Νεκτάριος Δαπέργολας: Οἱ ὑγειονομικοί, ὁ ἀνάποδος κόσμος καί μία δικτατορία σέ φασιστικό παραλήρημα…
Διδάκτορος Ἱστορίας
Καθώς τό φασιστικό καθεστώς Μητσοτάκη ἔχει μπεῖ πιά στό τελευταῖο στάδιο τοῦ αὐτόνομου πολιτικοῦ βίου του (λίγο δηλαδή πρίν περάσουμε σέ μία εὐρύτερη καί βουλευτικά ἐνισχυμένη δικτατορία, στηριγμένη ἀπό ἕνα διευρυμένο διακομματικό σκυλολόϊ, πού θά ἐπιχειρήσει τήν πλήρη ἐκποίηση καί κατάρρευση τῆς χώρας), ζοῦμε πράγματα ὁλοένα καί πιό ξεδιάντροπα. Ὁ χειρισμός τῶν ἐθνικῶν θεμάτων π.χ. καί ἡ ἔξαρση τῆς κερδοσκοπίας πού κλιμακώνει τήν ἀκρίβεια σέ καύσιμα, ἠλεκτρικό καί ἄλλα βασικά εἴδη, εἶναι δύο ἀπό αὐτά. Ἡ πολιτική διαχείριση τῆς κορωνοαπάτης μέ τήν ὅλη παράνοια καί τόν προκλητικό φαρισαϊσμό τῶν ἀλληλοαναιρούμενων μέτρων (ἀνάλογα μέ τόν τουρισμό, τίς θρησκευτικές ἑορτές κλπ) συνεχίζει φυσικά νά εἶναι ἕνα ἀκόμη. Καί βεβαίως ἡ πλήρης ἐπίσημη σιωπή πού ἐπιβάλλεται ὡς πρός τήν κλιμακούμενη γενοκτονία τῶν ξαφνικῶν θανάτων εἶναι ἕνα ἄλλο, ἀκόμη χειρότερο.
Περίοπτη ὅμως θέση μέσα στόν κατάλογο τῆς ντροπῆς ἐξακολουθεῖ ἀσφαλῶς νά διατηρεῖ καί τό ζήτημα τῶν χυδαία ἐξουθενωμένων καί ἄδικα δεδιωγμένων ὑγειονομικῶν. Μιᾶς ὁμάδας ἀνθρώπων πού πραγματικά κράτησε Θερμοπύλες τόν τελευταῖο χρόνο, ὄχι μόνο ἐπειδή μᾶς ἐνέπνευσε καί ἔδωσε περισσότερο κουράγιο σέ ὅλους μας μέ τό σθένος καί τήν ἀγωνιστική ἀποφασιστικότητά της, ἀλλά καί ἐπειδή εἶναι σίγουρο ὅτι συγκράτησε τό καθεστώς ἀπό πολύ χειρότερα. Ἄν εἶχαν λυγίσει αὐτοί, οἱ διώξεις καί οἱ ἀναστολές ἐκτιμᾶται ὅτι θά εἶχαν ἐπεκταθεῖ καί σέ ἄλλες ὁμάδες ἐργαζομένων. Καί αὐτός εἶναι καί ὁ βασικός ἴσως λόγος πού ἀκόμη καί σήμερα, παρότι τόσα πράγματα ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ σχετικά μέ τήν ψευτοπανδημία καί τούς ἐμβολιασμούς τοῦ θανάτου, οἱ ἐν ἀναστολῇ ὑγειονομικοί συνεχίζουν νά συγκεντρώνουν τή μήνη καί τήν παράλογη ἐκδικητικότητα τῶν κυβερνητικῶν φασιστοειδῶν: ἀντιστάθηκαν, δέν ὑποχώρησαν, δέν ὑποτάχτηκαν, κράτησαν ἀναχώματα γιά νά μήν ἀνοιχτοῦν καί ἄλλοι ἀσκοί τοῦ Αἰόλου - καί γι’ αὐτό πρέπει νά τσακιστοῦν παραδειγματικά.
Ὅσα εἴδαμε πάντως τήν προηγούμενη ἑβδομάδα μέ τούς ὑγειονομικούς πού συνελήφθησαν καί κρατήθηκαν στήν Ἀσφάλεια, ἐπειδή τόλμησαν νά διαδηλώσουν εἰρηνικά ἔξω ἀπό τά σπίτια τοῦ ἀρχιφασίστα πού ὑποδύεται τόν πρωθυπουργό, καί τῆς ἑτέρας θλιβερῆς φασιστομαριονέτας πού ὑποδύεται τόν ὑπουργό Ὑγείας, προχώρησαν τό αἶσχος ἕνα ἀκόμη βῆμα πιό πέρα. Τό ἴδιο ἰσχύει δέ καί γιά ὅσα συνέβησαν στήν Κομοτηνή, ὅπου μάλιστα διατάχτηκε ἡ προσαγωγή ὁμάδας 5-6 ὑγειονομικῶν πού ἀπλῶς κάθονταν σέ παγκάκι τῆς πλατείας, πρίν περάσει ἀπό ἐκεῖ ὁ τύραννος προεξάρχων τοῦ καθεστῶτος: στήν Κομοτηνή δηλαδή μπουζουριάστηκαν ἀπλῶς ἐπειδή ἀναγνωρίστηκαν ὡς ὑγειονομικοί σέ ἀναστολή καί χωρίς νά προφτάσουν κἄν νά διαμαρτυρηθοῦν. Οἱ προσαγωγές μάλιστα ἔγιναν ἀπό τούς εἰδικούς ἀντιτρομοκρατικούς πραιτωριανούς τοῦ τυράννου, συνθέτοντας ἕνα συνολικό σκηνικό ἐκτυφλωτικῆς μέν παράνοιας, πλήρως δέ ἐναρμονισμένο μέ τόν ὀργουελικό ἀνάποδο κόσμο στόν ὁποῖο ζοῦμε συγκεκαλυμμένα ἐδῶ καί πολλά χρόνια, ἀπροκάλυπτα δέ τήν τελευταία τριετία.
Ἕνα σκηνικό, ὅπου οἱ πρώην ἥρωες μετατράπηκαν ἐν μιᾷ νυκτί, τόν περασμένο Σεπτέμβριο, σέ «ἐχθρούς τοῦ λαοῦ» καί συνεχίζουν νά ἀντιμετωπίζονται ὡς ὅλο καί πιό ἀνεύθυνα καί ἀντικοινωνικά μιάσματα, χωρίς πολιτικά καί νομικά δικαιώματα, ἀγόμενα ὡς σκουπίδια στά χέρια μιᾶς πραιτωριανής φρουρᾶς πού ἄν ξέρεις καί λίγα ἀπό Ρωσική Ἱστορία, σοῦ θυμίζει ὅλο καί περισσότερο κρᾶμα ἀπό Ὀπρίτσνινα καί Γκέ Πέ Οὔ. Καί ὅλα αὐτά, παρά τήν πλήρη δικαίωση τῆς οὐσίας τοῦ ἀγῶνα τους καί τήν ἀποκάλυψη τῆς ἀλήθειας γιά τά ἐμβόλια τοῦ θανάτου διά ἀπείρων τεκμηρίων, τά ὁποῖα ὅμως ἀποκρύπτονται συστηματικά ἀπό τό ὀργουελικό Ὑπουργεῖο Ἀλήθειας τῆς ὑγειοναζιστικής χούντας καί ἀπό τά αἰσχρῶς συνδράμοντα βοθροκάναλα, πού συνεχίζουν ἀντιθέτως νά ὑμνοῦν τή μαζικά φονική πλέον ἀπάτη καί νά παρουσιάζουν σκηνές περιοδείας τῶν φασιστῶν ὅπου γίνονται δεκτοί μέ ἀγκαλιές καί λουλούδια, ἀντί νά κυνηγιοῦνται ἀνελέητα ὡς ἀδίστακτοι τύραννοι μετά κραυγῶν, ἐμπτυσμῶν καί ὕβρεων.
Αὐτό τό τελευταῖο πάντως ὑπῆρξε ἕνα ἀπό τά δύο πλέον διδακτικά συμπεράσματα τῶν τελευταίων ἡμερῶν. Τό ὅτι διαπιστωμένα συνεχίζουν νά ὑπάρχουν πολῖτες σέ αὐτή τή χώρα πού ὑποδέχονται αὐθορμήτως τούς τυράννους μέ τέτοιες ἁβρότητες (καί ἐπιμένω στό «αὐθορμήτως», γιατί τά ἐν λόγῳ πλήθη θεωρῶ δεδομένο πώς δέν εἶναι ὅλοι οὔτε βολεμένοι, οὔτε κουρδισμένα κομματόσκυλα) εἶναι τό πλέον τραγικό (μέσα στήν ἐξοργιστική ἀθλιότητά του) γεγονός - καί αὐτό συνδυαζόμενο μέ μία ἀκόμη μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας, πού ἴσως καί νά μή συμφωνεῖ, ἀλλά παραμένει στήν ἀπάθεια/ἀδράνεια, ἀρνούμενη ἤ φοβούμενη νά δείξει τήν ἀντίθεσή της, συνολικά συγκροτεῖ δυστυχῶς τή συντριπτική πλειονότητα τοῦ λαοῦ. Πού ὅσο θά παραμένει βεβαίως συντριπτική, τόσο καί θά καθιστᾶ μάταιη καί ἀνεδαφική κάθε ἐλπίδα μεταβολῆς (ἀνθρωπίνως τοὐλάχιστον) τῆς κατάστασης.
Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνα δεύτερο συμπέρασμα, πού προκύπτει ἀπό τήν πρόσφατη συμπεριφορά τοῦ καθεστῶτος ἀπέναντι στούς ὑγειονομικούς: ἡ σπασμωδική ἐπιλογή των ἆρον-ἆρον προσαγωγῶν/συλλήψεων, πέρα ἀπό τά ὅσα προαναφέρθηκαν γιά τήν ἐκδικητικότητα καί τό μένος τῶν κυβερνώντων, ὑποδηλώνουν καί κάτι ἀκόμη πολύ χαρακτηριστικό. Καί αὐτό εἶναι ὁ φόβος. Αὐτό μάλιστα τό δεύτερο συμπέρασμα δέν εἶναι ἀντιφατικό σέ σχέση μέ τό πρῶτο, ὅσο καί ἄν δείχνει τέτοιο ἐκ πρώτης ἄποψης. Γιατί ὁ λαός μπορεῖ στήν πλειονότητά του νά βρίσκεται σέ ὕπνωση καί πρωτοφανῶς ἀποβλακωμένη παθητικότητα, τό καθεστώς ὅμως δέν μπορεῖ νά κοιμᾶται ἥσυχο μέ τή βεβαιότητα ὅτι αὐτό θά συνεχίζεται ἐπ' ἄπειρον, ὅσο καί ἄν ἔχει κάνει (καί συνεχίζει ἀσφαλῶς καθημερινά νά κάνει) τά πάντα ἀπὸ πλευρᾶς προπαγάνδας, γιά νά ἐπιτύχει καί νά ἐπιτείνει τή μαζική λοβοτομή τοῦ ἐξηλιθιωμένου ὄχλου. Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι πάντα ἐπικίνδυνη, ὅσο καί ἄν αὐτή τή στιγμή ἐλάχιστοι τή φωνάζουν καί τήν ὑπερασπίζονται μέ θάρρος καί παρρησία. Καί ὅσο οἱ ἀποκαλύψεις τῆς ἀπάτης θά πληθαίνουν, ὅσο τό μαζικό θανατικό τῆς ἐμβολιαστικῆς φρίκης θά κλιμακώνεται, ὅσο ἡ παράνοια καί οἱ ψευτιές τῶν τυράννων θά βγαίνουν στό φῶς, τόσο πιό δύσκολη θά γίνεται ἡ ἀπεγνωσμένη ἀπόπειρα τῆς ἀποτρόπαιης δικτατορίας νά συγκαλύψει τά πάντα. Αὐτό τό ξέρουν, ὅπως ξέρουν καί ὅτι μέχρι τώρα ἐλέγχουν μέν τήν κατάσταση, ἀλλά ἐπειδή πάντα ὑπάρχουν καί ἀστάθμητοι παράγοντες, πέρα ἀπό τό μακάβριο τσουνάμι πού βρίσκεται πρό τῶν πυλῶν, δέν εἶναι καθόλου σίγουρο ὅτι θά μποροῦν νά τήν ἐλέγχουν γιά πολύ ἀκόμη. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐδῶ - καί ἀκόμη καί ἄν ἐπί τοῦ παρόντος προφέρεται ἀπό τά χείλη λίγων, παραμένει πανίσχυρη. Καί τό ξέρουν καλά καί αὐτό ἐπίσης.
Αὐτός εἶναι ὁ κύριος λόγος πού ἡ χούντα πού τυραννᾶ φρικωδῶς τόν τόπο ἐδῶ καί τρία χρόνια (ὡς συνέχεια ἀσφαλῶς τῆς προηγούμενης - γιά νά μήν ξεχνιόμαστε - καί φυσικά πρόδρομος τῆς ἑπόμενης) ἐντείνει ὄχι μόνο τόν ἐξυμνητικό ἐξωραϊσμό τῶν προσώπων καί τῶν δῆθεν ἐπιτευγμάτων της, ἀλλά καί τόν φασιστικό καί σπασμωδικό της παροξυσμό ἀπέναντι σέ ὅσους ἀντιστέκονται. Καί θά συνεχίσουν νά ἀντιστέκονται, ἀκόμη καί ἄν οἱ πολλοί ἐπιμείνουν στόν μακάριο ὕπνο τῆς ντροπῆς (γιατί ὑπάρχει φυσικά πάντα καί αὐτή ἡ πιθανότητα, ὅσο κι ἄν τήν ἀπευχόμαστε). Καί θά συνεχίσουν νά κρατοῦν τίς Θερμοπύλες τους, ἀκόμη κι ἄν οἱ Μῆδοι διαβοῦνε στό τέλος. Καί ἐπειδή τό γνωρίζουν, κατά πῶς λέει καί ὁ ποιητής, ἴσως γιά τόν λόγο αὐτό τελικά καί νά τούς πρέπει περισσότερη τιμή...
