Ἄς ὄψωνται οἱ Χριστιανοί ψηφοφόροι, οἱ ὁποῖο ἐψήφισαν τήν «δεξιάν» τοῦ Κυρίου, πού ἀπαγορεύει τήν Κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τόν Μέγαν Ἁγιασμόν καί οἱ Ἱεροί Ναοί εἶναι κλειστοί καί ὁ «δεξιός» Πρωθυπουργός τοποθετεῖ συμβούλους του καί ὑπουργούς δεδηλωμένους γκέϊ, ποὺ δίνουν πολιτικὸν ὅρκον. Ὅταν ἡ χριστιανική παράταξις ΚΟΙΝΩΝΙΑ ἐζήτει τήν ψῆφον τῶν χριστιανῶν Ἑλλήνων, διά νά στείλη χριστιανούς πολιτικούς εἰς τήν Βουλήν, οἱ ὁποῖοι θά ἐστιγμάτιζαν τούς ἀθέους ἀποφάσεις τῶν πολιτικῶν, οἱ Ἕλληνες χριστιανοί τούς ἠγνόησαν. Τώρα ἄς γευθῶμεν τούς καρπούς τῶν ἀποφάσεών μας. Τελικά, οἱ πρῶτοι πού πρέπει νά μετανοήσουν εἰς αὐτήν τήν Χώραν εἶναι οἱ Χριστιανοί. Ἐξ αἰτίας αὐτῶν εὑρισκόμεθα εἰς αὐτήν τήν παρακμήν. Ὁ Θεός ἄς μᾶς ἐλεήση.
Πρὸς ΔΙΣ καὶ Βουλήν:
Ὁ πιστὸς λαὸς ἀπαιτεῖ ἀνοικτοὺς Ἱ. Ναούς!
Ο «ΣΤΑΛΙΝ» ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ
ΑΣΕΒΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Ἡ προσποιητὴ εὐλάβεια τοῦ Πρωθυπουργοῦ δὲν πείθει!
Νὰ συγκληθῆ ἡ Ἱεραρχία καὶ ἡ Ἱ. Κοινότης τοῦ Ἁγ. Ὄρους
καὶ νὰ ζητήσουν σεβασμὸν εἰς τὸ Σύνταγμα,
ποὺ ἀρχίζει μὲ ἐπίκλησιν τῆς Ἁγίας Τριάδος!
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος
Παρὰ τὴν ἀδυσώπητον προπαγάνδα τῶν κρατικοδίαιτων συστημικῶν μέσων ἐνημερώσεως ὅτι τὰ «δρακόντεια» μέτρα εἶναι ἀποτέλεσμα εἰσηγήσεων τῶν εἰδικῶν λοιμωξιολόγων, ἡ πραγματικότης βοᾶ περὶ τοῦ ἀντιθέτου, δηλαδὴ ὅτι αἱ ἀποφάσεις εἶναι καθαρῶς πολιτικοί. Τὸ ἐπιβεβαίωσεν ἄλλωστε ἡ Πανεπιστημιακὸς κ. Λινοῦ, ὅταν ἐδήλωσε δημοσίως ὅτι οὐδέποτε ἡ ἐπιτροπὴ τῶν ἰατρῶν εἰσηγήθη περὶ τῶν 9 ἀτόμων ἀνὰ ἱερὸν ναόν, ἀριθμὸν ποὺ ἤθελε νὰ ἐπιβάλη ὁ κ. Πρωθυπουργός. Ἐπηκολούθησε παραμονὰς Θεοφανείων νέον κλείσιμον τῶν ἱερῶν ναῶν, ὅπου καὶ πάλιν οἱ εἰδικοὶ εὐθαρσῶς εἶπον ὅτι πρόκειται διὰ πολιτικὴν ἀπόφασιν.
Δὲν ἐχρειάζετο ὅμως κανένα μέλος τῆς ἐπιτροπῆς νὰ μᾶς τὸ γνωστοποιήση καθὼς ἡ κοινὴ λογική, ποὺ δυστυχῶς ἐγκατέλειψε τὸν μέσον Ἕλληνα, ὅταν πρὸ μηνῶν τὴν ἀντικατέστησεν ὁ τρόμος ποὺ σπείρουν τὰ ΜΜΕ, μᾶς ὑπηγόρευε ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν μόνον εἰς τὰ «σοῦπερ μάρκετ» ὁ κορωνοϊὸς νὰ ἀκολουθῆ τά… τετραγωνικὰ, ἀλλὰ ὄχι καὶ εἰς τοὺς ἱερούς μας ναούς… Ἦτο διὰ δευτέραν φοράν ποὺ ἀπεκαλύφθη μὲ τὸν πλέον ἐξόφθαλμον τρόπον ἡ ἀθεΐα τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ, καθὼς δὲν συνετίσθημεν ἀπὸ τὴν πρώτην, ὅταν ἀπηγόρευσε τὰ μεγάφωνα καὶ τὰς κωδωνοκρουσίας κατὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα!
Ἀποροῦμεν πῶς ὑπάρχουν ἀκόμη εὐσεβεῖς χριστιανοί, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ Ἱεράρχαι, ποὺ ἰδιωτικῶς ἢ δημοσίως διακηρύσσουν ὅτι εἶναι εὐτύχημα ποὺ ὁ κ. Μητσοτάκης εἶναι πιστὸς χριστιανός! Τί περιμένουν; Νὰ κατέβη ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ νὰ τοὺς φανερώση ὅτι εἶναι ἄπιστος; Ἂς θυμηθοῦν ὅτι εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου αἱ Ἅγιαι Γραφαὶ εἶναι ἱκανὸν κριτήριον, διὰ νὰ κρίνουν ποῖος εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ ποῖος τοῦ ἀλάστορος! Θὰ διερωτηθῆ κανείς: τί σχέσιν ἔχει ἡ Ἁγία Γραφὴ μὲ τὴν πολιτικήν; Ἂς ἀνοίξουν τὴν Ἐπαναγωγὴν τοῦ Ἰουστινιανοῦ νὰ μελετήσουν ποίαν ὑποχρέωσιν θέτει ὁ ἐκ τῶν μεγίστων αὐτοκρατόρων εἰς τὸν βασιλεύοντα: «Ὑπόκειται ἐκδικεῖν καὶ διατηρεῖν ὁ βασιλεὺς πρῶτον μὲν πάντα τὰ ἐν τῇ θείᾳ γραφῇ γεγραμμένα, ἔπειτα δὲ καὶ τὰ παρὰ τῶν ἑπτὰ ἁγίων συνόδων δογματισθέντα». Αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα ὁρίζουν διὰ τοὺς πολιτικοὺς αὐτοὶ ποὺ ἔθεσαν τὰς βάσεις τῆς ὀρθῆς πολιτικῆς, τῆς πολιτικῆς κατὰ τὸ Ἱ. Εὐαγγέλιον! Διότι οἱ χριστιανοὶ ὀφείλομεν νὰ κρίνωμεν κατὰ τὸ Ἱ. Εὐαγγέλιον καὶ ὄχι κατὰ τὸν γερμανικὸν ὁρισμὸν τῆς πολιτικῆς ὡς τῆς «τέχνης τοῦ ἐφικτοῦ», ποὺ ἔφθασεν εἰς τὰς ἡμέρας μας νὰ ἀποτελῆ τὴν προκάλυψιν τῆς ἀνικανότητος τῶν λογῆς λογῆς πολιτικῶν καὶ τῆς συγκαλύψεως τοῦ μένους των ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐξαπατᾶ ὅμως τοὺς πιστοὺς ἡ ἐξωτερικὴ ψευδοευλάβεια τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ. Ὅταν οἱ ἐπικοινωνιολόγοι ποὺ τὸν περιστοιχίζουν κρίνουν ὅτι πρέπει νὰ προσεταιρισθῆ τοὺς πιστούς, τότε τὸν προτρέπουν νὰ «κάνη ἕνα σταυρόν», νὰ ἀνάψη ἕνα κερί, νὰ προσέλθη δι’ ὀλίγον εἰς κάποια ἐκκλησιαστικὴν τελετὴν ἢ ἀκόμη νὰ προβῆ καὶ εἰς «μισόλογα» περὶ τοῦ πόσον δῆθεν ἐκτιμᾶ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος! Ἀρκοῦν αὐτὰ, διὰ νὰ εἶναι πιστός; Ἐξετάσατε τί μᾶς διδάσκει ἡ Ἱστορία. Ἀπὸ τοὺς 42 βασιλεῖς τοῦ Ἰσραὴλ μόνον 2 εὐηρέστησαν πλήρως τὸν Θεόν. Ἀπὸ τοὺς 88 αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου ἐλάχιστοι ἔζησαν καθ’ ὅλα ζωὴν ἐν Χριστῷ. Ἀπὸ τοὺς 99 Πρωθυπουργοὺς τῆς Ἑλλάδος κανεὶς δὲν δύναται νὰ συγκριθῆ μὲ τὸν πρῶτον καὶ μόνον πιστὸν Κυβερνήτην Ἰωάννην Καποδίστριαν! Τί ἔπρατταν ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι βασιλεῖς, αὐτοκράτορες καὶ Πρωθυπουργοί; Ἦσαν καὶ ἐκεῖνοι μεθ’ ὅλης τῆς ψυχῆς των πιστοί… εἰς εἴδωλα, εἰς αἱρέσεις, εἰς τὴν μασονίαν κ.ἄ. καὶ ἰδοὺ ποῦ κατέληξε αὐτὴ ἡ σειρὰ συνεχῶν πτώσεων: σωτηρία θεωροῦν… τὸ ἐμβόλιον, ἀληθεῖς ναοὶ ἔγιναν τὰ νοσοκομεῖα, πίστις ὑπάρχει μόνον εἰς τὴν ἐπιστήμην, θεία εὐεργεσία λογίζεται κάθε ἀπόφασις τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ!
Εἶναι κομματικὴ ἡ κριτική μας; Τουναντίον, εἶναι βαθύτατα ἐκκλησιαστική. Ἐπιθυμοῦμεν τὴν ἐπάνοδον τοῦ ἑτέρου ἀθέου κ. Τσίπρα; Ἔχομεν συνείδησιν τῶν ὅσων ἀντιθέων ἐποίησεν ἡ σημερινὴ μεῖζον ἀντιπολίτευσις τῆς πατρίδος μας. Αὐτὸ ὅμως δὲν καθιστᾶ ὀλιγώτερον ἀντίθεον τὴν ὑποτιθεμένην «δεξιὰν», ποὺ τώρα κυβερνᾶ μέ… σταλινικὰς μεθόδους. Μήπως δὲν ἐψήφισε καὶ αὐτὴ τὰ σύμφωνα συμβιώσεως; Μήπως δὲν διδάσκει τὰ παιδιὰ μας ἕνα συνονθύλευμα θρησκευτικῶν; Μήπως δὲν μᾶς ἐνέπαιξε μὲ τὸ «Σκοπιανόν»; κ.ἄ. Δὲν ἔχομεν ἀμφιβολίαν ὅτι αὐτὰ ἀποτελοῦν «πολιτικὴν αὐτοχειρίαν» τοῦ κ. Μητσοτάκη. Ὁμοῦ μετ’ αὐτῆς συμπορεύεται πλέον καὶ ἡ «θρησκευτικὴ αὐτοχειρία».
Εἰς τὰ 200 ἔτη ἀποδώσεως τιμῶν διὰ τοὺς ἀγωνιστάς ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος θὰ ἦτο λίαν εὔστοχον νὰ ἐπαναλάβωμεν παρηλλαγμένως τὴν φράσιν τοῦ Γέρου τοῦ Μωριᾶ ὅτι «ὁ Θεὸς ὑπέγραψε τὴν καταδίκην τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω», ἐφ’ ὅσον ἡ ἐξορία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν ζωὴν τῶν Ἑλλήνων φέρει τὴν ἰδιόχειρον ὑπογραφὴν τοῦ κ. Μητσοτάκη! Αὐτοῦ ποὺ χίλια ἔτη μετά, ἀνεβίωσε τὴν εἰκονομαχίαν μὲ τὴν νέαν της σκληροτέραν μορφὴν ὡς ναομαχίαν! Παραμένει ὅμως χαρακτηριστικὴ εἰς τὴν Ἱστορίαν ἡ κατάληξις τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου, ὅπως μᾶς τὴν ἀφηγεῖται ὁ Ζαχαρίας Παπαντωνίου εἰς τὸ ἐπίκαιρον διήγημά του «Βυζαντινὸς Ὄρθρος», ἀπὸ τὸ ὁποῖον παραθέτομεν ἀποσπάσματα ποὺ ἔχουν ὁμοιότητας μὲ τὴν ἐποχήν μας:
«Ὁ αὐτοκράτωρ Λέων ὁ Ἀρμένιος πῆρε τὸ ψαλτήρι στὰ χέρια του κι ἄρχισε νὰ σιγοψέλνη τὸ Κοντάκιο τοῦ Ρωμανοῦ «Ἡ Παρθένος σήμερον…». Εἶχε διώξει ἀπ’ τὸ Βυζάντιο τὶς εἰκόνες. Ἔκλεισε τὰ μοναστήρια. Ἐξώρισε τὸν πατριάρχη. Κατέβασε τὴν εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος ἀπ’ τὴ Χαλκῆ. Ἐκήρυξε κι ἔφερε στὴν ἄκρη τὴν εἰκονομαχία. Μὰ ἤθελε νὰ προσευχηθῆ. Ἦταν χριστιανός. Πλησίαζαν τὰ Χριστούγεννα. Μὴ ἔχοντας τὶς εἰκόνες ποὺ ἐδίωξε, ζήτησε ἀπ’ τὴν ψαλμωδία τὴ μορφὴ τοῦ θείου.
– «Οἱ ἦχοι εἶναι ἄυλες εἰκόνες»! Ἔλεγε στὸν πρωτοψάλτη. «Οἱ ἦχοι ξαναζωγραφίζουν στὶς ἐκκλησίες ὅλες τὶς εἰκόνες ποὺ ἀφάνισα. Οἱ ἦχοι δὲν ἔκαμαν κακὸ στὸ Βασίλειο τῶν Ρωμαίων. Δὲν τοὺς ἐδίωξα. Προσεύχομαι μ’ αὐτούς. Αὐτοὶ μᾶς πηγαίνουν στὸ θεῖο! Χωρὶς ἐμπόριο! Ἄυλοι! Αἰθέρας! Ὁδήγησέ με καλὰ στὸ τροπάριο…»
-«Δὲν ἄκουσα ποτὲ πιὸ σωστὰ ἐκτελεσμένο μέλος»! Εἶπε ὁ πρωτοψάλτης σκύβοντας ὥς τὸ ψηφιδωτό τοῦ δαπέδου.
-«Δὲν ἄκουσα κανέναν αὐτοκράτορα μὲ ἐλαττώματα…» εἶπε ὁ βασιληᾶς, χαμογελώντας μ’ ἐπιείκεια γιὰ τὴν κολακεία…
Ὄχι, δὲν ἦρθε στὸ θρόνο γιὰ νὰ κάνη φόνους. Ἦρθε γιὰ νὰ σώση τὸ Βυζάντιο ἀπ’ τὴ δουλεία κι ἀπ’ τὴ δεισιδαιμονία. Πόλεμος στὸν ἐχθρό, εἴτε Κροῦμος εἶναι ὁ ἐχθρὸς εἴτε καλόγερος, εἴτε ὄξω ἀπ’ τὰ τείχη εἴτε μέσα στὴν καρδιὰ τῆς πολιτείας…
-… «Ἂν σὲ ρίξουν ἀπ’ τὸ θρόνο, ἡ Εἰκονομαχία εἶναι χαμένη καὶ τὸ Βυζάντιο θὰ ξαναπέση στὸ Στουδίτη, στοὺς καλογέρους, στοὺς θαυματοποιούς…» εἶπε ὁ μάγιστρος…
-«Αὔριο γεννιέται ὁ Χριστός, εἶπε ἡ βασίλισσα. Εἶμαι φοβισμένη. Μὴ κάνης ἄλλους ὀχτρούς. Ἀρκετοὺς ἔχεις. Ἐδίωξες τὶς εἰκόνες…»
-«Σανίδια μπογιατισμένα»! Φώναξε ὁ Βασιληᾶς. «Μοῦ κρατοῦσαν τὸ Βυζάντιο νύχτα καὶ μέρα γονατισμένο καὶ ξενηστικωμένο…»
-«Ἐδίωξες τὰ ἅγια λείψανα…»
-«Καύκαλα καὶ δάχτυλα ποὺ ξαπόλυσαν στὸ κράτος ἕνα στρατὸ ἀπὸ ζητιάνους μὲ ράσο! Τὸ θεῖο εἶνε πολὺ πιὸ ἀπάνω ἀπ’ αὐτά. Λατρεύω τὸ θεὸ χωρὶς ζητιανιά…».
Στὸ ναὸ τῆς Παναγίας τοῦ Φάρου… σκιὲς γλυστροῦν μέσα στὸ σκοτάδι. Τὰ λίγα κεριά, τὸ ὀρθρινὸ σκοτάδι, οἱ τοῖχοι, χωρὶς τὸ χρυσάφι τῶν μωσαϊκῶν, πένθιμοι, ἄχρωμοι, γυμνοὶ καθὼς τοὺς θέλησεν ὁ εἰκονομάχος βασιληᾶς, κάνουν τὸ κρύο φοβερώτερο… Ὁ πρωτοψάλτης, «χειροσείων» πάντα, ὁδηγεῖ τὸ χορό. Ἀνήσυχα ὅμως κοιτάζει τὴ σκοτεινὴ ἐκκλησία, ψάχνει τὶς σκιὲς τῶν πιστῶν καὶ μελετᾶ τὴν κίνησή τους. Φαίνεται σὰν κάποιους νὰ περιμένη. Ἦρθαν; Θὰ ‘ρθοῦν; Θὰ τολμήσουν; Θ’ ἀλλάξη γι’ αὐτὸν ἡ τύχη; Τοῦ μέλλει νὰ γένη ἴσως πρωτοβεστιάριος; Ρεφενδάριος;…
Ἔτσι προχωρεῖ ἡ ἀκολουθία καὶ μπαίνουν στὶς Καταβασίες… ὁ αὐτοκράτωρ μεταρσιωμένος δέχτηκε νὰ μελωδήση μοναχός του… «Τῷ Παντάνακτος ἐξεφαύλισαν πόθῳ, ἄπλητα θυμαίνοντος, ἠγκιστρωμένοι παῖδες τυράννου δύσθεον γλωσσαλγίαν…» (=Στοῦ παμβασιλέα Θεοῦ τὸν πόθο ἀγκιστρωμένοι, ντρόπιασαν τοῦ ἄμετρα ὀργισμένου τυράννου οἱ τρεῖς παῖδες τὴν ἀντίθεη βλασφημία (μτφ. π.Ν.Μ.), ὅταν στὴν τελευταία λέξη, σπαθιὰ ξεγυμνωμένα, μαχαίρια, σίδερα… δὲν ἀργοῦν νὰ πέσουν στὸν βασιληά… Ὁ Λέων ὁ Ἀρμένιος σωριάστηκε στὸ ἱερό τῆς Παναγίας τοῦ Φάρου».
Ὁ σημερινὸς Πρωθυπουργὸς συγκλίνει ὡς πρὸς τὰς αἱρέσεις μὲ τὸν ἀσεβῆ αὐτοκράτορα, ἀλλὰ ἀποκλίνει ὡς πρὸς τὰ χαρίσματά του. Δὲν ψέλνει, δὲν θεολογεῖ, δὲν κοινωνεῖ! Ἔχει ὅμως χαράξει τὴν ἰδίαν πολιτικὴν γραμμὴν τῆς «ἀντιθέου βλασφημίας». Ἦλθε καὶ ὁ σημερινὸς Πρωθυπουργὸς «νὰ σώση» τὴν Ἑλλάδα «ἀπ’ τὴ δεισιδαιμονία»(!) τῆς Ἁγιοπατερικῆς μας Ἱ. Παραδόσεως, ποὺ ἐπιτάσσει κατὰ τὰς ἐπιδημίας ἱερᾶς λιτανείας ἁγίων λειψάνων, γεμάτους -καὶ ὄχι ἀπογυμνωμένους- ἱεροὺς ναοὺς ἀπὸ γονυκλινεῖς πιστούς, πάνδημον λατρείαν καὶ δοξολογίαν ἰδιαιτέρως κατὰ τὰς ἑορτάς τῶν ἀφάτων μυστηρίων τῆς Σαρκώσεως καὶ τῆς Ἐπιφανείας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ποὺ ἔσωσε τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀκόμη δὲν ἐξεπληρώσαμεν τὸ Τάμα πρὸς Αὐτόν.
Ὅλα θὰ ἦσαν διαφορετικὰ ἂν δὲν ὑστερεῖτο ὁ πιστὸς λαός μας ἀπὸ θάρρος, ὄχι βεβαίως νὰ ξιφουλκήση ἐναντίον τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποδοκιμάση πολιτικά. Ἂν δὲν ὑστερεῖτο ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ ἕνα «Στουδίτη»! Τοὺς «καλογέρους» ἐφοβεῖτο ἡ ἐξουσία περισσότερο καὶ ἀπὸ τοὺς Ἱεράρχας. Εἶναι ὅμως καὶ αὐτοὶ κλεισμένοι εἰς τὰ κελλία των, διὰ νὰ ἀποφύγουν τὸν θάνατον… ὀξύμωρον! Θὰ ἐξέλθουν καὶ πάλιν ὅταν μεταβῆ ὁ Πρωθυπουργός νὰ τοὺς ἐξαγοράση μὲ ἑκατομμύρια κατασκευαστικῶν ἔργων καὶ χορηγιῶν καὶ αὐτοὶ μὲ τὴν σειράν τους θὰ τὸν τιμήσουν ὡς νὰ ἦτο βυζαντινὸς αὐτοκράτωρ ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ! Στερεῖται ἐπίσης ἡ Ἑλλὰς ἕνα Μιχαὴλ Παφλαγόνα, ἕνα πολιτικὸν ποὺ θὰ θηριομαχήση μὲ τὸν ἀφορισμένον, τὸν «δράκοντα», ἀφοῦ «δρακόντεια» εἶναι τὰ μέτρα του, κ. Μητσοτάκην ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ μόνον! Τί μᾶς ἀπέμεινεν; Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ μονομάχος τῆς Ὀρθοδοξίας, διὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίζη τὸ παράδοξον: ὅτι ἡ νίκη θὰ ἔλθη, ὅταν κανεὶς τελικῶς ἀπομείνη μόνος, καθὼς τότε «Κύριος ὁ Θεὸς συμπολεμήσει μετ’ αὐτοῦ». Μὴ φοβεῖστε, μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ!
