Όλα για τη δόξα του Θεού.
Ὁ “Ἑπτά-Φωτος” ἐν τρόμω, ἐπαπειλεῖ μέ δίκες
Ο “ΔΟΚΗΣΙΣΟΦΟΣ”, ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΑ, ΦΟΒΕΡΙΖΕΙ ΜΕ ΕΞΩΔΙΚΑ
Ἐπανεμφάνισις ΜΑΤ, Δικαστηρίων. Ἀπό “Σερ. Ὀρφανό”, “Δημ. Μαυρογόνατο”,“Ἰγν. Λάππα” εἰς Ἱερ. Νικολόπουλο;
|
{Ἐξουσία τοῦ σκότους} [Κύριος, πρός συλλαβόντας Αὐτόν]: «καθ΄ ἡμέραν ὄντος μου // μεθ΄ ὑμῶν ἐν τῷ ἱερῷ // οὐκ ἐξετείνατε τὰς χεῖρας ἐπ΄ ἐμέ·
// ἀλλ΄ αὕτη ἐστὶν ὑμῶν ἡ ὥρα // καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ σκότους» (Λουκ. κβ’ 53). [Παράφρασις]: [(Κύριος στή Γεσθημανῆ): Κάθε ἡμέρα
βρισκόμουν μαζί σας στό Ἱερό // καί ἐδίδασκα. // Ἀλλά, ἐνώπιον τοῦ εὐσεβοῦς
λαοῦ /// δέν ἀποτολμήσατε νά ἁπλώσατε τά χέρια σας // καί
νά μέ συλλάβετε. // Κατά συνέπειαν, //αὐτή τή στιγμή // μέσα στή νύκτα εἶναι ὁ
χρόνος καί ἡ καταχθόνιος ἐξουσία σας, // ἤτοι τοῦ σκότους
καί τῆς δολοφονικῆς ἀνομίας σας]. |
[Ἀφικνεῖται στήν Λάρισα ὁ ... “εἰρηνοποιός”]
Πρό τετραετίας περίπου (10/11/18) καταφθάνει στήν
πρωτεύουσα τῆς Θεσσαλίας ὁ Μητροπολίτης κ. Ἱερώνυμος
Νικολόπουλος. Διατείνονται πώς, ἐπελέγη πολύ προσεκτικά ἀπό τήν Ἐκκλ. Διοίκησι. Προβάλλει “χαμογελαστά”, “μελιστάλακτα”, “ἤρεμα”, “ἄνετα” καί, ... ὡς ἀγαθός “μακάριος εἰρηνοποιός”. Ὁ ἐνδεδειγμένος κληρικός, ὥστε νά ἐπιρρίψη
βάλσαμο ἐπάνω στίς χαίνουσες πληγές καί στά προηγηθέντα δεινά τῆς τοπικῆς
Ἐκκλησίας, μέ τούς Διωγμούς, τά Δικαστήρια, καί τίς Μονάδες Ἀποκαταστάσεως Τάξεως
(!!!) (ΜΑΤ) κ.τ.λ.. Κάποιο τέλος, ἐπιτέλους, στίς ἀτελεύτητες δοκιμασίες
τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν, τῶν “Θεολογικῶν”, τοῦ ἁγίου Μητροπολίτου Θεολόγου.
Προκειμένου νά προβληθῆ ὡς συνετός καί εὐλαβής
Ἐπίσκοπος ἐπεστρατεύθησαν ἀκόμη καί γεραροί Ἐπίσκοποι, ὅπως π.χ. ὁ Μητροπολίτης τάδε... Ὁ παραδοσιακός Ἐπίσκοπος, παγιδευθείς βεβαίως, ἀπέδωσε τά εὔσημα τῆς εὐσεβείας καί τῆς
ἀξιότητος στόν νεοαφικόμενον Δεσπότην, στέλνοντας ἐσφαλμένο μήνυμα. Τουτέστιν, τό
νά τόν ἀνακηρύξη πρόωρα, “... ...” καί κυρίως “συνετό-σοφό”. Εὐσεβεῖς Λαρισαῖοι,
εἰρηνεύσατε, δεχθεῖτε τον, ἀγκαλιᾶστε τον, ... δοξάστε τον.
Καθόσον εἶναι παγκοίνως γνωστόν, οἱ πιστοί τῆς Λαρίσης, σέ ἕνα πρωτοφανές γιά τά ἐκκλησιαστικά χρονικά μεγαλεῖο, ἐβίωσαν ἐπί δεκαετίες, διωγμούς, δικαστήρια καί ξυλοδαρμούς ἀπό τά ΜΑΤ (1974-2018). Παρόμοια ἀγωνιστική δόξα, ἀνδρείων, πιστῶν, ἁγίων, ἔχουμε νά ἀπολαύσουμε ἀπό τήν ἐποχή τῶν ἀπηνῶν διωγμῶν τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἱ. Χρυστοστόμου (349-407 μ.Χ.).
Εξαπολύεται Βρυχηθμός "Πολυφήμου"!
Τὸ ἐξώδικον τοῦ Σεβασμιωτάτου
Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Τυρνάβου κ. Ἱερωνύμου
Εἰς ἀντιβολὴν αἱ πηγαί,
αἱ ὁποῖαι καθωδήγησαν τὰ δημοσιεύματά μας
ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ
ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ –
ΔΗΛΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Τυρνάβου, Ἱερώνυμου (κατὰ κόσμον Παναγιώτη Νικολόπουλου τοῦ Χρίστου), κατοίκου Λάρισας, ὁδὸς Ἰωαννίνων ἀρ. 3.
ΠΡΟΣ
Τὸ Σωματεῖο μὲ τὴν ἐπωνυμία «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ (Π.Ο.Ε.)», ποὺ ἑδρεύει στὴν Ἀθήνα, ὁδὸς Κάνιγγος ἀριθμ. 10, ὅπως νόμιμα ἐκπροσωπεῖται.
Κοινοποίηση:
Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁδὸς Ἰασίου ἀρ. 1, Ἀθήνα.
* * *
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ μακρὰ καὶ κλιμακούμενη ἐκ μέρους σας παραπληροφόρηση τῶν ἀναγνωστῶν τοῦ «ἐντύπου» «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», ἰδιοκτησίας τοῦ σωματείου «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ (Π.Ο.Ε.)», ἀλλὰ -κυρίως- ἡ δημόσια προσβολὴ ποὺ συνεπάγονται οἱ αὐθαίρετες ἀναφορές σας στὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο μου, μὲ ὑποχρεώνουν νὰ ἀποπειραθῶ -ἔστω- τὴ μεταμέλεια, ἄλλως τὴν ἀνάληψη ἐκ μέρους σας τῶν εὐθυνῶν ποὺ προκαλοῦνται ἀπὸ τὴν ἀνεξέλεγκτη κι ἀσύδοτη δράση σας.
Κατ’ ἀρχὰς πρέπει νὰ ἀναλογιστεῖτε, ὅτι ἡ φιλοδοξία σας νὰ ἀσκήσετε δημοσιογραφικὸ λειτούργημα εἶναι θεμιτὴ κι εὐκταία, ὑπόκειται ὅμως στοὺς κανόνες δικαίου ποὺ διέπουν κάθε εὐνομούμενη Πολιτεία, ὅπως καὶ τὶς ἐπιταγὲς τῆς οἰκείας δεοντολογίας.
Κατὰ δεύτερο -καὶ κατὰ μείζονα λόγο- ἡ ἐπαγγελλόμενη προσήλωσή σας στὴν Ὀρθόδοξη πίστη, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλευσπλαγχνίας, δὲν συνάδει μὲ τὸ πάθος, τὴ φόρτιση καὶ τὴ μονομέρεια, μὲ τὴν ὁποία ἐκφράζετε δημόσια τὶς ἀδόκητες ἀπόψεις σας κι ἀντιθέτως, ἀντιβαίνει στὴ χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ ζωή.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ.14,14-22]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Ἡ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 2-8-1998]
[Β381] [Β΄έκδοσις]
Ἄς δοῦμε ὅμως πῶς ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς τὸ καταγράφει, σὲ μία ἀπόδοση. «Ἐκεῖνον τὸν καιρό, ἀνεχώρησε ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ ἐκεῖ μὲ πλοῖο σὲ ἕναν ἔρημο τόπο, μόνος μαζὶ μὲ τοὺς δώδεκα μαθητάς Του. Ὅταν τὸ πληροφορήθῃ τὸ πλῆθος τοῦ κόσμου, τὸν ἠκολούθησαν πεζοπορῶντες ἀπὸ διάφορες πόλεις. Τότε ὁ Ἰησοῦς, ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ ἔρημο καταφύγιό Του καὶ εἶδε πολὺ κόσμο. Τοὺς λυπήθηκε καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους των. Ὅταν ἄρχισε νὰ σουρουπώνει Τὸν πλησιάζουν οἱ μαθηταὶ καὶ Τοῦ λέγουν: ''Ὁ τόπος εἶναι ἐρημικὸς καὶ ἡ ὥρα περασμένη. Ἀπόλυσε τὸν κόσμο, γιὰ νὰ πᾶνε στὰ γύρω χωριὰ καὶ νὰ ἀγοράσουν κάτι γιὰ νὰ φᾶνε''. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοὺς εἶπε: ''Δὲν ἔχουν ἀνάγκη νὰ πᾶνε πουθενά. Δώσατέ τους ἐσεῖς νὰ φᾶνε''. Κι ἐκεῖνοι Τοῦ ἀπαντοῦν: ''Δὲν ἔχομε μαζί μας παρὰ μόνον πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια''. Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς λέγει: ''Φέρτε τά μου ἐδῶ''. Καὶ ἀφοῦ ἔδωσε ἐντολὴ στὸν κόσμο νὰ καθίσουν γιὰ φαγητὸ πάνω στὸ χορτάρι, ἐπῆρε τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ τὰ δύο ψάρια, ἔστρεψε τὰ μάτια Του στὸν οὐρανό, τὰ εὐλόγησε, ἔκοψε τὰ ψωμιὰ σὲ κομμάτια καὶ τὰ ἔδωσε στοὺς μαθητάς Του καὶ ἐκεῖνοι στὸ πλῆθος. Καὶ ἔφαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν. Καὶ ἐσήκωσαν τὰ περισσεύματα ἀπὸ τὰ κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμᾶτα. Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔφαγαν, ἦσαν περίπου πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρὶς τίς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά».
Ἰησοῦς Χριστός: Ἡ αἵρεση, τὰ «βαθέα
τοῦ σατανᾶ»!
Ζητοῦνται πράξεις Ὁμολογίας ἀπὸ τοὺς "ἐντὸς τῶν τειχῶν"
Ὀρθοδόξους!
Ὁ καταστροφικὸς ρόλος τῆς αἱρέσεως στὴν ἀπώλεια ὀρθοδόξων πιστῶν, δὲν ἔχει κατανοηθεῖ ἀπὸ τοὺς συγχρόνους Χριστιανούς. Κι αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ἡ αἵρεση, κυρίως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν διαβρώσει τὶς συνειδήσεις, ἔχουν σχεδὸν ἐξαφανίσει τὸν εὐαγγελισμὸ καὶ τὴν κατήχηση καὶ ἔτσι ἔχουν ὑποβαθμίσει μέχρι ἐξαφανίσεως τὴν διδασκαλία, ὄχι μόνο τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ τῶν Ἀποστόλων καί ‒ἀκόμα‒ τὴν ἴδια διδασκαλία τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν αἵρεση.
O όρος
«ΘΕΟΤΟΚΟΣ» της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου
Είναι
αλήθεια, ότι η περατότητά μας έχει ένα όριο βίωσης – κατανόησης των μυστηρίων
της Θεοτόκου.
Μπορούμε,
όμως, να «ανυψώσουμε το επίπεδο του λόγου μας προς τα ένδοξα και ύψιστα
μυστήρια της Θεόπαιδος με την χάριν, την μεσιτείαν και την βοήθειάν της, διότι
αυτή είναι η αιτία και η χορηγός παντός αγαθού» (Αγ. Μάξιμος Ομολογητής).
Ιδιαίτερα
η περίοδος του «Δεκαπενταυγούστου» αποτελεί «ταμείον» ευλαβικών – θεολογικών
στοχασμών περί του προσώπου της Θεομήτορος, παραλλήλων των μηνυμάτων των Ιερών
Παρακλήσεων.
Ο
Αγ. Νεκτάριος, βαθύς – φωτισμένος θεολόγος και γνώστης του λεξιλογίου,
γνωρίζοντας την απερίσκεπτη αφέλεια των αιρετικών, στη μελέτη του «Για την
Υπεραγία Θεοτόκο», γράφει (Σελ. 23):
Πρωτότυπο κείμενο: «Η προσωνυμία Θεοτόκος, δι’ης προσφωνείται η Υπεραγία Δέσποινα ημών και Μήτηρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, είναι η μόνη προσήκουσα αυτή επωνυμία».
Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ[:Ματθ.17,1-13]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην(:ύστερα από έξι ημέρες ο Ιησούς πήρε μαζί Του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον αδελφό του)»[Ματθ.17,1]. Άλλος όμως ευαγγελιστής, ο Λουκάς, λέγει ότι τους παρέλαβε μετά από οκτώ ημέρες, χωρίς αυτό να έρχεται σε αντίθεση προς αυτά που λέγει ο Ματθαίος, αλλά αντιθέτως μάλιστα και συμφωνεί πάρα πολύ[βλ. Λουκά 9,28: «Ἐγένετο δὲ μετὰ τοὺς λόγους τούτους ὡσεὶ ἡμέραι ὀκτὼ καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι(:Οκτώ περίπου ημέρες από τότε που είπε τα λόγια αυτά ο Ιησούς, πήρε μαζί Του τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί)»· διότι ο μεν Λουκάς συμπεριέλαβε και την ημέρα που τους είπε τα παραπάνω λόγια και την ημέρα που τους ανέβασε στο όρος, ενώ ο Ματθαίος ανέφερε μόνο τις ενδιάμεσες ημέρες.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 14,14-22]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΧΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΕΝΤΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ
«Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν· καἰ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων(:Όταν λοιπόν τα άκουσε αυτά ο Ιησούς, αναχώρησε από εκεί με πλοίο σε κάποιον ερημικό τόπο, για να μείνει μόνος Του με τους μαθητές Του. Και όταν άκουσαν τα πλήθη του λαού ότι αποχώρησε σε ερημικό τόπο, Τον ακολούθησαν πεζοί από τις πόλεις)»[Ματθ. 14,13].
Η Μεταμόρφωση του Κυρίου Ιησού Χριστού[:Β΄Πέτρ.1,10-19]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ
«Διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε(: Γι'αυτό, αδελφοί, καταβάλλετε μεγαλύτερη προσπάθεια, με περισσότερη σπουδή και επιμέλεια, ώστε, αποκτώντας τις αρετές αυτές, να διασφαλίσετε και να σταθεροποιήσετε την κλήση σας και την εκλογή σας. Διότι όταν ασκείτε τις αρετές αυτές, δεν θα σκοντάψετε ποτέ πάνω σε κάποιο εμπόδιο, αλλά θα φθάσετε με ασφάλεια στο τέρμα της σωτηρίας σας)» [Β΄Πε.1,10].
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ (Ματθ. 17,5)
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΑΥΤΟΥ ΑΚΟΥΕΤΕ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 6-8-1988]
(Γ103β)
Ὁ σκοπὸς μιᾶς ἑορτῆς, ἀγαπητοί μου, εἶναι νὰ ξαναζωντανέψει ἕνα γεγονὸς καὶ νὰ δημιουργήσει, ἂν τοῦτο βέβαια εἶναι δυνατόν, τὰ ἴδια βιώματα, ὅπως ὅταν τὸ γεγονὸς ἐλάβαινε χώρα.
Ἔτσι, ὅταν οἱ μαθηταὶ Πέτρος, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶδαν τὸ ὑπερφυὲς αὐτὸ θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, ἐκινήθησαν ἀνάμεσα σὲ δύο ἀκραῖα αἰσθήματα. Αὐτὰ ποὺ μέσα στὴν Ἱστορία καλεῖται ὁ κάθε πιστός, ὅπως σᾶς εἶπα, αὐτὸς ὁ σκοπὸς τῶν ἑορτῶν, νὰ κινηθεῖ. Ἦταν ἡ γοητεία τῆς θέας, ὥστε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος νὰ φθάσει νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ μείνουν γιὰ πάντα στὸ Θαβώρ. Ἀλλὰ καὶ ὁ τρομακτικὸς φόβος, ὥστε νὰ πέσουν πρηνεῖς, ὅπως πολὺ ὡραία τὸ ἐκφράζει κατὰ δυναμικότατον τρόπον ἡ βυζαντινὴ ἁγιογραφία, ὅταν ἄκουσαν τὴν φωνὴν τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς ἀπὸ τὸ κέντρον τῆς νεφέλης: «Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτος ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε». «Καὶ νά, φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης, ἡ ὁποία ἔλεγε: Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός -δηλαδὴ ὁ Ἰησοῦς- εἰς τὸν Ὁποῖον ἀναπαύομαι· Αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε».
Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Τυγχάνει αδιανόητο, ουχί όμως και μη αναμενόμενο (δεδομένης της συγχρόνου, απογοητευτικής, εκκλησιαστικής, εν Ελλάδι, καταστάσεως), το γεγονός ότι οι δράστες και ένοχοι του συγκεκριμένου πνευματικού εγκλήματος, θα παραμείνουν ατιμώρητοι, προς καταισχύνη των ημετέρων συνοδικών και προς μεγίστη αγαλλίαση των δαιμόνων και των δαιμονοκινήτων εχθρών της Εκκλησίας.
Το επαναλαμβάνουμε μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μας: Παρόμοιο, μη λαβόν, όμως, τέτοια και τόση δημοσιότητα, συμβάν, έλαβε χώρα σε ναό της αρχιεπισκοπής Αθηνών, προ καιρού. Οι δράστες ιερείς δύο, ο γνωστός και μη εξαιρετέος π. Αλέξανδρος Καριώτογλου και κάποιος π. Βασίλειος, αγνώστων λοιπών στοιχείων... Το τι έγινε και το τι ελέχθη, επίσης γνωστά. Όπως και ο δεινός σκανδαλισμός που προκλήθηκε.
Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης
Ἡ σημερινή λέξις ἐμπιστοσύνη εἶναι μία ἀπὸ τὶς σημασίες τῆς ἀρχαίας λέξεως «πίστις». Συνήθως σήμερα ὅταν λέμε πίστις ἐννοοῦμε τὸ θρησκευτικὸ δόγμα, τὴν θρησκεία, τὸ θρήσκευμα, στὸ ὁποῖο πιστεύει κάποιος, ἀλλὰ ἐπίσης (ἡ λέξις πίστις) ἀφορᾶ τὴν ὑποκειμενικὴ πεποίθησι, ἐμπιστοσύνη, ἀξιοπιστία προσώπου, πράγματος ἤ καταστάσεως.
Ὁ Λαρίσης Ἱερώνυμος θεωρεῖ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ βυσσοδομοῦν ἐναντίον Συνόδων, Πατριαρχῶν, Μητροπολιτῶν Κληρικῶν κλπ προκειμένου νὰ κλωνίσουν τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ κόσμου σ᾿ αὐτοὺς:
«Συστηματικὰ καὶ συγκεκριμένα χαλκεῖα στὸν ἔντυπο καὶ ἡλεκτρονικὸ τύπο ἀποδίδουν ἀνύπαρκτες κατηγορίες καὶ βυσσοδομοῦν ἐναντίον Συνόδων, Πατριαρχῶν, Μητροπολιτῶν, Κληρικῶν ποὺ τηροῦν τὸ αὐτονόητο. Τὴν ὑπακοή τους στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! Τοὺς ὑβρίζουν, ὑπονομεύουν τὴν θεολογικὴ καὶ ἐπιστημονική τους κατάρτησι, τοὺς ἀπαξιώνουν, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ κλονίσουν τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ ὑπακοὴ τοῦ κόσμου ἤ ἔστω τῶν ὀπαδῶν τους πρὸς τὰ ἐκκλησιαστικά θέσμια. » (ΙΛ. ΑΠ7 σελ.10-11)
 |
| Ευχή Ελληνίδας Μάνας |
Γιέ μου, σὰν πᾶς στὸν πόλεμο
Γιέ μου, σὰν πᾶς στὸν πόλεμο, σαν πᾶς
νὰ πολεμήσης,
σοῦ δίνω τὴν εὐχούλα μου Τοῦρκο νὰ μὴν
ἀφήσης.
Αὐτοὶ δὲν εἶναι ἄνθρωποι, δὲν ἔχουν εὐσπλαγχνία,
εἶναι παιδιὰ τοῦ Σατανᾶ, τῆς Κόλασης
θηρία.
Ἀφὰνισαν Ἑλληνισμό, Πόντο, Μικρὰν Ἀσία,
Κύπρο, Κωνσταντινούπολι καὶ τὴν Ἁγιὰ
Σοφία.
Καὶ τώρα ἀγωνίζονται να μᾶς ἐξαφανίσουν
ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς· ἕναν να μὴν ἀφήσουν.
Γιὰ τοῦτο, μὴν τοὺς λυπηθῇς, ὅσους
μπορεῖς νὰ σφὰξης
κι ἀπὸ μιὰ τέτοια Μάστιγα τὸν κόσμο
ν’ ἀπαλλάξης.
Εἶναι τῆς Ἅγαρ τὰ παιδιά, τέκνα τοῦ Ἀντιχρίστου,
τῆς Οἰκουμένης συμφορά, ἐχθροὶ καὶ τοῦ Ὑψίστου.
Σχόλιο:
Αφιερωμένο
εξαιρετικά σε όλους εμάς που από απόγονοι του Λεωνίδα και του Κολοκοτρώνη
γίναμε μεμψίμοιρα ανθρωπάκια που πάνω από όλα βάζουν τη ζωούλα τους και την
καλοπέρασή τους. Εύχομαι, όταν έρθει η ώρα να θυσιαστούμε να ξαναθυμηθούμε τις
ρίζες μας…
——————————————————————————-
Συλλογίζομαι
ότι η φαντασμαγορία των αστεριών και η λάμψη τους είναι πολύ διαφορετική από το
σκοτάδι που περιβάλλει τα πτώματα που βρίσκονται μπροστά μου. Οι ίδιες λάμψεις
που όμως είναι χρωματισμένες με την κόκκινη λάσπη που ποδοπατώ και που η στυφή
τους μυρωδιά με αηδιάζει τόσο όσο και η γνώση του ότι αύριο θα είμαι ένας από
αυτούς.
Εγώ ο
Αγαθοκλής, Σπαρτιάτης στρατιώτης, φυλάω το πέρασμα των Θερμοπυλών.
Ξέρω
ότι σήμερα είμαστε περικυκλωμένοι και ότι ο τόπος αυτός θα είναι ο τάφος μου και ενώ το σκέπτομαι το στομάχι μου νοιώθει το κρύο, σαν ήδη να έχει
εισβάλει η ψύχρα του θανάτου στο σώμα μου. Γι’ αυτό γράφω προσεκτικά και
κάνοντας το τα χέρια μου σταματούν να τρέμουν και οι φόβοι μου σβήνουν.
Όχι, δεν θα προσπαθήσω να φύγω μεσ’ στο σκοτάδι, αντίθετα γράφω και τα λόγια μου αυτά θα μιλούν όταν θα είμαι νεκρός. Θα σας εξηγήσουν γιατί δέχομαι το πεπρωμένο μου, έτσι ώστε να κάνουν κατανοητά τα κίνητρα εκείνων που περιμένουν το θάνατο εδώ.
