Ὁ γνωστὸς Πατρολόγος καθηγητὴς Πανεπιστημίου π. Θεόδωρος Ζήσης, σὲ μία ἀπὸ
τὶς τακτικὲς ὁμιλίες του, ἐξήγησε τὸν θαυμάσιο λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου «Εἰς τὸν μέγαν Ἀθανάσιον ἐπίσκοπον Ἀλεξανδρείας» (Λόγ.
ΚΑ΄). Παρουσιάζουμε ἀπομαγνητοφωνημένη τὴν ὁμιλία αὐτή, γιατὶ παρουσιάζει
μεγάλες ἀλήθειες. Κυρίως δέ, γιατὶ διαζωγραφίζει τὴν αἰτίαν τῆς τραγωδίας τῶν
Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων, ὄχι λιγότερο καὶ τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν.
Μὲ καφὲ χρῶμα χρωματίζουμε τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου
Γρηγορίου καὶ μὲ
μπλὲ τὴν ἑρμηνεία καὶ τὸν σχολιασμὸ τοῦ π. Θεοδώρου.
Κεντρικὸ συμπέρασμα τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, εἶναι
ὅτι οἱ αἱρετικοί, καὶ ὅπως τὸ κατοχυρώνει ὁ π. Θεόδωρος καὶ οἱ
Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, δὲν εἶναι διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων!
Καὶ τὸ ἐρώτημα (γιατὶ με κάθε ὁμιλία του ὁ π. Θεόδωρος, διδάσκοντας
τὸ πρακτέον, ἐπιβαρύνει τὴν θέση τὴν δική του καὶ τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, ἀφοῦ
γνωρίζουν τὶ πρέπει νὰ κάνουν, ἀλλὰ δὲν τὸ κάνουν): Γιατί συνεχίζετε, π.
Θεόδωρε, ἐσεῖς καὶ οἱ ὁμοϊδεάτες σας, νὰ κοινωνεῖτε μὲ τοὺς μὴ διαδόχους τῶν Ἀποστόλων
Οἰκουμενιστὲς ψευδεπισκόπους; Καὶ γιατί, ἐνῶ δική σας ἐφεύρεση εἶναι ὁ ὅρος «ὀνοματοκρυπτισμός», (ποὺ δηλώνει ὅτι
εἶναι αἱρετικοί, ὅσοι ἀρνοῦνται νὰ κατονομάσουν τοὺς αἱρετικούς, ὥστε νὰ
προφυλάξουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς ἐπικοινωνίας μαζί τους), γιατί δὲν
κατονομάζετε ὡς «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς
Ἐπισκόπους; Μήπως, διότι τότε θὰ πρέπει νὰ διακόψετε τὴν κοινωνία μαζί τους καί,
ἐπειδὴ δὲν τὸ ἀντέχετε, βγάλατε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὅσους τὸ ἔκαναν;
Συμπλήρωμα του κηρύγματος για τον Μ. Αθανάσιο
π. Θεοδώρου Ζήση
«Τραφεὶς δὲ οὕτω
καὶ παιδευθείς, ὡς ἔδει γε καὶ νῦν τοὺς λαοῦ προστήσεσθαι μέλλοντας»,
ὅπως πρέπει νὰ παιδεύονται αὐτοὶ ποὺ πρόκειται νὰ
γίνουν προεστοὶ τοῦ λαοῦ, Ἐπίσκοποι, κληρικοί, «καὶ
τὸ μέγα τοῦ Χριστοῦ σῶμα μεταχειρίζεσθαι», καὶ
νὰ μεταχειρισθεῖ τὸ μέγα Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία, «κατὰ τὴν μεγάλην τοῦ Θεοῦ βουλήν ...τῶν ἐγγιζόντων εἷς τῷ
ἐγγίζοντι Θεῷ γίνεται, καὶ τῆς ἱερᾶς ἀξιοῦται στάσεώς τε καὶ τάξεως», καὶ ἀξιώνεται νὰ γίνει ἱερεύς, «καὶ πᾶσαν τὴν τῶν βαθμῶν ἀκολουθίαν διεξελθών, ...τὴν τοῦ
λαοῦ προεδρίαν πιστεύεται», τοῦ ἐμπιστεύεται
ἡ προεδρία τοῦ λαοῦ, νὰ εἶναι Ἐπίσκοπος τοῦ λαοῦ, «ταυτὸν δὲ εἰπεῖν, τῆς οἰκουμένης πάσης ἐπιστασίαν».
Δέστε τώρα· τὸ
νὰ γίνει κανένας Ἐπίσκοπος σὲ μία ἐπαρχία, δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ
περιορίζεις ἐκεῖ τὴν δρᾶσιν σου. Ξέρετε τί σημασία ἔχει αὐτό; Ἔχει σημασία ὅτι,
ἂν κάποιος τώρα, ἂς ποῦμε ὁΠειραιῶς, πεῖ κάτι ποὺ συνέβη σὲ μία ἄλλη ἐπαρχία,
θὰ τοῦ ποῦν· τί ἀνακατεύεσαι ἐσὺ στὴν δική μου τὴν ἐπαρχία; Δηλαδή, ἀκόμα καὶ
μιὰ ἑτεροδιδασκαλία, μιὰ αἵρεση ἂν ὑπάρχει στὴν Θεσσαλονίκη, καὶ ὁ Πειραιῶς πεῖ·
τί αἵρεση εἶναι αὐτὴ ποὺ ὑπάρχει ἐκεῖ; θὰ τοῦ πεῖ ὁ Ἄνθιμος· τί ἀνακατεύεσαι ἐσύ;
Ἡ
πόλις μας, ἡ Λάρισα, ἐγνώρισε πολλὰ εὐλογημένα καὶ εὐκλεῆ περιστατικὰ
ποὺ συνέθεσαν τὴν καθόλου ἱστορίαν της. Ἕνα ἐξ αὐτῶν, λίαν σημαντικόν,
εἶναι καὶ ἡ κατ᾽ οἰκονομίαν Θεοῦ διέλευσις ἀπὸ τὴν πόλιν μας τοῦ
Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμανδρίτου π. Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, ὑπὸ τὴν ἰδιότητά
του ὡς στρατιωτικοῦ Ἱεροκήρυκος τοῦ Β΄ Σώματος Στρατοῦ. Ἡ διέλευσίς του,
αὐτὴ καθ᾽ ἑαυτήν, δὲν θὰ εἶχεν ἀσφαλῶς λόγον ἀναφορᾶς μας, ἀφοῦ καὶ
ἄλλοι τινὲς διῆλθον διαχρονικῶς ἀπὸ τὴν Λάρισα καὶ περὶ αὐτῶν οὐδεὶς
ἐγένετο λόγος. Ἡ ἀναφορά μας εἰς τὸ συγκεκριμένον πρόσωπον ὀφείλεται εἰς
τὸ ὅτι ἦλθεν εἰς τὴν πόλιν μας εἰς μίαν κρίσιμον ἱστορικὴν περίοδον,
ὅτε ἡ Λάρισα ἐδοκιμάσθη, τότε, δεινῶς ἀπὸ τὰς σκληρὰς συνεπείας τοῦ Β΄
Παγκοσμίου Πολέμου, ἐκ τῶν καταστρεπτικῶν συμφορῶν ἀφ᾽ ἑνός, καὶ ἀπὸ
τοὺς φοβεροὺς σεισμοὺς ἀφ᾽ ἑτέρου.
