ΙΓΝΑΤΙΕ – ΙΓΝΑΤΙΕ ! 'Ο ὀρύσσων βόθρον εἰς αὐτὸν ἐμπεσεῖται, (Π.Δ.Εκκλ.10,8), άνοιξες λάκκο να μας ρiξεις μέσα, αλλά θα πέσης εσύ μέσα. "ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΒΑΩΘ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ :  "ΑΓΩΝΑΣ" Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης αρ. φύλλου 214 & 215 Μάρτιος -Απρίλιος 2015   http://www.agonas.org/

ΙΓΝΑΤΙΕ – ΙΓΝΑΤΙΕ !
'Ο ὀρύσσων βόθρον εἰς αὐτὸν ἐμπεσεῖται,  (Π.Δ.Εκκλ.10,8)
άνοιξες λάκκο να μας ρiξεις μέσα....


"ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΒΑΩΘ”

Το Σεραφειμικό Κονκλάβιο χρόνια προσπαθούσε με ψέματα να εξοντώσει τον μακαριστό Θεολόγο διότι τους ήταν βαρύς και βλεπόμενος. Η ελληνική πολιτική Δικαιοσύνη όμως, με ανώτατους δικαστές στο Συμβούλιο της Επικρατείας και με ανοιχτές τις πόρτες – για να το παρακολουθεί όποιος ήθελε – με τριάντα (30) και πλέον αποφάσεις δικαίωσε τον Σεβ. Θεολόγο. Επίσης η Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους με ομόφωνη απόφαση (698/29-10-92) κατέδειξε ότι νόμιμος και κανονικός μητροπολίτης Λάρισας και Τυρνάβου ήταν ο Σεβ. Θεολόγος και μόνον αυτός είχε δικαίωμα υπογραφής.

Η Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη συνεδριάζοντας με κλειδωμένες πόρτες και ζωσμένο το Συνοδικό Μέγαρο με δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ, δίκαζε και καταδίκαζε το Θεολόγο. Και χωρίς ποτέ να τον γνωρίσει κατ’ όψιν, να τον ακούσει, να εξετάσει μάρτυρες υπεράσπισης, να δεχθεί συνηγόρους, να απολογηθεί, του έστειλαν την προαποφασισθείσα καταδίκη του ως μη έχοντες ανάγκην μαρτύρων.φωτ.1

Τέτοιες δίκες δεν έγιναν στους αιώνες. Εκεί που θα έπρεπε να λάμπει ο ήλιος της δικαιοσύνης, έπεφτε βαρειά η σκιά της αδικίας και της σκοπιμότητας. Αυτό που δεν τόλμησε το ιουδαϊκό Συνέδριο να κάνει, να θανατώση αναπολόγητο τον Κύριό μας, το έπραξε μια “Συναγωγή Πονηρευομένων”, το σεραφειμικό κονκλάβιο βρίζοντας και απειλώντας όποιον δεν συμφωνούσε με τα κελεύσματά του, παρόντος του Ιγνατίου Λάππα ως πρώτου γραμματέα και πρακτικογράφου των Συνοδικών Συνεδριάσεων (φωτ. 1).

Εδώ μέσα, στις συνοδικές υπηρεσίες, έγινε το μαγείρεμα των “πονηρευόμενων”, και η υπόσχεση του Σεραφείμ «Μόλις φάμε τον Θεολόγο θα γίνεις Λάρισας, Ιγνάτιε!!». Το βεβαίωσε και η “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” γράφοντας στις 25-5-96: «Ο Αρχιεπίσκοπος τον καλεί και του λέει ότι θα τον προτείνει για την Λάρισα. Κι ο π. Ιγνάτιος (Λάππας) – φανερά έκπληκτος – τον ακούει και συγκατανεύει χωρίς να σχολιάσει. Λίγο μετά η είδηση μαθαίνεται μεταξύ των Σεραφειμικών μητροπολιτών…».

Για χρόνια περίμεναν, σαν όρνεα, να κατασπαράξουν το σώμα του Θεολόγου! Έφθασαν μάλιστα οι ξεδιάντροποι να ρωτήσουν τους γιατρούς του Νοσοκομείου “Ευαγγελισμός” πόσο χρόνο ζωής έδιναν στο Θεολόγο μετά την εγχείρηση που είχε κάνει! «Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι τη καρδία και τοις ωσίν…» (Πράξ. 7,51). Η κακότητα και το πάθος τους τύφλωσαν τα μάτια, αυτιά και νου. Όποιος μπορούσε να διαβάσει τις καρδιές και τους νεφρούς των ενόχων και πονηρών εντεταλμένων οργάνων, θα έβλεπε ότι το Σραφειμικό Κονκλάβιο αποφάσιζε μυστικά και εν κρυπτώ, επισκεπτόταν γραφεία υπουργών, δικαστών…, ως και στο σπίτι του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου έγινε σύσκεψη υπό την “ηγεσία” της Δήμητρας Λιάνη [εφ. “το ΠΑΡΟΝ”, 13-11-95] (φωτ. 2) και προαποφασίστηκε η καταδίκη του αθώου Θεολόγου. Και ο Θεολόγος κατά το πρότυπο του Κυρίου «Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη και ως αμνός εναντίον του κείροντος αυτόν άφωνος ουκ ανοίγει το στόμα αυτού…» (Ησ. 53,7).

Αφού είδαν και αποείδαν ότι ο Θεολόγος παρέμενε όρθιος σαν το κυπαρίσσι, παρά τις τσεκουριές που δέχονταν – συκοφαντίες, διαβολές, βρισιές, βασανιστήρια πιεστικά – από τους αχρείους “ξυλοκόπους”, κατέστρωσαν το τελευταίο δικτατορικό τους σχέδιο.

.φωτ.2

ΣΑΤΑΝΙΚΟ  ΣΧΕΔΙΟ

Ο Αρχιεπίσκοπος κάλεσε με εγκύκλιό του, για τις 25 Μαΐου 1994, Σύνοδο της Ιεραρχίας με θέμα την πλήρωση «των κενών μητροπολιτικών εδρών» χωρίς όμως να αναφέρει ποιες ήταν, φοβούμενος μην μπλοκαριστούν, αν ανακάλυπταν τις παρανομίες που είχαν σχεδιάσει, και δεν αναδείκνυαν τους προεκλεγμένους, για την Λάρισα τον Ιγνάτιο Λάππα και την Αττική τον Παντελεήμονα Μπεζενίτη (που αργότερα καθαιρέθηκε για ακατανόμαστες πράξεις και κλοπές) αγαπημένα παιδιά του συστήματος, αποτελούντα «σάρκα εκ της σαρκός των και οστούν εκ των οστέων τους».

Με ψέματα έπεισαν τους δικαστές του Συμβουλίου Επικρατείας ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι το μεμπτό, γι’ αυτό και ο Πρόεδρος του ΣτΕ, σε προσφυγή του Θεολόγου, απάντησε με έγγραφά του την 24-3-1994, παραμονή της συνεδρίασης της Συνόδου: «Από τα στοιχεία δεν προκύπτει ότι στην αυριανή συνεδρίαση η Ι.Σ.Ι. θα προβεί στην πλήρωση της Μητρόπολης Λαρίσης και Τυρνάβου (αρ. απ. 336/1994).

φωτ.3

 Αποδεικτικό της ονομαστικής άδειας εισόδου διότι η χειροτονία του Ιγνατίου Λάππα Λάρισας έγινε κεκλεισμένων  των θυρών  του καθεδρικού ναού Αθηνών με μόνη  την μικρή  παρουσία  Σαλαμίνιων αρβανιτών. Ενώ οι  Λαρισαίοι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί Αιματοκυλίζονταν έξω του ναού απο εκατοντάδες ασφαλίτες και αστυνομικούς καταστολής.

Έτσι, ενώ ο Ιγνάτιος γνώριζε, ως Α΄ γραμματέας και πρακτικογράφος της Συνόδου, ότι η μητρόπολη Λάρισας δεν ήταν σε χηρεία και δεν μπορούσε να γίνει εκλογή, όπως προέβλεπε και ο Καταστατικός Χάρτης 570/1977 αρθρ. 25/1 («προς πλήρωση χηρεύοντος μητροπολιτικού θρόνου τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνερχόμενα εις συνεδρίαν…») συμφώνησε με την εκλογή του Δεν μας είπε όμως εάν ήταν χηρεύουσα η μητρόπολη Λάρισας, γιατί έφυγε ο Δημήτριος Μπεκιάρης που ήταν και εψηφισμένος ως μητροπολίτης Λάρισας; Ή γιατί εκδιώχθηκαν ως παράνομοι οι τοποτηρητές Καρδίτσης Κλεόπας, ο Φθιώτιδος Δαμασκηνός, οι έξαρχοι Θηβών Ιερώνυμος (ο νυν αρχιεπίσκοπος) και ο Σερρών Μάξιμος κ.α.;

Οι τριάντα (30) περίπου αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας μας, από το 1989 έως το 1995, στηρίζονταν στο αλάνθαστο σκεπτικό ότι «Η Μητρόπολις Λάρισας και Τυρνάβου δεν ήταν εν χηρεία και κάθε προσπάθεια εκλογής νέου μητροπολίτη είναι μη νόμιμη, κατά τα εκτεθέντα ανωτέρω, διότι ακυρώθηκε εξ υπαρχής η απομάκρυνση του αιτούντος (Θεολόγου) από τη ρηθείσα Μητρόπολη. Για το βάσιμο αυτό λόγο, πρέπει να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας (εκλογή μητροπολίτη) και να απορριφθεί η παρέμβαση του υπουργού Παιδείας… (ΣτΕ αρ. 3805/90)» (είχε κάνει παρέμβαση ο υπουργός εναντίον του Θεολόγου).

Εκτός των ανωτέρω επιχειρημάτων έχουμε και τους Θείους και Ιερούς Κανόνες που είναι αμείλικτοι για τους παραβαίνοντας διαλαλώντας: «Ο επίσκοπος ουκ εκβάλλεται της εαυτούς επισκοπής ειμή κατόπιν δίκης, συμφώνου προς τους Θείους και Ιερούς Κανόνες…». «Επίσκοπος ου καθίσταται επισκοπής, ζώντος του Επισκόπου αυτής» (Ι. Καν. 1^ος Κυρ. Αλεξανδρείας, 87^ος Καρθαγένης, 16^ος Συν. Πρωτοδευτέρας κ.π.α.).

Και το Εκκλησιαστικό Δίκαιο τονίζει: «Πας εν ενεργεία Μητροπολίτης κανονικώς χειροτονηθείς και κατασταθείς δεν στερείται της Μητροπόλεως αυτού ει μη κατόπιν αμετακλήτου καταδίκης…».

Όλα αυτά έπρεπε να τα γνώριζε ο Ιγνάτιος Λάππας ώστε να μην δεχθεί την εκλογή του. Εάν όμως δεν τα γνώριζε – πράγμα απίθανο – τότε έχει υποπέσει και σε άλλα Κανονικά αδικήματα όπως οι Ιεροί Κανόνες ορίζουν (2^ος τ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ο 24^ος της Καρθαγένης, κ.α. καθώς και ο ψαλμός 118,16) και γι’ αυτό έπρεπε να καθαιρεθεί.

Με ψέματα λοιπόν προχώρησαν στην χειροτονία του. Κι ενώ όλο το σεραφειμικό κονκλάβιο και ο ίδιος ο Ιγνάτιος γνώριζαν ότι, όλα ήταν αντικανονικά και παράνομα, αυτοί προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα. Το Τμήμα αναστολών του ΣτΕ συνήλθε άμεσα – την θεώρησε ως εμπαιγμό – στην προσφυγή του Σεβ. Θεολόγου και ανέστειλε την εκλογή του Ιγνατίου ως παράνομη (Απ. Αρ. 407/94).

Και παρά την εναντίον τους απόφαση καταπέλτης δεν πτοήθηκαν οι παράνομοι “Ιουδαίοι” και το Σάββατο 28 Μαΐου 1994, αφού κατέβασαν όλες τις αστυνομικές δυνάμεις της Αθήνας και με αποκλεισμένο το χώρο γύρω από την μητρόπολη Αθηνών, προχώρησαν στην “χειροτονία”.

Να πως περιγράφει τα γεγονότα η φίλη του τοπική εφημ. «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» την 29-5-1994: «Από πολύ νωρίς ο χώρος πέριξ της Μητρόπολης Αθηνών είχε αποκλεισθεί από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες περιέφραξαν την περιοχή με συρματόσχοινα. Το προαύλιο και την είσοδο του ναού πλησίαζαν μόνο όσοι είχαν «άδεια εισόδου» (φωτ. 3) από το γραφείο τύπου και δημοσίων σχέσεων της Ιεράς Συνόδου».

Και συνεχίζει:

«Με πρωτοφανή αγριότητα οι δυνάμεις των ΜΑΤ αντιμετώπισαν τους Χριστιανούς της Λάρισας… Ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου ηλικιωμένους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά και έστειλαν στο νοσοκομείο αρκετούς» (αναφέρονται ονομαστικά δέκα πέντε άτομα που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός) (φωτ. 4).φωτ4

Τι κρίμα! Το χέρι που έπρεπε να μας ευλογεί και να μας κοινωνεί, έγινε φονικό όργανο, γεμίζοντας τα κράσπεδα του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών με αιμόφυρτους…

Και μόνο γι’ αυτό είναι καθηρημένος όπως ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες: «Όχι μόνον καθαιρούνται οι ιερωμένοι εκείνοι όπου κτυπήσουν οι ίδιοι με το χέρι των, αλλά και εκείνοι όπου βάλουν άλλους να κτυπήσουν» (Ι. Καν. Αγ. Αποστόλων κ.τ. σελ. 26).

Και σύμφωνα με το Εκκλησιαστικό δίκαιο η χειροτονία του είναι παράνομη γιατί είχε ανασταλεί η εκλογή του και συνεπώς δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί και μάλιστα «κεκλεισμένων των θυρών».

Και κατά το Κανονικό Δίκαιο είναι αντικανονική γιατί παραβιάστηκαν οι Ιεροί Κανόνες που ορίζουν: «Χειροτονείν εν μέσω της Εκκλησίας, παρόντος του λαού και προσφωνούντος του επισκόπου, ει και ο λαός δύναται αυτώ μαρτυρείν, χειροτονία δε λαθραίως μη γίνεσθω» (Ι. Καν. Ζ΄ Θεοφ. Αλεξ.). «Και επί αυτού του λαού, ου μέλει χειροτονείσθαι… και ότε καθαρός φανείη επί δημοσίας προσόψεως ειθ’ αυτώ χειροτονηθείη» (Ι. Καν. ΗΘ΄ της εν Καρθαγένης Τ.Σ.) κ.ά.

Η εντολή του Χριστού στους Αποστόλους ήταν κρυστάλλινη «καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ καγώ πέμπτω υμάς…». Με αυτή την εξουσία οι Απόστολοι έκαναν το «τυπικό» της εκλογής των διαδόχων τους, επισκόπων. Ο λαός εξέλεγε, αυτοί χειροτονούσαν και το Άγιο Πνεύμα γέμιζε με φως και πνεύμα άγιο τους άξιους επισκόπους.

Άρα, οι Θείοι Ιεροί Κανόνες μας προστάζουν: Η χειροτονία επισκόπων δεν γίνεται ποτέ «κεκλεισμένων των θυρών», αλλά με την συμμετοχή του λαού, που επισφαλίζει τα τελούμενα, καταθέτοντας την «συμμαρτυρία» του με το “άξιος” ή “ανάξιος”.

ΨΕΥΔΟΕΝΘΡΟΝΙΣΗ

«Τί να το κάνουμε το Προεδρικό Διάταγμα; Για την Εκκλησία είμαστε Μητροπολίτες, αφού χειροτονηθήκαμε» αποφάνθηκε ο “μέγας” Δωδώνης! Έτσι με τη νέα αυτή σατανική θεωρία, που ονομάστηκε “Δωδώνια & Σια”, και την αργυροπληρωμένη “ελεύθερη δημοκρατική πληροφόρηση”, η προσφιλής μέθοδος της Σεραφειμικής Φατρίας πέρασε το μήνυμα στο λαό.

Με το ψέμα πλέον αυτό ήλθατε στη Λάρισα προστατευόμενος από 30 διμοιρίες των ΜΑΤ και 2500 αστυνομικούς, ένα κόστος τεράστιο το οποίο τώρα το βιώνει ο ελληνικός λαός. Τί κρίμα!!

Κι όλα αυτά γιατί; Για να ανεβείτε για μία ώρα (τόσο περίπου κράτησε η όλη διαδικασία της «ενθρόνισής» σου) στο θρόνο του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Αχιλλείου – «σθένων και τρέμων», υπό την προστασία των ασπίδων των Ειδικών Δυνάμεων –, να σας δώσουν μια πατερίτσα, να σας φορέσουν την μίτρα στο κεφάλι και να έχετε έτσι την ψευδαίσθηση ότι καταφέρατε να υποκλέψετε το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Θεού;φωτ.5

Το πώς φθάσατε στη Λάρισα και εισήλθατε στο ναό, το είδε όλη η υφήλιος χάριν των ΜΜΕ. Ευτυχώς τα απ’ ευθείας προβληθέντα γεγονότα δεν πρόλαβαν να τα μοντάρουν και είδαμε την πραγματικότητα σε όλο το τραγελαφικό μεγαλείο της.

Κακοποιήσατε εκατοντάδες απλούς πολίτες (150 νοσηλεύτηκαν στο Κρατικό Νοσοκομείο και ακόμη περισσότεροι, ελαφρότερα) βάφοντας τους δρόμους της Λάρισας με αγνό χριστιανικό αίμα, και γίνατε αιτία να κλεισθούν στα κρατητήρια μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί. Και όλα αυτά, γιατί;

Ο Κύριός μας στους αιώνες φωνάζει: «Αμήν αμήν λέγω υμίν (για τις περιπτώσεις αυτές), ο μη εισερχόμενος δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί και ληστής» (Ιωαν. 10,1).

Εσείς το ίδιο βράδυ μαζέψατε τους κλακαδόρους που  κουβαλήσατε μαζί σας για να κάνετε το ΣΟΟΥ, το σκάσατε από την Λάρισα γιατί δεν βρήκατε ούτε εξοχικό κέντρο ούτε ξενοδοχείο – σας κλείσανε την πόρτα – για να κάνετε την προγραμματισμένη δεξίωση! Αφήσατε πίσω μια πόλη βομβαρδισμένη από τις δυνάμεις καταστολής.

  Είναι φοβερό, κληρικός και μάλιστα υποψήφιος δεσπότης, να μην γνωρίζει τους Ιερούς Κανόνες που θέσπισαν οι Θεοφόροι Πατέρες και που ορίζουν την κάθε λεπτομέρεια για την ζωή και λειτουργία της Εκκλησίας; Κι εσείς, ο γαλουχημένος με τα νάματα της χατζηφώτιας Παιδείας θα θυμάστε ότι μας αποκαλούσατε: «φασιστοειδή, τραμπούκους, τυφλοπόντικες…» γιατί αγωνιζόμασταν για τα Νομοκανονικά μας δικαιώματα που μας τα ορίζουν πληθώρα Ιεροί Κανόνες (ο 36^ος Αγ. Αποστόλων, ο 18^ος Συνόδου Αντιοχείας, ο 18^ος Συνόδου Αγκύρας, κ.α.) που επιτάσσουν: «Οι πιστοί κάτοικοι μιας επαρχίας-επισκοπής έχουν δικαίωμα, και μάλιστα καταλυτικό, επί του Επισκόπου, που θα τους αποσταλεί. Δικαιούνται ν’ αρνηθούν την τοποθέτησή του, όχι μόνον όταν υπάρχουν αποχρώντες λόγοι, αλλά και για ανυποταξία και για τη μοχθηρία του. Στις περιπτώσεις αυτές ο Επίσκοπος δεν μεταβαίνει στην Επισκοπή για να μην προκληθούν σκάνδαλα και ταραχές στην Εκκλησία… Κατά συνέπεια οι διαμαρτυρόμενοι για την τοποθέτηση ενός Επισκόπου, δεν διαπράττουν κανένα λάθος, αλλά διεκδικούν τα Νομοκανονικά τους δικαιώματα και δύνανται να επαναστατήσουν ωσάκις προκαλούνται βάναυσα» (για την ερμηνεία π. Ευσ. Κολλάς).

Σας ρωτήσαμε τότε, σας ρωτάμε ακόμη και σήμερα: ήσασταν παράνομος ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Εάν όχι, γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Καραμανλής δεν υπέγραψε το Διάταγμα αναγνωρίσεώς σας αλλά το επέστρεψε πίσω στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων με την ένδειξη “επιστρέφεται – απαράδεκτο”; Γιατί δεν δώσατε τη νενομισμένη διαβεβαίωση; Γιατί δεν είχατε δικαίωμα υπογραφής; Γιατί δεν πληρωνόσασταν από το Δημόσιο και σας δίναν από τα χρήματα του Παναγίου Τάφου…;

Επιτρέπεται, ένας Α΄ Γραμματέας - πρακτικογράφος μιας καθ’ ύλην αρμόδιας υπηρεσίας, να μη γνωρίζει ότι στη χώρα μας ισχύει  η αρχή της «Νόμω της Κρατούσης Πολιτείας», και συνεπώς χωρίς Διάταγμα της Πολιτείας και τη νενομισμένη διαβεβαίωση στον Π. της Δ. κανένας κληρικός δεν τοποθετείται, δεν μισθοδοτείται, δεν νομιμοποιείται; Και ότι με το σύστημα της “συναλληλίας” τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους όλες οι Κανονικές αποφάσεις της Εκκλησίας επικυρώνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε ν’ αποτελούν και νόμους του κράτους;

Αν, όπως ψευδώς ισχυριζόσασταν (ο Δωδώνης, εσείς και όλοι η Σεραφειμική φατρία) δεν χρειάζονται τα Προεδρικά Διατάγματα, τότε γιατί βάλατε λυτούς και δεμένους, γυναίκες και άνδρες, υπουργούς και πρωθυπουργούς να πετύχετε την άρση των νόμιμων Προεδρικών Διαταγμάτων – Θεολόγου, Νικοδήμου και Κωνσταντίνου; Και γιατί μόλις την πετύχατε τρέξατε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δώσετε την κατά την εκκλησιαστική και πολιτική τάξη “διαβεβαίωση”; ΚΑΙ ΜΕΤΑ; (φωτ.5)

Βαβαί της διαστροφής! Ακολούθησαν φωτογραφικές πόζες με τους «ανέντιμους» Π.Δ/ας, υπουργό Παιδείας, Αρχιεπίσκοπο… τις εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ κρατώντας το… διάταγμα στο χέρι και προβάλλοντας πλέον την νομιμότητα, την οποία δεν είχατε επί δύο χρόνια, αλλά ενεργούσατε παρανόμως ως νόμιμος, απολαμβάνων κάθε προστασία!

Αλήθεια, μπορείτε και κοιμάστε ήσυχος; Μπορείτε να λέγεστε Χριστιανός; Μ’ αυτά που κάνατε, για ένα μόνο μπορείτε να καυχάσθε: ότι με πάθος υπήρξατε ο επικεφαλής των διωκτών του οσίου Θεολόγου και της Κανονικής Εκκλησίας! «Συνηγάγατε όλην την σπείραν» στην μαρτυρική Λάρισα, σκοτώνοντας τον Αθώο και Δίκαιο, δολοφονώντας την αλήθεια και τώρα, πάλι με ψέματα, καταδιώκετε τον πιστό λαό γιατί δεν σας αποδέχεται.

Με ψέματα δέκα οκτώ (18) χρόνια προσπαθείτε να παραμένετε σαν βδέλλα γαντζωμένος στο μητροπολιτικό θρόνο του Αγ. Αχιλλείου επιχειρώντας κάθε φορά να πείσετε τους Λαρισαίους ότι επιτελείτε έργο και ως εκ τούτου δικαιολογούνται οι – κατόπιν συγγνώμης – δίσκοι, η αφαίμαξη των παγκαριών και η διαγραφή του ένοχου παρελθόντος.

Γι’ αυτά σύντομα θα μάθετε περισσότερα.

Το ότι με ψέματα καταδίκασες 34 χριστιανούς είχαμε γράψει στο φύλλο 211/12/2014 αναφέροντας δέκα μεγάλα ψέματα, που μόνο ένας τεχνοκράτης του ψεύδους μπορούσε να τα λέει, να τα γράφει και να ζητάει χρηματική ικανοποίηση είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ από τον κάθε απλό και αθώο πολίτη ως «αποκατάσταση (!) της ηθικής βλάβης που υπέστης» (εξ αιτίας της μη αποδοχής σου).

Τα ψέματά σου δεν έχουν τελειωμό. Θα επανέλθουμε όμως εάν χρειαστεί.

ΠΑΛΑΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ

Δεν θα ήθελα να ξύσω πληγές εικοσαετίας «ότι θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω...» (Κορθ. 4,9) με τα θλιβερά γεγονότα του Ιερού Προσκυνήματος της Αγίας Παρασκευής Τεμπών, ούτε μετά την δεκαετία που πέρασε από την παρέμβασή μου σε τηλεοπτική εκπομπή με τα γνωστά τότε οικονομικά σκάνδαλα, γιατί αυτά βρίσκονται στα χέρια της δικαιοσύνης, ανεξάρτητα από την έκβασή τους.

Αναγκάζομαι όμως να το κάνω για λόγους ηθικής τάξης και αληθείας «γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Αφορά το δημοσίευμα του δεσπότη Ιγνατίου που ήρθε σαν «κεραυνός εν αιθρία», παραμονές των αγίων ημερών των Χριστουγέννων με τις «Καμπάνες» να ηχούν, όχι χαρούμενες, χριστουγεννιάτικες, αλλά θλιμμένες - δικαστικά - στους «Αγωνιζόμενους Χριστιανούς» και αυτό γιατί δεν τον προσκύνησαν και δεν του φίλησαν την παπική του παντόφλα.

Υπολόγισε όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Ίσως να σκέφτηκε, ότι η μόνη εφημερίδα που κυκλοφορεί είναι αυτή, της οποίας ο νομικός του σύμβουλος είναι και σύμβουλός της και επομένως μπορεί να γράφει ό,τι θέλει και να δέχεται δημοσιεύματα απ’ όποιους θέλει.

Μ’ αυτό το σκεπτικό, και μη έχοντας εμείς δυνατότητα ν’ απαντήσουμε, θα μπορούσε να πείσει τους ευκολόπιστους ότι αυτός (ο Ιγνάτιος) έχει δίκαιο και μπορεί να μας καταδικάσει βαπτίζοντας τα ψέματά του αλήθειες και παραπλανώντας δικαστές χωρίς να χρησιμοποιήσει τη φράση «χείλη αρχιερέως ου ψεύδονται».

Κατά τα φαινόμενα είχαν οργανωμένο δίκτυο προπαγάνδας - εμαθήτευσε «παρά τους πόδας» Σεραφείμ Τίκα, του μεγαλύτερου ραδιούργου και δολοπλόκου του αιώνα - γι’ αυτό και εφάρμοσε κατά γράμμα την αγγλική παροιμία «Το ψέμα θα γυρίσει όλη τη γη πριν η αλήθεια προλάβει να φορέσει παπούτσια». Αυτό και έγινε. Το δημοσίευμά του, προς μεγάλη μας έκπληξη, την ίδια ημέρα το μετέφεραν τα ιστολόγια σε όλο τον κόσμο, και όταν άμεσα στείλαμε την απάντησή μας βρήκαμε τις προσβάσεις κλειστές. Και μόνο απ’ αυτό δείχνει πώς δουλεύει ο διάβολος με το ψέμα.

Το δημοσίευμα του Ιγνατίου, κατά μεγάλο μέρος καταφέρεται εναντίον μου, αποκαλώντας με υβριστή του, συκοφάντη, ψεύτη, λιβελλογράφο, κλέφτη... και ότι έχουμε το διάβολο μέσα μας. Και για να γίνει πειστικός επικαλείται και δύο άγιους Πατέρες της Εκκλησίας.

Θα του συνιστούσα να ανοίξει τους Πατέρες που επικαλείται κι αφού τους μελετήσει να κοιταχθεί στον καθρέπτη με ειλικρίνεια. Ίσως οι άγιοι Πατέρες τον φωτίσουν και έλθει εις εαυτόν!

Από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στην Λάρισα δεν σταμάτησε να μας καταδιώκει έμμεσα και άμεσα. Στην αρχή με εξώδικα για να φιμώσει την εφημερίδα, και μετά με στημένες παγίδες, τις οποίες τα γνωστά ΜΜΕ παρουσίαζαν ως τερατουργήματα και με μαρτυρίες - Θού Κύριε - αστυνομικών (κατ’ εντολήν), διάκων, παπάδων, αρχιμανδριτών (δυστυχισμένα όντα) και αυτού του δεσπότη (Ιγνατίου)συρόμαστε ακόμη και σήμερα στα δικαστήρια.

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει: Τι διαμαρτύρεσθε αφού δικαστήκατε; Ή η δικαιοσύνη μίλησε.

Θα απαντούσαμε επ’ αυτού: Ναι η δικαιοσύνη μίλησε και αποφάσισε. Ας μη ξεχνούμε όμως ότι τον πρώτο λόγο τον έχει ο μάρτυρας. Και αν ο μάρτυρας είναι ιερωμένος και ειδικότερα δεσπότης τότε ο κατηγορούμενος την έχει «βαμμένη» γιατί υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι ο δεσπότης, που είναι εις «τόπον και τύπον Χριστού» και διάδοχος των Αποστόλων, δεν λέει ψέματα. Η πείρα όμως, άλλα μας δίδαξε, ότι δηλαδή σπάνια συναντάς κληρικό με φόβο Θεού πλην εξαιρέσεων.

Για την ιστορία θα αναφερθώ σε δύο - υπάρχουν δεκάδες - προσωπικές μου περιπτώσεις που αποδεικνύουν, το πώς επηρεάζονται από την δεσποτική μαρτυρία και ας είναι πολλές από αυτές ψεύτικες.

Α΄- Ήταν τους πρώτους μήνες του Ιγνατίου στη Λάρισα. Έγινε κάποια συγκέντρωση έξω από το επισκοπείο. Εκείνη την ημέρα απουσίαζα για επαγγελματικούς λόγους στην Αθήνα. Τα γεγονότα τα πληροφορήθηκα την επομένη ημέρα γιατί η επιστροφή μου έγινε μεσάνυχτα. Μετά από μερικές ημέρες έμαθα ότι ήμουνα κατηγορούμενος.

Στην ακροαματική διαδικασία που έγινε, ο μάρτυράς μου, τα αποδεικτικά στοιχεία και οι δύο αστυνομικοί που υπηρεσιακά βρίσκονταν στον προαναφερθέντα χώρο και με γνώριζαν πολύ καλά, κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας ομολογώντας ότι δεν με είδαν στην συγκεκριμένη συγκέντρωση.

Παρ’ όλα τα υπέρ εμού στοιχεία, το δικαστήριο με καταδίκασε διότι, ο προ τετραμήνου αφιχθείς στη Λάρισα δεσπότης και ο νεαρός (22χρονος) διάκονος Αχίλλειος (μετά πρωτοσύγκελος) που πριν από 20 ημέρες ήρθε στη Λάρισα, βεβαίωσαν... στην Ιερατική τους τιμή ότι μας αναγνώρισαν, αν και επικρατούσε σκοτάδι (νύχτα ώρα 9:30, μήνας Δεκέμβριος) και μάλιστα, βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητό τους.

Το τραγελαφικό ήταν: εγώ και κάποιος άλλος που απουσιάζαμε να καταδικαστούμε, οι δε υπόλοιποι πέντε παρόντες να αθωωθούν!

Να όμως που «ζει ο Κύριος ο Θεός». Την Κυριακή, μετά το δικαστήριο εκκλησιάσθηκα στον Ι. Ναό Ζωοδόχου Πηγής (Παναγίας). Παίρνοντας το αντίδωρο και αποχωρώντας με δύο γνωστούς μου, αντελήφθηκα τον Πρόεδρο του δικαστηρίου που με καταδίκασε να προσπαθεί πλαγίως να με αποφύγει! Κάτι όμως μεσολάβησε και βρεθήκαμε τετ-α-τετ (πρόσωπο με πρόσωπο).

Τότε διαμείφθηκε ο διάλογος αποκάλυψη:

- Κύριε Τασιόπουλε, ντρέπομαι να σας... δω γιατί προχθές σας δίκασα άδικα!

- Δεν πειράζει κ. Πρόεδρε, εξ άλλου κάναμε έφεση.

- Πώς δεν πειράζει... δεν μπορώ να ησυχάσω.

Το ερώτημα, που για χρόνια στριφογυρίζει στο μυαλό μου είναι: Γιατί με δίκασε άδικα; Γιατί δεν μπορούσε να ησυχάσει; Ποιος ή ποιοι τον «πίεσαν» να αποφασίσει έτσι;

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Β΄- Τελευταία, σε κεντρικό ναό της πόλης, ενώ μοιράζαμε στο πεζοδρόμιο την εφημερίδα «ΑΓΩΝΑΣ» δεχθήκαμε επίθεση από δύο άτομα την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Αφού μας εξύβρισαν, μπροστά στα έκπληκτα μάτια εκατοντάδων εκκλησιαζομένων, άρπαξαν και τις εφημερίδες. Παρά την προτροπή μας να μας τις επιστρέψουν στάθηκε αδύνατο. Η αστυνομία ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμά μας, αλλά βρέθηκα ενώπιον ακατάλυπτου περιστατικού. Ενώ ήμουν ο καταγγέλλων και ο μηνυτής, με «τσουβάλιασαν» πρώτο στο περιπολικό, και από τους δύο δράστες τον ένα πήρανε μαζί τους.

Στο τμήμα, που για αρκετή ώρα ζητούσαν να αποσύρω την μήνυσή μου, χωρίς να το κατορθώσουν, στις 12:30 π.μ. με οδήγησαν στο κρατητήριο μαζί με λαθρομετανάστες-αλλοδαπούς. Σε παρατήρησή μου γιατί συμβαίνει αυτό αφού δεν υπάρχει εναντίον μου μηνυτήρια αναφορά, και αφού ο συλληφθείς δράστης αρνούνταν να καταθέσει εναντίον μου, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Γιατί να τον μηνύσω αφού δεν με έκανε ο άνθρωπος τίποτα!». Η απάντηση του αστυνομικού οργάνου ήταν: Περιμένουμε να έρθει κάποιος άλλος να υποβάλλει μήνυση (!).

Και ποια η έκπληξή μου όταν στις 3 μ.μ. πληροφορήθηκα από τον Νομικό σύμβουλό μου ότι ο αρχιερατικός της μητρόπολης βρίσκονταν στο γραφείο του αξιωματικού υπηρεσίας και συνέταζε την μηνυτήρια αναφορά του.

Το τί κατέθεσε; «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου». Φαίνεται ότι το ψέμα κόλλησε στο πετσί του, μια που χάθηκε ο φόβος του Θεού.

Στις 5 μ.μ. το απόγευμα, όταν αφέθηκα «ελεύθερος» είχα και άλλη... έκπληξη. Στο προαύλιο του αστυνομικού μεγάρου πληροφορήθηκα ότι ο δράστης ήταν αλλοδαπός και ενώ εγώ βρισκόμουν κρατούμενος στο κρατητήριο - όπως προανέφερα - ο αλλοδαπός δράστης και ο αρχιερατικός βρίσκονταν σε γραφείο του δευτέρου ορόφου με τα σχετικά...

Ποιος άραγε να έστειλε τον αρχιερατικό να ορκιστεί στην Ιερατική τιμή ψέματα; Η κρίση δική σας.

Γ΄- Ποιος άραγε έβαλε τον παπά του Τυρνάβου να με μηνύσει και με αγωγή να ζητάει μάλιστα 80.000 ευρώ αποζημίωση ; Αφού χωρίς συγκατάθεση του μητροπολίτη, κανείς κληρικός δεν μπορεί να προσφύγει στα πολιτικα δικαστήρια. Ευτυχώς ήρθε ο Άρειος Πάγος και σταμάτησε το κακό!

Οι περιπτώσεις είναι δεκάδες κι αν χρειαστεί θα επανέλθουμε.

Δέσποτα Ιγνάτιε, σ’ έπιασε μανία καταδίωξης. Προσπάθησες με τα δημοσιεύματά σου πρώτα να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και δεύτερον να ενημερώσεις το ποίμνιό σου για την αλήθεια των πραγμάτων - όπως γράφεις - λέγοντας και πάλι ψέματα. Γιατί;

«Προσωπικά δεν επιχαίρω - γράφεις - για την καταδίκη τη δική σας όσο και των λοιπών «Αγωνιζομένων Χριστιανών». Αλήθεια αφού δεν χαίρεσαι γιατί μας ταλαιπωρείς στα δικαστήρια; Μπορεί κανείς να σας πιστέψει μετά απ’ όλα αυτά;

Η δική σας περίπτωση μας θυμίζει τον Ηρώδη που ήθελε τον θάνατο του γεννηθέντος Χριστού, αλλά στους Μάγους προσποιήθηκε ότι ήθελε να τον προσκυνήσει!

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (φωτ. 6)

Στο δημοσίευμα της 9^ης Δεκεμβρίου, «Καμπάνες» σε «Αγωνιζόμενους Χριστιανούς», ο δεσπότης Ιγνάτιος αναφέρεται και στην υπόθεση της Αγίας Παρασκευής, που αν και πέρασαν τόσα χρόνια τον καίει κυριολεκτικά και γράφει: «Το Τριμελές Εφετείο Λάρισας επιδίκασε, σε βάρος του εκδότου της εφημερίδος «Αγώνας» Τριαντάφυλλου Τασιόπουλου και υπέρ του μητροπολίτου, χρηματική ικανοποίηση ποσού τριάντα χιλιάδων (30.000)… για τα όσα ανέφερε σε βάρος του μητροπολίτη κατά την παρέμβασή του στις 7-2-2005 σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο «καθαρές κουβέντες» που προβλήθηκε από την τηλεοπτικό σταθμό «ALTER»… Ισχυρίσθηκε ότι ο μητροπολίτης έλαβε παρανόμως χρήματα και δώρα από το Προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής Τεμπών – πράγμα ψευδές και συκοφαντικό, καθόσον η αλήθεια που αποδείχθηκε είναι ότι ουδέποτε ο μητροπολίτης έλαβε παρανόμως χρήματα ή δώρα, ο δε εκδότης της εφημερίδας «Αγώνας» γνώριζε την αναλήθεια των όσων ισχυρίσθηκε στην τηλεοπτική εκπομπή… Με βάση αυτά επιδίκασε υπέρ του Μητροπολίτη χρηματική ικανοποίηση ποσού 30.000 ευρώ προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του».

Ας γνωρίζει όμως ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος, ότι εγώ, στην τηλεοπτική εκπομπή, αναφέρθηκα εν μέρει σ’ αυτά που είδα και άκουσα στις δύο εκπομπές «ΖΟΥΓΚΛΑ» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, αναφερόμενα στις δέκα έξι (16) βιντεοκασέτες του π. Λάμπρου Ρίνη, στις γραπτές καταθέσεις των μαρτύρων, στα πρακτικά του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων και σε δεκάδες δημοσιεύματα του τοπικού και Αθηναϊκού τύπου, των Μ.Μ.Ε. κ.ά.

Ανεξάρτητα τί είπαν, και τί θα πουν τα δικαστήρια, έχουμε καθήκον να σεβόμαστε τις αποφάσεις τους. Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε αποφάσεις του ευρωπαϊκου δικατηρίου (ΕΔΔΑ) που επιδίκασαν την Ελλάδα του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης σε ανθρώπους πληροφόρησης, γιατί δεν αξιολόγησαν επαρκώς τα αποδεικτικά στοιχεία των, γι’ αυτό θα αναφέρω αυτά που ισχυρίζεται ο δεσπότης και θα τα αντιπαραβάλω μ’ αυτά που είπαν άλλοι πριν από μένα και για το ίδιο θέμα χωρίς ποτέ να δικαστούν. Έτσι θα κρίνετε ποιος είναι ο ψεύτης, ο κλέφτης, ο συκοφάντης… και ποιος θα έπρεπε να είναι ο κατηγορούμενος!

Στην αρχή της ΑΓΩΓΗΣ του ο κ. Ιγνάτιος με περιλούζει με… ωραία επίθετα «εκλήθη να παρέμβει και ο εναγόμενος (Τασιόπουλος), γνωστός συκοφάντης και υβριστής μου, και διημοίφθη ο εξής διάλογος μεταξύ του τελευταίου και των συμμετεχόντων στην ως άνω εκπομπή»: (μεταφέρει τον διάλογο).

Πρώτη κατηγορία αναφέρει (σελ. 6). Α΄ Ισχυρίσθηκε ότι στις βιντεοκασέτες που λήφθηκαν στο Ι. Προσκύνημα της Αγ. Παρασκευής Τεμπών και χρησιμοποιήθηκαν ως αποδεικτικό μέσο στην δίκη που ακολούθησε ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λαρίσης φαίνεται δήθεν ότι εγώ παίρνω χρήματα· ότι είδε ο ίδιος «καθαρά» ότι τη μία φορά μου έδωσαν το ποσό των 1.300.000 δρχ. και την άλλη το ποσό των 2.450.000 δρχ. και εκτός αυτών πήρα και άλλα υπό μορφήν δώρων από τους επιτρόπους, ότι μου δώσανε «μάτσο» χρήματα αμέτρητα και όχι μετρημένα, παρ’ όλο που γνώριζε την αναλήθεια των ισχυρισμών του αυτών, αφού ουδέποτε έλαβα χρήματα ή δώρα από το Ι. Προσκύνημα Αγ. Παρασκευής Τεμπών».

Πρώτον ο διάλογος στην εκπομπή δεν είναι έτσι, αλλά το αντιπαρέρχομαι μένοντας στα ψέματα που λέει:

1) Για τα χρήματα και δώρα πρώτον τον κατηγόρησε ο π. Λάμπρος Ρίνης με «ΑΝΑΦΟΡΑ», που την υπογράφει και το Δ.Σ. της Ιεράς Επιμελητείας, στις 11/9/1997 η οποία έλαβε από τη Μητρόπολη αρ. πρωτ. 1325 και απευθύνεται προσωπικά στον Ιγνάτιο γράφοντας: Σεβασμιώτατε, «Λαμβάνομεν την τιμήν με θλίψη και πικρία να αναφέρουμε… βάσει των αποδεικτικών στοιχείων, ότι έχετε ακεραία την ευθύνη, ως Πρόεδρος της Δ.Ε. και είσθε γνώστης των διαπραχθέντων κακουργημάτων. Έτι δε περισσότερον και η Υμετέρα Σεβασμιότητα έλαβε δώρα και χρήματα του Ιερού Προσκυνήματος ανόμως… Όλα τα ανωτέρω σας τα εκθέσαμε και προφορικά…» (φωτ. 7).

Σε κατάθεσή του (π. Ρίνη την 16/10/1997) στον ανακριτή ιερέα που διορίσατε, δέσποτα, φαίνεται καθαρά η σφραγίδα της Ι.Μ. Λαρίσης & Τυρνάβου και τα κάτωθι, μεταξύ άλλων κατατεθέντα: «… Πρόσεξε, δεν είναι τα χρήματα όλα του… (κηροπλάστη). Από αυτά θα κρατήσεις ένα εκατομμύριο για το Δεσπότη και θα του δώσεις τα υπόλοιπα. Ο … είναι δικός μας … Την ίδια στιγμή συζητούν και για ακόμα ένα εκατομμύριο που πρέπει να δώσουν του Δεσπότη, αφού συμπληρώσουν διακόσιες πενήντα χιλιάδες δρχ. ακόμα. Επίσης αναφέρονται σε ανάληψη χρημάτων που θα κάνει ο κ. …. από άλλο βιβλιάριο και θα δοθούν στο Δεσπότη».

Σε άλλο σημείο (αναφέρει ονόματα), συζητούν για δώρα προς το Δεσπότη λέγοντος του ενός: «Ο Δεσπότης που πήγαμε μαζί (ονόματα της Επιτροπής) στην Θεσσαλονίκη στη ξαδέλφη μου, διάλεξε ωμοφόριο και πετραχήλι και σε ερώτησή το…, αν είναι ακριβά αυτά, ο … λέγει: «ναι, είναι ακριβά, κοστίζουν επτακόσιες χιλιάδες (700.000) δρχ., επειδή όμως δεν θα ήταν έτοιμα για το πανηγύρι, ο Δεσπότης είπε να πάρει μια Πατερίτσα ασημένια που κοστίζει πεντακόσιες χιλιάδες δρχ. - και αμέσως βγάζει χρήματα για το σκοπό αυτό. Σε άλλο σημείο βγάζουν πεντακόσιες χιλιάδες δρχ. για το αυτοκίνητο».

Στις 13 Νοεμβρίου 1997 ο π. Λάμπρος καταθέτη ενόρκως στον Ανακριτή Β΄ Τμημ. Πλημμελειοδικών, σωρεία γεγονότων και ποσά που υπεξαιρούνταν (λόγω έλλειψης χώρου δεν αναφέρουμε) τονίζοντας ιδιαιτέρως: «… Στις 13/8/1997 έκανα την πρώτη ενημέρωση στον Μητροπολίτη ότι έχω στοιχεία στα χέρια μου που αποδεικνύουν ότι γίνεται υπεξαίρεση χρημάτων στο προσκύνημα. Ο Σεβασμιώτατος τότε με έδιωξε όπως με έδιωξε και τη δεύτερη φορά και την Τρίτη που πήγα…». Σε άλλο σημείο συνεχίζει: «Όλες οι αφαιρέσεις χρημάτων γινόταν πριν καταγραφούν στο πρακτικό καταμετρήσεως τα χρήματα του προσκυνήματος. Και τούτο διότι το πρακτικό καταμετρήσεως γράφονταν πάντοτε τελευταίο και ποτέ δεν γραφόταν ο πραγματικός αριθμός των χρημάτων του προσκυνήματος, πράγμα που σημαίνει ότι υπεξαιρούνταν τα χρήματα τα πέραν του αναγραφόμενου στο πρακτικό καταμετρήσεως ποσού. Για παράδειγμα σε κάποια καταμέτρηση ενώ το συνολικό ποσό ήταν 4.800.000 δρχ., στο πρακτικό αναγράφηκε το ποσό των 1.981.000 δρχ.» (αναφέρει και άλλα ποσά).

Στις 18 Νοεμβρίου 1997 δίνει συμπληρωματική ένορκη κατάθεση στον ίδιο Ανακριτή και προσθέτει: «Είδα στο μόνιτορ και η κάμερα κατέγραψε στις 19/7/1997 ότι οι… συζητούσαν σχετικά για κάποιο τιμολόγιο… και συμφώνησαν, τα 1.200.000 δρχ. να τα δώσουν στο μητροπολίτη και το υπόλοιπο στον κηροπλάστη. Το σύνολο του τιμολογίου ήταν 2.400.000 δρχ. περίπου…». Και συνεχίζει πιο κάτω: «… Πάντοτε προς της καταγραφής του ποσού του προσκυνήματος τα μέλη της Επιτροπής που προανέφερα βγάζανε στην άκρη 500.000 δρχ. με τις οποίες θα αγόραζαν πατερίτσα στο Μητροπολίτη. Την ημέρα του πανηγυριού, είδα στο μόνιτορ που έλεγε ο … στο Μητροπολίτη ευχές για την πατερίτσα, για το πετραχήλι και το ωμοφόριο, που έκαναν δώρο οι της επιτροπής στο Μητροπολίτη. Από τη στιχομυθία των μελών της επιτροπής, όπως προανέφερα, συμπεραίνω ότι ο Μητροπολίτης ήταν σε γνώση ότι τα δώρα που του έγιναν ήταν από υπεξαιρεθέντα χρήματα του προσκυνήματος…».

Την ίδια ημέρα καταθέτει ενόρκως και ο Πρόεδρος της Επιμελητείας Κληρικών Λάρισας π. Αλέξανδρος Τσίρκας στον ίδιο Ανακριτή Πρωτοδίκη.

«… Πιστεύω – λέγει – ότι από τις συνομιλίες, που έχουν καταγραφεί και προβληθεί στην τηλεόραση, ο Μητροπολίτης (Ιγνάτιος) γνώριζε ότι αυτά τα δώρα αγοράστηκαν με χρήματα που υπεξαιρέθηκαν από το Ιερό Προσκύνημα…».

Υπάρχουν και άλλες καταθέσεις αλλά σταματούμε.    

Έρχονται… οι εκπομπές του τηλεοπτικού σταθμού “ANTENNA” και η “ΖΟΥΓΚΛΑ” του Μ. Τριανταφυλλόπουλου. Με πρόσκλησή του παραβρέθηκα κι εγώ στο πάνελ κατά την μαγνητοσκόπηση. Από εκεί είδε το πανελλήνιο ένα μέρος από το τι έγινε μέσα σε ένα χρόνο “αρχιερατείας” του δεσπότη Ιγνατίου.

Η εκπομπή είχε διάρκεια 2.30 ωρών. Για λόγους συντομίας θα αναφερθώ μόνο σε ένα μικρό μέρος αποσπασμάτων.

0.20.03 – Ο κ. Μουστάκης ρωτάει: Ο Δεσπότης τα ήξερε αυτά (για τα άγραφα χρήματα);

0.25.25 – Ο κος Σταυριανάκης (Ποινικολόγος) προς τον παπα-Λάμπρο: Ήθελα να σε ρωτήσω το εξής. Στον μητροπολίτη, δώσατε ταινία ή του είπατε τι δείχνει η ταινία;

π. Λάμπρος – Για να πάρουμε τα πράγματα αυτά (με τη σειρά). Πριν κάνουμε καταγγελία πήγα στο Δεσπότη και μίλησα προφορικά. Τρεις φορές….

Δικηγόρος – Γραπτά δεν του δώσατε τίποτα;

Π. Λάμπρος – Του έδωσα και γραπτά (η συζήτηση συνεχίζεται).

0.43.00 – Ο π. Λάμπρος: (Αφού προβάλλεται η επίμαχη σκηνή, περιγράφει την υπερτιμολόγηση και την δωρεά στο Δεσπότη). Ο … λέγει στον … θα δώσεις τα λεφτά που αφαιρέθηκαν από το τιμολόγιο του κηροπλάστη και 700.000 δρχ. που έχεις, συν 500.000 δρχ., άλλο 1.200.000 και 750.000 δρχ. που κρατήσαμε και 250.000 να δώσουμε άλλο 1.000.000 στον Δεσπότη.

Δικηγόρος – Να διευκρινίσετε: Πήγαιναν τα λεφτά στην μητρόπολη ή στον Δεσπότη στην τσέπη;

Π. Λάμπρος – Από τα χρήματα που θα γραφούν στο πρακτικό η μητρόπολη παίρνει το ποσοστό της. Αυτά τα χρήματα πήγαιναν στην τσέπη του Δεσπότη.

Δικηγόρος – «Έχουμε άλλο αδίκημα εδώ. Δεν είναι κλοπή, είναι υπεξαίρεση σε βαθμό κακουργήματος. Το να πάρει ο Δεσπότης αυτά τα ρήματα, είναι εκτός των άλλων αποδοχή προϊόντος εγκλήματος, και εάν αυτός τους είπε δώστε μου απ’  αυτά, έχει και ηθική αυτουργία στην πράξη που κάνανε οι άλλοι».

Και προς το τέλος της εκπομπής ο π. Λάμπρος εμφανίζει μια συνομιλία μεταξύ του και του Ιγνατίου που έγινε με κρυφό μαγνητόφωνο που εκτός των άλλων σοκαριστικών που διαλέγονται ακούγεται ο δεσπότης Ιγνάτιος να λέει στο π. Λάμπρο: «Κλέφτες εμείς, κλέφτες εσείς, όλοι μας κλέφτες. Εντάξει».

Αυτή τη στιχομυθία την βεβαιώνει και ο ίδιος ο Ιγνάτιος όταν με επιστολή του εκλιπαρούσε τον γέροντά του Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ ασπαζόμενος τας πατρικάς Του χείρας, και υποκλινόμενος ευλαβώς προ τους Σεβασμιωτάτους Συνοδικούς Αρχιερείς να μην τον περάσουν Συνοδικό Δικαστήριο, βεβαιώνοντας πολλά από τα διαδραματισθέντα στο προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής. Και για το επίμαχο σημείο έγραφε: «Κατά τη συνάντησί μας αυτή, αργότερα απεδείχθη ότι είχε μαζί του μαγνητόφωνο και μαγνητοφωνούσε τη συνομιλία μας χωρίς να γνωρίζω εγώ και απεμόνωσε την έκφρασί μου κατά την οποία τον επέπληττα και του έλεγα «πάτερ Λάμπρο, κλέφτες εμείς, κλέφτης εσύ, όλοι κλέφτες είμαστε»».

1.04.49 – (Ρώτησε κάποιος από το πάνελ τον Τριανταφυλλόπουλο).

Τα γνώριζε ο Δεσπότης;

Τριανταφυλλόπουλος – Τα γνώριζε. Για δείτε τον διάλογό του... και τον Μητροπολίτη (παίζει ο διάλογος).

1.03.00 - Έχουμε 2.450.000 δρχ. Τι γράφουμε σήμερα;

- Πόσο έχει σήμερα ο μήνας; Εννιά.

- Θα ανοίξουμε άλλες δύο φορές.

- Δεν βγάζουμε, τις διακόσιες εβδομήντα (270.000) λέω εγώ, να μας μείνουν 2.250.000 δρχ.;

(Γίνεται συζήτηση για χρήματα, για δώρα κ.α.).

- Βγαίνουν ένδεκα εκ. (11.000.000) το ξέρετε, ε; Δηλαδή στον προϋπολογισμό του 1997 δεν θα φανούν πουθενά και συν τα τηλέφωνα, ένδεκα εκατομμύρια...

- Να βγάλουμε όμως σήμερα 500.000 δρχ....

1.12.02 – Θα αφαιρέσουμε για να δώσουμε αυτά που υποσχέθηκες στον Δεσπότη. Άστο το τιμολόγιο του Γιάννη, λοιπόν, δίνεις 600.000,δρχ - είναι κάπου τόσες - θα τα δώσεις στο Δεσπότη από τα λεφτά που υποσχέθηκες, συν 500.000 δρχ.

- Συν 500.000 που έχω;

1.15.10 – (Την ημέρα του πανηγυριού προς τον Δεσπότη): «Εμείς σας τα πήραμε να τα χαίρεστε, να τα φοράτε και να τα καμαρώνετε. Δεν σας τα πήραμε για να...».

11.17.15 – (Δείχνει το πλάνο πώς κορόιδευαν την Παναγία)

- Δες πως μας κοιτάει η Παναγία τα λεφτά από πάνω.

- Τί κοιτάει;

- Κοιτάει· τί να κάνουμε, να της κλείσουμε τα μάτια;

Οι εφημερίδες εκείνες τις ημέρες διεκτραγοδούσαν την αθλιότητα. Να μερικά από τα πρωτοσέλιδα των ημερών: «Ήξερε ο Ιγνάτιος για το χρυσό παγκάρι» («Ελεύθερος Τύπος»). «ΙΔΟΥ ΤΑ «ΙΕΡΑ ΑΙΣΧΗ»» («Ημερ. Κήρυκας»). «Στο εδώλιο ο Λαρίσης για οικονομικές ατασθαλίες» («Εξουσία»). «Η ιερή ασυλία και τα τρωκτικά» («Ορθοδοξία»). «ΕΠΙΔΗΜΙΑ σκανδάλων στη Μητρόπολη Λάρισας», κ.π.α.

Και φθάνουμε στο Δικαστήριο που έγινε από 13ης Ιανουαρίου έως 30ης του 2003. Εδώ ακούστηκαν πάρα πολλά, κατά την ακροαματική διαδικασία, από μάρτυρες και κατηγορούμενους τα οποία είναι αδύνατον να μεταφέρουμε. Θα καταγράψουμε ενδεικτικά μερικά.

Ο π. Λάμπρος καταθέτει (σελίδα 8): «Από την πρώτη ώρα είπα στο Σεβασμιώτατο πως έχω στοιχεία ότι κλέβουν. Είπε «κλέβω κι εγώ»; Βεβαίως, του είπα, αφού σας ενημέρωσα, αφού παίρνετε δώρα από το προσκύνημα. Ακούγεται ο ... να λέει: «δεν θα δώσεις όλα τα χρήματα, γιατί το ένα εκατομμύριο είναι για το Δεσπότη». Και αλλού «Από τα έξι εκατομμύρια είναι και τόσα για το Δεσπότη». Διαπίστωσα πως ο Σεβασμιώτατος άρχισε να με πιέζει και να μου λέει πως έχει και για μένα καταγγελίες. Μου είπε για την μαγγούρα (πατερίτσα ασημένια): «Δεν έχει δικαίωμα να δεχθεί ένα δώρο ο δεσπότης»; Δεν συντάχθηκαν νομότυπα πρακτικά εξόδων για ενδυμασία του Σεβασμιωτάτου. Το «Σεβ/τε, γι’ αυτό σας τα πήραμε, να σας βλέπουμε να τα φοράτε και να σας καμαρώνουμε», δείχνει ότι ο Σεβ/τος το αποδέχθηκε. Τα νόμιμα έξοδα έπρεπε να είναι καταχωρημένα στο βιβλίο ταμείου».

Και συνεχίζει πιο κάτω: «Μπορεί να φοβήθηκε από τα δώρα και την υπερτιμολόγηση ο Σεβ/τος. Ακούγεται «δεν θα δώσεις όλα τα χρήματα του κηροπλάστη, το ένα εκατομμύριο είναι για το Δεσπότη». Εγώ πιστεύω πως τα έπαιρνε. Τι τα έκανε δεν ξέρω. Αν ήταν νόμιμα θα έλεγε, γράφτα!! ».

Συνεχίζει (σελίδα 9): «Εγώ από το Σεβασμιώτατο ζήτησα να γίνει κάθαρση εκ των έσω, να μην πάρει είδηση ο κόσμος. Μου είπε: «Θα σε θάψω σε 146 μέτρα βάθος, θα σε εξαφανίσω». Κι εγώ τούπα: «πομώνα θα ανοιξετε...;»».

Αγαπητοί αναγνώστες, καλά το διαβάσατε: «ΘΑ ΣΕ ΘΑΨΩ». Αυτό ακούστηκε μέσα στην αίθουσα του Δικαστηρίου, και έκανε τους πάντες να μείνουν αποσβολωμένοι. Να λέει «θα σε θάψω» ένας κληρικός, ένας ποιμένας, ένας εκπρόσωπος του Χριστού που για αγάπη μιλούσε συνέχεια! Να απειλεί χειρότερα από τον λήσταρχο Γιαγκούλα ένα πνευματικό του παιδί, πολύτεκνο ιερέα, επειδή έβγαλε τις βρωμιές του Προσκυνήματος στη φόρα!

Αυτός, λοιπόν, είναι ο Ιγνάτιος Λάππας, δεσπότης Λάρισας, ελέω Σεραφείμ, Λιάνης, Φατούρου κ.ά. εκλεγέντος. Και όταν τον βλέπετε να θυμάστε το «ΘΑ ΣΕ ΘΑΨΩ».

Αυτά εγώ είπα στην εκπομπή «ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ», ότι δηλαδή τη μία φορά του έδωσε η επιτροπή - έτσι ακούστηκε να λέει - ένα τριακόσια (1.300.000) και την άλλη δύο τετρακόσια πενήντα (2.450.000).

ΔΕΥΤΕΡΟ ΨΕΜΑ

Αυτό είναι τόσο καλά καμουφλαρισμένο που κάνει ακόμα και τον πιο δύσπιστο να το πιστέψει. Στο δημοσίευμα τα γράφει κάπως αόριστα, αλλά στην αγωγή το διατυπώνει έτσι, ώστε να σου παρουσιάζεται αληθοφανές και να σε προβληματίζει.

«Αφού ουδέποτε έλαβα - λέει ο Ιγνάτιος - χρήματα ή δώρα από το Προσκύνημα Αγ. Παρασκευής Τεμπών, γεγονός που, αντί παντός άλλου, προκύπτει από τα υπ’ αριθ. 206/1999 και 2/2000 Βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημ/κών και Εφετείου Λάρισας αντίστοιχα από τα οποία προκύπτει ότι ουδεμία κατηγορία απηγγέλθη σε βάρος μου». Είναι όμως έτσι;

Στη λίστα των κατηγορούμενων θα έπρεπε πρώτος και κύριος να φιγουράρει ο δεσπότης Ιγνάτιος, που είχε ακέραια την ευθύνη διότι:

1ον. «Βάσει του Κανονισμού λειτουργίας, το Προσκύνημα Αγ. Παρασκευής Τεμπών διοικείται από εννεαμελή επιτροπή με πρόεδρο τον δεσπότη Λάρισας κ. Ιγνάτιο, και διορίζονται βάσει του Καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ν. 590/1977) από το μητροπολιτικό Συμβούλιο μετά από πρόταση του δεσπότου Ιγνατίου».

Συνεπώς ευθύνεται για την κακή επιλογή των συνεργατών του.

2ον. «Για κάθε είσπραξη και πληρωμή εκδίδετο ένταλμα πληρωμής και γραμμάτιο είσπραξης. Τα δε μπλοκ γραμματίων και ενταλμάτων θεωρούνταν από την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης. Όλα τα γραμμάτια είσπραξης και εντάλματα πληρωμής, στα οποία επισυνάπτονταν όλα τα δικαιολογητικά έπρεπε να φέρουν την υπογραφή του Προέδρου (δεσπότου) και ταμία (…) της Δ.Ε.» (βούλευμα 206/99, σελ. 4). Ο πρόεδρος Ιγνάτιος υπέγραφε χωρίς να ελέγχει; Δεν έχει ευθύνη;

3ον. «Ενώ κατά το έτος 1996 τα έσοδα ήταν πολύ περισσότερα από 90.404.574 δρχ., στα οικεία βιβλία αναγράφεται μόνο το προαναφερθέν ποσό (ίδετε βιβλία ταμείου διαχειριστικού έτους 1996), και κατά τη διαχειριστική περίοδο του έτους 1977 δεν τηρούνταν ούτε σχετικά βιβλία και δεν εκδίδονταν παραστατικά, σύμφωνα με τις διατυπώσεις που προαναφέρθηκαν» (βουλ. 206/99, 6,4,2).

Γι’ αυτή την παρατυπία ποιος είχε την ευθύνη;

4ον. Στο ίδιο βούλευμα πιο κάτω αναφέρεται:

«Δεν τηρούσαν, όπως όφειλαν, τα απαραίτητα βιβλία και παραστατικά διαχείρισης κατά το ένδικο χρονικό διάστημα, με συνέπεια να καθίσταται δύσκολος ο διαχειριστικός έλεγχος του ανωτέρω Ιερού Ναού». Και συνεχίζει:

5ον. «Οι κατηγορούμενοι, στα δύο βιβλία ταμείου (καθημερινόν), που τηρούσαν κατά το ως άνω χρονικό διάστημα και όπου καταχωρούνταν όλα τα έσοδα και όλα τα έξοδα του ιερού Προσκυνήματος, ποτέ δεν καταχωρούσαν ποσά προσεγγίζοντα τα ως άνω, αλλά πολύ μικρότερα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι… (και αναφέρονται ποσά και ημερομηνίες)».

Δε γνώριζε ο Πρόεδρος - δεσπότης την ύπαρξη αυτών των δύο βιβλίων και τα ποσά που αναγράφονταν; Και αν όχι, πώς έβαζε υπογραφές;

Δεν θα συνεχίσω, διότι αυτά είναι αρκετά ώστε να καταφανεί η ευθύνη του Ιγνατίου. Η δικαιολογία του, ότι δεν γνώριζε, δεν έπεισε κανέναν, δεδομένου ότι και τα δημοσιεύματα έδειχναν ότι ο κ. Ιγνάτιος από τον Ιούνιο 1997 γνώριζε τα πάντα και λούφαζε κυριολεκτικά.

Στο διάβα των χρόνων υπάρχουν δεκάδες υποθέσεις με τις οποίες ασχολήθηκαν τα ελληνικά Δικαστήρια και αφορούσαν Διευθυντές, Προέδρους, Προϊσταμένους Υπηρεσιών, Οργανισμών κ.α., που καταδικάστηκαν, όχι γιατί οι ίδιοι καταχράστηκαν χρήματα ή δωροδοκήθηκαν, αλλά διότι έδειξαν αδράνεια στην παρακολούθηση των υπ’ αυτών Υπηρεσιών (παράληψη καθήκοντος).

Αναφέρω δύο περιστατικά.

Α΄. Στη Λάρισα καταδικάστηκε Διευθυντής Τράπεζας διότι ο αρμόδιος υπάλληλός του σε συνεργασία με τον ταμία χορηγούσαν χρήματα σε γνωστό τους επιχειρηματία πέρα από το όριο χρηματοδότησης. Αυτό θεωρήθηκε παράνομο διότι μ’ αυτό τον τρόπο ζημίωσε η Τράπεζα.

Β΄. Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Β. Παπαγεωργόπουλος καταδικάστηκε σε ισόβια, με το σκεπτικό της απόφασης να λέει: «ένοχος για το αδίκημα της άμεσης συνέργειας στην υπεξαίρεση που έγινε στην υπηρεσία κατ’ εξακολούθηση, διά παραλείψεως…». Δεν βρέθηκαν καταθέσεις, ούτε ακίνητα στο όνομά του. Δεν τον κατηγόρησε κανείς για δωροδοκία. Και η κατηγορία;

«Ο δήμαρχος (Παπαγεωργόπουλος) που όρισε ως γενικό γραμματέα στενό συνεργάτη του (που υπεξαιρούσε χρήματα) θεωρήθηκε γνώστης όλων αυτών των σχεδιασμών αλλά παρέμεινε στο παρασκήνιο προσποιούμενος άγνοια».

Και όμως οι πράξεις του Παπαγεωργόπουλου, συγκρινόμενες με τα συμβάντα στο Προσκύνημα της αγ. Παρασκευής Τεμπών ωχριούν διότι καλύπτονταν και από αρχιερατικές ευλογίες όπως θα αντιληφθεί ο αναγνώστης.

Γι’ αυτό λέμε ότι θα έπρεπε να ήταν πρώτος στη λίστα των κατηγορουμένων, καθώς και για το λόγο ότι ο σκανδαλισμός υπήρξε τεράστιος διότι κατά την περίοδο εκείνη του οικονομικού, και όχι μόνο, σκανδάλου, γράφτηκαν άρθρα επί άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά και οι τηλεοράσεις παρουσίασαν σκηνές απείρου… κάλλους ώστε οι τηλεθεατές να μείνουν άφωνοι υφιστάμενοι ζημία για την οποία οι δικαστικές αρχές αδιαφόρησαν…

Είδαν, ένα μέρος των χρημάτων του λαού να απομακρύνεται από το μακρύ χέρι των διορισμένων από τον Ιγνάτιο επιτρόπων - υπεξαίρεση το λένε - και να καταλήγει στις τσέπες του Ιγνατίου - όπως έλεγαν.

Κι ενώ αυτά συνέβαιναν ο Ιγνάτιος δεν αντέδρασε, τα «λούστηκε» και σιώπησε. Ούτε μηνύσεις ούτε αγωγές στους «συκοφάντες» τόλμησε καν να σκεφθεί, διότι όσα του καταμαρτυρούσαν πρέπει να ήταν αληθινά.

Τη μόνη αγωγή που έκανε, για λόγους αντιπερισπασμού, ήταν αυτή στα… μέλη της επιτροπής του Προσκυνήματος ζητώντας 100.000.000 δρχ. για την ζημία που υπέστη το Προσκύνημα από τις κλεψιές τους! Αλλά, όταν ήρθε η υπόθεση να εκδικαστεί, δεν παρέστη κανείς, και με δύο-τρεις αναβολές η αγωγή με τα 100.000.000δρχ. μπήκε στο αρχείο. Δηλαδή έπαιξε ένα κακόγουστο θέατρο για να ξεγελάσει τον κόσμο.

Και να φαντασθεί κανείς ότι όλος αυτός ο ποματισμένος βόθρος θα παρέμενε έτσι «ημών κοιμουμένων» βυθισμένων «στο νιρβάνα» της ικανοποιημένης μας θρησκευτικής ζωής, της αποχαυνομένης και απαιτητικής αδιαφορίας, αν δεν εμφανίζονταν ο άγρυπνος π. Λάμπρος Ρίνης να εκποματίσει το σταύλο του… «Αυγεία» με ντοκουμέντα τις ανεπανάληπτες βιντεοκασέτες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε όλο το κατηγορητήριο αποκαλύπτοντας τους ενόχους πιάνοντάς τους στα «πράσα» την ώρα που τσέπωναν χρήματα και τιμαλφή και ακούγονταν συνομιλίες για το πόσα χρήματα θα δώσουν στο δεσπότη, τι δώρα θα του κάνουν κ.π.α.

Το βούλευμα 206/1999 φ. 5β περιγράφει:

«Η τέλεση δε της πράξεως αποκαλύφθηκε όταν περί τα μέσα Φεβρουαρίου 1997 έως και 28-7-1997 τοποθετήθηκε στον ανωτέρω Ιερό Ναό (γραφείο καταμετρήσεως) ειδική κάμερα, η οποία κατέγραφε με κάθε λεπτομέρεια την προαναφερθείσα έκνομη συμπεριφορά των κατηγορουμένων. Οι κατηγορούμενοι απολογούμενοι αρνούνται την κατηγορία, ισχυριζόμενοι ότι όχι μόνον δεν υπεξήρεσαν κανένα χρηματικό ποσό, αλλά αντίθετα αύξησαν τα έσοδα του εν λόγω Προσκυνήματος, ότι όλα είναι σκευωρίες και ασύστολα ψεύδη του καταγγέλλοντος Ιερέα Λάμπρου Ρίνη, και ότι η σχετική βιντεοκασέτα, στην οποία, παραστατικά εικονίζονται και σαφώς εμφαίνηται η έκνομη συμπεριφορά των κατηγορουμένων, είναι μοντάζ και όχι γνήσια. Οι ισχυρισμοί όμως των κατηγορουμένων δεν ενισχύθηκαν από κανένα στοιχείο της δικογραφίας, αντίθετα διαψεύδονται και αναιρούνται από το αποδεικτικό υλικό και κυρίως από τις καταθέσεις των μαρτύρων Παύλου Μαρούλη, Αλεξάνδρου Τσίρκα και Λάμπρου Ρίνη, ο οποίος μάλιστα στην (13-11-1997) ένορκη κατάθεσή του, αποσπασματικά εκθέτει ότι…» (Συνεχίζει με το πώς γίνονταν η λεηλασία του ιερού χρήματος).

Σ’ αυτή την κατάθεσή του ο π. Λάμπρος Ρίνης μιλάει για κάποια ενημέρωση που έκαναν τα μέλη της επιτροπής του Πρ/ματος λέγοντας ο ένας προς τους άλλους: «Καλά είναι αυτός, (κάποιος της επιτροπής που απουσίαζε) να μην μαθαίνει ούτε για τα δώρα που πήραμε, και θα πάρουμε στο Δεσπότη».

Αυτό το σημείο με τα δώρα, το βούλευμα

το παρατρέχει και πάει παρακάτω, όπως

συνέβη και με τα σημεία των υπόλοιπων

καταθέσεων που μιλούσαν για πόσα

χρήματα θα δώσουν στο δεσπότη

και τι δώρα του αγόρασαν «για να

τα φοράει και να τον καμαρώνουν».

Έτσι στα δύο βουλεύματα, το 206/1999 Πλημμελειοδικών και 2/2000 Εφετών, δεν αναφέρεται τεχνηέντως κανένα περιστατικό απόδοσης χρημάτων και δώρων, ούτε το όνομα του Προέδρου της διοικούσης επιτροπής του προσκυνήματος, αποφεύγοντάς το όπως «ο διάβολος το θυμίαμα». Και αφού πουθενά δεν αναφέρεται το όνομα του δεσπότη Ιγνατίου Λάππα, ήταν φυσικό να μην τον συμπεριλάβουν στους κατηγορουμένους.

ΤΡΙΤΟ ΨΕΜΑ

Και συνεχίζει να προβάλει ως επιχείρημα στην αγωγή του ότι: (Δεν διαπράττει κάτι μεμπτό) «Όπως επίσης πουθενά στις βιντεοκασέτες δεν φαίνεται ότι εγώ πήρα χρήματα ή δώρα, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθ. 37/2003 απόφαση και πρακτικά του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας και την υπ’ αριθμ. 4/2005απόφαση και πρακτικά του Πενταμελούς Εφετείου Λάρισας. Στα πλαίσια δε της σχετικής διαδικασίας έγινε προβολή και των βιντεοκασετών, που επικαλείται ο εναγόμενος και ουδέν προέκυψε εις βάρος μου από τα όσα μου καταλογίζει».

Πονηρό το κόλπο και δαιμονική η εφεύρεση. Ποιος - αναρωτιέται ο Ιγνάτιος -, ποιος δικαστής θα ασχοληθεί, μετά τόσα χρόνια με το αν προβλήθηκαν στα δικαστήρια οι βιντεοκασέτες και τι έλεγαν; Αφού το λέει ο δεσπότης έτσι θα είναι. Άλλωστε «χείλη αρχιερέως ου ψεύδονται» (Αυτό λέγονταν παλιά που οι αρχιερείς είχαν φόβο Θεού).

Θα ήθελα να γνωρίζετε, αναγνώστες μας, ότι από την ημέρα που άρχισε η δίκη την παρακολούθησα ανελλιπώς. Από την 20η Ιανουαρίου 2003 δε, που άρχισε η προβολή των βιντεοκασετών (ειδικός τεχνικός Ανδ. Μαρασούλης) κατέγραφα ό,τι προβλήθηκε με την ιδιότητά μου ως Διευθυντή και εκδότη εφημερίδος. Γι’ αυτό προσκαλώ τον κ. Ιγνάτιο να προβάλουμε σε όποιο κανάλι θέλει και εθνικής εμβέλειας τα διαδραματισθέντα ώστε να μάθει ο κόσμος τι ακριβώς ελέγχθησαν κατά την προβολή των βιντεοκασετών, ποιες ήταν οι ερωτήσεις των κ. Δικαστών, ποιες οι απαντήσεις του π. Λάμπρου Ρίνη στα δύσκολα σημεία, και ποιες ακριβώς των κατηγορούμενων για να δικαιολογήσουν τις δικές τους πράξεις αλλά και τον δεσπότη!

Εδώ θα αναφερθούμε συνοπτικά σε μερικά σημεία, όπως αυτά είναι καταγεγραμμένα στα πρακτικά της δίκης για να σας δείξω ότι, δυστυχώς «χείλη αρχιερέως ψεύδονται».φωτ.8

1) (Συζήτηση για το πώς θα βγάζουν χρήματα και δώρα για τον δεσπότη).

- Λέγε, πες Βαγγέλη, να βγάλουμε 250.000 δρχ. να τις έχουμε για την πατερίτσα; Να φυλάμε και άλλες 250.000 δρχ. για να βγάζουμε την άλλη…;

- Αυτά είναι δω 250.000.Ε, Τάκη;…

- Τι θα γίνει με το δώρο του Δεσπότη που είπαμε; Ο Δεσπότης, κοίταξε να δεις… (και αναφέρει ωμοφόριο, πετραχήλι και πατερίτσα).

Ο πρόεδρος ρώτησε τον 3ο κατηγορούμενο τι έχει να πει γι’ αυτά.

«Αυτή η συζήτηση έγινε (απαντά ο κατηγορούμενος). Βαγγέλη, λένε τον… . Είπαμε για αυτοκίνητο και το δώρο στο δεσπότη… Είναι ακριβής ο διάλογος για το αυτοκίνητο και την πατερίτσα. Δεν αφαιρέθηκαν χρήματα…» (Αυτές βέβαια είναι δικαιολογίες που δεν έπεισαν κανέναν).

2) Για τα ένδεκα εκατ. (11.000.000)

- Βγαίνουν 11.000.000 το ξέρετε ε! δηλαδή ο προϋπολογισμός του 1997 δεν θα φανούν πουθενά και συν τα τηλέφωνα.

Ερωτάται ο 2ος κατηγορούμενος και απαντά:

- Για την φράση «ένδεκα εκατομμύρια και τηλέφωνο» εννοούσα για το έργο της Παιδόπολης (για ποια παιδόπολη; Αφού δεν υπήρχε. Είχε κλείσει την δεκαετία του ‘70).

- Γράφεται δεν θα φανούν πουθενά.

- Αλλά εγώ, από πού θα βγούμε, αυτό ήταν το σκεπτικό, μπορεί να έκανα και κάποιο λάθος… Αν δίναμε τα ένδεκα εκατομμύρια θα ήταν από τα καταμετρημένα.

3) Για τις 600.000 δρχ.

- Θα αφαιρέσουμε για να δώσουμε αυτά που υποσχέθηκες στον Δεσπότη. Άστο το τιμολόγιο του Γιάννη· λοιπόν, δίνεις 600.000, είναι κάπου… τόσο, θα τα δώσεις στο Δεσπότη από τα λεφτά που υποσχέθηκες, συν 500.000.

- Συν 500.000 δρχ. που έχω…

Σε ερώτηση του Προέδρου ο 3ος κατηγορούμενος απάντησε:

- Στο διάλογο «άστο το τιμολόγιο του Γιάννη, λοιπόν δίνεις 600 χιλιάδες, είναι κάπου τόσα, θα δώσεις και αυτά που υποσχέθηκες στο Δεσπότη» τα έλεγα για άλλη συζήτηση, ότι δηλαδή οι πεντακόσιες χιλιάδες τηλέφωνα, μπορεί να είναι και από κάπου αλλού. Το «οι εξακόσιες που υποσχέθηκες» μήπως είναι για το έργο. Τελικά δεν δόθηκαν προσωπικά στο Δεσπότη (τα χρήματα αφού δεν δόθηκαν που βρίσκονται;).

4) Για τα δώρα του Δεσπότη.

- Εμείς σας τα πήραμε να τα χαίρεστε, να τα φοράτε και να τα καμαρώνετε. Δεν σας τα πήραμε για να…

Ο κ. Πρόεδρος ρώτησε τον 3ο κατηγορούμενο τι εννοούσε.

- Η φράση «σας τα πήραμε να τα φοράτε να σας καμαρώνουμε» δεν αμφισβητείται, εννοώ το εγκόλπιο, αν ήταν η πατερίτσα δεν θα έλεγα να την φοράτε, το εγκόλπιο το είχαμε αγοράσει από πριν (εδώ η συζήτηση έγινε για το πετραχείλι, ωμοφόριο).

5) Τα μάτια της Παναγίας.

- «Δες πως μας κοιτάει η Παναγία τα λεφτά από πάνω» (ήταν όταν τσέπωναν τα λεφτά). - Τί κοιτάει.

- Κοιτάει, τί να κάνουμε, να τις κλείσουμε τα μάτια;

Ο κ. Εισαγγελέας ρωτάει τον 3ο & 4ο κατηγορούμενο: Τί είναι αυτά που ακούμε:

- Την φράση «τι να της κάνουμε να την κλείσουμε τα μάτια;». Αν είναι δυνατόν να είπα αυτό, αλλοίμονο κύριε Εισαγγελέα.

Ο 4ος κατηγορούμενος απαντά:

- Φαίνεται στην εικόνα πως είμαι πτώμα, πεθαμένος από κούραση, γι’ αυτό είπα πως μας κοιτάζει η Παναγία και όχι ότι κλέβαμε.

ΤΕΤΑΡΤΟ ΨΕΜΑ

«Ισχυρίσθηκα - γράφει στην αγωγή ο Ιγνάτιος - ότι οι δύο κληρικοί που εμπλέκονται στην υπεξαίρεση χρημάτων από το Ι. Προσκύνημα της Αγ. Παρασκευής Τεμπών… αμέσως μετά την καταδίκη τους από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων προχειρίσθησαν από εμένα σε πνευματικούς και εν συνεχεία διορίσθηκαν σε δύο προσκυνήματα…, ισχυρισμός που είναι ψευδής και ο εναγόμενος τελούσε εν γνώσει της αναληθείας τους καθόσον: α) εγώ αμέσως μετά την καταδικαστική σε βάρος τους απόφαση αφαίρεσα από τους προαναφερόμενους ιερείς την πνευματική πατρότητα, όπως προκύπτει από τις υπ’ αριθμ. 99/21-2-2003 και 121/3-11-2004 εγκυκλίους μου περί εξομολογήσεως, στις οποίες δεν περιλαμβάνονται τα ονόματα των προαναφερόμενων ιερέων».

Οι δικοί μου ισχυρισμοί είναι ψευδείς ή αυτά που λέει και γράφει ο Ιγνάτιος; Διότι πριν, από μένα τα είπαν πάρα πολλοί άλλοι και σε κανέναν δεν έκανε αγωγή.

Ο πρώτος που διαμαρτυρήθηκε δημοσίως, ήταν η ιερά Επιμελητεία κληρικών Λάρισας σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας (φώτ. 8) στις 11 Δεκεμβρίου 1997 καταγγέλλοντας τον δεσπότη Ιγνάτιο διότι όρισε αμέσως ως εξομολόγους τους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο Τεμπών ιερείς.

Και ο Τύπος την επομένη έγραφε: «Εν τω μεταξύ το τεταμένο κλίμα στη Μητρόπολη Λάρισας φόρτισαν χθες επί πλέον νέες καταγγελίες της Ιεράς Επιμελητείας κληρικών Λάρισας, οι οποίες στρέφονται κατά της υπ’ αριθμ. 21/97 εγκυκλίου που εξέδωσε τις προηγούμενες ημέρες ο Σεβ. Μητροπολίτης Λαρίσης κ. Ιγνάτιος, κατά το μέρος αυτής που αφορά στον ορισμό, μεταξύ άλλων κληρικών, ως εξομολόγων τις εόρτιες ημέρες των Χριστουγέννων και των δύο ιερέων που εμπλέκονται στην «υπόθεση ατασθαλιών» του Προσκυνήματος Τεμπών… Η Ιερά Μητρόπολη όφειλε, λόγω της εμπλοκής των παραπάνω ιερέων, να τους θέσει σε προσωρινή διαθεσιμότητα μέχρις ότου εκδοθεί το Βούλευμα της Δικαιοσύνης (Εισαγγελία) και όχι να τους ορίζει στη διακονία του Ιερού Μυστηρίου της Εξομολογήσεως, με το ενδεχόμενο η ενέργεια αυτή να προκαλέσει αισθήματα δυσφορίας και διχασμού στις τάξεις των Πιστών» (Ημερ. Κήρυκας, 12/12/1997).

Δεύτερος ήταν ο π. Λάμπρος που κατ’ επανάληψιν διαμαρτυρήθηκε, όπως και στο Δικαστήριο, καταθέτοντας στις 15 Ιανουαρίου 2003 είπε: «Όλοι πρέπει να έκαναν τις δουλειές τους εκεί μέσα. Δεν είχαν καμία συνέπεια οι Ιερείς από την Ε.Δ.Ε. της Μητροπόλεως. Μετά από αυτό γίνηκαν πνευματικοί, δηλαδή αναβάθμιση, ούτε καν μετάθεση τους έκαναν. Μου είπε «είμαστε κλίκα και να προσέξεις, σκίζουμε», πού να ξέρω τί εννοούσε» (Πρακτικά δικαστηρίου, σελ. 9Β).

Και τρίτο, ενώ το γεγονός έγινε το Φθινόπωρο του 1997 και το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών εκδόθηκε στις 28 Μαΐου 1999 που παραπέμπει να δικαστούν ως υπαίτιοι κακουργηματικών πράξεων, ο δεσπότης αφαίρεσε από τους εν λόγω ιερείς, ΑΜΕΣΩΣ την πνευματική πατρότητα (εξομολόγου) όπως προκύπτει από τους εγκυκλίους 99/21-2-2003 και 121/3-11-2004.

Το αμέσως δηλαδή αντιστοιχεί με έξι (6) χρόνια μετά - λίγη ντροπή δεν θα έβλαπτε!

Και το κωμικό της υπόθεσης είναι ότι, την πνευματική πατρότητα την αφαίρεσε - όπως λέει - με το που δεν τους έγραψε στην εγκύκλιο των πνευματικών, αυτό είναι όλο!!!. Δηλαδή όταν κάνει κάποιο εξομολόγο - του δίνει όπως λέγεται πνευματική πατρότητα - του ανακοινώνει τον διορισμό γράφοντας το όνομά του σε εγκύκλιο, και όταν δεν το γράφει σημαίνει ότι τον έπαυσε;

Δεν γίνεται διορισμός πνευματικού με επίσημο προσωπικό έγγραφο καθώς και η ανάκλησή του με τον ίδιο τρόπο;

ΕΛΕΟΣ! Τέτοια προχειρότητα επικρατεί στην εκκλησία σε τόσο σοβαρά πνευματικά θέματα;

ΠΕΜΠΤΟ ΨΕΜΑ

Λέγει στην αγωγή του: «Οι τελευταίοι πριν την εγκατάστασή μου στην Λάρισα ως Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου το 1996  ήταν ήδη προϊστάμενοι στους Ενοριακούς Ναούς… στην διαχείριση των οποίων υπάγονται αντίστοιχα ή… που αποτελούν Ενοριακά Παρεκκλήσια, όπως προκύπτει από το απόσπασμα των Διπτύχων της Εκκλησίας της Ελλάδος 2005, που αφορά την διοικητική οργάνωση της Ι. Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου και όχι Ιερά Προσκυνήματα, ως εν γνώσει του ψευδώς ισχυρίσθηκε ο εναγόμενος. Ο ισχυρισμός είναι έντονα συκοφαντικός…».

Ο Άγγλος συγγραφέας Norman Douglas είπε: «Χρειάζεται να είναι κανείς σοφός, για να χειριστεί ένα ψέμα…». Γιατί αυτό σε αποκαλύπτει και σε βγάζει τα μάτια όπως στην περίπτωσή μας.

Ο Ιγνάτιος για να πείσει τους δικαστές αναφέρει απόσπασμα από τα δίπτυχα της Εκκλησίας του 2005 που τα Προσκυνήματα αυτά εμφανίζονται ως Ενοριακά Παρεκκλήσια. Από το 1996 όμως και μετά τί ήταν;

Και από εδώ αρχίζει η ιστορία. Μέχρι το 1994 αυτά ήταν παρεκκλήσια και υπάγονταν στους ναούς που αναφέρει. Με την εκλογή του και περιφερόμενος στο Συνοδικό κτίριο και χωρίς να υπάρχει σχετικό αίτημα από τον Νόμιμο Μητροπολίτη Λάρισας Θεολόγο, βλέπουμε στα δίπτυχα τα παρεκκλήσια αυτά να μετατρέπονται σε Προσκυνηματικούς Ναούς (φωτ.9.).φωτ.9

 Και μπορεί κάποιος να πει: Ε, κακό είναι; Και βεβαίως είναι κακό διότι, όλοι οι Ενοριακοί Ναοί και τα παρεκκλήσια με τον νόμο 469/1968 πλήρωναν στο κράτος ανά τρίμηνο το 35% επί των ακαθαρίστων εσόδων «Εισφορά 35% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων των ενοριακών και συναδελφικών, ως και επί των υπό ειδικών νόμων διεπομένων Ναών», ενώ οι Προσκυνηματικοί Ναοί δεν πλήρωναν τίποτα.

Την μεταφορά αυτή την έκανε ο κ. Ιγνάτιος για ευνόητους λόγους - ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ -, και μόλις ο Σημίτης απάλλαξε με το νόμο τους ναούς από τη φορολογία αυτή, τα επανέφερε στο παλαιό καθεστώς ως ενοριακά παρεκκλήσια.

Και ξέρετε τι έσοδα έχανε το Δημόσιο; Εάν π.χ. ένας τέτοιος «προσκυνηματικός» ναός είχε έσοδα ευρώ 400.000 (Αγ. Παρασκευή) το κράτος έχανε 140.000 ευρώ. Και τα χρήματα που στερούνταν το κράτος πού πήγαιναν; Η απάντηση δική σας. Αλλά δεν τα έκανε αυτά ο Ιγνάτιος γιατί έτσι του ήρθε. Υπήρχε καλός σχεδιασμός!

Με μεγάλη μαεστρία παρουσίασε τις ημερομηνίες και τα γεγονότα στους κ.κ. Δικαστές και τους έπεισε, ότι εγώ είμαι «ψεύτης» και «συκοφάντης» ενώ η αλήθεια βρίσκεται με το μέρος του.

ΕΚΤΟ ΨΕΜΑ

Και συνεχίζει στην αγωγή του: «Ο ισχυρισμός του εναγομένου είναι έντονα συκοφαντικός, αφού εμφανίζομαι εγώ να επιβραβεύω την υποστηριζόμενη από τον εναγόμενο αξιόποινη συμπεριφορά των δύο προαναφερομένων ιερέων (ήδη αυτοί κηρύχθησαν αθώοι της αποδοθείσας εις βάρος τους κατηγορίας με την υπ’ αριθμό 4/2005 αμετάκλητη ήδη απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Λάρισας) και να συστοιχούμαι με αυτούς στις έκνομες ενέργειές τους».

Εδώ έχουμε ψέμα και εσκεμμένη πλάνη ή δόλο. Και να γιατί.

Με κατηγορείς ότι συστοιχώ με τους προαναφερόμενους ιερείς ενώ αυτοί κηρύχθηκαν αθώοι αμετάκλητα. Και ερωτώ: Ναι το κανω γιατί αποφεύγεις Δέσποτα να αναγράψεις τις ημερομηνίες των γεγονότων. Ασφαλώς ξέρεις γιατί.

Η συγκεκριμένη εκπομπή στον τηλεοπτικό σταθμό έγινε στις 7/2/2005 -τότε που το πανελλήνιο μιλούσε για τα σκάνδαλα, των «φίλων» σας Αττικής Μπεζενίτη, των Κυθήρων Ιακώβου, του Κορίνθου Παντελεήμονα κ.α.

Το Εφετείον κακουργημάτων που αθώωσε τους ιερείς, τελείωσε την 1η Απριλίου 2005 και γι’ αυτό αποφεύγεις τις ημερομηνίες, επειδή δεν μπορούσες να στοιχειοθετήσεις κατηγορία εναντίον μου.

Και έχει δόλο ή πλάνη γιατί: Η υπ’ αριθμ. 4/2005 απόφαση, που επικαλείσαι, το γνωρίζεις ότι δεν είναι η αληθινή και το γράφεις να παρασύρεις τους Δικαστάς. Διότι, βλέποντας το νούμερο 4 θα συμπεράνουν ότι είναι από τα πρώτα δικαστήρια του χρόνου, και δεν θα το ερευνήσουν. Εάν όμως είχες γράψει τον πραγματικό αύξοντα αριθμό που είναι ο 40/2005 και την ημερομηνία 1η Απριλίου 2005, η κατηγορία έπεφτε στο κενό, διότι η εκπομπή έγινε στις 7-2-2005, δύο μήνες δηλαδή ενωρίτερα, τότε που οι εν λόγω ιερείς ήταν καταδικασμένος με 8 χρόνια.

Να που είναι ο δόλος και η πλάνη.

ΕΒΔΟΜΟ ΨΕΜΑ

«Ισχυρίσθηκα - λέγει στην αγωγή του - εν γνώσει μου ψευδώς ότι κάλεσα σε απολογία ιερέα επειδή έκανε την κηδεία νηπίου τριών ετών, τέκνου χριστιανού που διαμαρτύρεται εναντίον μου, ενώ η αλήθεια, την οποία γνωρίζει ο εναγόμενος, έχει ως εξής: Στις 29-7-1999 έγινε η κηδεία του τρίχρονου τέκνου του Γεωργίου  στο Παρεκκλήσιο του Αγ. Αντωνίου Λάρισας. Στην εξόδιο ακολουθία έλαβαν μέρος ο Εφημέριος της Ενορίας… Προσήλθε όμως, άνευ σχετικής ευλογίας και αδείας του οικείου Μητροπολίτου Λαρίσης, ως επιβάλει η εκκλησιαστική τάξις, και ο γνωστός για τις αντιεκκλησιαστικές του θέσεις Ιερομόναχος π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - νυν υπόδικος στη ποινική και εκκλησιαστική δικαιοσύνη για σωρεία ποινικών και κανονικών παραπτωμάτων, μεταξύ των οποίων και για το πέταγμα του αεροπλάνου, με υβριστικά σε βάρος μου συνθήματα, κατά την ώρα της λιτάνευσης των λειψάνων του Αγίου Αχιλλίου στις 15-5-04… - Για τον λόγο αυτό και στα πλαίσια της κανονικής και εκκλησιαστικής τάξης απέστειλα προς τους πιο πάνω ιερείς την από 3-8-99 έγγραφη κλήση προς απολογία, με την οποία ζητούσα να παράσχουν εξηγήσεις γιατί συνιερούργησαν με τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά και όχι γιατί έλαβαν μέρος στην εξόδιο ακολουθία του τέκνου του Γεωργίου Πιστόλη. Ούτε τους ιερείς τιμώρησα, όπως είχα κάθε λόγο και δικαίωμα να πράξω για ανυπακοή κ.λ.π. και το νήπιο κηδεύτηκε κανονικά…».

Ο άνθρωπος δεν έχει προηγούμενο. Διαστρέφει έτσι τα γεγονότα, που νομίζει κανείς πως ό,τι λέει και όπως τα λέει, είναι η αλήθεια! Είναι όμως έτσι;

α) Τους καλέσατε σε απολογία για να «απολογηθούν εγγράφως επί αντικανονικού παραπτώματος, για συνιερουργία με τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά» επικαλούμενος μάλιστα τις 1 & 24 Εγκυκλίους. Σας ερωτώ λοιπόν.

Ο π. Ευθύμιος λειτουργούσε στην μητρόπολή σου και στο ναό του προφήτου Αγίου Αμπελακίων μέχρι τους πρώτους μήνες του 2004 και ότι τα χρήματα από το παγκάρι τα έπαιρναν οι εκκλησιαστικοί επίτροποι του χωριού; Ασφαλώς ΝΑΙ!

Τον είχατε απαγορεύσει να ιερουργεί; Ασφαλώς όχι.

Στις Εγκυκλίους που αναφέρετε, αναγράφεται ότι ο π. Τρικαμηνάς δεν είχε την άδειά σας; Ασφαλώς όχι.

Αναφέρεις στην αγωγή σου:

Ήταν υπόδικος ο π. Ευθύμιος στην ποινική δικαιοσύνη για σωρεία ποινικών αδικημάτων; Ασφαλώς όχι.

Υπήρχε στην Εκκλησιαστική δικαιοσύνη φάκελος με κανονικά παραπτώματα μέχρι τότε; Ασφαλώς όχι.

Για πρώτη φορά καλέσατε τον π. Ευθ. Τρικαμηνά να εμφανισθεί ενώπιον του ανακριτού π. Βασιλείου Τάσιου, τον οποίο διορίσατε δυνάμει του άρθρου 10 του Ν. 5383/1932 «περί εκκλησιαστικών Δικαστηρίων…» με ημερομηνία εγγράφου 19 Νοεμβρίου 2004 (φωτ.10);

Και τότε, το 1999, αφού οι ιερείς δεν γνώριζαν τίποτε απ’ όσα τον κατηγορούσατε μετά, γιατί τους καλέσατε σε απολογία;

Εδώ δείξατε όλη την “αγάπη” σας στο τρίχρονο αγοράκι, όπως είχατε δείξει με το κατάπτυστο εκείνο έγγραφό σας 306/12-9-1996 που ζητούσατε από τον “πατερούλη” σας Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ την τιμωρία των Αρχιερέων που παρέστησαν στην εξόδιο ακολουθία του κυρού Θεολόγου. Τι θέλατε δηλαδή, να μην λάβουν μέρος και να τους αφήσουν άταφους;

Ακόμα η “φίλη” σου εφημερίδα, εξοργισμένη για την πράξη σου αυτή έγραφε στις 14/9/1999: «ΛΑΡΙΣΑΙΟΣ έχασε το τριών χρονών παιδάκι του πρόσφατα σε ατύχημα. Μέσα σε βαθύ πένθος τελέστηκε η κηδεία του. Με την συμμετοχή τριών ιερέων και του ιερομονάχου π. Ευθυμίου που ζει στα Αμπελάκια και είχε βαπτίσει το άτυχο παιδάκι. Μερικές ημέρες μετά, από τη Μητρόπολη έρχεται η απανταχούσα: Οι τρεις ιερείς καλούνται σε απολογία επειδή συλλειτούργησαν με τον ιερομόναχο! Καλά, είναι δυνατόν, το «εκκλησιαστικό» να διχάζει ακόμα; Και στην κηδεία μικρού παιδιού;».

Και η «ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ», με τίτλο «ΠΕΝΘΗΣΤΕ ΚΑΙ…ΘΡΗΝΗΣΤΕ», έγραφε: «Σας παρουσιάζω - έχει την κλήση σε απολογία - ένα δεσποτικό έγγραφο, μια κλήσι σε απολογία, που μόνο ένα άτομο αρρωστημένο και φορτισμένο με το σύνδρομο της μειονεξίας θα μπορούσε να συντάξη… Κάποιοι ιερείς θεώρησαν χρέος τους να μετάσχουν στην κηδεία ενός μικρού παιδιού που έπεσε θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος… Όμως, στην κηδεία αυτή έτρεξε να λάβη μέρος και να συμπαρασταθή στους πονεμένους γονείς και ο Ιερομόναχος Ευθ. Τρικαμηνάς… Τη σύμπραξι των ιερέων με τον Τρικαμηνά και την κοινή ιερολογία της κηδείας την κατελόγισε ο Ιγνάτιος ως μέγα εκκλησιαστικό παράπτωμα και τους κάλεσε σε απολογία.

Αυτό το έγγραφο από μόνο του, δείχνει την πνευματική στάθμη και τις ικανότητες και τα κόμπλεξ του συγκεκριμένου ατόμου…» (φωτ.11).

φωτ.11

Μπορεί να φαντασθεί κανείς άνθρωπο, που σε λίγες αράδες κείμενο να λέει τόσα ψέματα και να ‘ναι και δεσπότης; Να προσπαθεί να επηρεάσει (παραπλανήσει) τους δικαστές ώστε να με καταδικάσουν χρησιμοποιώντας γεγονότα που είχαν πάρει μεγάλη δημοσιότητα σε άλλη χρονική περίοδο, για να δημιουργήσει κακή γνώμη και εντύπωση σε βάρος των «Αγωνιζόμενων Χριστιανών» και για μένα;

Αναφέρει ο Ιγνάτιος μεταξύ των παραπτωμάτων (ποινικών και κανονικών) του π. Ευθυμίου και το πέταγμα του αεροπλάνου, που έγινε στις 15 Μαΐου του 2004 ενώ η κηδεία του μικρού παιδιού είχε γίνει πέντε (5) χρόνια νωρίτερα. «Πετάει και τα υβριστικά συνθήματα» χωρίς να αναφέρει ούτε ένα. Το κόλπο εύκολα πιάνει, όπως έλεγε και ο Αλ. Παπαδιαμάντης: «Άνευ ψεύδους ουδεμία υπόθεση ευωδούται».

Με αυτά τα ολίγα - αν χρειαστεί θα επανέλθουμε, διότι υπάρχουν πολλά ακόμα - μπορεί ο κάθε καλόπιστος να καταλάβει, ποιος λέει ψέματα, και ποιος είναι ο συκοφάντης, ποιος είναι κλέφτης, και ποιος κάνει αγωγές ζητώντας χιλιάδες ευρώ, ποιος ορκίζεται χωρίς φόβο Θεού και από πάνω ζητάει και τα ρέστα...

ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ

Ήταν το 2005, η χρονιά που ζήσαμε την σεισμική δόνηση του παραδικαστικού και παραεκκλησιαστικού κυκλώματος που συγκλόνισε και αφύπνισε πολλούς από το λήθαργο της απάθειας του ωχαδελφισμού, του τί σ’ ενδιαφέρει, άστα καημένε κ.α.

Μετά την δόνηση ξέσπασε το τσουνάμι ξεβράζοντας σωρεία εκκλησιαστικών σκανδάλων. Εκείνο το διάστημα (7-2-2005) κλήθηκα από το κανάλι ALTER και στην εκπομπή «καθαρές κουβέντες» για να σχολιάσω το τί είχε συμβεί στην Αγία Παρασκευή Τεμπών (κάποιοι έχουν ευθύνη για την μη σωστή απομαγνητοφώνηση). Δεν βγήκα από το πουθενά. η ιστορία έχει έτσι: Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έντρομος που οι δημοσιογράφοι ξέχυναν μπροστά του τα βυτία των σκανδάλων και τον κατηγορούσαν για αδράνεια, μέσα στην παραζάλη, βγήκε δειλά στα μίντια αναλαμβάνοντας το φορτίο της ευθύνης, υποσχόμενος γρήγορη “κάθαρση” και ότι θα είναι πρωτεργάτης και εγγυητής αυτής της προσπάθειας. Καλούσε τον οποιοδήποτε έχει στοιχεία να τα “παρουσιάσει και να τα καταγγείλει” στην τριμελή επιτροπή Αρχιερέων για την υπόθεση αυτή.

Είχε υποσχεθεί στο λαό, ότι θα εξετάσει προσεκτικά και εξονυχιστικά όλες τις καταγγελίες και θα βγάλει έξω από τον περίβολο της Εκκλησίας όλα τα σαπρά στοιχεία «Θα μπει το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο» έλεγε!

Με αυτά τα δεδομένα ο π. Λάμπρος Ρίνης την Δευτέρα 11 Απριλίου 2005 πρωί-πρωί βρέθηκε στο Συνοδικό μέγαρο της Μονής Πετράκη φέρνοντας μαζί του τη βαλίτσα με τις βιντεοκασέτες με σκοπό να τις παραδώσει στην Συνοδική Επιτροπή που ερευνούσε τα σκάνδαλα.

Η πολύκροτη δίκη του Προσκυνήματος Αγ. Παρασκευής σε δεύτερο βαθμό μόλις είχε τελειώσει (1^η Απριλίου 2005) με τη γνωστή απόφαση που μετέτρεψε τα οκτώ (8) χρόνια φυλακής των ιερέων σε αθώωση, των δε λαϊκών σε τετραετή (4) φυλάκιση.

Με το που μπήκε στο Συνοδικό μέγαρο ο π. Λάμπρος, συνάντησε ένα εχθρικό περιβάλλον, λες και αυτός ήταν ο σκανδαλοποιός που βαρύνονταν με τα απανωτά κακουργήματα.

Θα μεταφέρω αυτούσια κομμάτια όπως τα δημοσίευσε ο αθηναϊκός Τύπος την επομένη (φωτ.12).φωτ.12

«Χθες ο Ιερέας (π. Λάμπρος Ρίνης), κατέφθασε στη Μονή Πετράκη. Εκεί παρέδωσε τις κασέτες, στις οποίες είναι καταγεγραμμένες οι συνομιλίες και ο τρόπος δράσης των…, ζητώντας από την Συνοδική Επιτροπή να διερευνήσει την υπόθεση. Ο ιερέας, που υποστηρίζει ότι από τα παγκάρια χάθηκαν περισσότερα από 60.000.000 δραχμές, ζητά από τη Συνοδική Επιτροπή να καλέσει τους ιερείς, που αθωώθηκαν πριν από λίγες ημέρες από το Πενταμελές Εφετείου Λάρισας, για εξηγήσεις…».

«Ήταν απρόθυμοι να με ακούσουν… Με το που μπήκα μέσα όλοι με κοιτούσαν με μισό μάτι και με δέχθηκαν με το ζόρι εξ αιτίας της δικής μου επιμονής – λες και εγώ έκανα κάτι αξιόποινο».

«Δεν ξέρω πως λειτουργεί το σύστημα ελέγχου της Συνοδικής Επιτροπής. Φαντάζομαι ότι είναι υποχρέωσή τους να τις δουν με πολλή προσοχή, ώστε να διαπιστώσουν, πως όλα αυτά που ισχυρίστηκα και αφορούν τον τρόπο που αφαιρούσαν χρήματα από τα παγκάρια της Εκκλησίας δεν είναι μύθος. Πρέπει να τους καλέσουν  για εξηγήσεις, σε κάθε περίπτωση να απολογηθούν…».

- Ποιο το περιεχόμενό τους;φωτ.13

«Είναι καταγεγραμμένος ο τρόπος με τον οποίο έκαναν τις μοιρασιές των χρημάτων που έπαιρναν. Φράσεις όπως: “11.000.000 που θα δώσουμε στο δεσπότη να μην φανούν πουθενά”, “θα πάρουμε πατερίτσα 500.000 δραχμών στο δεσπότη αλλά να μη φανεί πουθενά ότι δόθηκαν τα χρήματα”, “τα υπόλοιπα να πάνε στο βιβλιάριο”, νομίζω ότι αποδεικνύουν με απόλυτη σαφήνεια τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωναν τις καταθέσεις και τις παρουσίες τους».

- Πόσα χρήματα υπολογίζετε ότι πήραν στα χέρια τους και που βρίσκονται αυτά;

«Μέχρι το διάστημα που τους παρακολουθούσα όσο στενά μπορούσα, υπολογίζω ότι τα χρήματα ξεπερνούν τα 60.000.000 δραχμές. Ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων πάντως βρίσκεται σε τραπεζικό λογαριασμό που έχουν ανοίξει και ο οποίος μετρά αρκετά μηδενικά».

- Τι πρέπει να γίνει τώρα κατά την εκτίμησή σας;

«Αυτό που ξέρω είναι ότι, “εκεί που μου χρωστούσαν μου πήραν και το βόλι”. Από κατήγορος κινδυνεύω να βρεθώ κατηγορούμενος. Και απ’ ό,τι μαθαίνω οι ιερείς που αθωώθηκαν ετοιμάζουν αγωγή εις βάρος μου για συκοφαντική δυσφήμηση τους και ζητούν 80.000.000 δρχ. για αποκατάσταση ηθικής βλάβης, που ισχυρίζονταν ότι υπέστησαν καθώς τους… συκοφάντησα».

Εκείνες τις ημέρες υπήρχαν και άλλα σχετικά δημοσιεύματα, αλλά λόγω χώρου…

- Τι έγιναν όλες αυτές οι καταγγελίες που έφθασαν στα Συνοδικά γραφεία;

Οι δικαστικοί φάκελλοι έκλειναν πριν ανοίξουν, με την «καθ’ υπαγόρευση» εκτίμηση, και πως οι εξηγήσεις των κατηγορουμένων «ευρέθησαν επαρκείς». Οι ένοχοι στολισμένοι με επαίνους, διαλαλούσαν την… αθωότητά τους στα ΜΜΕ «ζώντας αυτοί καλά, και όσοι τόλμησαν να θίξουν τα κακώς κείμενα, χειρότερα».

Οι υποψίες του π. Λάμπρου δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν. Έτσι, οι δύο (2) αθωωθέντες ιερείς κατέθεσαν μηνυτήρια αναφορά (ασφαλώς με την έγκριση και την ευλογία του δεσπότη Ιγνατίου, διότι χωρίς αυτήν δεν επιτρέπεται κληρικός να προσφεύγει σε πολιτικά δικαστήρια) ζητώντας την ποινική δίωξη του π. Λάμπρου με την κατηγορία της ψευδορκίας μάρτυρα.

Η προανάκριση έγινε από έγγραφα που προσκόμισαν αμφότεροι (ο φάκελλος της δικογραφίας Αγ. Παρασκευής, η ανωμοτί κατάθεση για την παροχή εξηγήσεων του κατηγορουμένου)  «δεν προέκυψαν, κατά την κρίση του Συμβουλίου, επαρκείς ενδείξεις ενοχής για την στήριξη δημόσιας επ’ ακροατηρίου κατηγορίας κατά της κατηγορουμένης για την αποδιδόμενη σ’ αυτόν πράξη της ψευδορκίας μάρτυρος…

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αποφαίνεται ότι δεν πρέπει να γίνει κατηγορία κατά του Λάμπρου Ρίνη του Αθανασίου, ιερέως, κατοίκου Λάρισας, για «ψευδορκία μάρτυρα» (Αριθ. 278/2007 το ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ (φωτ.13).

Αθώοι αυτοί, αθώος κι ο «συκοφάντης» τους, όλοι αθώοι είναι. Υπάρχει όμως ένας «ένοχος» (ο Τασιόπουλος).  Αυτός που είπε τα ολιγότερα και τον κυνηγάει επί 20 χρόνια ο Ιγνάτιος που με τα ψέματα έφθασε ακόμα και σε ανώτερους δικαστάς να τον πιστέψουν. Τώρα τον λόγο έχουν οι ανώτατοι της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Ευχόμασται μην χρειαστεί να βρούμε το δίκαιό μας «στην κρίση μη ορθοδόξων δικαστών» (κατά τον δέσποτα Ιγνάτιο) της Ευρώπης.

1) Αλήθεια! Γιατί το 1996; Τότε γιατί γιόρτασες την 20ετή ποιμαντορία το 2014, αφιέρωσες ημερολόγια, περιοδικά, λειτουργίες και άλλα γράφοντας «Εισερχόμαστε στο χρόνο αυτό (2014) κατά τον οποίο συμπληρώνονται είκοσι χρόνια αρχιερατικής διακονίας μου σ’ αυτόν τον άγιο τόπο». (Mήπως τα χρόνια είναι 18;)