«Να ξέρετε ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου»

Πηγή: «Αγώνας» Αρ. φύλλου 169 -Μάϊος 2011

Ο Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος για τον Οικουμενισμό και για την Ενωμένη Ευρώπη.

Να ξέρετε ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου· διότι όταν θα γίνη μία ισοπέδωσις θρησκευτική και πολιτική – κυβερνητική, θα υπάρξη ένας μόνον που θα κυβερνήση τον κόσμον, αυτός ο ένας, κατά την Αγίαν Γραφήν και τους Πατέρες, θα είναι ο Αντίχριστος. Παράλληλα έρχονται τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, που είναι προϊόν των Εβραίων και ανεξάρτητα από την Αγία Γραφή, να επιβεβαιώσουν την θέση των Πατέρων.

Έτσι ο Οικουμενισμός, χωρίς περιστροφές, χαρακτηρίστηκε από τους μεγαλύτερους θεολόγους της εποχής μας, όπως από τον μακαρίτην πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς, Σέρβο, αλλά και από άλλους επιφανείς θεολόγους, αντίχριστον σύστημα.

Έτσι και ο Ναβουχοδονόσορ θέλησε να δημιουργήσει έναν θρησκευτικόν οικουμενισμόν. Βλέπει δηλαδή κανένας ότι οι ρίζες των πραγμάτων που επιχειρούνται στην εποχή μας δεν είναι καινούργιες, είναι παλιές και πολύ βαθειές, ανήκουν μέσα στην Ιστορία. Αλλά ο Ναβουχοδονόσορ ήθελε να επιτύχη και κάτι άλλο· ήθελε να επιτύχη μίαν εθνική ενότητα, η οποία θα επιτυγχάνονταν αν όλοι οι υπό την κατοχήν του λαοί λάτρευαν τον θεόν Μαρδούχ…

Ξέρουμε ότι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες θεοποιούσαν τον εαυτόν τους. Η θεοποίησίς των δεν είχε απλώς θρησκευτικόν χαρακτήρα, αλλά και πολιτικόν· διότι μόλις ανακηρύσσετο ένας αυτοκράτωρ, αμέσως έφτιαχναν αγάλματά του σ’ όλη τη ρωμαϊκή επικράτεια, και διετάσσοντο όλοι, οι υπό την κατοχήν λαοί να προσκυνούν το άγαλμα του θεού αυτοκράτορος και να προσφέρουν εις αυτό θυσίες. Γιατί; Χάριν πολιτικής ενότητος. Είναι κάτι ανάλογο που σήμερα συμβαίνει με την Ε.Ο.Κ.. Προσέξετε να ιδήτε.

Σας είπα ότι αυτά δεν είναι καινούργια πράγματα αλλά πολύ πολύ παλιά. Η Ε.Ο.Κ. είναι ένας οικονομικός οργανισμός. Φαινομενικά είναι κάτι τέτοιο, ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο. Αν ανοίξετε την παλιά εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού θα βρείτε ένα πολύ μεγάλο άρθρο – δυο-τρεις σελίδες μεγάλες – που αναφέρεται σ’ αυτήν την απόπειρα της Ηνωμένης Ευρώπης, ευθύς μετά τον πρώτον παγκόσμιον πόλεμον. Ξεκινάει με χαρακτήρα οικονομικό αλλά αποβλέπει τελικά στην δημιουργία μιας πολιτικής ευρωπαϊκής ενότητας.

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας γεωργικός συνεταιρισμός συλλογής σιταριού και όλοι οι παραγωγοί παραδίδουν το σιτάρι τους σ’ αυτόν. Φαντασθείτε τώρα ο συνεταιρισμός – πέραν του σκοπού ιδρύσεώς του – ν’ αρχίση να ορίζη για όλους τους συνεταιριζόμενους έναν κοινό τρόπο ζωής. Η ενέργεια αυτή δεν θα σας φαίνονταν παράξενη και αδιανόητη; Ασφαλώς ναι, γιατί, ενώ άλλα προβλέπει το καταστατικό, άλλα τους ζητιούνται στη συνέχεια, που αφορούν την προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή τους, πράγμα που ούτε ενέκριναν ούτε υπέγραψαν.

Και μπορεί ο γεωργικός συνεταιρισμός να μην παρεκκλίνη από τους οικονομικούς προσανατολισμούς, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον οικονομικό συνεταιρισμό που λέγεται Ε.Ο.Κ. Βλέπεις να έρχεται και να λέει στη Βουλή των Ελλήνων να εισάγη αυτόν τον νόμο, ή εκείνον ή τον άλλον… Φερ’ ειπείν: οι Χιλιασταί θα κινούνται έτσι, οι ομοφυλόφιλοι – με το συμπάθειο – έτσι… Γι’ αυτά θα γίνη νόμος και θα αμνηστευθούν η μοιχεία, οι αμβλώσεις και οι εκτρώσεις. Κανένας δεν θα καταδικάζεται (γιατρός, ζευγάρια) κι ας συνέπραξαν στο έγκλημα.

Και όλα αυτά γιατί; Για να έχωμε προσαρμογή με την Ευρώπη από νομοθετικής πλευράς, λένε. Γιατί; Για ποιόν λόγο; Έτσι πρέπει!

Αν θέλουμε να ‘χωμε Ενωμένη Ευρώπη πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο!

Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής Ὅταν ἡ ἀφέλεια συναγωνίζεται τὴν ἐθελοτυφλία!

Ὅταν ἡ ἀφέλεια συναγωνίζεται τὴν ἐθελοτυφλία!

Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής



Τώρα τελευταία ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας έγινε πιο σφοδρός. Μεταξύ των άλλων οι εχθροί της Εκκλησίας προσπαθούν να καταργήσουν επισήμως διά νόμου την αργία της Κυριακής. Φοβερό το τόλμημα. Με ύπουλο τρόπο και διάφορα προσχήματα επιχειρούν να επιβάλουν την εργασία κατά την ημέρα της Κυριακής. Να καταργηθεί η αργία, που είναι αιωνόβιος θεσμός, και να επιβληθεί η εργασία. Όχι την Κυριακή στην εκκλησία, αλλά στην εργασία…
Η κατάργηση της αργίας δεν είναι μόνον ένα πλήγμα κατά της Εκκλησίας, αλλά συνιστά και δράμα των εργαζομένων, οι οποίοι χάνουν την ευκαιρία να ξεκουρασθούν και να αναπαυθούν κάπως, αφού θα είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται συνεχώς, χωρίς διακοπή. Γι’ αυτό και υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες από τους εργαζομένους. Δυστυχώς όμως ο νόμος ψηφίσθηκε από τους βουλευτές με μικρή πλειοψηφία.
Θα λατρεύουμε λοιπόν το χρήμα, τον Μαμωνά, και όχι τον Θεό της αγάπης; Σε τέτοιο κατάντημα οδηγεί η κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί τι κινδύνους εγκυμονεί ο παράνομος αυτός νόμος.
Εδώ υπάρχει κίνδυνος αφανισμού του Έθνους μας, και πρέπει να ξυπνήσουμε, να διαμαρτυρηθούμε και να αντιδράσουμε. Όλοι στα όπλα, τα όπλα τα πνευματικά!
Βέβαια υπάρχουν πολλοί τρόποι διαμαρτυρίας. Ένας ίσως είναι ο πιο αποτελεσματικός και μπορούμε όλοι να τον χρησιμοποιήσουμε. Κάθε Κυριακή, που χτυπάει η καμπάνα, όλοι στην εκκλησία. Πως είναι οι εκκλησίες κατάμεστες τα Χριστούγεννα και το Πάσχα; Παρόμοια να είναι και την Κυριακή. Έτσι όλοι αυτοί που πολεμούν την Εκκλησία θα φοβηθούν και θα καταλάβουν ότι ο ορθόδοξος ελληνικός λαός δεν σηκώνει τέτοια αντιχριστιανικά νομοθετήματα. Είναι βλέπεις και οι ψήφοι που τις υπολογίζουν αφάνταστα οι κυβερνώντες.
Εδώ όμως πρέπει να παραδεχθούμε και ένα δικό μας τραγικό λάθος. Έχουμε εγκαταλείψει μόνοι μας την Εκκλησία. Μόνοι μας είμαστε αφορισμένοι. Δεν εκκλησιαζόμαστε τακτικά και γι’ αυτό έρχονται αυτοί με θράσος και θέλουν να επιβάλουν την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να καταλάβουμε ότι η Εκκλησίας έχει ακαταμάχητη δύναμη και μπορεί να τους εξαφανίσει. Έτσι, αν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τρέχαμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία, θα τολμούσαν αυτοί να επιχειρήσουν τέτοιες παρανομίες;
επιμέλεια: Νικόλαος Δ. Γεωργαντώνης

Επιβάλλουν τουρκικά ονόματα στα μειονοτικά ιδρύματα της Κωνσταντινούπολης

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΣE ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗενέργεια σε βάρος των χριστιανικών μειονοτήτων της Κωνσταντινούπολης, προχώρησε το τουρκικό καθεστώς του Ερντογάν σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Taraf, (6/7/2014). Όπως αναφέρει η ίδια η τουρκική εφημερίδα, με απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης που ήδη δημοσιεύτηκε και στην τουρκική εφημερίδα της κυβερνήσεως, όλες οι επιγραφές στην μητρική γλώσσα των χριστιανικών ιδρυμάτων της Κωνσταντινούπολης, που είναι αναρτημένες στις κεντρικές εισόδους, επιβάλλεται να ξηλωθούν και να αντικατασταθούν πάραυτα με αντίστοιχες επιγραφές μόνο στην τουρκική γλώσσα. Η απόφαση αυτή θυμίζει το γνωστό και τρομοκρατικό καθεστώς που είχε επιβληθεί τις παλαιότερες δεκαετίες με το γνωστό τουρκικό σλόγκαν, «Türkçe konuş», δηλαδή, «Μίλα μόνο Τουρκικά» και με το οποίο είχε απαγορευτεί σε όλους τους μειονοτικούς να μιλούν δημόσια την μητρική του γλώσσα. Την περίοδο εκείνη υπήρχε έντονη τρομοκρατία και ακόμα και το ανάγνωσμα δημόσια μιας μειονοτικής εφημερίδας, όπως η γνωστή Απογευματινή της Κωνσταντινούπολης, είχε σαν συνέπεια ακόμα και τον άγριο ξυλοδαρμό όσων είχαν τολμήσει να διαβάσουν στα ελληνικά την μειονοτική εφημερίδα. Τώρα επανέρχεται με πρώτο βήμα όπως διαφαίνεται το ίδιο καθεστώς της επιβολής της τουρκικής γλώσσας.

ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΧΑΛΙΦΑΤΟ ΚΑΝΙΒΑΛΩΝ ΜΕ ΔΙΕΘΝΗ ΑΣΥΛΙΑ

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

Στα 25 χρόνια ενασχόλησής μου με τη διεθνή επικαιρότητα κι έχοντας καλύψει από κοντά πολεμικά γεγονότα όπως η εθνοτική διαμάχη στην πρώην Γιουγκοσλαβία, αγριότητες σαν κι αυτές που ζουν σήμερα το Ιράκ και η Συρία δεν έχω δει. Ούτε έχω ξανασυναντήσει ποτέ τέτοιου είδους εν ψυχρώ εγκλήματα, όπως αυτά που διαπράττουν οι σύγχρονοι τζιχαντιστές του ISIL στο όνομα του… Αλλάχ.

Οι πολεμικές αναμετρήσεις είναι από μόνες τους φρικώδεις. Βιαιότητες άνευ προηγουμένου, και μάλιστα εις βάρος (ρωσόφωνων) αμάχων, συμβαίνουν σήμερα στην ανατολική Ουκρανία. Αντίστοιχες ωμότητες, κακά τα ψέματα, είχαν συμβεί επίσης στην Κροατία, τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, όχι φυσικά από μία πλευρά (τους Σέρβους), όπως θέλει να ισχυρίζεται η δυτική προπαγάνδα. Αλλωστε και το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν δίστασε να εκτελέσει εν ψυχρώ αμάχους, βομβαρδίζοντας, για παράδειγμα, το κτίριο της σερβικής τηλεόρασης στο Βελιγράδι την ώρα που βρίσκονταν μέσα δεκάδες εργαζόμενοι.

Ως που θα πάει η νεοταξική οικουμενιστική "Κατρακύλα";

ΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ Η ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ» ;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Η εικόνα ξεσηκώνει αυθόρμητα την οργή της συνείδησης. Δυο άντρες «συγκινημένοι» παρουσιάζουν το παιδί της … «συνουσίας» τους! Έξη πρεσβείες προστάτεψαν την παρέλαση των ομοφυλοφίλων που αύριο θα μας επιβάλουν και να τους …προσκυνάμε . Η Νέα Τάξη σε όλο της το μεγαλείο!!! Και κάποιοι ιεράρχες μας συμβούλεψαν να κάνουμε τα… «στραβά μάτια» γιατί έτσι… επιβάλλεται στον καλό χριστιανό!! Μαζί τους και αυτοί που προωθούν την οικουμενιστική κίνηση.

Πριν από χρόνια είχα επισκεφτεί έναν γνωστό γέροντα του αγίου Όρους και είχαμε μια συζήτηση για τους παπικούς και για τον Οικουμενισμό. Αφού εκφράστηκε κάθετα αντίθετος με όλα αυτά μου τόνισε πως δεν μπορεί να νοθεύουμε την Ορθοδοξία με τον Οικουμενισμό, γιατί έτσι απλά νοθεύουμε την δυνατότητα να προσφέρομαι αγάπη και δυνατότητα μετάνοιας σε όλους αυτούς. Με λίγα λόγια δεν θα πρέπει να προχωρήσει με τίποτα η οικουμενιστική κίνηση.

Κάποτε είχαν πάει στον πάτερ Παΐσιο δυο καθολικοί και του άνοιξαν μια μεγάλη συζήτηση για την ένωση των εκκλησιών. Οι δυο ξένοι του έλεγαν με επιμονή «γιατί να μην ενωθούμε, όλοι μας είμαστε κάτω από την στέγη του θεού, ο παντοδύναμος Θεός είναι για όλους μας όπως ο ήλιος λάμπει για όλους τους ανθρώπους».  Ο πάτερ Παΐσιος αφού τους άκουσε προσεκτικά τους απάντησε : «Ναι, σωστά, ο Θεός είναι για όλους μας, αλλά.. εμείς όλοι δεν είμαστε για τον Θεό!»

Δυστυχώς από τότε πέρασαν κάποια χρόνια και όχι μόνο δεν έγινε τίποτα για να σταματήσει η οικουμενιστική κίνηση αλλά η «κατρακύλα» έχει πάρει πλέον μια καταπληκτική φόρα που δεν φαίνεται κάτι ικανό να την σταματήσει. Μητροπολίτης Νήσων ευλογεί παπικό επίσκοπο σε δημόσια τελετή, άλλος μητροπολίτης Πελοποννήσου αποκαλεί όσους διαφωνούν ότι η παπική είναι κανονική εκκλησία σαν… ψυχοπαθείς,  άλλος μητροπολίτης Κεντρικής Ελλάδας αποκαλεί την πατερική θεολογία «αντιδραστική» και εμπόδιο στην… ένωση των «εκκλησιών» ενώ ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε όσους διαφωνούν με τις θέσεις του ότι …γαυγίζουν. Αλλά το αποκορύφωμα αυτής της κατρακύλας είναι η κεφαλή της Ορθοδοξίας, ο Πατριάρχης. Πράγματι οι τελευταίες κινήσεις του διακρίνονται από μια άκρως βεβιασμένη πρόθεση να δημιουργηθούν τετελεσμένα γεγονότα υπέρ του Οικουμενισμού με χαρακτηριστικές δημόσιες εμφανίσεις. Τώρα μαθαίνουμε ότι ο «ηγεμόνας» του Βατικανού πρόκειται να επισκεφτεί το Φανάρι στα πλαίσια του συνεχιζόμενων επαφών με τον Πατριάρχη με προφανή απώτερο στόχο την ένωση των «εκκλησιών», (;;;).

Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, σε καιρούς παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρα μας, σε καιρούς που οι Έλληνες φτάνουν στο σημείο να αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν, σε καιρούς που οι «πολιτικοί κλέφτες» όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά χαμογελούν ειρωνικά σε ένα απελπισμένο κόσμο που δεν ξέρει πώς να αντιδράσει στη καταστροφή του, όλα αυτά της θρησκευτικής αποστασίας ίσως να ακούγονται σαν πολυτέλειες. Φτάσαμε σε αυτό το κατάντημα! Αδιαφορήσαμε επί δεκαετίες και τώρα το νερό έφτασε μέχρι το λαιμό και απειλεί πλέον να μας πνίξει χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας.

Αύριο θα σταματήσουν να χτυπούν οι καμπάνες  των ναών μας με εντολή του υπουργού Παιδείας, (ουσιαστικά υπουργού καταστροφής της  Παιδείας), αφού θα χτυπήσουν για τελευταία φορά και αυτή την φορά πένθιμα για αυτόν τον λαό και για την Ορθοδοξία που παραδίδεται από ανεύθυνους και ανικάνους ιεράρχες βορρά στο οικουμενιστικό νεοταξικό τέρας. Αύριο οι μιναρέδες θα έχουν πλημμυρήσει αυτή την χώρα που επί αιώνες μαρτύρησε από την θηριωδία του Ισλάμ, καθώς η ανεξέλεγκτη εισβολή χιλιάδων μουσουλμάνων συνεχίζεται με τις ευλογιές και της θρησκευτικής εξουσίας γιατί φοβάται ότι θα την χαρακτηρίσουν σαν… ρατσιστική. Αύριο η αρμονική σύμπλευση πολιτικής και εκκλησιαστικής εξουσίας θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα και δεν θα υπάρχει πλέον τίποτα, όπως προφήτεψε από την δεκαετία του ογδόντα ο μεγάλος δάσκαλος της Ορθοδοξίας, ο πατήρ Ρωμανίδης, να θυμίζει πως κάποτε υπήρχε σε αυτόν τον λαό Ορθοδοξία.  Και όσοι υποστηρίξουν ότι και στο παρελθόν περάσαμε μεγάλες κρίσεις και στο τέλος σωθήκαμε, θα πρέπει να ξέρουν ότι τότε δεν υπήρχε Νέα Τάξη. Σήμερα η Νέα Τάξη σκοπεύει στην άλωση όχι μόνο των σωμάτων αλλά και των συνειδήσεων και το σχέδιο της εξελίσσεται με άριστο τρόπο.

Ως που θα πάει αυτή η νεοταξική οικουμενιστική κατρακύλα χωρίς να υπάρχει μια αντίδραση, ή ένα ανάχωμα; Ως πότε οι πνευματικοί μας πατέρες θα ανέχονται αυτή την κατάσταση; Ως πότε αυτός ο λαός θα άγεται και θα φέρεται σαν πρόβατο επί  σφαγή; Είμαστε ακριβώς στο παρά πέντε. Όσο για τους «αδιάφορους» και τους εφησυχασμένους, (ίσως βολεμένους), αυτοί που αυτοαποκαλούνται «ευσεβείς», θα πρέπει να ξέρουν ότι ο «ύπνος του δικαίου» κάποτε τελειώνει με τραγικό τρόπο!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΤΙΝΑΖΟΥΝ στον αέρα ιστορικές εκκλησίες και τζαμιά οι Χαλίφηδες στο Αποκεφαλιστάν.

ΤΙΝΑΖΟΥΝ στον αέρα ιστορικές εκκλησίες και τζαμιά οι Χαλίφηδες στο Αποκεφαλιστάν.

Του Στρατή Μαζίδη

Όταν δεν κόβουν κεφάλια ή δε βιάζουν κόρες και συζύγους ή δεν σταυρώνουν, ανατινάζουν τα πάντα οι μαχητές της ISIL στο Ισλαμικό Χαλιφάτο ή αλλιώς Αποκεφαλιστάν. Τον τελευταίο μήνα όπως διαβάζουμε και στο RT στο βορειοδυτικό Ιράκ έχουν ανατιναχθεί και κατεδαφιστεί δεκάδες τόποι θρησκευτικής λατρείας όπως εκκλησίες και τζαμιά σιιτών και κυρίως στη Μοσούλη στην ιστορική περιοχή της Νινευή.

Τοποθετούνται εκρηκτικά στα θεμέλια των ναών και εν συνεχεία οι μπουλντόζες ισοπεδώνουν τα συντρίμμια.
Οι ντόπιοι επιβεβαιώνουν την καταστροφή και δύο εκκλησιών όπως ο καθεδρικός ναός των χαλδαίων στη Μοσούλη και ο συριο-ορθόδοξος καθεδρικός όπου οι ισλαμοφασίστες απομάκρυναν το Σταυρό και εγκατέστησαν τη σημαία του χαλιφάτου (Αποκεφαλιστάν).

Είναι "κοινωνικοί" οι αποδεχόμενοι πολλές Εκκλησίες, εκτός από την ΜΙΑ Ορθόδοξο Εκκλησία; Β΄ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Τὸ ἄρθρο αὐτὸ ἔχει δημοσιευθεῖ στὸ «apostoliki-diakonia.gr».

Ἐκτὸς τῶν ἄλλων σημαντικῶν στοιχείων ποὺ περιέχει, παρουσιάζει καὶ κάποιες ἀπὸ τὶςἀποτειχίσεις τοῦ Μ. Βασιλείου, τὶς ὁποῖες, φυσικά, πραγματοποίησε πρὸ συνοδικῆς καταδίκης τῶν αἱρετικῶν –διαχρονικὴ πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία συνοψίζει καὶ ὁ ΙΕ΄ κανόνας.

Τὸ ὑπενθυμίζουμε σ’ αὐτοὺς ποὺ περιμένουν οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενιστὲς (πατρ. Βαρθολομαῖος, Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος, Σερβίας Εἰρηναῖος, μετὰ τῶν Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, Δημητριάδος Ἰγνάτιο, Μεσσηνίας Χρυσόστομο κ.λπ.) νὰ συγκαλέσουν Σύνοδο καὶ νὰ ...ἀνακηρύξουν τοὺς ἑαυτούς τους οἱ ἴδιοι ὡς αἱρετικούς!
   Τὸ ὑπενθυμίζουμε, δηλαδή, στοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές (καὶ ὅσους αὐτοὶ ἐπηρεάζουν), οἱ ὁποῖοι ἐν τῇ ἀφελείᾳ τους περιμένουν, νὰ γίνει πρῶτα ἡ ἀποκήρυξη τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν ἀπὸ Σύνοδο καὶ  τ ό τ ε  νὰ διακόψουν τὴν μετ’ αὐτῶν ἐπι-κοινωνία!!!

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἄρθρο:

* «Δια τον αρχιεπίσκοπον της Καισαρείας η κοινωνία δεν είναι απλή λέξις, αλλά κατάστασις υπάρξεως του εκκλησιαστικού οργανισμού ως σώματος του Χριστού και έδρας του Αγίου Πνεύματος, είναι κατηγορίατης Εκκλησίας».

* «Εφ' όσον ο Χριστός ως κεφαλή είναι εἷς, μία είναι και η Εκκλησία ως σώμα αυτού. Το δε σώμα δεν είναι δυνατόν να ευρίσκεται εις κατάστασιν διασπάσεως...

Η Εκκλησία αποτελεί επίσης την κοινότητα του Αγίου Πνεύματος, καθ' όσον είναι το κατ' εξοχήν πεδίον ενεργείας αυτού».

* «Η αίρεσις διαταράσσει την ενότητα και την ειρήνην της Εκκλησίας. Φυσικά δεν την διασπά, αλλ' αποσπά μέλη, τα οποία τότε χάνουν τον θεανθρώπινον χαρακτήρα των...

...ἐπί μέρους τμήματα της Εκκλησίας ήσαν αι αυτοτελείς επισκοπαί, η δε ενότης αυτής κατά τας εγκοσμίους σχέσεις της εξεφράζετο δια της επικοινωνίας των επισκόπων μεταξύ των· τούτο είναι ό,τι συνήθως καλούμεν κοινωνίαν των Εκκλησιών.

* Ὁ Μ. Βασίλειος «διέκρινε μεταξύ κοινωνίας αγάπης και κοινωνίας πίστεως..., η ορθή πίστις είναι το θεμέλιον της κοινωνίας και ηκοινωνία με τους ορθοδόξους σημαίνει τοποθέτησιν εις την μερίδατων δικαίων κατά την ημέραν της κρίσεως».

* «Η κοινωνία με τους αιρετικοὺς είναι ανεπίτρεπτος. Η ομολογία των Πατέρων τούτων, διατυπωθείσα δι' ενεργείας του Αγίου Πνεύματος επ' αυτούς, αποτελεί γνησίαν έκφρασιν της χριστιανικής διδασκαλίας και η αποδοχή της εν συνόλω, χωρίς παράλειψιν ούτε λέξεως, είναι θεμελιώδες καθήκον παντός χριστιανού, πολύ δε περισσότερον του επισκόπου. Είναι δε ως ελέχθη, ανεπίτρεπτος η κοινωνία με τους αθετούντας εν όλω ή εν μέρει την ομολογίαν αυτήν, διότι η αθέτησιςθέτει αυτομάτως εκτός Εκκλησίας».

* «Δια τούτο ο Βασίλειος, όταν παρενεβάλλετο παρεκτροπή εις την πίστιν, δεν εδίσταζε να διάσπαση παλαιάς φιλίας. Συνεδέετο από της νεανικής του ηλικίας, και μάλιστα οικογενειακώς, με τον Ευστάθιον Σεβαστείας, τον οποίον επηρέαζε σοβαρώς εις τα φρονήματα επί τίνα χρόνον, ενώ ο ίδιος επηρεάζετο από αυτόν εις τα θέματα του μοναχικού βίου. Αι υποδείξεις πολλών ομοφρόνων του περί υπόπτων φρονημάτων αυτού δεν ήρκεσαν δια να τον οδηγήσουν εις μεταβολήν αισθημάτων. Όταν όμως επείσθη ότι πράγματι ο Ευστάθιος ηκολούθει αιρετικήν γραμμήν, δεν εδίστασε να διακόψη πάσαν επαφήν μαζί του».

«Η αλήθεια είναι υπεράνω πάσης φιλίας. “Δεν αγνοείς πόσον μεγάλην έκτίμησιν είχομεν προς αυτούς (δηλαδή τον Ευστάθιον και τους οπαδούς του) όσον χρόνον ήσαν με το μέρος της υγιούς μερίδος. Τώρα όμως θα μας συγχωρεθή να μη ακολουθούμεν αυτούς, αλλά και να αποφεύγωμεν τους έχοντας το ίδιον με αυτούς φρόνημα, εφ ' όσον δεν υπάρχει τίποτε το οποίον να θεωρούμεν προτιμότερον από την αλήθειαν και την σωτηρία μας”».

* «Η κοινωνία είναι αγαθόν το οποίον προσφέρεται και λαμβάνεται κατά την συμφωνίαν της ορθοδόξου πίστεως. Όθεν άπομάκρυνσις ενόςεπισκόπου από την ορθοδοξίαν συνεπάγεται διακοπήν της κοινωνίαςαπό τους άλλους και αντιστρόφως δε επάνοδος ενός επισκόπου από την αίρεσιν εις την ορθοδοξίαν συνεπάγεται απόδοσιν της κοινωνίας».

* «Μία από τας οδυνηροτέρας πρώιμους εμπειρίας του Βασιλείου ήτο η περιπλοκή των σχέσεων του με τον επίσκοπον Καισαρείας, Διάνιον, ο οποίος τον εβάπτισε και τον εχειροτόνησεν εις διάκονον. Γράφων προς τον Βοσπόριον, ομολογεί ότι είχε διακόψει τηνκοινωνίαν με τον Διάνιον, το έτος 361, και είχε φύγει εις την ερημίαν του Πόντου. Έπραξε δε τούτο δια τον λόγον ότι εκείνος είχεν υπογράψει ομολογίαν πίστεως την οποίαν έφεραν οι περί τον Γεώργιον Λαοδικείας και η οποία ήτο πράγματι σύμβολον της συνόδουΚωνσταντινουπόλεως (360)».

Ὁλόκληρο τὸ κείμενο τοῦ καθηγητῆ Χρήστου:

Εις τον επίλογον του δοκιμίου Περί Αγίου Πνεύματος ο Μέγας Βασίλειος περιγράφει με ζωηρά χρώματα την κατάστασιν η οποία επεκράτει εις την Εκκλησίαν κατά τους χρόνους του. Την παρομοιάζει με φοβεράν ναυμαχίαν, την οποίαν παρεσκεύασαν φιλοπόλεμοι άνδρες. Η σφοδρά τρικυμία συγκλονίζει τα πλοία, ενώ το βαθύ σκότος συντελεί ώστε ταύτα να εφορμούν αδιακρίτως εναντίον φιλικών και εχθρικών. Αι κραυγαί και οι θόρυβοι δεν επιτρέπουν να ακουσθή η φωνή του ναυάρχου.

Μεταφερόμενος έπειτα από την παραβολήν εις τα πράγματα, σημειώνει ότι εις αυτήν την σύγχυσιν, αν δεν προλάβη ο εχθρός να σε κτυπήση, σε πληγώνει ο σύντροφος. Συνδεόμεθα μεταξύ μας οι ομόφρονες επί τόσον μόνον χρόνον, επί όσον μισούμεν από κοινού τους εχθρούς. Όταν όμως οι εχθροί απομακρυνθούν, βλέπομεν ο εἷς τον άλλον ως εχθρόν. Αι τραχείαι
κραυγαί από τας αντιλογίας των αλληλομαχομένων έχουν γεμίσει την Εκκλησίαν και η ευσεβής δογματική διδασκαλία διαστρέφεται από τας ακρότητας. Η αγάπη έχει γενικώς ψυχρανθή, η μεταξύ των αδελφών σύμπνοια έχει εξαφανισθή, το όνομα της ομονοίας έπαυσε να είναι γνωστόν⁽¹⁾.

Πράγματι ο κλονισμός τον οποίον είχε προκαλέσει η αρειανική έριςήτο τόσον δυνατός, ώστε αι μόλις εξελθούσαι από τον σάλον των διωγμών Εκκλησίαι να ευρεθούν εις πλήρη σύγχυσιν, εκκινούσαν από την Ανατολήν και καλύπτουσαν βαθμιαίως επίσης και την Δύσιν. Μόνον εις την Αντιόχειαν υπήρχον κατά τους χρόνους του Βασιλείου τέσσαρες μερίδες –δύο αποσπάσματα και δύο σχίσματα– με ίδιον εκάστη επίσκοπον. Η Εκκλησία εσχίζετο ωσάν εφθαρμένον ιμάτιον⁽²⁾.

Δι' ένα ηγέτην της νοοτροπίας και της περιωπής του Βασιλείου δεν ήτο αρκετή η μέριμνα δια την διατήρησιν της «κοινωνίας» εις τους μικρούς κύκλους εις τους οποίους την είχε περιορίσει η επικρατούσα σύγχυσις. Έπρεπε να καταβληθή έντονος προσπάθεια δια την διεύρυνσίν της, συγχρόνως δε δια την διευκρίνησιν των όρων της. Δια τον αρχιεπίσκοπον της Καισαρείας η κοινωνία δεν είναι απλή λέξις, αλλά κατάστασις υπάρξεως του εκκλησιαστικού οργανισμού ως σώματος του Χριστού και έδρας του Αγίου Πνεύματος, είναι κατηγορίατης Εκκλησίας.

O EKATONTAΡXOΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ, Αυγουστίνου Καντιώτου


Κυριακὴ Δ΄ Ματθαίου
Ὁ ἑκατόνταρχος ὑπόδειγμα πίστεως
(+Μητρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)


Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησίαὥρισε νὰ διαβάζεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιοτοῦ Ματθαίου μία περικοπή, ποὺὁμιλεῖ γιὰ ἕναν ἄνθρωπο πίστεως. Πόσο ἀξίζει ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος! Αὐτὸς ἦτανἑκατόνταρχος, δηλαδὴ ἀξιωματικός. Ἀξιωματικὸς ὄχι ἑνὸς μικροῦ κράτους ἀλλὰ τῆς πανισχύρου Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ποὺ ἁπλωνόταν πρὸς Βορρᾶν,Νότον, Ἀνατολὰς καὶ Δυσμάς· τῆς αὐτοκρατορίας, ποὺ πρωτεύουσα εἶχε τὴ Ῥώμη καὶ οἱ λεγεῶνες της ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῆςἀνθρωπότητος. Ἐκπρόσωπος λοιπὸν τῆςῬωμαϊκῆς ἐξουσίας κάτω στὴν Ἁγία Γῆ ἦταν ὁ ἑκατόνταρχος αὐτός. Ἀλλὰ ἦταν εὐγενὴς ὕπαρξις . Δὲν ὑπερηφανευόταν οὔτε γιὰ τὸ ἔθνος του, οὔτε γιὰ τὸ ἀξίωμά του, οὔτε γιὰ τίποτε ἄλλο. Καὶ τὸ ἀπέδειξε ὅτι ἦτο εὐγενὴς ὕπαρξις. Πῶς;Εἶχε στὸ σπίτι του ἕναν ὑπηρέτη, ἕνα δοῦλο.

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Aπόστολος Κυριακὴς Δ΄ (Δ΄Ματθ.) (Ῥωμ. 6,18-23)
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης 
π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

«Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ῥωμ. 6,23)

    Ο ἀπόστολος Παῦλος σήμερα ὁμιλεῖ γιὰ τὶς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας.
Ἀλλὰ τί εἶνε ἁμαρτία; Τὸν ὁρισμὸ δίνει ἡ Καινὴ Διαθήκη· «ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία» (Α΄ Ἰωάν. 3,4). Τί θὰ πῇ «ἀνομία»; Παράβασις νόμου.
Οἱ νόμοι τοῦ Θεοῦ εἶνε δύο· ὁ φυσικὸς καὶ ὁ ὑπερφυσικὸς – ἠθικός. Θαυμαστὸς ὁ φυσικὸς νόμος. Ἔχει ἀπόλυτη ἰσχύ. Ὅλα τὰ δημιουργήματα πειθαρχοῦν σ᾿ αὐτόν. Τὰ οὐράνια σώματα κινοῦνται μὲ ἀπίστευτη ταχύτητα, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀκρίβεια. Μεγάλοι ἐπιστήμονες θαυμάζουν καὶ ἐκφράζονται μὲ πίστι, ὅπως βλέπουμε στὸ βιβλίο «Ἡ ἐπιστήμη ὁμιλεῖ».
Ὅλα ὑπακούουν. Μόνο ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐπαναστάτης, πάει κόντρα μὲ τὸ νόμο· ὄχι τόσο τὸν φυσικὸ ὅσο τὸν ἠθικὸ νόμο. Ὁ ἠθικὸς νόμος εἶνε οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἰδίως ὁ Δεκάλογος ποὺ ἐδόθη στὸ ὄρος Σινὰ γραμμένος σὲ μαρμάρινες πλάκες. Τελειοποίησε δὲ πλήρως τὸν ἠθικὸ νόμο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς  Χριστὸς μὲ τὴν Ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία του.
Ἀπαιτεῖται λοιπὸν ὑπακοὴ στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, ἡ δὲ παράβασίς του, ἡ ἁμαρτία, εἶνε «ἀνομία». Ἀλλὰ κάθε παρανομία ἔχει συνέπειες. Δὲν εἶνε παιχνίδι, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁμαρτία· εἶνε κάτι φοβερό, κάτι τραγικό, μὲ τὸ ὁποῖο δυστυχῶς μικροὶ καὶ μεγάλοι παίζουμε. Μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ κάτι ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς κατοχῆς. Οἱ Γερμανοὶ σκότωσαν τότε πολλὰ παιδιά. Μὲ ποιό τρόπο; Γέμισαν ἕνα ἀεροπλάνο παιχνίδια, πέταξαν ψηλὰ πάνω ἀπὸ κάποια ἐχθρικὴ χώρα, καὶ τὰ ἔρριξαν. Τὰ παιδιὰ πῆγαν νὰ τὰ πιάσουν. Καὶ τότε ἔγινε ἔκρηξις· κάθε παιχνίδι ἦταν καὶ μιὰ μικρὴ βόμβα, ποὺ ἔσπειρε τὸ θάνατο. Αὐτὸ παθαίνουμε κ᾿ ἐμεῖς· ῥίχνει ὁ σατανᾶς τὰ «παιχνιδάκια» του, καὶ λέμε· δὲν εἶνε τίποτα ἡ πορνεία, δὲν εἶνε τίποτα ἡ μοιχεία, δὲν εἶνε τίποτα τὸ ἕνα, δὲν εἷνε τίποτα τὸ ἄλλο· σὰν ἀνόητα παιδιὰ τ᾿ ἀγγίζουμε καὶ καταστρεφόμεθα. Λίγοι ἔχουν φόβο τῆς ἁμαρτίας. Ἰδού λοιπὸν μὲ συντομία μερικὲς συνέπειές της.

Είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος "Οικουμενικός"; ΑΠΑΝΤΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ (ΠΗΔΑΛΙΟ, 4η ΕΚΔ., ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΕΛ. 174):

Είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος "Οικουμενικός";

ΑΠΑΝΤΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

 (ΠΗΔΑΛΙΟ, 4η ΕΚΔ., ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΕΛ. 174):

 

Πηγή: "ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

Πέντε πράγματα που μετανιώνουν οι άνθρωποι λίγο πριν πεθάνουν...

H Bronnie Ware εργαζόταν στην...παρηγορητική φροντίδα ασθενών, κυρίως σε αυτούς που γυρνούσαν στα σπίτια τους για να πεθάνουν.

Για χρόνια μιλούσε με ανθρώπους που δεν κατάφερναν να ξεπεράσουν τις ασθένειές τους και κρατούσε σημειώσεις από όσα έλεγαν.

Έπειτα από καιρό έγραψε και κυκλοφόρησε το βιβλίο «The Top Five Regrets of the Dying», για όσα μετανιώνουν οι άνθρωποι όταν φτάνουν στο τέλος της ζωής τους.

Η ίδια αναφέρει στο blog της: 

Οι άνθρωποι ωριμάζουν πολύ όταν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο. Οι ασθενείς, περνώντας από πολλά και διαφορετικά συναισθήματα (άρνηση, φόβο, θυμό, στεναχώρια, περισσότερη άρνηση), στο τέλος αποδέχονταν το τέλος τους.  Κάθε ασθενής έβρισκε την εσωτερική του γαλήνη.

Όταν τους ρωτούσα αν μετάνιωναν για κάτι ή αν θα έκαναν κάτι διαφορετικά, παρατήρησα πως πολλές απαντήσεις ήταν κοινές.

Παρακάτω σας δίνω αυτά που άκουσα πιο συχνά:

1. Εύχομαι να είχα το κουράγιο να ζήσω τη ζωή μου όπως την ήθελα στ' αλήθεια, κι όχι όπως ήθελαν οι άλλοι.

Αυτή ήταν η πιο συνηθισμένη απάντηση. Όταν συνειδητοποιείς πως η ζωή σου τελειώνει και κοιτάς πίσω σου, βλέπεις πόσα όνειρα έμειναν απραγματοποίητα. Οι περισσότεροι δεν είχαν κάνει ούτε τα μισά και θα πέθαιναν γνωρίζοντας πως γι' αυτό έφταιγαν οι επιλογές που είχαν κάνει, ή δεν είχαν κάνει. Είναι σημαντικό να προσπαθήσεις να πραγματοποιήσεις κάποια όνειρά σου – όταν χάσεις την υγεία σου θα ναι αργά.

Λεμεσού Αθανάσιος: “Οι θρήσκοι άνθρωποι είναι το πιο επικίνδυνο είδος μέσα στην εκκλησία”

Αυτοί οι άνθρωποι να ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι, οι θρήσκοι άνθρωποι είναι το πιο επικίνδυνο είδος μέσα στην εκκλησία.Αυτοί οι θρήσκοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Ο Θεός να μας φυλάει απ’αυτούς.
   Έλεγε ένας αγιορείτης όταν έκαμνα μία φορά λειτουργία και λέγαμε «Κύριε σώσον τους ευσεβείς» λέει αστειευόμενος «Κύριε σωσον ημάς από τους ευσεβείς» δηλαδή ο Θεός να σε φυλάει από τους θρήσκους ανθρώπους,διότι θρήσκος άνθρωπος σημαίνει μία προσωπικότης διεστραμμένη η οποία ουδέποτε είχε προσωπική σχέση με τον Θεό.

  Απλώς μόνον κάμνει τα καθήκοντα της απέναντί Του, αλλά καμιά σοβαρή σχέση δεν είχε για αυτό και ο Θεός δεν λέει αυτόν τον άνθρωπο τίποτε. Και σας ομολογώ και εγώ από την πείρα μου ότι δεν είδα χειρότερους εχθρούς της εκκλησίας από τους θρήσκους ανθρώπους.

ΔIΠΛΩMATIA KAI ΔIΓΛΩΣΣIA

Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

    Σὲ προηγούμενο ἄρθρο μὲ τὸν τίτλο O MEΓAΛYTEPOΣ EXΘPOΣTHΣ ΠIΣTEΩΣ ὑποσχεθήκαμε, ὅτι στὸ ἑπόμενο ἄρθρο, τὸ παρόν, θὰγράψωμε μὲ θέμα: ΔIΠΛΩMATIA KAI ΔIΓΛΩΣΣIA.

   Tί εἶνε διπλωματία; Kατὰ τὴν κοινὴ λαϊκὴ ἔννοια διπλωματία εἶνε τὸνὰ παρουσιάζῃ κανεὶς τὸ αὐτὸ πρᾶγμα ἔτσι καὶ ἀλλιῶς· ἄλλοτε ὅπωςἔχει στὴν πραγματικότητα, καὶ ἄλλοτε διαφορετικὰ ἀπὸ τὴνπραγματικότητα. Kαὶ γιατί πράττει τοῦτο; Γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ συμφέρον,προσωρινὸ βεβαίως καὶ μάταιο, ὄχι αἰώνιο καὶ ἀληθινὸ συμφέρον.

 Ὁ διπλωμάτης εἶνε ἄνθρωπος διπρόσωπος, ἰδιοτελής, πανοῦργος,δόλιος, ἐστερημένος εὐθύτητος ἀναγκαίας γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ κανεὶςστὸ Θεό. Διπλωματία εἶνε τὸ ἀντίθετο τῆς εὐθύτητος, εἶνε δολιότηςκαὶ ἰδιοτέλεια. Στὸ Ψαλμ. 50:12 ὁ Δαβὶδ παρακαλεῖ τὸ Θεὸ νὰδημιουργήσῃ μέσα του καρδία καθαρὴ καὶ πνεῦμα εὐθές: «Kαρδίανκαθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐντοῖς ἐγκάτοις μου». Ὁ δὲ Kύριος Ἰησοῦς Xριστὸς λέγει γιὰ τὸνἈπόστολο μὲ τὰ δύο ὀνόματα Nαθαναὴλ καὶ Bαρθολομαῖος: «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστιν» (Ἰωάν. 1:48).

    

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Το έλλειμμα της Συνοδικότητας

Το έλλειμμα της Συνοδικότητας
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Η όλη διαδικασία εκλογής και χειροτονίας των νέων Μητροπολιτών έλαβε τέλος. Παραμένει η πικρή γεύση από την παρέμβαση του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στα εσωτερικά της Εκκλησίας της Ελλάδος και από την επιβεβαίωση του ελλείμματος που υπάρχει στο Συνοδικό σύστημα.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος θέλησε άτυπα να παρέμβει στα εσωτερικά της διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος, υποδεικνύοντας στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο έμπιστο του πρόσωπο για Μητροπολίτη Ιωαννίνων. Όταν η παρέμβαση διέρρευσε (Σημ. Ο κ. Βαρθολομαίος καλόν είναι να εξετάσει το πώς προς τα έξω διέρρευσε με τόση ακρίβεια η παρέμβασή του σε ένα, από άποψη πληροφόρησης, απόλυτα στεγανοποιημένο σύστημα στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών και στην Εκκλησία της Ελλάδος) ο Πατριάρχης επιχείρησε να δικαιολογήσει τη στάση του, αλλά εξετέθη περισσότερο. Στις 23 Ιουνίου εξέδωσε Ανακοινωθέν, στο οποίο επιβεβαιώνει «την επιθυμία και ευχή του όπως εις τον ιστορικόν Θρόνον της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων εκλεγή συγκεκριμένος κληρικός εγνωσμένης προσφοράς προς την Μητέρα Εκκλησία το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αλλά και την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ελλάδος και τον Μακαριώτατον προσωπικώς».

57/21-11-1982 ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΟΥ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΓ. ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

π. ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ: ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ 21-6-2014

3/ 5 'Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ' ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ - YouTube

Ο «ΕΚΛΕΚΤΟΣ» ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ «ΑΠΟΛΕΣΘΕΝ ΠΟΙΜΝΙΟ»

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Για τρίτη φορά μέσα σε ένα χρόνο περίπου, ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας πήγε και μίλησε με κολακευτικά λόγια στο παγκόσμιο Ισραηλιτικό Συμβούλιο, επιβεβαιώνοντας ότι είναι το «εκλεκτό» παιδί του Σιωνισμού, αποσπώντας τα εύσημα για την αφοσίωση του στα παγκόσμια σιωνιστικά, (νεοταξικά) ιδανικά. Ουδέποτε άλλη φορά στην σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία, Έλληνας πρωθυπουργός παρουσιάστηκε τόσες πολλές φορές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα στο παγκόσμιο Ισραηλίτικο Συμβούλιο, που είναι και το προπύργιο του διεθνούς Σιωνισμού, δίνοντας εξετάσεις για το μεγάλο του έργο στην υπηρεσία της Νέας Τάξης, (όταν λέμε Σιωνισμό, δεν εννοούμε τους απανταχού Εβραίους όπως κάποιοι «καλοθελητές» μας προσάπτουν επίτηδες).

Ο «εκλεκτός» αυτός του Σιωνισμού, που από την δεκαετία του ενενήντα είναι επίλεκτο μέλος της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, (βλέπε Τάσος Δαρβέρης, «Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ», Εκδόσεις Στερέωμα, Θεσσαλονίκη 1994 ), υπακούοντας στις εντολές των πατρώνων του, διέθεσε το κόσμημα των ολυμπιακών αγώνων του 2004, το ΟΑΚΑ, που έγινε με τα ίδια μας τα χρήματα των φορολογουμένων, πρώτα για την σύναξη των ιεχωβάδων και στη συνέχεια για τους μουσουλμάνους, που έχουν κατακλύσει τα τελευταία  χρόνια με αυθαίρετη εισβολή την ελληνική πρωτεύουσα. Μεθαύριο να μην εκπλαγούμε όταν το ΟΑΚΑ θα παραχωρηθεί για τις «ιεροτελεστίες» των πάσης φύσεως gay και άλλων «προοδευτικών» μορφωμάτων, γιατί το απαιτεί ο διεθνής Σιωνισμός και η Ευρωπαϊκή Ένωση των τοκογλύφων και των άθεων διεθνών απατεώνων.

Psalomnik - Orthodox Music

oj,kosovo kosovo

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΕΡΒΙΑ Српске Песме - Са Косова зора свиће...

Μὲ ἀφορμὴ τὴν Ανακομιδή λειψάνων του Γέροντος Γερβασίου Παρασκευοπούλου Από το βίο και τις διδαχές του Γέροντος Γερβασίου

Ο Γέροντας της Πάτρας
π. Γερβάσιος

Ο Γέροντας Γερβάσιος σε ηλικία δεκατριών ετών επισκέφθηκε την ιερά μονή Κερνίτσης. Έχοντας τον ιερό πόθο της αφιέρωση στο Θεό και βλέποντας τις τοιχογραφίες, είπε: «Αξιώσέ με, Θεέ μου, να κολλήσω κι εγώ στον τοίχο, να γίνω άγιος».

      Έλεγε ο Γέροντας Γερβάσιος σχετικά με τη διαφύλαξη των λογικών προβάτων από τους επερχόμενους λύκους: «Πως θα τα αφήσουμε χωρίς ποιμένα, έρμαια στα νύχια τους; Θα δώσουμε λόγο, γιατί ο Κύριος γι΄ αυτά έχυσε το αίμα του».

        Ο Γέροντας Γερβάσιος είχε παιδική ψυχή, ενώ ήταν άτεγκτος στο να στηλιτεύει την αμαρτία οπουδήποτε τη συναντούσε, ιδιαίτερα δε στους κληρικούς, αφού προηγουμένως πολεμούσε την αμαρτία νικηφόρως στον ίδιο τον εαυτό του.

     Ο Γέροντας Γερβάσιος συνήθιζε να φυτεύει δέντρα σε διάφορες περιοχές, έχοντας πάντα κοντά του παιδιά του κατηχητικού. Το 1929 φύτεψε ένα πεύκο κοντά στο ησυχαστήριο του Προφήτου Ηλιού, αφού προηγουμένως ανέγνωσε ειδική ευχή. Το 1960 το πεύκο αυτό μαζί με άλλα κόπηκε για να χρησιμοποιηθεί η ξυλεία στην παιδική κατασκήνωση των Συχαινών.

      Τότε όμως διαπιστώθηκε ότι στον κορμό του πεύκου είχε σχηματιστεί ένας περίτεχνος σταυρός. Το γεγονός πιστοποιήθηκε από τον οικείο μητροπολίτη. Ο Γέροντας Γερβάσιος από ταπείνωση απέδωσε το θαύμα στα αγαθά και αναμάρτητα παιδιά, που τον είχαν βοηθήσει να φυτέψει το πεύκο.

Από το βιβλίο του Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Νέον Γεροντικόν. Ο συγγραφέας συγκαταλέγει τον Γέροντα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο στη χορεία δεκαπέντε συγχρόνων Γερόντων των οποίων διασώζει αξιοσημείωτα στοιχεία του βίου και των διδαχών τους.

Πηγή: "Θρησκευτικά"

Ο Αχειροποίητος Σταυρός του π. Γερβασίου (ἀπὸ ἱστολόγιο "ΑΛΟΨΙΣ")

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (1877-1964). Ιδρυτής Κατηχητικών Σχολείων και Αναπλαστικής Σχολής Πατρών Για όσους δεν γνωρίζουν τον μακαριστό γέροντα π. Γερβάσιο και την πραγματικά ουράνια παρουσία του εδώ στη γη σας αναφέρουμε δύο μόνο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωής του. Η πρώτη του μέριμνα ήταν το παιδί. Είναι ο πρώτος ιδρυτής στην Ελλάδα οργανωμένων Εκκλησιαστικών Κατηχητικών Σχολείων και από το 1923 ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα της συστάσεως Εκκλησιαστικών Κατηχητικών Νηπιαγωγείων. Εις τα "παιδία του" αυτά αφιέρωσε τις ύστατες σκέψεις του και τους παλμούς των τελευταίων του ημερών. Κρατώντας το "ιστορικό" ραβδί του, με το οποίο επί 50 έτη εποίμανε τα πρόβατα του αρχιποίμενος Χριστού και το οποίο εφάνταζε στα παιδικά μάτια "ως άλλη ράβδος Μωυσέως", έλεγε λίγο πριν την αποστολική ημέρα της 30ης Ιουνίου 1964, κατά της οποίαν εξεδέμησε προς Κύριον: "Σας εμπιστεύομαι τα παιδία μου, τα νήπιά μου, το αύριον του Έθνους, τας χρυσάς ελπίδας του αιωνίου μέλλοντός μου...".

Για συγκλονιστικές στιγμές κάνει λόγο η Μητρόπολη Πατρών σε ανακοίνωση της, περιγράφοντας τα όσα έζησαν όσοι παρακολούθησαν την εκταφή ενός αγιασμένου κληρικού, του π. Γερβάσιου Παρασκευόπουλου, 50 χρόνια από την κοίμηση του.

ΓΙΑ ΑΓΙΟ ΚΑΝΕΙ ΛΟΓΟ Η ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Συγκλονιστικές στιγμές στην Πάτρα κατά την εκταφή κληρικού ΒΙΝΤΕΟ Τοπικά Νέα Κυριακή, 29 Ιουνίου, 2014 | 21:42

Κείμενο Λουδάρος Ανδρέας

Για συγκλονιστικές στιγμές κάνει λόγο η Μητρόπολη Πατρών σε ανακοίνωση της, περιγράφοντας τα όσα έζησαν όσοι παρακολούθησαν την εκταφή ενός αγιασμένου κληρικού, του π. Γερβάσιου Παρασκευόπουλου, 50 χρόνια από την κοίμηση του.

Εκατοντάδες πιστοί με δάκρυα στα μάτια παρακολούθησαν την τελετή που πραγματοποίησαν τέσσερις αρχιερείς, οι μητροπολίτες Πατρών κ. Χρυσόστομος, Ύδρας κ. Εφραίμ, Κηθύρων κ. Σεραφείμ και Γόρτυνος κ. Ιερεμίας.

Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας τα λείψανα του κληρικού που ήταν γνωστός ως «ο παππούλης» τοποθετήθηκαν σε ειδική λάρνακα την οποία οι πιστοί έραναν με λουλούδια.

Για την προσωπικότητα, το βίο και το έργο του μακαριστού Γερβάσιου Παρασκευόπουλου μίλησε ο μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.