(ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ )
Γεώργιος .Β. Λουκάκης, Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)
Αδελφοί και παιδιά μου, μετά από προσευχή , περίσκεψη αλλά και δισταγμούς – πισωγυρίσματα, κυρίως όμως μετά την προτροπή, ενθάρρυνση και ευλογία του δικού μου Πνευματικού Πατέρα, απευθύνομαι εξομολογητικά στην αγάπη σας- πολύ καθυστερημένα παραδέχομαι- για να εκθέσω μύχιες σκέψεις και συναισθήματα που αναφέρονται στην απαισίας μνήμης περίοδο της λεγομένης πανδημίας, με την μεταχείριση την οποίαν έτυχε τότε η Αγία μας Εκκλησία και βεβαίως ο Ιερός μας Ναός.
Αδελφοί - παιδιά μου σας εξομολογούμαι λοιπόν ότι το ενδεχόμενο των ποινικών και διοικητικών κυρώσεων, ιδιαιτέρως η επιβολή των εξοντωτικών προστίμων που θα αφάνιζαν- όπως πίστευα-την πολυμελή σαρκική μου οικογένεια προκαλούσε στην ψυχή μου άγχος , ανησυχία , ΔΕΙΛΙΑ. Επειδή λοιπόν η ακλόνητη , όπως μέχρι τότε θεωρούσα- εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού Πατέρα αποδείχθηκε εύθραυστη, συμμορφώθηκα απολύτως και μέχρι κεραίας με το περιεχόμενο των αντιεκκλησιαστικών Αποφάσεων. To ένστικτο της οικογενειακής (όχι της προσωπικής) αυτοσυντήρησης στην μάχη με το ιερατικό καθήκον είχε επικρατήσει αλλά οι πληγές της μάχης σημαδεύουν ακόμη την ψυχή μου. Συνειδησιακό μαστίγωμα παιδιά μου είναι μέχρι σήμερα η σιλουέτα κάποιων από εσάς που διαγράφονταν στην τζαμαρία της κλειδωμένης κεντρικής θύρας εισόδου του Ναού προσπαθώντας μέσα στην βροχή και το κρύο να εισπνεύσετε Χριστό. Mαστίγωμα, γιατί πλησιάζοντας το σημείο θυμιατίζοντας δεν τράβηξα τον σύρτη και δεν άπλωσα το χέρι να σας τραβήξω μέσα στο σπίτι του ΠΑΤΈΡΑ και δικό σας. Και όταν ακόμη στο πονεμένο σας ''γιατί;'' απαντούσα σύμφωνα με την μακραίωνη ιστορική εμπειρία και πρακτική της Εκκλησίας ότι οι υποχωρήσεις - δεσμεύσεις - συμμορφώσεις δίχως να θίγεται ''ο σκληρός πυρήνας'' της Λατρείας το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ήσαν αναγκαίες ώστε να μην σφραγισθούν οριστικά οι Εκκλησίες και να διαφυλαχθεί η επιτέλεση του Μυστηρίου της Ζωής, συνειδησιακός σεισμός με συγκλόνιζε. Aιτία δεν ήταν άλλη από το αναζητούμενο άλλοθι της ...'' άψογης'' στάσης μου στο '' κατ΄οικονομίαν άχρι καιρού'' (μέχρι να έλθουν καλύτερες μέρες) αξίωμα και...την ''σωφροσύνη'' βεβαίως.
Επειδή όμως αδελφοί και παιδιά μου κάθε συγγνώμη , όπως αυτή που σήμερα σας απευθύνω, παραμένει γράμμα κενό εάν δεν ακολουθεί επανόρθωση στο βαθμό και τα σημεία όπου τούτο είναι δυνατόν, σας διακηρύσσω τα ακόλουθα :
A.- Τα εξακολουθούμενα κρούσματα - λίγα ευτυχώς - μασκοφορίας εντός του Ιερού Ναού είναι παντελώς απαράδεκτα καθώς φανερώνουν ολιγοπιστία και ασέβεια στα όρια βλασφημίας, από αύριο δε θα αναρτηθεί στον πίνακα ανακοινώσεων σχετική επισήμανση αναφορικά με το ασύμβατο της ιδιότητος του Ορθοδόξου Χριστιανού με αυτήν του...μασκοφόρου.
Β.- Η επιβεβλημένη απαγόρευση εισόδου στον Ναό των ανωτέρω αδελφών (όπως ακριβώς των ενδεδυμένων απρεπώς) εκφεύγει των αρμοδιοτήτων μου, πλην όμως στα πλαίσια της ποιμαντικής μέριμνας και των καθηκόντων της πνευματικής μου πατρότητος δεν θα επιτρέπεται σε αυτούς η Θεία Κοινωνία. Ευχαριστώ εν προκειμένω τους ομόφρονες και σύμψυχους συλλειτουργούς μου.
Γ.- Επ΄ ευκαιρία θα ήθελα να σας ενημερώσω για ένα άλλο ,συναφές πάντως, θέμα επί του οποίου και για τους ίδιους παραπάνω λόγους είχα τηρήσει εφεκτική – ‘’μετριοπαθή’’σταση. Εις το εξής λοιπόν για τις πάσης φύσεως λατρευτικές ή άλλες εκδηλώσεις τις οποίες η Ενορία διοργανώνει, ουδεμία επίσημη πρόσκληση θα αποστέλλεται σε βουλευτές της περιφέρειας οι οποίοι είτε υπερψήφισαν τον δαιμονικό σοδομονόμο είτε απείχαν. Εξυπακούεται ότι σε περίπτωση απρόσκλητης παρουσίας των εν λόγω προσώπων μεταξύ των εκκλησιαζομένων , ουδεμία προς αυτούς αφ΄ενός μεν φιλόφρων απόδοση τιμής εντός του Ναού (πχ παραχώρηση θέσης), εκτός δε αυτού χαριεντισμοί, κολακείες και παρόμοιες αηδείς εκδηλώσεις είναι νοητές. Εξ΄ άλλου αυτήν την αντιμετώπιση των Αντιχρίστων παραγγέλλει ο Ευαγγελιστής της Αγάπης : ''Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν (χριστιανική διδασκαλία) ου φέρει μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν και χαίρειν αυτώ μη λέγετε ( Ιωαν. Β΄ Καθολική Επιστολή , στ. 8) . Τέλος ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον σεπτό Ποιμενάρχη μας , ο οποίος μολονότι έχει αντίθετες επί του θέματος αυτού απόψεις απεδέχθη το αίτημά μου να απουσιάζω από εκδηλώσεις στις οποίες ο ίδιος θα προϊσταται έχοντας με ευθύνη του προσκαλέσει τους συγκεκριμένους βουλευτές.
Aδελφοί και παιδιά μου επανερχόμενος στην εξομολογητική προς εσάς αναφορά μου θέλω να σας εμπιστευθώ ότι στην επώδυνη εξ΄αρχής προσωπική πορεία επανορθώσεως και μετανοίας η οποία φθάνει στο σημερινό λυτρωτικό τέλος της , από τα πολλά σουβλερά αγκάθια - λογισμούς που ο Παγκάκιστος είχε απλώσει κατά μήκος , ένας είχε ξεχωρίσει ως ο πλέον επικίνδυνος και είχε καταστήσει την πορεία αυτήν κυριολεκτικά μαρτυρική. Λογισμός μαεστρικά σφηνωμένος στον νου και την ψυχή μου μέσω του οποίου ο Εχθρός αξιοποιώντας και το εγωιστικό υπόβαθρο του παλαιού ανθρώπου πειστικά υπαγόρευε : '' Γιατί σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και την προσωπική εξιλέωση ; Το θυσιαστικό απέναντι στα παιδιά σου καθήκον επιβάλλει να μη γκρεμίσεις εντός τους την αυθεντία του Πνευματικού Πατέρα γκρεμίζοντας έτσι την γέφυρα που οδηγεί στον Χριστό και την Σωτηρία''. Άπειρη ευγνωμοσύνη οφείλω στον δικό μου Πνευματικό Πατέρα που μου υπενθύμισε αυστηρά ότι η μόνη σώζουσα Αυθεντία είναι του Ευαγγελίου, και η όποια άλλη ''αυθεντία'' έχει αξία ΜΟΝΟΝ εφ΄ όσον ως γέφυρα είναι ασφαλής για την ευλογημένη διάβαση. Η δική μου γέφυρα όμως είχε διαβρωθεί και ανυπερθέτως όφειλα με την μετάνοια να την κατεδαφίσω και με την ταπεινοφροσύνη να ανεγείρω νέα ασφαλή και κατάλληλη για τον υψηλό προορισμό της.
Αδελφοί και παιδιά μου ένας επιπρόσθετος καρπός πολύτιμος αυτής της έμπονης πορείας που μόλις εξομολογητικά σας εξιστόρησα ήταν η συνειδητοποίηση των θανάσιμων κινδύνων όχι μόνον για την ευόδωση της ιερατικής αποστολής αλλά και την σωτηρία ακόμη αυτής της ψυχής των συμπρεσβυτέρων εκείνων οι οποίοι είτε κατέχουν επίζηλες εκκλησιαστικές θέσεις απολαμβάνοντες τα σχετικά προνόμια, είτε διαθέτοντες τα προς Αρχιερατείαν τυπικά προσόντα ορέγονται επισκοπικούς θρόνους. Θερμή θα αναπέμπω εφεξής προσευχή προς τον Κύριο - και παρακαλώ το ίδιο να κάνετε και εσείς- ώστε να διαφυλάττει αυτούς από ανίερους συμβιβασμούς, δογματικές σχετικοποιήσεις, ομολογιακές ''ευελιξίες'', και λοιπές εφάμαρτες εκπτώσεις. Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου η προειδοποίηση του Θεανθρώπου ''τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;'' να διατηρείται εσαεί ενώπιον των αδελφών ενεργής και ζέουσα.
Ως επισφράγιση της δημόσιας αυτής εξομολογήσεως σας ευλογώ και ικετευτικά παρακαλώ : ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΣΥΓΧΩΡΗΣΑΤΕ ΜΟΙ ΤΩ ΑΜΑΡΤΩΛΩ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΙ ΥΜΙΝ.