«Ἔξω Κλῆρον, νέον Κλῆρον» (Ἰ. Χρυσόστομος)
Γράφει ο Παναγιώτης Κοσμίδης
i. Καιρός καί συνθῆκες μετανοίας, παρέρχεται
Ὠχριῶσιν αἱ διπλωματικαί διεργασίαι τῆς γεωπολιτικῆς, ἔμπροσθεν τῶν ἀτοπιῶν τοῦ Φαναρίου. Στοχεύεται
ἡ κατάλυσις τῶν ἐκκλησιολογικῶν θεσμίων, προκειμένου νὰ καπηλευθῇ καὶ νὰ καταργηθῇ ἡ κανονικὴ ἀρμοδιότης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Κρήτης περὶ τὴν ἐκλογὴν τῶν ἀρχιερέων αὐτῆς. Ἐδῶ καὶ μῆνας, καὶ μὲ τὴν κάλυψιν
τοῦ ἀφωρισμένου πρωθυπουργοῦ, τὰ ἐξαλλαγμένα γεγονότα διαδέχονται τὸ ἓν τὸ
ἕτερον. Θὰ ἐπικεντρωθοῦμεν εἰς δύο ἐξ αὐτῶν.
Πρὸ μηνῶν ἠκυρώθη βιαίως ἡ ἐκλογὴ τοῦ Μητροπολίτου Χανίων διὰ χειρὸς Μαξίμου, τῇ ἐπινεύσει τοῦ Βοσπόρου. Μετὰ τὴν ἀκύρωσιν, ἡ ἐπιτροπὴ Κρητῶν εἰς Κωνσταντινούπολιν, ὑπὸ τὸν «καλπονοθευτὴν» Εὐγένιον, εὑρέθη πρὸ ἐκπληκτικῆς δυσχερείας. Ὁ Πατριάρχης προέβαλεν «ἀτράντακτα» στοιχεῖα, καθ’ ἃ ἐπίσκοπος τῆς ὁμάδος, ἐν ἰδιωτικῇ συνομιλίᾳ, ἀπεκάλεσε τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον “παλ… ...”, καὶ ἕτερος ἐπίσκοπος “... …γερο”.
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀντὶ νὰ ἐκλάβῃ τὰς ἐκφράσεις ταύτας ὡς εὐκαιρίαν ἀφυπνίσεως, ἐγέρσεως καὶ φωτισμοῦ τῆς πωρωμένης συνειδήσεως, ἐξεφράσθη βιαίως πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς. «Ἔλεγχε σοφὸν καὶ ἀγαπήσει σε· ἔλεγχε ἄφρονα καὶ μισήσει σε» (Παροιμ. 9,8). Φυσικῶς, ἕως σήμερον ἡ Μητρόπολις Χανίων ἐξακολουθεῖ νὰ παραμένῃ ἀποίμαντος, ἕνεκα τῆς σκληρότητος τοῦ Βοσπόρου καὶ τῆς πλαδαρᾶς ἀβουλίας τῶν Κρητῶν ἀρχιερέων.
Καὶ ἐξαίφνης ἐξεδόθη νέον ἀπηνές τελεσίγραφον, ἐκ μέρους τοῦ “Γκράτσι} τῆς Κωνσταντινουπόλεως· ἀλλὰ τὸ ἀναμενόμενον “OXI” ἐκ μέρους τῶν λεβεντοκρητικῶν οὐδέποτε ἠκούσθη. Ἐξεθρονίσθη αὐθαιρέτως ὁ πολιὸς γέρων Μητροπολίτης Λάμπης καὶ Σφακίων, ἄνευ σεβασμοῦ
εἰς τοὺς ἱεροὺς Κανόνας καὶ ἄνευ γνώμης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Κρήτης. Τοιαύτη
συμπεριφορὰ θὰ καταγραφῇ εἰς τὰς μελανὰς δέλτους τῆς
ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας.
Ἐν συνεχείᾳ, ὁ γέρων ἐπίσκοπος, ὀρθῶς παρῃτήθη εἰς τὴν οἰκείαν Σύνοδον τῆς Κρήτης καὶ οὐχὶ εἰς τὴν Σύνοδον τοῦ Φαναρίου, ἥτις αὐθαιρέτως τὸν μετέθεσεν εἰς ἀνύπαρκτον μητρόπολιν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἐπιδίωξις τῆς μεθοδεύσεως ταύτης, τῆς ἀβούλου συνόδου τῆς Πόλεως, διαγράφεται ὡς ἡ ἀποστολὴ ἀντικανονικῆς καί ἀνηθίκου “Ἐξαρχίας”, πρὸς ἐποπτείαν τῶν ἐκλογῶν ἐν Κρήτῃ. Παρομοίαν συμπεριφορὰν οὐδὲ παρὰ τοῖς ἰσχυροῖς δυνάσταις τοῦ κόσμου τούτου συναντῶμεν. Καθὼς ὑπομνήσκει αὐτὸς ὁ Κύριος, «οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτῶν εὐεργέται καλοῦνται» (Λουκ. κβ’25).
iii. Δουλικότης καί ἀπογύμνωσις Ἀποστολικότητος
Μετὰ ταῦτα, καὶ πάλιν, ἐπιτροπὴ ἐταξίδευσεν ἐκ τῆς Μεγαλονήσου εἰς τὴν Βασιλεύουσαν· καὶ μετὰ τὴν συνάντησιν, κατὰ τὰ φαινόμενα, πάντα ἦσαν ὄμορφα καὶ ὡραῖα. Τουτέστιν, οἱ Κρῆτες ἀπώλεσαν
πᾶσαν ἀξιοπρέπειαν, τιμὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν προσωπικότητα. Φαίνεται ὅτι ὁ “δεσπότης”
αὐτῶν ἀφῄρεσεν ἐκείνοις τὰς ἐπισκοπικὰς, ἀποστολικὰς καὶ πνευματικὰς
λειτουργίας καὶ ἁρμοδιότητας.
«Ἑνὸς κακοῦ μύρια ἕπονται»· «μιᾶς
ἀνοησίας ἕπονται πολλαί», καὶ οὐκ ἔχουσι σταματημόν. Ὅτε οἱ ὑψηλόφρονες Κρῆτες
κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, μοναχοὶ καὶ μοναχαί, ἐπεκρότησαν τὴν ψευδοσύνοδον τοῦ Κολυμβαρίου (2016), τί ἆραγε ἠδύνατό τις νὰ
προσδοκᾷ εἰς τὴν συνέχειαν;
Ἀς μὴ ὑποθέσωμεν ὅτι ἀπεσύρθη ἡ
ζωογόνος Χάρις τοῦ Κυρίου. Ἀνεστάλη ὅμως ἡ ἐλευθερία - ἡ
πραγματικὴ ἐλευθερία - τὸ αὐτεξούσιον, ὁ αὐτοσεβασμός
καὶ ἡ βουλητικὴ εὐχέρεια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἀποστόλου Τίτου· ἐκείνου ὃς οὔτε ὑπεχώρησε οὔτε ὑπετάγη εἰς τὰς ἀφόρητους πιέσεις τῶν ἐξ
Ἰουδαίων καὶ Φαρισαίων χριστιανῶν, ἵνα ὑποστῇ τὸν ἐξευτελισμὸν καὶ τὴν διαπόμπευσιν τῆς περιττῆς “περιτομῆς”.
i.
Μαραζώνουν τήν
μεγαλειότητα τῶν Χριστιανῶν
Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα, περιεφρούρησε καὶ περιεχάρακωσε τὴν ἐλευθερίαν
καί μεγαλειότητα τῶν χριστιανῶν· καὶ οὐ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ κατεκεραύνωσε δημοσίως καὶ τὸν Πρωτοκορυφαῖον Ἀπόστολον Πέτρον, ὅτε ἐκεῖνος συνεστοιχίζετο πρὸς τὴν νοοτροπίαν τῶν ἰουδαϊζόντων.
Προφανῶς, ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ ἀπορρίπτῃ πᾶσαν “περιτομήν” καὶ πᾶσαν “λοβοτομὴν”, ἑκούσιον ἤ ἀκούσιον, ἐπιβαλλομένην ὑπὸ οἱασδήποτε ἄλλης δήθεν “ὑπερσυνόδου”. Δὲν προτιθέμεθα, ἐν προκειμένῳ, νὰ προβάλλωμε τὸ γνωστὸν σύνθημα τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου Καντιώτου, τὸ συνηχοῦν τῷ χρυσοστομικῷ «ἔξω κλῆρον, νέον κλῆρον», ἐπικαιροποιοῦντες αὐτὸ εἰς τὰ συνθήματα «ἔξω ἀρχιεπίσκοπον, νέον ἀρχιεπίσκοπον» ἢ «ἔξω πατριάρχην, νέον πατριάρχην». «Ἔξω προκαθήμενον, νέον προκαθήμενον»
ΦΩΤΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ
ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΙΣ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
|
|
 |
|
 |
|