Τρίτη 26 Ιουλίου 2022

Κωνσταντῖνος Βαθιώτης: «ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ...»: Δικαστές-ἠθοποιοί καί ἠθοποιοί-δικαστές


 Ἀντιμετάθεση ρόλων σὲ μιὰ ὑποκριτικὴ κοινωνία κανιβάλων
 
Ζοῦμε σὲ μιὰ ἀπύθμενα ὑποκριτικὴ κοινωνία κανιβάλων.

Ἐπὶ τρία σχεδὸν χρόνια, οἱ Νεοταξῖτες ἔχουν γυρίσει τὸν κόσμο ἀνάποδα, διαστρεβλώνοντας θεμελιώδεις ἀρχὲς τῆς ἰατρικῆς καὶ τῆς νομικῆς ἐπιστήμης, ἀλλὰ ἡ Ἕνωση Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων, ὅπως καὶ ὁ Σύλλογος Ἑλλήνων Ἠθοποιῶν, ἦσαν μέχρι σήμερα προκλητικὰ ἄφαντοι.

Σὲ μιὰ ἔξυπνη-ὑγειονομικὴ δικτατορία, ἡ ὁποία ἐν Ἑλλάδι φούντωσε εὐκολότερα, διότι ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια εἶχε ἁπλωθεῖ στὸ ἔδαφός της τεράστια ποσότητα κοπριᾶς, πολλοὶ ἐκ τῶν κοινῶν θνητῶν προσδοκοῦσαν ἐναγωνίως ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Διανόησης καὶ τῆς Τέχνης νὰ ὀρθώσουν τὸ ἀνάστημά τους ἐνάντια στὸ ἰατροφασιστικὸ καθεστώς.

Εἰς μάτην!
Ἡ περίπου τριετὴς ἐμπειρία τοῦ καμουφλαρισμένου ὑγειοναζισμοῦ ἦταν ὑπεραρκετὴ γιὰ νὰ δοῦμε νὰ φοριοῦνται οἱ μάσκες καὶ ταυτοχρόνως νὰ ἀποκαλύπτονται τὰ ἀληθινὰ πρόσωπα τῶν νῦν κυριολεκτικῶς καὶ πρὶν μεταφορικῶς νοούμενων μασκοφόρων.
Αἴφνης, ἐξαιτίας τῶν ὅσων συνέβησαν στὴν ὑπόθεση Λιγνάδη, ἡ Ἕνωση Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων ἐνοχλήθηκε καὶ ζήτησε τὴν παρέμβαση τῶν κομμάτων (!), ἐπειδὴ διαπομπεύθηκαν κάποια μέλη της, ἐνῶ μίλησε γιὰ ἐκβιαστικὴ παρέμβαση στὸ ἔργο τῆς Δικαιοσύνης, ὑπενθυμίζοντας ὅτι ζοῦμε σὲ κράτος Δικαίου!

Ἀλήθεια τώρα;

Ποῦ ἤσασταν, κυρίες καὶ κύριοι, καθ᾿ ὅλο τὸ προηγούμενο διάστημα, ὅταν τὸ κράτος Δικαίου γινόταν (καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ γίνεται καθημερινὰ) ποδοπατημένη κουρελοῦ ἀπὸ τὸν ἀνασκολοπισμὸ τῶν θεμελιωδῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου;

Ποῦ ἤσασταν, κυρίες καὶ κύριοι, ὅταν ἡ κυβέρνηση ἀποφάσισε νὰ πετάξει στὸν δρόμο τοὺς ὑγειονομικούς, ἀνταμείβοντάς τους μὲ αὐτὸν τόν... δίκαιο τρόπο γιὰ τὸν ἡρωισμὸ ποὺ ἐπέδειξαν στὴν ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας;

Μήπως εἶστε δικαστὲς ποὺ ζηλέψατε τὴν δόξα τῶν ἠθοποιῶν;

Ὑπάρχει, ὅμως, καὶ τὸ ἀνάστροφο φαινόμενο (ἀντιμετάθεση ρόλων): τῶν ἠθοποιῶν-δικαστῶν!1

Ὁ Σύλλογος Ἑλλήνων Ἠθοποιῶν ἐνοχλήθηκε ἀπὸ τὴν χορήγηση ἀνασταλτικοῦ ἀποτελέσματος στὴν ἀσκηθεῖσα ἔφεση τοῦ κατὰ πλειοψηφίαν καταδικασθέντος Λιγνάδη γιὰ δύο βιασμοὺς σὲ βάρος ἀνηλίκων, ἐκδίδοντας ἀνακοίνωση ποὺ ἀναγιγνώσκεται στὸ τέλος τῶν θεατρικῶν παραστάσεων.

Πέρα ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι καθ᾿ ὑπέρβασιν τοῦ ρόλου τους, ἐκμεταλλεύονται τὴν Τέχνη γιὰ νὰ ἐλέγξουν τὴν Δικαιοσύνη, οἱ ἠθοποιοί-δικαστὲς κάνουν λόγο γιά
«καταπάτηση τοῦ δικαιώματός τους στὴν ἀλήθεια, στὸ δίκαιο, στὰ σώματά μας καὶ στὴν κοινὴ λογική».
Ἐλεύθερος ὁ Δ.Λ. σημαίνει, κατ᾿ αὐτούς, ὅτι «ὁλόκληρη ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία εἶναι κλεισμένη στὴν φυλακή»!

Ποῦ ἤσασταν, ἀγαπητοὶ ἠθοποιοί, ἐπὶ τόσον καιρὸ ποὺ οἱ ἰατροφασίστες διαστρέβλωναν (καὶ διαστρεβλώνουν ἀκόμη) τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ δίκαιο, ἀσελγῶντας συστηματικὰ πάνω στὰ σώματά μας, εἴτε μὲ τὴν ὑποχρεωτικὴ μασκοφορία εἴτε μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ βαμβακοφόρου στειλεοῦ εἴτε μὲ τὴν θέσπιση τοῦ ὑποχρεωτικοῦ τρυπήματος;

Ποῦ ἤσασταν, ἀγαπητοὶ ἠθοποιοί, ὅταν οἱ ἰατροφασίστες φυλάκισαν ὁλόκληρη τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία μέσα στὰ ἰδιωτικά τους κελλιά, βαφτίζοντας τὴν φυλάκιση λοκντάουν;
 

Ποῦ ἤσασταν, ἀγαπητοὶ ἠθοποιοί, ἐπὶ τόσον καιρὸ ποὺ ΒΙΑΣΤΗΣ τῆς κοινῆς λογικῆς ΕΙΝΑΙ (πρβλ. τὸ σύνθημα «ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ» γραμμένο στὸ ἐπαίσχυντο πανὸ ποὺ σηκώθηκε μέσα στὸ θέατρο τῆς Ἐπιδαύρου κατὰ τὴν παράσταση «Πέρσες») ὁ Κ.Μ. καὶ τὰ μέλη τοῦ κυβερνητικοῦ Μάπετ Σόου, ποὺ ἔπεισαν τοὺς τρομοκρατημένους πολῖτες, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ὅτι ὁ «ἀόρατος ἐχθρὸς» ὄρθιος κολλάει / καθιστὸς δὲν κολλάει;

Ποῦ ἤσασταν, κύριοι ἠθοποιοί, ὅταν σᾶς ζήτησαν νὰ παίξετε μόνο γιὰ ἐμβολιασμένους, συνυπογράφοντας τὴν ἀπάνθρωπη μεταχείριση τῶν ἀνεμβολίαστων καὶ ἀρνούμενοι νὰ στηρίξετε τὸν δικό σας ἡρωικὸ συνάδελφο, τὸν Ἄρη Σερβετάλη, ποὺ τόλμησε νὰ ἀντισταθεῖ στὴν κτηνωδία τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας;
Αἴφνης ἀνακαλύψατε κι ἐσεῖς ὅτι δὲν ὑπάρχει δικαιοσύνη; Τὰ προηγούμενα χρόνια ἦσαν ὅλα καλῶς καμωμένα;
Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι εἶστε πράγματι ἄριστοι «ἠθοποιοί», ἀλλὰ ὑστερεῖτε σὲ ἀνθρωπιστικὲς ἀρχὲς καὶ ἀξίες!

Ἐπίσης, σὲ μιὰ χώρα ὅπου σχεδὸν ἅπαντες ἔκατσαν σούζα στοὺς περίφημους «εἰδικοὺς» τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ἐφαρμόζοντας μὲ τυφλὴ ἐμπιστοσύνη ὅλα τὰ διεστραμμένα ὑγειονομικὰ μέτρα τῶν ἐτῶν 2020-2022, τώρα οἱ ἴδιοι δὲν ἔχουν κανένα πρόβλημα νὰ ἀμφισβητοῦν τοὺς εἰδικοὺς τῆς νομικῆς ἐπιστήμης!

Πολὺ περισσότερο, οἱ ἠθοποιοὶ σφετερίζονται ἀπροβλημάτιστα τὸν ρόλο τοῦ «εἰδικοῦ» καί, παρότι ἀδαεῖς περὶ τὰ νομικά, ἐκφέρουν ἄποψη γιὰ τίς δικαστικὲς ἀποφάσεις.

Καὶ ὄχι μόνοι οἱ ἠθοποιοί, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄσχετη τηλεπερσόνα, ποὺ ἔχει πάρει στὰ χέρια της μικρόφωνο γιὰ τίς ἐπιδόσεις καὶ ὄχι γιὰ τίς γνώσεις της, δὲν αἰσχύνεται νὰ ἀσκεῖ κριτικὴ σὲ δικαστικὲς ἀποφάσεις!

Ὁ ἐν λόγῳ σφετερισμὸς δικαιολογεῖται τάχα, διότι, σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ΣΕΗ, «οἱ δικαστικὲς ἀποφάσεις ἐκδίδονται στὸ ὄνομα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ» καὶ ὡς ἐκ τούτου «ὀφείλουν νὰ εἶναι εὐθυγραμμισμένες πρὸς τὸ κοινὸ περὶ Δικαίου αἴσθημα»!

Ἄραγε, γνωρίζουν οἱ ἠθοποιοί-δικαστές, καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ θιασῶτες αὐτοῦ τοῦ ἐξαιρετικὰ ὀλισθηροῦ ἐπιχειρήματος, ὅτι καὶ ἐπὶ Χίτλερ εἶχε θεσπισθεῖ ἡ τιμώρηση τοῦ δράστη μὲ βάση τὸ «ὑγιὲς αἴσθημα τοῦ λαοῦ» (Bestrafung nach gesundem Volksempfinden);

 
Μποροῦν νὰ μᾶς ἀπαντήσουν στὸ πολὺ ἁπλὸ ἐρώτημα μὲ ποιά κριτήρια θὰ προσδιορισθεῖ εἰδικότερα τὸ ἀπὸ τὴν φύση του ὀμιχλῶδες κοινὸ περὶ Δικαίου αἴσθημα, ποὺ μπορεῖ νὰ τὸ ἐπικαλεῖται σὰν ἔννοια-λάστιχο ὁποιαδήποτε κοινωνικὴ ὁμάδα, ἀνάλογα μὲ τὰ συμφέροντά της;

Τὸ κοινὸ περὶ Δικαίου αἴσθημα τροφοδοτεῖται ἀπὸ τὴν ὀργή, καὶ ὄχι ἀπὸ ἕνα ἀντικειμενικὸ καὶ ἀπροσωπόληπτο δικαιικὸ σύστημα. Ἡ ὀργή, ὅμως, μὲ τὴν σειρά της προκαλεῖται καὶ καλλιεργεῖται ἀπὸ τὰ ἀργυρώνητα ΜΜΕ, ὅπου «Ε» ὄχι Ἐνημέρωσης, ἀλλὰ Εὐνουχισμοῦ. Ἄρα, ὅποιος ἐπικαλεῖται τὸ κοινὸ περὶ Δικαίου αἴσθημα εἶναι σὰν νὰ ζητᾷ νὰ ἔχουν λόγο στὴν ἀπονομὴ τῆς Δικαιοσύνης οἱ τηλε-κανίβαλοι!

Στὸ ἐρώτημα πῶς ἐξηγεῖται, εἰδικὰ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἡ δημοφιλέστατη ἐμμονὴ στὴν ἰδέα γιὰ «κοινὸ αἴσθημα δικαίου», ὁ καθηγητὴς Φιλοσοφίας τοῦ Δικαίου στὴν Νομικὴ Σχολὴ Α.Π.Θ. Κώστας Σταμάτης δίδει τὴν ἑξῆς ἀπάντηση2:
«Ἡ πληθωριστικὴ δημόσια χρήση τῆς ἰδέας αὐτῆς εἶναι αἰτιωδῶς ἀλληλένδετη μὲ τὴ βαρέως ἐλλειμματικὴ καὶ ἐπιδερμικὴ ἀφομοίωση τῶν ἀρχῶν τοῦ φιλελεύθερου καὶ δημοκρατικοῦ κράτους δικαίου ἀπὸ μεγάλες μερίδες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ πολιτικοῦ προσωπικοῦ ἐπίσης, ἤδη ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ νεοελληνικοῦ Κράτους ἕως καὶ σήμερα».
Καλό, πάντως, θὰ ἦταν ὁ ΣΕΗ νὰ θυμᾷται ποιά θλιβερὴ στάση κράτησε, ὅταν τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2019 στὸ ἰσόγειο αἴθουσας τοῦ θεάτρου «Ρὲξ» δόθηκε τὸ ὄνομα τῆς ἀποτρόπαια δολοφονημένης ἠθοποιοῦ Ἑλένης Παπαδάκη. Λίγο καιρὸ πρὶν ἀπὸ τὴν δολοφονία της, ὁ ΣΕΗ εἶχε διαγράψει τὴν ἰδιοφυῆ αὐτὴ ἠθοποιό, ἕνα σπάνιο κόσμημα γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Μὲ τὰ λόγια τοῦ Πολυβίου Μαρσὰν ἀπὸ τὸ βιβλίο του «Ἑλένη Παπαδάκη. Μιὰ φωτεινὴ θεατρικὴ πορεία μὲ ἀπροσδόκητο τέλος»3:

«Μέσα λοιπὸν σὲ μιὰν ἀτμόσφαιρα πάθους καὶ φανατισμοῦ, ὅπου οἱ αὐτοδικίες ἦταν κιόλας ἀπὸ πολὺ καιρό, ἰδίως στὴν ὕπαιθρο, στὴν ἡμερήσια διάταξη, οἱ ἀριστεροὶ ἠθοποιοὶ ἐπιτέθηκαν παρορμητικά, θὰ ἔλεγε κανεὶς πραξικοπηματικά: Στὶς 20 Ὀκτωβρίου τὸ ἀριστερὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τοῦ ΣΕΗ συνεδρίασε στὰ γραφεῖα του στὴν ὁδὸ Σατωβριάνδου 52α. Παρόντες ὁ Σπύρος Τίτος Βανδής, ὁ Ἀλέκος Μπούμης, ὁ Σπύρος Καψάλης τῆς Λυρικῆς Σκηνῆς, ὅλοι ἀριστεροί. [...] Ἡμερήσια διάταξη καὶ θέμα: Πρόταση διαγραφῆς Ἑλλήνων ἠθοποιῶν ποὺ πρόδωσαν τὸν ἱερὸ Ἐθνικὸ Ἑλληνικὸ Ἀγῶνα».
«Ὁ Πρόεδρος Σπύρος Πατρίκιος εἶπε μεταξὺ ἄλλων: Θλιβερὸ καθῆκον μᾶς ἀναγκάζει νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴ στάση ὁρισμένων, εὐτυχῶς ἐλαχίστων ἠθοποιῶν, ποὺ πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς δὲν εἶναι εὐτυχῶς οὔτε Ἕλληνες, ποὺ πρόδωσαν τὸν τίμιο ἀγῶνα μὲ πράξεις κακὲς καὶ ποὺ τὸ παράδειγμά τους θὰ εἶχε ἀνυπολόγιστες συνέπειες καὶ συμφορές, ἂν δὲν ἦταν εὐτυχῶς τόσο λίγοι. Προτείνω νὰ διαγραφοῦν ἀπὸ τὸ σωματεῖο καὶ νὰ στερηθοῦν κάθε δικαιώματος νὰ ἐργάζονται στὸ Ἑλληνικὸ Θέατρο καὶ παρακαλῶ νὰ γίνει γιὰ κάθε προτεινόμενο ἀμέσως συζήτησις καὶ νὰ παρθεῖ ἀπόφασις. Καὶ δίχως καμιὰ ἄλλη συζήτηση, μὲ ἕναν τρόπο αὐταρχικό, μακριὰ ἀπὸ κάθε ἄλλη δημοκρατικὴ διαδικασία, καὶ ἕνα μὴ τεκμηριωμένο εὔκολο καὶ καθοδηγημένο κατηγορητήριο, ἡ πρόταση τοῦ Πατρικίου ἔγινε ἀμέσως δεκτὴ καὶ διαγράφτηκαν 15 μέλη τοῦ Σωματείου, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα δημοσιεύθηκαν μάλιστα λίγες μέρες ἀργότερα (25.10.1944) στὸν ἡμερήσιο τύπο μὲ τὸν τίτλο "Οἱ προδόται ἠθοποιοί"».
Ἀνάμεσα στοὺς διαγραφέντες καὶ ἡ Ἑλένη Παπαδάκη, τὴν ὁποία τελικῶς ἀπήγαγαν ἀπὸ τὸ σπίτι της μέλη τοῦ ΕΑΜ καὶ τὴν μετέφεραν ἀρχικῶς στὰ γραφεῖα τῆς πολιτοφυλακῆς γιὰ ἀνάκριση, ἀκολούθως δὲ στὰ διυλιστήρια τῆς ΟΥΛΕΝ γιὰ ἐκτέλεση.
«Τὸ τέλος τῆς ἄτυχης Ἑλένης ἦταν φοβερό: Ὁ Μακαρώνας [Σ.Σ.: δήμιος τῶν διυλιστηρίων] τὴν παρέλαβε μπροστὰ στὸν Ὀρέστη [Σ.Σ.: γενικὸ δερβέναγα τῶν διυλυστηρίων], ὁ ὁποῖος εἶχε διατάξει τὴν ἐκτέλεση μὲ τσεκούρι, ὅπως γινόταν μὲ τὰ ἄλλα πολυάριθμα θύματα. Τὴ διέταξαν νὰ γδυθεῖ, ἐνῶ ἐκείνη εἶχε ἀντιληφθεῖ ὅτι πλησιάζει τὸ τέλος της καὶ εἶχε τρομάξει πολύ. Ἔτρεμε ἀπὸ τὸ κρύο καί τὸ φόβο καὶ κλαίγοντας τοὺς παρακαλοῦσε. Ἔβγαλε τὴ γούνα της, τὴν ὁποία παρέλαβε ὁ Ὀρέστης καὶ ὅταν τὴ διέταξε νὰ βγάλει καὶ τὰ ὑπόλοιπα ροῦχα της, ἀναλύθηκε σὲ δυνατὲς κραυγὲς ἀπελπισίας καὶ σὲ γόους. Ὅρμησαν τότε σὰν ἀφιονισμένοι πάνω της μέσα σὲ ἕναν καταιγισμὸ ἀπὸ προπηλακισμούς, τὴν ἔσυραν κοντὰ σὲ ἀνοιγμένο λάκκο κι ἐκεῖ τὴν ἔγδυσαν μὲ τὴ βία. Ὁ Μακαρώνας ξαφνικὰ δείλιασε, τὸν πείραξαν καὶ οἱ κραυγές της, καὶ τελικὰ καθίζοντάς την χάμω, τράβηξε τὸ περίστροφό του καὶ τῆς φύτεψε μιά-δυὸ σφαῖρες στὸν αὐχένα»4.

Ὅπως ἀναφέρει ὁ Δ. Κούκουνας στὸ βιβλίο του «Ἑλένη Παπαδάκη. Τραγωδία & Μῦθος»5:
«Στὶς 26 Ἰανουαρίου εἰδοποιήθηκε ὁ Σὰμ Μπράντενμπουργκ νὰ πάει στὸ Β΄ Νεκροταφεῖο. Ἐκεῖ ἀναγνώρισε τὴ σορό της, ποὺ τὴν εἶχαν βρεῖ σὲ ἕνα ὄρυγμα τῶν διυλιστηρίων τῆς Οὖλεν. Ἔτσι εἰδοποιήθηκαν καὶ οἱ συγγενεῖς ποὺ ἔσπευσαν γιὰ τὸν ἴδιο λόγο. Βρέθηκε σὲ δραματικὴ κατάσταση, φορῶντας μόνο ἕνα κομπινεζόν».
Σὲ μιὰ διανοητικὰ μολυσμένη κοινωνία, ὅπως ἡ ἑλληνική, τὸ εὐκολότερο πρᾶγμα εἶναι νὰ κατασκευάζονται ἐχθροί, νὰ κατηγοροῦνται καὶ νὰ καταδικάζονται ἀθῶοι καὶ νὰ ἀθωώνονται ἔνοχοι (ἀνάποδος κόσμος, ξανά!), ὑπὸ τὴν πίεση τῆς κοινῆς γνώμης ἢ τῆς θαυματουργῆς δράσης ἑνὸς διεφθαρμένου συστήματος ποὺ ἐλέγχει τὰ πάντα.

Χρειαζόμαστε ὄχι μόνο ἐξειδικευμένες γνώσεις ἀλλὰ καὶ νηφαλιότητα, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ (ἐπι)κρίνουμε μὲ σοβαρότητα καὶ στέρεη ἐπιχειρηματολογία μιὰ δικαστικὴ ἀπόφαση. Ἐπίσης ἀπαιτεῖται σφαιρικὴ ἀνάλυση τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖο ἐκδίδονται ἀντίστοιχες ἀποφάσεις σὲ παρεμφερεῖς ὑποθέσεις, ὅπου δράστης δὲν εἶναι ἕνας διάσημος Δ.Λ., τὸν ὁποῖο παραλαμβάνει μὲ τὴν ὑπερπολυτελῆ κούρσα του, δίκην σοφέρ, ὁ συνήγορός του, ἀλλὰ ἕνας ἄσημος Χ.Ψ., ποὺ δὲν ἔχει μπάρμπα στὴν Κορώνῃ καί, πολὺ περισσότερο, δὲν συγχρωτίζεται μὲ πρωθυπουργοὺς καὶ ὑπουργούς.

Ὅπου δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά, ἐκεῖ δὲν χωρεῖ κράτος Δικαίου.
Ἕνας πονηρὰ σκεπτόμενος παρατηρητὴς τοῦ πρόσφατου πανελλήνιου δικαστικοῦ σήριαλ ποὺ ἐρέθισε τὰ «δημοκρατικὰ» πνεύματα καὶ ἔσπειρε τὸν ἰὸ τῆς ἀμφισβήτησης πρὸς πᾶσα κατεύθυνση δὲν ἀποκλείεται νὰ κάνει τὴν ἑξῆς σκέψη:
Μήπως ἡ ἀναστάτωση τῆς βρεφοποιημένης ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀπὸ τὸν σκανδαλώδη (;) χειρισμὸ τοῦ διάσημου κατηγορουμένου ἐξυπηρετεῖ τὴν γρηγορότερη ὑλοποίηση τῆς ψηφιακῆς μετάβασης σὲ ἔκδοση δικαστικῶν ἀποφάσεων μὲ τὴν καθοριστικὴ συμβολὴ τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης, καὶ δὴ τῶν ἀλγορίθμων;
  • ΑΙΝΙΓΜΑ: Ποιό εἶναι τὸ κοινὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῶν δύο ἀνακοινώσεων, δηλ. ἐκείνης ποὺ ἐξέδωσε ἡ Ἕνωση Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων καὶ ἐκείνη ποὺ ἐξέδωσε ὁ Σύλλογος Ἑλλήνων Ἠθοποιῶν;
  • ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις αἰτία γιὰ τίς ἀνακοινώσεις ἦταν ὁ τρόπος (δυσμενοῦς ἢ εὐμενοῦς) μεταχείρισης δικῶν τους ἀνθρώπων, εἴτε νῦν εἴτε τέως! 
____________________________

1 Πρβλ. τὴν σκέψη τοῦ Σ. Μουμτζή: «Εἶναι σαφές: ὅπως οἱ δικαστὲς δὲν μπορεῖ νὰ γίνουν ἠθοποιοί, ἔτσι καὶ οἱ ἠθοποιοὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνουν δικαστές». Βλ. https://www.kathimerini.gr/opinion/561962893/to-koino-peri-dikaioy-aisthima/
 
2 https://www.constitutionalism.gr/wp-content/uploads/2019/12/2019 stamatis koino-aisthima-dikaiou.pdf
 
3 Ἐκδ. Καστανιώτη, Ἀθήνα 2001, σελ. 328.
 
Μαρσάν, ό.π., σελ. 352.
 
5 Ariston Books, 2019, σελ. 204.
 
___________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»