀπό πολιτικές ἐπιδιώξεις, ὅταν ἡ θρησκευτική ἰδιαιτερότητα πέφτει θύμα τῆς κοινωνικῆς δυσανεξίας, ὅταν ὁ θρησκευτικός ζηλωτισμός φθάνει στό ἀκραῖο σημεῖο ἄρνησης τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἄλλου, δῆθεν στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τότε ὁ θρησκευτικός αὐτοπροσδιορισμός γίνεται συχνά παράγοντας διχασμοῦ καί ὄχημα μισαλλοδοξίας, πού τρέφει τό δέντρο τοῦ κακοῦ, τοῦ φανατισμοῦ καί τῆς βίας… χρέος μας εἶναι νά ἐργαστοῦμε γιά τήν ἑνότητα μέσα ἀπό τήν διαφορετικότητα… ἡ ὁδός τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ ὁδός τῆς ὀρθῆς θρησκευτικότητας. Ἡ ἐμπειρία τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ βίωση τῆς ἁγιότητας. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι παρεπόμενα. Ἐκτός τῆς ἀγάπης δέν ὑπάρχει ζωή…».
Ὁ Πατριάρχης στήν ἀποστροφή του λόγου του, ἀναφέρθηκε στήν πρόσφατη συνάντηση, πού εἶχε μέ τόν Ἐξοχ. Πρόεδρο τῆς Ἀραβικῆς Δημοκρατίας τῆς Αἰγύπτου κ. Ἀμπντέλ Φατάχ Ἀλ Σίσι καί στίς τεράστιες προσπάθειες, πού καταβάλει γιά τήν καταπολέμηση τοῦ φαινομένου τοῦ θρησκευτικοῦ φονταμενταλισμοῦ καί τῆς βίας στήν Αἴγυπτο, γιά τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης καί τῆς σταθερότητας στήν περιοχή.
Αὐτή ἡ προσπάθεια ἐνισχύεται σημαντικά, μέ τό ἐλπιδοφόρο «τρίγωνο συνεργασίας» μεταξύ Ἑλλάδος, Κύπρου καί Αἰγύπτου, τό ὁποῖο συμβάλλει στήν θεμελίωση τῆς σταθερότητας καί τῆς εἰρήνης, στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μεσογείου καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.
Ἐπίσης, ὡς παράδειγμα θρησκευτικοῦ φονταμενταλισμοῦ, ἐπικαλέσθηκε τήν πρόσφατη ὁλοκληρωτική καταστροφή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στήν Βεγγάζη τῆς Λιβύης, πού βομβαρδίστηκε ἀπό ἐξτρεμιστές.
Ἀκολουθεῖ ἡ ὁμιλία τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας στήν 2ηΔιεθνή Διάσκεψη μέ θέμα τόν Θρησκευτικό καί Πολιτιστικό Πλουραλισμό καί τήν Εἰρηνική Συνύπαρξη στή Μέση Ἀνατολή (Ἀθήνα, 29-31 Ὀκτωβρίου 2017)
«Βρίσκομαι σήμερα κοντά σας μετά ἀπό τήν εὐγενική πρόσκληση τοῦ Νίκου Κοτζιά, φίλου ἀγαπητοῦ, ἀρωγοῦ σταθεροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Ἀφρική καί κυβερνήτη στιβαροῦ τῶν ἐξωτερικῶν ὑποθέσεων τῆς Μητέρας Πατρίδας στά συχνά ταραγμένα νερά τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου. Βρίσκομαι σήμερα κοντά σας, γιά νά δώσω βῆμα στούς Ὀρθοδόξους, πού παραμένουν στίς ἱστορικές ἐπάλξεις τοῦ Χριστιανισμοῦ παρά τίς ἀντίθετες πνοές τῶν καιρῶν.
Βρίσκομαι σήμερα κοντά σας, προκειμένου νά ἀφουγκραστεῖτε τήν διακαή ἐπιθυμία τῶν Χριστιανῶν τῆς πυριτιδαποθήκης τοῦ κόσμου, πού λέγεται Μέση Ἀνατολή, οἱ ἔννοιες πλουραλισμός καί συνύπαρξη νά μή μείνουν ἔννοιες εὐγενεῖς σέ λεξικά, πού σκονίζονται στά ράφια τῶν βιβλιοθηκῶν, ἀλλά νά λάβουν σάρκα καί ὀστά, θεραπεύοντας πληγές χαίνουσες καί γεφυρώνοντας χάσματα ἀνοιχτά.
Κι ὅμως δέν χρειάζεται παρά νά στρέψει κανείς τό βλέμμα του πρός τήν κτίση τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ φύση, ὁ οἶκος αὐτός τοῦ Θεοῦ μέ προνομιακούς οἰκονόμους ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, διέπεται ἀπό πλουραλισμό, πού δέν μποροῦν νά ἐκφράσουν τά ἀνθρώπινα σχήματα λόγου. Ἀντίστοιχος εἶναι καί ὁ πλουραλισμός, πού διέπει τόν ἀνθρώπινο πολιτισμό.
Κι ὅταν λέμε πολιτισμό δέν ἐννοοῦμε μόνο τήν τέχνη, πού διδάσκει καί τέρπει. Ἐννοοῦμε κάθε βιωματική ἀνθρώπινη ἔκφραση, ἀπό τίς πλέον ἁπλές ἐκφράσεις τῆς σίτισης ἤ τῆς ἔνδυσης ὡς τίς πλέον ὑψηλές κι ἐκλεκτές, ὅπως αὐτή τοῦ θρησκεύειν, τοῦ λατρεύειν, τοῦ κοινωνεῖν μέ τόν Θεό.
Κι ἐνῶ πέρασαν αἰῶνες ἀκόμα καί αἱματηρῶν ἀνταγωνισμῶν, γιά νά κυριαρχήσει μιά πολιτιστική ταυτότητα, οἱ αὐξημένες μετακινήσεις πληθυσμῶν καί ἡ ἀνεμπόδιστη ἀπό συμβατικούς ἐλέγχους διαδικτυακή ἀνταλλαγή ἰδεῶν ἔχουν δημιουργήσει μιά τελείως διαφορετική πραγματικότητα. Καί τοῦτο διότι δέν ὑπάρχει σήμερα ἀνθρώπινη κοινωνία, πού νά μήν περιλαμβάνει ἀνθρώπους διαφορετικῶν πολιτισμικῶν καταβολῶν, μέ ἀπόψεις διαφορετικές γιά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, ἀνάμεσα στό ἄτομο καί τήν ὁμάδα, ἀνάμεσα στά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί τίς ἀτομικές ὑποχρεώσεις, ἀνάμεσα στήν ἐλευθερία καί τήν αὐθεντία.
Βέβαια θά περιμέναμε ἡ ἀναφορά στόν Θεό νά λειτουργεῖ ὡς παράγοντας εἰρηνοποιΐας καί ὄχημα ἐνίσχυσης τοῦ διηνεκοῦς ἀγώνα γιά δικαιοσύνη καί ἀξιοπρέπεια ἐπί τῆς γῆς. Ὡστόσο, δυστυχῶς, παρατηρεῖται ὅτι ὁ θρησκευτικός αὐτοπροσδιορισμός γίνεται συχνά παράγοντας διχασμοῦ καί ὄχημα μισαλλοδοξίας, πού τρέφει τό δέντρο τοῦ κακοῦ, τοῦ φανατισμοῦ καί τῆς βίας.
Κι αὐτό συμβαίνει, ὅταν ἡ θρησκευτική συνείδηση χειραγωγεῖται ἀπό πολιτικές ἐπιδιώξεις, ὅταν ἡ θρησκευτική ἰδιαιτερότητα πέφτει θύμα τῆς κοινωνικῆς δυσανεξίας, ὅταν ὁ θρησκευτικός ζηλωτισμός φθάνει στό ἀκραῖο σημεῖο τῆς ἄρνησης τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἄλλου δῆθεν στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀναφορά στό Θεό μοιάζει μέ τό σπόρο, πού ἔπεσε στά ἀγκάθια τοῦ μεσιανισμοῦ, τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, τοῦ σωβινισμοῦ, τοῦ φυλετισμοῦ, τοῦ φονταμενταλισμοῦ, τῆς ἰδεολογικῆς ἀποκλειστικότητας. Ἀγκάθια, πού τελικά πνίγουν ἤ διαστρέφουν τήν πηγαία παναθρώπινη ἀνάγκη τοῦ θρησκεύειν ἐλευθέρως καί καταστρατηγοῦν τόν θρησκευτικό πλουραλισμό.
Ζητούμενο, λοιπόν, εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στόν θρησκευτικό πλουραλισμό. Ἄν τήν στάση μας ὑπαγορεύει ὁ φόβος, τότε φυσική κατάληξη εἶναι ὁ ἐγκλεισμός στήν δική μας κοινότητα καί ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς δικῆς μας θρησκευτικῆς ἀναφορᾶς, ἀκόμα καί εἰς βάρος τοῦ θρησκευτικά ἀλλότριου.
Ἄν τήν στάση μας, ὅμως, ὑπαγορεύει ὁ σεβασμός τῆς συνύπαρξης ἐντός ἑνός συναινετικοῦ πλαισίου ἀνθρωπίνων ἀξιῶν, τότε θά πετύχουμε δύο πράγματα : ἀφ’ἑνός μέν νά διατηρήσουμε ἀνόθευτη τήν δική μας ἀλήθεια, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά μή φανατίσουμε τήν δική μας ἀλήθεια.
Βέβαια, ἄν μείνουμε ἁπλοί παρατηρητές καί ἀνενεργοί στοχαστές, τότε ἡ κτίση τοῦ Θεοῦ κινδυνεύει νά μετατραπεῖ σέ μιά καινούργια Βαβέλ. Μιά Βαβέλ, πού δέν θά ὑψωθεῖ κάθετα, ἔκφραση τῆς ἀνθρώπινης ἀλαζονείας. Ἀλλά, μιά Βαβέλ, πού θά ἁπλωθεῖ ὁριζόντια σέ ὅλον τόν κόσμο, ἐναγκαλισμός, πού μπορεῖ νά ἀποβεῖ θανατηφόρος, ἄν ὑπερισχύσει ὁ ἀπάνθρωπος παραλογισμός τῆς βίας στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.
Χρέος μας, λοιπόν, εἶναι νά ἐργαστοῦμε γιά τήν ἑνότητα μέσα ἀπό τήν διαφορετικότητα. Γιά νά φθάσουμε, ὅμως, στό ποθητό ἀποτέλεσμα τῆς εἰρηνικῆς συμβίωσης τῶν πιστῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν, χρειάζεται νά μορφώσουμε τούς πιστούς ἀνθρώπους. Νά προβάλλουμε τά στοιχεῖα, πού ἑνώνουν τίς θρησκεῖες, παρά ἐκεῖνα, πού τίς χωρίζουν. Νά προβάλλουμε τίς κοινές ἀξίες τῶν διαφόρων θρησκειῶν, παρά τίς ἀντιλήψεις ἐκεῖνες περί θρησκευτικῆς ἀνωτερότητας, πού ὑπονομεύουν τήν ἀνοχή στό διαφορετικό. Νά προβάλλουμε τήν ἀνθρωπιά, ὡς τόν ἐλάχιστο κοινό παρονομαστή κάθε πιστοῦ ἀνθρώπου ὅπου γῆς.
Σέ αὐτή τήν κοινή προσπάθεια, ἡ Ὀρθοδοξία κομίζει τόν ἀποκαλυπτικό λόγο τοῦ Κυρίου μας γιά τόν δρόμο, πού ὁδηγεῖ πρός τήν ὁμοίωσή μας μέ τόν Θεό. Τόν δρόμο αὐτό φωτίζουν τρία ὁρόσημα, ὁρόσημα ἀνθρωπιᾶς.
Τό πρῶτο ὁρόσημο εἶναι ἡ δικαιοσύνη : “Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως” (Λουκ. 6,31). Δηλαδή, ὅπως θέλετε νά συμπεριφέρονται οἱ ἄνθρωποι σ’ ἐσᾶς κι ἐσεῖς νά κάνετε σέ αὐτούς τά ἴδια. Θέλουμε οἱ ἄλλοι νά μᾶς σέβονται; Κι ἐμεῖς πρέπει νά τούς σεβόμαστε. Θέλουμε οἱ ἄλλοι νά μή μᾶς ἀδικοῦν; Κι ἐμεῖς δέν πρέπει νά ἀδικοῦμε τούς ἄλλους. Θέλουμε οἱ ἄλλοι νά μᾶς μιλοῦν μέ εἰλικρίνεια; Κι ἐμεῖς πρέπει νά λέμε πάντοτε τήν ἀλήθεια. Θέλουμε οἱ ἄλλοι νά εἶναι συνεπεῖς στόν λόγο τους; Κι ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε συνεπεῖς κι ἔντιμοι.
Τό δεύτερο ὁρόσημο εἶναι ἡ ἀγάπη : “Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν καί ἀγαθοποιεῖτε” (Λουκ. 6,35). Δηλαδή νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας καί νά τούς εὐεργετεῖτε. Ἀληθινή ἀγάπη εἶναι ἡ ἀγάπη, πού ἀγκαλιάζει ἀκόμη καί τούς ἐχθρούς μας. Ἐκείνους, πού μᾶς ἔβλαψαν, ἐκείνους, πού μᾶς πίκραναν, ἐκείνους, πού μᾶς ἀδίκησαν. Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης ἀγαπᾶ χωρίς ὄρους καί ὅρια, ἀγαπᾶ μέχρι τό ἀκραῖο σημεῖο τῆς θυσίας γιά τόν ἄλλο.
Καί τό τρίτο ὁρόσημο, ὁρόσημο κορυφῆς, εἶναι τό ἑξῆς : “Γίνεσθε οἰκτίρμονες καθώς καί ὁ πατήρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί” (Λουκ. 6, 36). Δηλαδή νά εἶστε εὔσπλαχνοι στούς γύρω σας ἀνθρώπους, ὅπως κι ὁ Οὐράνιος Πατέρας εἶναι εὔσπλαγχνος πρός ὅλους. Ἡ καρδιά μας νά γεμίζει ἀπό συμπάθεια γιά τόν πόνο καί τήν δυστυχία, γιά τήν ταλαιπωρία καί τήν ἀνάγκη τῶν ἄλλων. Μέτρο τοῦ ἐλέους καί τῆς συμπαθείας, πού ὀφείλουμε νά δείχνουμε στούς ἄλλους, εἶναι τό ἔλεος καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Οὐράνιου Πατέρα μας.
Σέ αὐτή τήν κοινή προσπάθεια τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας κομίζει ἱστορική ἐμπειρία δισχιλιετή, συχνά ἐντός περιστάσεων χαλεπῶν. Κι ὅμως οἱ χαλεπές περιστάσεις ποτέ δέν περιέστειλαν τό ἔλεος ὡς ἐπέκταση τῆς ἀγάπης καί τούς οἰκτιρμούς ὡς βίωση τῆς ἀγάπης. Παράδειγμα ὁ Πατριάρχης τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης, ὁ Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων (556 – 619).
Ἵδρυσε πτωχοκομεῖα, νοσοκομεῖα καί πανδοχεῖα. Ἵδρυσε, ἀκόμη, ἑπτά μαιευτήρια γιά τίς ἐγκαταλελειμμένες γυναῖκες, μέ κρεβάτια, στρώματα, τροφές καί κάθε τί ἄλλο, πού χρειαζόταν. Γιά τήν συντήρηση ὅλων τῶν ἱδρυμάτων ἔφτιαξε φιλανθρωπικό στόλο. Ἀγόρασε μέ χρήματα τῆς Ἐκκλησίας 13 πλοῖα, πού μετέφεραν συνεχῶς τρόφιμα γιά τούς φτωχούς τῆς περιοχῆς του.
Ὅλους τούς ἐλεοῦσε. Ἀκόμα κι ἐκείνους, πού δέν εἶχαν βαπτιστεῖ καί δέν ἦταν Χριστιανοί. Δέχτηκε πρόσφυγες, νοιάστηκε γιά τούς δούλους, ἀγωνίστηκε καί κατόρθωσε νά τούς ἀπελευθερώσει. Ἀκόμη φρόντισε γιά τήν ἀποκατάσταση τῶν ἀδικουμένων καί τήν προστασία τῶν ἀδυνάτων. Βίωσε ἐμπράκτως τό ἦθος τῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης μέ διάθεση προσφορᾶς καί θυσίας, πού ἀκολουθεῖ τά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ.
Τήν ἀγάπη καί τήν διακονία ὡς τήν ἀρετή τῶν ἀρετῶν, ὄχι μόνο στό παρελθόντα, ἀλλά καί στόνν παρόντα χρόνο, κομίζει στήν κοινή αὐτή προσπάθεια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀφρικῆς. Ἀποκόβει ριζικά τήν χριστιανική πίστη ἀπό χώρους καί ἰδεολογίες, ὅπου ἡ ἀξία τῶν ἀνθρώπων μετριέται ἀπό τήν σύσταση τοῦ αἵματός τους, ἀπό τό χρῶμα τοῦ δέρματός τους, ἀπό τίς πεποιθήσεις τους ἤ ἀπό τήν καταγωγή τους. Ἀκολουθώντας τά βήματα τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη, θεωρεῖ τόν πλησίον καί μόνον αὐτόν ὡς τό μέτρο ἀξιολόγησης πίστης, προθέσεων καί πράξεων. Ἐθνικές, φυλετικές καί πολιτιστικές ταυτότητες ἔρχονται σέ δεύτερη μοίρα.
Καταξιώνει τήν θρησκεία στήν σπουδαιότερη ἐντολή καί ἀρετή : ‘ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή. καί δευτέρα ὁμοία, αὕτη· ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολή οὐκ ἔστι’’ (Μαρκ. 12, 30-31).
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ ὁδός τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ ὁδός τῆς ὀρθῆς θρησκευτικότητας. Ἡ ἐμπειρία τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ βίωση τῆς ἁγιότητας. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι παρεπόμενα. Ἐκτός τῆς ἀγάπης δέν ὑπάρχει ζωή. Ὑπάρχουμε στή ζωή, γιατί λειτουργεῖ ἡ ἀγάπη. Ὑπάρχουμε στήν πίστη, γιατί διακονοῦμε μέ ἀγάπη τόν κόσμο.
Μόνο ὁ σπόρος τῆς ἀγάπης μπορεῖ νά βλαστήσει τήν ἐλευθερία τοῦ καθενός καί τῆς καθεμιᾶς νά θρησκεύεται καί νά πιστεύει ὅ,τι ἐπιθυμεῖ στήν πολύπαθη Μέση Ἀνατολή. Μόνο ὁ σπόρος τῆς ἀγάπης μπορεῖ νά καρπίσει, ὄχι μόνο τήν συνύπαρξη, ἀλλά καί τήν συνεργασία μέ γνώμονα τήν κοινή εὐημερία. Κι ἄν ἡ πείρα τῶν προηγούμενων ἐτῶν ἀμφισβητεῖ τήν ἐλπίδα, ἡ πίστη, ὡς ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, εἶναι “ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων” (Ἑβρ. 11, 1).
Στή ζωή τόν τελευταῖο λόγο δέν τόν ἔχει οὔτε ἡ ἀνθρώπινη λογική, οὔτε οἱ ἀνθρώπινες προβλέψεις. Τόν ἔχει ἡ δύναμη καί ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ. Ἄς τόν ἐμπιστευτοῦμε καί ἄς κάνουμε τό θέλημά Του. Τότε καί μόνο τότε μπορεῖ ἡ ἀποκαρδίωση νά δώσει τήν θέση της στήν ἐγκαρδίωση.
Σᾶς εὐχαριστῶ!
(ΠΗΓΗ : http://www.romfea.gr)
4) 20-11-2017 : ” Ὁ Καζαντζάκης ἦταν ἕνας ταξιδευτής”
Σέ μία σπάνια ἀναφορά του στόν Κρητικό Νίκο Καζαντζάκη, ὁ Κρητικός Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος Β’ ξάφνιασε πραγματικά γιά τήν ἀνοικτή καρδιά, μέ τήν ὁποία μίλησε γιά τόν «μεγάλο ταξιδευτή», ὅπως τόν χαρακτήρισε…
Κάλεσε μάλιστα ὅλους τούς παρισταμένους στήν συγκινητική ἐκδήλωση τοῦ Συλλόγου Ἑλλήνων Ἐπιστημόνων Ἀλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α΄», νά «ταξιδέψουν» μαζί του τήν Ὀδύσσεια…
«Ὁ Καζαντζάκης ἦταν ἕνας ταξιδευτής σ’ ὅλη του τή ζωή. Γι’ αὐτό καί αἰσθανόταν τόν ἑαυτό του σάν ἕνα πουλί, πού δέν τόν χωράει ἡ γῆ, γιατί ἤθελε νά πετάξει, νά γνωρίσει λαούς, νά γνωρίσει θρησκεῖες…», ἀνέφερε ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, πού γεννημένος στά κρητικά χώματα, ἀνατράφηκε σάν παιδί μέ πολλές ἀναμνήσεις ἀπό αὐτά, πού ἄφησε σάν παρακαταθήκη ὁ Κρητικός αὐτός συγγραφέας, πού κατάφερε μέσα ἀπό τά ἔργα του, πού μεταφράστηκαν σέ πολλές γλῶσσες τοῦ κόσμου νά ἀναδείξει μέ γλαφυρό τρόπο τήν φιλοσοφία τῆς τοπικῆς κρητικῆς κοινωνίας, ἀκόμη καί κάποια ἀρνητική της πλευρά, δίνοντάς της μία ἄλλη ὄψη, μέ τήν ὡραία πένα του…
Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας δέ λησμόνησε νά ἀναφέρει τήν συνάντηση τοῦ Νίκου Καζαντζάκη μέ μεγάλους ἀσκητές στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου γονάτησε κοντά τους, ἐκεῖ ὅπου σχηματοποίησε καί τήν ἰδέα του ὅτι «ὁ ἄνθρωπος εἶναι μία χούφτα ἀπό χῶμα, γεμάτος ἀπό Θεό…»
Μάλιστα, παίρνοντας ἀφορμή καί ἀπό τά πρόσφατα Καβάφεια καί τήν ἐπιρροή τοῦ Κωνσταντίνου Καβάφη στήν Ἀλεξάνδρεια, ἀλλά καί τά ὅσα ἀκούστηκαν γιά τίς περιγραφές τοῦ Νίκου Καζαντζάκη γιά τήν Αἴγυπτο, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας πρότεινε νά γίνει στό μέλλον μία ἡμερίδα, πού νά ἀναφερθεῖ ἀπό κοινοῦ στό ἔργο τῶν δύο αὐτῶν μεγάλων τῆς ἑλληνικῆς λογοτεχνίας, καθώς καί οἱ δύο «αἰσθάνονται τό χῶμα ὅπου μυρίζει τήν μυρωδιά τῆς θνησιμότητας καί μέσα τους νά ἀνθίζει πάντα μία ἐλπίδα, πού εἶναι ἡ ἀθανασία…», ὅπως χαρακτηριστικά τόνισε ὁ ἴδιος ὁ Ἀλεξανδρινός Προκαθήμενος.
Παράλληλα, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας τόνισε ὅτι ὁ Νίκος Καζαντζάκης, γράφοντας γιά τόν Καπετάν Μιχάλη, ἐννοοῦσε τόν ἴδιο τόν πατέρα του, προσθέτοντας ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ὑπερήφανος, πού ὁλοκλήρωσε τό δημοτικό σχολεῖο, ὅταν ἦταν παιδία στό σχολεῖο του χωριοῦ τοῦ Καζαντζάκη, στούς Βαρβάρους, στήν Μυρτιά.
Ἐξάλλου, μέ γλαφυρό τρόπο, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ἀνέφερε τό πῶς ὁ Νίκος Καζαντζάκης συνήθιζε νά ἐννοεῖ μέ τόν Καστρινό Καπετάν Μιχάλη «τόν Ἅγιο Μηνᾶ (ΣΣ. πού εἶναι ὁ Ἅγιος τοῦ Κάστρου, δηλαδή τοῦ Ἡρακλείου) μέ τά καμπαναρία του».
Τήν ἐκδήλωση αὐτή γιά τόν Νίκο Καζαντζάκη παρακολούθησε ἕνα μεγάλο μέρος τῆς παροικίας, τήν ὁποία ἐκπροσώπησε ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητας Ἀλεξανδρείας κ. Ἐδμόνδος Κασιμάτης, ὁ Οἰκονομικός Ἐπόπτης τῆς ΕΚΑ π. Πάρης Πεφάνης Μακρής, ὁ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἑλλήνων Ἀποφοίτων Ἀμπετείου Σχολῆς κ. Ἀλέξανδρος Καζαμίας, ἐνῶ τιμητικά παραβρέθηκε καί ὁ Πρόεδρος τῶν Αἰγυπτιωτῶν Κρήτης καί ἀλεξανδρινός ὁ ἴδιος, Δρ Ἠλίας Παυλούσης ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε τύχει νά ἦταν καί ὁ καθηγητής ἀγγλικῶν τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας στήν Κρήτη πρίν ἀπό 43 ὁλόκληρα χρόνια.
Ὅλους τούς ὑποδέχτηκε θερμά ἡ Πρόεδρος τοῦ παροικιακοῦ ἐπιστημονικοῦ Συλλόγου Δρ Λιλίκα Θλιβίτου, τονίζοντας ὅτι ἡ ἐν λόγῳ ἐκδήλωση συγκαταλέγεται στό ἔτος ἑορτασμοῦ τῆς μνήμης τοῦ Νίκου Καζαντζάκη.
Στήν πρώτη ἑνότητα τῆς ἐκδήλωσης, ἐκφωνήθηκαν ἀποσπάσματα ἀπό τό ἔργο τοῦ μεγάλου Κρητικοῦ συγγραφέα καί μεταφράσεις τους στά ἀραβικά, τά γαλλικά καί τά ἀγγλικά, καί κυρίως ἀπό τό ἔργο του «Ἀσκητική».
Στήν δεύτερη ἑνότητα προβλήθηκε ἕνα ντοκυμαντέρ γιά τήν ζωή καί τήν διεθνή ἀπήχηση τοῦ ἔργου καί τῆς σκέψης τοῦ μεγάλου Ἕλληνα στοχαστή.
Ἀνάμεσα στούς ὁμιλητές ὁ Ἀλεξανδρινός λογοτέχνης Γιῶργος Κυπραίος διάβασε ἀποσπάσματα ἀπό τό μυθιστόρημα «Ἀναφορά στόν Γκρέκο», σέ γαλλική μετάφραση, ἐπικεντρώνοντας στό τμῆμα τοῦ βιβλίου, πού ὁ μεγάλος Κρητικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης ἀναφέρεται στό πέρασμά του ἀπό τήν Αἴγυπτο καί ἰδιαίτερα ἀπό την Ἀλεξάνδρεια.
Στό τέλος τῆς ἐκδήλωσης, ὁ Πρόεδρος τῶν Αἰγυπτιωτῶν Κρητῶν Δρ Ἠλίας Παυλούσης τίμησε τόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄, τόν Γενικό Πρόξενο τῆς Ἑλλάδας στήν Ἀλεξάνδρεια κ. Ἐμμανουήλ Κακαβελάκη, τόν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητας Ἀλεξανδρείας κ. Ἐδμόνδο Κασιμάτη καί τόν Ἀντιπρόεδρο κ. Ἰωάννη Σιόκα.
(ΠΗΓΗ : http://www.romfea.gr)
5) 24-11-2017 : Συλλυπητήριο Μήνυμα Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας στόν Πρόεδρο τῆς Αἰγύπτου
Συλλυπητήριο μήνυμα στόν Πρόεδρο τῆς Αἰγύπτου Ἀμπντέλ Φατάχ ἀλ Σίσι καί τόν αἰγυπτιακό λαό ἀπέστειλε ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β’, ὅσον ἀφορᾶ τήν βομβιστική ἐπίθεση στό Μπιρ ἀλ Ἀμπίντ τοῦ βορείου Σινᾶ.
«Ἐξοχότατε Κύριε Πρόεδρε,
Εἶμαι βαθύτατα συγκλονισμένος, ἀπό τήν ἄνανδρη, ἀπάνθρωπη καί στυγερή δολοφονική ἐπίθεση, ἐναντίων πιστῶν Αἰγυπτίων ἀδελφῶν μας, στό Μπιρ ἀλ Ἀμπίντ τοῦ βορείου Σινᾶ.
Δυστυχῶς, αἷμα ἀθώων συμπολιτῶν μας χύθηκε ξανά, βυθίζοντας σέ ἀνείπωτο πένθος, τόν φιλήσυχο καί εἰρηνικό Αἰγυπτιακό Λαό.
Σᾶς ἐκφράζω τά θερμότατα συλλυπητήριά μου, συμπαρίσταμαι ὀλόθερμα στό ἐθνικό πένθος, ὑψώνοντας τά χέρια μου σέ προσευχή πρός τόν Ἕνα Ἀληθινό Θεό γιά τήν ἀνάπαυση ὅλων τῶν ἀθώων θυμάτων».
+ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β΄
(ΠΗΓΗ : http://www.romfea.gr)
6) 05-02-2018 : Κόπτες Μοναχοί μαθαίνουν την ἑλληνική γλώσσα
Tην 5η Φεβρουαρίου 2018, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β΄, ἐπισκέφθηκε τό παρακείμενο στό Πατριαρχικό Μέγαρο πάλαι ποτέ Ἀβερώφειο Παρθεναγωγεῖο, ἐντός τοῦ ὁποίου στεγάζεται προσωρινῶς τό Ἵδρυμα Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ Ἀλεξανδρείας.
Σέ αὐτό, ἐκτός τῶν ἄλλων δραστηριοτήτων του, διδάσκεται ἡ Ἑλληνική γλώσσα σέ ὅσους καί ὅσες αὐτόχθονες καί μή, ἐπιθυμοῦν νά γίνουν κοινωνοί αὐτῆς.
Στό χῶρο αὐτό, ὁ Ἀλεξανδρινός Προκαθήμενος εἶχε τήν ἰδιαίτερη χαρά νά συνομιλήσει μέ Μοναχούς τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι μέ ζῆλο σπουδάζουν τήν ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα, ὑπακούοντας στήν προτροπή τοῦ Κόπτη Πατριάρχη Tawadros II, νά γνωρίσουν τόν ἑλληνικό πολιτισμό, καθώς καί τήν γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Πατέρων στό πρωτότυπο, ἐπισκεπτόμενοι τήν Ἑλλάδα.
Εἶναι συγκινητικό τό γεγονός ὅτι ἄνθρωποι, πού μεγάλωσαν σέ διαφορετικό πολιτισμικό καί θρησκευτικό περιβάλλον, γίνονται μέτοχοι τῶν νοημάτων τῶν ἱερῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας τους, μέσα ἀπό τήν μελέτη, τήν ἔρευνα καί τήν διδασκαλία τῆς γλώσσας, χρησιμοποιώντας την ὡς ἐργαλεῖο.
Ἡ Κοπτική Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ, σέ μεγάλο μέρος τῆς λατρείας της, ὕμνους καί κείμενα στά ἑλληνικά.
(ΠΗΓΗ : http://www.romfea.gr)
7) 14-02-2018 : Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος στό Σουδάν
Τήν 14η Φεβρουαρίου ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β’, συνοδευόμενος ἀπό τόν Μητροπολίτη Μέμφιδος Νικόδημο, Πατριαρχικό Ἐπίτροπο Καΐρου, ἀφίχθη στήν πρωτεύουσα Χαρτούμ, τοῦ Σουδάν.
Στόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας θερμή ὑποδοχή ἐπιφύλαξε τόσο ἡ Κυβέρνηση τοῦ Σουδάν, ὅσο ἡ Ἑλληνική Κοινότητα, ἀλλά καί Ἐκπρόσωποι ἄλλων Ἐκκλησιῶν.
Τόν Πατριάρχη ὑποδέχθηκαν στόν Διεθνή Ἀερολιμένα τοῦ Χαρτούμ, ὁ Ὑπουργός Προσανατολισμοῦ, Ἐθνικῶν Κληροδοτημάτων καί Θρησκευμάτων κ. ABUBAHR OSMAN, o Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων, ὁ Γενικός Γραμματέας Ἐκκλησιῶν, οἱ Ἁρμόδιοι ἐπί Ἐκκλησιαστικῶν Θεμάτων τῆς Ἐθνικῆς Ἀσφάλειας, ὁ Ἐπίτιμος Πρόξενος τῆς Ἑλλάδας στό Χαρτούμ κ. Γεράσιμος Παγουλάτος, ἡ Ἐπιτροπή τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητας Χαρτούμ μέ ἐπικεφαλῆς τήν Πρόεδρο Δρ. Ἀλεξάνδρα Πατεράκη, Ἀντιπροσωπεία τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τοῦ Χαρτούμ, ὁ Οἰκεῖος Ποιμενάρχης Σάββας, ὁ Ἐκπρόσωπος τοῦ Κόπτη Μητροπολίτη Χαρτούμ καί ἄλλοι φορεῖς.
Ἡ ἄφιξη του Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου καλύφθηκε ἀπό πλῆθος τηλεοπτικῶν καναλιῶν καί δημοσιογράφων, πολλῶν ἐφημερίδων τοῦ Σουδάν.
Ἀκολούθως, ὁ Ὑπουργός ἐκ μέρους τῆς Κυβερνήσεως τοῦ Σουδάν καλωσόρισε τόν Πατριάρχη στό Χαρτούμ καί ἐξέφρασε τήν χαρά του γιά τήν παρουσία του. Ὁ Πατριάρχης εὐχαρίστησε τόν Ἐξοχ. Πρόεδρο τῆς χώρας κ. Ὀμάρ ἐλ-Μπεσίρ, τόν Ὑπουργό καί ὅλους ὅσους τόν ὑποδέχθηκαν στόν Διεθνή Ἀερολιμένα τοῦ Χαρτούμ, ἐνῶ δέν παρέλειψε νά ἐκφράσει τήν χαρά του, πού βρίσκεται γιά μία ἀκόμα φορά στήν ὄμορφη αὐτή Νειλοχώρα, ὅπου ζοῦν ἁρμονικά, χωρίς κανένα ἀπολύτως πρόβλημα, Χριστιανοί καί Μουσουλμάνοι, ἀγαπημένοι μεταξύ τους.
Στήν συνέχεια, ὁ Πατριάρχης συναντήθηκε μέ τούς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, μέ τούς ὁποίους εἶχε μία σύντομη πρώτη ἐπαφή καί συνομιλία, σχετικά μέ τούς Χριστιανούς τοῦ Σουδάν, ἐνῶ ἀκολούθησε συνέντευξά του στήν ἀγγλόφωνη ἐφημερίδα SUDAN VISION.
(ΠΗΓΗ : http://www.dogma.gr)
Σύν Θεῷ, θά συνεχίσουμε στό ἑπόμενο ἄρθρο μας.
