Γράφει ο Μέτοικος
Ο επίσκοπος Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιερόθεος, εδώ και καιρούς πολλούς ετεροζυγεί με τους υμνητές της παναίρεσης του οικουμενισμού.
Προχθές, Κυριακή των Θεοφόρων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, συνεόρτασε με τον Ιταλίας Πολύκαρπο τη Σύναξη των Αγίων Επισκόπων της Ναυπάκτου που συμμετείχαν σε Οικουμενικές Συνόδους και, του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτου που υπήρξε Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης το 1574.
Συνεόρτασε, ο επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος, Ορθοδόξους Αγίους με έναν πικρόκαρπο υμνητή της «μισητής και βλασφήμου αιρέσεως των Λατίνων», έναν προπαγανδιστή του θρησκευτικού συγκρητισμού και της παναίρεσης του οικουμενισμού, κάποιον που πιστεύει ότι ο Παπισμός δεν είναι αίρεση, πως, με τους αιρετικούς Λατίνους δεν μας χωρίζουν αγεφύρωτες διαφορές δόγματος και, ότι, χωρίς χρονοτριβή μπορούμε να ενωθούμε μαζί τους και «σε θεσμικό επίπεδο [αφού, κατά τον πικρόκαρπο επίσκοπο Ιταλίας] ο στόχος αυτός και, τούτο είναι το σημαντικό, έχει ήδη επιτευχθεί στο επίπεδο των πιστών»!
Συνεόρτασε ο επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος με τον Ιταλίας Πολύκαρπο, έναν ρασοφόρο που ζήτησε από τον «αγαπημένο του πατέρα και πατριάρχη του! [αιρεσιάρχη «Πάπα» Φραγκίσκο την] παπική ευλογία του για το έργο [του στην Ιταλία διαβεβαιώνοντας τον] ότι προσεύχεται θερμά για να του δίνει ο Θεός πολλά χρόνια σωματικής και πνευματικής υγείας για το καλό της παγκόσμιας (universal) Εκκλησίας»!!!
Από τη βλάσφημη παρουσία, επίσκοπε Ναυπάκτου Ιερόθεε, του Πολύκαρπου Ιταλίας στη Θεία Λειτουργία, αυτού του υμνητή και προπαγανδιστή των παπικών αιρέσεων, θα τρίζουν τα κόκκαλα του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτη που πρωτοστάτησε στην υπεράσπιση του Ορθοδόξου Δόγματος στη Μικρά Ρωσία (Ουκρανία) τα έτη 1565 – 1572 όπου κατανίκησε την αιρετική ρωμαιοκαθολική προπαγάνδα.
Λοιπόν, ο επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος εάν πνευματικά συνοδοιπορεί με τον βλάσφημο Ιταλίας Πολύκαρπο, πιστεύει ότι :«Τό ταξίδι τῶν Καθολικῶν καί τῶν Ὀρθόδοξων πρός τήν πλήρη ἑνότητα βρίσκεται στό σωστό δρόμο ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί κινεῖται πρός τήν γραμμή τοῦ τερματισμοῦ [και επιπρόσθετα πιστεύει] ὅτι ὁ στόχος αὐτός ἔχει ἤδη ἐπιτευχθεῖ στό ἐπίπεδο τῶν πιστῶν, καί αὐτό εἶναι πιό σημαντικό ἀπό ὅ, τί σέ θεσμικό ἐπίπεδο».
Εάν δεν συμμερίζεται ο Ναυπάκτου Ιερόθεος, όσα διακηρύσσει ο βλάσφημος Πολύκαρπος, γιατί τον κάλεσε; Δεν γνωρίζει ότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας προτρέπει τους κακόδοξους, όχι μόνο να μην τους «μπάζουμε στο σπίτι μας, αλλά ούτε και καλημέρα να τους λέμε, καθότι, εάν αυτά τα κάνουμε, μαζί τους κοινωνούμε και αποδεχόμαστε τα πονηρά τους έργα»;
Πόσο ελαστική, είναι η Ορθόδοξη συνείδησή του;
Αν η πρόσκληση σε έναν ένθερμο υποστηρικτή της απροϋπόθετης ένωσης Ορθοδόξων και αιρετικών Λατίνων χτυπά καμπάνες αποδοχής ή κατακριτέας ανοχής των κακοδοξιών του, μήπως ο επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος είναι έτοιμος και πρόθυμος να υποστηρίξει «θεολογικά» τον προσεχή συνεορτασμό του Πάσχα των αιρετικών Λατίνων με τους Φαναριώτες;
Η επίκληση από τον επίσκοπο Ναυπάκτου Ιερόθεο των λόγων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά : «Τοῦτο τελειότης ἐστί σωτήριος ἔν τε γνώσει καί δόγμασι τό ταὐτά φρονεῖν προφήταις, ἀποστόλοις, πατράσι πᾶσιν ἁπλῶς, δι’ ὧν τό Ἅγιον Πνεῦμα μαρτυρεῖται λαλῆσαν περί τέεΘεοῦ καί τῶν κτισμάτων αὐτοῦ» καί «τοῦτ’ ἐστιν ἀληθής εὐσέβεια, τό μή πρός τούς Θεοφόρους Πατέρας ἀμφισβητεῖν», προφανώς έγινε για επίδειξη πολυγνωσίας.
Και τούτο, διότι, ο Πολύκαρπος Ιταλίας που συμμετείχε στο Αρχιερατικό Συλλείτουργο, αμφισβητεί ευθέως τους Θεοφόρους Πατέρες, μεταξύ των οποίων τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη αναγνωρίζοντας ως «επίσκοπό του και πατριάρχη του τον πάπα» και, άρα, υιοθετεί την αίρεση του παπισμού που οι δύο Πατέρες πολέμησαν με επιτυχία για να είναι σήμερα Μητροπολίτης ο Ναυπάκτου Ιερόθεος και όχι υποτακτικός κάποιου καρδινάλιου.
Εάν πάλι η πρόσκληση του Ιταλίας Πολύκαρπου έγινε από τον επίσκοπο Ναυπάκτου Ιερόθεο για λόγους αβροφροσύνης επειδή έλκει την καταγωγή από τη Ναύπακτο, τότε αναφύεται το ερώτημα : Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου ο Ιταλίας Πολύκαρπος υπέρ ποιου αρχιεπισκόπου ευχόταν; Του Πάπα Φραγκίσκου που τον αποδέχεται ως «προκαθήμενο και πατριάρχη του» ή του π.Βαρθολομαίου;
