Ἐλάβομεν τὴν κάτωθι ἀποκαλυπτικὴν ἐπιστολὴν φοιτητοῦ/φοιτητρίας τῆς Θεολογίας, ποὺ ἐκθέτει ἕνα σοβαρώτατον πρόβλημα:
«Ἀξιότιμε κ. Διευθυντά,
δὲν εἶχα σκοπὸ νὰ γράψω στὸν «Ο.Τ.» ἀπὸ φόβο, καθὼς ἡ κυκλοφορία του στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ εἶναι σχεδὸν ἀπαγορευμένη, ἂν καὶ ὑπάρχει στὰ συρτάρια Καθηγητῶν μας. Μὲ παρακίνησε ὅμως τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Ἰωάννου Μηλιώνη μὲ θέμα «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΑΜΠΑΛΙΣΤΑΙ (Ο.Τ. ἀρ. φ. 2352/30-4-2021)».
Αὐτὰ μὲ ὤθησαν νὰ μιλήσω, γιατί αἰσθάνομαι ὅτι προδίδεται ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ αὐτὰ ποὺ διδάσκει ὁ Καθηγητής, ὁ κ. Κωνσταντῖνος Ζάρρας. Ἂν ζοῦσε ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ποὺ εἶναι καὶ διδάκτορας τῆς Σχολῆς μας (δὲν ξέρω ἂν τὸ γνωρίζετε), σίγουρα θὰ ἔλεγε ὅτι δὲν εἶναι Ὀρθόδοξος Θεολόγος, ἀλλὰ Ραββῖνος. Προσκαλῶ τὸν κ. Ἰωάννη Μηλιώνη καὶ ἐσᾶς κ. Γ. Τραμπούλη νὰ παρακολουθήσετε τὶς παραδόσεις του. Ἐσωκλείω πληροφορίες, γιὰ νὰ ἐρευνήσετε οἱ ἴδιοι. Σᾶς παρακαλῶ διατηρῆστε τὴν ἀνωνυμία μου γιὰ εὐνόητους λόγους.
Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ!
ΥΓ. Γνωρίζω ὅτι κάποιοι θὰ ποῦν ὅτι ἀνήκω στὴν μερίδα τῶν φοιτητῶν ποὺ «κόπηκαν» σὲ κάποιο μάθημα καὶ γι’ αὐτὸ σᾶς γράφω. Μὴ δώσετε σημασία. Πολλοὶ φοιτητὲς καὶ φοιτήτριες εἶναι πιστοί, ἀλλὰ δὲν μιλᾶνε, κοιτάζουν μόνο νὰ πάρουν τὸ πτυχίο καὶ νὰ φύγουν».
Διαβεβαιώνομεν κάθε φοιτητὴν καὶ φοιτήτριαν ὅτι, ἂν διαπιστώσωμεν ἀπαγόρευσιν τοῦ «Ο.Τ.» εἰς τὸν πανεπιστημιακὸν χῶρον, τότε θὰ κινηθῶμεν μὲ ἔνδικα μέσα ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τοῦ τύπου. Παραλλήλως ἐπιθυμοῦμεν νὰ τοὺς παροτρύνωμεν νὰ μὴ φοβοῦνται, στοιχούμενοι πρὸς τὸ βιβλικὸν «ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σοῦ» (Σοφ. Σειρ. 4, 28). Τὴν ἔρευναν ἀνεθέσαμεν εἰς τὸν συνεργάτην μας κ. Π. Κατραμάδον, ὁ ὁποῖος καὶ ἄλλοτε εἶχεν ἀσχοληθῆ μὲ τὸ θέμα «Σχεδιασμένη κατάληψις Θεολογικῶν Σχολῶν» (φ. 2213/ 25.05.2018). Παραθέτομεν τὴν ἀπάντησίν του:
Καθηγητὴς ἢ Ραββῖνος;
Ἀξιότιμε κ. Διευθυντά,
Ὁ ἐν λόγῳ Καθηγητὴς «τυγχάνει γνωστὸς ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ». Δὲν χρειάζεται νὰ ἐρευνήση κανεὶς ἰδιαιτέρως, ἀφοῦ ὁ ἴδιος δηλώνει δημόσια τὰ ἐπιστημονικὰ «πιστεύω» του. Εἶναι νὰ ἀπορῆ κανεὶς μὲ τοὺς Καθηγητὰς ποὺ τὸν ἐξέλεξαν νὰ διδάξη εἰς Ὀρθόδοξον Σχολήν. Θὰ σημειώσω ὁρισμένα μόνον.
Κατὰ τὴν περίοδον τῶν σπουδῶν του ἐπραγμοτοποίησεν ἔρευναν εἰς τὸ Jews College τοῦ Λονδίνου, τὸ ὁποῖον ἐκκίνησεν ὡς ραββινικὸν σεμινάριον καὶ μετεξελίχθη -λόγῳ τῶν περιστάσεων- εἰς ἀκαδημαϊκὸν κολλέγιον μὲ κεντρικὴν σκοποθεσίαν πάντοτε τὴν ἐκπαίδευσιν καὶ κατάρτισιν τῆς ἑβραϊκῆς κοινότητος. Πῶς δικαιολογεῖται ἡ ἐκεῖ παρουσία του; Ὁ ἴδιος δηλώνει ὅτι:
«Χῶρος εἰδίκευσής μου εἶναι… ὁ Μυστικὸς Ἰουδαϊσμός… Κύρια πεδία ἔρευνας καὶ συγγραφῆς μου ἀποτελοῦν… ὁ Ραββινικὸς Ἰουδαϊσμὸς μὲ τὴ γραμματεία καὶ τὴ θεολογία του (κυρίως, τὸ Ταλμούδ), τὸ ζήτημα τῆς οὐρανίας ἀνόδου καὶ τῆς μεταμόρφωσης τοῦ ἥρωα σὲ ἀγγελικὴ ὀντότητα σὲ ἀποκαλυπτικὰ καὶ κείμενα τῆς γραμματείας τῶν Ἀνακτόρων, ἡ προσευχὴ στὸν Ἰουδαϊσμό, ὁ μυστικὸς Ἰουδαϊσμός, ἡ θεολογία καὶ τὰ κείμενά του σὲ ὅλες τους τὶς ἱστορικὲς φάσεις καὶ διαστάσεις τὰ κείμενα, ἡ μυστικὴ θεολογία τῶν Μανδαίων».
Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς τί εἴδους κατάρτισιν ἔχει. Τὸ τί διδάσκει ὅμως τοὺς φοιτητὰς θὰ σᾶς ἐκπλήξη ἀκόμη περισσότερον, διότι αὐτὰ ἐνεκρίθησαν ἀπὸ τὸ Τμῆμα Θεολογίας καὶ κατὰ συνέπειαν ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιον καὶ τὸ Ὑπ. Παιδείας:
«Μαθήματα ποὺ ἔχω διδάξει καὶ διδάσκω εἶναι… ὁ Ἀρχαῖος καὶ Μεσαιωνικός Ἰουδαϊσμός… θρησκεία καὶ γραμματεία τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ (γιὰ πρώτη φορὰ διδάχθηκε στὴν Ἑλλάδα ἡ ἱστορία καὶ ἡ θεολογία τοῦ Ταλμούδ), μὲ ἔμφαση στὴ ραββινικὴ θεολογία καὶ ἑρμηνευτικὴ (γιὰ πρώτη φορὰ διδάχθηκαν στὴν Ἑλλάδα οἱ ραββινικὲς ὁδοὶ ἑρμηνείας τῆς Τορᾶ καὶ τοῦ Ταλμούδ, σὲ μεταπτυχιακὸ ἐπίπεδο), ἀρχαῖος, μεσαιωνικὸς καὶ ὕστερος μυστικὸς Ἰουδαϊσμός, μὲ ἔμφαση στὴ γραμματεία τῶν Ἀνακτόρων, τὸ Ζοχάρ, τὴ Λουριανικὴ Καμπαλὰ καὶ τὸν Χασιδισμὸ (γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἑλλάδα)».
Εἰς τὴν αὐτὴν ὁδὸν πορεύονται καὶ αἱ δημοσιεύσεις του, βιβλία καὶ ἄρθρα, ἐκ τῶν ὁποίων ἐπιλέγω νὰ ἀναφέρω ὀνομαστικῶς τὰ ἀκόλουθα:
«Ἡ Ἀρχαία Ἰουδαϊκὴ Μυστικὴ Παράδοση τοῦ Θρόνου. Τὸ Ταλμούδ. Τὸ Δένδρο τῶν Ψυχῶν: Σπάνια ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴ θεοσοφικὴ Καμπαλά. Ἀρχαῖος Ἰουδαϊσμός. Ἡ Μυστικὴ θεολογία τῶν Μανδαίων. Οἱ περὶ θανάτου ἀντιλήψεις στὸν Ἰουδαϊσμὸ – Ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἕως τὴν Καμπαλὰ καὶ τὸν Χασιδισμό. Ὁ δρόμος τῆς ἐκστατικῆς Καμπαλᾶ τοῦ Ἀβραὰμ Ἀμπουλάφια. Τὸ Ἄγγιγμα τῆς Σεκινᾶ: Σύμβολα τῆς Καμπαλᾶ στὴ Δυτικὴ Τέχνη. Οἱ παραδόσεις γιὰ τὸν ραββὶ Ἀκίβα μπὲν Γιοσὴφ στὰ Μιδρασὶμ καὶ τὸ Ταλμούδ. Μία Ἰουδαϊκὴ ἀνάγνωση τοῦ Α΄ Κορ. 15,45 ἑξ. Τελευτή, ταφικὰ ἔθιμα, τὸ ‘φιλὶ τοῦ Θεοῦ’ καὶ ὁ ‘διαρκὴς θάνατος’ τοῦ Μυστικοῦ στὸν Ἀρχαῖο Ἰουδαϊσμό. Μεσσιανικὲς ἀντιλήψεις στὸ ραββινικὸ καὶ τὸν μεσαιωνικὸ Ἰουδαϊσμό».
Διδασκαλία ἢ Μαγεία;
Τί ἀνάγκην ἔχετε περισσοτέρων μαρτυριῶν, διὰ νὰ ἀντιληφθῆτε ὅτι ὁ κύριος καθηγητὴς διδάσκει τὴν Ἰουδαϊκὴν Θεολογίαν; Δηλαδὴ εἰς τὰς Σχολάς μας ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ διδάσκωνται μόνον οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας διδάσκεται καὶ ἡ ἑρμηνεία τῶν Ραββίνων!
Τὴν ἀπόρριψιν τῆς διδασκαλίας τοῦ Ταλμοὺδ ἔχει ἐκφράσει ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἐπίσημον ἀπάντησίν της, τῆς 1ης Ἰουνίου 2007, τὴν ὁποίαν ὑπογράφει ὁ τότε Ἀρχιγραμματεὺς καὶ νῦν Σεβ. Κηφισίας κ. Κύριλλος. Ὅσον δὲ ἀφορᾶ τὴν «Καμπαλὰ» δὲν θὰ σᾶς ἀναφέρω τὴν τοποθέτησιν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τί λέγουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἑβραῖοι, ὥστε νὰ πεισθῆ καὶ ὁ πλέον δύσπιστος. Παραθέτω ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Ραββῖνον Aryeh Kaplan, ὅπως τὸ δημοσιεύει ἡ ἱστοσελὶς chabad.gr:
«Ἡ Θεωρητικὴ Καμπαλὰ ἀσχολεῖται μὲ τὴν μορφὴ τῶν μυστηρίων, διδάσκοντας τὴν δομὴ τῶν ἀγγελικῶν πεδίων καθὼς ἐπίσης καὶ τὶς σφιρὸτ (ἀριθμήσεις) ἢ τὶς θεῖες ἐκπορεύσεις… Ἡ Ἀσκουμένη Καμπαλὰ ἀπ’ τὴν ἄλλη μεριὰ ἦταν ἕνα εἶδος λευκῆς μαγείας ποὺ ἀσχολιόταν μὲ τὴν χρήση τῶν τεχνικῶν ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπικαλεστοῦν ὑπερφυσικὲς δυνάμεις. Συνεπαγόταν τὴν χρήση ἀπὸ θεϊκὰ ξόρκια, φυλακτὰ καθὼς ἐπίσης καὶ χειρομαντεία, φυσιογνωμία κι ἀστρολογία. Πολλοὶ θεωρητικοὶ καββαλιστὲς καθοδηγούμενοι ἀπ’ τὸν Ἄρι (Ραββῖνος Ἰσαὰκ Λούρια, 1534-1572) ἀποδοκίμαζαν τὴν χρήση αὐτῶν τῶν τεχνικῶν θεωρώντας ὡς ἐπικίνδυνες καὶ πνευματικὰ ἐξευτελιστικές… Ἡ Καμπαλὰ τοῦ Διαλογισμοῦ εἶναι ἀνάμεσα στὴ Θεωρητικὴ καὶ τὴν Ἀσκούμενη Καμπαλά. Μερικὲς ἀπὸ τὶς παλαιότερες μεθόδους διαλογισμοῦ συνορεύουν μὲ τὴν Ἀσκουμένη Καμπαλὰ καὶ ἡ χρήση τους ἀποθαρρύνεται. Σὲ αὐτὴν τὴν κατηγορία ἀνήκουν τὰ λίγα κείμενα ποὺ ἐπέζησαν ἀπὸ τὴν Ταλμουδικὴ περίοδο. Τὸ ἴδιο ἰσχύει γιὰ τὶς διδασκαλίες τοῦ δασκάλου τοῦ 13ου αἰώνα, τοῦ Ραββίνου Ἀβραὰμ Ἀμπουλάφια, τοῦ ὁποίου οἱ ἐργασίες διαλογισμοῦ δὲν τυπώθηκαν ποτὲ κι ἐπέζησαν μόνο σὲ χειρόγραφα».
Ὁ κ. Κ. Ζάρρας ὅμως δὲν ἠρκέσθη εἰς τὴν διδασκαλίαν, ἀλλὰ δημιουργώντας ἕνα «forum» μὲ τὸ ὄνομα «PaRDeS» (ἑρμηνευτικὸς κωδικὸς τοῦ μυστικοῦ ἰουδαϊσμοῦ), προσεκάλεσε ἐπισήμως τὸν Ἀρχιραββῖνον τῶν Ἀθηνῶν κ. Γαβριὴλ Νεγρίν, διὰ νὰ ὁμιλήση εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τὸ 2014. Οὐδέποτε εἰς τὰ χρονικὰ συνέβη τοιοῦτον γεγονός! Θὰ «τρίζουν» τὰ κόκκαλα τοῦ Τρεμπέλα, τοῦ Καρμίρη, τοῦ Μπρατσιώτου καὶ ὅλων τῶν Καθηγητῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία; Οἱ ἐν ἐνεργείᾳ Καθηγηταὶ δὲν σέβονται τίποτε; Δὲν ἀντιδρᾶ κανείς;
Ὁ σύνδεσμος τοῦ Καθηγητοῦ μὲ τὸν Ἀρχισυνάγωγον φαίνεται ὅτι ἐνισχύθη περαιτέρω διὰ ὀργανωμένων ἐπισκέψεων μὲ ὁμάδας φοιτητῶν εἰς τὴν Συναγωγήν! Ὄχι μόνον θεωρία ἀλλὰ καὶ πρακτικὴ διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους φοιτητάς!
Ὡς νὰ εἶναι μέλος τῆς ἑβραϊκῆς κοινότητος ὁ κ. Κ. Ζάρρας, τὴν 28ην Δεκεμβρίου 2016, ἦτο ὁ κεντρικὸς ὁμιλητὴς εἰς τὴν Συναγωγὴν τῶν Ἀθηνῶν μὲ ἀφορμὴν τὴν ἑβραϊκὴν ἑορτὴν τῆς «Χανουκά»! Εἰς σχετικὴν φωτογραφίαν ὁ κ. Ζάρρας φέρει ἐπὶ κεφαλῆς τὸ χαρακτηριστικὸν ἑβραϊκὸν κάλυμμα. Προφανῶς δὲν θὰ συμβαίνη διὰ πρώτην φορὰν οὔτε μοναδικήν, διὰ νὰ τὸ φορῆ μὲ τόσην ἄνεσιν. Εἶναι Ὀρθόδοξος ἢ Ἑβραῖος ὁ κ. Ζάρρας, διότι ἀκόμη καὶ τὸ ἐπώνυμόν του θυμίζει τὸν «Ζάρα ἐκ τῆς Θαμὰρ» (Ματθ. 1,3); Τὰ ὅσα ὅμως διδάσκει (Ταλμοὺδ καὶ Καμπαλὰ) ἐπιβεβαιώνουν τὸν λόγον τοῦ Ἀπ. Παύλου «ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει» (Β΄ Κορ. 3,14)!
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ συμπτώσεις. Τὴν 23ην Ἰανουαρίου 2019 εἰς τὸ Ἑβραϊκὸν Μουσεῖον Ἑλλάδος πραγματοποιοῦνται τὰ ἐγκαίνια τῆς ἐκθέσεως «Οἱ Καλοὶ Ποιμένες, Ἀρχιερεῖς καὶ Ἀρχιραββῖνοι μπροστὰ στὸ Ὁλοκαύτωμα». Παρόντες μεταξὺ ἄλλων ὁ Ἀρχιραββῖνος κ. Νεγρίν, ὁ κ. Ζάρρας καὶ ὁ τότε Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Ἀ. Ἀθηνῶν Ἀρχιμ. Συμεὼν (Βολιώτης), τοὺς ὁποίους ὁ φακὸς ἀπεθανάτισε νὰ συνομιλοῦν. Κάποιοι μοῦ μετέφεραν ὅτι καὶ εἰς ἑτέραν ἐκδήλωσιν ὁ Ἀρχιμ. Συμεὼν ἠσπάσθη ἐνθέρμως τὸν κ. Νεγρίν. Πρὸς τὰ τέλη τοῦ ἰδίου ἔτους, τὴν 11ην Ὀκτωβρίου, ὁ κ. Συμεὼν ἐξελέγη Μητροπολίτης Φθιώτιδος καὶ περίπου ἕνα μῆνα ἀργότερα ἐνθρονίζεται εἰς Λαμίαν, τόπον καταγωγῆς, ἀνατροφῆς καὶ μονίμου κατοικίας τοῦ κ. Κων/νου Ζάρρα.
Τὸ μέλλον τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς
Ἐσκέφθη κανεὶς ἆραγε πῶς θὰ καρποφορήσουν ὅσα διδάσκει ὁ κύριος καθηγητὴς εἰς τὰ νέα παιδιά; Διέδραμε κανενὸς τὸν νοῦν ἡ σκέψις πῶς ἔχει ἐπηρεάσει τὰς διαδικασίας τῆς Σχολῆς; Μὲ ποίους ἄλλους Καθηγητὰς σχετίζεται; Ποίας ἀποφάσεις λαμβάνουν; Διὰ ποῖα ἄτομα ἔχει συνηγορήσει νὰ γίνουν συνάδελφοί του; Τί μεταπτυχιακούς, διδάκτορας καὶ αὐριανοὺς Καθηγητὰς θὰ προωθήση; Μήπως οἱ Καθηγηταὶ τῶν Θεολογικῶν μας Σχολῶν δὲν ἐνδιαφέρονται διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν, ἀλλὰ διὰ τὸ πόσα χρήματα θὰ προσπορισθοῦν ἀπὸ τὴν ἐπαγγελματικήν τους ἐνασχόλησιν;
