Κάτω η Χούντα!
Ἀποδεδειγμένα, μᾶς λένε οἱ σοφοί γέροντες, ὅποιος μεγαλόσχημος προκαθήμενος ἤ
ἐπίσκοπος γιορτάζει μέ ἐγωϊσμους καί τυμπανοκρουσίες τά πολύχρονα ἔργα δοξης,
μέ ἐμετικούς λιβανισμούς καί γελοίους ἐπαίνους “τελειώνει”. Χάνει τά πάντα, παροπλίζεται, συνταξιοδοτεῖται, ἀχρηστεύεται
καί τίς περισσότερες φορές χάνει τή ζωή του σέ ἄμεσο χρόνο.
Τά περιστατικά ἄφθονα.
Νά μνημονεύσουμε σχετικῶς μερικά.
Ὁ εἰς πειραιᾶ Μητροπολίτης Καλλινικος Καροῦσος, μετά τίς δοξολογικες
τυμπανοκρουσίες, τῶν ἔργων του, στά 25-χρονα, ἀπεπέμθη, διασυρθείς ἐποδύνως δημοσίως.
Ὁ προκαθήμενος Χριστόδουλος, διοργάνωσε πρίν τή δεκαετία στό θρόνο τῆς Ἑλλάδος, τά 10-χρονα.
Ἡ ἔγκριτος τότε ἐφημερίς, Ἐλευθεροτυπία, μέ ἕνα τετραγωνάκι τόν προειδοποίησε
καί τόν γελοιοποίησε. Ἀπέθανε τελικῶς πρίν κἄν συμπληρώσει τήν πλήρη δεκαετία.
Προφανῶς, καί τά 30-χρονα του Πατρ. Βαρθολομαίου, φρονοῦμε, θά ἔχουν, ἀναμφίβολα ἀνάλογο κατάληξι. Οἱ διαφημίσεις καί οἱ σαπουνόφουσκες, θά ἐπιφέρουν τό ἀποτέλεσμα, κατά τόν πατερικό Πνευματικό Νόμο.
Γράφει ο Λεωνίδας Αλεξάνδρου
Ἦταν τότε ἐποχές παντοδυναμίας κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Στό Φανάρι δέν
ὑπῆρχε οὔτε ΙΣΙ, οὔτε ΔΙΣ. Ἡ ὑπάρχουσα τότε Ψευτο-ΔΙΣ, ἦτο διορισμένη καί
ἀποτελούμενη ἀπό τιτουλάριους τοῦ περιβάλλοντος Βοσπόρου, μέ ἀπολελυμενη χειροτονία.
Ἕνα Ἀπόρρητο ἔγγραφο συνετάχθη ἀπό
Ἐκκλησιαστικό Παράγοντα, πρός τήν τότε Κυβερησι. Ἀπαιτοῦσε τήν λειτουργία ΙΣΙ
καί ΔΙΣ στό Φανάρι.
Ἡ τότε Κυβέρνησι τό υἱοθέτησε καί ἀπαίτησε τήν ἐφαρμογή του. Ἡ σύγκρουσι ἄναψε. Τό Φανάρι ἠρνεῖτο. Ἡ Πολιτεία ἐπίεζε, ἀπειλῶντας νά κόψῃ τήν ἐτήσια παχυλή ἐνίσχυσι. Τό πρᾶγμα τῆς χρηματοδοτήσεως, διέρευσε καί στόν τύπο, ἀπό μία χαραμάδα τοῦ συστήματος. Ὁ τότε Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν ὠριόταν ἐναντίον τοῦ Πατρ. Βαρθολομαίου.
Ο “ΣΚΑΣΙΛΑΣ” ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
Ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος μεταβάς στίς ΗΠΑ, (Ὀκτώβριος 2021),
ξεστόμισε κάτι φοβερό, ἀλλά καί ποταπό.
«... Σκασίλα μου ἄν δέν μέ μνημονεύει ὁ Πατριάρχης
Μόσχας... ».
https://www.liberal.gr/news/bartholomaios-skasila-mou-an-den-me-mnimoneuei-i-rosiki-ekklisia/411139
Φανέρωνε μία ψυχωτική ταραχή καί μεταφυσικό Τρόμο.
Προφανῶς ἀποδεικνύεται πώς εἶναι “Ἐκκλησιολογικῶς
Ἀγράμματος” καί “Θεολογικῶς Ἀμαθής”.
Διότι ἡ μνημόνευσις στήν Ἐκκλησίας καί ἡ κοινωνία τῶν Ὀρθόδοξων
Ἐκκλησιῶν, ἔχει ἑνωτικό περιεχόμενο οὐσίας.
Δέν εἶναι θέμα φιλίας ἡ ἔχθρας.
Οὔτε ζήτημα οἰκονομικῶν συμβάσεων.
Οὔτε διακοπή Διπλωματικῶν σχέσεων.
Ἀλλά οὐσιῶδες θέμα ἑνότητος τῆς μίας Ἑνιαίς Καθολικῆς Ἐκκλησίας.
Γράφει ο Λεωνίδας Αλεξάνδρου
ΜΗΤΣΟΚΑΚΗΣ: ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
Τρεῖς διακεκριμένοι Πολιτικοί
καθόταν ἀσεβῶς μέσα στόν Ἱ. Καθεδρικό
Ναό, κατά τήν κηδεία τοῦ Μίκη Θεοδωράκη (8/9/21).
Ὁ ἀφωρισμένος Κυρ. Μητσοτάκης, ὁ Ἀλ.
Τσίπρας καί ἡ Φωτεινή Γεννηματᾶ.
Ἅπαντες, “ἔφαγαν” “Πελέκημα”, ἀπό τόν τύπο γι’
αὐτή τους τή ἀπρεπῆ στάσι, κυρίως ὅμως ὁ ἀφωρισμένος.
Ἀλλά, στήν ἐπελθοῦσα
μετά ταῦτα κηδεία τοῦ ἑνός ἀπό τούς
τρεῖς, τῆς Φωτεινῆς Γεννηματᾶ, (27/10/21), ἡ ἀσεβής στάσις ἀπεφεύχθη.
Ὁ Κυρ. Μητσοτάκης, ὄρθιος ἤ καθιστός, ἀλλά σέ στάσι
σεμνή καί φοβισμένη.
Φόβος ἀπό προηγηθέντα τά
δημοσιεύματα;
Μήπως, κάτι πιό βαθύ,
δηλ. Μεταφυσικός φόβος;
Μήπως τρόμος ἀπό τήν ἀνακύψασα ἐν τῶ μεταξύ, ἀσθένεια τῆς ἀδελφῆς του, τῆς Θεοδώρας Μπακογιάννη;
Νικητά Τροπαιοφόρε Γεώργιε, καταφρόνησες κάθε επίγεια εξουσία και τιμή, συστρατεύθηκες με τον Ζώντα Χριστό και με την αήττητη Πίστη σου νίκησες, ικέτευε τον Παντοδύναμο Σωτήρα μας να μην φοβηθούμε τα μαρτύρια, και με υπομονή να νικήσουμε!
Στίχοι
Ναού τα εγκαίνια, Μάρτυς και θέσιν,
Των λειψάνων σου νυν γεραίρει η κτίσις.
Οι Άγιοι του Θεού είναι κοντά στις καρδιές που πιστεύουν. Η πίστη εκείνου που προσεύχεται μπορεί να τους φέρει στην καρδιά του σε μιά στιγμή, να λάβει τάχιστα ανάλογα με την πίστη του, πνευματική βοήθεια! Το λέω αυτό από εμπειρία.
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
Ύμνος
στον Άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Λέβης
υπ' ατμόν ο Ιερώνυμος μετά το "χαστούκι" Αμβροσίου
«ΣΙΩΠΑ, ΠΕΦΙΜΩΣΟ!
ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ»
 |
| Ιερώνυμος Λάρισας ανάβει τη επτάφωτη λυχνία των εβραίων |
Ο κ. Ιερώνυμος επιχειρεί αντιφαντικώς, με ψευδείς δικαιολογίες, διαστρέφοντας τα γεγονότα να αντικρούσει όσα εύστοχα μετά παρρησίας του επισημαίνει ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος.
Εκ του κειμένου αναδύεται αβιάστως η μοχθηρότητα και ο υπερφίαλος εγωϊσμός από τον οποίο εμφορείται ο βαρύγδουπος δέσποτας των Λαρισαίων.
Το ύφος της απαντήσεώς του δίνει την εντύπωση ότι, αν μπορούσε, θα γρονθοκοπούσε τον γέροντα επίσκοπο π. Αμβρόσιο, γιατί διαφώνησε με τη νεοεποχήτικη "αυθεντία" του. Κατά τα άλλα τολμά και ομιλεί υποκριτικώς για τα "πρωτεία τιμής" εις τους παλαιοτέρους των επισκόπων. ΝΤΡΟΠΗ!
Οι Λαρισαίοι αντιδρώντας στην συμπεριφορά του διαμηνύουν: κ. Ιερώνυμε, αποτελείτε όνειδος και ένα κούφιο περιεχομένου νεοταξικό ανδρείκελο persona non grata για την Λάρισα!
 |
| Ιερώνυμος Ντόρα Νταβέλης |
Δείτε το Βίντεο:
Κάποτε ο
διάβολος κάλεσε μία παγκόσμια συνέλευση δαιμόνων. Στην εναρκτήρια ομιλία του,
ανάμεσα στα άλλα, είπε: «Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς να
πηγαίνουν στην εκκλησία.
Δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε να διαβάζουν την Αγία Γραφή και να γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν μπορούμε ούτε ακόμα και να τους εμποδίσουμε να έχουν μία ζωντανή στενή σχέση με τον Σωτήρα τους. Άπάξ και αποκτήσουν αυτήν τη σύνδεση με τον Ιησού, εμείς χάνουμε κάθε δύναμη πάνω τους.
«Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται·
καί πᾶς ὁ ζῶν καί πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή ἀποθάνῃ εἰς τόν αἰῶνα.» (Ἰωαν. 11, 25-26)
από τον Κων/νο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο
Οι διενέξεις του με την Κεντρική Διοίκηση: Μετά την προηγούμενή του νίκη [μάχη Σοβολάκου] ο Καραϊσκάκης απαίτησε από την κεντρική διοίκηση το αρματολίκι των Αγράφων, πράγμα που η “Γερουσία της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος”, απέρριψε, δίνοντας αντ' αυτού τη θέση του αρματολού στον Γιάννη Ράγκο. Αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν η ανοιχτή σύγκρουση Ράγκου και Καραϊσκάκη. Πίσω από την απόφαση αυτή της διοίκησης ήταν ο Μαυροκορδάτος ο οποίος ποτέ δεν έκρυψε την αντιπάθειά του προς τον Θεσσαλό οπλαρχηγό.
Το καλοκαίρι του 1823 έφτασε στα Τρίκαλα ο πασάς της Σκόδρας Μουσταής ή Μαχμούτ και απαίτησε από τον Καραϊσκάκη υποταγή. Εκείνος αρνήθηκε αλλά, επειδή δεν διέθετε ισχυρές δυνάμεις, εγκατέλειψε τα Άγραφα στέλνοντας ενισχύσεις στα στρατεύματα του Μάρκου Μπότσαρη στο Καρπενήσι. Ο ίδιος χτυπημένος από φυματίωση κατέφυγε στη Μονή του Προυσού, προσωρινά και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους στην Κεφαλονιά για να εξεταστεί από γιατρούς, οι οποίοι τον ενημέρωσαν ότι η αρρώστια του ήταν ανίατη.
Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους είδε για μια φορά ακόμη την οικογένειά του στην Ιθάκη. Τον επόμενο μήνα ο Καραϊσκάκης διορίστηκε από το Μαυροκορδάτο, για να εξουδετερωθεί κατά κάποιον τρόπο, στρατιωτικός διοικητής Μεσολογγίου. Εδώ ο Καραϊσκάκης έπεσε σε ένα παράπτωμα, οι συνέπειες του οποίου τον ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια. Το 1824, λοιπόν, ο Καραϊσκάκης ήλθε σε αντιπαλότητα με τη διοίκηση Στ. Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης στο Μεσολόγγι, είχε ασθένησει και μεταφερθεί στο Ανατολικό, παραμένοντας εκεί μέχρι να αναρρώσει, ενώ οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί συνέχισαν τον αγώνα. Ο Καραϊσκάκης φαινόταν δυσαρεστημένος επειδή η επιτροπή υπολόγισε για λογαριασμό του λιγότερους μισθωτούς στρατιώτες κι επειδή συνεχώς δεχόταν παρατηρήσεις για τις καθημερινές αταξίες τους. Στις 19/3 ένας ανιψιός του λογομάχησε με δυο ψαράδες απ' το Μεσολόγγι, οι οποίοι τον χτύπησαν και εν συνεχεία εξαφανίστηκαν. Την επομένη ο Καραϊσκάκης έστειλε μερικούς στρατιώτες του στο Μεσολόγγι για να συλλάβουν τους ενόχους. Αυτοί επειδή δεν βρήκαν τους ψαράδες, συνέλαβαν δυο προκρίτους και τους παρέδωσαν στον Καραϊσκάκη στο Ανατολικό. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιπλέον διέταξε τους στρατιώτες του να καταλάβουν το Βασιλάδι, όπου βρίσκονταν και επτά τουρκικά πλοία. Συγχρόνως, σαν σε συνεννόηση, 300 Οθωμανοί ερχόμενοι από τη Ναύπακτο, κατέλαβαν, προωθούμενοι, τη θέση Κακιά Σκάλα. Αργότερα, ο Καραϊσκάκης κατηγορήθηκε ότι την ίδια περίοδο είχε στείλει ένα πρωτοπαλίκαρό του, τον Κ. Βουλπιώτη, στα Γιάννενα για συνομιλίες με τον Ομέρ Βρυώνη.
Η πραγματικότητα όμως είναι πως ο Μαυροκορδάτος υπέδειξε τον Καραϊσκάκη να έρθει σε πρόσκαιρη συμφωνία με τους Τούρκους, τα λεγόμενα “καπάκια” που ήταν γενικά συνηθισμένα κατά την περίοδο του Αγώνα. Όλα αυτά έδωσαν λαβή για υποψίες επιβουλής του αγώνα από μέρους του Θεσσαλού οπλαρχηγού. Η διοίκηση έδωσε εντολή στον Καραϊσκάκη να αφήσει τους προκρίτους, ελευθερώνοντας συγχρόνως κάποιους δικούς του που κρατούνταν στο Μεσολόγγι, ενισχύοντας συγχρόνως την άμυνα της πόλης. Λίγο αργότερα ο Μαυροκορδάτος και άλλοι οπλαρχηγοί πήγαν στο Ανατολικό και κατόπιν οδήγησαν τον Καραϊσκάκη στο Μεσολόγγι για ανακρίσεις, ενώ διορίστηκε ειδική επιτροπή για να τον δικάσει με την κατηγορία της προδοσίας. Η επιτροπή αυτή στις 2 Απριλίου έβγαλε τη απόφασή της, σύμφωνα με την οποία ο Καραϊσκάκης καταδικαζόταν ως προδότης της πατρίδας.[Ας μην ξεχνάει ο αναγνώστης ότι βρισκόμαστε στην περίοδο των εμφυλίων πολέμων] Εκείνος όμως μαζί με αρκετούς από το σώμα του, ξέφυγε από το Μεσολόγγι και εισέβαλε στον Ασπροπόταμο λεηλατώντας κάποια χωριά1. Στη συνέχεια, με διαταγή της τουρκικής αρχής, εκδιώχτηκε από τους αρματολούς της περιοχής. Από εκεί καταδιωκόμενος κατέφυγε αρχικά στα Άγραφα κι έπειτα από συγκρούσεις με τους “κυβερνητικούς”, που ενισχύθηκαν και από οθωμανικές δυνάμεις υπό την ηγεσία του δερβέναγα Σούλτζια Κόρτζια, στο Καρπενήσι, όπου κλείστηκε πολιορκούμενος στον Ναό του Αγίου Αθανασίου, όμως κι από εκεί κατάφερε να ξεφύγει. Λίγο αργότερα, μην αντέχοντας τις συνεχείς διώξεις, έστειλε επιστολή συγγνώμης στον Μαυροκορδάτο, όπου μεταξύ άλλων έγραφε: “Δεν ηξεύρω, αν είναι από τα κρύα τα πολλά όπου αρρώστησα πάλιν, ή από τους τόσους αφορισμούς όπου μου εκάματε. Και σε παρακαλώ να με συγχωρέσει η διοίκησις και όλοι οι Χριστιανοί, και να μου στείλει μια συγχωρητική ευχή από τον αρχιερέα2” Όμως η αίτηση αυτή δεν έγινε δεκτή αρχικά. Πάντως λίγους μήνες αργότερα ο Καραϊσκάκης έγινε και πάλι δεκτός με τιμές από τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς και τη διοίκηση. Λίγους μήνες αργότερα συμμετείχε στις εμφύλιες συγκρούσεις στο πλευρό του Κωλέττη και των κυβερνητικών. Μάλιστα στη διάρκεια μιας εκστρατείας στα Καλάβρυτα λεηλάτησε σπίτια της οικογένειας των Ζαΐμηδων. Αυτό σίγουρα είναι η μελανότερη σελίδα στην ένδοξη ιστορία του Θεσσαλού ήρωα.
Το Μάιο του 1825 ο Καραϊσκάκης έφτασε στο Δίστομο μετά από οδηγίες της κυβέρνησης για να ανασυγκροτήσει τον επαναστατικό αγώνα που έπνεε τα λοίσθια στη Ρούμελη. Εκεί αντιμετώπισε με επιτυχία την πολιορκία της κωμόπολης απ' τους Τούρκους της Άμφισσας, ενώ στη συνέχεια απάλλαξε τους κατοίκους της ορεινής Ευρυτανίας από τους Τούρκους. Έπειτα κατευθύνθηκε στο Μεσολόγγι για να βοηθήσει τους πολιορκημένους κατοίκους του, προσφέροντες μεγάλες υπηρεσίες στην ανακούφιση των εξαντλημένων ελληνικών δυνάμεων της πόλης. Στα τέλη Οκτωβρίου είδε για τελευταία φορά την οικογένειά του στον Κάλαμο, πριν επιστρέψει ξανά στο Μεσολόγγι για την τελική σύγκρουση. Κατά τη διάρκεια της εξόδου των πολιορκημένων ο Καραϊσκάκης ήταν άρρωστος από φυματίωση. Μετά την ατυχή εξέλιξη στο Μεσολόγγι ο Ζαΐμης παραβλέποντας την παλιά διαμάχη του με το Θεσσαλό ήρωα, διόρισε τον Καραϊσκάκη αρχιστράτηγο της Ρούμελης (Ιούλιος 1826). Τον ίδιο μήνα ο νέος αρχιστράτηγος οργάνωσε στην Ελευσίνα στρατόπεδο με δύναμη 660 ανδρών με στόχο να ανακουφίσει τους πολιορκημένους Έλληνες στην Ακρόπολη, που απειλούνταν από τον ισχυρό κλοιό του Κιουταχή. Τους επόμενους μήνες αντιμετώπισε τους Τούρκους στη Δόμβραινα, στον Όσιο Λουκά, στην Αράχωβα, στο Κερατσίνι και στο Τουρκοχώρι, προσθέτοντας και άλλες μεγάλες επιτυχίες στη νικηφόρα αρχιστρατηγία του. Η ήττα μάλιστα των Τούρκων στην Αράχωβα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη νικηφόρα μάχη των Δερβενακίων, μιας και οι Οθωμανοί εγκατέλειψαν στα πεδία του Παρνασσού περισσότερους από 1.700 νεκρούς συμπολεμιστές τους. Στο μεταξύ αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων τοποθετήθηκε από την Γ΄ Εθνοσυνέλευση ο Άγγλος Ριχ. Τσωρτς, ενώ αρχιναύαρχος ο Τόμας Κόχραν.
Σύντομα οι δυο τους ήρθαν σε ρήξη με τον Καραϊσκάκη για τον τρόπο αντιμετώπισης του Κιουταχή, που επιδράμοντας στη Αττική απειλούσε την Ακρόπολη των Αθηνών, το μοναδικό οχύρωμα που είχαν ακόμη υπό την κατοχή τους οι επαναστάτες. Στις 21 Απριλίου του 1827 οι δυο πλευρές ήρθαν σε συνεννόηση και βρήκαν τον “κοινό τόπο” που γεφύρωνε τις διαφωνίες τους. Όμως την επομένη, κι ενώ ο Έλληνας αρχιστράτηγος παρουσίασε υψηλό πυρετό λόγω της έξαρσης της νόσου του, μερικοί μεθυσμένοι Κρητικοί3 που τους είχε προσλάβει με μισθό ο Κόχραν, αφού επιτέθηκαν τελείως ανοργάνωτα στις δυνάμεις του Κιουταχή, άρχισαν να υποχωρούν. Για να μην πάρει έκταση αυτή η απρόοπτη και όχι οργανωμένη σύγκρουση, ο Καραϊσκάκης όρμησε στο πεδίο της, όπου όμως τραυματίστηκε σοβαρά στη βουβωνική χώρα. Αμέσως κάποιοι στρατιώτες του τον μετέφεραν στο πλοίο του Τσωρτς. Την προηγουμένη του θανάτου του ο ήρωας είπε στους συμπολεμιστές του που βρίσκονταν στο πλευρό του: “Να η διαθήκη μου: στο γιο μου αφήνω το όπλο μου, το μόνο χτήμα μου αυτή τη στιγμή. Τη θυγατέρα μου την παραδίδω σε σας, παλιοί μου σύντροφοι. Αυτά για μένα. Τι να σας πω; Ήθελα να είχα όλο το έθνος εδώ για να του ειπώ τι αξίζετε... Αύριο το πρωί ελάτε να σας ξαναειδώ. Ο Καραϊσκάκης εξέπνευσε στις 23 Απριλίου του 1827, ανήμερα του Άη-Γιωργιού, παρά τις προσπάθειες των γιατρών.
Σύμφωνα με νεώτερες ιστορικές έρευνες ο θάνατος του ίσως να μην οφείλονταν σε εχθρικό βόλι, αλλά σε κάποια δολοφονικά χέρια. Άλλωστε η βρετανική πολιτική την εποχή εκείνη ενδιαφερόταν για τον περιορισμό της επανάστασης στην περιοχή της Πελοποννήσου και μόνον, πράγμα το οποίο είναι βέβαιον ότι δεν θα δεχόταν ποτέ ο Καραϊσκάκης. Η ουσία είναι πως με το θάνατό του επικράτησε η ολέθρια πολιτική των Άγγλων, που οδήγησε με τα τεχνάσματά τους στην απώλεια τελικά της Ακρόπολης από τους Έλληνες.
Ο Σπ. Τρικούπης για το τέλος του Καραϊσκάκη
“Όταν ο Καραϊσκάκης ξαναγύρισε στη σκηνή του (μετά το θανάσιμο τραυματισμό του) τον μετέφεραν στο γιατρό, ο οποίος τον εξέτασε και διαπίστωσε ότι είχε τραυματιστεί θανάσιμα στο βουβώνα. Τότε τον πήγαν στο πλοίο του Τσορτς στο Φάληρο (..) ο Καραϊσκάκης αντιλήφθηκε όχι μόνο ότι η πληγή του ήταν θανάσιμη αλλά και ότι δεν του έμενε ακόμα πολλή ζωή. Για το λόγο αυτό κάλεσε αμέσως στο πλοίο τον ιερέα, εξομολογήθηκε, μετέλαβε, ζήτησε συγχώρεση από όλους τους παρόντες και ζήτησε να τον θάψουν στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου της Σαλαμίνας. Αφού τέλειωσε όλα όσα έπρεπε να κάνει σα χριστιανός, μίλησε στους υπόλοιπους σαν πατριώτης και σαν πατέρας. Σαν πατριώτης τους είπε να μη δειλιάζουν, να έχουν τις ελπίδες τους στη βοήθεια του Θεού, να συνεχίζουν να δοξάζουν την Ελλάδα όπως έκαναν ως τότε και να είναι βέβαιοι ότι η πατρίδα θα αποτινάξει τελικά το ζυγό της, όσα κι αν πάθει. Σαν πατέρας παράγγειλε να ζητήσουν εξ ονόματός του αγάπη και προστασία για τα παιδιά του από την κυβέρνηση. Παρά τους δυνατούς πόνους κατάφερε να κρατήσει τη σκέψη του καθαρή και τα λόγια του σωστά ως την τρίτη ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Πέθανε μια ώρα αργότερα και την επομένη η σορός του μεταφέρθηκε στη Σαλαμίνα για να ταφεί στο μέρος που είχε ζητήσει. (..) αυτό ήταν το περιστατικό που τερμάτισε τη ζωή του Καραϊσκάκη τη στιγμή ακριβώς που η χώρα είχε τόσο μεγάλη ανάγκη από τις υπηρεσίες του.” Σπ. Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, Εκδ. Λιβάνη, 1992, τόμος 4, σσ. 144-5.
1. Σπ. Τρικούπης, 3ος τόμος, ό. π., σσ. 120-1.
2 . Σπ. Τρικούπης, 3ος τόμος, ό. π., σ. 121.
3. Καρλ Μέντελσον- Μπαρτόλντι, Επίτομη Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Κυριακάτικη 2011, σ.177.
Πανελλήνια αγανάκτηση και αποστροφή προς τον προκλητικό και αλαζονικό νεόκοπο δεσπότη Ιερώνυμο Λαρίσης.
Άκου κ. Ιερώνυμε, ΠΛΑΝΑΣΘΕ ΠΛΑΝΗΝ ΟΙΚΤΡΑΝ, όταν ισχυρίζεθε, ότι το εμβόλιον είναι ΘΕΟΣΤΑΛΤΟ ΔΩΡΟ!
Μας εκπλήσσει καθημερινά ο Λαρίσης και αφού στην χειροτονία του είπε «ράον σιωπή» και χειροκροτήθηκε από κει και μετά δεν έβαλε γλώσσα μέσα.
+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
πρ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Ἐν Αἰγίῳ τῇ 29η Όκτωβρίου 2021
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Πρός
τόν Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην Λαρίσης και Τυρνάβου
κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ
ΘΕΜΑ: Αἱ περί τοῦ «Ἐμβολίου» προσφάτως γενόμεναι δηλώσεις Ὑμῶν, εἰδικώτερον δέ ἐπί τοῦ σημείου, ὅτι …… «Θεόσταλτο είναι το εμβόλιο κατά του covid» (ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, 26.10.2021, σελ.14).
Σεβασμιώτατε καί Ἀγαπητέ μοι ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ,
Ἀπευθύνομαι πρός Ὑμᾶς σήμερον δημοσίως, ἔπειτα ἀπό τήν προσφάτως ἀπευθυνθεῖσαν ἑτέραν Ἀνοικτήν Ἐπιστολήν μου πρός
α) τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ.ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ, και
β) τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Δημητριάδος κ. ΙΓΝΑΤΙΟΝ,
πειθαρχῶν καί πάλιν εἰς τήν προτροπήν τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καθ’ ἥν «τά δημοσίως λεγόμενα καί πραττόμενα, δημοσίως πρέπει καί νά ἐλέγχωνται» (ΕΠΕ, 23,393), προκει-μένου νά καταθέσω καί πρός τήν Ὑμετέραν Σεβασμιότητα τήν σφοδράν ἀντίδρασιν τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς διά τάς ὑφ’ Ὑμῶν προσφάτως γενομένας Δηλώσεις, αἵτινες ἔχουν ὡς ἀκολούθως:
Τὸ Τέλος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἡ Ὑπερβατικὴ Ἑνότητα τῶν Θρησκειῶν
Πρωτοπρεσβυτέρου Πέτρου Χῖρς, D.Th. Καθηγητοῦ
Δογματικῆς Θεολογίας Θεολογικὴ Σχολὴ Ἁγίας
Τριάδος, Τζόρντανβιλ Νέας Ὑόρκης
Εἰσαγωγή: Οἱ Ἀκρότητες τοῦ Διαβόλου καὶ τὸ Τέλος τους
Δοκιμασμένη καὶ σταθερὴ τακτικὴ τοῦ ἐχθροῦ τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ περιορισμὸς τῶν ἐπιλογῶν τοῦ ἀνθρώπου σὲ δύο μόνο ἐπιλογές, φαινομενικὰ ἀντίθετες, καὶ ὁ ἀποκλεισμὸς καὶ ἡ ἀπόκρυψη κάθε ἄλλης δυνατότητας, ἢ τοὐλάχιστον ἡ ἀπόῤῥιψή της ὡς ἀνέφικτης ἢ ἀστήρικτης. Παραδείγματος χάριν, μπορεῖ νὰ εἶναι κανεὶς ἢ ὀρθολογιστὴς ἢ παράλογος: τὸ «ὑπέρλογος» δὲν τίθεται κάν ὡς δυνατὴ ἐπιλογή. Κατὰ παρόμοιο τρόπο, ἢ θὰ κάνει τυφλὴ ὑπακοὴ ἢ θὰ γίνει θεληματάρης καὶ ἐπαναστατικός, ἀποῤῥιπτομένης τῆς ἀληθινῆς, γνήσιας ὑπακοῆς. Σὲ μεγαλύτερη κλίμακα, στοὺς Ἀφρικανοὺς παρουσιάζει μιὰ φοβερὴ μαύρη μαγεία καὶ ὕστερα ὡς μέσο διαφυγῆς τὴν «καλὴ» λευκὴ μαγεία. Γιὰ τὸν ἐξαθλιωμένο ὄχλο ἡ πλεονεξία τοῦ καπιταλισμοῦ ἀντιμετωπίζεται καὶ διορθώνεται μὲ τὴν «ἰσότητα» καὶ «ἀδελφοσύνη» τοῦ κομμουνισμοῦ. Γιὰ ὅσους ταλαιπωροῦνταν ὑπὸ τὴν αὐταρχικὴ δεσποτεία τοῦ παπικοῦ προτεσταντισμοῦ ὑπάρχει ἡ αὐτοδεσποτεία καὶ ὁ ἀτομισμὸς τοῦ μεταῤῥυθμισμένου προτεσταντισμοῦ. Θὰ μπορούσαμε νὰ συνεχίσουμε ἀπαριθμῶντας διὰ μακρῶν καὶ ἄλλες πολλὲς τέτοιες ψευδεῖς ἀκρότητες στὶς ὁποῖες καὶ οἱ δύο ἐπιλογὲς εἶναι δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως. Ἀκόμη καὶ σήμερα, στὴν τρέχουσα «κρίση τοῦ κορωνοϊοῦ», τὸ ἐπίσημο ἀφήγημα ἀποφαίνεται πὼς μόνη λύση τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ εἶναι τὸ πειραματικὸ καὶ πιθανῶς πιὸ θανατηφόρο «ἐμβόλιο», ἐνῷ ἡ πρώιμη ἀντιμετώπισή του μὲ ὑπάρχοντα φάρμακα κατὰ κύριο λόγο παραβλέπεται.
σ.σ. Αναρτάται δίχως να καλλιεργείται η παραμικρή αυταπάτη ότι οι διάφοροι διασπορείς εξωφρενικών και γελοιωδέστατων σεναρίων, που συνδέουν τους «αντιεμβολιαστές» (όπως μας αποκαλούν) με «ναζιστικές νοοτροπίες»! κ.λπ, θα συνετιστούν στο παραμικρό. [βλ. π.χ. ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ]. Πολύ πιθανώς να συμβαίνει το εξής: Επειδή κάποιοι έχουν στριμωχτεί στη γωνία, συνωστιζόμενοι εκεί παρεΐτσα με τους ανθρωποκτόνους ευγονιστές, πετάνε το μπαλάκι στην εξέδρα για αποπροσανατολισμό. Ποιόν θα παραθέσουν τώρα απέναντι στον Ζελένκο; Τον απατεώνα Τσιόδρα;
-Ο Δρ. Ζελένκο είναι ένας παγκόσμια πιστοποιημένος οικογενειακός ιατρός για πάνω από 20 χρόνια. Έχει περιγραφεί από τους ασθενείς του ως ένα μέλος της οικογένειας σε χιλιάδες οικογένειες. Και είναι ιατρικός σύμβουλος στο εθελοντικό σώμα ασθενοφόρων στο Kiryas Joel στη Νέα Υόρκη. Ο Δρ. Ζελένκο ανέπτυξε το διάσημο πλέον «πρωτόκολλο Ζελένκο» που έχει σώσει αμέτρητες ζωές παγκοσμίως. Λοιπόν, καλώς ήλθατε Δρ. Ζελένκο, ευχαριστώ που είστε μαζί μας και θα ήθελα να σχολιάσετε το θέμα μας παρακαλώ.
ΖΕΛΕΝΚΟ: Ευχαριστώ πολύ που με καλέσατε. Με ακούτε;
Κάποιοι φίλοι μου για να δικαιολογήσουν το κλείσιμο των Εκκλησιών δημοσίευσαν το παρακάτω απόσπασμα από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη με τίτλο «Την εποχήν της επιδημίας». Το κείμενο της δημοσίευσης έχει ως εξής:«Μένουμε διαιτώμενοι εις την οικίαν μας, στραβοπατούντες από δωμάτιον είς δωμάτιον, ως ποταμιαία καβούρια, αλιβάνιστοι, αλειτούργητοι, ακοινώνητοι, με την ελπίδα ότι σύντομα θα ανθρωπέψουμε και πάλι».
Με αυτή την δημοσίευση υπονοούν έμμεσα ότι αφού και ο Άγιος των Γραμμάτων ο Παπαδιαμάντης το έζησε, το υπέμεινε ας το εφαρμόσουμε και εμείς. Είναι όμως έτσι ή το εντελώς αντίθετο;
ΕΡΧΕΤΑΙ καὶ πάλι νὰ πατήσει τὰ ἱερὰ καὶ αἱματοβαμμένα χώματα τῆς πατρίδος μας ὁ «ἀλάθητος», μὲ πρόσκληση τῆς ΠτΔ καὶ τὴν προκλητικὴ ἀνοχὴ τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας! Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Στὴ Μυτιλήνη θὰ βρεθεῖ, σύμφωνα μὲ πληροφορίες, ὁ Πάπας Φραγκίσκος, στὸ πλαίσιο περιοδείας του, ποὺ περιλαμβάνει καὶ τὴν Ἑλλάδα, πιθανότατα στὰ τέλη Νοεμβρίου μὲ ἀρχὲς Δεκεμβρίου 2021.
