1974-2024, 50 χρόνια από την Τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο
Η Κύπρος μας, ο «Αττίλας» κι εμείς
του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου
Πέντε ημέρες μετά από το πραξικόπημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία, στις 20 Ιουλίου του 1974, έκανε στρατιωτική απόβαση και εισβολή στην Κύπρο, την οποία ολοκλήρωσε στις 15 Αυγούστου (με τις ονομασίες «Αττίλας 1» και «Αττίλας 2», αντίστοιχα), με αποτέλεσμα την μέχρι σήμερα κατοχή του 37% των εδαφών (βόρεια) της μεγαλονήσου.
Οι συνέπειες αυτής της παράνομης και βάρβαρης Τουρκικής εισβολής και κατοχής ήταν δολοφονίες και θάνατοι, βιασμοί γυναικών, καταστροφές μνημείων και περιουσιών, ξεριζωμός και προσφυγιά. Το 1/3 των Ελλήνων κατοίκων της Κύπρου (πάνω από 180.000) εκτοπίστηκαν βίαια, 6.000 και πλέον δολοφονήθηκαν, 2.000 αιχμαλωτίστηκαν και οι περισσότεροι από αυτούς στη συνέχεια εκτελέστηκαν, ενώ υπάρχουν ακόμη πάνω από 1600 αγνοούμενοι! Περισσότεροι από 500 Ναοί, Κοιμητήρια, Τάφοι, μνημεία του μαρτυρικού νησιού βεβηλώθηκαν και συνεχίζουν να βεβηλώνονται, με σκοπό τον αφανισμό κάθε στοιχείου που φανερώνει και βεβαιώνει τον Ελληνικό και χριστιανικό χαρακτήρα, την πραγματική και αδιάψευστη ιστορία της Κύπρου.
Η Κύπρος, με την ένδοξη και πολυκύμαντη Ελληνική ιστορία χιλιάδων ετών, ήταν και είναι ένα προπύργιο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας (με πρώτο κήρυκα τον Απόστολο Βαρνάβα) στην Ανατολή. Ελλαδίτες (Έλληνες που κατοικούν στην Ελλάδα) και Κύπριοι (Έλληνες της Κύπρου) αποτελούμε ένα ενιαίο σώμα του Ελληνισμού και της Ρωμιοσύνης. Η Κύπρος και ο γηγενής Ελληνικός λαός της είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού Έθνους. Αυτό έχει ανά τους αιώνες σφραγιστεί επιπλέον και με τη συμμετοχή των Κυπρίων αδελφών μας στους μεγάλους εθνικούς αγώνες του Ελληνισμού έναντι των ποικίλων εχθρών του και υπέρ της Ελευθερίας του (Επανάσταση του 1821, Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-1913, αγώνας Αυτονομίας Βορείου Ηπείρου το 1914, έπος του 1940).
Ο Αττίλας («μάστιγα του Θεού») ήταν αρχηγός των Ούννων, ο οποίος τον 5ο αιώνα σκόρπισε την καταστροφή από την Κασπία θάλασσα μέχρι την Ευρώπη. Αυτό το όνομα επέλεξε ο εισβολέας Ασιάτης για την παράνομη στρατιωτική του επιχείρηση. Ποιά, όμως, είναι η πνευματική προσέγγιση αυτής της μεγάλης και κάθε τέτοιας δοκιμασίας που παραχωρεί ο Θεός να συμβεί; Πότε και γιατί συμβαίνουν αυτές;
Οι μεγάλες συμφορές του Ελληνισμού, με βάση τον πνευματικό νόμο, συμβαίνουν όταν οι Ορθόδοξοι Έλληνες γίνονται προδότες της Ορθοδόξου Πίστεως και ζωής. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα αναφέρει ο σοφός Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος (17ος αιώνας): Ο γενάρχης των οθωμανών Τούρκων Οττομάν ή Οθμάν εμφανίσθηκε στο ιστορικό προσκήνιο την περίοδο που έγινε η Σύνοδος στη Λυών κατά του Αγίου Πνεύματος (αναγνώριση των «δογμάτων» του Παπισμού), η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως και ολόκληρης της Αυτοκρατορίας ακολούθησε την ψευδο-ένωση στη Σύνοδο της Φλωρεντίας (1439) και την ανίερη μνημόνευση του Πάπα μέσα στην Αγία Σοφία, τον Δεκέμβριο του 1452. Αλλά, και την έναρξη της αντίχριστης κίνησης του Οικουμενισμού, το 1920, για το ξεπούλημα της Ορθοδοξίας και την λεγομένη «ένωση των εκκλησιών», ακολούθησε η μεγαλύτερη συμφορά του Γένους μας, η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Ας σκεφθούμε βαθύτερα και να κατανοήσουμε τα αίτια που οδηγούν και επιφέρουν οδυνηρά αποτελέσματα. Κοντά στην αποστασία από την Πίστη και την κατά Θεόν ζωή βρίσκονται και η αδιαφορία, ο ατομισμός, ο ευδαιμονισμός και βεβαίως η μεγάλη πληγή της διχόνοιας των Ελλήνων. Γι΄αυτό χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε ανάνηψη και μετάνοια, Κλήρος και λαός, άρχοντες και αρχόμενοι, μικροί και μεγάλοι. Οφείλουμε να αναθεωρήσουμε, εάν θέλουμε να λεγόμαστε και να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Έλληνες, την μη ορθή έναντι της Ορθοδοξίας και της Χριστιανικής ζωής στάση μας και τον στείρο μιμητισμό των ξένων, σε όσα δεν αρμόζουν και δεν εκφράζουν την πνευματική και ιστορική μας ιδιοπροσωπεία.
Ο Αττίλας ήταν μάστιγα και η Τουρκία παραμένει μία απειλή, όχι μόνον εναντίον της Κύπρου, αλλά συνολικά εναντίον του Ελληνισμού. Η ασέβεια και οι αμαρτίες μας εμποδίζουν τον Θεό να δώσει τη λύτρωση και τη σωτηρία. Αν ολόκληρο το έθνος επιστρέψει στον Θεό και τηρηθούν τα αντίθετα από εκείνα που επέτρεψαν να επέλθουν οι Τούρκοι στους απ΄αιώνων Χριστιανικούς και Ελληνικούς τόπους (Μικρασία, Κωνσταντινούπολη, Κύπρος) τότε και αυτοί, ως απειλή, θα εξαφανιστούν.
Ένας Αγάς σε τραπέζι που έκανε στους Αξιωματικούς μας, όταν τα ελληνικά στρατεύματα ήταν στην Προύσσα, το 1922, τους είπε: Εμείς ξέρουμε από τα χαρτιά μας και τους προγόνους μας ότι αυτά τα μέρη είναι δικά σας και κάποτε θα τα πάρετε, αλλά βιασθήκατε. Δεν είναι τώρα ο καιρός. Γι΄ αυτό θα προχωρήσετε ακόμη λίγο, αλλά θα στραφείτε πίσω και θα καταστραφείτε και μετά από χρόνια θα έλθετε και τότε θα μείνετε!
Ας λυσσάνε, τώρα. Όπως ο διάβολος, καθώς λέει η Αποκάλυψη, όταν πλησιάζει το τέλος του θα λυσσάξει κατά του ανθρωπίνου γένους, έτσι κι αυτοί λυσσάνε «ότι ολίγον καιρόν έχουν»!
