Όλοι, πλην ολίγων εξαιρέσεων, αναγνωρίζουμε το δικαίωμα οποιουδήποτε να ορίζει τη σεξουαλική του επιλογή.
· Από τον Δρα Πρόδρομο Εμφιετζόγλου*
Ομοίως ότι όλοι, ανεξαιρέτως, πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες, ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις, ως άλλωστε ορίζει και το Σύνταγμα των Ελλήνων στο Άρθρο 4, παρ. 2: «Oι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις».
Τελευταία, όμως, παρατηρείται μια τάση των ανηκόντων στους ΛΟΑΤΚΙ (ήτοι, Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Trans, Queer, Intersex) για αυτοπροβολή. Είναι περήφανοι για ό,τι είναι και το διαδηλώνουν με περισσότερη αυτοπροβολή παρά υπερηφάνεια. Ακόμη, σε κάθε περίπτωση επιδιώκουν να εμφανισθούν ως οι καλύτεροι. Γιατί, π.χ., πρέπει να μας δηλώνουν υπουργοί και σύμβουλος του πρωθυπουργού ότι είναι ΛΟΑΤΚΙ; Αν είναι οι καλύτεροι για τη δουλειά, καλά έκανε ο πρωθυπουργός και τους διάλεξε, και ας είναι ό,τι θέλουν.
Φοβάμαι όμως ότι δημιουργείται μια αλληλοϋποστήριξη, ένα είδος μασονίας που προωθεί τους ανήκοντες στους ΛΟΑΤΚΙ. Αυτή η τάση είναι μερικές φορές επικίνδυνη, διότι δημιουργεί εξαρτήσεις και κάποτε καταναγκασμούς.
Σχεδόν όλοι μας στην Ελλάδα είμαστε σε κάποιον βαθμό κομπλεξικοί, έχουμε τις μειονεξίες μας. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Πολλές φορές βοηθά στην ανάπτυξη ιδιαίτερων ικανοτήτων, στη δημιουργία, στο να γίνεσαι καλύτερος.
Η αξιοποίηση όμως της συγκεκριμένης ή άλλης ιδιαιτερότητας για ειδική μεταχείριση ή αξιολόγηση αντιστρατεύεται την αρχή ίσης μεταχείρισης του Αρθρου 4 του Συντάγματος. Εκπλήσσει ακόμη και η πρόσκληση της Προέδρου της Δημοκρατίας ονομαστικά στους ΛΟΑΤΚΙ, στην εκδήλωση της 24ης Ιουλίου. Να καλέσει όλους όσοι το αξίζουν ή, έστω, όποιους θέλει. Γιατί, όμως, η συγκεκριμένη διάκριση;
Θα διηγηθώ περιστατικό που κάνει τα παραπάνω περισσότερο κατανοητά. Συγκεκριμένα, μπροστά στο κτήμα μου στο Αγράρι Μυκόνου υπάρχει μία από τις ελάχιστες παραλίες χωρίς ομπρέλες. Πολλές οικογένειες με τα παιδάκια τους έρχονται να κολυμπήσουν και να παίξουν ελεύθερα, χωρίς οι γονείς να αναγκάζονται να πληρώνουν ακριβά για ομπρέλες και άλλες παρόμοιες παροχές.
Ένα μεσημέρι, πηγαίνοντας προς τη θάλασσα, είδα έναν γυμνό άνδρα να προσπαθεί να στερεώσει στην άμμο ένα κοντάρι με τη γνωστή πολύχρωμη σημαία τους. Τον φώναξα και του είπα ότι δεν είναι σωστό να υψώνει τη σημαία του μπροστά από το σπίτι μου. Αφού με περιέλουσε με τα γνωστά, ότι είμαι καθυστερημένος, κομπλεξικός κ.λπ., μου ζήτησε τον λόγο γιατί και εγώ έχω υψώσει τη σημαία μου. «Δεν είναι η σημαία μου, κύριε», του απήντησα, «είναι η ελληνική σημαία, στον δικό μου τον χώρο, δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου».
Η αντιπαράθεση είχε ενταθεί και πολλοί είχαν πλησιάσει και παρακολουθούσαν τους διαξιφισμούς. Συνέχισε ισχυριζόμενος ότι έρχεται πολλά χρόνια στη Μύκονο, έχει ξοδέψει πολλά στο νησί και δεν δέχεται να του στερούν την ελευθερία του. Με απείλησε, μάλιστα, και με καταγγελία.
Όταν τον ρώτησα αν αυτή τη σημαία την έχει μπροστά στο σπίτι του στη Γερμανία και αν θα δεχόταν να έρθω να τοποθετήσω όποια σημαία θέλω δίπλα, μου τόνισε έντονα ότι δεν θα το ανεχόταν και ότι εδώ είναι Μύκονος.
Πολλοί είχαν πλέον εκνευριστεί με τη συμπεριφορά του. Ενας οικογενειάρχης Μυκονιάτης τού απήντησε στα αγγλικά: «Εδώ είναι το νησί μου και η ελευθερία σου δεν μπορεί να καταπατά τη δική μου και της οικογένειάς μου».
Το παραπάνω περιστατικό αποτυπώνει γλαφυρά την επιθυμία ή, ενίοτε, και την απαίτηση των ΛΟΑΤΚΙ να ξεχωρίζουν, να υπερβάλλουν και να επιζητούν ειδική μεταχείριση.
Αυτή η επιθυμία ή και απαίτηση αντίκειται στις βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου και του Συντάγματος της Ελλάδας, και δεν είναι δυνατόν, ούτε πρέπει να γίνεται καν ανεκτή.
Άρα, καμιά ειδική μεταχείριση ή προτεραιότητα τόσο στους ΑΛΛΟΥΣ όσο και στους ΛΟΑΤΚΙ. Και την επιταγή του Συντάγματος οφείλουμε να την τηρούμε όλοι, με πρώτους βέβαια την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό.
*Πρόεδρος Δ.Σ. Ομίλου Εταιρειών Μηχανικής
dimokratia
