Ὅτι ἐγκολπωθοῦμε στά Νιᾶτα ἀποκτᾶ ἀπύθμενες ρίζες γιά τά Γηρατειά
“Νάτος Πετιέται”. Κυνηγᾶ τούς Ἐπιόρκους Προδοτικῶν Μνημονίων καί Μακεδονίας
Γράφει: ο Λεωνίδας Αλεξάνδρου
|
{Ἐνθουσιασμός Πατριωτικός} [Ὁ Μίκης ἀποθεώνει τόν Μεταξᾶ]: «Τέσσερα ἄστρα γύρω-γύρω. // Κι εἶναι στή μέση // ἥλιος λαμπρός. // Τέσσερα χρόνια ὅλο μύρο// Κι’ ὁ ἥλιος ὁ Ἀρχηγός». «... Έχω πίστη στό Χριστούλη, // σεβασμό στό βασιλιᾶ // ἀγαπῶ τόν πατερούλη, //σέβομαι τόν Μεταξᾶ» (Μικη Θεοδωρακη). [Ἱστορικό πλαίσιο]: (Δύο ποιήματα τοῦ τότε νεολαίου της ΕΟΝ, τοῦ Μίκη Θεοδωράκη. Τό πρῶτο, γραμμένο τό 1940 ἀφιερωμένο στά τέσσερα χρόνια διακυβερνήσεως τῆς Χώρας ἀπό τό Ἐθνικό Καθεστώς τής 4ης Αὐγούστου. Καί τό δεύτερο, ἀφιερωμένο στόν Ἐθνικό Κυβερνήτη, τόν Ἰ. Μεταξᾶ (1871, Ἰθάκη-1941, Ἀθῆναι). |
Α’ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΞΑΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΙΚΗ
[Ὁ Μίκης ἐκθειάζει τόν θρυλικό Ἰ. Μεταξᾶ]
Πολλά ἐλέχθησαν μέ τό θάνατο τοῦ συνθέτη Μιχαήλ (Μίκη) Θεοδωράκη (1925-2021). Ἐμεῖς θά ἀντιπαρέλθουμε μέ περιφρόνησι ὅλα τά φαιδρά πού ξεβράσθηκαν ἀπό τούς κυριάρχους Φαρισαίους. Θά ὑπογραμμίσουμε ὅμως, πώς, ὅτι ἐγκολπωθεῖ κανείς βαθειά στά νιᾶτα του, δέν τό ἀπαρνιέται μέχρι τά γεράματά του.
Ὡς χαρισματικός νεανίας, κατέστη μέλος τῆς Νεολαίας ΕΠΟΝ τοῦ Ἰ. Μεταξᾶ. Τοῦ Κυβερνήτου τοῦ Ὄχι, τοῦ ἐμπνευστοῦ καί θριαμβευτοῦ τοῦ Ἔπους τοῦ Σαράντα. Κατεχώρησε λοιπόν τά ἀνωτέρω δύο χαρακτηριστικά Πατριωτικά ποιήματα, μέ νεανικό σφρῖγος, γιά τήν γνήσιο φιλοπατρία.
Ἡ παιδική ψυχή καί ἡ ἀθωώτητα προτάσσει ὅλα τά στοιχεῖα τῆς θριαμβευτικῆς Νίκης κατά τῶν Φασιστῶν καί τῶν Ναζιστῶν τοῦ Ἄξονα. Ἐνεργός θιασώτης τῆς προοπτικῆς τῆς ἀνατάσεως τοῦ Γ’ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ.
Οὐδόλως θά ἀναφερθοῦμε στήν συνολική Καλλιτεχνική του παραγωγή, οὔτε στίς προσωπικές καί στίς οἰκογενειακές του ἐπιδόσεις.
[Πατρίς διά Πυρός καί Ὕδατος]
Μετά τό Περίλαμπρο Ἔπος τοῦ Σαράντα, ἡ Πατρίς περιέπεσε εἰς Πολυστένακτες ξενοκίνητες, “Ρωσο-Εγγλέζικες”, ἐμφυλιακές αἱμορραγίες. Κυριολεκτικῶς, «διῆλθε διά // πυρός καί ὕδατος» (Ψαλμ. ξε’ 12). Κατ’ αὐτήν τήν ταραχώδη περίοδο, ὁ τότε νεαρός Μίκης, παρεσύρθη ἀπό πολυσύνθετες θύελλες, καί, ... Βραχυκυκλώθη ἀπό τούς δεξιοτέχνες τῆς ἐρυθρᾶς προπαγάνδας, τούς “Ἰνστρούκτορες” τοῦ ἀποκρουστικοῦ Κομμουνισμοῦ.
Πῶς καί γιατί; Μήπως ἡ συνετέλεσε ἡ μαεστρία τῶν Μαρξιστῶν ὀργανώσεων; Πρός ἱστορική διερεύνησι. Ὡστόσο, γνωστός φημισμένος Συνθέτης ἐδήλωνε: «Γιά νά προωθηθῆς στήν μεταπολεμική Ἑλλάδα // καί νά γίνης καλλιτέχνης, // πρέπει νά εἶσαι εἴτε κομμουνιστής, // εἴτε ὁμοφυλόφιλος». Ἐννοοῦσε πώς, μόνον αὐτοί διαθέτουν ὀργανωμένα ὑπόγεια κυκλώματα καί συστήματα καί αὐτά θά σέ προωθήσουν, ὥστε νά ἀνελιχθῆς, εἴτε ἔχεις χαρίσματα, εἴτε δέν διαθέτεις καμιά ἀξία. Γιά νά συμπληρώση στή συνέχεια μέ νόημα: «Ἐγώ πάντως, // δέν εἶμαι κομμουνιστής».
Παρῆλθαν οἱ δεκαετίες καί ὁ παλιός νεαρός Μίκης ἐμέστωσε. Μεταμελημένος πλέον, 65-τούτης, ὡρκίσθη συμβολικά, ὡς Βουλευτής καί Ὑπουργός στήν συντηρητική Κυβέρνησι τοῦ Κων. Μητσοτάκη, τό 1990.
[Καταπολεμᾶ τίς προδοσίες τοῦ “Μακεδονικοῦ”]
Ἦταν 4η Φεβρουαρίου 2018. Κατά τίς ἔσχατες ἡμέρες του, ὑπέργηρος ὤν, 93 ἐτῶν, μετεῖχε δυναμικά στίς Παλλαϊκές διαδηλώσεις κατά τῶν Προδοτικῶν συμφωνιῶν τῶν Πρεσπῶν, γιά τά Σκόπια (12 Ἰουνίου 2018). Στή πλατεία Συντάγματος τῶν Ἀθηνῶν, ἐνεφανίσθη μπροστά σ’ ἕνα ἑκατομμύριο (1.000.000) Παν-Ελλήνων. Πρῶτος, νεάζων, ἐπάνω στήν ἀναπηρική πολυθρόνα του, μέ τήν Ἐθνική Σημαία νά τούς ἐμψυχώνη καί νά τούς πυρπολῆ. Ὡμίλησε μέ νεανικό παλμό, συναρπάζοντας τά ἀγωνιζόμενα πλήθη.
Σελάγιζε, Ἐμπνευσμένα, Ἐνθουσιαστικά, Πατριωτικά, καταπολεμώντας τήν τότε ἄτεγκτη, ξενοκίνητα δρῶσα, ἀριστερή Κυβέρνησι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τοῦ Ἀλ. Τσίπρα. Ἀλλά καί καταφερόμενος ἐναντίον τοῦ Κυρ. Μητσοτάκη τῆς ἀντιπολιτεύσεως τῆς Ν.Δ., πού κρατοῦσε τό “Ἴσιο” στό συντελούμενο δρᾶμα. Τοῦ νῦν τά ἀνάλογα δρῶντος, δῆθεν Πρωθυπουργοῦ.
« Ἔγκλημα ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν...», ἐβόα στό Σύνταγμα. Ἑπομένως, δέν λογίζονται ὡς ἐγκληματοῦντες, ὅσοι τήν ψήφισαν, τήν ἐπιστηρίζουν καί τήν ἐφαρμόζουν;
«Ἡ Μακεδονία εἶναι μία // καί ἦταν, // εἶναι καί θά εἶναι // πάντα Ἑλληνική», βροντοφώναζε τότε ὁ Μίκης Θεοδωράκης. Ἀποκαλύπτοντας καί κατακεραυνώνοντας τό ὡς αὐτόχθονο ξεπουλημένο Πολιτική Κατεστημένο.
[Ἀντι-Μνημονειακός γιά τήν Ἀνεξαρτησία]
Θά ἦτο μεγίστη ἀσέβεια νά παραλείψουμε, τίς ἔμπονες Ἀντιμνημονιακές ἀγωνιστικές πρωτοβουλίες τοῦ Μίκη. Τίς διαπρύσιες καταγγελίες γιά τήν μνημονειακή Οἰκονομική Κατοχή τῶν προηγουμένων τεσσάρων (4) “Δῆθεν” Ἑλληνικῶν Κυβερνήσεων.
Ἰδού τί ἐκραύγαζε μέ ἀσύληπτο ἄλγος ψυχῆς:
«(Τά μνημόνια) ... φυσικά συνίσταται σέ ἐπαχθεῖς ἀποικιακούς καί ἐξευτελιστικούς ὅρους, πού ὄχι μόνο μᾶς ἐξοντώνουν οἰκονομικά καί κοινωνικά ἀλλά συγχρόνως μᾶς προσβάλλουν βαθύτατα ὡς λαό καί μᾶς περιφρονοῦν ὡς ἐλεύθερο καί κυρίαρχο ἔθνος...».
«... παρέλειψε (ὁ κ. Τσίπρας) τόν κύριο, τόν μέγιστο, τόν βασικό λόγο γιά τόν ὁποῖο θά πρέπει νά καταγγελθεῖ αὐτό τό ἐπαίσχυντο Μνημόνιο. Καί αὐτός εἶναι ἡ ἐπανάκτηση τῆς Ἐθνικῆς μας Ἀνεξαρτησίας!». ...
Ἀπόλυτα καί μέ σαφήνεια, τούς καταγγέλλει ὡς Ἐφιάλτες καί Προδότες, ἀφοῦ κατέλυσαν τήν Ἐθνική Ἀνεξαρτησία καί ἐγκατέστησαν μία ἰδιότυπο Ὑποδόριο Ἀποικιοκρατική Κατοχή.
«Γιά ὅσο καιρό ἰσχύει ὁ Μνημόνιο, πρέπει ὅλοι οἱ Ἕλληνες νά ντρέπονται, ... (δἐν γνωρίζω) λαό πού νά παρέδωσε τήν Ἐθνική του Ἀνεξαρτησία καί νά δέσμευσε ὁλόκληρη τήν ἐθνική περιουσία γιά λίγα ἀργύρια. ... μᾶς ὑβρίζουν, ἀφοῦ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι βγάλαμε τά μάτια μας μέ τά ἴδια μᾶς τά χέρια». ...
Κατακλύων τά γραφόμενα, ἐξαίρει καί ἐν προκειμένῳ, ὡς πρότυπο, Ἡγέτου, ὄχι Ἱκέτου, τόν Ἐθνικό Κυβερνήτη τῆς Νίκης, τόν Ἰ. Μεταξᾶ. Ὅπως ἀκριβῶς ἔδρασε τότε στά νιᾶτα του, καί τώρα, τό 2012, στά βαθειά γηρατειά του, στά 87 του ἔτη. Δέν τόν ἀποκαλεῖ, οὔτε Δικτάτορα οὔτε κάτι ἀνάλογο, ἀλλά, θριαμβευτή Κυβερνήτη τοῦ Ἔθνους.
«Μία παρόμοια διαφορά (παρανόμου καί ἐπαχθοῦς χρέους) λ.χ. λύθηκε μέ τόν καλλίτερο τρόπο ἀπό τήν Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν τήν ἐποχή τῆς διακυβέρνησης τῆς χώρας ἀπό τόν Ἰ. Μεταξᾶ. ... Μέ στάση πληρωμῶν μέ ἐπαναδιαπραγμάτευση ἀπό μηδενική βάση γιά τό νόμιμο ὕψος τοῦ χρέους ἑνός κράτους». (Μίκης Θεοδωράκης, Ἀνακοίνωσις, Ἀθῆναι, 3/6/ 2012).
Β’ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΟΙ ΑΝΤΙΤΙΘΕΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΜΙΚΗ
[Προςῆλθαν στήν Κηδεία οἱ ἀντιτιθέμενοι Φαρισαῖοι]
«Ἑκάς οἱ βέβηλοι» (= Μακριά οἱ βέβηλοι, νά ἀπομακρυνθοῦν οἱ ἀσεβεῖς) διεκήρυτταν οἱ ἀρχαῖοι σοφοί. Παρόντες, στήν Ἐξόδιο Ἀκολουθία, ἅπαντες ἀνεξαιρέτως, οἱ “Ἐπίλεκτοι” συνεργοί κάθε Ἐθνικῆς καί Χριστιανικῆς μειοδοσίας. Προςῆλθαν στήν κηδεία, τήν 8/9/21, χωρίς κανένα ἴχνος ντροπῆς καί σοβαρότητος.
i. Πρῶτοι καί καλύτεροι οἱ Μνημονιακοί, οἱ τέως καί οἱ “δῆθεν”, πρόεδροι καί πρωθυπουργοί: Ὁ Κάρολος Παπούλιας, ὁ Προκόπιος Παυλόπουλος, ὁ Γεωργ. Ἀνδρ. Παπανδρέου, ὁ Λουκ. Παπαδήμας, ὁ Ἀντών. Σαμαρᾶς καί ὁ Ἀλεξ. Τσίπρας. Οἱ πρωτοστάτες τῆς ἐξαθλιώσεως τοῦ λαοῦ μας. Ἀλλά, καί οἱ Βουλευταί οἱ κατακυρώσαντες μέ τήν ψῆφο τους τά φρικτά Μνημόνια, ὁμολογοῦντες συγχρόνως, οἱ ἄθλιοι, ὅτι δέν τά εἶχαν οὔτε κἄν ἀναγνώσει.
Ἁπαξάπαντες οἱ ὑπόλογοι τῆς ὑποδουλώσεως στά Μνημόνια τῆς Χιτλερίτσας τῆς “Γοτθίας” (Γερμανίας). Οἱ ὑποτάξαντες καί ἐξευτελίσαντες τήν Πατρίδα στήν «Εὐρωπαϊκή Ἕνωσι» (Ε.Ε), μᾶλλον στήν «Γοτθιακή Ἕνωσι (Γ.Ε.)».
ii. Συναπτά, οἱ συνειδητοί ἐπιλήσμονες τῆς Μακεδονίας, οἱ πρωτεργάτες τῆς προδοτικῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν. Οἱ ὑπογράψαντες μέ θανατηφόρο δηλητήριο τήν Ἀνθ-Ελληνική συμφωνία. Οἱ δύο τέως, ὁ Προκόπιος Παυλόπουλος καί ὁ Ἀλέξιος Τσίπρας. Ἐπίσης, ὁ συνεγκαταστήσας στήν Ἱερή Μακεδονία τό «Βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» (Ματθ. κδ’ 25), ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, ὁ ἀφωρισμένος. Καί φυσικά πολλοί ἄλλοι συνοδοιπόροι κάθε προβατοσχήμου Ἀνθελληνισμοῦ.
Ἐπίσης καί ... πολλοί Ὑπουργῖσκοι, Ἄβουλοι Βουλευταί, ἀτιμασμένοι ἐπικυρώσταντες τή μελανή Ἀντι-Μακεδονική συμφωνία τῶν Πρεσπῶν καί, καί, καί ...
|
[Ἀπ. Παῦλος]: «... μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον·... // ἀποκαλυφθεῖ (-οῦν) ὁ (οἱ) ἄνθρωπος (-οι) τῆς ἀνομίας͵ // ὁ (οἱ) υἱὸς (-οί) τῆς ἀπωλείας͵ ... // τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας· ... // τότε ἀποκαλυφθήσεται (-σονται) ὁ (οἱ) ἄνομος (-οι)͵ // ὃν (οὕς) ὁ Κύριος [Ἰησοῦς] ἀνελεῖ τῷ πνεύματι ...» (Β’ Θεσς. β’ 3-7). [Παράφρασις]: [Νά μή σᾶς ἐξαπατήση κανείς // μέ κανένα τρόπο...// θά ἀποκαλυφθοῦν οἱ ἐγκληματίες, // τά τέκνα τῆς καταστροφῆς. ... // πραγματοποιεῖται τό μυστήριο // τῆς φαινομενικῆς κυριαρχίας τοῦ κακοῦ..., // ἀλλά θά ἀποκαλυφθοῦν οἱ παράνομοι. ... // καί ὁ Κύριος θά τούς σφαγιάση // διά τοῦ Πνεύματος...]. |
[Προσαράζουν ἀσεβῶς “Σταυροπόδι” στόν Καθεδρικό Ναό]
Εἰδικά ὁ ὡς πρωθυπουργός, ὁ Κυρ. Μητσοκάκης, ὁ ἀφωρισμένος, προσάραξε “Σταυροπόδι” μέσα στόν Καθεδρικό Ναό, ὅπου ἐτελεῖτο ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία. Χαλαρά, μέ τό χέρι ἀκουμπισμένο στό διπλανό κάθισμα, χωρίς ἴχνος συνειδήσεως γιά τήν δακέθυμο στιγμή.
Φυσικά, ὁ κάθε Ἀφωρισμένος, ρητῶς Ἀπαγορεύεται ἀπό τούς Ἱ. Κανόνες νά εἰσβάλη σ’ ὁποιοδήποτε Ὀρθόδοξο Ἱ. Ναό καί νά παρίσταται σέ τελετουργία. Τ’ ἀκοῦς ... Προκαθήμενε;
Ἀναλογιζόταν, τρέμων, τίς στεντόρειες ἰαχές αποδοκιμασίας τοῦ λαοῦ ἐναντίον του, πού τόν ἀπεδοκίμαζε εἰσβάλλοντα ταχέως στόν Ἱ. Ναό: «Μητσοτάκη Κάθ... ..., Μητσοτάκη Κάθ... ... ». Γι’ αὐτά τά συνθήματα καί διαπληκτίσθη ἔντονα καί φανερά μέ τόν Δημ. Κουτσούμα.
Γιά ποιά αἰτία ἐδέχθη τήν κατακραυγή; Γιά ... τά ἄτεγκτα “Σπιτο-Κλειδώματα” καί τά “Λουκέτα Ἐπιχειρήσεων” (Lockdown) τοῦ Κορωνοϊοῦ Covid 19. Γιά ... τίς Ἄσβεστες καταστρεπτικές πυρκαγιές, Ἰουλίου-Αὐγούστου 2021. Γιά ... τά Ναζιστικά ὑποχρεωτικά ἐπικίνδυνα πειραματικά Ἐμβόλια, τίς “Γενετικές Μηχανές” τοῦ mRNA. Γιά τό ἀκαταδίωκτο τῆς ἐνόχου ἀνευθύνου “Κυβερνήσεως τῶν Λοιμοξιολόγων”.
Ἀνάλογο στάσι προσβολῆς τῆς Ἱερότητος τοῦ Χώρου καί τῆς στιγμῆς, “Σταυροπόδι”, ἐνεφάνιζαν καί ἕτεροι δύο συγκάθεδροι. Ὁ τ. πρωθυπουργός Ἀλ. Τσίπρας καί ἡ πρόεδρος τοῦ ΚΙΝΑΛ, ἡ Φώφη Γεννηματᾶ!
Καμιά αἴσθησις ἔστω τυπικῆς σοβαρότητος καί εὐθύνης. Ἆραγε, γιά ποιές ἁμαρτίες μας καταντήσαμε, χωρίς Γνησίους Πατέρες καί Προφῆτες, ἕρμαια στά χέρια “Σαλτιμπάγκων” καί “Δούλων”; «Στήν ἐποχή τοῦ Πάγκαλου ... // σταυροπόδι στίς αὐλές // τί ’ναι αὐτά πού λές;» (Στίχοι, μουσική: Γιῶργος Μητσάκης, τραγούδι Γ. Νταλάρας).
Ἀναμφιβόλως, αὐτή ἡ στάσις τῶν σκλάβων τῆς “Γοτθίας”, δυσαρέστησε τά μέγιστα καί τόν κύριο ὁμιλητή, τόν ἐγγονό τοῦ Ἱερέως καί Διδασκάλου. Τόν Δημ. Κουστούμπα, ὁ ὁποῖος φέρει τό ὄνομα καί τό ἐπώνυμο τοῦ παπποῦ του. Ἐκεῖνος ἐγεννήθη στόν Κέδρο Καρδίτσης καί ἐσφαγιάσθη φρικτά ἀπό τούς Ναζί, στούς Βελεσιῶτες Δομοκοῦ, κατά τό 1944.
[«Νάτος πετιέται»... “Ξω-Πετᾶ” τούς “Μνηστῆρες” ἀπ’ τό Ἱ. Ναό]
Ἀντιπαραβάλλουμε τά δρώμενα μέ τήν “Μνηστηροφονία” τοῦ Ὀδυσσέως (Ὀδ. χ’ 35-41, 266-268, 382-387). Κινεῖται τό φέρετρο, σιέται καί τρέμει. «Ἀνδρείκελα, Ἀνδράποδα, // “πωλοῦν” τήν ἅγια Χώρα». Ὁ κοιμηθείς, ἔδινε τήν ἐντύπωσι πώς προετοιμάζεται νά πεταχθῆ ἐπάνω. Ξαφνικά, αὐτός, «Νάτος πετιέται, νάτος πετιέται... μέ τό σπαθί στό χέρι...». Νά ἐξωβελίση ἔξω ἀπό τόν Ναό, ἀπό τήν ἐκκλησιαστική τελετή ὅλους τούς “Ξενοτρόπους Μνηστῆρες” τῆς ἐξουσίας. Ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἐπιόρκους καί τούς ὑποκριτές ψευτοφίλους του.
Ἀλαλάζει καί βοᾶ: «Βράχο, βράχο τόν καημό μου, // τόν μετράω καί πονῶ. // Κι’ εἶναι τό παράπονό μου // πότε Μάννα (Ἑλλάδα) νά σέ δῶ, // ἀπαλλαγμένη ἀπό τό Τσεταριό, τό κρυμμένο Γυφταριό...».
Κάπου στόν αἰθέρα, ἀντηχοῦσε ἡ πάλλουσα συγκινητικά φωνή του: «Μακεδονία Ξακουστή// τοῦ Ἀλεξάνδρου ἡ Χώρα...// δῶξε τούς προδόταρους, // ἐλευθερώσου τώρα, ...».
Προβάλλουμε πώς, ἅπαντες οἱ συναγμένοι, οἱ μεγαλόσχημοι, οἱ καρεκλοκένταυροι, τό γροικοῦσαν, καί ὁ φόβος ἀποτυπωνόταν στά ἀλαμπῆ μάτια τους. Καθότι, εἶχαν καλυμμένες, ὡς λησταί, μέ μάσκες τίς μορφές τους. Διδάσκει δέ ἡ Πατερική “Φιλοκαλία” πώς, τό πρόσωπο συμμεταβάλλεται, ἀνάλογα μέ τήν ἐσωτάτη ἠθική ψυχική κατάστασι τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ κακότροποι ἀναδεικνύονται ἀπαίσιοι καί ἀποκρουστικοί. Ἀντιθέτως, οἱ δίκαιοι ἐκλάμπουν ὡς ὡραιόμορφοι καί ὡραιόψυχοι.
[Κατοχύρωσις Διαπρυσίου Πατριωτισμοῦ]
Ἐν κατακλείδι, ὁ παιδιόθεν ἐκδηλωθείς Διαπρύσιος Πατριωτισμός τοῦ Μίκη Θεοδωράκη καί στό γῆρας ἐπαναφλεχθείς καί ἀναζωπυρωθείς, γιά τά δύο συγκεκριμένα Ἐθνικά Ζητήματα, θά καταγραφῆ στίς περίλαμπρες ἐκρήξεις τῶν γνησίων τέκνων τῆς Πατρίδος. Ἐκείνων πού πολεμοῦν κατά τῶν “Νόθων”, τῶν “Ξενογεννημένων” καθώς καί τῶν “Γενιτσάρων” αὐτῆς τῆς Ἱερᾶς Ρωμιοσύνης.
Ἀείποτε, στήν Ἱστορία ἐμφανίζονται “Σαῦλοι”, πού μετασχηματίζονται, διά τῆς ἐνσυνειδήτου μετανοίας, εἰς “Παύλους”.
Προφανῶς, ὁ θυμόσοφος λαός ἔχει ἀπόλυτο δίκαιο, ὅταν διακηρύττει πώς, «Τά στερνά τιμοῦν τά πρῶτα».
|
{Εὐαγγελική Ἀναλογία} [Ὁ Κύριος ἐλέγχει τούς Τυράννους]: «... Οὐαὶ ὑμῖν͵ // γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί͵ // ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις͵ // οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι // ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν // καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. ...» (Ματθ. κγ’ 27). [Παράφρασις]: [... Ἀλλοίμονό σας // γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριταί, // (Δυνάστες τοῦ Λαοῦ) // (καί ὅλοι ἐσεῖς οἱ παρόντες στήν Κηδεία), // παρομοιάζετε μέ ἀσβεστωμένους τάφους. // Πού ἀπ’ ἔξω φαίνονται ὡραῖοι, // ἀλλά μέσα εἶναι γεμᾶτοι // ἀπό νεκρά ὀστᾶ // καί ἀπό κάθε εἴδους βδελυρή ἀκαθαρσία, Προδοσία καί “Ἐφιαλτισμό”. ...]. |
[1] Ἐδημοσιεύθη εἰς τήν ἐφημερίδα “Ὀρθοδοξος Τύπος”, Νο 2368, τῆς 17/9/21.
ΦΩΤΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΙΣ
|
|
4η Αὐγούστου: «Τέσσερα ἄστρα γύρω-γύρω. // Κι εἶναι στή μέση // ἥλιος λαμπρός. // Τέσσερα χρόνια ὅλο μύρο// Κι’ ὁ ἥλιος ὁ Αρχηγός». |
|
|
4η Αὐγούστου: «Τέσσερα ἄστρα γύρω-γύρω. // Κι εἶναι στή μέση // ἥλιος λαμπρός. // Τέσσερα χρόνια ὅλο μύρο// Κι’ ὁ ἥλιος ὁ Αρχηγός». |
|
|
Ἰωάννης Μεταξᾶς, (1871, Ἰθάκη-1941, Ἀθῆναι).
|
|
|
|
|
|
Βασιλεύς Γεώργιος β’
«... σεβασμό στό βασιλιᾶ»
|
|
|
« ... ἀγαπῶ τόν πατερούλη, //σέβομαι τόν Μεταξᾶ» (Μικη Θεοδωρακη).
|
|
|
4 Φεβρουαρίου 2018. Σό συλλαλητήριο, πάνω στήν ἀναπηρική πολυθρόνα του, γιά τή Μακεδονία: Μικροί και μεγάλοι μέ μιά σημαία στο χέρι |
|
|
4 Φεβρουαρίου 2018. Σό συλλαλητήριο, πάνω στήν ἀναπηρική πολυθρόνα του, γιά τή Μακεδονία: Μικροί και μεγάλοι μέ μιά σημαία στο χέρι.
|
|
|
Ο Θεοδωράκης στο Παρίσι το 1967 |
|
|
Ὁ Μίκης Θεοδωράκης |
|
|
Ὑποδοχή με «Γιούχα» σε Κυρ. Μητσοτάκη, Ἀφωρισμένο. Κατόπιν “Σταυροπόδι”, ὁ ὡς πρωθυπουργός, μπροστά στο φέρετρο
|
|
|
“Σταυροπόδι” μπροστά στο φέρετρο καί ὁ τ. πρωθυπουργός Ἀλ. Τσίπρας, καί ἡ πρόεδρος τοῦ ΚΙΝΑΛ, ἡ Φώφη Γεννηματᾶ
|
