Ψυχωσική κορωνολατρεία: προς ένα νέο είδος μιας ιδιόμορφης «θρησκείας»…
του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
Με τιμές αρχηγού κράτους λοιπόν (αυτές δηλαδή που αφαιρέθηκαν από το…σκοταδιστικό Άγιο Φως, το οποίο και είχαν παραπετάξει τότε λάθρα εις δευτεροτριτεύον αεροδρόμιον, «ἵνα μή μιανθῶσιν») και με την παρουσία πολιτικάντηδων, ταξιάρχων, πλήθους αστυνομικών, αλλά φυσικά και πανστρατιάς δημοσιογράφων, ετελέσθη προ ολίγων ημερών η υποδοχή υπό του καθεστώτος (και δια του επισήμου γκαουλάιτερ της ημετέρας γερμανοκρατούμενης Ανθυπομπανανίας) δύο…κιβωτίων με εμβόλια.
Τα οποία κιβώτια μέχρι τα σύνορα του προτεκτοράτου τα μετέφεραν εποχούμενοι τινές πακετάδες, με επισημότητα σχεδόν ισότιμη σουβλατζίδικου ντιλίβερυ. Κάπου εκεί στα σύνορα όμως έλαμψε το φως και εσημειώθη το μέγα θαύμα. Όθεν και διοργανώθηκε μετά βαΐων και κλάδων η μεσσιανική παράτα. Η οποία παράτα επανελήφθη και λίγες μέρες αργότερα στο αεροδρόμιο με την άφιξη μερικών ακόμη δεκάδων κιβωτίων.Και ασφαλώς ενδιάμεσα είδαμε και τις θαυμαστές εικόνες σε νοσοκομείο της πρωτεύουσας - τις εικόνες των πρώτων επισήμων εμβολιασμών (;) για τα μάτια των ιθαγενών της αποικίας - με την τελετουργία να συνεχίζεται με ευλαβική κατάνυξη και δραματουργική κορύφωση. Ίνα πληρωθή δια μίαν εισέτι φοράν το ρηθέν όσων το «προεφήτευσαν» ήδη από την περασμένη άνοιξη ότι εδώ μιλάμε για ένα σχεδόν νέο είδος μιας ιδιόμορφης θρησκείας πλέον. Με τα δικά της καινούργια δόγματα, τα δικά της ιερά αντικείμενα (μάσκα, εμβόλιο), το δικό της τελετουργικό, τη δική της πολύωρη καθημερινή τηλεοπτική (τρομο)λατρεία, το δικό της ιερατείο και φυσικά τους δικούς της πιστούς (οι οποίοι ξεκινούν από τη φάση του πανικού και του τρόμου και - μέσω διαδοχικών σταδίων εσωτερικής…εξέλιξης - φτάνουν έως το σημείο να υπολείπονται ελάχιστα σε φανατισμό από βασιβουζούκους τζιχαντιστές).
Τεράστια η συνεισφορά φυσικά σε όλα αυτά και ενός πλήθους από αποστάτες (και έως πρόσφατα φερομένους ως χριστιανούς ορθοδόξους) ιερείς και αρχιερείς, που κάνουν εδώ και 10 μήνες κυριολεκτικά ό,τι μπορούν για να παράσχουν στη νέα «θρησκεία» όχι μόνο πρόθυμα στελέχη και πανικόβλητους πιστούς (που σύντομα μεταλλάσσονται επίσης σε φανατικά στίφη), αλλά και την απαιτούμενη θεολογική κάλυψη (μέσω της τερατώδους ψευτοθεολογίας των απολυμασμένων ναών και της «ευλογημένης» μασκοφορίας). Το πλήθος αυτό (κληρικών τε και πιστών) είναι μάλιστα ραγδαία αυξανόμενο και ραγδαία «εμπλουτιζόμενο» και από πρόσωπα ως χτες σχεδόν υπεράνω υποψίας, που η πτώση τους μόνο θλίψη και βαθιά απογοήτευση μπορεί να προκαλεί. Ίσως σε μία ακόμη προτύπωση της ανατριχιαστικής εκείνης αποκαλυπτικής ρήσεως ότι «ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφῆται, καί δώσουσι σημεῖα καί τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς». Εδώ μάλιστα δεν υπάρχουν ακόμη καν σημεία και τέρατα, πέρα από μία εκτεταμένη χυδαία προπαγάνδα και μία μαζική ψύχωση λόγω ενός μεθοδικά καλλιεργούμενου τρόμου του θανάτου. Τόσο το χειρότερο συνεπώς και γι’ αυτούς και για τις «δικαιολογίες» τους.
Πάντως, η νέα «θρησκεία» των κοβιντάκηδων εννοείται ότι ήρθε εξ αρχής για να μείνει. Μέχρι να τη σκορπίσει ασφαλώς ο πραγματικός Νικητής και του θανάτου και όλων των ψευδοθρησκειών (αλλά και των ψεμάτων γενικότερα). Μέχρι τότε όμως, θα μείνει και θα συνεχίσει να μας ταλαιπωρεί με την επιστημοφανή βλασφημία της και τη λατρεία των ανεκδιήγητων ειδώλων της. Απλώς θα μεταλλάσσεται και αυτή, σύμφωνα με τις μεταλλάξεις του ιού (ή ακριβέστερα, με τις εμφανίσεις καινούργιων, που θα «εξαπλώνονται» και κατά καιρούς ίσως και να «συρρικνώνονται» λίγο, ανάλογα με τους στόχους και τις ανάγκες της καθεστωτικού διευθυντηρίου). Και βέβαια η νέα αυτή θρησκεία (παραληρηματικό κράμα σεκταριστικού παγανισμού και μανιχαϊστικού νεοπουριτανισμού) θα γίνεται όλο και πιο ακραία ζηλωτική και ασφυκτικά πιεστική εναντίον των αντιφρονούντων. Απαραίτητος δηλαδή συνοδοιπόρος του καθεστωτικού φασισμού, που δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει μόνος του.
Καμμία άθλια δυστοπική δικτατορία εξάλλου δεν μπορεί να σταθεί μόνο με τα όπλα και την τρομοκρατία των εξωνημένων ΜΜΕ. Χρειάζεται και το φιλοσοφικό/ψευδοανθρωπιστικό της περίβλημα και την ιδεολογική της περιχαράκωση και τους «θεολογικούς» της μανδύες. Και πάνω απ’ όλα βέβαια χρειάζεται και τα όπιά της…
