Ο διαστρεβλωτής Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος σε μια αδέξια προσπάθεια να κουκουλωθεί ο φόβος μέσα σε ένα παραλήρημα θεολογικοφανούς αρθρογραφίας…

Ναυπάκτου Ιεροθέου, ποικιλόμορφη δειλία

Αδέξια προσπάθεια να κουκουλωθεί ο φόβος μέσα σε ένα παραλήρημα θεολογικοφανούς αρθρογραφίας…

Δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθούμε λεπτομερώς με ένα θεολογικά αδέξιο κείμενο, και να δώσουμε χαρά στους ανταγωνιστές του Μητροπολίτου Ναυπάκτου, για την κούρσα της διαδοχής στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Θα κάνουμε μόνο μια παρατήρηση. Το ποίμνιο δεν έχει ανάγκη τη γνώμη του Επισκόπου του. Αυτό που έχει ανάγκη είναι ο Επίσκοπος του να εκφράζει τη γνώμη των Πατέρων της Εκκλησίας.Οδηγήσατε τον κόσμο στο να προτεσταντίζει, Σεβασμιώτατοι, για να μπορείτε εσείς να παπίζετε ανεξέλεγκτοι, μπροστά στον καθρέφτη της καταπιεσμένης σας αυταρέσκειας.

Γράφει στον πρόλογο του ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου:

Τό νά ἀσχολεῖται κανείς μέ ἔντονα ποιμαντικά καί κοι­νωνικά ζητήματα εἶναι, κατά κάποιο τρόπο, ριψοκίνδυνο.

Εἶναι προτιμότερο νά μήν ἀγγίζη κανείς τέτοια ζητήματα καί νά ἀσχο­λεῖται ἁπλῶς μέ ἀδιάφορα θέματα, ἀλλά, τελικά, καί αὐτό εἶναι ἀτελέσφορο.

Ὡς ὑπεύθυνος ἐκκλησιαστικός ποιμένας χρειάζεται νά λαμ­βάνω ἀποφάσεις καί νά διατυπώνω τίς σκέψεις μου, γιά διά­φορα κρίσιμα ζητήματα γιά νά ἐνη­μερώνω τούς Χριστιανούς.

Ἄν εἶναι κανείς ἀσκητής στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἴσως δέν χρειαζόταν νά κάνη παρεμβάσεις, ἀλλά νά λέη τόν λόγο σέ αὐτούς πού τόν ἐρωτοῦν, κατά τό «εἶπε Γέρων».

Ὅμως, ἡ ποιμαντική διακονία ἔχει ὑποχρεώσεις καί καθήκοντα ἔναντι τῶν Χρι­στιανῶν πού ποιμαίνονται.

Λέγει ο Κύριος, όπως μας διδάσκει ο υμνωδός: “Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐμέ μιμεῖσθε”

Αν ο Σεβασμιώτατος έσπευσε on camera από τους πρώτους να εμβολιαστεί, μας δίδαξε με το παράδειγμά του. Πήραμε το μάθημα μας: Ο φόβος φυλάει τα έρμα.

Γιατί επιλέγει να εκτεθεί και με ένα ανθυπομέτριο θεολογικά κείμενο, όπου γίνεται φανερός ένας διάχυτος φόβος για το χρόνο παραμονής μας στο μάταιο τούτο κόσμο, μια αρρωστημένη αγωνία για την επίγεια ζωή.

Πόσο περήφανος είναι για τη σχεδόν μεσσιανική αντιμετώπιση των πολυεθνικών φαρμακευτικών κολοσσών και της επιστήμης, ενώ παράλληλα είναι σκανδαλώδης μέσα στο κείμενο η τραγική απουσία ελπίδας στο Θεό;

Μήπως η φωνή της συνείδησης ταράζει τον ύπνο των εμβολιασμένων Πατριαρχών, Αρχιερέων, Κληρικών και μοναχών;

Με αγάπη αναρωτιόμαστε.

Καλή μετάνοια και επιστροφή!

 

Του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor