ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
Την Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2025 πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου η επίσημη Έναρξη του νεοσύστατου (01/07/2024) «Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Κανονικού και Εκκλησιαστικού Δικαίου (ΕΙΚΕΔ)» ή «European Institute of Canon and Ecclesiastical Law».
Το Ινστιτούτο αποτελεί το νέο εφεύρημα του Μητροπολίτη Περιστερίου, ο οποίος μεριμνά περισσότερο για συνέδρια και διαλόγους «αγάπης και ενότητας» με αιρετικούς απ΄ όλο σχεδόν το θρησκευτικό φάσμα της ξεπεσμένης Δύσεως, παρά για το ορθόδοξο ποίμνιο που του ανετέθη να ποιμάνει.
Σαν να μην του έφθαναν τα επισκοπικά καθήκοντα, τα συνοδικά στις επιτροπές, τα καθηγητικά στο Πανεπιστήμιο και οι αρμοδιότητες Προέδρου σε άλλους δύο (2) -τουλάχιστον- οικουμενιστικούς Συλλόγους (Πρόεδρος της «Μικτής Ομάδας Εργασίας Ορθοδόξων-Καθολικών “Άγιος Ειρηναίος”» και της «Διεθνούς Επιστημονικής Εταιρείας Κανονικού Δικαίου των Ανατολικών Εκκλησιών») δημιούργησε πέρυσι το ανωτέρω Ινστιτούτο στο Περιστέρι για να προσθέσει μία ακόμα θέση προεδρίας στον εαυτό του.
Ένα Ινστιτούτο φτιαγμένο και προορισμένο να ζει από τον οβολό πιστών με αμβλυμμένο φρόνημα, «επιπόλαιων και κολάκων» όπως αποκαλούσε ο άγιος Κύριλλος τους αντίστοιχους πιστούς της Κων/πολης που συνέχιζαν να εκκλησιάζονται στους ναούς του Νεστορίου, αφού κατ’ όμοιο τρόπο κι αυτοί συνεχίζουν να εκκλησιάζονται στους ναούς του Περιστερίου, όπου ο επίσκοπος απέβαλε μετά βδελυγμίας και βλασφημιών τον Εσταυρωμένο για να μην Τον βλέπει, αλλά και δεν Toν επανέφερε ποτέ, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του την Συνοδική Εγκύκλιο «Περί τοποθετήσεως του Εσταυρωμένου».
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από τον νέο εγχείρημα του Μητροπολίτη Περιστερίου που έχει κατασκανδαλίσει την οικουμένη με την εμμονή στην αιρετική του διδασκαλία και τις οικουμενιστικές του δράσεις;
Ας δούμε όμως κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία από τον υπ’ αριθμ. 1377/1036/24 (ΦΕΚ 3788 Β/1-7-2024) Κανονισμό συστάσεως και λειτουργίας του Εκκλησιαστικού Ιδρύματος της Μητροπόλεως Περιστερίου:
Η σφραγίδα του Ινστιτούτου (άρθρο 3).
Στον εξωτερικό κύκλο αναγράφεται το όνομα του Ινστιτούτου, ενώ στον εσωτερικό το όνομα της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου. Η σύνθεση αυτή δεν είναι απλώς γραφιστική επιλογή, αλλά φέρει εκκλησιολογική σημασία, διότι στις στρογγυλές σφραγίδες ο εξωτερικός κύκλος δηλώνει πάντοτε τον φορέα που ασκεί την θεσμική εποπτεία, ενώ ο εσωτερικός τον υποκείμενο ή επιμέρους οργανισμό. Το νέο Ινστιτούτο, αν και φέρεται ως προέκταση της Μητροπόλεως, προβάλλεται εικαστικά και θεσμικά με τρόπο που το καθιστά σχεδόν φορέα εποπτεύοντα και όχι εποπτευόμενο. Η αντιστροφή, επομένως, αυτής της παραδοσιακής ιεράρχησης εύλογα δημιουργεί το ερώτημα εάν το Ινστιτούτο επιδιώκει να προβληθεί ως υπερκείμενο της Μητροπόλεως, δηλώνοντας σιωπηρά την δημιουργία μιας νέας «υπερ-εκκλησιαστικής δομής» με ευρωπαϊκή ταυτότητα και συνοδική έγκριση.
Η ονομασία και ο προσανατολισμός
Δεδομένου ότι η ετέρα, ομοίου αντικειμένου, δομή [«Διεθνής Επιστημονική Εταιρεία Κανονικού Δικαίου των Ανατολικών Εκκλησιών (Society of Law of Eastern Churches-SLEC)»], στην οποία όπως αναφέραμε προεδρεύει επίσης ο Μητροπολίτης, είναι εξωεκκλησιαστική και οι αποφάσεις της δεν έχουν θεσμικά την δυνατότητα να εφαρμοσθούν στην Ορθοδοξία, στην περίπτωση του νέου Ινστιτούτου τα πράγματα αλλάζουν. Σε ενότητα με Μητρόπολη της Εκκλησίας, το Ινστιτούτο αναλαμβάνει να περάσει στα σπλάγχνα της Εκκλησίας όσα δεν μπορεί η ανωτέρω εταιρεία λόγω της εξωεκκλησιαστικής της φύσεως και ιδιότητας.
Η επιλογή του τίτλου «Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Κανονικού και Εκκλησιαστικού Δικαίου» δείχνει σαφή στροφή προς την ευρωπαϊκή νομική πραγματικότητα. Αυτό ίσως σημαίνει την ενσωμάτωση της Εκκλησίας σε ευρωπαϊκά νομικά και πολιτικά πλαίσια.
«Αποδέκτης των δραστηριοτήτων του Ιδρύματος είναι κατ' αρχήν το ποίμνιο της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου» αναφέρεται στους σκοπούς (άρθρο 4, παραγρ. 2) του Κανονισμού καθώς και η «παροχή υπηρεσιών διά βίου μάθησης, εκπαίδευσης και κατάρτισης, καθώς και η συγκρότηση πιστοποιημένης εκπαιδευτικής δομής παροχής πιστοποιημένων επιμορφωτικών προγραμμάτων» (άρθρο 4, παραγρ. 1λ). Ανάμεσα στους πλείστους σκοπούς του Ινστιτούτου ξεχωρίζει και ένας που αφορά την «έρευνα και την μελέτη του θρησκευτικού δικαίου των λοιπών χριστιανικών δογμάτων, όπως για παράδειγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, των Ομολογιών της Διαμαρτύρησης, καθώς και των Θρησκευτικών Κοινοτήτων που απαντούν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη» (άρθρο 4 παραγ. ζ).
Αλήθεια, πόση σημασία έχει για το ποίμνιο της Μητροπόλεως η μελέτη των Κανόνων των αιρέσεων και της παπικής Κοινότητας -που σημειωτέον εκ προοιμίου η Μητρόπολη Περιστερίου ονομάζει «Εκκλησία»- την στιγμή που οι πιστοί είναι ακατήχητοι σε στοιχειώδη σημεία της Ορθόδοξης Πίστεως, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε να μην μπορούν να διακρίνουν την διδασκαλία για την αποβολή του Εσταυρωμένου ότι είναι βλάσφημη και αιρετική, να αδιαφορούν για την προσβολή του Χριστού μας και να συνεχίζουν να εκκλησιάζονται χωρίς προβληματισμό στους ναούς που μιάνθησαν από την έμπρακτη εικονομαχική βλασφημία;
Δεν θα ήταν προτιμότερο να δημιουργηθεί ένα Ινστιτούτο μελέτης της πατερικής θεολογίας που θα κατέληγε και στο Κανονικό Δίκαιο με αποδέκτη το ποίμνιο της Μητροπόλεως; Ας ήταν και ευρωπαϊκό, να μεταδοθεί η ορθοδοξία στους τυφλούς της Δύσεως. Αλλά είναι προφανές ότι η Μητρόπολη εργάζεται ακριβώς για την κατάλυση του οικοδομήματος της Πίστεως…
Συνεργασία με μη ορθόδοξες δομές
Στο άρθρο 5 παραγρ. 2β, 2στ και 2ζ κατονομάζεται ρητά η δυνατότητα συνεργασίας του Ινστιτούτου με θεολογικές σχολές, οργανισμούς ή φορείς «άλλων εκκλησιαστικών κλιμάτων» για την εκπλήρωση των σκοπών του. Αυτό ασφαλώς εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους στο ακατήχητο ποίμνιο, αφού η τακτική παρουσία των πάσης φύσεως αιρετικών στο περιβάλλον της Μητροπόλεως (όπως ήδη ενεργείται από αναλήψεως καθηκόντων του μητρ. Περιστερίου) και η συνεργασία, οικειότητα και κοινωνία του Μητροπολίτη και άλλων ορθοδόξων με αυτούς, εκτός του συνεχιζόμενου σκανδαλισμού, θα γίνει αιτία να θεωρηθεί ακίνδυνο πράγμα η συναναστροφή με αιρετικούς, να υιοθετηθεί η παναίρεση του Οικουμενισμού και να χαθούν πολλές ακατάρτιστες ψυχές.
Εκπαίδευση και επιμόρφωση
Το κρίσιμο σημείο όμως βρίσκεται στην εκπαίδευση και επιμόρφωση κληρικών, μοναχών και λαϊκών (άρθρο 4 κστ–κη). Το Ινστιτούτο γίνεται φορέας διαμόρφωσης (και επαναδιαμόρφωσης) νοοτροπίας μέσα στο σώμα της Εκκλησίας. Αυτός ο επιδιωκόμενος στόχος δεικνύει ότι το Ινστιτούτο δεν είναι απλώς επιστημονικός φορέας. Είναι επίσης εκπαιδευτικός – επιμορφωτικός μηχανισμός που φιλοδοξεί να εισάγει τον δικό του κώδικα σκέψης σε κληρικούς, μοναχούς, λαϊκά στελέχη, νομικούς και θεολόγους αφού επαγγέλεται την ερμηνεία των Ιερών Κανόνων (άρθρο 4, παρ.1β). Ελέγχοντας την επιμόρφωση του πληρώματος, ελέγχεται η νοοτροπία και μαζί της η ποιμαντική πράξη. Άρα μακροπρόθεσμα το εκκλησιολογικό φρόνημα και ταυτότητα.
Στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου στο ερώτημα «Ποιες είναι οι ευκαιρίες που προσφέρονται στους συμμετέχοντες;», δίνεται η εξής απάντηση:
- «Οι συμμετέχοντες έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν τις γνώσεις τους, να διευρύνουν το δίκτυο επαφών τους και να συμβάλλουν στη διαμόρφωση του μέλλοντος του Κανονικού και Εκκλησιαστικού Δικαίου».
Αυτό το τελευταίο, περί διαμόρφωσης του Κανονικού Δικαίου παραπέμπει έντονα στον χαιρετισμό του Μητροπολίτη Περιστερίου που απηύθυνε στους αιρετικούς συνέδρους της «Διεθνούς Επιστημονικής Εταιρείας Κανονικού Δικαίου των Ανατολικών Εκκλησιών» τον Σεπτέμβριο του 2024, εκθέτοντας τον προβληματισμό του για το «Παρελθόν, παρὸν καὶ μέλλον τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου», ώστε ενωμένοι μαζί τους νὰ «ἐνατενίσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὸ Ἐκκλησιακὸ μέλλον».
Στον χαιρετισμό εκείνον είπε σχετικά με την εν λόγω «διαμόρφωση»: «Καλούμαστε λοιπὸν νὰ ἀποφασίσουμε, ἐδῶ καὶ σήμερα, ποιά (ἢ ποιό) Κανονικὰ(-ὸ) Δίκαια(-ο) θὰ υἱοθετήσουμε γιὰ τὸ μέλλον», αφήνοντας ανοικτό ακόμα και το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νέου εξ’ ολοκλήρου Κανονικού Δικαίου! : «Θὰ ἀναζητήσουμε ἐκ νέου τὸ ἀρχετυπικὸ Κανονικὸ Δίκαιο τῆς Α’ χιλιετίας; Ἢ θὰ προβοῦμε στὴν δημιουργία ἑνὸς νέου ἐκκλησιο-κανονικοῦ παραδείγματος συστήματος, ὅπως συνεχῶς ἀπαιτεῖ τὸ aggiornamento καὶ ὁ ὁλοένα ἐξωτερικὰ μεταβαλλόμενος κόσμος;»
Άραγε αυτό ακριβώς επιδιώκει και το νέο δημιούργημα του Περιστερίου με την συνοδική πλέον έγκριση; Ο ίδιος διαμόρφωσε τον Κανονισμό ώστε σύμφωνα με το άρθρο 12, ο (εκάστοτε) Μητροπολίτης Περιστερίου να είναι ο απόλυτος εξουσιαστής του «εκκλησιαστικού φορέα», αφού «ως Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου» «έχει τον έλεγχο της οργάνωσης, διοίκησης, λειτουργίας και διαχείρισης του Ινστιτούτου, καθώς επίσης και της αξιοποίησης εν γένει των περιουσιακών στοιχείων και της διάθεσης των πόρων αυτού». και επιπλέον «έχει την ευθύνη όλων των δραστηριοτήτων και των εκδηλώσεων του Ινστιτούτου, καθώς και της ομαλής λειτουργίας αυτού και συντονίζει τα μέλη του Δ.Σ. προς υλοποίηση των σκοπών του».
Δημιουργείται εν κατακλείδι ένα θεσμικό εκκλησιαστικό κέντρο που θα αναλάβει την (επαν)ερμηνεία, διαμόρφωση, εκπαίδευση, και πρακτική εφαρμογή των Ιερών Κανόνων σε περιβάλλον διαλόγου με αιρετικές κοινότητες και γενικότερα το ευρωπαϊκό νομικό σύστημα και σχολές.
«Οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν» ακούγεται να λέει και πάλι η Παναγία μας, υποδεικνύοντας τους φιλοπαπικούς κληρικούς και λαϊκούς…
Για ακόμη μία φορά καλούμε τους πιστούς να απέχουν από τους ναούς του Περιστερίου. Η κίνησή τους αυτή συνιστά ένθεη ομολογία. Αντιθέτως, η συνέχιση εκκλησιασμού σε αυτούς συνιστά συναίνεση στην εναντίον Κυρίου βλάσφημη εικονομαχική πράξη, συγκατάθεση στα οικουμενιστικά ανοίγματα του Μητροπολίτη που εκφράζονται με τις ανωτέρω Ομάδες αλλά και οικονομική εξυπηρέτηση των κρυφίων στόχων του Ινστιτούτου.
Λυπούμαστε που δεν έχουν βρεθεί ακόμα ιερείς να βαστάξουν το βάρος της ιεροκανονικής διακοπής μνημόνευσης του Μητροπολίτη Περιστερίου, ο οποίος συγκεντρώνει πάνω του, όσο κανείς άλλος, κάθε αφορμή γι αυτήν: Γυμνή τη κεφαλή αιρετική διδασκαλία και πράξη, εμμονή σε αυτήν, συμπροσευχές και κοινωνία με αιρετικούς και ακοινώνητους σχισματικούς.
«Σήμερα προσπαθοῦν νὰ γκρεμίσουν τὴν πίστη, γι’ αὐτὸ ἀφαιροῦν σιγά-
σιγά ἀπὸ καμμιὰ πέτρα, γιὰ νὰ σωριασθεῖ τὸ οἰκοδόμημα τῆς πίστεως. Ὅλοι
ὅμως εὐθυνόμαστε γιὰ τὸ γκρέμισμα αὐτό· ὄχι μόνον αὐτοὶ ποὺ ἀφαιροῦν τὶς
πέτρες καὶ τὸ γκρεμίζουν, ἄλλα καὶ ὅσοι βλέπουμε νὰ γκρεμίζεται καὶ δὲν
προσπαθοῦμε νὰ τὸ ὑποστυλώσουμε» έλεγε ο άγιος Παΐσιος.
Τι περισσότερο θέλουν για να σταθούν στο ύψος της ιερατικής τους διακονίας; Δεν αναλογίζονται τον φοβερό λόγο που έχουν να αποδώσουν στον Χριστό εν ημέρα Κρίσεως για κάθε μία ψυχή που συμπαρασύρουν στην αδιαφορία για το γκρέμισμα αυτό; Αλλά, κι αν ακόμα δεν έχουν το σθένος να υπερασπίσουν από θέσεως την πίστη (πράγμα σφόδρα κολάσιμο), τουλάχιστον ας μην υιοθετούν τις κακοδοξίες του Μητροπολίτη τους, ούτε πολύ περισσότερο να τις μεταδίδουν στο ποίμνιο επ’ απωλεία των ακουώντων. Είναι άραγε ουτοπικό να περιμένουν οι πιστοί στο Περιστέρι κάποια ομολογία από το τιμημένο ράσο; Κύριος οίδε.
Καλή συνέχεια στους αγώνες.