Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών - Δρος Θεολογίας
Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο «κατ᾽εικόνα» Του, λογική ύπαρξη, για να υπάρχη ως αθάνατη ανθρώπινη οντότητα στον χώρο του παραδείσου.
Ο άνθρωπος, όμως, με την παρακοή στο θέλημα του Δημιουργού Του εξήλθε του παραδείσου και εισήλθε στον χώρο της φθοράς και του θανάτου. Προηγήθηκε ο πνευματικός θάνατος και ακολούθησε ο σωματικός. Η ψυχή μας έχασε την άκτιστη Χάρη του Δημιουργού της Θεού. Ο νούς εσκοτίσθη και αυτήν την σκότωση την μετέδωσε και στο σώμα. Κατ᾽ αυτόν τον τρόπο υπέστησαν φθορά και τα δύο. Η ψυχή γέμισε από πάθη, το δε σώμα «παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσιν τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς» (Ψαλμ. 48, 21).
Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ομιλούν διεξοδικώς γι᾽ αυτήν την ασθένεια, στην οποία περιήλθε ο πεπτωκώς άνθρωπος. Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης επισημαίνει σχετικώς ότι η ανθρωπότητα «αντί της αγγελικής μεγαλοφυίας τον κτηνώδη τε και άλογον της εξ αλλήλων διαδοχής τρόπον» προσέλαβε (PG 44, 189C). Kαι ο Ιερός Χρυσόστομος διαπιστώνει: «Ο λόγω τετιμημένος, και τοσαύτης σοφίας αξιωθείς, των αλόγων γέγονεν όμοιος, τάχα δε και χείρων» (PG 53, 68).