Ἔρχεται λοιπὸν ἕνας ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ Μεσογαίας Νικόλαος, καὶ προκειμένου νὰ ὑποστηρίξῃ ἐπιστημονικῶς, καθότι κάτοχος ἐπιστημονικῶν τίτλων, τὶς ἀνάγκες τοῦ Λαρίσης (καὶ ὄχι μόνον) γιὰ νὰ «πολεμήσουν τὴν συκοφαντία ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας» - ἔτσι λένε- συγγράφει καὶ δημοσιεῦει τὸ κείμενο «Πνευματικὴ θεώρησι τοῦ ἀντιεμβολιαστικοῦ ἱδεολογήματος» στὸ ἔντυπο «Ἀχιλλίου Πόλις τ.7, τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης (ΑΠ7).
Καὶ μόνον ὁ τίτλος ἔχει μιὰ πομπώδη ἐπιστημονικότητα καὶ μεγαλοπρέπεια, ταυτοχρόνως μὲ μιὰ ἐκ προοιμίου δηλωμένη πνευματικότητα. «Θεώρησις». Εὑρίσκεται κάπου ψηλά καὶ θεωρεῖ. Καθόλου παράξενο ὅμως γιὰ ἐπισκόπους, ἐξ οὖ καὶ ἡ κλήσις τους. Εὑρίσκονται στὴν σκοπιά. Ἐπὶ τῆς σκοπιᾶς. Ἐπισκοποῦν. Θεωροῦν, βλέπουν μακρυά καὶ φροντίζουν γιὰ ἐκείνους ποὺ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν, εἴτε λόγῳ πνευματικῆς ἀνεπαρκείας, εἴτε λόγῳ συγκυλισμοῦ στὸν βορβορώδη βίο καὶ στὶς ἀτελείωτες μέριμνές του, ὅλους ἐμᾶς δηλαδή.
Ὄχι,ὅμως, ἀπλὴ θεώρησις, ἀλλὰ πνευματική. Δὲν περιμένει νὰ τοῦ ἀποδωθῇ ὁ χαρακτηρισμὸς «πνευματικὸς» ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες. Τὸν τοποθετεῖ ἐξ ἀρχῆς ὁ ἴδιος. Ὁπότε ὁ ἀναγνώστης δὲν θὰ ἔχει τὴν βάσανο νὰ σκεφτῇ καὶ προβληματιστῇ ἐπὶ τῶν γραφομένων. Πληροφορεῖται ἐκ προοιμίου ὅτι ὅσα διαβάζει εἶναι ἀναμφιβόλως πνευματικά. Καὶ, ὅπως εἴπαμε, ἡ ἀρχιερατικὴ ἰδιότης τοῦ γράφοντος τὸ διασφαλίζει. Ἁπὸ ἕναν ἐπίσκοπο, πνευματικὰ πράγματα θὰ ἀκούσῃς. Ὅπως γνωρίζουμε -καὶ περιγράφεται στὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ φαίνεται στὴν πράξι τῆς ἐκκλησίας- ἐκλέγονταν (κάποτε) ἐπίσκοποι ὅσοι ἔχουν περάσει τὸ στάδιο τῆς καθάρσεως καὶ εὑρίσκονται κατ᾿ ἐλάχιστον στὸ στάδιο τοῦ φωτισμοῦ καὶ συνήθως στὸ στάδιο τῆς θεώσεως (οἱ ἐπίσκοποι).