ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ α.φ.199
ΕΓΙΝΕ TURBO
- Παπά, α… δεν μούστειλες τα χρήματα της τριμηνίας!
Σ’ ένα ίδρυμα αποκατάστασης ασθενών, νοσηλεύονταν
δύο αδελφές ηλικιωμένες κάτοχοι μεγάλης περιουσίας. Στο ίδιο ίδρυμα δέχονταν τη
φροντίδα των γιατρών και ιερέας της μητρόπολης που στήριξε το δεσπότη Λάρισας
σε… δύσκολους καιρούς, αλλά φτωχός.
Ο δεσπότης Ιγνάτιος επισκέπτονταν τακτικά τις δύο
αδελφές – «ήσαν γαρ πλούσιες σφόδρα» – όταν σε κάποια επίσκεψη, μια
νοσηλεύτρια, κινούμενη από ανθρωπιστικά αλλά και χριστιανικά ελατήρια, θεώρησε
αναγκαίο να ενημερώσει το δεσπότη λέγοντας: «Σεβασμιώτατε εδώ νοσηλεύεται και
κάποιος ιερέας σας».
Τι ήταν να το πει αυτό; Ο δεσπότης ξερόβηξε –
ένδειξη αμηχανίας – στραβομουτσούνιασε – φαίνεται δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη
που του χαλούσε τους σκοπούς της έλευσής του – αλλά «εποίησε την ανάγκην
φιλοτιμίαν» και ζήτησε να τον δει λέγοντας:
- Παπά, α… δεν μούστειλες τα χρήματα της τριμηνίας!
Άκουσε η παπαδιά τη δεσποτική ρήση και έγινε…
τούρμπο. Ποιος είδε το Θεό και δεν φοβήθηκε. Κι ενώ προηγουμένως τον υποδέχτηκε
με τον απαιτούμενο σεβασμό, με μετάνοιες και χειροφιλήματα, τώρα ξαναμμένη με
όσα άκουσε και χάνοντας την ψυχραιμία της ανταπάντησε:
- Τι λέτε, Σεβασμιώτατε! Εδώ ο παπάς πεθαίνει κι εσύ
ήλθες να τον ελέγξεις για τα χρήματα της τριμηνίας;
Εμείς που τον ακολουθούσαμε – εξιστορεί η νοσοκόμα –
μείναμε σύξυλοι. Βρήκε την ώρα – σκεφθήκαμε – να μιλήσει για χρήματα στον
άρρωστο! Όλοι περιμέναμε ν’ ακούσουμε λόγια πνευματικά, παρηγορητικά, λόγια
υπομονής, κι αντ’ αυτών… Θου, Κύριε… Κολαστήκαμε σήμερα. Ήταν να τ’ ακούσουμε
κι αυτό!
Και κάνοντας στροφή απομακρύνθηκε όσο πιο γρήγορα
μπορούσε.
Ο ιερέας, μετά από λίγες μέρες, άφησε τον κόσμο
τούτο. Έγινε η κηδεία και τα μνημόσυνα. Ο δεσπότης έλαμψε δια της απουσίας του.
Ούτε τρισάγιο δεν διάβασε για την ανάπαυση της ψυχής του «αδελφού» ιερέως…, σ’
αντίθεση με άλλες περιπτώσεις που η παρουσία του υπήρξε ιδιαίτερα έντονη.
Ακριβώς αυτή του η συμπεριφορά είναι που μας βάζει υποψίες.
Γι’ αυτό, όταν βλέπετε να πάει ο δεσπότης Ιγνάτιος σε
κηδείες, τριήμερα, εννιάμερα, τεσσαρακονθήμερα, εξάμηνα… ή βγάζει ημερολόγια,
κάτι έχει μυριστεί. Νά ’στε σίγουροι ότι σε κάποιο οικονομικό συμφέρον
αποβλέπει.
================================================
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ!
Είναι κατάντημα να βλέπει κανείς (φωτό) στο κέντρο του ναού τρεις
δεσποτάδες (Ελασσώνας Βασίλειο, Θηβών Γεώργιο και Καστοριάς Σεραφείμ – όλοι τους φίλοι του δεσπότη Λάρισας που
έρχονται στη Λάρισα για να τον στηρίξουν, και τον λαό να “ευλογήσουν” και
“σώσουν”) να
κάθονται σαν αυτοκράτορες περιστοιχιζόμενοι από 7-8 παπάδες σε στάση προσοχής,
μια μοναχή και το «πολυπληθές» (!) εκκλησίασμα δέκα επτά ατόμων. Ιδιαίτερα
τραγικός είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος: «Λαμπρό συλλείτουργο στην Καστοριά».
Κλαύσαμε, για το που φθάσατε
την Εκκλησία, που ο Κύριός μας την ίδρυσε δια του ιδίου του αίματος. Νιώθουμε
πολύ άσχημα όταν ο κόσμος σας γυρίζει την πλάτη. Ασφαλώς θα γνωρίζετε ότι οι πολιτικοί
γάμοι είναι πολλαπλάσιοι των θρησκευτικών και οι θρησκευτικές κηδείες μειώθηκαν
ενώ οι δηλώσεις παιδιών στους Δήμους αντί βαπτίσεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα
τελευταία χρόνια. Κι εσείς «άδετε των οικιών υμών εμπιπραμένων», κολακεύετε ο
ένας τον άλλο και ετοιμάζετε τον κατάλογο ονομαστηρίων, πανηγυριζόντων ναών που
θα επισκεφθείτε και εκδρομών που θα πραγματοποιήσετε για να περάσετε
«δεσποτικά». Τι κρίμα!!!
Το αν ο κόσμος πεινάει και ψάχνει στα σκουπίδια, δεν έχει θέρμανση και
ρούχα λίγο σας ενδιαφέρει αρκεί εσείς να ζείτε μέσα στη χλιδή των Φαραώ.
Αυτοθαυμάζεστε μπροστά στον καθρέφτη φορώντας στολές, μίτρες, πατερίτσες,
εγκόλπια που κοστίζουν χιλιάδες ευρώ. Δεν θ’ αργήσει η ώρα – το απευχόμαστε – που θα πάτε σε ναούς να λειτουργήσετε και θα
είστε μόνοι σας.
Αυτά τα καμώματά σας βλέπουν οι άθεοι, και όταν θάρθουν στην εξουσία θα
κόψουν τους μισθούς και από τους τίμιους και αγνούς εργάτες του Ευαγγελίου,
ιερείς.
Πετάξτε από πάνω σας ό,τι περιττό, ντυθείτε στα μαύρα όλες τις ώρες (και
στις θείες λειτουργίες) και αφού αντικαταστήσετε τις χρυσοποίκιλτες ράβδους με
την γκλίτσα του βοσκού κατεβείτε στο λαό να του μιλήσετε απλά, προφητικά για
μετάνοια και όχι φανφάρες ακαταλαβίστικες.
“Άγιοι” δεσποτάδες, βάλτε στα μάτια σας κολλύριο και κοιτάξτε τις
φωτογραφίες που σεις μοιράζετε στα Μ.Μ.Ε. για αυτοπροβολή. Εάν και τότε δεν
συγκλονισθείτε θα είσθε άξιοι της μοίρας σας. Προφθάστε για να μη χαίρονται οι
εχθροί της εκκλησίας με το ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ!
======================================================
Ήταν
Μάιος του 1960 όταν πραγματοποιήθηκαν εκλογές μητροπολιτών. Εφημερίδα της
Χαλκίδας έγραφε με πηχυαίους τίτλους για τον Πρωτοσύγκελό τους, που έγινε
δεσπότης Κασσανδρείας: «Πολλά να είναι τα έτη των νέων μητροπολιτών και
λίγες οι ημέρες των εχθρών τους», καθώς και την παρακάτω ευχαριστήριο
επιστολή με τα εξής καταπληκτικά και απίστευτα…:
«Την
Αυτού φίλην Σεβασμιότητα, τον μητροπολίτην Αττικής και Μεγαρίδος κ.κ. Ιάκωβον,
όστις, εισηγήσει της ημετέρας ταπεινότητος, εδέχθη να ψηφίση με τους 8 φίλους
του Ιεράρχας… Την Α.Ε. τον υπουργόν της Παιδείας κ. Γ. Βογιατζήν, ο οποίος
κατέβαλε πάσαν προσπάθειαν δια να συμπεριληφθώ εις το γκρουπ (!) του υπό τον
Μακαριώτατον ψηφοδελτίου… Τον φίλτατον δικηγόρον κ. Ι. Παναγιωτόπουλον, ο
οποίος συνέβαλε με τους τρεις επιστήθιους φίλους του Μητροπολίτες να εργασθούν
υπέρ της υποψηφιότητός μου… Τον διευθυντήν της εφημερίδος «Η Φωνή της
Εκκλησίας» κ. Δ. Μαυρόπουλον, εργασθέντα υπερανθρώπως προς τον σκοπόν αυτόν και
ιδιαιτέρως τον αγαπητόν συμπατριώτην μου εκ Παλατίων, αρχιγραμματέα της
Αγιωτάτης Μητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος κ. Αθανάσιον Παπαθανασίου, που
κατόρθωσε, προς χάριν μου, να πείση εις παραίτησιν τον διεκδικούντα την Ιεράν
Μητρόπολιν Κασσανδρείας, πρωτοσύγκελον της Μητροπόλεως Ηλείας, Ιερεμίαν
Καλαντζήν, άνευ της οποίας θα καθίστατο προβληματική η προαγωγή μου εις τον βαθμό
της Αρχιερωσύνης. Ευχαριστώ ευγνωμόνως» (εφ. «ΕΘΝΟΣ», Μάιος 1960).
Τα
χρόνια κυλούσαν, και τον Μάιο του 1994 κάτι αντίστοιχο έγινε, ίσως και
χειρότερο, – το ακούσαμε αλλά δεν το πιστεύαμε. Μάθαμε όμως τώρα πώς έγινε η
εκλογή του δεσπότη Ιγνάτιου Λάππα, από το νέο ημερολόγιο (2014) που κυκλοφόρησε
η μητρόπολη Λάρισας. Εκεί μέσα διαβάζουμε αυτά που λέγει ο ίδιος.
«Θάταν
σκόπιμο να αναφερθώ, είκοσι χρόνια μετά, σ’ αυτούς που με ανέδειξαν και μ’
έστειλαν εδώ πατέρα και επίσκοπο. Στον μακαριστό Θεσσαλό άνδρα (Αλήθεια
μόνο αυτός ήταν άνδρας;), τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ,
στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας που με ανέδειξε ποιμένα και Αρχιερέα αυτής της
ιστορικής Ιεράς Μητροπόλεως και σ’ όλους – ένα προς ένα – τους πριν και μετά
ευεργέτας μου…».
Ίδιο
το περιεχόμενο των Ευχαριστιών και των δύο, καθώς και ο μήνας εκλογής τους
(Μάιος). Τί σύμπτωση!
Κατά
τα άλλα, πότε με στεντορία φωνή από άμβωνος και πότε δια των εντύπων των
μητροπόλεών τους (περιοδικά, ημερολόγια) προσπαθούν να μας πείσουν ότι «η χάρις
του Παναγίου Πνεύματος εξελέξατο» αυτούς!
Ο
εμπαιγμός του Αγίου Πνεύματος καταφανής, και η προσπάθεια εξαπάτησης του
ποιμνίου κατάδηλος.
Εμείς,
λοιπόν, ευθυνόμαστε, όταν βγάζοντας τις πομπές τους στο φως αποδεικνύουμε ότι
είναι ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ;
===================================================
Όσοι
αναζητούσαν κάτι καλό στα κανάλια των τηλεοράσεων «τις Άγιες μέρες», θα έψαχναν
μάταια. Οι γιορτές των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και “του δωδεκαημέρου”
της παράδοσής μας, είχε εξοριστεί από ευτελή θεάματα, ακόμα και από την,
υποτίθεται, αναγεννηθείσα Δημόσια τηλεόραση. Υπάρχουν ντοκιμαντέρ για τους
Αγίους Τόπους, ταινίες, με βάση διηγήματα του Αγίου των ελληνικών γραμμάτων
Παπαδιαμάντη, ακόμα και πολλές ξένες ταινίες με μηνύματα στο πνεύμα των ημερών.
Παρ’ όλα αυτά τα κανάλια μας είχαν επιδοθεί σ’ ένα ξέφρενο μαγείρεμα, όπου
βέβαια κυριαρχούσαν, όχι οι παραδοσιακές ελληνικές συνταγές, αλλά ξενόφερτα
υλικά σε μια χειμαζόμενη από την κρίση κοινωνία. Τα κουρέλια των διασκεδάσεων
συνέχισαν το ταξίδι τους στο τίποτα.
Θεότητες
μιας αγοράς, την οποία κινεί το πιο σκληρό νόμισμα της μαζικής διασκέδασης,
όπου οι λέξεις παράδοση, θρησκεία, κατάνυξη έχουν εξοριστεί, εκεί στρέφουν το
κοινό, στο φωσφορίζον τίποτα. Επιβάλλουν ένα μιντιακό τελετουργικό αφελληνισμού
που καταστρέφει ιδιαίτερα τα νέα παιδιά! Μπορεί κάποιος να κλείσει την
τηλεόραση, όμως οι εικόνες του τίποτα, οι εικόνες ξενόφερτου υλιστικού
πολιτισμού αυτές τις Άγιες μέρες πλήγωναν και πλήγωσαν ένα μεγάλο αριθμό
ελλήνων που ακόμα αντιστέκονται!
===================================================
ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΝΕΑ (9) ΗΤΑΝ... ΥΠΕΡΟΧΟΙ
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεσπότη Βόλου
(Είχαμε σταματήσει λόγω χώρου. Σήμερα επανερχόμαστε
από τους εννέα ... του δεσπότη Βόλου).
Η περίπτωση εδώ εγγίζει τα
όρια του κωμικοτραγικού αλλά και του αψυχολόγητου γρίφου, έχοντος ανάγκη
σχολαστικής έρευνας ειδικού.
Παρατηρούμε, επισήμως,
αντιθέσεις ασυμβίβαστες για ορθόδοξους αρχιερείς, επί ουσιωδών θεμάτων (Ιερών
Κανόνων, Οικουμενισμού, Ιερής Παράδοσης, Πατέρων…) – το θέμα αφορά τους
Ιγνατίους Βόλου και Λάρισας –. Κι ενώ αυτά διαδραματίζονται στο χώρο της
εκκλησίας μας, αυτοί, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, αγκαλιές, φιλιά, διαχύσεις,
ανταλλαγή επισκέψεων, συλλείτουργα στις μητροπόλεις τους, εν ονόματι της
«αγάπης».
Με βάση το «ποιήσωμεν,
αδελφοί, αγάπην» – αιρετικοί και Ορθόδοξοι – προσήλθαν στην πόλη μας κι εφέτος
– μαζί και ο Βόλου Ιγνάτιος – για να τιμήσουν τον άγιο Αχίλλειο.
Μερικές από τις …
βαρυσήμαντες (αεριτζίδικες) δηλώσεις:
Ο Ιγνάτιος Λάρισας
(για την Καινή Διαθήκη “Βιβλικής Εταιρείας”).
- «Να αποφεύγετε να
προμηθεύεστε… και προπάντων όσοι την έχετε πάρει, να προσέξετε να μην έρθετε σ’
επαφή μαζί τους…».
Δεν γνώριζε ο Ιγνάτιος,
ότι ο Βόλου χρημάτισε για χρόνια Πρόεδρος της Βιβλικής Εταιρείας και τώρα
αντιπρόεδρος των “Βιβλικών Εταιρειών του κόσμου” που εκδίδουν την Κ.Δ. και τη
μοιράζουν δωρεάν;
Ο Ιγνάτιος Λάρισας
(μετάφραση λειτουργικών κειμένων)
- «Δεν θάθελα να ευρεθώ
συμμέτοχος σε μία αλλοίωση του αγιοπατερικού και υμνολογικού μας πλούτου…
Κλάψαμε και στενάξαμε όταν έγινε αυτή η, προ ολίγων ετών, πιλοτική δοκιμή…».
Πριν πει τα παραπάνω ο κ.
Ιγνάτιος, έπρεπε να γνωρίζει μερικά πράγματα:
1) Ότι ο «φίλος και
αδελφός» Βόλου, ήταν ο πρωτεργάτης της προσπάθειας αυτής
(μετάφρασης ιερών κειμένων) γι’ αυτό και αποδοκιμάστηκε από το εκκλησίασμα όταν
στον εσπερινό σε ναό της μητρόπολής του προσπάθησε να διαβάσει τις προφητείες
σε μετάφραση.
2) Ότι, οπωσδήποτε, τα
λόγια του θα στενοχωρούσαν τον συνεπίσκοπό του. Εκτός κι αν, για χάρη του
Χριστού, ήταν αποφασισμένος να διαρρήξει τις ανθρώπινες σχέσεις και φιλίες,
ομολογώντας το, «φίλος ο Πλάτων, φιλτάτη η Αλήθεια».
Απ’
όσα όμως ακολούθησαν, αποδεικνύεται ότι, τα μεν γραφόμενά του αποτελούν ένα
δημαγωγικό «τρικ» παρουσίασης χαρακτήρα «αληθινού αγωνιστή ιεράρχη» για τους
ευκολόπιστους και «ευλαβείς βλαμμένους» (π. Παΐσιος), η δε, επίμονή του να
πείσει τον Βόλου, κυρίως, καθώς και τους άλλους δεσποτάδες, να παρευρεθούν στο
πανηγύρι του αγίου μας, επιβεβαιώνει τις ενδόμυχες προθέσεις και το κρυφό
«μαράζι» της αβεβαιότητας και της μη αναγνώρισής του.
Ιγνάτιος προς Ιγνάτιο.
-
Αδελφέ, είπαμε-ξείπαμε. Λίγη… στάχτη στα μάτια των χριστιανών και Οργανώσεων δε
βλάπτει. Εμείς τη δουλειά μας.
Οι
σκέψεις αυτές, όπως γίνεται αντιληπτό, αφορούν ανθρώπους που δεν πιστεύουν στο
Θεό αλλά ούτε και τους αγίους τιμούν με τα πανηγύρια τους.
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απάντηση του Αγιορειτών πατέρων στο : 