Η Δύση των σταυροφόρων της λεηλασίας καί της τοκογλυφίας

Γ΄συνέχεια  Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  α.φ.193

«Εἴ τις ἔχει οὖς ἀκουσάτω· εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτενεῖ, δεῖ αὐτόν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι…»

(Ἀποκάλυψις ΙΓ΄, 9, 10)

w ΔΥΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ἐπικλήσεις ἀπό δύο ὑψηλούς ἀξιωματούχους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τοκογλυφίας πρό ἡμερῶν, εἶναι τό παρόν σημείωμα. Ἡ πρώτη ἔγινε στίς 15.3.13 ἀπό τόν Μπιλάλ Χαβές, ἐπικεφαλής Συναλλαγματικῶν Ἰσοτιμιῶν τῆς Deutsche Bank πού εἶπε μέ ἀφορμή τήν κυπριακή κρίση ὅτι «μόνο ὁ Χριστός μπο­ρεῖ νά σώσει τήν εὐρωζώνη»!  Καί ἡ δεύτερη ἔγινε ἀπό τόν γνωστό πρωθυπουργό τοῦ Λουξεμβούργου Ζάν Κλόντ Γιοῦνκερ ὁ ὁποῖος μέ πικρή ὠμότητα εἶπε: «Ὅποιος πιστεύει ὅτι δέν τίθεται πλέον τό αἰώνιο ἐρώτημα περί εἰρήνης καί πολέμου στήν Εὐρώπη μπορεῖ νά πλα­νᾶ­ται οἰκτρά. Οἱ δαίμονες δέν ἔχουν φύγει, ἁπλῶς κοιμοῦνται»! (βλέπε «Κ», 17.3.2013)

w ΟΙ ΔΥΟ ΑΥΤΕΣ ἐπικλήσεις (ἀπό ἀδιάφορους καί στυγνούς τεχνοκράτες), τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ καί τοῦ ΔΑΙΜΟΝΑ, ἔχουν πολλαπλῆ σημασία, προφητική ἴσως, γιά ὅ,τι θά ἐπακολουθήσει ἀργά ἤ γρήγορα. Ὁ ἕνας ἐπικαλεῖται τόν Χριστό ὡς τήν τελευταία εὐκαιρία γιά τή σωτηρία τῆς Εὐρώπης καί ὁ ἕτερος ἀναγνωρίζει καί προειδοποιεῖ ὅτι ὁ Δαίμονας καιροφυλακτεῖ μαζί μέ ἄλλους γιά τό ὁλοκαύτωμα τοῦ Δ΄ Ράϊχ.

 ΓΙΑΤΙ, ΠΟΙΟΙ ἄλλοι, ἐκτός ἀπό τούς Γερμανούς «δαίμονες», ἐπιβουλεύονται τόσο ἀπροκάλυπτα τήν εἰρήνη στήν περιοχή, μέ τόν οἰκονομικό πόλεμο πού ἔχουν κηρύξει στούς λαούς τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ νότου; (Δέν παραβλέπουμε καί τόν ἄθλιο δάκτυλο τοῦ ἀμερικάνικου παράγοντα πού πάντα κινεῖ στό σκότος τά ἐγκληματικά σχέδια του. Ὑπενθυμίζουμε τήν «Συμμαχική Διάσκεψη Εἰρήνης τῶν Παρισίων» (τό 1946)  ἡ ὁποία ἐπιδίκασε τότε στήν Γερμανία νά ἀποδώσει ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ στήν Ἑλλάδα, γιά τίς ἀνυπολόγιστες καταστροφές ἀπό τούς χιτλερικούς της Κατοχῆς, πλήν οἱ δόλιοι ἀμερικάνοι, οἱ χασάπηδες τῶν λαῶν, μέ ἐντολή στούς προδότες Ἕλληνες πολιτικούς, δέν ἀπαίτησαν τίς ὀφειλόμενες ἀποζημιώσεις. Τό ἴδιο κάνουν καί τώρα, μᾶς ἐγκατέλειψαν στά νύχια… τῶν χιτλερικῶν).

 ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ εἶναι πράγματι ἐδῶ. Ὁ Γιοῦνκερ χαρακτήρισε τούς εὐρωπαίους πολιτικούς: Δαίμονες(!!) Τό δαιμονικό δίδυ­μο Μέρκελ-Σόϊμπλε κυριαρχεῖ παντοῦ. Κινεῖ ἐπιθετικά τό δάχτυλο καί ἐκβιάζει ἀπό θέσεως οἰκονομικῆς ἰσχύος ὁλόκληρη τήν Εὐρώπη, μέ ἤπιο ἤ μέ βίαιο τρόπο. Οἱ δύο ἀπεχθεῖς νεοναζί πολιτικοί, ἔχουν γίνει οἱ βου­λιμικοί «νεκρόφιλοι» τῶν πτωματικῶν λαῶν τοῦ εὐ­ρω­παϊ­κοῦ νότου. Ἡ μορφή καί μό­νον ὡς θέαση τοῦ αἱ­μοβόρου κ. Σόϊ­μπλε προκαλεῖ τρόμο καί ἀποτροπιασμό ἡ κυνι­κότητα του. Ἕνας τε­χνο­κράτης ἀδίσταχτος τοκογλύφος, ζωντανό φάν­τασμα πού ἀναστήθηκε μέσα ἀπό τά ἐρείπια τῶν γρα­φείων τῶν S.S. καί τῶν φούρνων τοῦ Ἄουσβιτς.

w Η ΚΥΡΙΑ ΠΑΛΙ μέ τά ταγιεράκια, πού θυμίζουν παραλλαγή ἀπό τίς στολές τῶν ἀξιωματικῶν τῆς Γκεστάπο, μέ τό παγερό ὅσο καί εἰρωνικό χαμόγελο «ψυχοπονετική-δακρύζει» γιά τούς πονεμένους… Ἕλ­ληνες. Ἡ σέχτα τῆς λουθηρανικής ἠθι­κῆς (τό «ναζιστικό» κόμμα τῆς κυρίας, ἔχει λογότυπο χριστιανοδημοκρατικό) ὑβρίζει τόν χριστιανισμό τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀλληλεγγύης ἀντικαθιστώντας τον μέ τήν πίστη στόν μαμωνᾶ τῆς τοκογλυφίας καί τῶν ἀντίχριστων τραπεζιτῶν.

w Η ΛΥΣΗ εἶναι μία: γιά νά μήν χρεωκοπήσει ὁλοσχερῶς ὁ νότος καί οἱ λαοί του ἐξαθλιωθοῦν περισσότερο, τό δίδυμο πρέπει νά ξεδοντιαστεῖ καί οἱ «δαίμονες» νά ἐξορισθοῦν ἐδῶ καί τώρα εἰς χώραν μακρινήν καί ἀγρίαν, γιά νά πληρώσουν σταλαγματιά-σταλαγματικά τά αἱμοβόρα ἔνστικτά τους. Ἄν περιμένουμε νά… αὐτοκτονήσουν (γιατί κάπως ἔτσι θά καταλήξουν) ὅπως ὁ Χίτλερ…, ἡ αὐτοκτονία ἴσως ἀργήσει καί τά ἐρείπια τῶν λαῶν θά σκεπάζουν τήν Εὐρώπη(!!) Ἐδῶ καί τώρα νά μᾶς ἀδειάσουν τή γωνιά τῆς φρίκης… «εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτενεῖ δεῖ αὐτόν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι…» Καί τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ δέν διαψεύδεται!!

w ΟΙ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ μᾶς δίδαξαν ὅτι γιά ἕνα Γερμανό σκοτωμένο ἀναλογοῦν πενήντα (50) Ἕλληνες γαζωμένοι μέ πολυβόλα, ὅπως στά Καλάβρυτα καί στό Δίστομο. Μήπως τώρα πρέπει νά βρεθοῦν «τυραννοκτόνοι» ἀποφασισμένοι ἀπό τόν Νότο καί νά στείλουν Γερμανούς σέ μακρινό προορισμό σέ ἀνάλογα ἀντίποινα γιά ὅλους ἐκείνους τούς δύστυχους, πού σήμερα αὐτοκτονοῦν ἤ πεθαίνουν ἀπό τήν πείνα στήν… Εὐρωζώνη;

Περ. “Χρ. Βιβλιογραφία”

Ιεροσυλία!. Πάλι βεβήλωσαν τον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης Κωνσταντινουπόλεως με την ανοχή του κ. Βαρθολομαίου

Ενώ οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θεατές   με αμβλυμμένη συνείδηση  χειροκροτούν αναίσθητοι... 

Ἀλλὰ ὁ πρῶτος διδάξας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ κ. Βαρθολομαῖος!

 Κατάντησαν τον Ναό  της Αγίας  Ειρήνης Κωνσταντινουπόλεως ... νυχτερινό κέντρο! με την ανοχή του  κ. Βαρθολομαίου

Πρόκληση και ιεροσυλία! Μία από τις τουρκικές σειρές που το τελευταίο διάστημα εισέβαλαν στην ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα, το «Ενα αστέρι γεννιέται», που προβάλλεται καθημερινά από τη συχνότητα του Mega, υπέπεσε σε μεγάλο σφάλμα, αφού μετέτρεψε ορθόδοξη βυζαντινή εκκλησία σε... νυχτερινό κέντρο! Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι παραγωγοί της σειράς μετέτρεψαν το ιερό του ιστορικού ναού σε... πάλκο με ορχήστρα και τραγουδίστριες να διαγωνίζονται στο ποια είναι η καλύτερη στα τουρκικά άσματα.
Οι Ελληνες τηλεθεατές που παρακολούθησαν το συγκεκριμένο επεισόδιο της καινούργιας τουρκικής σειράς έμειναν με το στόμα ανοιχτό, όταν σε ένα γενικό πλάνο η κάμερα αποκάλυψε πως η σκηνή μιας οντισιόν διαδραματιζόταν μέσα σε έναν ορθόδοξο χριστιανικό ναό.

Συγκεκριμένα, σε μία στιγμή που η «γυαλιστερή» τραγουδίστρια, με μοβ τουαλέτα στολισμένη με παγιέτες... ερμήνευε ένα τουρκικό κομμάτι (και... λουζόταν με χαρτοπόλεμο) το πλάνο «άνοιξε» και είδαμε έναν μεγάλο σταυρό που υπήρχε πάνω από τον χώρο! Χωρίς αμφιβολία ο ορθόδοξος ναός που χρησιμοποιήθηκε γι' αυτό το προκλητικό τηλεοπτικό ανοσιούργημα δεν είναι άλλος από αυτόν της Αγίας Ειρήνης (βρίσκεται κοντά στην Αγια-Σοφιά), που ανεγέρθη στην Κωνσταντινούπολη από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και κουβαλάει ιστορία πολλών αιώνων, μάλιστα ονομαζόταν και «Πατριαρχείο».
Να σημειώσουμε ότι πριν από τέσσερα χρόνια, ο Σύλλογος αποφοίτων Ζωγραφείου και ο Σύνδεσμος Μουσικοφίλων του Πέρα είχαν πάρει ειδική άδεια προκειμένου να γίνει η συναυλία της Φωτεινής Δάρρα με τραγούδια των Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκου, Παπαδημητρίου, συνοδεία της ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής και τη χορωδία της ΕΡΤ, υπό την διεύθυνση του μαέστρου Ανδρέα Πυλαρινού.

Παρών ήταν τότε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ωστόσο η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε χαμηλούς τόνους, χωρίς προκλητικό ρεπερτόριο και με απόλυτο σεβασμό στον χώρο. Μάλιστα, είχε ενταχθεί στο εορταστικό πρόγραμμα «Πόλη - Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2010».

Οι κατατρεγμοί των πιστών στην εποχή του Αντίχριστου!

Ο Θεός προστατεύει τον Προφήτη Του.

Αλλ’ όμως ο Θεός, αγαπητοί μου, προστατεύει τον Προφήτη Ηλία από την οργή του Αχα­άβ, αλλά και από τον ενσκύψαντα λιμό, την πείνα που έπεσε.

«Και εγένετο ρήμα Κυρίου προς Ηλιού», και δόθηκε εντολή από τον Κύριο προς τον Ηλία: «πορεύου εντεύθεν κατά ανατολάς και κρύβηθι εν τω χειμάρρω Χορράθ- του επί προσώπου Ιορδάνου. και έσται εκ του χειμάρρου πίεσαι ύδωρ, και τοις κόραξιν εντελούμαι διατρέφειν σε εκεί». Φύγε, κρύψου. Φύγε, κρύψου σ’ εκείνον τον χείμαρρο, τον Χορράθ, που βλέπει προς τα ανατολικά και που χύνεται στον Ιορδάνη. Πήγαινε κρύψου εκεί. Εκεί θα βρεις νερό -γιατί νερό δεν υπήρχε, εξ αιτίας της ανομβρίας. Εκεί θα βρεις νερό κι εγώ θα στέλνω τα κοράκια μου, που εγώ τα παραγγέλλω να το κάνουν αυτό, να σε διατρέφουν.

Ο λαός του Θεού οφείλει να κρυφτεί.

Προσέξτε, αγαπητοί. Αυτά τα λόγια του Θεού είναι παμμέγιστης σημασίας. Δεν αφορούν μόνο στον προφήτη Ηλία -θα το δείτε στη συνέχεια- αφορούν και σ’ εμάς

Τι είπε ο Θεός στον Προφήτη Του; «Και κρύβηθι» (=κρύψου). Αυτό το «κρύβηθι», είναι ένα σπουδαίο σημείο για τον λαό του Θεού στις δύσκολες ημέρες.

Αυτό μας θυμίζει εκείνο που λέει στον προφήτη Ησαΐα. «βάδιζε, λαός μου, λέει εκεί ο Θεός, είσελθε εις τα ταμιεία σου, απόκλεισον την θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως αν παρέλθη η οργή Κυρίου». Λαέ μου, περπάτα, μπες μέσα στα εσώτερα δωμάτια του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου, κρύψου για λίγο, «όσον όσον», έως ότου περάσει η οργή του Κυρίου.

Πού να πάει να κρυφτεί ο λαός του Θεού;

Έχουμε τη συνείδηση ότι είμαστε λαός του Θεού;

"Η ΑΦΑΝΤΑΣΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ" ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ως προς την αντιμετώπιση της ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ του Ο Ι Κ Ο Υ Μ Ε Ν Ι Σ Μ Ο Υ

πηγή : http://paterikiparadosi.blogspot.com/

Η ΑΙΡΕΣΙΣ  ΕΙΝΑΙ  ΝΟΣΟΣ

ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ και ΔΥΣΘΕΡΑΠΕΥΤΗ

«Ἡ ἀφάνταστη ἐλαφρότητα» τῶν Ἐπισκόπων (γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουμε παραλλαγμένη μιὰ παλαιότερη φράση) ἐπισημαίνεται σήμερα, ὅλο καὶ σὲ περισσότερους τομεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς.

Ἐμεῖς, σ' αὐτὸ ἐδῶ τὸ ἱστολόγιο, ἀναφερόμαστε κυρίως στὴν ἐλαφρότητα (δηλαδὴ ἐγκληματικότητα) μὲ τὴν ὁποίαν ἀντιμετωπίζουν οἱ Ἐπίσκοποι τὴν παναίρεση τῆς ἐποχῆς μας, τὸν Οἰκουμενισμό, ὅσο κι ἂν αὐτὸ κουράζει.

Εἶναι τραγικὴ ἡ διαπίστωση, πὼς δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει σὲ καμιὰ ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ περίοδο αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία, ἡ ἀπραξία, ἡ ὑποβάθμιση μιᾶς αἱρέσεως, μιᾶς αἱρέσεως μάλιστα ποὺ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ ἁγίους ἀνθρώπους ὡς ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ και ὡς ἡ «ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας». Μιᾶς αἱρέσεως, ποὺ ἔχει ἐμφανισθεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ποὺ ἐπεκτείνεται ἁλματωδῶς, ποὺ πλέον, ὄχι μόνο οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς πιστούς, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἱερεῖς καὶ Ἐπίσκοποι, δὲν μποροῦν νὰ ξεχωρήσουν (ἢ δὲν τολμοῦν νὰ ποῦν) ποιοί εἶναι οἱ αἱρετικοὶ καὶ ποιοί οἱ Ὀρθόδοξοι, τί ἀνήκει ἀπὸ τὶς καθημερινες πράξεις μας καὶ τὰ πιστεύματά τους στὴν αἵρεση, καὶ τί ἀνήκει στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.

Στὴ σημερινὴ ἀνάρτηση θὰ παραθέσουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ σχετικὸ βιβλίο, ποὺ προσφέρει κάποια ἁγιοπατερικά κείμενα, διὰ τῶν ὁποίων ἐπισημαίνεται ἡ ἐπικινδυνότητα τῆς αἱρέσεως, τὸ δυσθεράπευτο τῆς αἱρέσεως καὶ ἡ μολυσματικότητά της, θέματα ποὺ ἀντιπαρέρχονται οἱ σύγχρονοι ποιμένες-Ἐπίσκοποι, μὲ τὸ ἀστεῖο ἐπιχείρημα, ὅτι αὐτὰ θὰ τὰ ξεκαθαρίσει μιὰ μελλοντικὴ Σύνοδο, σὰν κι αὐτὴ ποὺ ἀγωνίζεται νὰ στήσει τὸ Φανάρι, ἀποτελούμενη ἀπὸ ἐκείνους τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ χαρακτηρίζονται αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές!!!

Τὰ πατερικὰ κείμενα, λοιπόν, τοῦ βιβλίου, ἔχουν ἐπιλεγεῖ μὲ σκοπὸ νὰ ἐξηγήσουν, νὰ φωτίσουν λίγο, αὐτὸ ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἐξηγήσουν οἱ ποιμένες στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ:

Ὅτι ἡ αἵρεση εἶναι μιὰ δυσθεράπευτη πνευματικὴ κατάσταση, ποὺ δὲν θεραπεύεται μὲ Διαλόγους καὶ συμπόσια. Ἡ αἵρεση δὲν εἶναι κάτι ποὺ μποροῦμε νὰ τὸ ἀντιπαρέλθουμε, ἐνδιαφερόμενοι ΜΟΝΟ γιὰ τὴν θεραπεία τῶν παθῶν, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἀτομικὴ σωτηρία μας, διότι αὐτὴ κατορθώνεται μόνο μέσα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη· κι ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη ἀλλοιώνεται, ἔστω καὶ ἐλάχιστα, πόσο μᾶλλον ἂν ἀλλοιώνεται συστηματικὰ καὶ πολυχρόνια, ὅταν ἀφήνεται νὰ μολύνεται ἀπὸ τὶς κακόδοξες διδασκαλίες, πρακτικές, ἀκούσματα καὶ θεάματα τῶν τάχα «ἀδελφῶν» Ἐκκλησιῶν, ὅταν δὲν ἀκολουθοῦμε τοὺς Πατέρες ποὺ διδάσκουν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τότε ποῦ στηρίζετε ἡ σωτηρία μας;

Δὲν εἶναι Ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, νὰ μὴ ἀλλάζουμε οὔτε ἕνα γιῶτα, οὔτε κάτι τι τὸ παραμικρό ἀπὸ τὰ παραδοθέντα;

 Τὸ κείμενο εἶναι μεγάλο καὶ παρουσιάζεται γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν θέσει μέσα ἀπὸ σχόλια σχετικὰ ἐρωτήματα, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἄλλους προβληματίζονται γιὰ τὸ θέμα.

Εορτή μοιρασμένη στα παρελθόντα και τα έσχατα

   πηγη:http://paterikiparadosi.blogspot.com/

Η  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ  ΤΟΥ  ΠΡΟΦΗΤΗ  ΗΛΙΑ

Εἶναι ὁ προφήτης τῶν ἐσχάτων. Ὁ προφήτης ποὺ ἐμφανίζεται στὴν ἱστορία τρεῖς φορές. Τὴν πρώτη φορὰ ἀνελήφθη «ὡς εἰς οὐρανόν». Τὴν δεύτερη ἐμφανίστηκε μαζί μὲ τὸν προφήτη Μωϋσῆ κατὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου. Καὶ τὴν τρίτη θὰ ἐμφανισθεῖ στὰ ἔσχατα χρόνια, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Στὰ ἔσχατα πού, ἂν καὶ δὲν μποροῦμε νὰ προσδιορίσουμε ἀκριβῶς, πλησιάζουν. Ὁπότε κατὰ κάποιον τρόπο εἶναι ὁ προφήτης μας. Ἀκόμα κι ἂν δὲν ξέρουμε, ἂν θὰ δοῦμε ἐμεῖς ἢ τὰ παιδιά μας τὶς συγκεκριμένες στιγμὲς ποὺ περιγράφει ἡ Ἀποκάλυψις, ζοῦμε ὅμως κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἐσχάτων καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς Βασιλείας.

   Στὴν συνέχεια παραθέτουμε δυὸ τμήματα ἀπὸ κείμενο τοῦ καθηγητὴ Πανεπιστημίου (Γ. Γαλίτη) καὶ ἀπὸ ὁμιλία τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου, τοῦ ὁποίου οἱ ὁμιλίες ὁμολογουμένως ἔχουν μιὰ προφητικὴ διάσταση. Τὸ ἕνα μὲ τὸν τίτλο «Ζητεῖται Ἠλίας» συμπληρώνεται ἀπὸ τὸ ἄλλο μὲ τίτλο «Ὁ προφήτης Ἠλίας στὴν ἐποχή του καὶ στὰ ἔσχατα».

Ζ η τ ε ῖ τ α ι    Ἠ λ ί α ς

Γεώργιος Α. Γαλίτης Γ.

(Ὁμότιμος Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν)

 Ἐποχές παράλληλες

Στό Βόρειο βασίλειο, τό ἐπονομαζόμενο «τοῦ Ἰσραήλ», ἡ κατάσταση ἦταν ἀπελπιστική. Κρατική αὐθαιρεσία, διαφθορά καί ὀργανωμένη προσπάθεια ἀπομακρύνσεως τοῦ λαοῦ ἀπό τίς πατροπαράδοτες ἀξίες. Ὁ λαός ἀρχίζει σιγά-σιγά νά ἐπηρεάζεται ἀπό τίς θρησκεῖες τῶν γύρω λαῶν καί τά ἔθιμά τους, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀλλοίωση τῆς ἐθνικῆς φυσιογνωμίας καί ταυτότητάς του.

Στό ἀποκορύφωμα ἔφθασε ἡ κατάσταση, ὅταν ὁ βασιλιάς Ἀχαάβ (873-854) νυμφεύθηκε τήν δυναμική Ἰεζάβελ, κόρη τοῦ βασιλιᾶ τῆς Τύρου. Ἡ Ἰεζάβελ ἔφερε μαζί της ὡς «προίκα» τή λατρεία τοῦ Βάαλ-Μελκάρτ, τήν ὁποία ἐπιδίωξε νά ἐπιβάλει ὡς κρατική. Ὑπονόμευσε μέ κάθε τρόπο τήν πίστη τοῦ λαοῦ, ἐφόνευσε τούς θρησκευτικούς ἡγέτες, κατάστρεψε τούς ἱερούς τόπους καί στή θέση τους ἀνήγειρε βωμούς φοινικικῶν θεῶν. Πλῆθος λαοῦ ἐγκατέλειψε τήν λατρεία τοῦ ἑνός Θεοῦ καί προσχώρησε στήν ξενόφερτη πολυθεΐα.

Ἔλεγχος τοῦ προφήτη.

Καί τότε ἐμφανίζεται ὁ Ἠλίας. Παρουσιάζεται στόν Ἀχαάβ καί τόν ἐλέγχει δριμύτατα, ἐπισύροντας ἔτσι τήν μήνη τῆς Ἰεζάβελ... Ὁ ζηλωτής Προφήτης ἔμεινε στήν ἱστορία ὡς ἕνα αἰώνιο σύμβολο τῆς ἀνυποχώρητης ἀγωνιστικότητας.

Λείπει ὁ Προφήτης

Σᾶς θυμίζουν τίποτε ὅλα αὐτά; Ἄν ναί, τότε μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἐποχές παράλληλες. Μέ τή διαφορά, ὅτι μᾶς λείπει ὁ Προφήτης. Ἐμφύλιες αἱματηρές συγκρούσεις καί καταστρεπτικούς ἐθνικούς διχασμούς ζήσαμε καί ἐμεῖς. Αὐθαιρεσία, διαφθορά, συστηματική ὑπονόμευση τῶν ἀξιῶν καί τῆς πίστης πού στήριξε καί ἔθρεψε τό λαό μας, πόλεμος στή Ἐκκλησία καί ἐπιχείρηση ἀπαξίωσης τῶν ταγῶν της, δόλιες μεθοδεύσεις, σφετερισμοί ξένης περιουσίας, διαφθορά στή δημόσια διοίκηση καί στή δικαιοσύνη, ἄδικες ἀποφάσεις, ὀργανωμένη προσπάθεια παραχάραξης τῆς ἐθνικῆς φυσιογνωμίας καί ἀλλοίωσης τῆς ταυτότητάς μας στό ὄνομα μιᾶς ἀκατανόητης πολυπολιτισμικότητας καί τῆς ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποίησης, ὅλα αὐτά ὑποσκάπτουν τό ἦθος τοῦ λαοῦ καί ἀπειλοῦν τήν ὕπαρξή του, ὅπως καί στήν ἐποχή τοῦ Ἀχαάβ καί τοῦ Ὀχοζία.
Καί τότε ὁ Θεός ἔστειλε τόν Ἠλία…

Ἄν οἱ καιροί εἶναι παράλληλοι, νά ἐλπίσουμε, ὅτι καί τώρα ὁ Θεός θά στείλει κάποιον Ἠλία; Κάποιον μέ πύρινο λόγο, μέ ἔνθεο ζῆλο, μέ ἄκαμπτο φρόνημα, ἀνυποχώρητο ἐλεγκτή κάθε παρανομίας, ἀδιάφθορο τιμητή κάθε παρεκκλίσεως. Εἶναι πολύ αὐτό ποὺ ζητᾶμε; Εἶναι οὐτοπία νά τό περιμένουμε; Ἤ εἴμαστε τόσο σεσηπότες, ὥστε κάθε ἐλπίδα εἶναι φρούδα;

Ἐν πάση περιπτώσει…ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΛΙΑΣ!

Ὁ πρ. Ἠλίας στὴν ἐποχή του καὶ στὰ ἔσχατα

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος (Ἡ ὁμιλία ἔγινε στὶς 20-7-1986)

Η Ελλάδα στα χνάρια του παλαιού Ισραήλ, έτοιμη να υποστεί τις ίδιες συνέπειες.

Και ερχόμαστε τώρα να ρωτήσουμε: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά μας βρουν, θα λέγαμε πού θα οφείλονται; Τί λέτε; είναι δυνατόν να υποστούμε μια τυχόν -τυχόν!- συρρίκνωση των συνόρων μας; Ξέρετε ότι πάλι μπορούμε να γίνουμε μικρότεροι; Αγαπητοί μου, το ξέρετε ότι μπορούμε να γίνουμε πάλι μικρότεροι στα σύνορά μας;… Δεν υπάρχει τίποτα το αμετάθετο και σίγουρο. Από πού θα έχει το αίτιό του το θέμα; Ακόμη, αν υποστούμε σαν λαός μια δυσπραγία οικονομική ή ακόμα και μια κοινωνική αναστάτωση, από πού θα έχει την αφετηρία της αυτή όλη η κατάσταση; Ασφαλώς από την αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία.

Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για όλο τον κόσμο;

Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; Όταν σήμερα κηρύσσεται το κήρυγμα, της μετανοίας το κήρυγμα, και λέγονται αυτά που λέγονται, τί νομίζετε ότι είναι; Αυτά που σας λέω τώρα τί νομίζετε ότι είναι; Νομίζετε ότι είναι ένα φιλολογικό κήρυγμα, για το οποίο μπορούμε να λέμε ότι είναι μόνο λόγια; Όχι. είναι κήρυγμα μετανοίας, είναι κήρυγμα αφυπνιστικό! Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και φωνάζει. φωνάζει και χρησιμοποιεί, θα λέγαμε, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες μας είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό.

Ελέγχει λοιπόν φοβερά ο Προφήτης. Έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.

Αν για τους απίστους θα είναι φοβερός, τότε για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία.

Αλλά και για τους απίστους θα είναι φοβερός ο Προφήτης.

Μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον άλλο Προφήτη, τον Ενώχ, και θα τους κρεμάσει, θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι -ακούστε. θα χαρούν!- ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί επιτέλους απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του… Οι αμαρτωλοί λοιπόν άνθρωποι θα χαρούν. Αλλά θα σταθή όμως φοβερός, γιατί σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος!

Αλλά εάν για τους απίστους ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Γι’ αυτό και ο ύμνος των Πατέρων στο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ, στο 48ο κεφάλαιο, στην Παλαιά Διαθήκη, που αναφέρεται στον προφήτη Ηλία, τελειώνει ως εξής: «μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»44, ευτυχισμένοι αυτοί που θα σε δουν, ή που σε βλέπουν, αυτοί που ζουν στολισμένοι με αρετές. κι εμείς θα ζήσουμε και θα σε δούμε. Ο Σειράχ ζει περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Προφήτη. Λέει «θα σε δούμε»!

Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ’ όλους που θα αναστηθούν.

Αγαπητοί μου, τον προφήτη Ηλία τον είδαν με χαρά και ελπίδα πρώτα-πρώτα εκείνοι οι εφτά χιλιάδες άνδρες στην εποχή του, όταν ήταν κρυμμένοι και δεν φανέρωναν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. τότε που ο Προφήτης με παράπονο έφθασε να πει στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!». «Όχι, Ηλία. ήταν η ελπίδα τους ο Προφήτης! εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.» Αυτοί οι εφτά χιλιάδες άνδρες, άμα έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν.

Αλλά θα τον δουν με χαρά και ελπίδα και οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ευσεβείς, οι δίκαιοι, θα πουν: «Ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε ο Ηλίας! Ελέγχει τον Αντίχριστο. Ήλθε ο Ηλίας!… Τα βάσανά μας τελειώνουν! Έρχεται ο Χριστός!…». Θα είναι λοιπόν και η ελπίδα των δικαίων των εσχάτων.

Θα τον δουν ακόμη και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν «και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα», όπως τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Γιατί κι εμείς θα ζήσουμε, όπως έγραφε ο συγγραφέας της Σοφίας Σειράχ το 200 π.Χ.

Αγαπητοί μου, αυτή είναι με λίγα λόγια η θαυμαστή προσωπικότητα του αγίου προφήτου Ηλιού. Κι εμείς, τελειώνοντας, τί άλλο θα μπορούσαμε να πούμε; Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!…

http://www.agonas.org/pdf/1110.pdf

Περί συγχρόνων Επισκόπων, Διαλόγων και κληρικαλισμού-επισκοποκεντρισμού

Ἡ “Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία” εἶναι ἕνα μικρὸ περιοδικὸ ποὺ δημιούργησε ὁ ἱδρυτὴς τῶν ἐκδόσεων «ΤΗΝΟΣ», Στυλιανὸς Λαγουρὀς. Μέσα ἀπ’ αὐτή, διατυπώνει εὐθαρσῶς ἀλήθειες ποὺ σπάζουν κόκκαλα. Ἀλήθειες ποὺ κρύβουν ἀπὸ δειλία ἢ σκοπιμότητες οἱ ἄλλοτε θαρραλέοι Ὀρθόδοξοι Ἔντυποι σχολιαστὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικαιρότητας. Ὅλοι δηλαδὴ ἐκεῖνοι, ποὺ σήμερα ἔχουν τὸν τίτλο τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ στηλιτεύουν κάποια ἀπὸ τὰ κακῶς κείμενα, ἀλλὰ ταυτόχρονα, συμπλέουν μὲ τοὺς στηλιτευόμενους!

Μπαίνουμε ἢ ζοῦμε ἤδη στὴν ἐποχὴ ποὺ προφήτευσε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, κατὰ τὴν ὁποία οἱ ἱερωμένοι θὰ πέσουν πολὺ χαμηλά, θὰ προδώσουν τὸν ρόλο τους, δὲν θὰ ἀποτελοῦν τὸ καθοδηγητικὸ παράδειγμα γιὰ μᾶς τοὺς λαϊκούς.

«Θα ψάχνετε νὰ βρεῖτε κάποιον πνευματικὸ νὰ ἐξομολογηθεῖτε, καὶ δὲν θὰ τὸν βρίσκετε», μᾶς  εἶχε πεῖ πρὶν μερικὰ χρόνια Αἰγιώτης γέροντας.

Καὶ πράγματι, στὴν ἐποχὴ μας βρίσκει κανεὶς πνευματικοὺς “ἐξ ἡμισείας”  ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι:

α. Ἔχουν ἀπομνημονεύσει καὶ βιώσει μεγάλο μέρος τῆς ἀσκητικῆς καὶ νηπτικῆς πατερικῆς θεολογίας, τὴν ὁποία ὅμως ἐφαρμόζουν μέσα στὰ ἀδιαφανῆ πλαίσια μιᾶς οἰκουμενιστικῆς προοπτικῆς (ποὺ ἀδιάκριτα ἔχουν ἀποδεχθεῖ), καὶ διαμέσου αὐτῆς τῆς ποιμαντικῆς καθοδηγοῦν “ἐν ἀδιακρισία” τὰ πνευματικά τους τέκνα, προβάλλοντες ἢ ἀποδεχόμενοι τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ διακριτικοῦ γέροντα (ὡς ἕνα εἶδος γκουροῦ) καὶ ἀπαιτοῦντες ὑπακοή. Μέσα σ'  αὐτὰ τὰ πλαίσια ἐργάζονται κατευθύνοντας τοὺς ποιμαινόμενους, μὲ ἀποτέλεσμα τὰ τέκνα τους νὰ βιώνουν ψυχαναγκαστικὰ πλευρὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ζώντας μία φαντασιακὴ κατάσταση, ὡς κατὰ “φαντασίαν χριστιανοί”, σύμφωνα μὲ τὸν ἀείμνηστο καθηγητὴ Ἰωάννη Κορναράκη,

Ερμηνεία εις την Αποκάλυψη, 3η συνέχεια από τη 5η Ομιλία που έγινε στις 16-11-1980 «καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα» (Α Ιωάννου. 2,20)

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.193

Αποκαλυψη του Ιωαννου

Ομιλίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου από το μακαριστό γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο.

Ερμηνεία εις την Αποκάλυψη, 3η συνέχεια από τη 5η Ομιλία που έγινε στις 16-11-1980

«καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ

τοῦ ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα»

(Α Ιωάννου. 2,20)

Στήν Καινή Διαθήκη, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Πέτρος παίρνει τά τῆς Παλαιᾶς καί τά ἀνανεώνει πλέον καινοδιαθηκικῶς ὡς ἑξῆς: «ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν». Ποιοί; Σεῖς, οἱ Χριστιανοί. Ὄχι πλέον ἡ Συναγωγή· σεῖς, οἱ Χριστιανοί. «βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν». Ὥστε λοιπόν τό «ἔθνος ἅγιον» καί τό «βασίλειον ἱεράτευμα» δέν εἶναι πλέον γιά τούς Ἑβραίους· εἶναι γιά τούς Χριστιανούς! Αὐτό εἶναι· αὐτό εἶναι τό φῶς τῆς Καινῆς Διαθήκης· νέα διάσταση παίρνει τό πρᾶγμα. «ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς»¹³.

Βλέπετε πουθενά νά ὑπάρχει τό ὑλιστικό στοιχεῖο; Πουθενά! Γι’ αὐτό ἀκριβῶς θά λέγαμε αὐτοί πού θά ’θελαν νά κάνουν χριστιανικά κόμματα γυρίζουν πίσω στήν Παλαιά Διαθήκη. Πέφτουν, ἤ τό καταλαβαίνουν εἴτε δέν τό καταλαβαίνουν, ἤ συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα, πέφτουν στό ἴδιο λάθος πού ἔπεσαν οἱ Ἑβραῖοι. Στό ἴδιο ἀκριβῶς λάθος!

Συνεπῶς κάθε πιστός πού εἶναι βαπτισμένος καί εἶναι χρισμένος μέ τό ἅγιο Μύρο εἶναι «προφήτης», «ἱερέας» καί «βασιλέας».

Ἀλλά τί σημαίνει ἐγώ, ὁ Χριστιανός, πού βαπτίσθηκα καί χρίσθηκα, ὅτι εἶμαι «προφήτης», «ἱερέας» καί «βασιλέας»; Τί σημαίνει αὐτό;

Ερμηνεία εις την Αποκάλυψη (B) 2η συνέχεια από τη 2η Ομιλία ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΗΛΙΝΑΙΟΥπου έγινε 18 -10-1980

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  α.φ.192 

Η φυσική θεία αποκάλυψις έχει τρεις σφαίρες, μέσα στις οποίες ο Θεός αποκαλύπτεται στην δημιουργία Του: πρώτα-πρώτα είναι αυτή αύτη η δημιουργία, δεύτερον είναι αυτός ούτος ο άνθρωπος, και τρίτον είναι η Ιστορία, η ανθρώπινη. Ακόμη είναι και η ιστορία της κτίσεως, δηλαδή η ιστορία αυτής ταύτης της κτίσεως. αλλά, όταν λέμε Ιστορία, εννοούμε κυρίως τα ανθρώπινα γεγονότα.

Δια της δημιουργίας ο Θεός φανερώνει τον εαυτόν Του, κατά τον λόγον του αποστόλου Παύλου -Προς Ρωμαίους, 1, 20: «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης». Ότι δηλαδή μέσα στη δημιουργία γνωρίζομε τις ιδιότητες του Θεού κατά καταφατικόν τρόπον. Όχι κατά αποφατικόν τρόπον, που σας είπα προηγουμένως, αλλά κατά καταφατικόν. μέσα από τα ίδια τα δημιουργήματα. Όταν έχωμε ένα αχανές σύμπαν, που όχι μόνο με το τηλεσκόπιό μας δεν έχουμε φθάσει στις εσχατιές του, αλλ’ ούτε καν με την φαντασία μας -και δεν μπορούμε να φαντασθούμε ένα σύμπαν με εσχατιές. δεν μπορούμε να το συλλάβωμε αυτό το πράγμα. αλλά εξ ίσου δεν μπορούμε να συλλάβωμε και ένα σύμπαν χωρίς εσχατιές, χωρίς τέρμα δηλαδή-, όταν λοιπόν έχωμε ένα σύμπαν τέτοιο, τότε ποιος πρέπει να είναι ο Θεός!... Τότε ο Θεός πρέπει να είναι Αΐδιος! Αιώνιος! Άπειρος!

ΑΙΣΧΙΝΗΣ ΚΑΤΑ ΚΤΗΣΙΦΩΝΤΟΣ

Πελασγός ο Μιλήσιος προσψαυόμενος Αισχίνη Λόγον Κατά Κτησιφώντος

 …ή  Πελασγός ο Μιλήσιος Κατά Σόιμπλε

                                                                        

    Στα προηγούμενα χρόνια μερικοί άρχοντες, οι οποίοι αναλάμβαναν τα μεγαλύτερα αξιώματα και διαχειρίζονταν τα δημόσια έσοδα και οι οποίοι δωροδοκούνταν σε κάθε μια απ’ τις περιπτώσεις αυτές, παίρνοντας με το μέρος τους τους ρήτορες της βουλής και του δήμου, πολύ πριν εκπνεύσει ο χρόνος της αρχής που διαχειρίζονταν, κατόρθωναν να εξασφαλίσουν ευνοϊκές προϋποθέσεις για τη λογοδοσία τους με τιμητικά ψηφίσματα κι επαίνους, ώστε την ώρα που λογοδοτούσαν για τη διαχείριση της αρχής που ανέλαβαν να βρίσκονται σε δύσκολη θέση, όσοι ήθελαν να τους κατηγορήσουν και πολύ περισσότερο οι δικαστές.
Γι’ αυτό, πολλοί απ’ αυτούς που ήσαν υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουν, αν και συλλαμβάνονταν επ’ αυτοφώρω να κλέβουν τα χρήματα του δημοσίου, γλύτωναν απ’ τα δικαστήρια, και πολύ φυσικά.