Ἕνας Ἑβραῖος εἶχε πτηνοτροφεῖο ὅπου ἄρχισαν νά ψοφᾶνε οἱ κότες. Οἱ κτηνίατροι δέν ἤξεραν πῶς νά σταματήσουν τήν ἐπιζωοτία καί συμβούλεψαν τόν πτηνοτρόφο νά ἀπευθυνθεῖ στόν σοφό ραβίνο.
Ὁ ραβίνος ρώτησε:
-Τί εἴδους τροφή τίς ἔδινες;
-Κεχρί, ἀπάντησε ὁ Ἑβραῖος.
-Τότε νά ρίχνεις πάνω στό κεχρί μπόλικο λάδι καί λίγο ἁλάτι.
Τήν ἄλλη μέρα ὁ πτηνοτρόφος ἦρθε στόν ραβίνο καί εἶπε:
-Ψοφήσανε 50 κότες.
-Τότε ν’ ἀλλάξουμε τήν τροφή. Θά τίς ταΐζεις μέ ρύζι ποτισμένο μέ γάλα καί πασπαλισμένο μέ λίγο πιπέρι.
Τήν ἄλλη μέρα ὁ πτηνοτρόφος ἦρθε καί εἶπε:
-Ραβί, ψοφήσανε ἄλλες 50 κότες.
-Τότε πρέπει νά δίνεις στίς κότες σου ψίχα τοῦ ψωμιοῦ πασπαλισμένη μέ ζάχαρη, εἶπε ὁ ραβίνος.
Τήν ἄλλη μέρα ὁ πτηνοτρόφος ἦρθε καί εἶπε:
-Ψοφήσανε οἱ τελευταῖες κότες.
-Τί κρίμα! Εἶπε ὁ ραβίνος, εἶχα ἀκόμη τόσες ἰδέες!
