Ερμηνεία της ευαγγελικής περικοπής για την Υπαπαντή του
Κυρίου
[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός
των χωρίων Λουκ.2,22-23]
«Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλία.καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται (:και όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ
ημέρες για να γίνει στο παιδί η περιτομή, του έκαναν περιτομή, για να
επιβεβαιωθεί και με την πράξη αυτή ότι ήταν γνήσιος απόγονος του Αβραάμ. Και Του
δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως δηλαδή το είχε ονομάσει ο άγγελος προτού ακόμα
συλληφθεί το παιδί στην κοιλιά της μητέρας του. Και η παρουσίαση και
η αφιέρωση αυτή γινόταν σύμφωνα με εκείνο που είχε γραφεί στο νόμο του Κυρίου,
ότι κάθε αρσενικό παιδί που για πρώτη φορά ανοίγει τη μήτρα της μητέρας του και
γεννιέται, δηλαδή κάθε πρωτότοκο και πρωτογενές, πρέπει να θεωρείται και να
ονομάζεται αφιερωμένο στον Κύριο)»[Λουκ.2,22-23].