Πολύ χαίρομαι, όταν βλέπω ψυχές που προσέχουν και
αγωνίζονται μέσα στον κόσμο που γέμισε από ταγκαλάκια. Ο
Θεός, σαν καλός και δίκαιος που είναι, έδωσε σε όλους
μας και ανάλογα χαρίσματα – π.χ. στους άνδρες τον
ανδρισμό και στις γυναίκες την αγάπη-, για να
αγωνιζώμαστε και να ανεβαίνουμε την πνευματική κλίμακα
με την βοήθεια της θείας Χάριτος και να πλησιάζουμε όλο
και περισσότερο σ’ Εκείνον που είναι ο Δημιουργός μας.
Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε δίπλα μας, εκτός
από ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν πνευματικά,
και τον ίδιο τον Χριστό που μας βοηθάει, την Παναγία, τα
Χερουβείμ, τα Σεραφείμ και τους Αγίους Πάντες. Θάρρος
λοιπόν! Ο Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι
παντοδύναμος, και θα δώση την θεϊκή Του δύναμη, να
συντρίψουμε τα κέρατα του πονηρού. Μας παρακολουθεί
συνέχεια αοράτως και θα μας ενισχύη, όταν εμείς έχουμε
την αγαθή προαίρεση και κάνουμε τον κατά δύναμιν αγώνα
μας.
Όσο μπορούμε, να αποφεύγουμε τις αφορμές της αμαρτίας.
Να προσέχουμε τις αισθήσεις μας, γιατί όλα από εκεί
ξεκινούν. Και όταν αυτό καμμιά φορά, ή και πολλές φορές,είναι δύσκολο, να αποφεύγουμε τουλάχιστον την
περιέργεια, για να μην παίρνουν τα μάτια μας εικόνες
αμαρτωλές, και μας παίζουν μετά οι δαίμονες σινεμάδες.
Εάν πιάσουμε ένα καρβουνάκι αναμμένο και το κρατήσουμε
στην χούφτα μας, επόμενο είναι να μας κάψη. Εάν όμως το
κουνάμε στο χέρι – εννοείται για λίγη ώρα-, δεν θα μας
κάψη. Έτσι και οι άσχημες εικόνες, όταν κινούνται
σύντομα, τα μάτια δεν τις κρατούν, αλλά απλώς τις
πιάνουν και δεν καίνε την ψυχή.
Όσοι δεν πρόσεξαν και απέκτησαν κακές συνήθειες, όταν
ζούσαν κοσμική ζωή, ας δέχωνται αγόγγυστα μετά την
μεταστροφή τους τον πόλεμο του εχθρού, χωρίς όμως να
καλλιεργούν επιθυμίες κακές. Αν αγωνισθούν έτσι, θα
εξαγνισθούν και θα φθάσουν στην κατάσταση των αγνών
ανθρώπων, οι οποίοι ούτε αμαρτίες μεγάλες γνώρισαν ούτε
κακές συνήθειες απέκτησαν ούτε και μεγάλο πόλεμο
δέχονται. Και αν αξιοποιήσουν ως πείρα τις προηγούμενες
πτώσεις τους, θα προχωρήσουν πολύ. Αν κάποιος προχωράη
μέσα σε ένα ναρκοπέδιο και δεν γνωρίζη την περιοχή, θα
είναι αναγκασμένος να προχωράη πολύ αργά και προσεκτικά,
αλλιώς θα τιναχθή στον αέρα. Ενώ, αν γνωρίζη λίγο-πολύ
την περιοχή, μπορεί να έχη και τραύματα, αλλά, με την
πείρα που έχει, προχωράει σταθερά και γρήγορα. Αν
ασχοληθή κανείς με το ακαλλιέργητο χωράφι της ψυχής του,
θα ξερριζώση όλα τα αγκάθια των παθών της και θα φυτέψη
στην θέση τους αρετές. Αυτή η εργασία όμως είναι επίπονη
και χρειάζεται θέληση πολλή και υπομονή.
Να προσπαθή κανείς κάθε μέρα να
τοποθετή μέσα του κάτι το πνευματικό, το οποίο θα απωθή
κάτι το κοσμικό και αμαρτωλό, και έτσι σιγά-σιγά θα
απεκδυθή τον παλαιό άνθρωπο και στην συνέχεια θα κινήται
ελεύθερα στον πνευματικό χώρο. Να τοποθετήση κανείς
άγιες εικόνες στην μνήμη του αντί αμαρτωλές. Να
αντικαταστήση τα τραγούδια με ψαλμωδίες, και τα κοσμικά
περιοδικά με πνευματικά βιβλία. Αν ο άνθρωπος δεν ξεκόψη
από οτιδήποτε κοσμικό και αμαρτωλό και δεν έχη
επικοινωνία με τον Χριστό, με την Παναγία, με τους
Αγίους, με την θριαμβεύουσα Εκκλησία, και δεν αφεθή
τελείως στα χέρια του Θεού, δεν μπορεί να αποκτήση την
πνευματική υγεία.
Υγεία πνευματική ίσον αγνοί
λογισμοί, φωτισμένος νους και εξαγνισμένη καρδιά που
φιλοξενεί συνέχεια τον Χριστό και την Παναγία. Η
πολλή προσοχή με την παρακολούθηση του εαυτού μας και
την προσευχή βοηθούν πολύ θετικά να αποκτήσουμε την
υγεία της ψυχής. Η προσευχή είναι απαραίτητη για τον
εξαγνισμό της ψυχής και η σύνεση για την διατήρηση της
καλής πνευματικής καταστάσεως.
Η ζωή βέβαια δεν είναι
κατασκήνωση∙ έχει χαρές, έχει όμως και λύπες. Πριν από
την Ανάσταση προηγείται η Σταύρωση. Τα χτυπήματα των
δοκιμασιών είναι απαραίτητα για την σωτηρία της ψυχής
μας, γιατί αυτά λαμπικάρουν την ψυχή. Όπως
συμβαίνει και με τα ρούχα∙ όσο τα τρίβουμε, όταν τα
πλένουμε, τόσο καλύτερα καθαρίζουν. Το ίδιο και με το
χταπόδι∙ όσο το χτυπάμε, τόσο περισσότερο αυτό καθαρίζει
και μεγαλώνει. Και το ψάρι φαίνεται ωραίο, όταν πλέη στη
θάλασσα και είναι ζωντανό, ακόμη και όταν είναι στη
αγορά με τα λέπια και τα εντόσθιά του, αλλά γίνεται
χρήσιμο, μόνο όταν καθαρισθή – ασχημήνη εξωτερικά- και
μετά ψηθή. Έτσι και ο άνθρωπος,όταν αποβάλη καθετί
κοσμικό, ενώ εξωτερικά φαίνεται ότι χάνει την ζωή, την
κοσμική ζωντάνια- τα λέπια-, αδειάζει ό,τι άχρηστο έχει
μέσα του, «ψήνεται» και τότε γίνεται χρήσιμος.
Πηγή: "Ὀρθόδοξοι Ὁρίζοντες"
