(Θεία Οἰκονομία εἶναι τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου).
Μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «φθόνῳ τοίνυν Διαβόλου ἠττήθη ὁ ἄνθρωπος»· νικήθηκε ὁ ἄνθρωπος ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι ὁ Διάβολος τόν ἐφθόνησε. Δέν ἄντεχε νά βλέπει τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα νά εἶναι κοντά στόν Θεό καί αὐτός νά εἶναι μακριά ἀπό τόν Θεό. Γι αὐτό καί μέ τήν ἐλπίδα τῆς θεότητος ξεγέλασε τόν Πρωτόπλαστο, «καί πρός τό ἴδιον τῆς ἐπάρσεως ὕψος ἀναγαγών», κι ἀφοῦ τούς ἀνἐβασε τούς Πρωτοπλάστους στό ἴδιο ὕψος τῆς ὑπερηφανείας, τούς ὁδήγησε στήν πτώση.
Ὁ Διάβολος, ὅπως παρέσυρε σέ ἀνυπακοή καί σέ ὑπερηφάνεια τούς Πρωτοπλάστους, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων γυμνώθηκαν ἀπό τήν θεία Χάρη, τό ἴδιο κάνει καί στίς ἡμέρες μας. Οὐσιαστικῶς ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει γυμνωθῇ ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, σέ κακό χάλι βρίσκεται καί σήμερα ἡ ἀνθρωπότητα. Δέν χρειάζεται, βέβαια, νά ξαναγίνει ὁ Θεός ἄνθρωπος, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός «ὁ εἰς τούς αἰῶνας ἐπεκτεινόμενος». Μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι παρών ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, εἶναι ἐδῶ μαζί μας. Ἀλλά οἱ ἄνθρωποι δέν βλέπουν, δέν ἀκοῦν -τούς ἔχει παρασύρει ὁ Διάβολος - ὅτι μποροῦν νά σωθοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία, ἐκεῖ εἶναι ὁ Χριστός. Καί διώκουν τήν Ἐκκλησία, διώκουν διαρκῶς τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ἀπό ὑπερηφάνεια καί ἀπό ἀνυπακοή πρός τόν Θεό, δέν ξέρουν ὅτι μποροῦν νά σωθοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία.
------------------------------
*Ἀπό τό τρίτομο ἔργο τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση «ΟΜΙΛΙΕΣ στίς Κυριακές καί στίς Ἑορτές τοῦ ἔτους», τόμος Α΄, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη Δεκέμβριος 2024, σελ. 463, 469.*
Ἡ κρίση εἶναι ἑλληνική λέξη, καί σημαίνει δίκη.
(Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Μέ ρωτᾶς, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἀπό ποῦ προέρχεται ἡ σημεριμή κρίση, καί τί σημαίνει αὐτή.
Ἕως τώρα οἱ Εὐρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιοῦσαν τή λέξη «δίκη», ἀντί γιά τή λέξη «κρίση», ὅποτε καί νά τούς ἔβρισκε κάποια συμφορά· ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος, ἐπιδημία, χαλάζι, σεισμοί, πνιγμοί. Λέγανε «Θεία δίκη»!». Τώρα ἡ καινούργια λέξη ἀντικατέστησε τήν παλιά, καί τό κατανοητό ἔγινε ἀκατανόητο.
Ὅσο ὀνομαζόταν μέ τήν κατανοητή λέξη «δίκη», ἦταν γνωστή καί ἡ αἰτία, λόγῳ τῆς ὁποίας ἦρθε ἡ δυσκολία, ἦταν γνωστός καί ὁ Δικαστής, ὁ ὁποῖος ἐπέτρεψε τήν δυσκολία, ἦταν γνωστός καί ὁ σκοπός τῆς ἐπιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις ὅμως χρησιμοποιήθηκε ἡ λέξη «κρίση», λέξη ἀκαταλαβίστικη σέ ὅλους, κανείς δέν ξέρει πιά νά ἐξηγήσει οὔτε γιά ποιό λόγο, οὔτε ἀπό Ποιόν, οὔτε ὡς πρός τί.
Μέ ρωτᾶς γιά τήν αἰτία τῆς τωρινῆς κρίσης, ἤ τῆς τωρινῆς Θείας δίκης! Ἡ αἰτία εἶναι πάντα ἡ ἴδια. Ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό. Μέ τήν ἁμαρτία τῆς Θεο-αποστασίας οἱ ἄνθρωποι προκάλεσαν αὐτή τήν κρίση, καί ὁ Θεός τήν ἐπέτρεψε, ὥστε νά ξυπνήσει τούς ἀνθρώπους, νά τούς κάνει πνευματικούς καί νά τούς γυρίσει πρός Ἐκεῖνον.
Στίς μοντέρνες ἁμαρτίες, μοντέρνα καί ἡ κρίση. Καί ὄντως ὁ Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ὥστε νά τό συνειδητοποιήσουν οἱ μοντέρνοι ἄνθρωποι: χτύπησε τίς τράπεζες, τά χρηματιστήρια, τίς οἰκονομίες, τό συνάλλαγμα τῶν χρημάτων.
Μέχρι πότε θά διαρκέσει ἡ κρίση; Ὅσο τό πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων παραμείνει δίχως ἀλλαγή. Ὥσπου οἱ ἄνθρωποι καί οἱ λαοί νά θυμηθοῦν, τήν ἀκαταλαβίστικη λέξη «κρίση», νά τήν μεταφράσουν στή γλῶσσα τους, ὥστε μέ ἀναστεναγμό καί μετάνοια νά φωνάξουν: «ἡ Θεία δίκη»!
===============================
«Τάς παραδόσεις κρατεῖτε». Ἀλλά ἐν ταῖς χαλεπαῖς ταύταις ἡμέραις δέν κινεῖσθε ἐπί τῶν γραμμῶν τῶν Πατέρων.
Αἱ ἐνέργειαι τοῦ πατριάρχου, ἀσχέτως ἐλατηρίων ἐξ ὧν προέρχονται, ἀποδεικνύουν ὅτι τό σκάφος παρεκκλίνει κατά πολλάς μοίρας ἐκ τῆς θεοχαράκτου ὁδοῦ.
Πατριάρχαι ἀποδεικνυόμενοι ἀνάξιοι τῆς ἱερᾶς των θέσεως ἔπεσον καί θά πέσουν, ἀλλά ἡ Ὀρθοδοξία δέν θά πέσῃ. Διότι κατά τό Κανονικόν Δίκαιον, «φρουρός αὐτῆς εἶνε ὁ εὐσεβής λαός».
Ὀνόματα πατριαρχῶν, προδοτῶν ἱερᾶς παρακαταθήκης, μή ὀρθοτομούντων τόν λόγον τῆς ἀληθείας, δέν δύνανται νά μνημονεύωνται ἐν τοῖς Ἱεροῖς Ναοῖς τῶν Ὀρθοδόξων. Καί τό μνημόσυνον αὐτῶν θά παύσῃ.
Ἐν τῷ μαρτυρικῷ μας λαῷ ὑπάρχουν κεκρυμμέναι δυνάμεις.
-------------------------------------------
Ἀπόσπασμα ἀπό κείμενο τοῦ ὁσίου καί ὁμολογητοῦ τῆς Πίστεως πατρός Αὐγουστίνου Καντιώτη ἀναφερόμενο σέ δύο σκανδαλώδεις ἐνέργειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχη Ἀθηναγόρα, δημοσιευθέν τό 1953 στό περιοδικό ΣΠΙΘΑ.
[Ἀντιγραφή ἀπό τό βιβλίο ΣΦΕΝΔΟΝΗ, σελ. 67,68]
===============================
.jpg)
Αἵρεσις εἶναι ἡ δηλητηριώδης τροφὴ τῆς ψυχῆς,
εἶναι ἡ νοθεία τῶν σωτηρίων φαρμάκων,
εἶναι ἡ ὑποκλοπὴ τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης ,
εἶναι ἡ παραχάραξις τῶν νομισμάτων τῆς ἀληθείας,
εἶναι ἡ παραποίησις τοῦ τελείου,
εἶναι ἡ παρέκλισις ἐκ τῆς ὀρθῆς γραμμῆς τὴν ὁποίαν χαράσσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Αἵρεσις εἶναι ἡ παραδοχὴ θρησκευτικῶν ἰδεῶν, τὰς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει ὡς ψευδεῖς καὶ ἀντικειμένας εἰς τὴν ὀρθὴν αὐτῆς πίστιν.
Αἵρεσις εἶναι ἔγκλημα κατὰ τοῦ κύρους καὶ τῆς αὐθεντίας τῆς Ἐκκλησίας τὴν ὁποίαν ὁ Χριστὸς ἵδρυσεν ὡς στῦλον καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας.
--------------------------------------
Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
προφήτης καί ὁμολογητής τῆς Πίστεως.
========================================
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Γραπτός καί οἱ σημερινοί εἰκονομάχοι.
Στίς 27 Δεκεμβρίου, μαζί μέ τόν Πρωτομάρτυρα Στέφανο, τιμᾶται καί ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Γραπτοῦ.
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος καί ὁ ἀδελφός του Θεοφάνης ἔζησαν στά χρόνια τῆς εἰκονομαχίας. Καί οἱ δυό τους ἀγωνίσθηκαν μέ ζῆλο, αὐτοθυσία καί γενναιότητα γιά τήν τιμή καί προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων.
Ὁ τότε αὐτοκράτορας Θεόφιλος (830), σφοδρός εἰκονομάχος, ὀργίσθηκε ἀπό τήν δράση τους καί διέταξε νά δαροῦν ἀσπλάχνως τά δύο ἀδέλφια· νά βασανισθοῦν σκληρά καί νά χαράξουν μέ πυρακτωμένο σίδερο στά μέτωπά τους λέξεις ἀτιμωτικές, καταδικαστικές.
Γράφει ὁ συναξαριστής, «Ὅθεν γραφέντες, ὡς κακοῦργοι, τήν θέαν, κατακρίνωνται καί διώκονται πάλιν».
Μετά ἀπό ὅλα αὐτά τά μαρτύρια ἀκολούθησε καί ἐξορία, κατά τήν ὁποία ὁ μέγας αὐτός νικητἠς καί ὁμολογητής τῆς Πίστεως, ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Γραπτός, ἐξεδήμησε πρός Κύριον.
Σύμφωνα μέ μαρτυρία μεγάλου γέροντος, πού βρέθηκε στήν κοίμηση τοῦ ἁγίου, ἀκούγονταν Ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι ἔψελναν ἄσματα πνευματικά. Ἀπόδειξη, ὅτι ὁ Θεός τίμησε καί ἐβράβευσε τόν μάρτυρα καί ὁμολογητή τῆς Πίστεως ἅγιο Θεόδωρο τόν Γραπτό.
Ποῦ εἶναι ὅλοι οἱ σημερινοί εἰκονομάχοι (μέλη τοῦ λεγόμενου παγκοσμίου συμβουλίου ἐκκλησιῶν καί ἀρκετοί δικοί μας πού συμπορεύονται μαζί τους) νά βγοῦν καί νά μετρηθοῦν μέ τήν ζωή καί τήν ἔνδοξη κοίμηση τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Γραπτοῦ;
