Ο Ενιαίος Ελληνισμός, κοινή ρίζα.
Πελασγός ο Μιλήσιος
Όσοι ηγεμονεύσαν στην Ελλάδα ως
τώρα, καθώς αποβλέπανε στο δικό τους πολίτευμα,
εγκαθιστούσαν στις πόλεις δημοκρατίες ή ολιγαρχίες, κοιτώντας όχι κάθε πόλης το συμφέρον
παρά το δικό τους, έτσι που ποτέ δε φτιάχτηκε (ή σπάνια, και σε λίγους) πολίτευμα σωστό.
Γι αυτό και στις πόλεις πιά κατάντησε συνήθεια, μήτε κάν να γυρεύουν οι πολίτες ισότητα,
αλλ’ ή να ζητάν να εξουσιάζουν ή να μένουν κατεξουσιαζόμενοι.
εγκαθιστούσαν στις πόλεις δημοκρατίες ή ολιγαρχίες, κοιτώντας όχι κάθε πόλης το συμφέρον
παρά το δικό τους, έτσι που ποτέ δε φτιάχτηκε (ή σπάνια, και σε λίγους) πολίτευμα σωστό.
Γι αυτό και στις πόλεις πιά κατάντησε συνήθεια, μήτε κάν να γυρεύουν οι πολίτες ισότητα,
αλλ’ ή να ζητάν να εξουσιάζουν ή να μένουν κατεξουσιαζόμενοι.
(Αριστοτέλης,
Πολιτικά, Δ’ 1296a-b)
Όταν την
Άνοιξη του 334 π.Χ, ο Αλέξανδρος έκανε τις προπαρασκευές της εκστρατείας για
την Περσία, τακτοποιώντας τα εσωτερικά του, αφήνοντας τον Αντίπατρο
στο πόστο
του, στο πολεμικό Συμβούλιο του έγινε η ερωτηματική εισήγηση από τον Αντίπατρο
και Παρμενίωνα “ποιός θα ήταν ο διάδοχος σε περίπτωση… απευκταίου” εισηγούμενοι
να πάρει σύζυγο ώστε να τεκνοποιήσει, (συμβουλευόντων πρότερον
παιδοποιήσασθαι. Διόδωρος, ΙΖ’ 16, 2 ), απέρριψε την προτροπή τους,
θεωρώντας αυτό, ντροπή και σαν σκέψη!
Μάλιστα
λέγεται, πως συμπεριφερόταν σαν να ήθελε να αποχαιρετήσει για πάντα τη
Μακεδονία. Ό, τι είχε εκεί, χωριά, δάση, αγροικίες, λιμενικά τέλη και
παντοειδείς προσόδους, τα μοίραζε δώρα σε φίλους. Κι ενώ ο Περδίκκας που τον
ρώτησε, όταν μοίρασε ήδη τα πάντα, “κι εσένα, Βασιληά, τι σού απέμεινε;”,
πήρε την απάντηση “οι Ελπίδες!“.
Παραιτούμενος τότε κι ο Περδίκκας από το δώρο του, του αντέτεινε το “Έ, κι εμείς λοιπόν θάχουμε σ’ αυτές μερίδιο, που πολεμάμε μαζί σου!…”
Αυτά ακολούθησαν κι άλλοι φίλοι…
Παραιτούμενος τότε κι ο Περδίκκας από το δώρο του, του αντέτεινε το “Έ, κι εμείς λοιπόν θάχουμε σ’ αυτές μερίδιο, που πολεμάμε μαζί σου!…”
Αυτά ακολούθησαν κι άλλοι φίλοι…
Από πού εκπορεύονταν η σκέψη του Αλεξάνδρου;
Τι
προηγήθηκε στο μυαλό του Αλεξάνδρου;
Μια μέρα, ο Σωκράτης με τον Πλάτωνα πέρασαν τις πύλες της Διομείας, κοντά
στον Ιλισό, για ν’ ανεβούν στον απέναντι λόφο, όπου, έστεκε το γυμναστήριο
Κυνόσαργες που γυμνάζονταν τα νόθα παιδιά των Αθηναίων. Εκεί πήγαινε ο
Αντισθένης, γιος Θράκισσας δούλας. Έίχαν κλείσει συνάντηση στο γυμναστήριο, για
να συζητήσουν περί «Κοινοκτημοσύνης», κατά την επιθυμία του Πλάτωνα, που
ανέπτυσσε τελευταία μια σπουδή περί κοινοκτημοσύνης για την επίλυση των
προβλημάτων του ανθρώπου.
- «Έλα τώρα, , όσο να έρθει ο Αντισθένης, εξήγησέ μου τη θεωρία σου. Αν
έχεις να πεις ιδέες σωστότερες από τις δικές μου, πες τες κι εγώ πρόθυμα
γίνομαι μαθητής σου», είπε ο Σωκράτης στο νεαρό μαθητή του.
Κι ο Πλάτων ξεκίνησε την ανάλυση:
- «Δεν πρέπει στον κόσμο να υπάρχουν τάξεις, κληρονομιές και προνόμια. Να
μην εμποδίζεται η αξία επειδή γεννήθηκε από φτωχούς. Αν ένας αριστοκράτης είναι
βλάκας, θα ξεπέφτει στην κατώτατη τάξη, κι αν ο γιος ενός νεροκουβαλητή είναι
έξυπνος, θα μπορεί να κυβερνάει.
Το σύστημά μου ξεκινάει από την κοινή εκπαίδευση.
Όσα παιδιά αναδειχθούν, είτε πλούσια, είτε νόθα, θα εκπαιδεύονται ειδικά
για τη διοίκηση.
Δε θα μας κυβερνούν όσοι εκλέγονται με την κοροϊδία της ψήφου, αλλά όσοι
δείξουν ικανότητα.
Κανένας δε θ’ ανεβαίνει σ’ ανώτερο αξίωμα, αν δεν έχει διακριθεί στα
κατώτερα.
πηγή : Πατερική Παράδοση 
