ΠPOΣ TON MHTPOΠOΛITH ΘEΣΣAΛONIKHΣ κ. ANΘIMO

Tοῦ θεολόγου Γεωργίου N. Bλαχογιάννη

  

 Σεβασμιώτατε, κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ ἐθνικὴ ἑορτὴ διαπράξατε ἕνα τεράστιο ἄτοπο, τὸ ὁποῖο προξένησε θλιβερὴ ἐντύπωση σὲ μένα καὶ σὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι σκέπτονται καὶ αἰσθάνονται ἐκκλησιαστικὰ καὶ ἐθνικά.

    

Παρασημοφορήσατε καὶ θωπεύσατε τὸν πολιτειακὸ ἄρχοντα κ. Kάρολο Παπούλια, καὶ τὸν πολιτικὸ ἄρχοντα κ. Ἀντώνιο Σαμαρᾶ, ὅταν ὑπὸ δρακόντεια ἀστυνομικὰ μέτρα προσῆλθαν στὸν ἱερὸ Nαὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου γιὰ τὴν καθιερωμένη δοξολογία, ὄχι γιὰ ἐκκλησιασμὸ καὶ λατρεία τοῦ Θεοῦ ὅπως οἱ πιστοί. 

Kαθὼς φαίνεται, οἱ ἄρχοντες μιᾶς γωνίας τῆς γῆς δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ τὸν Ἄρχοντα τοῦ ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου Σύμπαντος!

   Oἱ πιστοὶ ἐρωτοῦν, Σεβασμιώτατε:  

Γιατί παρασημοφορήσατε τοὺς ἄρχοντες; 

Aὐτοὶ δὲν εἶναι οἱ πρῶτοι καὶ οἱ μεγάλοι ὑπεύθυνοι γιὰ τὸ σημερινὸ κατάντημα τῆς Ἑλλάδος, τὴν οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ χιλιάδες αὐτοκτονίες, καὶ τὸν Διεθνῆ ἐξευτελισμὸ τῆς χώρας μας; 

Aὐτοὶ πρὸ πάντων καὶ κυρίως δὲν εὐθύνονται καὶ γιὰ τὴν ὑπονόμευση τῆς Xριστιανικῆς Πίστεως μὲ νόμους καὶ λόγους καὶ διάφορες ἐνέργειές τους ἐπὶ θρησκευτικοῦ πεδίου; 

Aὐτοὶ δὲν ἔπρεπε, συμφώνως πρὸς τὸ Σύνταγμα, νὰ προστατεύσουν τὸ θρήσκευμα τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος καὶ νὰ ἀπαγορεύσουν τὸ βλασφημότερο καὶ σιχαμερώτατο θεατρικὸ ἔργο CORPUS CHRISTI, τὸ πρωτοφανὲς σὲ χυδαιότητα, μὲ τὸ ὁποῖο σκοτεινοὶ καὶ ψυχικῶς καὶ σωματικῶς διεστραμμένοι ἄνθρωποι παρουσιάζουν τὸν Xριστὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους;

   Δυστυχῶς, δυστυχέστατα, δὲν τὸ ἀπαγόρευσαν, ἀλλὰ τὸ ἐπέτρεψαν, καὶ σὲ ἄλλες ἀπογοητεύσεις ἐκ μέρους τους πρόσθεσαν καὶ αὐτὴ τὴν ἀπογοήτευση. 

Mὲ τὴν παρασημοφόρηση τῶν κοσμικῶν ἀρχόντων μᾶς ἀπογοητεύσατε καὶ σεῖς, Δέσποτα τῆς Θεσσαλονίκης. 

 Ἐὰν σᾶς ἀξίζουν συγχαρητήρια γιὰ τὰ ἐθνικά σας κηρύγματα, γιὰ τὴν ἐν λόγῳ πράξη σᾶς ἀξίζουν συλλυπητήρια.  

Ἂν ἀγαπούσατε τὸ Xριστὸ ὅπως πρέπει, ἡ συνείδησή σας γιὰ τὸ αἰσχρότατο θεατρικὸ ἔργο θὰ εἶχεν ἐξεγερθῆ καὶ δὲν θὰ παρασημοφορούσατε τοὺς ἄρχοντες, ἀλλὰ θὰ τοὺς ἐλέγχατε.

  

 Δὲν φοβεῖσθε μήπως τὸ A΄ Kορ. ιστ΄ 22 ἔχει ἐφαρμογὴ καὶ σὲ σᾶς;

Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς µάχης πού ἔκλεισε ἕνα κόσµο καί ἄνοιξε µιά καινούρια µέρα γιά τήν οἰκουµένη.

Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς µάχης πού ἔκλεισε ἕνα κόσµο καί ἄνοιξε µιά καινούρια µέρα γιά τήν οἰκουµένη.

 

      Η  ΑΛΛΗ  28η  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ἔχουµε συνηθίσει κάθε χρόνο νά γιορτάζουµε τήν ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, τήν ἐπέτειο τῆς χωρίς ἐλπίδα ἀντίστασης µιᾶς µικρῆς ἀλλά γενναίας Χώρας στίς ὑπερδυνάµεις πού ἤθελαν νά τήν κατακτήσουν. Βέβαια, ἐµεῖς πού γιορτάζουµε σήµερα δέν ἔχουµε καµµία σχέση µέ κείνη τή µικρή ἀλλά γενναία Χώρα πού τά ἔβαλε µέ τήν ἰσχυρότερη πολεµική µηχανή τοῦ καιροῦ ἐκείνου, ἀλλά αὐτό εἶναι µιά ἄλλη πονεµένη ἱστορία, γιά τήν ὁποία δέν θά µιλήσουµε τώρα.
 

Τώρα θά ἤθελα νά σᾶς θυµίσω µιάν ἄλλη 28η Ὀκτωβρίου, πρίν ἀπό πολλά–πολλά χρόνια, τήν 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 312, πού φέτος συµπληρώνει τά 1.700 ἀκριβῶς χρόνια της. Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς µάχης στή Μουλβία γέφυρα, τή γέφυρα τοῦ ποταµοῦ Τίβερι, λίγο ἔξω ἀπ’ τήν –τότε– Ρώµη. Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς µάχης πού ἔκλεισε ἕνα κόσµο καί ἄνοιξε µιά καινούρια µέρα γιά τήν οἰκουµένη. Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς µάχης πού, ἕνας ἄνθρωπος, τόν ὁποῖο οἱ «ἰσχυροί» ἐκείνου τοῦ κόσµου θεωροῦσαν νεαρό καί ἀσήµαντο καί εὔκολο νά τόν ἐξοντώσουν, «ἔπαιξε τό κεφάλι του», ἀντιµετωπίζοντας ἕνα στρατό µεγαλύτερο ἀπό τό δικό του καί ἕνα προσωπικό ἀντίπαλο ὁ ὁποῖος τόν µισοῦσε µέχρι τό βάθος τῆς ψυχῆς του, ξέροντας πώς, ἄν ἔχανε αὐτή τή µάχη, τόν περίµενε ἕνας ἀνελέητος καί οἰκτρός θάνατος. Κι ὅµως, δέν προβληµατίστηκε, δέν ἀµφέβαλλε, ἀλλά πίστεψε. Πίστεψε σέ τί; Σ’ ἕνα ὄνειρο! Σ’ ἕνα ὄνειρο, ἀλλά ὄχι σέ µιά χίµαιρα, γιατί ὄνειρο ἀπό ὄνειρο διαφέρει...
Τό ὄνοµα τοῦ «νεαροῦ» ἐκείνου ἦταν Κωνσταντῖνος. 

Ἀκόµα καί τό ὄνοµα ἔδειχνε τή διαφορά, γιατί ποτέ, µέχρι τότε, δέν τό εἶχε ξαναπάρει κανείς ἄλλος. Αὐτός ἦταν ὁ πρῶτος καί ὁ ἕνας µ’ αὐτό τό ὄνοµα. Κι αὐτός ἦταν ὁ πρῶτος καί ὁ ἕνας πού βίωσε ὅλη τήν τρέλλα καί τήν κακία καί τό ἀδιέξοδο τῆς πιό παρακµιακῆς ἐποχῆς στήν ἱστορία τοῦ κόσµου –µέ µόνη, ἴσως, ἐξαίρεση τή δική µας ἐποχή– καί βρῆκε τόν τρόπο νά ἀλλάξει τόν κόσµο του ἀντί νά νικηθεῖ ἀπ’τόν κόσµο του καί νά σταυρώσει τά χέρια, ὅπως κάνουµε ἐµεῖς καί νά πεῖ, ὅπως λέµε ἐµεῖς: τί περιµένεις; Ἕνας ἄνθρωπος θά ἀλλάξει τόν κόσµο; Ἕνας κοῦκος δέν φέρνει τήν ἄνοιξη! Νά ὅµως πού τήν ἔφερε. Νά πού, ἕνας ἄνθρωπος, ἀντάλλαξε τήν παρακµή καί τήν ἀποσύνθεση τοῦ κόσµου του µέ τή ζωή καί τή δηµιουργία ἑνός νέου κόσµου.
 

Πολλοί ἱστορικοί ἰσχυρίζονται ὅτι πέτυχε, ἐπειδή ἦταν ἁπλᾶ ἕνας ἔξυπνος καιροσκόπος πού ἐκµεταλλεύτηκε τή µεγάλη ἐπιρροή τοῦ χριστιανισµοῦ. Ἄλλοι, πού θεωροῦν τόν ἑαυτό τους ἰδιαίτερα εὐφυῆ, ἀποφαίνονται ὅτι ἦταν µέν καιροσκόπος, ἀλλά ὄχι καί πολύ ἔξυπνος.Ὁ ἴδιος, φαντάζοµαι, ἀπαντάει σ’ ὅλους τούς ἐπικριτές του, ὅπως ἀπάντησε –σέ µιά ἀπ’ τίς ἐλάχιστες φορές πού ἔµεινε στή Ρώµη– καί σ’ αὐτούς πού ἦρθαν νά τοῦ ποῦν ὅτι ὁ ὄχλος τόν ἀποδοκιµάζει πετροβολῶντας τά ἀγάλµατά του καί µιά πέτρα χτύπησε ἕναν ἀδριάντα του στό µέτωπο. Τότε ὁ «ὄχι πολύ ἔξυπνος»(!) Κωνσταντῖνος χαµογέλασε, σήκωσε τό χέρι του καί ἔτριψε τό µέτωπό του καί εἶπε: «ἀλήθεια; δέν τό κατάλαβα!» Νοµίζω ὅτι αὐτή ἡ µεγαλόψυχη, γεµάτη χιοῦµορ ἀνοχή ἐξακολουθεῖ νά τόν βοηθάει µέσα στήν αἰωνιότητα νά ἀνέχεται τή βλακεία τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους καί νά µή δίνει σηµασία στά ὅσα λέγονται καί γράφονται γι’ αὐτόν.


 

Ὁ κόσµος τοῦ «νεαροῦ» Κωνσταντίνου δέν ἦταν κόσµος ἄθεος. Ἡ ἀθεΐα εἶναι ἐφεύρεση τῆς ἀλαζονείας τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου πού θέλει τόν ἑαυτό του κυρίαρχο τοῦ σύµπαντος καί δέν ἀνέχεται νά εἶναι ὑπόλογος σέ κανέναν. Οἱ Ρωµαῖοι ὅµως τοῦ τέλους τοῦ τρίτου καί τῆς ἀρχῆς τοῦ τετάρτου αἰῶνα ἦσαν ἐξαιρετικά δεισιδαίµονες καί ἀφοσιωµένοι εἰδωλολάτρες, µέ χαρακτηριστικό παράδειγµα τόν Διοκλητιανό, ὁ ὁποῖος δέν ἔκανε τίποτε ἄν δέν συµβουλευόταν τούς µάντεις καί τούς ἱερεῖς του. Τόσο «ἀνοιχτοί» ἦσαν µάλιστα στήν εἰδωλολατρεία τους, ὥστε εἶχαν «κάνει εἰσαγωγή» καί ξένων θεῶν καί ἀπό τήν Αἴγυπτο –ἡ λατρεία τῆς σκοτεινῆς θεᾶς Ἴσιδος ἦταν πολύ «µόδα» στούς ἀριστοκρατικούς κύκλους– ὅσο καί ἀπό τήν Ἀνατολή, ἀπ’ ὅπου ἦρθε ἡ λατρεία τοῦ Μίθρα, τοῦ θεοῦ–ἥλιου.
 

Ὁ κόσµος τοῦ «νεαροῦ» Κωνσταντίνου, ἐπίσης, δέν ἦταν στερηµένος πολιτικῶν προσωπικοτήτων. Ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανός, ἦταν τό πρότυπό τοῦ ἐθνικοῦ Ρωµαίου αὐτοκράτορα. Σκληρός ἀλλά πατριώτης, στρατιώτης ἀλλά καί πολιτικός, πολύ ἔξυπνος καί διορατικός, πιστός σάν φίλος καί ἀδυσώπητος σάν ἐχθρός. Ἦταν ὁ µόνος Ρωµαῖος αὐτοκράτορας πού τακτοποίησε µέ τόν καλύτερο ἀνθρώπινα τρόπο τίς ὑποθέσεις τῆς αὐτοκρατορίας του καί ἀποσύρθηκε στά κτήµατά του νά «καλλιεργήσει λάχανα» γιατί τοῦ ἄρεσε ἡ ἀγροτική ζωή. Τόσο πολύ τοῦ ἄρεσε, µάλιστα, ὥστε ὅταν ὁ Γαλέριος τόν παρακάλεσε κάποια στιγµή µετά νά ἀνακαλέσει τήν παραίτησή του καί νά γυρίσει νά βάλει τάξη στό χάος τῶν ἐµφυλίων συγκρούσεων, νά τοῦ ἀπαντήσει: «ἄν βλέπατε τί ὡραῖα πού εἶναι τά λάχανα πού φυτεύω µέ τά χέρια µου, δέν θά µοῦ ζητούσατε νά τά ἀφήσω».
 

Ὁ «νεαρός» Κωνσταντῖνος ἔζησε δίπλα του καί µαθήτευσε στή διοίκηση τοῦ Διοκλητιανοῦ καί ἔµαθε ἀπό αὐτόν. Ἴσως καί νά µήν ἔφτασε τό δάσκαλό του στίς ἱκανότητες –ὅπως θέλουν νά πιστεύουν κάποιοι ἱστορικοί– ἴσως… Εἶχε ὅµως µιά καταλυτική διαφορά καί µέ τόν Διοκλητιανό καί µέ ὅλους τούς ὑπόλοιπους. Ἀκόµα κι ὅταν ἦταν νεαρός καί εἰδωλολάτρης, ἡ λατρεία του στρεφόταν στό θεό-ἥλιο τῆς Ἀνατολῆς, τόν Μίθρα καί ὄχι στούς σκοτεινούς καί σκληρούς θεούς. Ἡ λατρεία του ἦταν τό φῶς, ὄχι τό σκοτάδι. Ὁ Διοκλητιανός, ὅταν τοῦ προφήτεψαν οἱ ἱερεῖς του ὅτι οἱ «δίκαιοι οἱ ἐπί γῆς» θά δώσουν τή λύση πού ζητοῦσε, ρώτησε τούς ἀνθρώπους του ποιοί ἦταν αὐτοί οἱ δίκαιοι. Κι ὅταν πῆρε τήν ἀπάντηση: «οἱ χριστιανοί», τότε ἐξαπέλυσε διωγµό ἐναντίον τῶν χριστιανῶν. Ὁ «νεαρός» Κωνσταντῖνος, ἀκόµα κι ὅταν ἦταν εἰδωλολάτρης, θαύµαζε καί ἀγαποῦσε τούς δίκαιους ἀνθρώπους καί τούς διάλεγε γιά συνεργάτες του. Ἐκεῖ ἦταν ἡ διαφορά του. Στό ἦθος καί στίς ἐπιλογές του.

Σε στιγμές τόσο κρίσιμες για το Έθνος, τη πατρίδα, και το Λαό μας, είναι πραγματικά ντροπή για τη διοικούσα εκκλησία της Ελλάδος, αφελώς και επιπολαίως, να σιωπά, και να συνεργάζεται από άγνοια, με τους δοσίλογους και εφιάλτες ανθέλληνες πολιτικούς

  Αθήνα  22-10-12

 Προς Την  Ιερά  Σύνοδο Της Ιεραρχίας της Εκκλησίας Της  Ελλάδος.                                                  Μακαριώτατε & Σεβασμιώτατοι,

    Σε στιγμές τόσο κρίσιμες για το Έθνος, τη πατρίδα, και το Λαό μας, είναι πραγματικά ντροπή για τη διοικούσα εκκλησία της Ελλάδος, αφελώς και επιπολαίως, να σιωπά, και να συνεργάζεται από άγνοια, με τους δοσίλογους και εφιάλτες ανθέλληνες πολιτικούς, οι οποίοι για τη κάθε επόμενη δόση δανείων, ξεπουλάνε όλη την Ελλάδα!!! Αποδυνάμωσαν τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, το καμάρι του Ελληνικού Λαού.

   Έστειλαν τη νεολαία μας στην αλλοδαπή σαν μετανάστες, ενώ εδώ εγκαταστάθηκαν Ισλαμιστές λαθρομετανάστες!!!!

    Η Ελλάδα κυριολεκτικώς κάθεται επάνω στα πετρέλαια, στο χρυσό, και στο φυσικό αέριο, και οι ανίκανοι και ανάξιοι πολιτικοί έχουν κρεμαστεί από τα δάνεια των Σιωνιστικών διεθνών τραπεζών!!! Ενώ κόβουν τους μισθούς και συντάξεις Κλήρου και Λαού για να επιβιώσουν σαν κυβέρνηση!!!

     Οι Ισλαμιστές λαθρομετανάστες, με τον UCK, ήδη έφθασαν τα 3 εκατομμύρια, και κατά άλλους τα 6,5 εκατομμύρια στη χώρα μας, κατέκλυσαν όλη την Ελλάδα, και είναι οπλισμένοι.

      Σύντομα θα εξαναγκαστείτε με τη βία των όπλων, να παραδώσετε την Αρχιεπισκοπή Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, Την Ιερά Σύνοδο, και όλες τις κατά τόπους Μητροπόλεις καθάπασαν την επικράτειαν, σε Μουφτήδες, Ιμάμηδες, Ραβίνους, και Αρχιραβίνους.

      Ο Εξισλαμισμός της Ελλάδος προχωρά γρήγορα, κάτω από το άγρυπνο μάτι της Σιωνιστικής Νέας Τάξης Πραγμάτων, και της Σιωνιστικής Παγκοσμιοποίησης...

      Σεβασμιώτατοι, 

      Αφυπνιστείτε και συνέλθετε όσο ακόμη είναι νωρίς.

      Η παγκόσμια Σιωνιστική Διακυβέρνηση-Δικτατορία, προωθεί τα σχέδια Μουσουλμανοποίησης- Ισλαμοποίησης της Χριστιανικής Ελλάδος, με τη συνεργασία «Ελλήνων» δοσίλογων πολιτικών.

     Τούρκοι, Αιγύπτιοι, Πακιστανοί, συνδικαλιστές και Ιμάμηδες ήδη ελέγχουν όλες αυτές τις μάζες των λαθρομεταναστών, και έχουν κάνει κατάληψη του κέντρου των Αθηνών, και όχι μόνο…

      Επαναλαμβάνω, θα σας πάρουν με τη βία όλες τις Μητροπόλεις,

     Τα Μοναστήρια, και όλη τη περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Θα παραδώσετε εκόντες- άκοντες σε Ιμάμηδες, όλο το πλούτο πνευματικό-υλικό της Ορθοδοξίας.

    Το μέλλον της Ορθοδοξίας υπό την ηγεσία Σας, είναι σκοτεινό, προδιαγεγραμμένο, από τη παγκόσμια Σιωνιστική Δικτατορία!!!

     Ο Παγκόσμιος διωγμός κατά του Χριστιανισμού είναι σε εξέλιξη, ήδη ο Γερμανός Πάπας, χαιρετά δημοσίως με τα δύο χέρια, κάνοντας το σύμβολο των ILLUMINATI, όπως δημοσιεύθηκε σε πολλά ΜΜΕ.

Σεβασμιώτατοι,

     Σας καλούμε να βγείτε από τη Μακαριότητά Σας, και να ενδιαφερθείτε για τη τύχη της Ορθοδοξίας, και του Ελληνισμού, αφού οι πολιτικοί συνεργάτες του μεγάλου εχθρού, δεν ενδιαφέρονται, αλλά και συνεργάζονται.

   Τα γεγονότα που θα ζήσουμε ωχριούν μπροστά στη Τουρκοκρατία. Λάβετε τα μέτρα Σας.

     Σας κρούομεν το κώδωνα του κινδύνου………..

Ασπαζόμενος την δεξιάν Υμών.

Επί  τούτοις  διατελώ,

                                      Μετά  Σεβασμού

                                     Αντώνης  Γρυπαίος

                                     Διεθνολόγος

Προς την Ηλεκτρονική εφημερίδα press-gr.blogspot.gr Απάντηση σε συκοφαντικό δημοσίευμα

Προς την

Ηλεκτρονική εφημερίδα

press-gr.blogspot.gr

Κοινοποίηση: ΕΣΗΕΑ και όσα ιστολόγια το δημοσίευσαν

Θέμα: Απάντηση σε συκοφαντικό δημοσίευμα

Παρακαλώ να δημοσιεύσετε-αναρτήσετε το παρακάτω άρθρο, εις απάντηση συκοφαντικού άρθρου της  κ. Μαρίτας Πάλλη που το Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012, δημοσιεύσατε εναντίον μου στην ηλεκτρονική εφημερίδα σας,

http://press-gr.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9938.html

με το ίδιο μέγεθος γραμμάτων και τις υπογραμμίσεις, βάσει του νόμου περί τύπου (όπως αυτός νοείται και εφαρμόζεται είτε στον Τύπο, είτε αναλογικά στο Διαδίκτυο).

Οχετος υβρεων, ψευδών, συκοφαντιών και παραπληροφόρησης

από το μέλος της ΕΣΗΕΑ κ^α Μαρίτα Πάλλη εναντίον μου

Με έκπληξη διάβασα στο ιστολόγιό σας το άρθρο της δημοσιογράφου κ. Μαρίτας Πάλλη που δημοσιεύσατε το Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012, υπό τον τίτλο «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ...».

Πρόκειται για άρθρο που περιέχει πάνω από σαράντα (40) ανακρίβειες, ψεύδη, συκοφαντίες, διαστροφή των γεγονότων, παραπληροφόρηση κ.λπ. εναντίον μου, δια των οποίων προσβάλλεται βάναυσα η προσωπικότητά μου. Δηλαδή, είναι μια άνευ προηγουμένου κατασυκοφάντηση, προσβολή προσωπικότητος και διαβολής μου στην κοινωνία, τον εκπαιδευτικό κόσμο και τους έμμεσα ή άμεσα προϊσταμένους μου από την ανωτέρω δημοσιογράφο-θεολόγο, η οποία ψεύδεται ασυστόλως μη σεβόμενη ούτε την ιδιότητα της θεολόγου, ούτε της δημοσιογράφου.

Δημοσιεύσατε το κείμενό της, χωρίς να ερευνήσετε αν ευσταθούν οι εναντίον μου αιτιάσεις και κατηγορίες, παρόλο που στο άρθρο πληροφορεί ότι είμαι καθηγητής εν ενεργεία σε Γυμνάσιο του Αιγίου, και λόγω του ότι ηλεκτρονική εφημερίδα σας έχει μεγάλη αναγνωσιμότητα, η συκοφαντική δυσφήμηση που δια του άρθρου αυτού της κ. Μαρίτας Πάλλη συντελείται εις βάρος μου έγινε γνωστή σε ανεξακρίβωτο αριθμό αναγνωστών.

Ως εκ τούτου, η βλάβη στο πρόσωπό μου με στιγματίζει ανεπανόρθωτα, γι’ αυτό και ενώ ήδη ο δικηγόρος μου εξετάζει το νομικό μέρος της υποθέσεως, με το άρθρο αυτό δίνεται μια πρώτη απάντηση, για να δοθεί η εντύπωση ότι  αποδέχομαι τις συκοφαντίες της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού, που η κ^α Πάλλη μου προσάπτει, ως αληθινές, γεγονός που διαταράσσει τις αρμονικές σχέσεις που υπάρχουν με τους μαθητές μου (και με τους γονείς τους), αλλά με τους συμπολίτες και τον εκπαιδευτικό και θεολογικό κόσμο.

Επί πλέον δε, το άρθρο αυτό –αν έμενε αναπάντητο– είμαι σίγουρος ότι θα χρησιμοποιηθεί εναντίον μου στη συνεχιζόμενη Δίκη στο Εφετείο Πατρών υπέρ του Μητροπολίτη Καλαβρύτων. Είναι ολοφάνερο ότι το άρθρο αυτό της κ^α Πάλλη, αποτελεί κακόβουλη παρέμβαση «έξωθεν» στην διεξαγόμενη δίκη, καθόσον μάλιστα,  κάποια στοιχεία της δίκης, που διαστρεβλωμένα παρουσιάζει, ακούστηκαν καθ΄ ον χρόνον αυτή δεν ήταν παρούσα, και άρα είναι ερευνητέον ποια η σκοπιμότητα της δημοσίευσης και από ποιόν τα έλαβε: Από το Δικαστήριο; Φαίνεται αδύνατον. Από τον κατηγορούμενο ή τους δικηγόρους του; Εξεταστέον.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

* Η κ. Μαρίτα Πάλλη ήταν διευθύντριας του γραφείου τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ως το 2011, αρμόδια στον τομέα της εκκλησιαστικής ενημέρωσης των Μητροπολιτών (www.esiea.gr/gr/2arxeio/2011/10/07.htm).

* Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων στις 27 Ιανουαρίου 2011 την ευχαριστεί, διότι απ’ την θέση που είχε στην Ι. Σύνοδο εξυπηρετούσε και αυτόν. Έγραφε: «Ευχαριστούμε την κ^α Μαρίτα Πάλλη, διότι μέ τά λεπτομερή Ενημερωτικά Σημειώματα, τα λεγόμενα καί newsletter, από τό Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου μας παρέχει άμεση, υπεύθυνη καί πρό πάντων σφαιρική ενημέρωση. + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ».

mkka.blogspot.gr/2011_01_01_archive.html

* Στιγμιότυπο από το Εφετείο Πατρών, σε ανάπαυλα της δίκης (17 Οκτωβρίου 2012). Εισερχομένη στην αίθουσα διεξαγωγής της Δίκης η κ. Πάλλη, κατευθύνεται  προς τον Μητροπολίτη και αλληλοασπάζονται. Κατόπιν η κ^α Πάλλη, κάθεται πίσω από τα έδρανα που είμαστε καθήμενοι εγώ και η σύζυγός μου και κρατάει σημειώσεις, σχολιάζοντας αρνητικά κατά διαστήματα τον δικηγόρο και τους μάρτυρες κατηγορίας. Κάποια στιγμή απευθύνεται προς αυτήν ο δικηγόρος κ. Λεπίδας και της λέει: Βλέπω ότι κρατάτε σημειώσεις. Να γράψετε κι αυτά κ^α δημοσιογράφε. Η κ. Πάλλη μόλις ακουόμενη, αλλ΄ εις επήκοον εμού και της συζύγου μου, ψιθυρίζει: Μη φοβάσαι, θα σε τακτοποιήσω και σένα.

Η με τα παραπάνω «διαπιστευτήρια» κ. Μαρίτα Πάλλη, έγραψε το ψευδέστατο και εμπαθές εναντίον μας άρθρο, υπό τον τίτλο: «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ...».

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΩ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΕΥΑΖΩ

τα πάνω από σαράντα (40) ψεύδη, ανακρίβειες και συκοφαντίες της

εναντίον μου, που περιέχει σε ένα μόνο άρθρο!

1^ο ψεύδος: «“Θεολόγος” καθηγητής σχολείου  σπέρνει δηλητήριο φανατισμού σε μαθητές». Ουδέποτε έσπειρα «δηλητήριο φανατισμού σε μαθητές». Αυτό αποτελεί ψεύδος και συκοφαντία, που στηρίζει σε ένα άλλο (το παρακάτω δεύτερο) αναπόδεικτο ψεύδος της.

2^ο ψεύδος: Ο Μητροπολίτης εμηνύθη από το Σημάτη, επειδή «μίλησε με καθολικούς αντί να τους αποπέμψει». Είναι φαιδρό ψεύδος ότι ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων παρεπέμφθη να δικαστεί, επειδή μίλησε με καθολικούς. Με αυτό, εκτός από μένα, θίγει τους δικαστές που συνέταξαν το Βούλευμα. Η αλήθεια είναι ότι ο Μητροπολίτης με αφόρησε παρανόμως και εμπαθώς, με κατήγγειλε στο Υπουργείο Παιδείας (το οποίο με αθώωσε), και στη συνέχεια με απείλησε. Βάσει λοιπόν του βουλεύματος:

«Α) Στις 9-5-2006 καταμήνυσε άλλον ψευδώς ότι τέλεσε πειθαρχικές παραβάσεις, με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή του, συνέταξε και απηύθυνε προς την τότε Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων έγγραφο, στο οποίο διατύπωσε γραπτώς ψευδείς ισχυρισμούς και αιτιάσεις για το πρόσωπο του εγκαλούντος (σ.σ. Σημάτη), ενώ τελούσε εν γνώσει της αναλήθειας τους..., ενώ η αλήθεια την οποία γνώριζε ήταν ότι ο εγκαλών ουδέποτε ενήργησε κατά τον τρόπο που του καταμαρτυρούσε. Β) Εν γνώσει του (σ.σ. Ο Μητροπολίτης), ισχυρίστηκε ενώπιον τρίτων για κάποιον άλλον ψευδή γεγονότα... Γ) Στις 5-7-2006 προσέβαλε με λόγο την τιμή άλλου Δ) Στις 12-5-2006 απείλησε άλλον με παράνομη πράξη, προτρέποντάς τον σε μεταμέλεια «άλλως τα χειρότερα έπονται», περιάγοντας τον τελευταίο σε τρόμο και ανησυχία. Ήτοι για παράβαση των άρθρων 1, 12, 14 παρ.1, 16, 18, 26 παρ. Ια, 27 παρ.1, 94 παρ.1, 229 παρ.1, 363-362, 361, 333 ΠΚ».

3^ο ψεύδος: Είναι ψευδέστατη η φράση που ισχυρίζεται ότι είπα για το Μητροπολίτη: «μίλησε με καθολικούς αντί να τους αποπέμψει  με την ποιμαντορική ράβδο». Ουδέποτε διετύπωσα την θέση ή σκέφτηκα, ότι τους Ρωμαιοκαθολικούς πρέπει ο Επίσκοπος να τους αποπέμπει, χρησιμοποιώντας «ποιμαντική ράβδο». Αντίθετα πρέπει να διαλέγεται εν ελευθερία με πάντες, σκοπεύοντας να τους προβληματίσει και να τους μεταδώσει εν αγάπη την αλήθεια, που πιστεύει ότι κατέχει. Αυτό τουλάχιστον κάνω ως καθηγητής στο Γυμνάσιο.

4^ο ψεύδος: Γράφει: «Αν δεν ήταν άκρως σοβαρό, επειδή  εμπλέκονται  αγνές παιδικές εύπλαστες ψυχές και διάνοιες  μαθητών σχολείου του θεολόγου,  που αντί να διδάσκονται στα Θρησκευτικά, την Χριστιανική αγάπη στον πλησίον τους και τις Χριστιανικές aρετές της αλληλοπεριχώρησης, της αγάπης  και  της αλληλεγγύης,  δηλητηριάζονται επί έτη,  με το φαρμάκι του φανατισμού, της διχόνοιας και της απόρριψης των  “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν” Θεού (και) καθολικών συνανθρώπων τους».

Είναι ψεύδος και συκοφαντία, η κατηγορία της κ. Πάλλη, ότι ως καθηγητής δηλητηριάζω τις ψυχές των παιδιών, διδάσκων το μίσος, το φανατισμό, τη διχόνοια, την απόρριψη των άλλων. Διδάσκω ακριβώς τα αντίθετα· εκείνα που το Ευαγγέλιο, ο Χριστός της αγάπης, οι μαθητές της Αγάπης, οι Άγιοι της Αγάπης διδάσκουν και όχι ό,τι οι εντός του Δικαστηρίου συνήγοροι του Μητροπολίτη (και εκτός του Δικαστηρίου η κ^α Πάλλη) ισχυρίζονται.

5^ο ψεύδος: Γράφει ότι ως δάσκαλος που διδάσκει σε «εύπλαστες ψυχές και διάνοιες  μαθητών σχολείου... δεν έχει τον...Θεό μου,  στρεβλώνει  και  διερμηνεύει αυθαιρέτως  ως και  τον ίδιον τον Θεό...». Είναι ψεύδος ότι δεν έχω τον Θεόν μου. Ίσως κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Πιστεύω στον αληθινό Θεό, παρουσιάζω τα περί Θεού σύμφωνα με τις δυνατότητές μου, ακολουθώντας όσα η Παράδοσή μας διδάσκει, χωρίς να στρεβλώνω, χωρίς να διερμηνεύω αυθαίρετα, χωρίς να προσθέτω ή να αφαιρώ απ’ αυτήν.

6^ο ψεύδος: Γράφει ότι «προσβάλλω επί σειρά ετών ...με υβριστικούς χαρακτηρισμούς, ευθέως  την προσωπικότητά του,  την θεσμική του θέση και το αξίωμά  του κ. Αμβρόσιου ως Ιεράρχη της Εκκλησίας της Ελλάδος». Δεν προσβάλλω και δεν υβρίζω τον κ. Αμβρόσιο. Παρουσιάζω γεγονότα και εκφέρω κρίσεις με βάση τα θεολογικά-πατερικά κείμενα, για τις αυθαίρετες θεολογικά θέσεις του και τις καινοφανείς διδασκαλίες και πρακτικές του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, ως προς τις συμπροσευχές, το Filioque, τους Παπικούς, τους Προτεστάντες κ.λπ.

Ο ήρωας Κωνσταντίνος Κουκίδης και η παραχάραξη της Ιστορίας

Η ιστορία διδάσκει, ακόμη και πριν την κάλπη

‘’Όλβιος όστις ιστορίας έσχεν μάθησιν’’, διατρανώνει από το μακρινό παρελθόν ο Ευριπίδης, επισημαίνοντας την αξία που έχει η γνώση της ιστορίας, μέσω της οποίας κατακτούμε την ευτυχία. Δυστυχής, όποιος λησμονά το παρελθόν του, όποιος αφήνεται να τον κυριεύσει η καταστροφική αμνησία. Για τους μακρινούς, λοιπόν, προγόνους μας εχθρός της ιστορίας ήταν η ολέθρια λήθη. Για μας, όμως, σήμερα ύπουλος εχθρός είναι όχι τόσο η λήθη, όσο η παραχάραξη  της ιστορικής μνήμης, η παραποίηση και η διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας. Είναι και τούτο ένα από τα δεινά της ιδεολογικής σύγχυσης και του εκμαυλισμού των συνειδήσεων, που έχει επιφέρει η παγκοσμιοποιημένη εποχή μας. Πρόκειται για φαινόμενο ιδιαίτερα ανησυχητικό, αφού δεν αφορά υλικά αγαθά, οικονομικά μεγέθη, παραχάραξη του νομίσματος, αλλά αξίες, ιδανικά, υψηλόφρονας στόχους. Η παραχάραξη της ιστορικής μνήμης, στιλέτο δολοφονικό, που διαπερνά την ιστορική αλήθεια και σαρώνει ως πνευματικός λίβας την εθνική μας αυτοσυνειδησία..

            Ένα τέτοιο περιστατικό παραχάραξης της ιστορίας ας θυμηθούμε, επ’ ευκαιρία των επερχόμενων εκλογών και της υπέρ το δέον προβολής γνωστού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, ας αποτίσουμε φόρο τιμής και αναγνώρισης του ηρωισμού του πρωτοπόρου της Εθνικής Αντίστασης, του ξεχασμένου πια σήμερα Κώστα Κουκίδη. Ας πάρουμε, όμως, τα γεγονότα με τη σειρά τους.

Ήταν Κυριακή 27 Απριλίου του 1941, μέρα αποφράδα, τότε που οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα. Μια ομάδα από αυτούς κατευθύνθηκε προς τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως και με τη σβάστικα στα χέρια, σκόπευαν να υποστείλουν την ελληνική σημαία και να υψώσουν τη δική τους. Να αναρτήσουν στο κοντάρι την σβάστικα, σύμβολο μίσους και αλαζονείας, και να ξεκρεμάσουν το πανίερο σύμβολο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, την ελληνική σημαία. Βρήκαν μπροστά τους έναν φρουρό, έναν απλό στρατιώτη, που υπηρετούσε τη βάρδιά του. Το όνομά του: Κώστας Κουκίδης. Ο Κουκίδης δεν ήξερε γερμανικά, μα κατάλαβε… Ούτε που άφησε τα χέρια του να μολυνθούν με το βδελυρό έμβλημα, μόνο κοίταξε κατάματα, με παρρησία, τον Γερμανό κατακτητή, λέγοντας περισσότερα με τη σιωπή του και ύστερα… Ύψωσε τα μάτια προς την τιμημένη γαλανόλευκη, την ατένισε με δέος, βούρκωσε και την υπέστειλε. Με τρεμάμενα χέρια την φίλησε, την τύλιξε γύρω από το κορμί του και ξαφνικά έγινε «γίγας». Σήκωσε στους μικρούς του ώμους το ασήκωτο βάρος της μοίρας της ελληνικής φυλής και ρίχτηκε από το βράχο της Ακροπόλεως. Παγωμάρα κατέλαβε τους Γερμανούς, μα μόλις συνήλθαν από τον πρώτο ισχυρό ψυχικό κλονισμό, ύψωσαν τη σβάστικα και η σκλαβιά, ίδιος βραχνάς, απλώθηκε και πλάκωσε από άκρου εις άκρον την Ελλάδα.

Η μεγαλειώδης αυτή ηρωική πράξη του ανώνυμου μέχρι τότε Έλληνα φαντάρου συντάραξε την Ευρώπη. Η αγγλική εφημερίδα «Daily Mail» της 9^ης Ιουνίου του 1941 έγραψε ανάμεσα σε άλλα: ‘’Πιστεύουμε ότι όλοι οι Έλληνες στέκονται προσοχή μπροστά σε τέτοιες περιπτώσεις ηρωισμού και αυτοθυσίας, παίρνοντας δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουν τον αγώνα τους’’.

Ένα μήνα περίπου μετά την λεβέντικη πράξη του παλικαριού, που άκουγε στο όνομα Κώστας Κουκίδης, την νύχτα της 30^ης Μαΐου, δύο νέοι φοιτητές ο Μανώλης Γλέζος, της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών και ο Αποστόλης Σάντας, της Νομικής, σκαρφάλωσαν στο ιερό βράχο και, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τη γερμανική φρουρά, πλησίασαν τον ιστό και υπέστειλαν την γερμανική σημαία. Χωρίς, βέβαια, να παραγνωρίζεται το αξιέπαινον της ηρωικής τους πράξης, σίγουρα αδυνατεί να συγκριθεί με την αυτοθυσία του Κουκίδη.

Η κατάθεση της ιστορικής αλήθειας που ‘’διαβάζεται’’ μέσα από κάποιες, φαινομενικά, λεπτομέρειες, ωστόσο σημαντικές και αξιοπρόσεκτες στο βάθος, αποτελεί χρέος τούτης της καταγραφής, αλλά κυρίως της μνήμης. Για ‘’του λόγου το αληθές’’ παραθέτουμε αποσπασματικά σημεία από κείμενο στο οποίο, μετά την απελευθέρωση, ιστορούν οι δύο άνδρες την πράξη τους: ‘’Είχε σκοτεινιάσει […] κι είχαμε μαζί μας ένα κλεφτοφάναρο. Κάναμε μια βόλτα γύρω από την Ακρόπολη. Η γερμανική φρουρά φαινόταν. Τάχα στον κοντό να υπήρχε σκοπός; Ήταν δεν ήταν εμείς θα ανεβαίναμε. Σε μια στιγμή, που δεν φαινόταν κανένας γύρω, πηδήξαμε το συρματόπλεγμα που είναι γύρω στο δασάκι των πεύκων της βόρειας πλευράς και σιγά-σιγά, ο ένας πίσω από τον άλλο προχωρήσαμε σκαρφαλώνοντας στα απόκρημνα βράχια.  […] Προς το παρόν, κανένας Γερμανός δεν φαινόταν. Σκυφτοί καθώς είμαστε, κρυβόμενοι πίσω από τα μάρμαρα, προχωρούσαμε. Κάπου-κάπου πετούσαμε μακρυά κανένα πετραδάκι, ώστε να δημιουργείται θόρυβος έξω από κει που ευρισκόμεθα εμείς, ώστε, αν υπήρχε κανένας σκοπός, να προσέξει προς τα εκεί και να αποφύγουμε εμείς τον κίνδυνο. Ώς την ώρα δεν είδαμε ούτε ίχνος σκοπού. […] Έπειτα προχωρήσαμε προς τη βάση του κοντού. Δεν υπήρχε κανένας. Από πάνω μας κυμάτιζε το φασιστικό σύμβολο. Λύσαμε το συρματόσχοινο και αρχίσαμε να τραβάμε για να την κατεβάσουμε’’. Αφού στη συνέχεια περιγράψουν την πρώτη, δεύτερη και τρίτη αποτυχημένη απόπειρα, τέλος διαπιστώνουν ότι το κοντάρι υποβασταζόταν από τρία συρματόσχοινα και συνεχίζουν τη διήγηση: ‘’[…] Τα λύσαμε από κει που ήταν δεμένα και δίνοντας παλμικές κινήσεις στο κοντάρι το ξεμπλέξαμε και η σημαία έπεσε πάνω μας και μας κουκούλωσε. Ξεκουκουλωθήκαμε και βάζοντάς την κάτω, αγκαλιαστήκαμε και χορεύαμε πατώντας τα φασιστικά σύμβολα![…] Κόψαμε από ένα κομμάτι ο καθένας εκεί κοντά στον αγκυλωτό σταυρό. […] Την υπόλοιπη τη μαζέψαμε γρήγορα-γρήγορα και τη ρίξαμε στο ξεροπήγαδο που βρίσκεται ανάμεσα στα τείχη και στο βράχο. […] Γυρίζοντας αργά στα σπίτια μας, μας έπιασε ο σκοπός έξω από το Κρατικό Ταμείο (Ερμού). Η ώρα ήταν 12.10 και η κυκλοφορία είχε σταματήσει. Του δικαιολογηθήκαμε ότι είμαστε σε γλέντι και μας άφησε. Και πραγματικά σε γλέντι είμαστε, διότι κείνο που ποθούσαμε είχε γίνει. Η απαρχή του σκληρού αγώνα έγινε. Το μάθημα στους Γερμανούς είχε δοθεί! ». (Δημητρίου Γατόπουλου, ‘’Ο λαός αρχίζει την Αντίσταση’’ στο ‘’Ιστορικό Αρχείον Εθνικής Αντιστάσεως’’, τεύχος 1^ον, σ. 21).

Από τα σημεία της διήγησης των Γλέζου και Σάντας στεκόμαστε στα εξής και σχολιάζουμε εντός παρενθέσεως: ‘’Είχε σκοτεινιάσει» (η νύχτα τους κάλυπτε), ‘’κανένας Γερμανός δεν φαινόταν […] δεν είδαμε ούτε ίχνος σκοπού’’ (δεν υπήρχε παρουσία Γερμανών στρατιωτών), ‘’βάζοντας την κάτω, αγκαλιαστήκαμε και χορεύαμε πατώντας τα φασιστικά σύμβολα!’’ (είχαν άπλετο χρόνο για να πραγματώσουν το εγχείρημά τους), ‘’Κόψαμε από ένα κομμάτι ο καθένας’’ (γιατί άραγε; Ως ενθύμιο, ως απόδειξη της πράξης τους;), ‘’Του δικαιολογηθήκαμε ότι είμαστε σε γλέντι και μας άφησε’’ (κατά την διάρκεια της Κατοχής δεν απεκάλυψαν την πράξη τους).

Αφήνοντας τον αναγνώστη αυτού του σημειώματος να κάνει τις δικές του σκέψεις και να βγάλει τα συμπεράσματά του, σημειώνουμε μόνο μια δική μας υπόθεση –εναπόκειται στη διάκριση ή την κρίση του καθενός να την αποδεχτεί ή να την απορρίψει. Το ηρωικό κατόρθωμα του Κουκίδη σκέπασε η περιφρόνηση και η ιστορική αμνησία, ίσως για να βρει χώρο να γραφτεί στην σελίδα της ιστορίας η ενέργεια των Γλέζου και Σάντας. Θα ‘’διακινδυνεύσουμε’’’ να υποστηρίξουμε την άποψη ότι η πολιτική ένταξη των δύο ανδρών στο χώρο της αριστεράς επέβαλε την διαγραφή του Κουκίδη και την οικειοποίηση, αν όχι και την μονοπώληση, της Εθνικής Αντίστασης από τον χώρο της Αριστεράς.

Η αγνωμοσύνη στον πρωταγωνιστή της Εθνικής μας Αντίστασης απέναντι στην ιταμότητα του Γερμανού κατακτητή, στον γενναίο Κώστα Κουκίδη παραμένει… Μαζί και η επισήμανση του  κινδύνου της παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας… 

H Aλεξανδριανή

ΠΗΓΗ: Ο ήρωας Κουκίδης και η παραχάραξη της Ιστορίας http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/06/blog-post_8614.html#ixzz2AEXwaoOC