Ἀριστοτέλης Γκούμας: Ὁ μάρτυρας τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας!
Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης
Βόρειος Ήπειρος: Ἀπὸ τὸν Ἀριστοτέλη Γκούμα και τὸν Κωνσταντῖνο Κατσίφα, στον Φρέντυ Μπελέρη και στον Παντελή Κοκαβέση η δολοφονία και η δίωξη τοῦ Ἑλληνισμοῦ συνεχίζεται.
Είναι γνωστό από την ιστορία της ανθρωπότητας και τη διαδρομή και την πορεία του Ελληνισμού ὅτι τὸ ἔγκλημα ποὺ δὲν τιμωρεῖται ἐπαναλαμβάνεται. Αὐτὸ ποὺ τελεῖ ὁ θύτης, αὐτὸ ποὺ βιώνει τὸ θύμα, ὅταν δὲν τιμωρεῖται ἐπαναλαμβάνεται καὶ μάλιστα μὲ τραγικότερο καὶ πιὸ ἐπώδυνο τρόπο.
Λίγο πρὶν, λίγο μετὰ τὸν Δεκαπενταύγουστο καὶ τον εορτασμό της Παναγία μας, ἡ Ἐκκλησία καὶ ὁ λαός μας, τιμᾶ τὴν μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος,των κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ὑπέστησαν μαρτύρια καὶ βρῆκαν φρικτὸ θάνατο, τὶς ἡμέρες κατὰ τὶς ὁποῖες ἐξελίχθηκε ἡ Μικρασιατικὴ καταστροφή.
Ὁ Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, ὁ Κυδωνιῶν Γρηγόριος μαζὶ μὲ τοὺς 38 ἱερεῖς του, ὁ Μοσχονησίων Ἀμβρόσιος καὶ οἱ 9 ἱερεῖς τῆς συνοδείας του, ὁ Μητροπολίτης Ἰκονίου Προκόπιος, ὁ Ζήλων Εὐθύμιος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Πλάτων καὶ πολλοὶ ἄλλοι, ἦταν ἡ προσφορὰ τῆς ἀγωνιζόμενης Μικρασιατικῆς ἐκκλησίας στὴν θυσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Δυστυχῶς πρὶν δολοφονηθοῦν πρόλαβαν νὰ δοῦν καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ἐκκλησιῶν ὅπου λειτουργοῦσαν...
Τὸ ἔγκλημα αὐτὸ ποὺ στοίχισε τὴν ζωὴ σὲ 1.000.000 καὶ πλέον Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες, ποὺ ἐξαφάνισε τὸν πολιτισμό, τὶς οἰκίες, τὰ μνήματα καὶ τὶς ἐκκλησίες, ἀφοῦ δὲν τιμωρήθηκε, ἐπαναλήφθηκε τὸ 1955 καὶ τὸ 1964 στὴν Κωνσταντινούπολη, Ἴμβρο καὶ Τένεδο, τὸ 1974 στὴν Κύπρο καὶ δυστυχῶς καὶ στὶς μέρες μας, μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Ἀριστοτέλη Γκούμα στὴν Χειμάρρα στὶς 12 Αὐγούστου 2010 και του Κωνσταντίνου Κατσίφα , με τη δίωξη και τη φυλάκιση του Δημάρχου Χιμάρας Φρέντυ Μπελέρη και του αντιπροέδρου της Ένωσης Χιμαριτών Παντελή Κοκαβέση.
Ὁ ἀλβανικὸς φασισμός, τά «ἀδέλφια καὶ τὰ ξαδέλφια», κατὰ δήλωσή τους, «τῶν δολοφόνων τοῦ 1922», τοῦ τουρκικοῦ φασισμοῦ, ἀφοῦ εἶδαν ὅτι τὸ μαζικὸ ἔγκλημα στὴν Σμύρνη ἔμεινε ἀτιμώρητο, ἀποφάσισαν νὰ καταστρέψουν ὅτι ἒφτιαξε ἡ πίστη καὶ ἡ ἱστορία στὴν Βορειοηπειρωτικὴ γῆ, ὅ,τι γέννησε ὁ Βορειοηπειρωτικὸς Ἑλληνισμός, τὸν Ἀριστοτέλη Γκούμα.
Μὲ ἄλλα λόγια ἡ βαρβαρότητα, ἡ ληστεία, ἡ λεηλασία, ἡ καταστροφὴ δὲν τελείωσε στὴν Σμύρνη, ἀλλὰ δυστυχῶς συνεχίζεται σήμερα καί στήν Χειμάρρα, στὸ Βουλιαράτι τοῦ Κ. Κατσίφα
Ὁ Ἀριστοτέλης Γκούμας, ὅπως καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας δολοφονήθηκαν ἀπὸ Ἀλβανοὺς ἐθνικιστές, ἐπειδὴ μιλοῦσαν Ἑλληνικά, ο Δήμαρχος Χιμάρας Φρέντυς Μπελέρης και ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Χιμαριτών Παντελής Κοκαβέσης διώκονται επειδή μιλούν και πράττουν Ελληνικά!
Καὶ ὑπάρχουν πολλοί, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλαδικῆς Βουλῆς, ποὺ μετὰ τὴν «κατορθώματά» τους μὲ τὰ Σκόπια, θέλουν νὰ διαπραγματευτοῦν καὶ μὲ τὴν Ἀλβανία καὶ μὲ τὴν Τουρκία....
Κάθε δημοκράτης άνθρωπος στον πλανήτη, κάθε φίλος και αγωνιστής του δικαίου, κάθε Έλληνας, απαιτεί το αυτονόητο, απαιτεί να υλοποιηθούν οι αξίες και οι αρχές της ανθρωπότητας και του Ελληνισμού: καταδίκη και τιμωρία των δολοφόνων του Αριστοτέλη Γκούμα και του Κωνσταντίνου Κατσίφα, απελευθέρωση του Φρέντυ Μπελέρη και του Παντελή Κοκαβέση!
Πηγή: https://malkidis.blogspot.com/
«Πᾶνος»
=========================================
======================================
Ἀριστοτέλης Γκούμας: Ὁ μάρτυρας τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας!
Ἥρωας. Μιὰ λέξη ποὺ σπάνια ἠχεῖ στὴ σύγχρονη ἐποχὴ τῆς μετριότητας καὶ τῆς ἀπραξίας. Κι ὅμως! Πρόκειται γιὰ μιὰ λέξη ποὺ ἴσως φαντάζει λειψὴ γιὰ νὰ χαρακτηρίσει τὸν ἄνθρωπο ποὺ «ἔπεσε» γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, τὸν Ἀριστοτέλη Γκούμα.
12 Αὐγούστου 2010. Ὁ Ἀριστοτέλης βρίσκεται μέσα στὸ μαγαζί του στὸ Καμπὶ τῆς παλαιᾶς Χειμάρρας καὶ συζητᾶ μὲ μία παρέα Ἀλβανῶν. Σύντομα τά αἵματα ἀνάβουν καὶ ἀρχίζουν οἱ λεκτικοὶ διαπληκτισμοὶ ἐπειδὴ ὁ 37χρονος Βορειοηπειρώτης...μιλᾶ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα ἐνῶ μπροστά τους βρίσκονται πολλοὶ Χειμαρριῶτες. Ὁ νεαρὸς Βορειοηπειρώτης μὴν ἀντέχοντας τὶς ὕβρεις καὶ τοὺς προπηλακισμοὺς ἀπὸ τοὺς Ἀλβανοὺς ἀπομακρύνεται μὲ τὴ μοτοσυκλέτα μακριά τους. Ἡ ἀποκοπὴ ἀπὸ τοὺς συντοπίτες του δίνει τὴν εὐκαιρία στοὺς δράστες νὰ ὑλοποιήσουν τὸ...
ὕπουλο σχέδιό τους. Ἐπιβιβάζονται σὲ αὐτοκίνητο καὶ ὁρμοῦν ἐναντίον του καταπλακώνοντάς τον καὶ περνώντας ἐπανειλημμένα πάνω ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ ἄτυχου Ἀριστοτέλη.
Τὸ περιστατικὸ γίνεται ἀμέσως γνωστὸ στὴν Χειμάρρα ἀλλὰ καὶ στὸν εὐρύτερο Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό. Στὴν περιοχὴ ἐπικρατεῖ ὀργὴ καὶ ἀναβρασμὸς ἐνῶ πλῆθος Βορειοηπειρωτῶν προχωρᾶ σὲ ἔντονες ἀντιδράσεις μὲ τὸν ἀποκλεισμὸ τοῦ ἐθνικοῦ ὁδικοῦ ἄξονα, κάνοντας τὸ θέμα πρώτη εἴδηση στὰ ἀλβανικὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης. Τὴν ἑπομένη, χιλιάδες κόσμου, Ἑλλαδίτες καὶ Βορειοηπειρῶτες, συρρέουν στὸν ναὸ τῶν Ἁγίων Πάντων στὴ Χειμάρρα γιὰ νὰ παραστοῦν στὴν κηδεία καὶ νὰ ἀποτίσουν τὸν ὕστατο φόρο τιμῆς στὸ ἔνδοξο παλικάρι.
7 Αὐγούστου 2011. Ἕνας χρόνος πέρασε ἀπὸ τὴν ἄνανδρη δολοφονία τοῦ Ἐθνομάρτυρα Ἀριστοτέλη Γκούμα. Οἱ ἑλληνικὲς σημαῖες κυματίζουν στὴν ἀδούλωτη Χειμάρρα μὲ ἀφορμὴ τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ γενναίου Βορειοηπειρώτη. Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀκολουθίας ὁ κόσμος κατευθύνεται στὸν προαύλιο χῶρο τοῦ ἑλληνικοῦ σχολεῖο τῆς πόλης καὶ τοῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Πάντων ὅπου ἀνάμεσά τους ἔχει τοποθετηθεῖ ἡ προτομὴ τοῦ ἀτρόμητου παλικαριοῦ. Ἀκολουθοῦν τὰ ἀποκαλυπτήρια ἐν μέσω ἐπευφημιῶν καὶ ἀναδεικνύεται ἡ ρήση τοῦ ποιητῆ ποὺ ἐπιλέχθηκε γιὰ νὰ κοσμεῖ τὴν ἐπιτύμβια στήλη: «Τοῦ Ἀντρειωμένου ὁ θάνατος, θάνατος δὲ λογιέται». Ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς τὰ Ἑλληνόπουλα τῆς Χειμάρρας θὰ ἀντικρίζουν κάθε μέρα ἔξω ἀπὸ τὸ σχολεῖο τους τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔδωσε τὴ ζωή του γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Μέσα σὲ ρίγη συγκίνησης ψάλλεται ὁ ἐθνικός μας ὕμνος ἐνῶ ἡ μαχητικὴ νεολαία τῆς Χειμάρρας φωνάζει συνθήματα προκαλώντας τὸ χειροκρότημα τοῦ πλήθους.
Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ τὸ σκοτάδι τῆς ἀπογοήτευσης μᾶς ζώνει, ὁ Ἀριστοτέλης Γκούμας ἀποτελεῖ φωτεινὸ παράδειγμα καὶ πρότυπο γιὰ ὅλους καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς νέους. Τὸ θάρρος, ἡ παρρησία καὶ τὸ ἀνυπότακτο φρόνημά του εἶναι τὰ στοιχεῖα χαρακτήρισαν τὸν γενναῖο Βορειοηπειρώτη ποὺ θυσίασε τὴ ζωή του γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα στέλνοντας μήνυμα θάρρους καὶ δύναμης στοὺς συμπατριῶτες του ἀλλὰ καὶ στὸν ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμό. Ἃς ἐλπίσουμε ὅτι ὁ θάνατός του θὰ ἀποτελέσει τὸ ξεκίνημα γιὰ τὴ δικαίωση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ ἀγώνα. Ὡς ἐπίλογο ἀφιερώνουμε στὸ ἀγέρωχο παλικάρι λίγους στίχους τοῦ Χρήστου Σαχτούρη:
Ἦταν παιδὶ ἔντιμο καὶ σπουδαῖο
μὰ ἡ μοίρα τοῦ φύλαγε κάτι μοιραῖο
ἐπειδὴ τὴ γλώσσα του μιλοῦσε
ἄντρες θρασύδειλους ἐνοχλοῦσε
Τί εἰρωνεία Θεέ μου, τί εἰρωνεία
ἡ μητέρα τῶν γλωσσῶν νὰ εἶναι ἁμαρτία
ἔκανε τὸ χρέος του ἐξ ἀρχῆς
καὶ τοῦ χρωστᾶμε φόρο τιμῆς
