Μιά 'μέρα ένας ταχυδρόμος χτύπησε τήν πόρτα ενός σπιτιού. Μιά παιδική φωνή ακούστηκε πίσω από τήν πόρτα νά λέει:
- Αμέσως, παρακαλώ περιμένετε λίγο!
Μετά από λίγα λεπτά ό ταχυδρόμος άρχισε νά χτυπά ξανά τήν πόρτα. Ή φωνή ενός μικρού κοριτσιού ακούστηκε πίσω από τήν πόρτα:
- Άν βιάζεστε, αφήστε τά γράμματα στό χαλάκι.
Ό ταχυδρόμος απάντησε:
- Έχετε μιά επιστολή πού απαιτεί τήν υπογραφή σας. Θά περιμένω.
Ήδη θυμωμένος, ό ταχυδρόμος νόμιζε ότι θά τού έλεγε κάτι. Πέρασε λίγη ώρα μέχρι νά ανοίξει η πόρτα. Όλος του ό θυμός έσβησε αμέσως. Ένα κοριτσάκι μέ καροτσάκι, χωρίς πόδια, αλλά μέ γουρλωμένα μάτια, τόν παρακολουθούσε. Ό Ταχυδρόμος τής έδωσε τό γράμμα καί τής ζήτησε νά υπογράψει. Μετά από αυτό έφυγε. Τό κοριτσάκι χαμογέλασε καί είπε:
- Σάς ευχαριστούμε γιά τήν υπομονή σας. Καλή μέρα.
Μετά από ένα μήνα ό ταχυδρόμος συνέχισε να παραδίδει τήν αλληλογραφία. Κάθε φορά χτυπούσε τήν πόρτα καί περίμενε υπομονετικά νά φτάσει τό κοριτσάκι καί μετά έφευγε. Άρχισε νά τού κάνει περισσότερες ερωτήσεις: "Πώς σέ λένε; Σού αρέσει αυτό πού κάνεις; Έχεις παιδιά; Πόσα γράμματα πρέπει νά παραδώσεις σήμερα;"
Σταδιακά ό ταχυδρόμος άρχισε νά απαντά καί νά τού χαμογελά.
Τή ρώτησε γιά τά πόδια της, αλλά εκείνη δέν θύμωσε καί τού απάντησε χαμογελώντας:
- Δέν μπορώ νά περπατήσω γιατί γεννήθηκα χωρίς αυτά, ό μπαμπάς λέει πάντα ότι ή καρδιά μου είναι τόσο μεγάλη πού έχει τά δικά της πόδια. Κάθε μήνα βάζω χρήματα σέ αυτόν τόν κουμπαρά καί όταν είναι γεμάτος ό μπαμπάς θά μού αγοράσει προσθετικά καί θά μπορώ νά περπατήσω κι εγώ.
Έγιναν καλοί φίλοι. Όταν ήρθε τό φθινόπωρο οί βροχές γίνονταν όλο καί πιό συχνές καί σέ μιά καταρρακτώδη βροχόπτωση, ό ταχυδρόμος περίμενε βρεγμενος έξω από τήν πόρτα. Όταν έφυγε, τό κοριτσάκι κατάλαβε ότι τά παπούτσια του ήταν σάπια. Τήν επόμενη μέρα μέ τό ίδιο ζευγάρι παπούτσια.
Μετά από μιά εβδομάδα τό ίδιο.
Όταν πλησίαζαν τά Χριστούγεννα, ό ταχυδρόμος αποφάσισε νά μήν πάει μέ άδεια χέρια καί αγόρασε ένα κουτί καραμέλες, χτύπησε τήν πόρτα, τό κοριτσάκι τού άνοιξε καί έλαβε τό κουτί μέ τά ζαχαρωτά μαζί μέ τό γράμμα. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη. Γύρισε καί στό τραπέζι πίσω της ήταν ένα μεγάλο κουτί καί μερικά κομμάτια πορσελάνης. Ζήτησε από τόν ταχυδρόμο νά πάρει τό κουτί στό σπίτι.
- Δέν μπορώ νά δεχτώ κάτι τέτοιο.
- Νόμιζα ότι ήμασταν φίλοι, άν δέν δεχτείς, θά στεναχωρηθώ πολύ γιά τά Χριστούγεννα.
Στό άκουσμα αυτό ό ταχυδρόμος πήρε τό δώρο καί έφυγε, αφού τήν ευχαρίστησε καί τής ευχήθηκε.
Όταν άνοιξε τό κουτί, μέσα ήταν ένα καινούργιο ζευγάρι πανάκριβες μπότες καί ένα σημείωμα: "Γιά τόν καλό μου φίλο! Τώρα θά μπορείς νά περπατάς μέ στεγνά πόδια".
Τά μάτια τού ταχυδρόμου άρχισαν νά γεμίζουν δάκρυα καί συνειδητοποίησε ότι τά θραύσματα δίπλα στό κουτί ήταν από τόν κουμπαρά καί ότι τό κοριτσάκι είχε ξοδέψει όλα τά χρήματα πού μάζευε γιά τά προσθετικά σέ αυτό τό ζευγάρι μπότες.
Τήν επόμενη μέρα πήγε στό αφεντικό του καί τόν ρώτησε:
- Κύριε, αλλάξτε μου διαδρομή. Αυτό τό παιδί εγκατέλειψε τό όνειρό του νά περπατήσει γιά νά βάλει παπούτσια στά υγιή μου πόδια καί δέν μπορώ νά τά δώσω πίσω όσο κι άν τό θέλω.
Όταν τό αφεντικό άκουσε για αυτή τή σπουδαία χειρονομία από ένα παιδί, οργάνωσε έναν έρανο.
Τήν ημέρα τών Χριστουγέννων ό ταχυδρόμος χτύπησε τήν πόρτα, ή πόρτα άνοιξε γρήγορα αυτή τή φορά, ό πατέρας βγήκε μέ τό κοριτσάκι στήν αγκαλιά του.
Δέν ήταν μόνο ό ταχυδρόμος, αλλά τό αφεντικό καί όλοι οί ταχυδρόμοι τής πόλης.
Τό κοριτσάκι χαμογελούσε καί ξαφνιάστηκε μέ αυτό πού είδε. Ό ταχυδρόμος έφερε ένα κουτί πού έδωσε στόν πατέρα καί ένα σημείωμα στό κοριτσάκι.
Στό κουτί υπήρχαν προσθετικά γιά νά περπατήσει τό κοριτσάκι καί τό σημείωμα έλεγε: «Γιά τόν καλύτερό μας φίλο, τώρα θά μπορείς νά περπατήσεις, αλλά ή καρδιά σου είναι τόσο μεγάλη πού έχει τά δικά της πόδια, έτοιμη νά τρέξει γιά νά κάνει καλό ακόμα καί σέ ένα ταχυδρόμο.
Επομένως
Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, άν έχεις καρδιά γεμάτη αγάπη, χαμόγελο στά χείλη καί ζεστό λόγο, οί γύρω σου θά εμπλουτιστούν. Δίνετε έλεος στούς ανθρώπους, αλλά κοιτάξτε τους μέ αγάπη ΧΡΙΣΤΟΥ!
