Ο πατηρ Παΐσιος για τις διασκέψεις της ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ συνόδου των Πονηρευομενων της Κρητης:

«Καταλαβαίνετε τι πάει να γίνη; Θα φύγη η παράδοση και θα μείνει η παράβαση! Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρό είναι αυτό;»

Τὴν ἴδια ἐποχὴ ἔγιναν προσυνοδικὲς διασκέψεις μὲ σκοπὸ τὴν προετοιμασία μιᾶς νέας Πανορθοδόξου Συνόδου, καὶ ἀνάμεσα στὰ θέματα ὑπῆρχαν πολλὲς προτάσεις ἀντίθετες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση.

Ὅταν ὁ Γέροντας τὰ πληροφορήθηκε αὐτά, ἀνησύχησε πολὺ καὶ μιλοῦσε μὲ πόνο ψυχῆς. 

«Καταλαβαίνετε τί πάει νὰ γίνη; ἔλεγε. 
Θὰ φύγη ἡ παράδοση καὶ θὰ μείνει ἡ παράβαση! 
Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρὸ εἶναι αὐτό; 
Εἶναι σὰν νὰ βγάζουμε ἀπὸ τὸ σπίτι ἕνα τοῦβλο. 
Ἐκείνη τὴν στιγμὴ φαίνεται ὅτι δὲν παθαίνει τίποτε τὸ σπίτι, ἀλλὰ σιγὰ-σιγὰ μπαίνουν νερά, βγαίνει καὶ ἄλλο τοῦβλο, καὶ ἄλλο, καὶ στὸ τέλος τὸ σπίτι γίνεται ἐρείπιο». 

Καί, ὅταν κάποιος τοῦ ἀνέφερε ὅτι μία ἀπὸ τὶς προτάσεις ἦταν νὰ ἐλαττωθοῦν οἱ καθιερωμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νηστεῖες, ἐπειδὴ ὁ κόσμος δὲν τὶς κρατάει, ὁ Ὅσιος εἶπε:…

«Ἂν κάποιος εἶναι ἄρρωστος καὶ δὲν μπορῆ νὰ κρατήση τὴν νηστεία, αὐτὸς εἶναι δικαιολογημένος ἂν φάη. 
Ἂν δὲν εἶναι ἄρρωστος, ἀλλὰ ἀπὸ ἀδυναμία ἔφαγε, νὰ μετανοήση, νὰ πῆ: «Ἥμαρτον». 
Δὲν θὰ τὸν κρεμάση ὁ Χριστός. 
Ἂν μπορῆ νὰ κρατήση τὴν νηστεία, νὰ τὴν κρατήση. 
Ἂν ὅμως οἱ περισσότεροι δὲν κρατᾶνε τὶς νηστεῖες, κι ἐμεῖς πᾶμε νὰ τὶς καταργήσουμε, γιὰ νὰ ἀναπαύσουμε τοὺς περισσότερους, εἶναι σὰν νὰ εὐλογοῦμε τὶς ἀδυναμίες τους, τὶς πτώσεις τους. 
Μὲ ποιὸ δικαίωμα νὰ τὰ καταργήσουμε ὅλα αὐτά; 
 Καὶ ποῦ ξέρουμε; 
Μπορεῖ ἡ ἑπόμενη γενεὰ νὰ εἶναι πιὸ καλὴ καὶ νὰ κρατήση τὴν ἀκρίβεια».

Ὁ Πατὴρ Παΐσιος ἦταν μὲ τὴν ὀρθὴ ἔννοια ζηλωτὴς τῶν πατερικῶν παραδόσεων. 
Σὲ θέματα πίστεως δὲν ἔκανε συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις. 
Στὴν ζωὴ του ἐφάρμοζε τὴν ἀκρίβεια ὄχι μόνον ἐξωτερικά, ἀλλὰ περισσότερο ἐσωτερικά, ἀπὸ θεῖο ζῆλο. 
Ὅταν ἔλεγε τὴν γνώμη του γιὰ ἕνα θέμα, καὶ μάλιστα ἐκκλησιαστικό, μιλοῦσε μὲ διάκριση ζυγίζοντας τὰ λόγια του μὲ ζυγαριὰ ἀκριβείας. Καί, ὅταν εἶχε μπροστά του ἕναν ἀδύναμο ἄνθρωπο, ἔδινε πάλι μὲ ἀκρίβεια, σὰν καλὸς ἰατρός, τὸ κατάλληλο φάρμακο. 
Εἶχε ποτισθῆ ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, καὶ γι΄ αὐτὸ ἔμπαινε στὸ βάθος τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. 
Ἦταν ὅλος ἀγάπη καὶ «σπλάχνα οἰκτιρμῶν», καὶ γὶ΄ αὐτὸ δὲν γνώριζε ἁπλῶς τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ γνώριζε ἐκ πείρας ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μάνα, καὶ οἱ Κανόνες της ἔχουν σπλάχνα μητρικά.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», ἔκδοση Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 2015

Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς: «Γιά τὸν οἰκουμενισμὸ μὲ τὴν ψευδή ἐκκλησία του καὶ τὸν ψευδοχριστιανισμό του δὲν ὑπάρχει διέξοδος»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς:
«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ὁ οἰκουμενισμὸς»,
Ἔκδοση Ἱ. Μονῆς Ἀρχαγγέλων Τσέλιε - Βάλιεβο, Σερβία.

 

 Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης.

Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν (ἀνθρωπισμῶν), μὲ ἐπὶ κεφαλής τὸν Παπισμόν.
Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι οἱ ψευδοεκκλησίαι, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν.
Τὸ κοινὸν εὐαγγελικὸ ὄνομά των εἶναι ἡ παναίρεσις.
Διατί;
Διότι στὸ διάστημα τῆς ἱστορίας οἱ διάφορες αἱρέσεις ἠρνοῦντο ἢ παραμορφώνουν ἰδιώματα τινὰ τοῦ Θεανθρώπου καὶ Κυρίου Ἰησοῦ, οἱ δὲ εὐρωπαϊκὲς αὐτὲς αἱρέσεις ἀπομακρύνουν ὁλόκληρο τὸν Θεάνθρωπο καὶ στὴν θέση του τοποθετοῦν τὸν Εὐρωπαῖον ἄνθρωπον.

Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει οὐσιαστικὴ διαφορὰ μεταξύ τοῦ Παπισμοῦ, Προτεσταντισμοῦ, Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἄλλων αἱρέσεων, ὧν τὸ ὄνομα «λεγεών».
Τὸ ὀρθόδοξο δόγμα, μᾶλλον τὸ πανδόγμα περὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀπερρίφθη καὶ ἀντικατεστάθη διὰ τοῦ λατινικοῦ αἱρετικοῦ παν-δόγματος περὶ τοῦ πρωτείου καὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα, δηλαδὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Ἐξ αὐτῆς δὲ τῆς παναιρέσεως γεννήθηκαν καὶ γεννῶνται συνεχῶς ἄλλες αἱρέσεις: τὸ Filioque, ἡ ἀποβολὴ τῆς Ἐπικλήσεως, τὰ ἄζυμα, ἡ εἰσαγωγὴ τῆς κτιστῆς χάριτος, τὸ καθαρτήριον πῦρ, τὸ θησαυροφυλάκιο τῶν περισσῶν ἔργων, ἡ μηχανοποιημένη...
διδασκαλία περὶ τῆς σωτηρίας καὶ ὡς ἐκ τούτου μηχανοποιημένη διδασκαλία περὶ τῆς ζωῆς, ὁ παποκαισαρισμός, ἡ Ἱερὰ Ἐξέτασις, τὰ συγχωροχάρτια, ὁ φόνος τοῦ ἁμαρτωλοῦ διὰ τὴν ἁμαρτία, ὁ ἰησουϊτισμός, ἡ σχολαστική, ἡ καζουιστική, ὁ μοναρχισμός, ὁ κοινωνικὸς ἀτομικισμὸς διαφόρων εἰδῶν.
Ἄνευ τῆς μετανοίας καὶ εἰσδοχῆς στὴν Ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀφύσικο καὶ ἀδιανόητο νὰ ὁμιλῆ τις περὶ τῆς ἑνώσεως «τῶν Ἐκκλησιῶν», περὶ τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης, περὶ τῆς intercommunio (δηλ. διακοινωνίας)
Ὁ Προτεσταντισμός;
Εἶναι τὸ πλέον πιστὸ τέκνο τοῦ Παπισμοῦ, τὸ ὁποῖον διὰ τῆς ὀρθολογιστικῆς σχολαστικῆς του πίπτει διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀπὸ τὴν μίαν αἵρεσιν στὴν ἄλλην αἵρεσιν καὶ πνίγεται συνεχῶς στὰ διάφορα δηλητήρια τῶν αἱρετικῶν πλανῶν του.
Πρὸς τούτοις, ἡ παπιστικὴ ὑψηλοφροσύνη καὶ ἡ «ἀλάθητος» ἀφροσύνη βασιλεύει ἀπολυταρχικὸς καὶ ἐρημώνει τὰς ψυχᾶς τῶν πιστῶν του.
Κατ’ ἀρχὴν ἕκαστος Προτεστάντης εἶναι ἕνας ἀνεξάρτητος πάπας εἰς ὅλα τὰ ζητήματα τῆς πίστεως.
Τοῦτο δὲ πάντοτε ὁδηγεῖ ἀπὸ τὸν ἕνα πνευματικὸν θάνατον στὸν ἄλλον΄ τέλος αὐτοῦ τοῦ «ἀποθνήσκειν» δὲν ὑπάρχει, καθ’ ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν πνευματικῶν θανάτων τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀναρίθμητος.

Ἀφοῦ οὕτως ἔχουν τὰ πράγματα, τότε διὰ τὸν παπιστικὸν-προτεσταντικὸν Οἰκουμενισμὸν μὲ τὴν ψευδοεκκλησίαν του καὶ τὸν ψευδοχριστιανισμό του δὲν ὑπάρχει διέξοδος ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδόν του, ἄνευ ὁλοψύχου μετανοίας ἐνώπιον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας Του.
Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ φάρμακο δι’ ἑκάστην ἁμαρτίαν, φάρμακο δοθὲν στὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τὸν μόνον Φιλάνθρωπο.
Ἄνευ τῆς μετανοίας καὶ εἰσδοχῆς στὴν Ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀφύσικο καὶ ἀδιανόητο νὰ ὁμιλῆ τις περὶ τῆς ἑνώσεως «τῶν Ἐκκλησιῶν», περὶ τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης, περὶ τῆς intercommunio (δηλ. διακοινωνίας).
Τὸ σπουδαιότερο ὅλων εἶναι νὰ γίνη τις «σύσσωμος» τὸ Θεανθρωπίνου σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τούτου κοινωνὸς τῆς ψυχῆς τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἅγιου Πνεύματος, καὶ κληρονόμος ὅλων τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τοῦ Θεανθρώπου.

Είτε γίνει η σύνοδος είτε δεν γίνει, οι αιρετίζοντες Επίσκοποι θα συνεχίζουν αμετανόητοι το ασεβές έργο τους!

Ἡ παγίδα τῆς συνόδου

Πηγή

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικός φιλόλογος, Ἱστορικός

   Εἴμαστε στὴν κορύφωση τῆς τραγωδίας, ἡ ὁποία λέγεται “ἁγία καὶ μεγάλη” σύνοδος καὶ ἡ ὁποία δὲν θὰ ὁδηγήσει δι' ἐλέου καὶ φόβου στὴν κάθαρση, ἀλλὰ δυστυχῶς διὰ κακοδοξίας, διπλωματίας καὶ κοσμικότητας στὴν δίωξη καὶ στὸ σχίσμα. Αὐτὸ θὰ γίνει γιὰ δύο λόγους:

    Πρῶτον διότι φανερὰ οἱ μετέχοντες δὲν πραγματεύονται ὡς «ἑπόμενοι τοῖς θεί­οις Πατράσι» ἀλλὰ ὡς τυφλοὶ τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματα καὶ ὡς ἐκ τῶν προτέρων διχασμὲνοι διχάζουν, ὑβρίζουν, παραφέρονται καὶ παρερμηνεύοντας καὶ διαστρεβλώνοντας τὶς θεῖες ἐντολὲς καὶ τὶς παρακαταθῆκες, ἀποδεικνύουν γιὰ μία ἀκόμα φορὰ τοῦ Ἀποστόλου τὸ ἀληθές: «εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖ καὶ μὴ προσέρχεται ὑγιαίνουσι λόγοις τοῖς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῇ κατ᾿ εὐσέβειαν διδασκαλίᾳ,τετύφωται, μηδὲν ἐπιστάμενος, ἀλλὰ νοσῶν περὶ ζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐξ ὧν γίνεται φθόνος, ἔρις, βλασφημίαι, ὑπόνοιαι πονηραί, παραδιατριβαὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦν καὶ ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας, νομιζόντων πορισμὸν εἶναι τὴν εὐσέβειαν. ἀφίστασο ἀπὸ τῶν τοιούτων» (Α Τιμ. 6,3-5).

Δεύτερον διότι πέφτουμε στὴνπαγίδα, πού κρύβει ἡ σύνοδος. Ἐνῶ δηλαδὴ ἀσχολούμαστε μὲ τὴν σύνοδο τὴν ἴδια, μᾶς διαφεύγει τὸ γεγονός, ὅτι εἴτε γίνει ἡ σύνοδος εἴτε δὲν γίνει, εἴτε παρθοῦν ἀποφάσεις εἴτε ὄχι, οἱ αἱρετίζοντες Ἐπίσκοποι θὰ παραμείνουν στὶς θέσεις τους καὶ θὰ συνεχίζουν ἀκάθεκτοι καὶ ἀμετανόητοι τὸ ἀσεβὲς ἔργο τους. Αὐτοὶ εἶναι τὸ διακύβευμα τῆς ὅλης ὑποθέσεως καὶ ὄχι ἡ σύνοδος σὰν θεσμὸς καθεαυτή. Τὶς σχέσεις μας μὲ αὐτοὺς πρέπει νὰ προσδιορίσουμε καὶ νὰ ἐφαρμόσουμε, ἔτσι ὅπως ὁρίζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ξεκάθαροι: «ἀφίστασο ἀπὸ τῶν τοιούτων» (Α Τιμ. 6,3-5), «κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενὸς ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι» (Χρυσ. PG 63, 231), «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει (τοῖς αἱρετικοῖς) ἀνάθεμα» (Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος), «Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστί.. φῦγε τὴν κοινωνίαν αὐτοῦ» (Μέγας Φώτιος, ΕΠΕ 12, 400).

  Ἡ Ἐκκλησία δὲν πρόκειται νὰ εἰρηνεύσει, ὅσο Ἐπίσκοποι, Ἀρχιμανδρίτες, Ἱερεῖς, Μοναχοὶ καὶ πιστοὶ τεμαχίζουν τὴν Μία Ἀλήθεια, ἑρμηνεύουν κατὰ τὸ δοκοῦν τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου, συμπροσεύχονται μὲ αἱρετικούς, χαρίζουν αἱρετικὰ καὶ ἀντίχριστα βιβλία, ἐπιτρέπουν ἢ προωθοῦν αἱρετικὲς διδασκαλίες, διαστρεβλώνουν ἢ ὑβρίζουν τοὺς Ἅγιους Πατέρες ἢ ἀντικαθιστοῦν  τὴν διδασκαλία τους μὲ συμβουλὲς μελῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, συναινοῦν στὴν διαστροφὴ τῆς κοινωνίας καὶ στὴν ἀδικία καὶ στὰ ἐγκλήματα τῶν δυναστῶν τοῦ κόσμου, διαφημίζουν τὴν “σοφία” τους ἐνῶ παράλληλα ἀπειλοῦν τοὺς ζητοῦντες τὴν εὐσέβεια καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν σωτηρία αὐτῶν, ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος. Ἂν δὲν πράξουμε, ὡς ὀφείλουμε, καὶ δὲν ὁμολογήσουμε ἔργοις καὶ ὄχι μόνο λόγοις, μὲ ἀγῶνα καὶ ὄχι ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς, ὡς προστάζουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, δὲν θὰ ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ ζητοῦμε ὁμολογία. Ὁμολογία χωρὶς μαρτυρία καὶ μαρτυρία χωρὶς μαρτύριο δὲν γίνεται. Ἂς μὴν διστάσουμε καὶ ἂς μὴν φοβηθοῦμε.

«ἕως θανάτου ἀγώνισαι περί τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σου» (Σοφ. Σειρ. Δ, 28)

Ένα κατάπτυστο παιχνίδι εξουσίας γύρω από την "ΑΓΙΑ" Σύνοδο των Οικουμενιστών! Αναφορές για απόπειρα πραξικοπήματος στην Εκκλησία Σερβίας

Και:  Απειλές  περί ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΩΣ

Ένα βήμα πριν τον διχασμό φαίνεται πως βρέθηκε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Σερβίας που ύστερα από έντονες πιέσεις και σημαντικές διαβουλεύσεις αποφάσισε να τιμήσει την υπογραφή της και παρά τις ενστάσεις μερίδας Ιεραρχών της, να συμμετάσχει εν τέλει στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης.

Σήμερα το πρωί, ο Πατριάρχης των Σέρβων κ. Ειρηναίος, συγκάλεσε σύναξη των Ιεραρχών που θα αποτελέσουν την αντιπροσωπεία της Εκκλησίας Σερβίας στην Σύνοδο της Κρήτης. Σκοπός ήταν να συζητηθούν οι τελευταίες εξελίξεις ύστερα και από την ρωσική άρνηση. Το ερώτημα που καλούνταν να απαντήσουν οι Σέρβοι Ιεράρχες ήταν αν τελικά θα κατέβουν ή όχι στην Κρήτη.

Πληροφορίες του orthodoxia.info αναφέρουν πως ο ίδιος ο Πατριάρχης κ. Ειρηναίος έδειχνε να κλείνει προς το να μην συμμετάσχει τελικά η Εκκλησία του στην Σύνοδο. Ωστόσο μερίδα ιεραρχών της Σερβικής Εκκλησίας έδειξε να έχει αντίθετη άποψη υποστηρίζοντας πως θα πρέπει να τηρηθεί η απόφαση της Ι. Συνόδου της Ιεραρχίας σύμφωνα με την οποία η Εκκλησία της Σερβίας θα συμμετείχε. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φωνές εντός της σερβικής Εκκλησίας που υποστήριζαν πως ακόμη κι αν ο Πατριάρχης αρνούνταν να πάει στην Κρήτη, ορισμένοι ιεράρχες θα πήγαιναν. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης τόνιζαν πως η απόφαση της Ι.Σ. της Ιεραρχίας είναι πάνω από κάθε άλλη απόφαση.

Ενώπιον αυτού του διλήμματος και παρά τις αφόρητες πιέσεις που φαίνεται πως ασκήθηκαν στο Βελιγράδι για το αντίθετο, η απόφαση ήταν θετική και η Εκκλησία της Σερβίας θα συμμετάσχει κανονικά.

Tὸ Ἰσλάμ πρὸ τῶν πυλῶν Tὸ Ἰσλάμ πρὸ τῶν πυλῶν Σαράντος Καργᾶκος

Εγραφα στὸ προηγούμενο ἄρθρο μου ὅτι ἐπὶ 10ετίες ὅλη ἡ ἐξωτερικὴ καὶ ἀμυντικὴ μας πολιτικὴ στηρίζεται σ’ ἕνα σύστημα κακομελετημένων καὶ ἐσφαλμένων ἐκτιμήσεων. Ἔλεγε μὲ ἐμβρίθεια πιγκουΐνου ὁ Κων/νος Καραμανλῆς ὅτι ἡ ἔνταξὴ μας στὴν ΕΟΚ ἀρχικὰ, καὶ μετὰ στὴν Ε.Ε., διασφαλίζει τὰ σύνορὰ μας προς Ἀνατολάς. «Τύφλες καὶ μαῦρα φάσκελα», ποὺ λέγαμε στὴ Μάνη. Ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ εἶχε ἀρχίσει πρὸ πολλοῦ, ἀλλ’ ὄχι μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἔγινε στὴν Κύπρο. Μᾶς εἶχε προειδοποιήσει –καὶ μάλιστα ἐδῶ στὴν Ἀθήνα– ὁ πανέξυπνος Τοῦρκος πολιτικός Ὀζάλ: «Θὰ σᾶς κατακτήσουμε πληθυσμιακά». Ἤδη στὴ Θράκη ἔχει ἐπέλθει πληθυσμιακὴ ἀνατροπή. Τώρα αὐτὴ ἐπεκτείνεται στὰ νησιὰ τοῦ Ἀρχιπελάγους καὶ πρὸς τὴν Ἀθήνα.

Κι ἐνῶ οἱ καλύτεροι Ἕλληνες φεύγουν γιὰ τὸ ἐξωτερικὸ, ἡ χῶρα γεμίζει ἀπὸ ἀσιατικὸ καὶ ἀφρικανικὸ πληθυσμό. Ὁ πόλεμος, λένε οἱ εἰδήμονες, καὶ ἡ φτώχεια εἶναι αὐτὰ ποὺ σπρώχνουν ὅλα αὐτὰ τὰ στίφη πρὸς ἐμᾶς. Κουραφέξαλα! Ἔχω γυρίσει ὅλη τήν Αἰθιοπία καὶ ἔχω γράψει μεγάλο βιβλίο γι’ αὐτὴ («Αἰθιοπία: Μιὰ Ἑλλάδα στὴν Ἀφρική»-Ἐκδ. Σιδέρης). Λίγες χῶρες γνώρισαν τόση φρίκη πολέμου, τόση ξηρασία, τόση φτώχεια, τόσο μέγεθος πείνας. Οὕτε καὶ στὸ Μπενάρες τῆς Ἰνδίας οὔτε στὸ παλαιὸ Δελχὶ συνάντησα τόσο μέγεθος δυστυχίας. Καὶ ἀπορῶ: Γιατὶ δὲν ἔρχονται ἀπὸ τὴν Αἰθιοπία τὰ καραβάνια τῆς ἀπελπισίας ἀλλὰ ἔρχονται ἀπὸ τὸ Ἀφγανιστὰν, τὸ Πακιστὰν, τὴ Συρία, τὴν Τυνησία καὶ τὸ Μαρόκο; Βρῆκα στὴ Σκάλα τῆς Λακωνίας Μαροκινὸ ποὺ ἦταν ἀπὸ τὴν κοσμοξάκουστη Καζαμπλάνκα ποὺ βλέπει στὸν Ἀτλαντικό! Πολλὰ μπορεῖ κανεὶς νὰ σκεφθεῖ. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τῆς Αἰθιοπίας εἶναι Χριστιανοὶ Κόπτες. Αὐτοὶ ποὺ φθάνουν ἐδῶ εἶναι Μουσουλμάνοι διαφόρων τάσεων, κυρίως Σουνίτες καὶ Σιίτες. Ἡ δικὴ τους προώθηση, ποὺ γίνεται μὲ ὕποπτες χρηματοδοτήσεις, σκοπεῖ στὴν ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης. Μὲ πρῶτο πειραματόζωο τὴν Ἑλλάδα.

ΙΣΛΑΜ και Αγιος Γρηγοριος ο Παλαμας

Εισήγηση του κ. Δημητρίου Ι. Τσελεγγίδη, Καθηγητού Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο Αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε.Β.Β. & Β., την 30ή Μαΐου 2016

 

Ο ΄Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι ένας εκ των σπουδαιοτέρων και μεγαλυτέρων Πατέρων όλης της Εκκλησίας, όλων των αιώνων. Είναι όμως και ο πλέον επίκαιρος, ως προς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Εκκλησία ανά την οικουμένη. Το σημαντικότερο από αυτά τα προβλήματα, που συνιστά και την πρωτογενή αιτία όλων των άλλων, είναι ο ανθρωποκεντρισμός της εποχής μας, με την συνεπαγόμενη εκκοσμίκευση του φρονήματος μεγάλου μέρους των πιστών της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα, τον ΙΔ΄ αιώνα επιχειρείτο, συστηματικά, από την προ πολλού εκκοσμικευμένη Χριστιανική Δύση, να επιβληθεί ο ανθρωποκεντρισμός και στην θεανθρωποκεντρική καθ᾽ ημάς Ανατολή. Ο ΄Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του Ορθοδόξου δόγματος και της αγιοπνευματικής εμπειρίας της Εκκλησίας, πρόβαλε τότε, λίαν επιτυχώς, την ησυχαστική εμπειρία ως ανυπέρβλητο πνευματικό «ανάχωμα» έναντι της αιρετικής Χριστιανικής Δύσεως, ανάγοντας την ησυχαστική εμπειρία σε φανέρωση βιουμένου δόγματος, του δόγματος για τον άκτιστο χαρακτήρα του θείου φωτός και της θείας Χάριτος.

Σήμερα έχω κληθεί να παρουσιάσω ενώπιόν σας τον ΄Αγιο Γρηγόριο ως ομολογητή της Ορθοδόξου πίστεως, μέσα από ένα Θεολογικό Διάλογο με το Ισλάμ, υπό καθεστώς αιχμαλωσίας και απειλής της ζωής του. Πρόκειται, όντως, για μία μαρτυρία πίστεως εν αγάπη.

Ως πηγαίο ερευνητικό υλικό θα χρησιμοποιήσω τις δύο Επιστολές της Αιχμαλωσίας του Προς την Εκκλησία της Θεσσαλονίκης και την Διάλεξή του με τους Χιόνες. Στο πηγαίο αυτό υλικό περιέχονται τρεις θεολογικές συζητήσεις του Παλαμά με τους Τούρκους.

Βλέποντας ο Παλαμάς, κατά την αιχμαλωσία του, να κατοικούν οι Χριστιανοί ανάμικτα με τους Τούρκους, απέδωσε αυτό στη θεία οικονομία. Με τον τρόπο αυτό, παρατηρεί, φανερώνονται τα έργα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού όλων και σ᾽ αυτούς (προφανώς δι᾽ ημών, ως αγωγών). Έτσι, οι Τούρκοι θα είναι αναπολόγητοι στη μέλλουσα Κρίση.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ 11-6-2016 ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΧΗΡΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ (ΒΙΝΤΕΟ)

Είτε με Σύνοδο, είτε χωρίς Σύνοδο η επίσημη Εκκλησία βαδίζει το δρόμο του Οικουμενισμού

«Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ»

Τι είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατά τα Ονομαστήριά του με καθοριστική αναφορά στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο

Πόσα ψέματα θα πει ακόμα! Αλλά το τέλος έρχεται!

Τι είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατά τα Ονομαστήριά του με καθοριστική αναφορά στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο

(11/06/2016)

Πηγή

Προσφιλέστατοι συμπροσευχόμενοι ἀδελφοὶ Ἱεράρχαι, 

Ἐξοχώτατε κύριε Πρέσβυ, 

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες, 

Ἐντιμότατε κ. Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ Κωνσταντίνου, 

Ἐλλογιμώτατοι ἐκπαιδευτικοί, 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ καὶ ἐπιπόθητα, 

Μὲ πολλὴν συγκίνησιν ἠκούσαμεν ὅσα ἡ Ἱερότης ὑμῶν ἀνέφερεν διὰ τὴν ἡμετέραν Μετριότητα, ἐκ μέρους τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου ἐπὶ τοῖς ἀγομένοις ὀνομαστηρίοις

Το Πατριαρχείο Μόσχας ζητά αναβολή της Μεγάλης Συνόδου και θέτει τον Οικ.Πατριάρχη προ των ευθυνών του... (ΦΩΤΟ)

  Την α ν α β ο λ ή της Πανορθόδοξης Συνόδου ζητά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο η Ρωσική Εκκλησία, η Ιερά Σύνοδος της οποίας συνεδρίασε εκτάκτως σήμερα.

Πηγή

                                                                        

 

   Στο ανακοινωθέν γίνεται λόγος για την ανάγκη να ξεπεραστούν όλα τα εμπόδια και δώσουν το παρών όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες.        Συγκεκριμένα η Ρωσική Εκκλησία:

    1. Υποστηρίζει την πρόταση των Πατριαρχείων Αντιοχείας, Γεωργίας, Σερβίας και Βουλγαρίας για αναβολή της Πανορθοδόξου σε χρόνο κατά τον οποίον θα έχει υπάρξει κοινή βάση ανάμεσα στις Ορθόδοξες Εκκλησίες.

    2. Να αποστείλει άμεσα στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και στους επικεφαλείς των Εκκλησιών τις προτάσεις

     3. Αν η πρόταση δε γίνει δεκτή από το Φανάρι, και δεν υπάρξει αναβολή τότε η Ρωσική Εκκλησία δε θα δώσει το παρών στην Πανορθόδοξη.

    4. Με κάθε δυνατό τρόπο να συνεχιστούν οι προσπάθειες τέλεσης της Πανορθόδοξης Συνόδου με στόχο την ενότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

      5. Για άλλη μια φορά εκφράζει την άποψη ότι το επιτυχές αποτέλεσμα της Συνόδου θα είναι προς όφελος όλων των Ορθοδόξων, καθώς μέσω αυτής θα λυθούν τρέχοντα ζητήματα και προβλήματα

     6. Αναγνωρίζει τις ιδιαίτερες επιθυμίες, λαμβάνει υπόψη τις προτάσεις που έγιναν από Ορθόδοξες Εκκλησίες και τις οποίες το Συμβούλιο θα εξετάσει χωρίς διακρίσεις και θα προσδώσει μεγαλύτερη αξιοπιστία στο Ορθόδοξο Συμβούλιο.

        Δείτε εδώ τι είπε στην ομιλία του ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος

        

        

        

«Ορθόδοξος» φασισμός, ένεκα υπακοής και συμπαθείας στο εμπερίστατο Φανάρι!

Συνοδικότης ἤ αὐταρχισμός;

Γεώργιος Τζανάκης

Μικρὴ συμβολὴ γιὰ τὴν ἀντίληψι τῆς Συνοδικότητος ὅπως, τελευταίως, κατανοεῖτε καὶ ἐφαρμόζετε ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενικοὺς Πατριάρχες τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

  «Καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς μακρᾶς Πατριαρχείας του ὁ Ἀθηναγόρας διοίκησε τὴν Ἐκκλησία μὲ βάση τὶς διατάξεις αὐτὲς (ἀπόφασις ἐνδημούσας Συνόδου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας συνεδρία 7^ης Μαρτίου 1946) μὲ τὸν τονισμὸ ὅτι κατὰ καιροὺς ἐσημειώθησαν ἐκτροπὲς ἤ παρεκκλίσεις ἤ καὶ ἀγνοήθησαν παντελῶς...

  Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ ἀναφέρουμε δύο χαρακτηριστικὰ σημεία: α) τὴν αὐθαίρετη ἀπόλυση ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, σὲ δύο περιπτώσεις, μελῶν χωρὶς νὰ πάρει τὴ γνώμη τῆς Συνόδου ὡς ὤφειλε, καὶ β) τὴν παρατεταμένη συνοδικότητα μερικῶν μητροπολιτῶν ἀρεστῶν στὸν Ἀθηναγόρα...

   Θὰ πρέπει νὰ τονισθεῖ ὅτι τὸ δημοκρατικὸ συνοδικὸ πολίτευμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν δίδει στὸν πατριάρχη δικαίωμα νὰ ἀπολύει ἤ νὰ τοποθετεῖ μέλη στὴν ἱερὰ Σύνοδο χωρὶς τὴ γνώμη τῆς συνόδου. Ἑπομένως  καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ἐξ ἐπόψεως κανονικης τάξεως ὁ Ἀθηναγόρας εὑρίσκεται ἐκτὸς αὐτῆς».

  Τὰ παραπάνω ἀναφέρει ὁ Ἀθανάσιος Δεληκωστόπουλος στὸ βιβλίο του:  Ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη. Ἀθηναγόρας Α΄, ἐκδόσεις Ἄλφα-δέλτα. Ἀθήνα 1988, Β΄ ἔκδοση, σελ. 119,  τὸ ὁποῖο ἐβραβεύθη ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν.

     Καὶ συνεχίζει:

 «Ὁ Ἀθηναγόρας ὡς μητροπολίτης, Ἀρχιεπίσκοπος καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης διοικοῦσε μὲ τὴ γνώμη του ἀλλὰ ἄκουε καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσο φυσικὰ δὲν τοῦ ἐναντιώνοντο» (ὅ.π. σελ. 119).

   «Ἐδῶ ἄς ἀναφέρω κάτι ἀπὸ τὴν προσωπική μου πείρα. Κάποτε στὴν Πόλη τόλμησα νὰ τὸν ρωτήσω:

-Μὰ πῶς, Παναγιώτατε, τὰ καταφέρνετε μὲ τόσους φωτισμένους μητροπολίτες στὴν ἱερὰ σύνοδο, τόσες γνῶμες, τόσες ἀπόψεις;

-Πολὺ ἁπλό. Τοὺς ἀφήνω νὰ διατυπώσουν τὶς γνῶμες τους μὲ ὅση πειστικότητα διαθέτει ὁ καθένας τους καὶ ἀφοῦ τελειώσουν καὶ τοὺς εὐχαριστήσω διὰ τὰ λέχθέντα, ὑπαγορεύω εἰς τὸν Ἀρχιγραμματέα τῆς συνόδου: “Ἐκ πολλῶν ἀπόψεων ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀποφασίζει...” καὶ τὸ θέμα λήγει».

... Ὁ Ἀθηναγόρας διοίκησε τὴν ἐκκλησία καὶ μὲ πέντε μόνο μέλη τῆς ἱερᾶς συνόδου. Ἡ ὑποβολὴ τότε κάποιου ἐγγράφου «κανονικῆς διαμαρτυρίας» ἀπὸ τοὺς μητροπολίτες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου δὲν ἄλλαξε τὰ πράγματα (ὅ.π. σελ. 120).

Οἱ προ­ϋ­πο­θέ­σεις ἐ­νερ­γο­ποι­ή­σε­ως καί δι­α­τη­ρή­σε­ως τῆς Θεί­ας Χά­ρι­τος ἐν­τός μας κα­τά τόν μα­κα­ρι­στό Γέ­ρον­τα Ἐ­φραίμ Κα­του­να­κι­ώ­τη

 

Δημητρίου Ἰ. Τσε­λεγ­γί­δη

Καθηγητή Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης

«ΟΣΑ ΕΙΔΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ»

Ὑ­πό­τι­τλος:

«Οἱ προ­ϋ­πο­θέ­σεις ἐ­νερ­γο­ποι­ή­σε­ως καί δι­α­τη­ρή­σε­ως

τῆς Θεί­ας Χά­ρι­τος ἐν­τός μας κα­τά τόν μα­κα­ρι­στό

Γέ­ρον­τα Ἐ­φραίμ Κα­του­να­κι­ώ­τη»

(6/12/1912-27/2/1998)

Ὁ Γέ­ρον­τας Ἐ­φραίμ –στό μέ­τρο πού τόν γνώ­ρι­σα- ὑ­πῆρ­ξε γιά μέ­να ἡ πο­λύ εὐ­χά­ρι­στη ἐ­κεί­νη ἔκ­πλη­ξη, τήν ὁ­ποί­α γεύ­ε­ται ὁ κά­θε πι­στός, ὅ­ταν βρί­σκε­ται μπρο­στά στό ὀν­το­λο­γι­κῶς αὐ­το­νό­η­το τῶν πραγ­μα­τι­κά ζων­τα­νῶν με­λῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Μέ ἄλ­λα λό­για, ὁ πα­τήρ Ἐ­φραίμ ἦ­ταν αὐ­τό, πού λί­γο-πο­λύ ὅ­λοι μας ὀ­φεί­λου­με νά εἴ­μα­στε, ὡς ὀρ­γα­νι­κά μέ­λη τοῦ θε­αν­θρω­πί­νου σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

Εἰ­δι­κό­τε­ρα, θε­ω­ρῶ ὡς ξε­χω­ρι­στή εὐ­λο­γί­α τό γε­γο­νός, ὅ­τι εἶ­δα προ­σω­πι­κῶς καί μά­λι­στα διά πολ­λῶν ση­μεί­ων -ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῶν δη­λα­δή τεκ­μη­ρί­ων- ὅ­τι ὁ μα­κα­ρι­στός Γέ­ρον­τας πραγ­μά­τω­σε στόν ἑ­αυ­τό του τό προ­αι­ώ­νιο σχέ­διο τοῦ Θε­οῦ γιά τόν ἄν­θρω­πο, γιά τό ὁ­ποῖ­ο μι­λᾶ τό στό­μα τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, ὅ­ταν γρά­φει πρός τούς Ἐ­φε­σί­ους: «Ἐ­ξε­λέ­ξα­το ἡ­μᾶς (ἐνν. ὁ Θε­ός καί Πα­τήρ τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ) ἐν αὐ­τῷ πρό κα­τα­βο­λῆς κό­σμου εἶ­ναι ἡ­μᾶς ἁ­γί­ους καί ἀ­μώ­μους κα­τ’ ἐ­νώ­πιον αὐ­τοῦ, ἐν ἀ­γά­πῃ προ­ο­ρί­σας ἡ­μᾶς εἰς υἱ­ο­θε­σί­αν διά Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ κα­τά τήν εὐ­δο­κί­αν τοῦ θε­λή­μα­τος αὐ­τοῦ» (Ἐφ. 1,4-5). Δη­λα­δή, μᾶς ἐ­πέ­λε­ξε πρίν θε­με­λι­ώ­σει τόν κό­σμο, νά γί­νου­με δι­κοί Του διά τοῦ Χρι­στοῦ, ἀ­ψε­γά­δια­στοι στήν τε­λι­κή κρί­ση Του. Μᾶς προ­ό­ρι­σε μέ τήν ἀ­γά­πη Του, νά γί­νου­με παι­διά Του, διά τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, σύμ­φω­να μέ τό εὐ­ά­ρε­στο γιά μᾶς θέ­λη­μά Του.

Ἀ­κό­μη πιό συγ­κε­κρι­μέ­να, στόν πα­τέ­ρα Ἐ­φραίμ εἶ­δα φα­νε­ρά καί πεί­στη­κα ἀ­δι­ά­ψευ­στα, ὅ­τι πράγ­μα­τι ἐκ­πλη­ρώ­θη­κε ἡ κλή­ση του ἀ­πό τόν Θε­ό, πού προ­φα­νῶς εἶ­ναι καί ἡ κλή­ση τοῦ κα­θε­νός μας στό πλαί­σιο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ὁ ἴ­διος «πλη­ρώ­θη­κε», γέ­μι­σε δη­λα­δή ἡ ψυ­χο­σω­μα­τι­κή ὕ­παρ­ξή του, μέ τό πλή­ρω­μα τῆς Θε­ό­τη­τος (Κολ. 2,9). Τοῦ­το δέν εἶ­ναι σχῆ­μα λό­γου κα­θ’ ὑ­περ­βο­λήν, ἀ­φοῦ, ὅ­πως ση­μει­ώ­νει ἐ­π’ αὐ­τοῦ ἑρ­μη­νευ­τι­κῶς ὁ ἱ­ε­ρός Χρυ­σό­στο­μος: «Οὐ­δέν ἔ­λατ­τον ἔ­χε­τε αὐ­τοῦ (ἐνν. τοῦ Χρι­στοῦ), ὥ­σπερ ἐν ἐ­κεί­νῳ ὤ­κη­σεν (ἐνν. ἡ θε­ό­της) οὕ­τω καί ἐν ὑ­μῖν» (ΕΠΕ 22,194). Ἔ­τσι, μπό­ρε­σε νά ζή­σει πραγ­μα­τι­κά «ἀ­ξί­ως τοῦ Θε­οῦ» καί νά γί­νει ἀ­πό τόν πα­ρόν­τα κι­ό­λας κό­σμο μέ­το­χος τῆς ἄ­κτι­στης δό­ξας καί Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ.

Απορριπτέο από ορθοδόξου απόψεως το 'υπερασπιστικό" Υπόμνημα του Σεβ. Μεσσηνίας

Ἀπεγνωσμένες προσπάθειες γιά νά  "ὀρθοδοξοποιηθοῦν"

τά αἱρετίζοντα Κείμενα τῆς Μεγάλης Συνόδου

Ἀπορριπτέο ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως

τό  ''ὑπερασπιστικό" Ὑπόμνημα

τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας

● Προφανής ἡ προσπάθεια προασπίσεως καί διασώσεως τοῦ οἰκουμενιστικοῦ πυρῆνος τοῦ ἐπιμάχου Κειμένου τῆς Μεγάλης Συνόδου περί τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθ. Ἐκκλησίας μετά τῶν αἱρετικῶν

● Εὐδιάκριτη, παρά τήν ἀντιφατικότητα καί τή θεολογική διγλωσσία τοῦ ὑπομνηματικοῦ κειμένου, ἡ ἀποφυγή σαφοῦς ὀρθοδόξου ὁμολογίας

ὑπό Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

Ὅσο πλησιάζει ὁ χρόνος συγκλήσεως τῆς φερομένης ὡς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, τόσο αὐξάνει καί ἡ ἀγωνία τῶν θιασωτῶν αὐτῆς. Ἡ ἔντονη κριτική, ἡ ὁποία ἀσκεῖται ὑπό ἀρκετῶν ἐγκρίτων Θεολόγων (Πανεπιστημιακῶν ἤ μή, Κληρικῶν, μοναχῶν ἤ λαϊκῶν) σέ μία σειρά θεμάτων περί τήν σύγκληση αὐτῆς καί κυρίως τά προσυμπεφωνημένα Κείμενά της, ἐπιτείνει τήν ἀνησυχία καί ἐνισχύει τόν φόβο τους γιά τό ἐνδεχόμενο κάποιας ἐμπλοκῆς.

Διότι, μπορεῖ ἡ προεγκεκριμμένη καινοτόμος διαδικασία λειτουργίας αὐτῆς καί λήψεως τῶν ἀποφάσεών της νά ἔχει ἤδη ἀποκλείσει πολλά, ἄν ὄχι ὅλα, τά δυσάρεστα γιά τούς
διοργανωτές της ἐνδεχόμενα, πάντοτε, ὅμως, παραμένει ἀνοικτό τό ζήτημα τῆς ἐκφράσεως διαφωνιῶν ἤ καί ἀπορρίψεως ἐπιμάχων θέσεων, ἱκανῶν νά ἐκπέμψουν "ἀρνητικά" μηνύματα καί νά προκαλέσουν ἀνάλογες ἐπιπτώσεις.

Συμμαχία Φίλη και "Καιροσκόπων" για την Προπαγάνδα για την εφαρμογή της Πανθρησκειας!

Ηρακλής Ρεράκης

Ο Φίλης και οι άλλοι φίλοι του παίζουν με την ελληνική παιδεία

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

    

  Πιστεύουμε ακράδαντα ότι τα μαθήματα των Θρησκευτικών, των Αρχαίων και Νέων Ελληνικών και της Ιστορίας αποτελούν τα βασικά παιδευτικά μέσα που συμβάλλουν στην πνευματική, ηθική, κοινωνική και πολιτισμική κατάρτιση και ανάπτυξη των μαθητών. Διαβάσαμε με έκπληξη και απορία στον γνωστό ιστοτόπο “Alfavita” κάποιες από τις τελευταίες απίθανες δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη για το μάθημα των Θρησκευτικών, που, καθώς είναι πλήρεις από στερεότυπα, διαστρεβλώσεις, παρερμηνείες, συκοφαντίες, ιδεοληπτικούς δογματισμούς, παραπλανούν τον ελληνικό λαό:

   Ισχυρίζεται ο κ. Φίλης, ως προς το πολυθεϊστικό Πρόγραμμα των Θρησκευτικών, που θέλει να εφαρμόσει, αντικαθιστώντας το ορθόδοξο, ότι «το Πρόγραμμα αυτό το έχουν κάνει Θεολόγοι επί Διαμαντοπούλου». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι Θεολόγοι αυτοί που το συνέταξαν και με τους οποίους συμφωνεί πλήρως ο κ. Φίλης, αποτελούν μια μικρή, αλλά οργανωμένη ομάδα «εκσυγχρονιστών» Θεολόγων, που δρα από την εποχή της κ. Διαμαντοπούλου, σε βάρος της μεγάλης πλειονοψηφίας των Θεολόγων και του ορθοδόξου μαθήματος των Θρησκευτικών. Ποια είναι η δράση αυτής της ομάδας των θεολόγων, που συμμαχούν και αυτοί ανοιχτά με τον κ. Φίλη στην αποδόμηση του ορθοδόξου το μαθήματος των Θρησκευτικών;

Τα λάθη των Οικουμενιστών τα βλέπουμε, τα λάθη και την παραπληροφόρηση των αντι-Οικουμενιστών τα παρα-βλέπουμε σκοπίμως!

   

Χθὲς δημοσιεύσαμε μιὰ μικρή κριτικὴ στὸ νέο ἄρθρο τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου μὲ τίτλο: «ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ για την ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ της ΕΛΛΑΔΟΣ στο Π.Σ.Ε."».

 Σήμερα εἴδαμε τὴν παρακάτω δημοσίευση τῆς «Καιομένης Βάτου», διὰ τῆς ὁποίας ἄλλη μιὰ φορὰ ἀποκαλύπτονται τὰ ἐπικοινωνιακὰ παιγνίδια τῶν Ἐπισκόπων (καὶ τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν).

    Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ὁ Οἰκουμενιστικὸς ἰὸς ἔχει ἐπηρεάσει τοὺς πάντες, ὥστε ἀντὶ νὰ ἐκφέρουν διὰ τῶν λόγων καὶ ἐφαρμόζουν διὰ τῶν πράξεων τὴν παραδοθεῖσα ἀνόθευτη Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, νοθεύουν καὶ τὰ δύο καὶ ἐκφράζουν μιὰ μεσοβέζικη Ὀρθοδοξία.

   Κι ὅσο παραμένουν κολλημένοι στὸν «ἀχρικαιρισμὸ» καὶ δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τόσο καὶ περισσότερο θὰ ἀφομοιώνονται ἀπ’ αὐτούς!

Λίγες ἀλλά οὐσιαστικές παρεμβάσεις

σέ πρόσφατο κείμενο 

τοῦ Ἐπισκόπου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱεροθέου

Ἐκ τοῦ Ἱστολογίου ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

 

Μετά ἀπό δύο ἄρθρα τοῦ Ἱστολογίου ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ, τά ἑξῆς:

1.

Γιατί Σεβασμιώτατοι Ἱεράρχες μας καί Σεβαστοί Πατέρες μαςδέν λέτε τά πράγματα μέ τό ὄνομα τους; Περί τῆς προτάσεως τοῦ ΣεβασμιωτάτουΝαυπάκτου κ.κ. Ἱεροθέου.

2.

Ἡ συνειδητή ἀποφυγή τῶν λέξεων: "αἱρέσεις" καί  "μετάνοια"

ἀπό τίς συνοδικές καί διορθωτικές φράσεις ἀφήνουν ξεκάθαρα περιθώρια ἕνωσης! (Σέ συνέχεια τοῦ ἄρθρου τῆς προτάσεως 

τοῦ Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου κ.κ. Ἱεροθέου)

 

μᾶς ἔστειλαν μέ μέηλ κείμενο πού συνέταξε ἀμέσως μετά ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεος.

Ὀλόκληρο τό κείμενο θά διαβάσετε ἐδῶ:

Λίγο πρὶν τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

ΟΧΙ λένε και οι Καλύμνιοι στην Ληστρική Σύνοδο της Κρήτης! ΟΛΕΘΡΟΣ για τον ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ Η ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ!!!

ΛΕΝΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ!!!

.

ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ 

ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ

ΤΟΥ ΓΥΡΝΑΝΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ!!!

Πηγή

ΟΧΙ λένε και οι Καλύμνιοι στην Ληστρική Σύνοδο της Κρήτης:

Ισχυρό ράπισμα στους φιλό-οικουμενιστές του Φαναρίου από δημοσίευμα σχετικό με την σύγκλιση της «Πανορθοδόξου» της Κρήτης, του ραδιοφωνικού σταθμού «Alithiafm» και των Ελλήνων Ορθοδόξων πιστών της Δωδεκανήσου, εκκλησιαστικής επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου.

Οι Καλύμνιοι Έλληνες Ορθόδοξοι πιστοί, υπερασπίστηκαν με μπροστάρη τον Άγιο Σάββα της Καλύμνου , την Ορθόδοξη πίστη και εκδίωξαν τους Παπικούς με τις πέτρες!!!

Σήμερα ο κ. Βαρθολομαίος ως Οικουμενιστής και Λατινόφρων τους υποτάσσει στον Πάπα με την σύγκλιση της Συνόδου στην Κρήτη.

ΟΧΙ λένε και οι Καλύμνιοι στην Ληστρική Σύνοδο της Κρήτης!!! Γι αυτόν τον λόγο και ο Βαρθολομαίος όπως πρώτοι είχαμε γράψει [βλέπε Ε Δ Ω], δεν συμπεριέλαβε Επίσκοπο των Δωδεκανήσων ως μέλος της Πατριαρχικής αντιπροσωπείας στην Σύνοδο της Κρήτης.

Προκαθήμενοι ἢ Πάπες

Γράφει ὁ π. Ἀναστάσιος  Κ. Γκοτσόπουλος,

Ἐφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρὼν

     Τελικὰ οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἔχουν Προκαθημένους ἢ πάπες; Μήπως κάποιοι μὲ ἀφορμὴ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο θέλουν νὰ παραχωρήσουν στοὺς Προκαθημένους καὶ παπικὲς ἁρμοδιότητες;

    Τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ προέκυψαν ἀπὸ τὶς ἀντιδράσεις ὁρισμένων “ὑπερασπιστών” τῆς μελλούσης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου ποὺ ξεσηκώθηκαν μὲ ἀφορμὴ τὶς ὁμόφωνες συνοδικὲς ἀποφάσεις τῶν Ἱεραρχιῶν τῶν Ἐκκλησιῶν Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας καὶ Ἑλλάδος ποὺ ἀναφέρονται στὴ στάση ποὺ θὰ τηρήσουν οἱ Ἐκκλησίες αὐτὲς στὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο.

     Χωρὶς νὰ ἀπαντοῦν στὶς ἐπὶ μέρους σοβαρότατες αἰτιάσεις τῶν Ι. Συνόδων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν διαρρηγνύουν τὰ ἱμάτιά τους καὶ μονότονα ἐπαναλαμβάνουν:  Οἱ Προκαθήμενοι ἔχουν ὑπογράψει τὰ κείμενα καὶ αὐτοὶ ἔλαβαν ἀπόφαση τόσο γιὰ τὴ σύγκλιση, ὅσο καὶ γιὰ τὴ διαδικασία καὶ τὸν κανονισμὸ λειτουργίας τῆς Συνόδου. Συνεπῶς, οἱ Τοπικὲς Σύνοδοι δὲν ἔχουν κανένα δικαίωμα νὰ ἀποφαίνονται ἐπὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν Προκαθημένων! Στὴν ἴδια λογικὴ στοιχίστηκε ἀκόμα καὶ ἡ Ἱερὰ Ἐνδημοῦσα Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸ ἐπίσημο ἀνακοινωθὲν τῆς (6.6.16).

  Μὲ συγχωρεῖτε!  ἀλλὰ ἀπὸ πότε οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἔγιναν … πάπες; Ἀπὸ πότε ἡ προσωπικὴ ἀπόφαση-ἐπιλογὴ ἑνὸς Προκαθημένου δεσμεύει τελεσίδικα καὶ ὑποχρεώνει σὲ συμμόρφωση τὴ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας στὴν ὁποία αὐτὸς ἀνήκει; 

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η στη Σύναξη των Ορθοδόξων Χριστιανών στη Λάρισα αύριο Κυριακή 12 Ιουνίου 2016 με θέμα την Πανορθόδοξο Σύνοδο της Κρήτης