Σε ποιες περιπτωσεις δεν υπακουμε τους πνευματικους μας, τους επισκοπους, τον πατριαρχη

 

Ἔχουμε πολλὰ ἄσχημα, ἀδέλφια μας. Πετᾶνε ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας ἀεροπλάνα· μᾶς ἔρχεται ὁ τάδε ἀρχιεπίσκοπος, ὁ τάδε ἀρχιεπίσκοπος! Δυσ­τυχῶς καὶ ὁ πατριάρχης δὲν ἐβάδισε τὴν ὁδὸν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐμεῖς διεμαρτυρήθημεν ἐνώπιον λαοῦ, ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, καὶ ἐδημοσιεύσαμε ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ καὶ ἐπισημάναμε τὸν τεράστιο κίνδυνο ποὺ διατρέχει ἡ Ὀρθοδοξία μας ὑποχωροῦσα διαρκῶς εἰς τὰς ἀπαιτήσεις προτεσταντῶν καὶ ἄλλων αἱρετικῶν… Στὴν Φλωρεντία δυὸ χρόνια τοὺς ἐβασάνιζε ὁ πάπας καὶ στὸ τέλος –εἴτε ἀπὸ τὴν πεῖνα, εἴτε ἀπὸ ταλαιπωρία, εἴτε ἀπὸ τὴ βία, εἴτε ἀπὸ ἀνθρώπινη ἀδυναμία– ὑπέκυψαν. Καὶ μιὰ μέρα κατηραμένη ὑπέγραψαν ὅρον ἑνώσεως μὲ τὸν πάπα, καὶ ὑποχρεώθησαν νὰ φιλήσουν τὴν παντούφλα του, τὸ πόδι τοῦ πάπα. Καὶ μόνον ἕνας εἶπε «Ὄχι»! Καὶ ὁ ἕνας ποὺ ἀντιστάθηκε ἦταν ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς ὁ ἐπίσκοπος Ἐφέσου, τοῦ ὁποίου ἡ μνήμη εἶνε ἀθάνατος στὴν Ἐκκλησία… Καὶ ὁ ἕνας αὐτὸς ἐκάλεσε τὸν λαὸ σὲ ἀντίστασι, καὶ ἐσάρωσε τοὺς πάντας· γι᾽ αὐτὸ λέει τὸ τροπάριό του ὅτι «ὡς ἄλλος Ἄτλας κρατᾷς τὴν Ὀρθοδοξία»

 
Ὁ ὅσιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητὴς ποὺ ἐπροτίμησε νὰ τοῦ ξερριζώσουν τὴ γλῶσσα καὶ νὰ κόψουν τὰ χέρια του ἀλλὰ νὰ παραμείνῃ πιστὸς στὴν Ὀρθοδοξία, ὁ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ποὺ ἀντιστάθηκε ἐναντίον παρανομούσης συνόδου καὶ ἐφάνη ἥρωας πραγματικός, ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς ποὺ κράτησε τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ ἄλλα παραδείγματα ἀκόμη, μᾶς διδάσκουν, ὅτι πρέπει νὰ προσέχουμε πολύ, «νὰ ἔχουμε τὰ μάτια μας δεκατέσσερα» καὶ νὰ ἐξετάζουμε ἂν τὰ πνεύματα εἶνε ἐκ Θεοῦ.
Ὑπακοὴ στοὺς πνευματικούς μας, ὑπακοὴ στοὺς ἱεροκήρυκας, ὑπακοὴ στοὺς θεολόγους, ὑπακοὴ στοὺς ἐπισκόπους, ὑπακοὴ στὴν Ἱεραρχία· ἀλλὰ ὅταν ἀντιληφθοῦμε ὅτι δὲν πνέει ἀεράκι δροσερό, δὲν πνέει ὁ ἄνεμος Ὀρθοδοξίας, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ ἀντισταθοῦμε ἐναντίον ἀποφάσεων ποὺ παρεκκλίνουν ἀπὸ τὴν τροχιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Τί εἶπα; Διαβάστε πρὸς Γαλάτας, κεφάλαιο 1, στίχους 8-9. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος σὰν νὰ τὰ πρόβλεπε ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ θὰ γίνονταν στὶς μέρες μας καὶ λέει:
Ὄχι παπᾶς, ὄχι ἐπίσκοπος, ἀλλὰ καὶ ἄγγελος ἀκόμα νὰ κατεβῇ στὴ γῆ καὶ νὰ σᾶς κηρύξῃ διαφορετικὸ εὐαγγέλιο ἀπὸ αὐτὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ἐκήρυξαν οἱ ἀπόστολοι καὶ ἑρμήνευσαν οἱ μεγάλοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, δὲν θὰ ὑπακούσετε. Δὲν θὰ ὑπακούσουμε οὔτε καὶ στὸν ἄγγελον, ποὺ ὑποδύεται τὸν διάβολον.
Ὅποιος κηρύττει ἄλλο εὐαγγέλιο, τὸ ἀντιευαγγέλιο, διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιο ποὺ κηρύττω, «ἀνάθεμα». Δὲν τὸ λέω ἐγὼ ὁ ἁμαρτωλὸς ἱερομόναχος – δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ τὸ πῶ ἐγώ, τὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «…ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω». Κἂν ἱερεύς, κἂν ἐπίσκοπος, κἂν πατριάρχης, κἂν ἄγγελος, δὲν θὰ τὸν ὑποκούσωμε.
Ἀπήντησα, νομίζω, σὲ ποιές περιπτώσεις δὲν πρέπει νὰ ὑπακοῦμε στοὺς πνευματικούς πατέρας.
Στρατιῶται γενναῖοι καὶ ὑψηλοὶ πρέπει νὰ εἴμεθα. Διότι δὲν ἀποκλείεται σήμερα – αὔριο νὰ κληθοῦμε ὅλοι μας νὰ δώσουμε τὴ μαρτυρία. Μὴ γένοιτο Χριστέ, μὴ γένοιτο Παναγία, μὴ γένοιτο ἅγιοι, νὰ ἔρθη τέτοια ἡμέρα· ἀλλὰ ἐὰν ἔρθῃ, θὰ εἶμαι εὐτυχής, νὰ μποῦμε μπροστὰ ὅλοι μας, καὶ ἱερεῖς τοῦ Ὑψίστου καὶ καλόγεροι καὶ πᾶσα ψυχή, καὶ νὰ ποῦμε «Ἄλτ, δὲν θὰ προχωρήσετε!». Θὰ πέσουμε μέχρι ἑνός, ἀγωνιζόμενοι ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ δὲν ὑπάρχει τίποτε ἄλλο ἀνώτερο καὶ γλυκύτερο εἰς τὴν γῆ.