Τοῦ ΝΙΚΟΥ ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Μέσα στον 15ο Κανόνα της Α–Β συνόδου,
περί διακοπής μνημοσύνου των αιρετικών επισκόπων, συμπυκνώνεται –
κρυσταλλώνεται όλη η διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων, για τον
έπαινο – τιμή του Θεού προς τους ανθρώπους (Εκκλησία) που παλεύουν, αγωνιούν
για την Πίστη και τη σωτηρία τους. «προς εν ορώμεν μόνον, πως ο Θεός
επαινέσει», παρατηρεί ο Ι. Χρυσόστομος (Ε.Π.Ε. 24,50).
Στην Π. Διαθήκη, διαβάζουμε: «ούτως οι
εγκαταλείποντες τον νόμον εγκωμιάζουσιν ασέβειαν οι δε αγαπώντες τον νόμον
περιβάλλουσιν εαυτοίς τείχος» (Παροιμίες – Κη, 4).
Σίγουρα, στο πνευματικό αυτό τείχος περιλαμβάνεται
και το τείχος ασφαλείας, που δημιουργεί η υποχρεωτική εφαρμογή –όπως τονίζει η
Γραφή– του 15ου Κανόνα.
Πολλοί σύγχρονοι υποστηρικτές της δυνητικής
ερμηνείας, δεν αναφέρουν καθόλου σχετικά χωρία της Γραφής, που να θεμελιώνουν
τη θέση τους. Νοητικά, αυτόνομα, προσανατολίζουν τη λογική τους στον δήθεν
κίνδυνο σχίσματος που, αναμφίβολα, το αποτρέπει ο κανόνας.