Είναι "κοινωνικοί" οι αποδεχόμενοι πολλές Εκκλησίες, εκτός από την ΜΙΑ Ορθόδοξο Εκκλησία; Β΄ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Τὸ ἄρθρο αὐτὸ ἔχει δημοσιευθεῖ στὸ «apostoliki-diakonia.gr».

Ἐκτὸς τῶν ἄλλων σημαντικῶν στοιχείων ποὺ περιέχει, παρουσιάζει καὶ κάποιες ἀπὸ τὶςἀποτειχίσεις τοῦ Μ. Βασιλείου, τὶς ὁποῖες, φυσικά, πραγματοποίησε πρὸ συνοδικῆς καταδίκης τῶν αἱρετικῶν –διαχρονικὴ πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία συνοψίζει καὶ ὁ ΙΕ΄ κανόνας.

Τὸ ὑπενθυμίζουμε σ’ αὐτοὺς ποὺ περιμένουν οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενιστὲς (πατρ. Βαρθολομαῖος, Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος, Σερβίας Εἰρηναῖος, μετὰ τῶν Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, Δημητριάδος Ἰγνάτιο, Μεσσηνίας Χρυσόστομο κ.λπ.) νὰ συγκαλέσουν Σύνοδο καὶ νὰ ...ἀνακηρύξουν τοὺς ἑαυτούς τους οἱ ἴδιοι ὡς αἱρετικούς!
   Τὸ ὑπενθυμίζουμε, δηλαδή, στοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές (καὶ ὅσους αὐτοὶ ἐπηρεάζουν), οἱ ὁποῖοι ἐν τῇ ἀφελείᾳ τους περιμένουν, νὰ γίνει πρῶτα ἡ ἀποκήρυξη τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν ἀπὸ Σύνοδο καὶ  τ ό τ ε  νὰ διακόψουν τὴν μετ’ αὐτῶν ἐπι-κοινωνία!!!

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἄρθρο:

* «Δια τον αρχιεπίσκοπον της Καισαρείας η κοινωνία δεν είναι απλή λέξις, αλλά κατάστασις υπάρξεως του εκκλησιαστικού οργανισμού ως σώματος του Χριστού και έδρας του Αγίου Πνεύματος, είναι κατηγορίατης Εκκλησίας».

* «Εφ' όσον ο Χριστός ως κεφαλή είναι εἷς, μία είναι και η Εκκλησία ως σώμα αυτού. Το δε σώμα δεν είναι δυνατόν να ευρίσκεται εις κατάστασιν διασπάσεως...

Η Εκκλησία αποτελεί επίσης την κοινότητα του Αγίου Πνεύματος, καθ' όσον είναι το κατ' εξοχήν πεδίον ενεργείας αυτού».

* «Η αίρεσις διαταράσσει την ενότητα και την ειρήνην της Εκκλησίας. Φυσικά δεν την διασπά, αλλ' αποσπά μέλη, τα οποία τότε χάνουν τον θεανθρώπινον χαρακτήρα των...

...ἐπί μέρους τμήματα της Εκκλησίας ήσαν αι αυτοτελείς επισκοπαί, η δε ενότης αυτής κατά τας εγκοσμίους σχέσεις της εξεφράζετο δια της επικοινωνίας των επισκόπων μεταξύ των· τούτο είναι ό,τι συνήθως καλούμεν κοινωνίαν των Εκκλησιών.

* Ὁ Μ. Βασίλειος «διέκρινε μεταξύ κοινωνίας αγάπης και κοινωνίας πίστεως..., η ορθή πίστις είναι το θεμέλιον της κοινωνίας και ηκοινωνία με τους ορθοδόξους σημαίνει τοποθέτησιν εις την μερίδατων δικαίων κατά την ημέραν της κρίσεως».

* «Η κοινωνία με τους αιρετικοὺς είναι ανεπίτρεπτος. Η ομολογία των Πατέρων τούτων, διατυπωθείσα δι' ενεργείας του Αγίου Πνεύματος επ' αυτούς, αποτελεί γνησίαν έκφρασιν της χριστιανικής διδασκαλίας και η αποδοχή της εν συνόλω, χωρίς παράλειψιν ούτε λέξεως, είναι θεμελιώδες καθήκον παντός χριστιανού, πολύ δε περισσότερον του επισκόπου. Είναι δε ως ελέχθη, ανεπίτρεπτος η κοινωνία με τους αθετούντας εν όλω ή εν μέρει την ομολογίαν αυτήν, διότι η αθέτησιςθέτει αυτομάτως εκτός Εκκλησίας».

* «Δια τούτο ο Βασίλειος, όταν παρενεβάλλετο παρεκτροπή εις την πίστιν, δεν εδίσταζε να διάσπαση παλαιάς φιλίας. Συνεδέετο από της νεανικής του ηλικίας, και μάλιστα οικογενειακώς, με τον Ευστάθιον Σεβαστείας, τον οποίον επηρέαζε σοβαρώς εις τα φρονήματα επί τίνα χρόνον, ενώ ο ίδιος επηρεάζετο από αυτόν εις τα θέματα του μοναχικού βίου. Αι υποδείξεις πολλών ομοφρόνων του περί υπόπτων φρονημάτων αυτού δεν ήρκεσαν δια να τον οδηγήσουν εις μεταβολήν αισθημάτων. Όταν όμως επείσθη ότι πράγματι ο Ευστάθιος ηκολούθει αιρετικήν γραμμήν, δεν εδίστασε να διακόψη πάσαν επαφήν μαζί του».

«Η αλήθεια είναι υπεράνω πάσης φιλίας. “Δεν αγνοείς πόσον μεγάλην έκτίμησιν είχομεν προς αυτούς (δηλαδή τον Ευστάθιον και τους οπαδούς του) όσον χρόνον ήσαν με το μέρος της υγιούς μερίδος. Τώρα όμως θα μας συγχωρεθή να μη ακολουθούμεν αυτούς, αλλά και να αποφεύγωμεν τους έχοντας το ίδιον με αυτούς φρόνημα, εφ ' όσον δεν υπάρχει τίποτε το οποίον να θεωρούμεν προτιμότερον από την αλήθειαν και την σωτηρία μας”».

* «Η κοινωνία είναι αγαθόν το οποίον προσφέρεται και λαμβάνεται κατά την συμφωνίαν της ορθοδόξου πίστεως. Όθεν άπομάκρυνσις ενόςεπισκόπου από την ορθοδοξίαν συνεπάγεται διακοπήν της κοινωνίαςαπό τους άλλους και αντιστρόφως δε επάνοδος ενός επισκόπου από την αίρεσιν εις την ορθοδοξίαν συνεπάγεται απόδοσιν της κοινωνίας».

* «Μία από τας οδυνηροτέρας πρώιμους εμπειρίας του Βασιλείου ήτο η περιπλοκή των σχέσεων του με τον επίσκοπον Καισαρείας, Διάνιον, ο οποίος τον εβάπτισε και τον εχειροτόνησεν εις διάκονον. Γράφων προς τον Βοσπόριον, ομολογεί ότι είχε διακόψει τηνκοινωνίαν με τον Διάνιον, το έτος 361, και είχε φύγει εις την ερημίαν του Πόντου. Έπραξε δε τούτο δια τον λόγον ότι εκείνος είχεν υπογράψει ομολογίαν πίστεως την οποίαν έφεραν οι περί τον Γεώργιον Λαοδικείας και η οποία ήτο πράγματι σύμβολον της συνόδουΚωνσταντινουπόλεως (360)».

Ὁλόκληρο τὸ κείμενο τοῦ καθηγητῆ Χρήστου:

Εις τον επίλογον του δοκιμίου Περί Αγίου Πνεύματος ο Μέγας Βασίλειος περιγράφει με ζωηρά χρώματα την κατάστασιν η οποία επεκράτει εις την Εκκλησίαν κατά τους χρόνους του. Την παρομοιάζει με φοβεράν ναυμαχίαν, την οποίαν παρεσκεύασαν φιλοπόλεμοι άνδρες. Η σφοδρά τρικυμία συγκλονίζει τα πλοία, ενώ το βαθύ σκότος συντελεί ώστε ταύτα να εφορμούν αδιακρίτως εναντίον φιλικών και εχθρικών. Αι κραυγαί και οι θόρυβοι δεν επιτρέπουν να ακουσθή η φωνή του ναυάρχου.

Μεταφερόμενος έπειτα από την παραβολήν εις τα πράγματα, σημειώνει ότι εις αυτήν την σύγχυσιν, αν δεν προλάβη ο εχθρός να σε κτυπήση, σε πληγώνει ο σύντροφος. Συνδεόμεθα μεταξύ μας οι ομόφρονες επί τόσον μόνον χρόνον, επί όσον μισούμεν από κοινού τους εχθρούς. Όταν όμως οι εχθροί απομακρυνθούν, βλέπομεν ο εἷς τον άλλον ως εχθρόν. Αι τραχείαι
κραυγαί από τας αντιλογίας των αλληλομαχομένων έχουν γεμίσει την Εκκλησίαν και η ευσεβής δογματική διδασκαλία διαστρέφεται από τας ακρότητας. Η αγάπη έχει γενικώς ψυχρανθή, η μεταξύ των αδελφών σύμπνοια έχει εξαφανισθή, το όνομα της ομονοίας έπαυσε να είναι γνωστόν⁽¹⁾.

Πράγματι ο κλονισμός τον οποίον είχε προκαλέσει η αρειανική έριςήτο τόσον δυνατός, ώστε αι μόλις εξελθούσαι από τον σάλον των διωγμών Εκκλησίαι να ευρεθούν εις πλήρη σύγχυσιν, εκκινούσαν από την Ανατολήν και καλύπτουσαν βαθμιαίως επίσης και την Δύσιν. Μόνον εις την Αντιόχειαν υπήρχον κατά τους χρόνους του Βασιλείου τέσσαρες μερίδες –δύο αποσπάσματα και δύο σχίσματα– με ίδιον εκάστη επίσκοπον. Η Εκκλησία εσχίζετο ωσάν εφθαρμένον ιμάτιον⁽²⁾.

Δι' ένα ηγέτην της νοοτροπίας και της περιωπής του Βασιλείου δεν ήτο αρκετή η μέριμνα δια την διατήρησιν της «κοινωνίας» εις τους μικρούς κύκλους εις τους οποίους την είχε περιορίσει η επικρατούσα σύγχυσις. Έπρεπε να καταβληθή έντονος προσπάθεια δια την διεύρυνσίν της, συγχρόνως δε δια την διευκρίνησιν των όρων της. Δια τον αρχιεπίσκοπον της Καισαρείας η κοινωνία δεν είναι απλή λέξις, αλλά κατάστασις υπάρξεως του εκκλησιαστικού οργανισμού ως σώματος του Χριστού και έδρας του Αγίου Πνεύματος, είναι κατηγορίατης Εκκλησίας.

O EKATONTAΡXOΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ, Αυγουστίνου Καντιώτου


Κυριακὴ Δ΄ Ματθαίου
Ὁ ἑκατόνταρχος ὑπόδειγμα πίστεως
(+Μητρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)


Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησίαὥρισε νὰ διαβάζεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιοτοῦ Ματθαίου μία περικοπή, ποὺὁμιλεῖ γιὰ ἕναν ἄνθρωπο πίστεως. Πόσο ἀξίζει ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος! Αὐτὸς ἦτανἑκατόνταρχος, δηλαδὴ ἀξιωματικός. Ἀξιωματικὸς ὄχι ἑνὸς μικροῦ κράτους ἀλλὰ τῆς πανισχύρου Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ποὺ ἁπλωνόταν πρὸς Βορρᾶν,Νότον, Ἀνατολὰς καὶ Δυσμάς· τῆς αὐτοκρατορίας, ποὺ πρωτεύουσα εἶχε τὴ Ῥώμη καὶ οἱ λεγεῶνες της ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῆςἀνθρωπότητος. Ἐκπρόσωπος λοιπὸν τῆςῬωμαϊκῆς ἐξουσίας κάτω στὴν Ἁγία Γῆ ἦταν ὁ ἑκατόνταρχος αὐτός. Ἀλλὰ ἦταν εὐγενὴς ὕπαρξις . Δὲν ὑπερηφανευόταν οὔτε γιὰ τὸ ἔθνος του, οὔτε γιὰ τὸ ἀξίωμά του, οὔτε γιὰ τίποτε ἄλλο. Καὶ τὸ ἀπέδειξε ὅτι ἦτο εὐγενὴς ὕπαρξις. Πῶς;Εἶχε στὸ σπίτι του ἕναν ὑπηρέτη, ἕνα δοῦλο.

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Aπόστολος Κυριακὴς Δ΄ (Δ΄Ματθ.) (Ῥωμ. 6,18-23)
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης 
π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

«Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ῥωμ. 6,23)

    Ο ἀπόστολος Παῦλος σήμερα ὁμιλεῖ γιὰ τὶς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας.
Ἀλλὰ τί εἶνε ἁμαρτία; Τὸν ὁρισμὸ δίνει ἡ Καινὴ Διαθήκη· «ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία» (Α΄ Ἰωάν. 3,4). Τί θὰ πῇ «ἀνομία»; Παράβασις νόμου.
Οἱ νόμοι τοῦ Θεοῦ εἶνε δύο· ὁ φυσικὸς καὶ ὁ ὑπερφυσικὸς – ἠθικός. Θαυμαστὸς ὁ φυσικὸς νόμος. Ἔχει ἀπόλυτη ἰσχύ. Ὅλα τὰ δημιουργήματα πειθαρχοῦν σ᾿ αὐτόν. Τὰ οὐράνια σώματα κινοῦνται μὲ ἀπίστευτη ταχύτητα, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀκρίβεια. Μεγάλοι ἐπιστήμονες θαυμάζουν καὶ ἐκφράζονται μὲ πίστι, ὅπως βλέπουμε στὸ βιβλίο «Ἡ ἐπιστήμη ὁμιλεῖ».
Ὅλα ὑπακούουν. Μόνο ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐπαναστάτης, πάει κόντρα μὲ τὸ νόμο· ὄχι τόσο τὸν φυσικὸ ὅσο τὸν ἠθικὸ νόμο. Ὁ ἠθικὸς νόμος εἶνε οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἰδίως ὁ Δεκάλογος ποὺ ἐδόθη στὸ ὄρος Σινὰ γραμμένος σὲ μαρμάρινες πλάκες. Τελειοποίησε δὲ πλήρως τὸν ἠθικὸ νόμο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς  Χριστὸς μὲ τὴν Ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία του.
Ἀπαιτεῖται λοιπὸν ὑπακοὴ στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, ἡ δὲ παράβασίς του, ἡ ἁμαρτία, εἶνε «ἀνομία». Ἀλλὰ κάθε παρανομία ἔχει συνέπειες. Δὲν εἶνε παιχνίδι, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁμαρτία· εἶνε κάτι φοβερό, κάτι τραγικό, μὲ τὸ ὁποῖο δυστυχῶς μικροὶ καὶ μεγάλοι παίζουμε. Μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ κάτι ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς κατοχῆς. Οἱ Γερμανοὶ σκότωσαν τότε πολλὰ παιδιά. Μὲ ποιό τρόπο; Γέμισαν ἕνα ἀεροπλάνο παιχνίδια, πέταξαν ψηλὰ πάνω ἀπὸ κάποια ἐχθρικὴ χώρα, καὶ τὰ ἔρριξαν. Τὰ παιδιὰ πῆγαν νὰ τὰ πιάσουν. Καὶ τότε ἔγινε ἔκρηξις· κάθε παιχνίδι ἦταν καὶ μιὰ μικρὴ βόμβα, ποὺ ἔσπειρε τὸ θάνατο. Αὐτὸ παθαίνουμε κ᾿ ἐμεῖς· ῥίχνει ὁ σατανᾶς τὰ «παιχνιδάκια» του, καὶ λέμε· δὲν εἶνε τίποτα ἡ πορνεία, δὲν εἶνε τίποτα ἡ μοιχεία, δὲν εἶνε τίποτα τὸ ἕνα, δὲν εἷνε τίποτα τὸ ἄλλο· σὰν ἀνόητα παιδιὰ τ᾿ ἀγγίζουμε καὶ καταστρεφόμεθα. Λίγοι ἔχουν φόβο τῆς ἁμαρτίας. Ἰδού λοιπὸν μὲ συντομία μερικὲς συνέπειές της.

Είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος "Οικουμενικός"; ΑΠΑΝΤΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ (ΠΗΔΑΛΙΟ, 4η ΕΚΔ., ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΕΛ. 174):

Είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος "Οικουμενικός";

ΑΠΑΝΤΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

 (ΠΗΔΑΛΙΟ, 4η ΕΚΔ., ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΕΛ. 174):

 

Πηγή: "ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

Πέντε πράγματα που μετανιώνουν οι άνθρωποι λίγο πριν πεθάνουν...

H Bronnie Ware εργαζόταν στην...παρηγορητική φροντίδα ασθενών, κυρίως σε αυτούς που γυρνούσαν στα σπίτια τους για να πεθάνουν.

Για χρόνια μιλούσε με ανθρώπους που δεν κατάφερναν να ξεπεράσουν τις ασθένειές τους και κρατούσε σημειώσεις από όσα έλεγαν.

Έπειτα από καιρό έγραψε και κυκλοφόρησε το βιβλίο «The Top Five Regrets of the Dying», για όσα μετανιώνουν οι άνθρωποι όταν φτάνουν στο τέλος της ζωής τους.

Η ίδια αναφέρει στο blog της: 

Οι άνθρωποι ωριμάζουν πολύ όταν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο. Οι ασθενείς, περνώντας από πολλά και διαφορετικά συναισθήματα (άρνηση, φόβο, θυμό, στεναχώρια, περισσότερη άρνηση), στο τέλος αποδέχονταν το τέλος τους.  Κάθε ασθενής έβρισκε την εσωτερική του γαλήνη.

Όταν τους ρωτούσα αν μετάνιωναν για κάτι ή αν θα έκαναν κάτι διαφορετικά, παρατήρησα πως πολλές απαντήσεις ήταν κοινές.

Παρακάτω σας δίνω αυτά που άκουσα πιο συχνά:

1. Εύχομαι να είχα το κουράγιο να ζήσω τη ζωή μου όπως την ήθελα στ' αλήθεια, κι όχι όπως ήθελαν οι άλλοι.

Αυτή ήταν η πιο συνηθισμένη απάντηση. Όταν συνειδητοποιείς πως η ζωή σου τελειώνει και κοιτάς πίσω σου, βλέπεις πόσα όνειρα έμειναν απραγματοποίητα. Οι περισσότεροι δεν είχαν κάνει ούτε τα μισά και θα πέθαιναν γνωρίζοντας πως γι' αυτό έφταιγαν οι επιλογές που είχαν κάνει, ή δεν είχαν κάνει. Είναι σημαντικό να προσπαθήσεις να πραγματοποιήσεις κάποια όνειρά σου – όταν χάσεις την υγεία σου θα ναι αργά.

Λεμεσού Αθανάσιος: “Οι θρήσκοι άνθρωποι είναι το πιο επικίνδυνο είδος μέσα στην εκκλησία”

Αυτοί οι άνθρωποι να ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι, οι θρήσκοι άνθρωποι είναι το πιο επικίνδυνο είδος μέσα στην εκκλησία.Αυτοί οι θρήσκοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Ο Θεός να μας φυλάει απ’αυτούς.
   Έλεγε ένας αγιορείτης όταν έκαμνα μία φορά λειτουργία και λέγαμε «Κύριε σώσον τους ευσεβείς» λέει αστειευόμενος «Κύριε σωσον ημάς από τους ευσεβείς» δηλαδή ο Θεός να σε φυλάει από τους θρήσκους ανθρώπους,διότι θρήσκος άνθρωπος σημαίνει μία προσωπικότης διεστραμμένη η οποία ουδέποτε είχε προσωπική σχέση με τον Θεό.

  Απλώς μόνον κάμνει τα καθήκοντα της απέναντί Του, αλλά καμιά σοβαρή σχέση δεν είχε για αυτό και ο Θεός δεν λέει αυτόν τον άνθρωπο τίποτε. Και σας ομολογώ και εγώ από την πείρα μου ότι δεν είδα χειρότερους εχθρούς της εκκλησίας από τους θρήσκους ανθρώπους.

ΔIΠΛΩMATIA KAI ΔIΓΛΩΣΣIA

Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

    Σὲ προηγούμενο ἄρθρο μὲ τὸν τίτλο O MEΓAΛYTEPOΣ EXΘPOΣTHΣ ΠIΣTEΩΣ ὑποσχεθήκαμε, ὅτι στὸ ἑπόμενο ἄρθρο, τὸ παρόν, θὰγράψωμε μὲ θέμα: ΔIΠΛΩMATIA KAI ΔIΓΛΩΣΣIA.

   Tί εἶνε διπλωματία; Kατὰ τὴν κοινὴ λαϊκὴ ἔννοια διπλωματία εἶνε τὸνὰ παρουσιάζῃ κανεὶς τὸ αὐτὸ πρᾶγμα ἔτσι καὶ ἀλλιῶς· ἄλλοτε ὅπωςἔχει στὴν πραγματικότητα, καὶ ἄλλοτε διαφορετικὰ ἀπὸ τὴνπραγματικότητα. Kαὶ γιατί πράττει τοῦτο; Γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ συμφέρον,προσωρινὸ βεβαίως καὶ μάταιο, ὄχι αἰώνιο καὶ ἀληθινὸ συμφέρον.

 Ὁ διπλωμάτης εἶνε ἄνθρωπος διπρόσωπος, ἰδιοτελής, πανοῦργος,δόλιος, ἐστερημένος εὐθύτητος ἀναγκαίας γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ κανεὶςστὸ Θεό. Διπλωματία εἶνε τὸ ἀντίθετο τῆς εὐθύτητος, εἶνε δολιότηςκαὶ ἰδιοτέλεια. Στὸ Ψαλμ. 50:12 ὁ Δαβὶδ παρακαλεῖ τὸ Θεὸ νὰδημιουργήσῃ μέσα του καρδία καθαρὴ καὶ πνεῦμα εὐθές: «Kαρδίανκαθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐντοῖς ἐγκάτοις μου». Ὁ δὲ Kύριος Ἰησοῦς Xριστὸς λέγει γιὰ τὸνἈπόστολο μὲ τὰ δύο ὀνόματα Nαθαναὴλ καὶ Bαρθολομαῖος: «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστιν» (Ἰωάν. 1:48).

    

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Το έλλειμμα της Συνοδικότητας

Το έλλειμμα της Συνοδικότητας
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Η όλη διαδικασία εκλογής και χειροτονίας των νέων Μητροπολιτών έλαβε τέλος. Παραμένει η πικρή γεύση από την παρέμβαση του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στα εσωτερικά της Εκκλησίας της Ελλάδος και από την επιβεβαίωση του ελλείμματος που υπάρχει στο Συνοδικό σύστημα.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος θέλησε άτυπα να παρέμβει στα εσωτερικά της διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος, υποδεικνύοντας στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο έμπιστο του πρόσωπο για Μητροπολίτη Ιωαννίνων. Όταν η παρέμβαση διέρρευσε (Σημ. Ο κ. Βαρθολομαίος καλόν είναι να εξετάσει το πώς προς τα έξω διέρρευσε με τόση ακρίβεια η παρέμβασή του σε ένα, από άποψη πληροφόρησης, απόλυτα στεγανοποιημένο σύστημα στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών και στην Εκκλησία της Ελλάδος) ο Πατριάρχης επιχείρησε να δικαιολογήσει τη στάση του, αλλά εξετέθη περισσότερο. Στις 23 Ιουνίου εξέδωσε Ανακοινωθέν, στο οποίο επιβεβαιώνει «την επιθυμία και ευχή του όπως εις τον ιστορικόν Θρόνον της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων εκλεγή συγκεκριμένος κληρικός εγνωσμένης προσφοράς προς την Μητέρα Εκκλησία το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αλλά και την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ελλάδος και τον Μακαριώτατον προσωπικώς».

57/21-11-1982 ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΟΥ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΓ. ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

π. ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ: ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ 21-6-2014

3/ 5 'Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ' ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ - YouTube

Ο «ΕΚΛΕΚΤΟΣ» ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ «ΑΠΟΛΕΣΘΕΝ ΠΟΙΜΝΙΟ»

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Για τρίτη φορά μέσα σε ένα χρόνο περίπου, ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας πήγε και μίλησε με κολακευτικά λόγια στο παγκόσμιο Ισραηλιτικό Συμβούλιο, επιβεβαιώνοντας ότι είναι το «εκλεκτό» παιδί του Σιωνισμού, αποσπώντας τα εύσημα για την αφοσίωση του στα παγκόσμια σιωνιστικά, (νεοταξικά) ιδανικά. Ουδέποτε άλλη φορά στην σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία, Έλληνας πρωθυπουργός παρουσιάστηκε τόσες πολλές φορές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα στο παγκόσμιο Ισραηλίτικο Συμβούλιο, που είναι και το προπύργιο του διεθνούς Σιωνισμού, δίνοντας εξετάσεις για το μεγάλο του έργο στην υπηρεσία της Νέας Τάξης, (όταν λέμε Σιωνισμό, δεν εννοούμε τους απανταχού Εβραίους όπως κάποιοι «καλοθελητές» μας προσάπτουν επίτηδες).

Ο «εκλεκτός» αυτός του Σιωνισμού, που από την δεκαετία του ενενήντα είναι επίλεκτο μέλος της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, (βλέπε Τάσος Δαρβέρης, «Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ», Εκδόσεις Στερέωμα, Θεσσαλονίκη 1994 ), υπακούοντας στις εντολές των πατρώνων του, διέθεσε το κόσμημα των ολυμπιακών αγώνων του 2004, το ΟΑΚΑ, που έγινε με τα ίδια μας τα χρήματα των φορολογουμένων, πρώτα για την σύναξη των ιεχωβάδων και στη συνέχεια για τους μουσουλμάνους, που έχουν κατακλύσει τα τελευταία  χρόνια με αυθαίρετη εισβολή την ελληνική πρωτεύουσα. Μεθαύριο να μην εκπλαγούμε όταν το ΟΑΚΑ θα παραχωρηθεί για τις «ιεροτελεστίες» των πάσης φύσεως gay και άλλων «προοδευτικών» μορφωμάτων, γιατί το απαιτεί ο διεθνής Σιωνισμός και η Ευρωπαϊκή Ένωση των τοκογλύφων και των άθεων διεθνών απατεώνων.

Psalomnik - Orthodox Music

oj,kosovo kosovo

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΕΡΒΙΑ Српске Песме - Са Косова зора свиће...

Μὲ ἀφορμὴ τὴν Ανακομιδή λειψάνων του Γέροντος Γερβασίου Παρασκευοπούλου Από το βίο και τις διδαχές του Γέροντος Γερβασίου

Ο Γέροντας της Πάτρας
π. Γερβάσιος

Ο Γέροντας Γερβάσιος σε ηλικία δεκατριών ετών επισκέφθηκε την ιερά μονή Κερνίτσης. Έχοντας τον ιερό πόθο της αφιέρωση στο Θεό και βλέποντας τις τοιχογραφίες, είπε: «Αξιώσέ με, Θεέ μου, να κολλήσω κι εγώ στον τοίχο, να γίνω άγιος».

      Έλεγε ο Γέροντας Γερβάσιος σχετικά με τη διαφύλαξη των λογικών προβάτων από τους επερχόμενους λύκους: «Πως θα τα αφήσουμε χωρίς ποιμένα, έρμαια στα νύχια τους; Θα δώσουμε λόγο, γιατί ο Κύριος γι΄ αυτά έχυσε το αίμα του».

        Ο Γέροντας Γερβάσιος είχε παιδική ψυχή, ενώ ήταν άτεγκτος στο να στηλιτεύει την αμαρτία οπουδήποτε τη συναντούσε, ιδιαίτερα δε στους κληρικούς, αφού προηγουμένως πολεμούσε την αμαρτία νικηφόρως στον ίδιο τον εαυτό του.

     Ο Γέροντας Γερβάσιος συνήθιζε να φυτεύει δέντρα σε διάφορες περιοχές, έχοντας πάντα κοντά του παιδιά του κατηχητικού. Το 1929 φύτεψε ένα πεύκο κοντά στο ησυχαστήριο του Προφήτου Ηλιού, αφού προηγουμένως ανέγνωσε ειδική ευχή. Το 1960 το πεύκο αυτό μαζί με άλλα κόπηκε για να χρησιμοποιηθεί η ξυλεία στην παιδική κατασκήνωση των Συχαινών.

      Τότε όμως διαπιστώθηκε ότι στον κορμό του πεύκου είχε σχηματιστεί ένας περίτεχνος σταυρός. Το γεγονός πιστοποιήθηκε από τον οικείο μητροπολίτη. Ο Γέροντας Γερβάσιος από ταπείνωση απέδωσε το θαύμα στα αγαθά και αναμάρτητα παιδιά, που τον είχαν βοηθήσει να φυτέψει το πεύκο.

Από το βιβλίο του Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Νέον Γεροντικόν. Ο συγγραφέας συγκαταλέγει τον Γέροντα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο στη χορεία δεκαπέντε συγχρόνων Γερόντων των οποίων διασώζει αξιοσημείωτα στοιχεία του βίου και των διδαχών τους.

Πηγή: "Θρησκευτικά"

Ο Αχειροποίητος Σταυρός του π. Γερβασίου (ἀπὸ ἱστολόγιο "ΑΛΟΨΙΣ")

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (1877-1964). Ιδρυτής Κατηχητικών Σχολείων και Αναπλαστικής Σχολής Πατρών Για όσους δεν γνωρίζουν τον μακαριστό γέροντα π. Γερβάσιο και την πραγματικά ουράνια παρουσία του εδώ στη γη σας αναφέρουμε δύο μόνο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωής του. Η πρώτη του μέριμνα ήταν το παιδί. Είναι ο πρώτος ιδρυτής στην Ελλάδα οργανωμένων Εκκλησιαστικών Κατηχητικών Σχολείων και από το 1923 ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα της συστάσεως Εκκλησιαστικών Κατηχητικών Νηπιαγωγείων. Εις τα "παιδία του" αυτά αφιέρωσε τις ύστατες σκέψεις του και τους παλμούς των τελευταίων του ημερών. Κρατώντας το "ιστορικό" ραβδί του, με το οποίο επί 50 έτη εποίμανε τα πρόβατα του αρχιποίμενος Χριστού και το οποίο εφάνταζε στα παιδικά μάτια "ως άλλη ράβδος Μωυσέως", έλεγε λίγο πριν την αποστολική ημέρα της 30ης Ιουνίου 1964, κατά της οποίαν εξεδέμησε προς Κύριον: "Σας εμπιστεύομαι τα παιδία μου, τα νήπιά μου, το αύριον του Έθνους, τας χρυσάς ελπίδας του αιωνίου μέλλοντός μου...".

Για συγκλονιστικές στιγμές κάνει λόγο η Μητρόπολη Πατρών σε ανακοίνωση της, περιγράφοντας τα όσα έζησαν όσοι παρακολούθησαν την εκταφή ενός αγιασμένου κληρικού, του π. Γερβάσιου Παρασκευόπουλου, 50 χρόνια από την κοίμηση του.

ΓΙΑ ΑΓΙΟ ΚΑΝΕΙ ΛΟΓΟ Η ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Συγκλονιστικές στιγμές στην Πάτρα κατά την εκταφή κληρικού ΒΙΝΤΕΟ Τοπικά Νέα Κυριακή, 29 Ιουνίου, 2014 | 21:42

Κείμενο Λουδάρος Ανδρέας

Για συγκλονιστικές στιγμές κάνει λόγο η Μητρόπολη Πατρών σε ανακοίνωση της, περιγράφοντας τα όσα έζησαν όσοι παρακολούθησαν την εκταφή ενός αγιασμένου κληρικού, του π. Γερβάσιου Παρασκευόπουλου, 50 χρόνια από την κοίμηση του.

Εκατοντάδες πιστοί με δάκρυα στα μάτια παρακολούθησαν την τελετή που πραγματοποίησαν τέσσερις αρχιερείς, οι μητροπολίτες Πατρών κ. Χρυσόστομος, Ύδρας κ. Εφραίμ, Κηθύρων κ. Σεραφείμ και Γόρτυνος κ. Ιερεμίας.

Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας τα λείψανα του κληρικού που ήταν γνωστός ως «ο παππούλης» τοποθετήθηκαν σε ειδική λάρνακα την οποία οι πιστοί έραναν με λουλούδια.

Για την προσωπικότητα, το βίο και το έργο του μακαριστού Γερβάσιου Παρασκευόπουλου μίλησε ο μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.

Τὸ ὅραμα τῆς Δαμασκοῦ (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Τὸ ὅραμα τῆς Δαμασκοῦ

«Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις;» (Πράξ. 9,5)

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἂν ὑπάρχῃ, ἀγαπητοί μου, ἕνα ὄνομα, τὸ ὁποῖο ἐμεῖς οἱΧριστιανοὶ μποροῦμε νὰ προβάλλουμε στοὺς ἀπίστους ὅλων τῶν αἰώνων ὡς τὴν πλέον ἀκαταμάχητη ἀπόδειξι τῆς θείας προελεύσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ, τῆς καταπληκτικῆς ἐπιρροῆς ποὺἐξασκεῖ ἐπάνω στὴν ἀνθρώπινη ψυχή, αὐτὸ τὸ ὄνομα δὲνμπορεῖ νὰ εἶνε ἄλλο παρὰ τὸ ὄνομα Παῦλος.

Παῦλος! Τί ἦταν; Ὁ φανατικώτερος διώκτης τῆς θρησκείας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πιὸἀδιάλλακτος ἐχθρὸς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Φαρισαῖος ἀπὸ τοὺς πιὸ μορφωμένους,ἀκοίμητος κέρβερος τῶν ἰουδαϊκῶν παραδόσεων. Ἦταν ἕτοιμος νὰ ἐπιτεθῇ ἐναντίον καθενὸς ποὺ θὰ τολμοῦσε ν᾽ ἀμφισβητήσῃ τὸ κῦρος καὶ τῆς ἐλαχίστηςἰουδαϊκῆς παραδόσεως. Θεωρώντας τοὺςὀπαδοὺς τοῦ Ναζωραίου ὡς τοὺς πιὸ ἄσπονδους ἐχθροὺς τοῦἸουδαϊσμοῦ, τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, εἶχε συσσωρεύσει στὴν καρδιά του ὁνεαρὸς αὐτὸς φαρισαῖος ἀπερίγραπτο μῖσος κατὰ τῶν Χριστιανῶν.

Δὲν κοιμόταν παρὰ μόνο ὅταν στὸ ἐνεργητικὸ τῆς ἡμέρας του εἶχε νὰ παρουσιάσῃ καὶ νέες συλλήψεις ὀπαδῶν τοῦ Χριστοῦ, τοὺς ὁποίους ὁ ἴδιος ἀνακάλυπτε σὲ κάθε γωνία τῆς πόλεως τῶν Ἰεροσολύμων, τοὺς συνελάμβανε καὶ τοὺς ἔρριχνε στὶς φυλακές. Δὲν ἔβλεπε τοὺς Χριστιανοὺς ὡς ἀνθρώπους· τοὺςἔβλεπε ὅπως βλέπει ὁ δήμιος τὰ θύματά του.

Οἱ Χριστιανοὶ ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νὰ ἐξαλειφθοῦν ἀπὸτὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Κάθε Χριστιανὸς γιὰ τὸν Παῦλο ἦταν προγεγραμμένος. Ἀδιάλλακτος ἐχθρὸς τοῦ Χριστιανισμοῦ, δὲν δεχόταν κανένα συμβιβασμό. Τὸ μῖσος του αὐξανόταν