Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνυπέγραψε άρθρο για το κλίμα με γυναίκα Αρχιεπίσκοπο
-Προσοχή σε μια…περίεργη αναφορά!
Του Μανώλη Κείου
Μετά τους Ουνίτες ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος συναντήθηκε χθες και με γυναίκα Επίσκοπο!!!
Κατά τα άλλα το πρόβλημα της Ορθοδοξίας είναι η διαίρεση στο ουκρανικό….
Η συνάντηση έλαβε χώρα στην Ουψάλα, με την Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας της Σουηδίας Antje Jackelén και τα μέλη της Επισκοπικής Συνέλευσης Σουηδίας.
Η Αρχιεπίσκοπος Ουψάλας και πάσης Σουηδίας παρέθεσε δεξίωση προς τιμήν του ενώ ο κ. Βαρθολομαίος και η γυναίκα Αρχιεπίσκοπος υπέγραψαν κείμενο για την κλιματική αλλαγή, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα Dagens Nyheter στις 24 Σεπτεμβρίου 2019.
Στο κείμενο αναφέρεται πως «η λύση της κλιματικής κρίσης παρεμποδίζεται όσο οι άνθρωποι και η φύση αντιμετωπίζονται μόνο από την άποψη της οικονομίας και της τεχνολογίας. Αλλά πρέπει να επιλέξουμε τη ζωή και να δώσουμε στη γη την ευκαιρία να θεραπεύσει».
«Γνωρίζουμε ότι όσοι έχουν συμβάλει ελάχιστα στην υπερθέρμανση του πλανήτη επηρεάζονται συχνότερα από την αλλαγή του κλίματος. Γνωρίζουμε ότι οι κοινωνικές προκλήσεις όπως η φτώχεια, η μετανάστευση και η παγκόσμια κατάσταση της υγείας συνδέονται άμεσα με θέματα περιβάλλοντος και κλίματος. Πρόκειται για την κλιματική δικαιοσύνη. Πρόκειται για το πώς αλληλεπιδράμε με τον άνθρωπο με τη φύση της οποίας είμαστε μέρος. Ως εκ τούτου, πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία στη ζωή μας. Επομένως, πρέπει να μιλήσουμε για τις θυσίες που μπορούμε να κάνουμε από κοινού για τα παιδιά μας και τα παιδιά των άλλων να έχουν μέλλον» αναφέρεται και συμπληρώνουν:
«Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ των αναγκών μας και των επιθυμιών μας (…) Μόνο όταν διακρίνουμε τις ανάγκες μας από τις επιθυμίες μας, μπορούμε να επιτύχουμε δίκαιους κλιματικούς στόχους. Να μαθαίνουμε να λέμε, «Είναι αρκετό τώρα!»
Αναφέρεται επίσης πως «ο τρόπος με τον οποίο συνδέουμε τη φύση με τη δημιουργία μας αποκαλύπτει πώς συνδέουμε με την ίδια τη βάση της αυτοσυνειδησίας – την οποία ονομάσαμε Θεό».
Αυτή όμως η αναφορά είναι αρκούντως περίεργη! Δηλαδή παραδέχεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης πως Θεό ονομάζουμε απλά την αυτοσυνειδησία μας; Είναι αυτή η άποψη κομμάτι της Ορθόδοξης παράδοσης και του ορθόδοξου δόγματος ή μήπως ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις απόψεις των προτεσταντών;
Στο άρθρο οι δύο θρησκευτικοί ηγέτες συνεχίζουν:
«Οι εκκλησίες στην ανατολή και στη δύση έρχονται να έχουν εν μέρει διαφορετικές οπτικές απόψεις για τον άνθρωπο και τη Δημιουργία.Με απλά λόγια, η δυτική παράδοση έχει αναπτύξει μια ισχυρή εμπιστοσύνη στον ορθολογισμό και την επιστήμη. Έχει συμβάλει στην απομυθοποίηση της φύσης και του ρόλου του ανθρώπου στη δημιουργία. Τα μυστικά διαλύθηκαν. Ο άνθρωπος ήρθε να καταλάβει τον εαυτό του ως κυβερνήτη της φύσης, όχι ως διαχειριστή υπεύθυνο, φροντίζοντας αυτό που δεν ήταν δικό του. Η έμφαση δόθηκε στην ανθρώπινη λειτουργία.Οι θεολόγοι στην Ανατολή μιλούν όλο και περισσότερο για τη φύση ως ένα μυστήριο που δεν μπορεί να περιγραφεί πλήρως ακόμη και με τα άριστα όργανα μέτρησης στη φυσική επιστήμη. Ως άνθρωποι, είμαστε μέρος αυτού του μυστηρίου. Κάθε άνθρωπος είναι από μόνος του ένας μικρός κοσμος, ένας μικρόκοσμος. Η δυτική εκδοχή έχει εύκολο να δει πολύ λίγη σταθερότητα και κάτι μάλλον ρομαντικό σε αυτό. Αλλά το γεγονός είναι ότι η πλήρης κατανόηση του ρόλου μας ως ανθρώπων απαιτεί και τις δύο προοπτικές: τη λειτουργία και τη σχέση».
Το άρθρο καταλήγει σημειώνοντας πως «χρειαζόμαστε λογική δράση και υπαρξιακή κατανόηση».
«Να αποκτήσουμε μια βαθιά κατανόηση της αποστολής μας ως ανθρώπινων όντων, της λειτουργίας μας. Με την κλιματική κρίση μπροστά στα μάτια μας, πρέπει να επενδύσουμε σε ορθολογική δράση εμπνευσμένη από την καλύτερη επιστήμη, ενώ ταυτόχρονα να έχουμε μια υπαρξιακή κατανόηση του πώς και γιατί αισθανόμαστε και ενεργούμε. Καταστρέφοντας τη βιοποικιλότητα, καταστρέφοντας τα δάση και καταστρέφοντας τους υγρότοπους, δηλητηριάζοντας το νερό, το έδαφος και τον αέρα – όλα αυτά παραβιάζουν την αποστολή μας ως ανθρώπινα όντα. Η θεολογία το ονομάζει αμαρτία. Αυτό το αμάρτημα μεγαλώνει από την αδυναμία μας να δούμε τη γη ως το σπίτι μας, ένα μυστήριο της κοινότητας. Το φυσικό περιβάλλον μας ενώνει όλους τους λαούς της γης με όλα τα έμβια όντα, με τρόπο που ξεπερνά τις διαφορές που αλλάζουν τη ζωή μεταξύ μας. Οι εμπειρίες της ομορφιάς της φύσης σημαίνουν πολλά για μας. Αλλά δημιουργούμε επίσης μια άλλη ομορφιά: ότι οι άνθρωποι έχουν μια ποιότητα ζωής, ζουν σε αρμονία με τη φύση, συναντιούνται ειρηνικά και αλληλοβοηθούνται. Αν θέλουμε μια οικολογικά, κοινωνικά, οικονομικά και πνευματικά βιώσιμη προσέγγιση στον κόσμο – και πρέπει! – οι ατομικές ή εμπορικές λύσεις δεν είναι ποτέ αρκετές. Ως εκ τούτου, είναι πνευματική ωριμότητα που είναι τώρα σε ζήτηση. Μια τέτοια ωριμότητα σημαίνει να βλέπεις τη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που θέλω και σε αυτό που χρειάζεται ο κόσμος. Μπορείς να δεις ότι η κλιματική κρίση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη απληστία και τον εγωισμό.»
Ζητείται τέλος «μια ανανέωση της ανθρωπιάς μας» και γίνεται ειδική αναφορά στα όσα υποστήριξε σχετικά ο Πάπας Φραγκίσκος!
Η συνάντηση έλαβε χώρα στην Ουψάλα, με την Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας της Σουηδίας Antje Jackelén και τα μέλη της Επισκοπικής Συνέλευσης Σουηδίας.
Η Αρχιεπίσκοπος Ουψάλας και πάσης Σουηδίας παρέθεσε δεξίωση προς τιμήν του ενώ ο κ. Βαρθολομαίος και η γυναίκα Αρχιεπίσκοπος υπέγραψαν κείμενο για την κλιματική αλλαγή, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα Dagens Nyheter στις 24 Σεπτεμβρίου 2019.
Στο κείμενο αναφέρεται πως «η λύση της κλιματικής κρίσης παρεμποδίζεται όσο οι άνθρωποι και η φύση αντιμετωπίζονται μόνο από την άποψη της οικονομίας και της τεχνολογίας. Αλλά πρέπει να επιλέξουμε τη ζωή και να δώσουμε στη γη την ευκαιρία να θεραπεύσει».
«Γνωρίζουμε ότι όσοι έχουν συμβάλει ελάχιστα στην υπερθέρμανση του πλανήτη επηρεάζονται συχνότερα από την αλλαγή του κλίματος. Γνωρίζουμε ότι οι κοινωνικές προκλήσεις όπως η φτώχεια, η μετανάστευση και η παγκόσμια κατάσταση της υγείας συνδέονται άμεσα με θέματα περιβάλλοντος και κλίματος. Πρόκειται για την κλιματική δικαιοσύνη. Πρόκειται για το πώς αλληλεπιδράμε με τον άνθρωπο με τη φύση της οποίας είμαστε μέρος. Ως εκ τούτου, πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία στη ζωή μας. Επομένως, πρέπει να μιλήσουμε για τις θυσίες που μπορούμε να κάνουμε από κοινού για τα παιδιά μας και τα παιδιά των άλλων να έχουν μέλλον» αναφέρεται και συμπληρώνουν:
«Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ των αναγκών μας και των επιθυμιών μας (…) Μόνο όταν διακρίνουμε τις ανάγκες μας από τις επιθυμίες μας, μπορούμε να επιτύχουμε δίκαιους κλιματικούς στόχους. Να μαθαίνουμε να λέμε, «Είναι αρκετό τώρα!»
Αναφέρεται επίσης πως «ο τρόπος με τον οποίο συνδέουμε τη φύση με τη δημιουργία μας αποκαλύπτει πώς συνδέουμε με την ίδια τη βάση της αυτοσυνειδησίας – την οποία ονομάσαμε Θεό».
Αυτή όμως η αναφορά είναι αρκούντως περίεργη! Δηλαδή παραδέχεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης πως Θεό ονομάζουμε απλά την αυτοσυνειδησία μας; Είναι αυτή η άποψη κομμάτι της Ορθόδοξης παράδοσης και του ορθόδοξου δόγματος ή μήπως ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις απόψεις των προτεσταντών;
Στο άρθρο οι δύο θρησκευτικοί ηγέτες συνεχίζουν:
«Οι εκκλησίες στην ανατολή και στη δύση έρχονται να έχουν εν μέρει διαφορετικές οπτικές απόψεις για τον άνθρωπο και τη Δημιουργία.Με απλά λόγια, η δυτική παράδοση έχει αναπτύξει μια ισχυρή εμπιστοσύνη στον ορθολογισμό και την επιστήμη. Έχει συμβάλει στην απομυθοποίηση της φύσης και του ρόλου του ανθρώπου στη δημιουργία. Τα μυστικά διαλύθηκαν. Ο άνθρωπος ήρθε να καταλάβει τον εαυτό του ως κυβερνήτη της φύσης, όχι ως διαχειριστή υπεύθυνο, φροντίζοντας αυτό που δεν ήταν δικό του. Η έμφαση δόθηκε στην ανθρώπινη λειτουργία.Οι θεολόγοι στην Ανατολή μιλούν όλο και περισσότερο για τη φύση ως ένα μυστήριο που δεν μπορεί να περιγραφεί πλήρως ακόμη και με τα άριστα όργανα μέτρησης στη φυσική επιστήμη. Ως άνθρωποι, είμαστε μέρος αυτού του μυστηρίου. Κάθε άνθρωπος είναι από μόνος του ένας μικρός κοσμος, ένας μικρόκοσμος. Η δυτική εκδοχή έχει εύκολο να δει πολύ λίγη σταθερότητα και κάτι μάλλον ρομαντικό σε αυτό. Αλλά το γεγονός είναι ότι η πλήρης κατανόηση του ρόλου μας ως ανθρώπων απαιτεί και τις δύο προοπτικές: τη λειτουργία και τη σχέση».
Το άρθρο καταλήγει σημειώνοντας πως «χρειαζόμαστε λογική δράση και υπαρξιακή κατανόηση».
«Να αποκτήσουμε μια βαθιά κατανόηση της αποστολής μας ως ανθρώπινων όντων, της λειτουργίας μας. Με την κλιματική κρίση μπροστά στα μάτια μας, πρέπει να επενδύσουμε σε ορθολογική δράση εμπνευσμένη από την καλύτερη επιστήμη, ενώ ταυτόχρονα να έχουμε μια υπαρξιακή κατανόηση του πώς και γιατί αισθανόμαστε και ενεργούμε. Καταστρέφοντας τη βιοποικιλότητα, καταστρέφοντας τα δάση και καταστρέφοντας τους υγρότοπους, δηλητηριάζοντας το νερό, το έδαφος και τον αέρα – όλα αυτά παραβιάζουν την αποστολή μας ως ανθρώπινα όντα. Η θεολογία το ονομάζει αμαρτία. Αυτό το αμάρτημα μεγαλώνει από την αδυναμία μας να δούμε τη γη ως το σπίτι μας, ένα μυστήριο της κοινότητας. Το φυσικό περιβάλλον μας ενώνει όλους τους λαούς της γης με όλα τα έμβια όντα, με τρόπο που ξεπερνά τις διαφορές που αλλάζουν τη ζωή μεταξύ μας. Οι εμπειρίες της ομορφιάς της φύσης σημαίνουν πολλά για μας. Αλλά δημιουργούμε επίσης μια άλλη ομορφιά: ότι οι άνθρωποι έχουν μια ποιότητα ζωής, ζουν σε αρμονία με τη φύση, συναντιούνται ειρηνικά και αλληλοβοηθούνται. Αν θέλουμε μια οικολογικά, κοινωνικά, οικονομικά και πνευματικά βιώσιμη προσέγγιση στον κόσμο – και πρέπει! – οι ατομικές ή εμπορικές λύσεις δεν είναι ποτέ αρκετές. Ως εκ τούτου, είναι πνευματική ωριμότητα που είναι τώρα σε ζήτηση. Μια τέτοια ωριμότητα σημαίνει να βλέπεις τη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που θέλω και σε αυτό που χρειάζεται ο κόσμος. Μπορείς να δεις ότι η κλιματική κρίση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη απληστία και τον εγωισμό.»
Ζητείται τέλος «μια ανανέωση της ανθρωπιάς μας» και γίνεται ειδική αναφορά στα όσα υποστήριξε σχετικά ο Πάπας Φραγκίσκος!
