ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α΄Κορ. η΄ 8- θ΄ 2
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ : Ματθ. κε΄31-46
«Όταν δε έλθη ο Υιός
του Ανθρώπου εν τη δοξη αυτού… τότε καθίσει επί θρόνου δόξης και συναχθήσεται
έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη» (Ματθ. κε΄31-32)
Σαφής και ξεκάθαρη η αναφορά του Χριστού τόσο για την Πρώτη
όσο και για τη Δεύτερη Παρουσία του, καθώς και τον σκοπό τους.
-Αναφερόμενος στην Πρώτη του Παρουσία, διευκρινίζει στον
Νικόδημο ότι «ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να τον κρίνει, για
να καταδικάσει τον κόσμο αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’αυτού» (Ιωάν. γ΄18).
Επιβεβαιώνει δε αργότερα αυτό τον σκοπό λέγοντας ότι «Ήλθε γαρ ο Υιός του
Ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» (Λουκ. ιθ΄ 10). Για την επίτευξη αυτού
του στόχου έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο φτάνοντας ακόμα και στον Σταυρικό θάνατο.
Παράλληλα αποκάλυπτε ότι αυτό ήταν έκφραση της αγάπης του Θεού και ότι είχε σαν
επιμέρους στόχο: «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται , αλλ’έχει ζωήν
αιώνιον» (Ιωάν. γ΄15).
-Άρα μέσα από την
Πρώτη του Παρουσία , αποκαλυπτόταν και ο στόχος της Δευτέρας Του Παρουσίας, με
την προσφορά της αιώνιας ζωής. Όμως, ενώ αυτή ήταν γεγονός, εντούτοις δεν ήταν
ούτε δεδομένη ούτε αναγκαστική για τον άνθρωπο. Χρειαζόταν και η συμβολή του
ανθρώπου μέσα από την πίστη και την ενεργούμενη αγάπη, αφού αυτή η αγάπη ήταν,
είναι και θα είναι το αληθινό μέτρο της Θεογνωσίας. Υπογραμμίζει ο ευαγγελιστής
της αγάπης, ο Ιωάννης, πως «η αγάπη προέρχεται από το Θεό. Όποιος δεν αγαπάει
δεν γνώρισε το Θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη». (Ιωαν. δ΄ 7-8). Αλλά και ο
Απόστολος Παύλος στον ύμνο της αγάπης ( Α΄Κορ. ιγ΄ 1-8) θα επιβεβαιώσει ότι η
ανιδιοτελής αγάπη είναι η μέγιστη των αρετών. Τέλος ο ίδιος ο Κύριος μας, ο
Χριστός θα πει ξεκάθαρα : «Ου πας ο λέγων μοι Κύριε Κύριε, εισελεύσεται την
βασιλείαν των ουρανών, αλλ’ ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς».
( Ματθ. ζ΄21). Δηλαδή, «Στη βασιλεία του Θεού δε θα μπεί όποιος μου λέει «Κύριε
Κύριε, αλλά όποιος κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου».
Η βασιλεία του Θεού,
που είναι γνωστή και ως «αιώνια ζωή», ως προσδοκώμενη, θα σημάνει την έναρξη
της με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και την τελική κρίση. Μια παρουσία ένδοξη
και κατά την οποία, όπως ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο, ο Χριστός θα έρθει
«με όλη την μεγαλοπρέπεια και θα τον συνοδεύουν όλοι οι Άγιοι Άγγελοι, θα
καθίσει στο μεγαλόπρεπο θρόνο του. Τότε θα συναχτούν μπροστά του όλα τα έθνη,
και θα τους ξεχωρίσει» όπως ο βοσκός ξεχωρίσει τα πρόβατα από τα κατσίκια».
Δευτέρα και ένδοξη η
Παρουσία του Κυρίου. Μπροστά του θα υπάρξει πανεθνική και πανανθρώπινη παρουσία
και προσωπική κρίση του κάθε ανθρώπου με μέτρο και κριτήριο το μέτρο της αγάπης
του καθενός προς τον συνάνθρωπο και που θα θεωρηθεί ότι αυτή είναι σαν να
προσφέρθηκε στον Ίδιο.
«Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων,
εμοί εποιήσατε».
Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, που θα είναι και η εκπλήρωση
και της τελευταίας εξαγγελίας Του, αν και θα είναι μελλοντική, εντούτοις
θεωρείται τόσον βέβαιη, που κατατάσσεται ανάμεσα στις σωτηριώδεις ενέργειες του
Χριστού που έχουν συντελεστεί. Ακούμε με μια ευχή της Θείας Λειτουργίας:
«Μεμνημένοι τοίνυν της σωτηρίου ταύτης εντολής και πάντων των υπέρ ημών
γεγενημένων, του Σταυρού, του Τάφου, της τριημέρου Αναστάσεως , της εις
ουρανούς Αναβάσεως, της εκ δεξιών καθέδρας , της Δευτέρας και ενδόξου πάλιν
Παρουσίας».
Η εκπλήρωση όλων των προηγούμενων εξαγγελιών του Χριστού
αποτελεί και την καλύτερη εγγύηση για την πραγμάτωσή της. Κατά συνέπεια ,
εκείνο που θα πρέπει να μας απασχολεί, θα είναι το πώς θα είμαστε έτοιμοι
γι’αυτή την κρίση και όχι το πότε θα γίνει. Αναφερόμενος ο Χριστός στο πότε θα
γίνει , θα προτρέψει :«γρηγορείται ούν, ότι ούκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών
έρχεται… Δια τούτο και υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι η ώρα ου δοκείτε ο Υιός του
Ανθρώπου έρχεται» (Ματθ. κδ΄ 42-44). «Να αγρυπνείτε, λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε
ποια μέρα θα έρθει ο Κύριος σας… Γι’αυτό κι εσείς να είστε έτοιμοι, γιατί ο
Υιός του Ανθρώπου θα έρθει την ώρα που δεν τον περιμένετε».
Δυο προτροπές, «γρηγορείτε» και «υμείς γίνεσθε έτοιμοι» και
μια ξεκάθαρη απάντηση. Ο Κύριος μας θα έρθει την ώρα που δεν τον περιμένουμε.
Παράλληλα σήμερα μας αποκαλύπτει το πώς θα προετοιμαστούμε. Δεν μας ζητά πολλά,
μεγάλα και ακατόρθωτα. Μας ζητά μικρά, απλά και καθημερινά που συνοψίζονται στη
λέξη «αγάπη». Αγάπη χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς ανταλλάγματα. Αγάπη χωρίς
διάκριση σε όποιον έχει ανάγκη , έστω και αν αυτός που μας χρειάζεται είναι
εχθρός. Ποτέ η αγάπη δε θα πάψει να υπάρχει.
Αυτήν την αγάπη μας
ζητά ο Χριστός να επιβεβαιώνουμε καθημερινά μέσα από τις πράξεις. Γιαυτή την
αγάπη θα μας καλέσει να λογοδοτήσουμε αν την εφαρμόσαμε ή όχι. « Γιατί πείνασα
και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιώ, ήμουν ξένος και με
περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’επισκεστήκατε, φυλακισμένος
κι ήρθατε να με δείτε… σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε για έναν από τους
άσημους αδελφούς μου τα κάνατε για μένα».
Αδελφοί μου, δίκαιος ο έπαινος και η ανταμοιβή. Απόλυτα
δικαιολογημένη η κριτική και η καταδίκη. Ο Θεός μάς δίνει σήμερα την ευκαιρία.
Αν αναβάλουμε για αύριο, ίσως να είναι αργά. Για τούτο ας μην αμελήσουμε
διαμορφώνοντας το αύριο από σήμερα. Αν ονειρευόμαστε έναν κόσμο καλύτερο ας
αρχίσουμε από την αλλαγή του εαυτού μας. Αν επιθυμούμε την αιώνια ζωή, ας την
κατακτήσουμε από τώρα. Αν αμελήσουμε ή αρνηθούμε να το πράξουμε, τότε το όνειρο
όχι μόνο θα μείνει ανεκπλήρωτο, αλλά την ώρα της κρίσης θα μετατραπεί σε
εφιάλτη. Αν θέλουμε να αποφύγουμε τον εφιάλτη, τότε ας κάνουμε τον πόθο
πραγματικότητα μέσα από την «ενεργούμενη αγάπη» για να μπορούμε να ακούσουμε κι
εμείς το « δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην
υμίν βασιλείαν». Αμήν
Θεόδωρος Αντωνιάδης