Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου: ποιούς Ἁγίους νά ἐμπιστευόμαστε;
Μέσα στό κλίμα τῶν ἡμερῶν τό κήρυγμα τοῦ σεβασμιωτάτου Φθιώτιδος· συνδυασμός τοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, τοῦ ἑορταζόμενου Ἁγίου Φανουρίου καί θεμάτων πού δημιουργοῦν ἀνησυχίες ἤ ἀπασχολοῦν τόν λαό. Μηνύματα μέ πολλαπλούς ἀποδέκτες, πάντα κατά τή δική μας ἀνάγνωση, μιᾶς καί κήρυξε σέ ναό τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί ὁ λόγος του θά εἶχε περισσότερη δημοσιότητα, καθώς μεταδόθηκε «ἀπευθείας ἀπό τηλεοράσεως, ραδιοφώνου καί διαδικτύου»[1].
Ἀναφέρθηκε ἐνδεχομένως, ὁ σεβασμιώτατος, σέ αὐτούς πού ἔχουν ἔντονη ἀγωνία (ἀνύπαρκτη ἴσως γιά τόν ἴδιο, ὑπαρκτή ὅμως καί γιά ὅλους τούς σύγχρονους Ἁγίους στούς ὁποίους ἀναφέρεται), γιά τήν παγκάκιστη πνευματική συμφορά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἑνός «τέκνου» του, τοῦ οὐκρανικοῦ ζητήματος. Ἔτσι, παραλληλίζει τό νεανίσκο τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, τοῦ «ἐπιφανειακοῦ», ὑπερορθόδοξου καί ὑποκριτή χριστιανοῦ, μέ αὐτούς «πού ἔχουν ἄποψη γιά τά πάντα, ἀπό αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀποφαίνονται γιά ὅλα, ἀπό αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἄν εἶναι δυνατόν θά ἤθελαν νά καθοδηγοῦν τόν Πατριάρχη, τόν Ἀρχιεπίσκοπο, τήν Ἱεραρχία, τόν Κλῆρο, τήν Ἐκκλησία, τήν κοινωνία ὁλόκληρη μέ βάση τή δική τους θρησκευτικότητα, ὅπως τήν ζοῦν καί τήν ἀντιλαμβάνονται.»[2].
Στό κήρυγμά του ἔκανε νύξη καί γιά τή νέα πολιτική παράταξη πού εἰσῆλθε στή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τή «Νίκη» (ἤ μήπως «τρέχει» ἄδικα ὁ νοῦς μας); Ὁ νέος τοῦ Εὐαγγελίου, πάντως, ἤθελε «νά καυχηθεῖ. Ἤθελε ἴσως νά λάβει καί τόν ἔπαινο, νά τοῦ πεῖ ὁ Χριστός: «μπράβο παλικάρι, μπράβο ἐσύ εἶσαι ὁ ‘‘σούπερ χριστιανός’’, ἐσύ εἶσαι ὁ καλός χριστιανός, δέν εἶσαι σάν τούς ἄλλους τούς "ἀλῆτες", σάν τούς ἄλλους τούς ἄθεους, αὐτούς πού δέν πιστεύουν, ἐσύ εἶσαι ξεχωριστός, νά σέ κάνω καί Πρωθυπουργό, νά σέ κάνω καί Ὑπουργό, νά σέ βάλω καί στή Βουλή...»[3]. Ὁ Κύριος καί ὁ ἴδιος γνωρίζουν.
Δέν παρέλειψε νά ἀναφερθεῖ καί στό «καυτό» θέμα τῆς ἐπικαιρότητος, τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα. «Αὐτός εἶναι λοιπόν ὁ ἕνας ὁ νέος, θρησκευτικός κατά τά ἄλλα, μαχητής κατά τά ἄλλα, ‘‘σούπερ ὀρθόδοξος’’ κατά τά ἄλλα, ἀλλά τόν Χριστό τόν ἔχασε. Μπορεῖ νά κράτησε κάποια "χριστιανική ταυτότητα" ἤ νά κράτησε κάποια ἄλλη μεγάλη ἐπιτυχία, ὅτι δέν ὑποχώρησε στό α΄ ἤ στό β΄ καί στό γ΄ (σημ.γρ. θίγει καί τό θέμα τῶν «ἐμβολίων»;), τόν Χριστό ὅμως τόν ἔχασε καί αὐτό εἶναι τό τραγικό κι αὐτό εἶναι τό σημαντικό, μήν τυχόν κερδίσουμε χίλια δυό ἄλλα καί χάσουμε τελικά τό Χριστό καί μείνουμε χωρίς τό Χριστό.»[4].
Τελικῶς, καλεῖ ὁ ἐκλεκτός Ἀρχιερέας, μέ τή «φωνή» τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, ὅλους ὅσοι ἄκουσαν ἤ διάβασαν τό κήρυγμά του: «‘‘Ἐγώ δέν φοβήθηκα τίποτα’’ λέει ὁ Ἅγιος Φανούριος, ‘‘Ἐγώ δέ δείλιασα, πουθενά, ἐγώ ἀγάπησα ὁλοκληρωτικά τό Θεό καί ἀγάπησα καί σᾶς. Ἐλᾶτε στή δική μου τήν ἀγάπη, ἐλᾶτε στήν ἀγάπη τῶν Ἁγίων, ἐμπιστευτεῖτε τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐμπιστευτεῖτε τήν Ἐκκλησία μας ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέ τήν Ἱεραρχία της, μέ τή Σύνοδό της, ἐκφράζεται μέ τούς Πατέρες της, ἐκφράζεται μέ τήν ἐμπειρία της καί μέ τή ζωή της. Ἐλᾶτε στούς Ἁγίους καί ἀφῆστε τά διαδίκτυα τά σκοτεινά, ἐλᾶτε στούς Ἁγίους καί ἀφῆστε τά σκοτάδια καί τή φρίκη τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτυώσεως. Ἐλᾶτε στούς Ἁγίους, πού ἔχουν ὄνομα καί εἶναι ἐπώνυμοι καί ἀφῆστε τίς ἀνώνυμες, ψευδεπίγραφες, ψευδώνυμες καί ἐπικίνδυνες πηγές πληροφόρησης. Ἐλᾶτε στούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά βρεῖτε Ἀλήθεια, γιά νά χορτάσετε Χριστό, νά χορτάσετε ζωή. Οἱ Ἅγιοί μας, εἶναι ἡ ζωή».
Συστρατευόμαστε λοιπόν, μέ τόν σεβασμιώτατο. Συστρατευόμαστε μέ τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτούς ἀκολουθοῦμε καί ἐμπιστευόμαστε· συστρατευόμαστε μέ τό Χριστό, τήν ὄντως Ζωή. Ὁ κ. Συμεών ὅμως, μᾶς καλεῖ, μέσῳ τοῦ Ἁγ. Φανουρίου, νά ἐμπιστευτοῦμε καί τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας, τή Σύνοδό της. Ἐμεῖς ἀκολουθῶντας τήν προτροπή του νά ἐμπιστευόμαστε τούς Ἁγίους μας, τόν ρωτᾶμε μέ ὅλη τήν ἀγάπη μας: ποιοί Ἀρχιερεῖς ἀπό τήν ἑλλαδική Ἱεραρχία εἶναι Ἅγιοι γιά νά τούς ἐμπιστευτοῦμε; Ἡ ἁγιότητα, ὡς γνωστόν, δωρίζεται ἀπό τόν Κύριο σέ τούτη τή ζωή. Τόν παρακαλοῦμε λοιπόν νά μᾶς ὑποδείξει τούς συνεπισκόπους του πού εἶναι Ἅγιοι γιά νά τούς ἐμπιστευτοῦμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά· νά μᾶς ἀπαριθμήσει τά σημάδια ἁγιότητός τους. Ὁ Ἅγιος, ἀκόμη καί ἄν κρύβεται ἀπό τόν κόσμο, γίνεται ἀντιληπτός ἀπό τούς πνευματικούς ἀνθρώπους, ὅπως εἶναι ὁ σεβασμιώτατος. Ὅταν ζεῖς κοντά σέ ἕναν ἅγιο, «πληροφορεῖται» ἡ καρδιά σου καί χοροπηδᾶ, σκιρτᾶ ἀπό χαρά, νοιώθει ἀσφάλεια, σιγουριά. Ἄς μᾶς πληροφορήσει λοιπόν, ὁ κ. Συμεών ποιοί ἔχουν κάποια ἀπό τά παρακάτω σημεῖα ἁγιότητος.
Σημεῖο ἁγιότητος καί ἑπομένως ἐμπιστοσύνης στό πρόσωπό τῶν ἐπισκόπων, εἶναι ἡ ἐφαρμογή λόγῳ καί ἔργῳ, τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, συνέπεια τῆς ὁποίας ὁ διωγμός! Ὁ ἅγιος Φανούριος καί πλῆθος ἁγίων διώχθηκε εἴτε ἀπό τήν κοσμική, εἴτε τήν ἐκκλησιαστική ἐξουσία ἤ ἀμφότερες. Ὁ σύγχρονος ἅγιος ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης, πολεμήθηκε ἀπό ὅλες τίς ἐξουσίες καί διώχθηκε ὅσο κανείς ἄλλος στήν ἐποχή του, παρέμεινε δέ βράχος στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς του. Ἔλιωσε ἀπό τή θυσιαστική ἀγάπη του πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον. Ἄς μᾶς ὑποδείξει ὁ σεβασμιώτατος Ἀρχιερεῖς πού διώκονται γιά τόν Χριστό, θυσιάζονται γι’ Αὐτόν καί τόν πλησίον καί ἐμεῖς θά τούς ἀκολουθήσουμε.
Ἕνα ἄλλο σημεῖο ἁγιότητος εἶναι ἡ ἁπλότητα. Ἄς μᾶς ὑποδείξει ὁ Ἅγιος Φθιώτιδος ἁπλούς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται περισσότερο γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι γιά αὐτήν τοῦ κόσμου. Αὐτούς πού ἀποφεύγουν τήν πολυτέλεια, τίς φωτογραφίσεις, τή δημοσιότητα στά «διαδίκτυα τά σκοτεινά»[5] καί γενικά τήν ἐκκοσμίκευση. Αὐτούς πού ζοῦν ἁπλά, μετακινοῦνται μέ τά μέσα μαζικῆς συγκοινωνίας καί εἶναι ταπεινοί σάν τόν τελευταῖο παπᾶ, ὅπως ὁ μακαριστός ἐπίσκοπος Σιατίστης Ἀντώνιος. Ἄς μᾶς ὑποδείξει ὁ Φθιώτιδος τέτοιους Ἀρχιερεῖς καί ἐμεῖς θά τούς ἀκολουθήσουμε.
Σημεῖο ἁγιότητος εἶναι καί ὁ χωρίς φόβο ἔλεγχος τῆς πάσης φύσεως κακοδοξίας, τῶν αἱρέσεων, τῶν ἀντιευαγγελικῶν «φρούτων» πού δίδονται πρός «βρώση» στούς ἀνυποψίαστους χριστιανούς. Ἡ καταπολέμηση τῆς ἀδικίας, τῆς ἀνηθικότητος, τῆς ἁμαρτίας. Ἄς μᾶς ὑποδείξει ὁ Ἅγιος Φθιώτιδος κάποιον Ἅγιο Ἱεράρχη πού ἐλέγχει τούς αἱρετίζοντες ἐπισκόπους καί ἀνήθικους πολιτικούς, καί ἐμεῖς θά τοῦ φιλήσουμε τά πόδια. Σήμερα ἀντιθέτως, οἱ ἐπίσκοποι κηρύττουν ἐνάντια στό Εὐαγγέλιο, ἀθωώνουν τήν ἁμαρτία καί χαϊδεύουν τά αὐτιά τοῦ κόσμου. Προφανῶς αὐτούς μᾶς ἀποτρέπει νά τούς ἀκολουθοῦμε καί νά τούς ἐμπιστευόμαστε ὁ Ἅγιος Φθιώτιδος, διότι πράττουν ἀντίθετα ἀπό τούς Ἁγίους. Ὅποιος τολμήσει δέ, νά ἀφορίσει πολιτικούς πού βλασφημοῦν τόν Κύριο, ὅπως ὁ πρώην Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, καταγγέλλεται (ἀπό τούς ἴδιους τούς ἐπισκόπους) ὡς γραφικός, ἀκραῖος καί μή ἔχων ἀγάπη!
Σημεῖο ἁγιότητας εἶναι καί ἡ ἐκδίωξη δαιμονίων. Ποιός Ἱεράρχης τελεῖ ἐξορκισμούς καί δέν φοβᾶται ἀπό τά δαιμόνια, μήπως βγάλουν τά «ἄπλυτά του στή φόρα» ἤ μήπως «μετακομίσει» τό δαιμόνιο σέ αὐτόν; Ἄς μᾶς τόν δείξει ὁ σεβασμιώτατος καί ἐμεῖς θά τόν ἀκολουθήσουμε. Ἄς μᾶς ὑποδείξει ὁ σεβ. ἕναν Ἀρχιερέα, ὅπως τόν μεγάλο ἐξορκιστή δαιμονίων, ὅσιο Σάββα Ἀχιλλέως, πού ποτέ του δέν ἐκλέχτηκε (οὔτε θά ἤθελε) ἐπίσκοπος.
Ἄς μᾶς ὑποδείξει ὁ Ἅγιος Φθιώτιδος κάποιον Ἅγιο Ἱεράρχη ἐν ζωῇ, ἄς μᾶς ὑποδείξει κάποιον πού διώκεται «ἕνεκα τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ», κάποιον μέ σημάδια ἁγιότητος καί ἐμεῖς θά τόν ἐμπιστευτοῦμε καί θά τόν ἀκολουθήσουμε. Ἕως τότε, νά μᾶς ἐπιτρέψει ὁ Ἅγιος Φθιώτιδος, νά μήν ἐμπιστευόμαστε τήν Ἱεραρχία, παρά μόνο τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτούς πού πέρασαν στήν αἰωνιότητα καί τούς ἐν ζωῇ, πού πάντοτε θά ὑπάρχουν, καθώς καί τήν Ἱερά Παράδοσή Της.
[1] «Σεβασμιώτατος: ‘‘Ἐμπιστευτεῖτε τήν Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέ τήν Ἱεραρχία της’’», http://www.imfth.gr/news_events/sevasmiotatos-empisteyteite-tin-ekklisia-mas-i-opoia-ekfrazetai-me-tin-ierarhia-tis
[2] ὅ.π.
[3] ὅ.π.
[4] ὅ.π.
[5] ὅ.π.
