ΑΓΑΠΗ ἤ ΑΠΑΤΗ;
Α΄. Περὶ ὁμοφύλων.
Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων
Ἔχουν ἀνοίξει οἱ ὀχετοὶ τῆς προπαγάνδας καὶ ὅλα τὰ πετσωμένα μεγάφωνα τῆς πληροφόρησης, δημοσιογράφοι, «ἰνφλουένσερς», καὶ κάθε ἄλλο νυκτερινό, πρωϊνὸ, ἤ μεσημβρινὸ δαιμόνιο ἐπὶ εἰκοσιτετραώρου, ἀπὸ τὰ παράθυρα τῶν τηλεοράσεων, ἀπὸ τὶς συχνότητες τῶν ραδιοφώνων, ἀπὸ κάθε σημεῖο τοῦ διαδυκτίου, ἀπὸ τὶς σελίδες τῶν ἐφημερίδων, ἀπὸ τὶς ταμπέλες τῶν διαφημήσεων, ἀπὸ παντοῦ· ὅλα μαζὶ, μὲ μία οὐρανομήκη φωνὴ προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλλουν τὸν «γάμο τῶν ὁμοφύλων».
Ἐπιστήμονες, εἰδικοὶ, ψυχολόγοι, ἰδρύματα, ΜΚΟάδες, καὶ φυσικὰ οἱ λεγόμενοι πολιτικοί, ἐν χορῷ ἐξαπολύουν συνεχῶς ἀκατάσχετες ὁμοβροντίες κραυγῶν καὶ λόγων, ἐπιχειρημάτων καὶ σοφιστειῶν, ἐπιδιώκοντας τὴν ἀπόλυτη κυριαρχία καὶ ὁλοκληρωτικὴ ἐπικράτησι τους. Μέσα στὴ βία καὶ στὴ βουὴ, ξεχωρίζουν λέξεις γνωστὲς μὲν, ἀλλὰ ντυμένες πλέον μὲ ρὸζ ἤ πολύχρωμο μανδύα: Γάμος, δικαιώματα, ἱσότητα, παιδιά, ὁμόφυλοι, ἀγάπη. Ὅλοι ξέρουν αὐτὲς τὶς λέξεις, ἀλλὰ τὶς ξέρουν ἀλλοιῶς. Ἡ πείρα , ἡ ζωὴ, οἱ αἰῶνες ποὺ πέρασαν, τὰ ἐκατομύρια ἀνθρώπων ποὺ βίωσαν τὸ περιεχόμενό τους καὶ διαμόρφωσαν τὴν μορφή τους καὶ τὴν σημασία τους, τώρα θεωροῦνται ἄχρηστα καὶ ὀπισθοδρομικὰ πράγματα. Οἱ λέξεις αὐτὲς ποὺ ὑπηρέτησαν τὸν ἄνθρωπο τόσους αἱῶνες τώρα πρέπει νὰ ἀλλάξουν χρῆσι. Εἶναι σὰν νὰ παίρνεις τὰ γλυπτά καὶ τὶς κολῶνες τῆς Ἀκροπόλεως γιὰ νὰ φτιάξεις τὸ χοιροστάσιό σου ἤ τὸ βόθρο τοῦ σπιτιοῦ σου.