Ὁ Ἅγιος Αἰμιλιανὸς ὁ Μάρτυρας
Αἰμιλιανὸς εἰς πυρὰν βεβλημένος,
Χριστῷ παραστάς, τέρπεται σὺν Ἀγγέλοις.
Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ φλογὶ Αἰμιλιανὸς ἐβλήθη.
Χριστῷ παραστάς, τέρπεται σὺν Ἀγγέλοις.
Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ φλογὶ Αἰμιλιανὸς ἐβλήθη.
Aιμιλιανός ανθράκων βληθείς μέσον.
Oν Hσαΐας είδεν άνθρακα βλέπει.
Oγδοάτη δεκάτη καύσαν πυρί Aιμιλιανόν.
Oν Hσαΐας είδεν άνθρακα βλέπει.
Oγδοάτη δεκάτη καύσαν πυρί Aιμιλιανόν.
Γεννήθηκε στὸ Δορόστολο τῆς Θρακικῆς Μοισίας, τότε ποὺ αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης.
Ἦταν δοῦλος σὲ ἕνα σκληρὸ καὶ φανατικὸ εἰδωλολάτρη (ἄλλες πηγὲς ἀναφέρουν ὅτι ἦταν γιὸς τοπικοῦ ἀξιωματικοῦ ὀνόματι Σαββατιανοῦ), ποὺ ὅταν ἔμαθε ὅτι ὁ Αἰμιλιανὸς πίστευε στὸ Χριστό, ἐξοργίστηκε τόσο πολύ, ὥστε ἀφοῦ τὸν ἔβρισε μὲ τὰ πιὸ χυδαία λόγια, ἔπειτα τὸν μαστίγωσε ἀνελέητα. Βέβαια,
τοῦ ἐπεσήμανε ὅτι, ἂν συνεχίσει νὰ εἶναι χριστιανός, θὰ πάθαινε πολὺ
χειρότερα. Ἀλλὰ οἱ τιμωρίες καὶ οἱ ἀπειλές, ἀντὶ νὰ κάμψουν τὸ φρόνημα
τοῦ Αἰμιλιανοῦ, φούντωσαν περισσότερο τὴ φλόγα τῆς πίστης του στὸ
Χριστό. Μάλιστα τὴν ἑπόμενη μέρα πῆγε σὲ εἰδωλολατρικὸ ναό, ὅπου μὲ
σφυρὶ συνέτριψε ὅλα τὰ ἀγάλματα ποὺ ἦταν μέσα στὸ χῶρο αὐτό.
Ἐξοργισμένοι οἱ εἰδωλολάτρες ἱερεῖς, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν παρέδωσαν νὰ
δικαστεῖ.
Ὅταν πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ κύριος τοῦ Αἰμιλιανοῦ, ἀμέσως ἔτρεξε στὸ κριτήριο, ὅπου, ἀφοῦ ἔβρισε τὸν Αἰμιλιανὸ γιὰ τὴν πράξη του, ἔπειτα διέταξε νὰ ἀρνηθεῖ χωρὶς ἀντίρρηση τὸ Χριστό. Ὁ
Αἰμιλιανὸς χαμογελώντας ἀπάντησε στὸν κύριό του: «Μπορεῖς νὰ διατάξεις
ὅτι θέλεις, θὰ σὲ ὑπακούσω, ἀλλὰ ἡ πίστη μου εἶναι ἐκτὸς τῶν δικαιωμάτων
σου. Ὡς πρὸς αὐτὴν ἕνα καὶ μόνο Κύριο ἀναγνωρίζω, τὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Αὐτὸς εἶναι ὁ μέγας καὶ παντοτινός μου Κύριος, ποὺ ἐξουσιάζει τὸ σῶμα
καὶ τὴν ψυχή μου, καὶ ποτὲ δὲ θὰ τὸν ἀρνηθῶ». Ὁ εἰδωλολάτρης ἄρχοντας μὲ
μίσος χαστούκισε τὸν Αἰμιλιανό.
Ἔπειτα, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν, τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά, τὸ δὲ λείψανο τοῦ Ἁγίου, κήδεψε μεγαλοπρεπῶς ἡ γυναίκα τοῦ ἄρχοντα εἰδωλολάτρη, ποὺ ἦταν κρυπτοχριστιανή.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς
προσφορὰ καὶ ὁλοκάρπωμα θεῖον, διὰ πυρὸς προσενεχθεὶς τῷ Δεσπότῃ, τοῖς
ὄμβροις τῶν χαρίτων σου εὐφραίνεις νῦν ἡμᾶς· πῦρ γὰρ τὸ οὐράνιον, τῇ
ψυχῇ περιφέρων, ὥσπερ αὔραν ἔφερες, τὴν κατάφλεξιν Μάρτυς. Ἀλλὰ μὴ παύσῃ
πάντοτε φρουρεῖν, τοὺς σὲ τιμῶντας, Αἰμιλιανὲ ἔνδοξε.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Ὡς εὐσεβείας στηλογράφημα θεόγλυπτον
Τῆς ἀσεβείας καθαιρέτης ἀναδέδειξαι
Τὰ σεβάσματα συντρίψας τῆς ἀπωλείας.
Ἀλλ’ ὡς ἔμπλεως τῆς θείας ἀγαπήσεως
Ὡς χρυσὸς ἐν τῷ πυρὶ εὑρέθης δόκιμος·
Ὅθεν κράζομεν, χαίροις Μάρτυς ἀήττητε.
Μεγαλυνάριον.
Ἴαμα
ὡς δρόσος ἑωθινή, εὐσεβέσιν ὤφθη, ἡ σὴ ἄθλησις ἐν πυρί· δι’ αὐτῆς γὰρ
Μάρτυς, τῷ κόσμῳ διαπνέεις, ὦ Αἰμιλιανὲ τὰς θείας χάριτας.
Οἱ Ἅγιοι Παῦλος, Οὐαλεντίνη καὶ Θέη (ἢ Θόη) οἱ Μάρτυρες
 |
| Ἁγία Οὐαλεντίνη |
Eις τον Παύλον.
Aιγυπτιάζεις Παύλε γλώττη του γένους,
Oυ μην γε πίστει· τοιγαρούν κτείνη ξίφει.
Eις την Oυαλεντίναν και Θεήν.
Oυαλεντίναν και Θεήν ηρτημένας,
Eχθροί Θεού ξαίνουσιν, ως εχθράς πλάνης.
Aιγυπτιάζεις Παύλε γλώττη του γένους,
Oυ μην γε πίστει· τοιγαρούν κτείνη ξίφει.
Eις την Oυαλεντίναν και Θεήν.
Oυαλεντίναν και Θεήν ηρτημένας,
Eχθροί Θεού ξαίνουσιν, ως εχθράς πλάνης.
Καὶ οἱ τρεῖς γεννήθηκαν στὴν Αἴγυπτο, ἀδέλφια μεταξύ τους καὶ παιδιὰ γονέων χριστιανῶν.
Μαρτύρησαν στὴ Διοκαισάρεια, ὅπου συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Φιρμιλιανὸ καὶ προσκλήθηκαν ν’ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό. Ἀλλὰ αὐτοὶ ὁμολόγησαν μεγαλόφωνα τὴν πίστη τους καὶ δήλωσαν ὅτι ἦταν ἕτοιμοι καὶ γιὰ φυλακὴ καὶ γιὰ βασανιστήρια καὶ γιὰ μύριους θανάτους.
Καὶ ἡ μὲν Οὐαλεντίνα καὶ ἡ Θόη, νεαρὲς κοπέλες πάνω στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας τους, πέθαναν ἀφοῦ τὶς ἔριξαν μέσα στὴ φωτιά. Προηγουμένως ὅμως, οἱ δήμιοι, ξέσχισαν τὶς σάρκες τους μὲ σιδερένια ὄργανα.
Ὁ δὲ Παῦλος, ἀφοῦ ἀπηύθυνε λίγες λέξεις στὰ πλήθη γιὰ τὴν διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σωτηρία καὶ ἀγάπη, ἔλαβε καὶ αὐτὸς μαρτυρικὸ τέλος διὰ ἀποκεφαλισμοῦ.
Ὁ Ἅγιος Ὑάκινθος ὁ Μάρτυρας ἀπὸ τὴν Ἀμάστριδα
Ως οσφράδιον υακίνθινον Λόγε,
Δέξαι τον Yάκινθον αυτοίς καλάμοις.
Δέξαι τον Yάκινθον αυτοίς καλάμοις.
Ἦταν
γιὸς εὐσεβῶν γονέων, τοῦ Θεοκλήτου καὶ τῆς Θεονίλλης. Πατρίδα του ἦταν ἡ
Ἀμάστριδα τοῦ Εὐξείνου Πόντου, ποὺ ἐκεῖνα τὰ χρόνια ἐπισκόπευε ὁ
ἐπίσκοπος Ἡρακλείδης.
Ὁ
Ὑάκινθος, μικρὸ παιδὶ ἀκόμα, ἔδειχνε εὐσέβεια μεγάλου πνευματικοῦ
ἀνθρώπου. Τριῶν χρόνων μάλιστα, μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ
Χριστοῦ, ἀνέστησε κάποιο νεκρὸ παιδί. Ἔτσι αὔξανε κατὰ τὴν σωματικὴ καὶ
πνευματικὴ ἡλικία τῆς ἀρετῆς, κάνοντας πολλὰ θαύματα.
Κάποτε ὅμως, εἶδε τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ προσκυνοῦν κάποιο ὀπωροφόρο δένδρο, καὶ ὁ Ὑάκινθος ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση, πῆγε καὶ τὸ ἔκοψε. Τότε
συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν ἡγεμόνα Καστρίνσιο, ὁ ὅποιος τὸν ἔδειρε
ἀνελέητα καὶ τοῦ ξερίζωσε τὰ δόντια. Στὴ συνέχεια τὸν ἔσυραν μὲ σχοινιὰ
ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ τὸν πλήγωσαν μὲ μυτερὰ καλάμια.
Ἔπειτα τὸν ἔριξαν μέσα στὴ φυλακή, ὅπου παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχή.
Ὁ Ὅσιος Παμβῶ
Εαυτόν εσταύρωσε Παμβώ τω βίω,
Kαι σοι παρέστη Σώτερ εσταυρωμένε.
Στάθηκε στόλισμα τῶν ἀσκητῶν τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας καὶ ἦταν σύγχρονος τῆς Ἅγιας Μελάνης καὶ τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου.
Ὁ
Ὅσιος Παμβῶ ἦταν μεγάλος σὲ ὅλα του. Στὴν εὐσέβεια, στὴν ὁμιλία, στὴ
σιωπή, στὴ συμβουλή, στὴν ἐπιείκεια, στὴν αὐστηρότητα, στὴν πείρα, στὴ
γνώση, στὴ σοφία, στὴν ἁπλότητα καὶ γενικὰ παντοῦ.
Ἀνέδειξε
θαυμάσιους μαθητές, ὅπως τὸν ἐπίσκοπο Διόσκορο, τὸν Ἄμμωνα καὶ τὸν
Ἰωάννη, τὸν ἀνεψιὸ τοῦ Δρακοντίου. Ἐνῶ ἦταν πάντοτε ἐγκρατὴς καὶ
σκληραγωγημένος, εἶχε ὑγεία ἀκμαία καὶ στὴ ζωή του δὲν ἀρρώστησε
καθόλου.
Ὁ
θάνατός του ὑπῆρξε ὄχι μόνο ἥσυχος καὶ ἀνώδυνος, ἀλλὰ καὶ εὐχάριστος,
πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα. Τὸν κήδευσαν τὰ πνευματικὰ του παιδιά,
δοξολογώντας τὸν Θεό, ποὺ τοὺς ἀξίωσε νὰ διδαχτοῦν ἀπὸ τὸν μεγάλο αὐτὸ
ἀσκητή.
Ὁ Ἅγιος Μάρκελλος ὁ Μάρτυρας
Aνακλιθείς Mάρκελλος εις πυρός κλίνην,
Ύπνωσεν ύπνον τον μακάριον πάνυ.
Ύπνωσεν ύπνον τον μακάριον πάνυ.
Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν ξάπλωσαν πάνω σὲ πυρακτωμένο κρεβάτι, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ψηθεῖ ζωντανός.
Οἱ Ἅγιοι Δάσιος καὶ Μάρων οἱ Μάρτυρες
H της κεφαλής εκτομή του Δασίου,
Tέλους ομοίου σοι Mάρων δαδουχία.
Tέλους ομοίου σοι Mάρων δαδουχία.
Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Άγιοι Στέφανος Β' από την Αμάσεια Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης και Ιωάννης Μητροπολίτης Χαλκηδόνας
Λυθέντες εκ γης οι δύω Eπίσκοποι,
Πάρεισιν ήδη τω νόων Eπισκόπω.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τοῦ Πολύτλα ὁ ἔγκλειστος ὁ ἐν Κιέβῳ σπηλαίου (Ρῶσος)
Άγιοι Στέφανος Β' από την Αμάσεια Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης και Ιωάννης Μητροπολίτης Χαλκηδόνας
Λυθέντες εκ γης οι δύω Eπίσκοποι,
Πάρεισιν ήδη τω νόων Eπισκόπω.
Ο Άγιος Στέφανος ο Β' πριν γίνει Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, ήταν
Μητροπολίτης της Αμάσειας, που ήταν και η πατρίδα του. Διαδέχτηκε στον
Πατριαρχικό θρόνο τον Νικόλαο Α' μετά τη δεύτερη Πατριαρχεία του. Η
ενθρόνιση του Στεφάνου έγινε το έτος 925 μ.Χ. και πέθανε την 18η Ιουλίου
του 928 μ.Χ. σύμφωνα με τον Λέοντα Γραμματικό, ή την 15η του ίδιου μήνα
σύμφωνα με τον Κεδρηνό.
Όσο για τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνας άγιο Ιωάννη, δεν έχουμε βιογραφικά του στοιχεία. Στους Συναξαριστές αναφέρεται σαν ομιλητής και απ' αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπήρξε στα χρόνια των εικονομάχων. Επομένως πρέπει να είναι αυτός για τον όποιο ο Θεόδωρος Στουδίτης είπε: «λαμπρὸν τὸν τῆς ὁμολογίας ἀπενεγκάμενος στέφανον».
Όσο για τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνας άγιο Ιωάννη, δεν έχουμε βιογραφικά του στοιχεία. Στους Συναξαριστές αναφέρεται σαν ομιλητής και απ' αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπήρξε στα χρόνια των εικονομάχων. Επομένως πρέπει να είναι αυτός για τον όποιο ο Θεόδωρος Στουδίτης είπε: «λαμπρὸν τὸν τῆς ὁμολογίας ἀπενεγκάμενος στέφανον».
Ἐγκαίνια Ναοῦ τῆς Θεοτόκου ἐν τοὶς Καλλιστράτου
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.
Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ρωμαῖος Συγκλητικός, ὁ ἐν Κλύσματι
Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ρωμαῖος Συγκλητικός, ὁ ἐν Κλύσματι
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.
Ὁ Ὅσιος Βαρλαὰμ ὁ ἀναχωρητὴς κοντὰ στὴν Ἀντιόχεια
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.
Ὁ Ὅσιος Βαρλαὰμ ὁ ἀναχωρητὴς κοντὰ στὴν Ἀντιόχεια
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τοῦ Πολύτλα ὁ ἔγκλειστος ὁ ἐν Κιέβῳ σπηλαίου (Ρῶσος)
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.
Οἱ Ἅγιοι Ὀνησιφόρος, Παμμέγιστος, Παμφοδίτης, Παφνούτιος, Πηγῶν, Πολέμιος, Σωζόμενος, Σωτήριχος καὶ Φώτιος
Οἱ Ἅγιοι Ὀνησιφόρος, Παμμέγιστος, Παμφοδίτης, Παφνούτιος, Πηγῶν, Πολέμιος, Σωζόμενος, Σωτήριχος καὶ Φώτιος
Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ποὺ συμπεριλαμβάνονται στοὺς 300 Ἁγίους Ἀλαμανούς.
Όσιος Παμβώ ο Έγκλειστος
Ο Όσιος Παμβώ ήταν ένας ομολογητής της πίστης. Αιχμαλωτίστηκε από τους
Τατάρους και για πολλά χρόνια υπέστη φρικτά βασανιστήρια για να αρνηθεί
τη χριστιανική πίστη. Κατόπιν, ως εκ θαύματος, μεταφέρθηκε από την
αιχμαλωσία στο κελί του. Πέθανε το 1241 μ.Χ.
Άγιος Ιωάννης Θ' Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ορισμένα Αγιολόγια, αναφέρουν στις 18 Ιουλίου τη μνήμη του Αγίου Ιωάννου Θ' Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Ιωάννης Θ΄ Ιερομνήμων ή Αγαπητός ήταν λόγιος Ιεράρχης. Το προσωνύμιό του οφείλεται στο ότι πριν την εκλογή του στον Πατριαρχικό Θρόνο είχε το αξίωμα του «Ιερομνήμονος» του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Κατά την περίοδο της Πατριαρχίας του έγιναν κάποιες προσπάθειες για την προσέγγιση Ορθόδοξης και Καθολικής Εκκλησίας και για θεραπεία του Σχίσματος, οι οποίες όμως δεν απέδωσαν. Συνεκλήθη επίσης Σύνοδος, η οποία καταδίκασε τις δογματικές παρεκκλίσεις του Νικαίας Ευστρατίου προς τον Νεστοριανισμό.
«Πᾶνος»
