ΚΥΡΙΑΚΗ
ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ[:Ματθ.
25,31-46]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού
γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα: «Οἱ ἐλάχιστοι ἀδελφοί»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης
στις 18-2-1996]
(Β 330)
Το βιβλίον της Παλαιάς Διαθήκης, αγαπητοί
μου, που λέγεται «Ἑκκλησιαστής», τελειώνει με τη φράση: «ὅτι σύμπαν τὸ ποίημα ὁ Θεὸς ἄξει
ἐν κρίσει, ἐν παντὶ παρεωραμένῳ, ἐὰν ἀγαθὸν καὶ ἐὰν πονηρόν». Δηλαδή: «Ο Θεός, ολόκληρον τον άνθρωπο, τον όλον
άνθρωπον, ‘’σύμπαν τό ποίημα’’, δηλαδή τόσο με την ψυχή του, όσο και με το σώμα
του, θα οδηγήσει εις την κρίσιν και οτιδήποτε είναι, αγαθόν ή πονηρόν, όσο και
αν είναι κρυμμένο και παρεωραμένο», όπως λέγει εδώ, δηλαδή κάπου κρυμμένο, «κάπου σε ένα περιθώριο, θα το βγάλει στο
φανερόν». «Σύμπαν τό ποίημα».
Ολόκληρο τον άνθρωπο. Τόσο με την ψυχή του, όσο και με το σώμα του. Και επιμένω
εις αυτό. Ο όλος λοιπόν άνθρωπος θα
οδηγηθεί εις την κρίσιν. Εξάλλου, αφού
θα γίνει ανάστασις νεκρών, θα κριθούμε μετά την ανάσταση των νεκρών, αφού
φυσικά θα έχομε πάρει τα καινούρια μας σώματα· εννοείται τα παλαιά μας σώματα
ανακαινισμένα. Ό,τι και αν διέπραξε ο άνθρωπος, ξεχασμένο, μικρό,
παραθεωρημένο, είτε αυτό είναι αγαθόν, είτε αυτό είναι κακόν.