Δυστυχώς
το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως φαίνεται ότι νομίζει ότι δεν
διαθέτει ιδίαν δύναμιν και εξουσίαν και είναι αναγκασμένον συνεχώς να
στηρίζεται από τους Παπικούς δια ο,τιδήποτε επιθυμεί να πράξη. Ακόμη και
εις την θρονικήν εορτήν έπρεπε να παρίσταται αντιπροσωπία, δια να δοθή
ολίγον κύρος.
Πληροφορίαι
του Ο.Τ. αναφέρουν ότι ο Πατριάρχης επεθύμει σφοδρώς να είναι παρών ο
Πάπας και η απουσία του τον δυσηρέστησεν, αλλά δεν εκοινοποίησεν αυτήν
ευρύτερα. Ως επληροφορήθημεν από ανακοινωθέν του Πατριαρχείου της 1ης
Δεκεμβρίου 2016:
«Την
μεσηβρίαν της Τρίτης, 29ης Νοεμβρίου, αφίχθη εκ Ρώμης η επίσημος
Αντιπροσωπία της Α. Αγιότητος του Πάπα Φραγκίσκου αποτελουμένη εκ των
Σεβ. Καρδιναλίου κ. Kurt Koch, Προέδρου του Ποντιφηκού Συμβουλίου δια
την προώθησιν της ενότητος των Χριστιανών, Θεοφιλ. Επισκόπου κ. Brian
Farrell, Γραμματέως του Συμβουλίου, και Οσιολ. κ. Andrea Palmieri,
Υπογραμματέως αυτού, τη συμμετοχή και του εν Αγκύρα Νουντσίου του
Βατικανού Σεβ. Αρχιεπισκόπου κ. Brian Russell, ίνα παραστή κατά την
Θρονικήν Εορτήν της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας. Την Αντιπροσωπίαν
υπεδέχθησαν εκ μέρους της Α. Θ. Παναγιότητος του Πατριάρχου εν τη
αιθούση των επισήμων του Αεροδρομίου, οι Πανιερ. Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού
κ. Ιώβ και Πανοσιολ. Υπογραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου
Διάκονος κ. Ιωακείμ».
Την
επαύριον της εορτής ο Πατριάρχης ανεχώρησε δια το Λέτσε της Ιταλίας
προκειμένου να λάβη από το Πανεπιστήμιον ένα ασήμαντον τίτλον αναφορικώς
ως προς την θέσιν του. Η διατήρησις του ονόματος του Πατριάρχου εις την
διεθνή εκκλησιαστικήν επικαιρότητα καθίσταται εφικτή μόνον, εάν
συμμετέχη εις εκδηλώσεις των Παπικών. Δια τούτο προστρέχει οπουδήποτε
τον προσκαλούν και βεβαίως συμπροσεύχεται. Ως κατέστη γνωστόν από το
ιστολόγιον «Φως Φαναρίου» της 2ας Δεκεμβρίου 2016:
«Ο
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος πραγματοποιεί από Πέμπτη 1
Δεκεμβρίου το απόγευμα, τετραήμερη επίσκεψη στην περιοχή του Σαλέντο της
Ιταλίας. Η Πατριαρχική επίσκεψη ξεκίνησε από την πόλη Λέτσε, όπου ο
Πατριάρχης παρέστη και μίλησε σε οικουμενική προσευχή στον καθεδρικό ναό
της πόλης, παρουσία του Ρωμαιοκαθολικού Αρχιεπισκόπου της πόλης και
πλήθους λαού. “Σας ευχαριστώ που ήρθατε εδώ τόσοι πολλοί, παρά το κρύο»,
είπε ο Πατριάρχης στους πιστούς. “Είναι η πρώτη φορά που ένας
Οικουμενικός Πατριάρχης, στα 2000 χρόνια της χριστιανικής ιστορίας,
επισκέπτεται αυτή τη γη, η οποία ακόμα σε πολλά θρησκευτικά και
αρχαιολογικά μνημεία δείχνει την παρουσία της Ανατολικής Εκκλησίας και
τον Βυζαντινό μοναχισμό. Έρχομαι σε αυτή τη γη ως προσκυνητής για τους
αδελφούς που ζουν στη Δύση και αναπνέουν τη φιλία και τον διάλογο», είπε
μεταξύ άλλων ο Οικουμενικός Πατριάρχης».
Η
σπουδαιοτέρα είδησις εκ του Φαναρίου ήτο ο πανηγυρικός του Σεβ.
Σηλυβρίας κ. Μαξίμου. Παραθέτομεν το πλέον ενδιαφέρον τμήμα του λόγου:
«Και
η ευχαριστιακή αύτη εκκλησιολογία της κοινωνίας αποτελεί τον πυρήνα του
ορθοδόξου χριστιανικού μηνύματος και ήθους, τον αδαπάνητον θησαυρόν της
αγίας ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τους χαλεπούς τούτους καιρούς. Και
απετέλει το κοινόν και καθολικόν ήθος της χριστιανικής Ανατολής και
Δύσεως επί μίαν χιλιετίαν και πλέον και είναι η εκκλησιολογική βάσις,
επί της οποίας διεξάγεται ο Διάλογος μεταξύ ΡΚαθολικης και Ορθοδόξου
Εκκλησίας. Επί χίλια και πλεόν έτη Ανατολή και Δύσις είχον γενικώς
ειπείν την αυτήν θεολογικήν διδασκαλίαν και παράδοσιν και ο ως άνω
θεολογικός διάλογος συντελεί τα μέγιστα εις την εκ νέου ανακάλυψιν της
κοινής ταύτης θεολογικής παραδόσεως. Ως ελέχθη προσφάτως, οι Έλληνες
Πατέρες ήσαν επί αιώνας τα θεμέλια του Δυτικού χριστιανισμού ομού μετά
του ιερού Αυγουστίνου, του Αμβροσίου και άλλων Λατίνων Πατέρων. Και
διερωτώμεθα εν προκειμένω κατά πόσον ευσταθεί η υπεραπλουστευμένη άποψις
ότι υφίσταται οντολογική διαφορά μεταξύ Ανατολής και Δύσεως;
Ο
Κύριος ημών Ιησούς Χριστός απέστειλε τους μαθητάς Του να κηρύξουν εις
τον τότε ειδωλολατρικόν κόσμον. Σήμερον η Ορθόδοξος Εκκλησία καλείται να
κηρύξη το μήνυμα του Ευαγγελίου εις ένα κόσμον, εις τον οποίον
επικρατεί η θρησκευτική αδιαφορία. Προ ολίγων ετών ο Ισπανός φιλόσοφος
Χ.Λ. Αρανγκούρεν έγραφεν: “ο Θεός έπαψε να είναι πρόβλημα για το
μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων. Δεν υπάρχουν πια ανάμεσά μας άθεοι η
αντιθεϊστές: απλά και μόνο οι άνθρωποι αδιαφορούν για τον Θεό.» Εντός
του αρνητικού τούτου κλίματος η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν πρέπει να είναι
περικεχαρακωμένη εις μίαν εσωστρέφειαν και στείραν παραδοσιαρχίαν και
παρελθοντολογίαν, αι οποίαι με μαθηματικήν ακρίβειαν θα οδηγήσουν ταύτην
εις περιθωριοποίησιν και απομόνωσιν».
Εις
τον λόγον αυτόν αναγνωρίζει ο Σεβασμιώτατος ότι υφίσταται απόκλισις ως
προς την ευχαριστίαν και την εκκλησιολογίαν. Αν υφίσταται απόκλισις
δύναται να αληθεύουν ταυτόχρονα και αι δύο «ευχαριστίαι» και αι δύο
«εκκλησιολογίαι»; Αν δεν αληθεύουν τότε υφίσταται οντολογική διαφορά
μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, δια να απαντήσωμεν εις το ερώτημά του.
Αγωνιά ο Σεβασμιώτατος δια να μη περιέλθη εις απομόνωσιν η Εκκλησία.
Αυτό μάλλον εξηγεί διατί προστρέχουν εις τους Παπικούς. Αλήθεια, δεν
κυβερνά την Εκκλησίαν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός η φαντασιωνόμεθα ότι
«εμείς θα σώσουμε την Εκκλησίαν» από την περιθωριοποίησιν; Η αντίληψις
αυτή δεν είναι άκρως φονταμενταλιστική;
