Γιατί
άραγε αυτοί οι 153 μοιραίοι άνθρωποι δεν
έδρασαν εθνικά και πατριωτικά τη
συγκεκριμένη στιγμή;
Πως
είναι δυνατόν άνθρωποι με προσωπική
ιστορία, να μη μπορέσουν να αποφασίσουν
με γενναιότητα;
Τι
έφταιξε και όλοι αυτοί σα ζαλισμένο
κοπάδι έριξαν την ψήφο τους στην κάλπη
του ξεπουλήματος;
Δεν
βρέθηκαν πέντε άνθρωποι να πούνε ΟΧΙ
στο ανοσιούργημα της προδοσίας;
Δεν
είχαν ακούσει ποτέ ότι «την προδοσία
πολλοί αγάπησαν, αλλά τον προδότη
κανένας»;
Χάθηκε
η συνείδηση; Πως τόση φτώχεια στην καρδιά
και τόσος φόβος μπροστά στην κομματική
απαίτηση για ομοιόμορφη στάση και
πειθαρχία;
Πως
θα παρουσιαστούν τώρα στον τόπο τους
και θα πάνε στην Εκκλησία την 25η
Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου και
θα φωνάξουν «Ζήτω το Έθνος»;
Πράγματι
η στάση των 153 μπορεί να αποτελέσει ένα
θέμα έρευνας για τον ιστορικό του
μέλλοντος…
Ας
προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε αυτή τη
στάση τους…
Η
συνήθεια καταργεί συχνά τη λογική και
το ξάφνιασμα του νού μπροστά στο καλό
ή το κακό που πάει να γίνει.
Τόσες
φορές στο πρόσφατο παρελθόν έτσι
κοπαδιαστά ψήφισαν. Συνήθισαν, γιατί
να αλλάξουν τώρα;
Έτσι
ψήφισαν στο παρελθόν και δεν συνέβη
τίποτε. Ο λαός μας κοιμισμένος από τα
«ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» δεν
αντέδρασε.
Η
πνευματική ηγεσία δεν προβληματίστηκε
από την αθεϊα, τον πόλεμο κατά της Πίστεως
και της Κυριακής αργίας, τη μάχη για τα
θρησκευτικά, την αποφυγή της ορκωμοσίας
της κυβέρνησης.
Όλα
συνέχισαν κανονικά… Άραγε δεν τρέχει
τίποτε… Και οι μοιραίοι άνθρωποι
συνέχισαν τον κατήφορό τους.
Εξάλλου
είχαν εντέχνως συμπεριλάβει στη θανάσιμη
αγκαλιά τους και τους ευλαβείς βλαμένους
συνεταίρους της συμφοράς.
Οι
περισσότεροι από αυτούς φοβήθηκαν για
πολλούς λόγους να διαφοροποιηθούν. Να
μη χάσουν, ακόμη και να μη χαθούν.
Οι
ιθύνοντες του κομματικού μηχανισμού
προχώρησαν με σύστημα και πονηριά
έχοντας ως διαχρονικό γονίδιο στο
πολιτικό dna τους το
ξεπούλημα.
Κάποιοι
προφανώς μπορεί να είναι εντολοδόχοι
ξένων κέντρων και να μη αγαπούν την
πατρίδα. Δε θέλουν καν να υπάρχει.
Τα
ιστορικά στελέχη του χώρου ζούν στον
τιμημένο κόσμο των γηρατειών τους…
Συμπέρασμα:
Ποτέ άλλοτε δεν ψηφίστηκε τέτοιος νόμος
σε ελεύθερο κράτος.
Ποτέ
άλλοτε στην ελληνική ιστορία δεν έγινε
τέτοια προδοσία και μάλιστα εν καιρώ
ειρήνης.
Ποτέ
άλλοτε δεν λέχτηκαν τόσα πολλά ψέματα
στο λαό και όλα να παραμένουν στη θέση
τους.
Ποτέ
άλλοτε λεγόμενοι δεξιοί συνεργαζόμενοι
με τους αριστερούς δεν ψήφισαν τέτοιο
ξεπούλημα.
Ποτέ
άλλοτε η αριστερά δεν ξεγέλασε τόσο
πολύ τους δεξιούς και δεν έκανε τόσο
μεγάλο κακό στο τόπο.
Ποτέ
άλλοτε εκκλησιαστική ηγεσία δεν πιάστηκε
τόσο εύκολα στον ύπνο.
Ποτέ
άλλοτε λαός δεν χειροκρότησε τόσο πολύ
υποκριτές και ανακόλουθους πολιτικούς.
Ποτέ
άλλοτε δεν ψηφίστηκαν τέτοια πράγματα
από τη Βουλή των Ελλήνων.
Ποτέ
Εκκλησία δεν ανέχτηκε στο παρελθόν την
εκχώρηση των αρχικών δωρεών της στα
χέρια των αιρετικών και μαμμωνιστών.
Ποτέ
άλλοτε κοινωνία δεν προτίμησε ένα
νόμισμα αντί πάσης θυσίας.
Ποτέ
άλλοτε δεν μας εγκατέλειψε τόσο πολύ ο
Θεός!!!
Δεν
εξηγείται αλλοιώς…
Γιατί
άραγε; «Τις έγνω νουν Κυρίου»;
Πιθανόν
να μη επιτρέπεται να υπάρχουν τα χρυσαφικά
και τα ασημικά της φυλής μας σε μια χώρα
πατημένη από ξένους και με σύμφωνο
συμβίωσης…
Πιθανόν…
Σε
λίγο… δεν θα θυμίζει ο τόπος τούτος
τίποτε από Ελλάδα.
