«Ἀλλ’ ἡ Μασονία, ὡς γνωστόν, στρέφεται εὐθέως κατά τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ τιμίου Σταυροῦ Του, πρό τοῦ ὁποίου “φρίττει καί τρέμει, μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν, ὁ διάβολος” καί πᾶς ἐξ αὐτοῦ ἐμπνεόμενος καί τά ἔργα αὐτοῦ διαπράττων» (π. Φιλάρετος Βιτάλης)
Πρό ἡμερῶν δημοσιεύθηκε ἀπό τούς πολύτιμους ἀγωνιστές τῆς Πίστεως καί ἐν Χριστῷ ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι στελεχώνουν τήν μαχητική «Κατάνυξη», ὁμιλία μας περί τῆς πραξικοπηματικῆς ἐκθρονίσεως (1948) τοῦ νομίμου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Μαξίμου Ε΄ (1946-1948)[1]· σκοπός τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πραξικοπήματος ἐκείνου ἦταν, ὅπως προκύπτει ἀπό τά πολύτιμα σχετικά διπλωματικά ἔγγραφα, νά ἐνθρονισθεῖ ὁ ἐκλεκτός τοῦ NATO, τῶν ΗΠΑ, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Τουρκικῆς Κυβερνήσεως καί τῆς διεθνοῦς Μασονίας Ἀθηναγόρας (Σπύρου), ὁ ἀπό Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς (1930-1948).
Τό πραξικόπημα ἐκεῖνο δέν ὑπῆρξε δυστυχῶς τό μοναδικό, ἀλλά συνιστοῦσε συνέχεια τῶν πραξικοπημάτων τοῦ 1902 καί τοῦ 1918/1921, ὥστε νά ἐνθρονίζονται Πατριάρχες Οἰκουμενιστές καί Μασόνοι, δηλ. οἱ Ἰωακείμ Γ΄ καί Μελέτιος Δ΄ Μεταξάκης ἀντιστοίχως, καί ἔτσι νά ὑποβοηθεῖται ὁ Οἱκουμενισμός μέσῳ τῶν ἐπισήμων ὀρθοδόξων θεσμῶν, κατειλημμένων ἀπό τούς ἀλλοτριόφρονες αὐτούς προδότες τῆς Πίστεως.
Στήν πορεία τῆς μελέτης μας σχετικῶς μέ τήν ἀθλιότητα τῶν μεθοδεύσεων καί τοῦ συνόλου πραξικοπήματος ἐκείνου εὑρήκαμε καί τήν παρακάτω σημαντική εἴδηση: ὁ Ἐσταυρωμένος ἀφαιρέθηκε ἀπό τούς ἱερούς Ναούς τῶν Ἰωαννίνων τήν ἄνοιξη τοῦ 1963 μέ ὑπόδειξη τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου Ἀθηναγόρα· ἡ εἴδηση προέρχεται ἀπό τό πολύτιμο δίτομο ἔργο τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου καί ἐκκλησιαστικοῦ ἱστορικοῦ π. Φιλαρέτου Βιτάλη περί τοῦ κυροῦ Μαξίμου Ε΄, τήν ὁποία καί παραθέτουμε αὐτούσια, ἀπό τήν γραφίδα τοῦ π. Φιλαρέτου.
Τοῦ κυρίως παραθέματος τῆς ἐφημερίδος «Χρόνος» τῆς Κωνσταντινουπόλεως προηγοῦνται καί ἕπονται τά λόγια τοῦ π. Φιλαρέτου. Τό περιστατικό στά Ἰωάννινα τοποθετεῖται περί τόν μῆνα Μάρτιο – Ἀπρίλιο τοῦ 1963, ἐν μέσῳ τῶν ἑορτασμῶν τῆς Χιλιετηρίδος τοῦ Ἁγίου Ὄρους· διότι οἱ ἑορτασμοί αὐτοί μοιράσθηκαν μεταξύ τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς τοῦ 1963 (Κυριακές Α΄, Β΄καί Γ΄Νηστειῶν, τόν μῆνα Μάρτιο) καί τοῦ μηνός Μαΐου τοῦ ἰδίου ἔτους (τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων)[2]· ὁ λόγος λοιπόν στόν μακαριστό π. Φιλάρετο:
«Ἡ δέ ἔγκυρος ἐφημ. “Χρόνος” ΚΠόλεως ἐσχολίαζε δυσμενέστατα (11.4.63, φ. 948) τό ἑξῆς ἀνήκουστον συμβάν, ὅπερ [sic, ὀρθόν: οὗπερ] ἐλάβομεν καί ἡμεῖς γνῶσιν παρ’ αὐτόπτου μάρτυρος ἐντός τοῦ ἁγίου Βήματος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίου Ἀθανασίου εἰς Ἰωάννινα:
»Ὁ Πατριάρχης μας (Ἀθηναγόρας), κατά τήν, μετά τάς ἑορτάς τῆς Χιλιετηρίδος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, περιοδείαν του ἀνά τάς πόλεις τῶν Ν. Χωρῶν, ἐπεσκέφθη καί τά Ἰωάννινα, εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τῶν ὁποίων ἐτέλεσε τήν Θ. Λειτουργίαν, διατάξας ἅμα τήν ἀφαίρεσιν καί μετατόπισιν τοῦ ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης Σταυροῦ μετά τοῦ τιμίου Σώματος τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ.«
»Τήν μετατόπισιν δέ ταύτην τοῦ τιμίου Σταυροῦ ἐπεξέτεινεν εἰς τήν συνέχειαν βεβαίως κάκιστα καί ἀσεβέστατα, καί ὁ τότε οἰκεῖος ἐπίσκοπος Ἰωαννίνων Σεραφείμ Τίκας εἰς τούς περισσοτέρους ναούς τῆς πόλεως τῶν Ἰωαννίνων, ἀντικρούων τάς ἐπί τούτῳ ἐνστάσεις καί διαμαρτυρίας τῶν πιστῶν Χριστιανῶν μέ ὅτι “τοῦτο ποιεῖ (τήν τοιαύτην δηλ. ἀφαίρεσιν καί μετατόπισιν) προσταγῇ τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου”, ἀδιαφορῶν διά τήν ὑπόμνησιν τῆς Ἀποστολικῆς τοῦ θείου Παύλου ἐπισημάνσεως: «πολλοί περιπατοῦσιν – οὕς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δέ καί κλαίων λέγῳ, τούς ἐχθρούς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὧν τό τέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ θεός ἡ κοιλία καί δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν» (Φιλιπ. γ΄ 18-19).«
»Ἡ μετατόπισις αὕτη τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἐκ τῆς ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης ἀπ’ αἰώνων καθιερωθείσης θέσεώς του, προὐκάλεσε σκανδαλισμόν τῶν συνειδήσεων τῶν Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων τῶν Ἰωαννίνων, οἵτινες ὡς ἁγνοί Ἠπειρῶται, διακρίνονται διά τήν εὐσέβειάν των καί διά τήν ἀφοσίωσιν καί ἐμμονήν των πρός τάς ἱεράς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας, πρᾶγμα τό ὁποῖον ὤφειλε νά ἔχῃ ἀντιληφθῇ ὁ ποιμενάρχης των κύρ Σεραφείμ καί παραβλέπων τόν νεωτερισμόν τοῦτον τοῦ νεωτεριστοῦ καί λατινοπροτεσταντίζοντος πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ἔδει νά ἐπαναφέρῃ τόν Σταυρόν εἰς τήν προτέραν θέσιν του».
Καί ἐπιστέγει τήν δημοσίευση ὁ π. Φιλάρετος μέ τά ἀκόλουθα:
»Ἀλλ’ ἡ Μασονία, ὡς γνωστόν, στρέφεται εὐθέως κατά τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ τιμίου Σταυροῦ Του, πρό τοῦ ὁποίου “φρίττει καί τρέμει, μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν, ὁ διάβολος” καί πᾶς ἐξ αὐτοῦ ἐμπνεόμενος καί τά ἔργα αὐτοῦ διαπράττων (Ἰωάν. η΄ 41-44)»[3].
Στή συνέχεια, ὁ μακαριστός π. Φιλάρετος παραθέτει ἐκτενῆ στοιχεῖα τῆς μασονικῆς ἰδιότητος τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ὅπως καί σέ ὁλόκληρο τό σχετικό κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του.
Δέν θά σχολιάσω τίποτε περαιτέρω· ὑπερεπαρκεῖ τό σχόλιο τοῦ π. Φιλαρέτου, γιά τό ποιά εἶναι ἀκριβῶς ἡ πηγή τῆς ἀπεχθείας κατά τῆς παρουσίας τοῦ Ἐσταυρωμένου ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης… Καί ὁ π. Φιλάρετος Βιτάλης (1929-2012, ἐξ Ἀρτεμῶνος Σίφνου), κάθε ἄλλο παρά τυχαῖος Κληρικός καί συγγραφεύς ὑπῆρξε [4]!
Ὀφείλω νά ὑπενθυμίσω ἐξ αἰσθήματος δικαιοσύνης καί ἐκ σεβασμοῦ στόν μεγίστης σημασίας Ἐπισκοπικό Θεσμό, ὅτι παρά τά μεγάλα λάθη του – καί μάλιστα στήν ἰδιαιτέρως «κρημνώδη» ἱστορική περίοδο τῆς μεταπολιτεύσεως – καί παρά τούς κάποιους χειρίστου ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος (καί παρα-Μασόνους) ὑποκριτές αὐλικούς του, ὁ προαναφερθείς ὡς Μητροπολίτης Ἰωαννίνων καί μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος (1974-1998) κυρός Σεραφείμ (Τίκας), δέν ἐνόθευσε τήν Ὀρθοδοξία μέ οἰκουμενιστικούς μολυσμούς ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν – ὅπως ἔπραξαν δυστυχῶς πέραν τοῦ μέτρου οἱ διάδοχοί του. Καί ἀκόμη, ὅτι στοχοποιήθηκε ἀπό τήν σέκτα τῆς Σαηεντολογίας, μαζί μέ τόν συνεργάτη του μακαριστό π. Ἀντώνιο Ἀλεβιζόπουλο, γιά τήν τότε ἀκμάζουσα ἀντισεκταριανική δράση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος [5]· γιά τούς λόγους αὐτούς, καί ἄλλους, ἔτυχε τελικῶς καί τῆς εὐμενοῦς κρίσεως τοῦ Θεοῦ, κατά τόν Ὅσιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη, ὁ ὁποῖος τά τελευταῖα χρόνια τοῦ βίου του κατηύθυνε τόν κυρό Σεραφείμ [6].
Μέ ἀφορμή τά ὅσα λέγει ὁ π. Φιλάρετος Βιτάλης περί τῆς Μασονίας, τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα καί τῆς ἀφαιρέσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τό Ἱερόν Βῆμα, καί πάλιν (καί πολλάκις) ἀπό ἱερό καθῆκον πρός τήν κοινή Σώτειρά μας Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, διαμαρτύρομαι καί βοῶ: Δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ τυχοδιῶκτες, ἀλλά μέ πράκτορες-ἀνατροπεῖς ἐντός τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας· ἀνθρώπους πού συνιστοῦν ὄργανα ἤ οὐραγούς μιᾶς κρυπτοκρατίας.
Γι’ αὐτό καί ἡ ἀφαίρεση τοῦ Ἐσταυρωμένου παρά τήν γενική (ὅπως καί τώρα ἐπίσης καί) τότε κατακραυγή ἐπανέρχεται, 60 χρόνια ἀργότερα, εἴτε δημοσίως εἴτε ἐν τῷ κρυπτῷ: ὡς προϊόν, ὡς project, τῆς ἰδίας ἀτζέντας. Ὁ νοῶν νοείτω !
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ
[2] «Ο εορτασμός της Χιλιετούς πορείας του Κοινοβιακού Μοναστηριακού πολιτεύματος στο Άγιο Όρος (Ι)», (8 Φεβ 2012) http://agioritikesmnimes.blogspot.com
[3] Ἀρχιμ. ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ, Μάξιμος ὁ Ε΄· ὁ μαρτυρικός Οἰκουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Μαρτυρία περί τοῦ βίου καί τοῦ ἔργου του, τόμ. Β΄, Ἀθῆναι 1997, σσ. 101ἑξ.).
[4] Βλ. ἐνδεικτικῶς τήν σχετική τοπική ἐκδήλωση: «Πρέβεζα: Εκδήλωση αφιερωμένη στον αείμνηστο Αρχιμανδρίτη Φιλάρετο Βιτάλη» (10 Δεκ 2018), https://www.topikifoni.gr
[5] Τοῦτο προκύπτει μεταξύ ἄλλων καί ἀπό ἔγγραφα τῆς Σαηεντολογίας (Scientology), τά ὁποῖα εἶχε τό θάρρος, τόν πατριωτισμό καί τήν φιλοθεΐα νά δημοσιεύσει ὁ δημοσιογράφος, ἀργότερα πολιτευθείς ἀνεξαρτήτως, κ. Ἀντώνιος Ἰ. Μποσνακούδης, πρώην Σαηεντολόγος ὁ ἴδιος (Μισθοφόροι τῆς Νέας Τάξης, ἐκδ. Πελασγός, Ἀθήνα 2001). Ἡ Σαηεντολογία στοχοποίησε μέ «πολιτικές νεκρώσεως», τούς δύο Κληρικούς, ὅπως προκύπτει ἀπό ἔγγραφο-ὁδηγία τῶν Κεντρικῶν Γραφείων της στό Los Angeles (14 Φεβ 1994) πρός τά παραρτήματά της. Μάλιστα, σκόπευε νά προσεγγίσει καί τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο γιά νά τόν στρέψει κατά τοῦ Ἀθηνῶν Σεραφείμ καί τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου!
Μόνον ἐνδεικτικῶς παραθέτουμε μέρος τοῦ ἐγγράφου: «8. Σε συντονισμό με τον Διαθρησκευτικό Συντονιστή του Διεθνούς Γραφείου Ειδικών Υποθέσεων, βρείτε συγκεκριμένα τερματικά που έχουν ισχυρές διαθρησκευτικές γραμμές (Μπορδέλον, Μέλτον, Γραφείο Σχέσων Κοινού στην Ουάσινγκτον, γραμμές στον Καναδά) και ενημερώστε τους για την αναφορά της ΚΥΠ. Βρείτε οποιονδήποτε που έχει γραμμές επικοινωνίας με τον Πατριάρχη της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας για να επικοινωνήσετε μαζί του και να τον ενημερώσετε για τις αντιθρησκευτικές απόψεις των Αλεβιζόπουλου/Σεραφείμ. Λάβετε τη συμφωνία του να κάνει κάτι για να τους χειριστεί» (Μισθοφόροι … , αὐτόθι, σ. 408).
Σέ ἄλλο ἔγγραφο, δηλώνεται ὁ στόχος τους νά στρατολογηθεῖ καί ὁ Μητροπολίτης Ἑλβετίας Δαμασκηνός ἐναντίον τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου (Μισθοφόροι …, αὐτόθι, σσ. 417.419).
Πηγή katanixi.gr