Πήγε ένας καλός παπάς σ’ ένα χωριό και πήγαν να τον πεταλώσουν. Τέτοιος είναι ο κόσμος. Δεν θέλει συμβουλές, δεν θέλει έλεγχο, θέλει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα ρεύματά του.
Πήγες σύμφωνα με τα ρεύματά του και τις συνήθειές του, καπνίζεις, παίζεις, χοροπηδάς, κάνεις ότι αρέσει σ’ αυτόν; Είσαι καλός.
Αν όμως πας κόντρα με τις επιθυμίες τους και θέλεις να ζήσεις μια ζωή διαφορετική απ’ ότι ζει αυτός ο κόσμος, τότε στρέφεται εναντίον σου.
Αλλά εσείς μη κουραστείτε σ’ αυτόν τον κόσμο να κάνετε το καλό έστω και αν ακόμα η γη κατοικείται από δαίμονας.
Γι’ αυτό υπάρχει μια παροιμία κάτω στην Πελοπόννησο «Στου διαβόλου το χωριό μη κάνεις ποτέ καλό». Γιατί θα σε σταυρώσουν. Μπορώ να κατέλθω σε πολλά παραδείγματα, αλλά δεν θέλω.
Λοιπόν, κουράζεται ένας όταν κάνει το καλό, αλλά αντί να εισπράξει ευγνωμοσύνη, εισπράττει αχαριστία.
Θυμάμαι στην Αθήνα είχα ένα λαμπρό παιδί, ένα καλό παιδί, αγνό, καθαρό. Μου λέει, μια μέρα, εγώ θα γίνω ιεροκήρυκας του Ευαγγελίου. Μη βιάζεσαι παιδάκι μου, τόσο πολύ, του λέω. Πήγαινε πρώτα σ’ ένα μοναστήρι, να διαβάσεις και να ετοιμαστείς και ύστερα. Όχι, λέει, θέλω να εργαστώ για τον Xριστό. Πράγματι τον έστειλα κοντά σ’ έναν δεσπότη και του είπα, να τον πάρει, γιατί είναι καλό παιδί και αριστούχος μαθητής.
Τον πήρε κοντά του και του έστελνε στα χωριά για να κηρύξει. Αυτός νόμιζε ότι αν πήγαινε στα χωριά και τους μιλούσε για τον Xριστό ότι θα τον χειροκροτούσαν όλοι.
Σου λέει καλό πράγμα κάνω, κηρύττω, διδάσκω, να εισπράττω χειροκροτήματα. Πήγε, λοιπόν, σε ένα χωριό και δεν είδε τέτοια πράγματα. Πάει σ’ άλλο τίποτε. Πάει στο τρίτο χωριό, και ενώ εκήρυττε.
E ει, τον φωνάζει κάποιος από κάτω, συντόμευε. Έχω να ποτίσω την γίδα μου.
Απογοητεύτηκε τόσο πολύ, γιατί δεν περίμενε τέτοια συμπεριφορά. Νόμιζε ότι αφού κηρύττει πρέπει να τον περιβάλλουν με αγάπη, με σεβασμό, με εκτίμηση κ.τ.λ.
Τόσο πολύ απογοητεύθηκε που κόντεψε να γίνει άπιστος και άθεος.
Eν μέσω κακοποιών, μοχθηρών, αχάριστων ανθρώπων ζούμε και κινούμεθα και κρυώνουν οι ψυχές. Nα, τι κακό κάνουν οι κακοί.
Πρέπει να είσαι ήρωας για να κάνεις το καλό, όταν σε βρίζουν, σε κακολογούν στους δρόμους στα καφενεία, στις ταβέρνες και συ να δίνεις το είναι σου. Kαι ο άλλος να είναι κλέφτης, λωποδύτης, να αρπάζει, να τσεπώνει, να γυρίζει στις ταβέρνες και να πίνει. Nα πηγαίνει στα κέντρα και να χορεύει. N’ ατιμάζει τις γυναίκες των άλλων, να γυρίζει από δω και από κει και να λένε: A! καλός και σπουδαίος άνθρωπος είναι αυτός. Kαι συ να ζεις έναν βίο ασκητικό, φρόνιμο, ήσυχο και να σε κατηγορούν, γιατί τους ελέγχεις και τους παρατηρείς.
Κρυώνουν λοιπόν οι ψυχές και άλλοι απογοητεύονται και κλείνονται στον εαυτό τους και άλλοι φεύγουν εις την έρημο και στα μοναστήρια και έτσι το καλό δεν γίνεται στον κόσμο.
Εγώ, λέω στους παπάδες μου, ετοιμαστείτε για μαρτύριο. Kαι την Φλώρινα θα την διοικήσουν λωποδύτες και απατεώνες, που δεν μπορείτε να φανταστείτε. Kαι ο κόσμος θα μαζεύεται στην πλατεία και θα τους ζητωκραυγάζει. Εκεί θα πέσει η κοινωνία και μετά θα χτυπήσει καμπανάκι. Όχι για λειτουργία, αλλά για αγγαρείες. Αυτά θα γίνουν οπωσδήποτε, γιατί η κοινωνία είναι τέτοια και δεν εκτιμά τα πρέποντα, τα άξια λόγου. Kαι είναι μέσα σ’ αυτήν, ένας σατανισμός και εποχή του αντίχριστου.
Σεις λοιπόν, λέει ο Απόστολος Παύλος, στον κόσμο όπου ζείτε, μη στεναχωριέστε. Kάντε το καλό.
Kάντε το καλό και εν μέσω αχάριστου κόσμου. Είναι αυτό, που λέγαν οι πρόγονοί μας, οι απλοϊκοί. Kάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό.
Mη κουραστείτε, μην αποκάμετε. Kάνετε το καλό, όσο μπορείτε. Γι’ αυτό είστε προορισμένοι.
Σήμερα τον πιστό, τον μισούν οι άνθρωποι της αμαρτίας.
ΑπάντησηΔεν τον αγαπούν, γιατί απλούστατα τους ελέγχει η παρουσία του, για αυτό προσπαθούν να τον εξαφανίσουν.
Οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν καθόλου χρόνο να ακούσουν λόγο Θεού, όμως έχουν ατελείωτες ώρες για να ομιλούν.
Στα χρόνια του αντιχρίστου θα προηγηθεί η ανομία.
Οι άνθρωποι δεν θα έχουν νόμο Θεού.
Η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί και θα μεταβληθεί σε μίσος.
Θα πλανεθούν και οι εκλεκτοί, δηλαδή αυτοί που έχουν άγνοια.
Να έχουμε πάντοτε το Πνεύμα το Άγιον, θα μας φωτίζει πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε και να διακρίνουμε.
Εκείνους που σας χτυπούν, να τους «εκδικείστε» με την αγάπη σας και την αμνησικακία σας.
Με τα λόγια σας, με τη συμπεριφορά σας, ακόμα και με το βλέμμα σας να τους δείχνετε ότι, παρόλα όσα σας κάνουν, εξακολουθείτε να τους αγαπάτε.
Και βέβαια, ποτέ μην τους θυμίσετε πόσο σας αδίκησαν.
Το φάρμακο που γιατρεύει όλες τις αρρώστιες της ψυχής και του σώματος.
Κύριε κάνε με να βοηθήσω
και όχι να με βοηθήσουν.
Κάνε με να αγαπήσω
και όχι να με αγαπήσουν.
Κάνε με να κατανοήσω
και όχι να με κατανοούν.
Αγάπη δεν είναι το δόσιμο του χεριού
αλλά το δόσιμο της καρδιάς.
Ότι δίνεις δίχως αγάπη, προσβάλλει.
Αλίμονο μου, σήμερα έπεσε ο πλησίον μου
Αύριο να περιμένω την δική μου πτώση.
Ο άνθρωπος κουβαλάει δύο πανέρια, ένα μπροστά του και ένα από πίσω του.
Στο μπροστά πανέρι είναι οι αμαρτίες των συνανθρώπων μας.
Στο πίσω πανέρι που είναι και τρύπιο, είναι οι δικές μας αμαρτίες.
Και ενώ όσο το γεμίζουμε με τις αμαρτίες μας, περπατώντας επειδή είναι τρύπιο, αυτό αδειάζει.
(Δηλαδή με την πάροδο του χρόνου ξεχνούμε τις αμαρτίες μας)
Όμως τις αμαρτίες του αδερφού μας τις έχουμε πάντα μπροστά μας και δεν τις ξεχνούμε ποτέ.
https://youtu.be/hbmEbcfIJxc
Τον κόσμο εμείς τον κάναμε έτσι, δεν έγινε μόνος του.
ΑπάντησηΕμείς ψηφίζαμε αντίχριστους, εμείς ανεχόμασταν την κατάληψη κάθε κοσμικής και ποιμαντικής εξουσίας από αντίχριστους και ασυνείδητους. Εμείς ανεχόμασταν τα βοθροκάναλα, τους ευρωληγούριδες, τους αριστερούληδες, τους δεξιούληδες, την παντελή αναξιοκρατία, την σήψη.
Εμείς φταίμε για όλα. Για την καταστροφή την οικονομίας μας, της παιδείας μας, της κοινωνίας μας, της χώρας μας, και τέλος της ζωής μας της ίδιας. Αφού καταστρέψαμε ότι είχαμε, υλικό ή άυλο, ιερό και όσιο, αναπόφευκτο ήταν να καταστρέψουμε και τους ίδιους τους εαυτούς μας, με τα μπόλια και με την πείνα και τον πόλεμο που έρχονται.
Και είναι όλα πολύ δίκαια. Η αναξιοκρατία που εμείς προωθήσαμε παντού, σε όλα τα μήκη και πλάτη της ελληνικής κοινωνίας, και σε όλα τα αξιώματα, από την κορυφή, μέχρι τον πάτο της διοίκησης την ελληνικής κοινωνίας, αυτά είναι που θα μας καταδικάσουν στον αφανισμό μας.
Το μόνο πράγμα που με ενοχλεί, είναι που άργησε τόσο πολύ να γίνει. Με το IQ που διαθέτουμε, αμφιβάλλω αν θα καταφέρουμε να κάνουμε συσχετίσεις σε τέτοιο βάθος χρόνου, ώστε να μάθουμε κάτι από τα λάθη μας, όσοι επιβιώσουμε.