ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ
Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Στην Κατοχή έκαναν και χαρουπάλευρο όσοι εύρισκαν χαρούπια, για να φάνε. Μια και βρισκόμαστε στο Τριώδιο, τα χαρούπια συνέτισαν τόσο τον Άσωτο ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση της επιστροφής, δηλαδή της Μετανοίας. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα περισσότερα σε περίπτωση γενικευμένης κρίσης. Αφού έζησαν οι παππούδες μας σε Κατοχή, θα τα καταφέρουμε κι εμείς με ό,τι έκαναν στα νιάτα τους κι εκείνοι: Σωστή οικογένεια. Την βάση. Αλλά ας μετακινηθούμε πολλές δεκαετίες πίσω, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και πολύ πριν από την Κοινωνία των Εθνών.
Οθωμανική Αυτοκρατορία με πτωτική πορεία τουλάχιστον από τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571, μάλλον δε, από την πρώτη πολιορκία της Βιέννης, το 1529. Της πήρε σχεδόν 4 αιώνες για να καταρρεύσει. Λησμονούμε όμως ότι κληρονόμησε μαζί με τα εδάφη που άρπαξε και τη βυζαντινή διπλωματία, την οποίαν ασκούσαν διά του Σουλτάνου Έλληνες, είτε εξισλαμισμένοι είτε καθαρά χριστιανοί. Τελευταία αναλαμπή, η εκπροσώπηση του Σουλτάνου από τον πολύ Αλέξανδρο Καραθεοδωρή της γνωστής οικογενείας, στο Συνέδριο του Βερολίνου του 1878 στο οποίο κέρδισε για 34 χρόνια ακόμη Συνεκτικότητα μέχρι και τη Βοσνία. Η ιστορική αλήθεια είναι αυτή και δεν αλλάζει.
Διεθνές Δίκαιο δεν είχε ακόμη εφευρεθεί τότε, και υπήρχε το Οθωμανικό Κράτος αναγνωρισμένο διεθνώς. «Δυστυχώς οι δύο λαοί (ενν. Έλληνες και Τούρκοι) διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές» και η τρόικα της εποχής με επικεφαλής την Αγγλική Πολιτική, δολοφονεί εξοπλίζοντας ελληνικά χέρια τον Κυβερνήτη Καποδίστρια και παραδίδει τη χώρα στη νεοδιαφωτιστική ελίτ των καλαμαράδων. 200 χρόνια τώρα, η ισοπέδωση έφερε καρπούς. Τόσο, που ο νεοέλληνας, φιμωμένος με κορονωμάσκες δεν έχει πλέον ίσως λόγω μη επαρκούς οξυγόνωσης, την εγκεφαλική ετοιμότητα να ξεχωρίσει δύο γαϊδάρων άχυρα στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ίσως πάλι επειδή οι «δυο γαϊδάροι» ανήκουν στο ίδιο γένος.
Το 1904, μετά από την γκρίνια από την ήττα του 1897, το ελληνικό αθηνοκεντρικό κράτος αποστέλλει τον νέο αξιωματικό Παύλο Μελά κρυφά μέσα στο Οθωμανικό κανονικό κράτος να αναχαιτίσει την πνευματική και βιολογική γενοκτονία του ελληνικού στοιχείου από τα ανεξέλεγκτα βουλγαρικά κομιτάτα της Εξαρχίας. Το πρόβλημα ξεκινά πριν γίνει εθνικιστικό ως θρησκευτικό, με το Πατριαρχείο να ανθίσταται και να συντονίζει τον Μακεδονικό Αγώνα. 115 χρόνια μετά, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πίστεψε ενεργώντας πρακτορικά και με βάση το διοργανωθέν Συνέδριο από τη CIA μερικών Προκαθημένων στο Κολυμπάρι που το είπε Σύνοδο Μεγάλη και Αγία το 2016, ότι αναγνωρίζοντας Αυτοκέφαλους τους δυτικοπαπόφιλους αναθεματισμένους δήθεν ιεράρχες στην Ουκρανία, θα εκφόβιζε τον Πούτιν και θα πήγαινε ο λαός με τους Ουνίτες. Μιλάμε για πολύ μυαλό!
Όταν κάναμε τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912 με την Τουρκία και το 1913 με τη Βουλγαρία για να απελευθερωθεί η Μακεδονία και κατόπιν η Ήπειρος και η Θράκη, Τουρκία ήταν εκεί στα χρόνια των παππούδων. Οθωμανική αυτοκρατορία για την ακρίβεια. Τότε όμως τα συμφέροντά μας συνέπιπταν με των Φράγκων της Αντάντ και η Αγγλία ήταν η τότε υπερδύναμη. Αλλά είχαμε Βενιζέλο. Και τον Βενιζέλο τον έφερε στρατιωτικό πραξικόπημα το 1909 στου Γουδί. Εκείνο όμως επειδή πέτυχε το λέμε Κίνημα. Το 1967 του Παπαδόπουλου το λέμε Χούντα επειδή χάσαμε την Κύπρο και κυνηγούσε κομμουνιστές. Το 1912 κομμουνισμός δεν υπήρχε. Μόνο που την Κύπρο το 1974 δεν την πρόδωσε ο Παπαδόπουλος. Αυτόν, τον ανέτρεψε το 1973 ο ταξίαρχος Ιωαννίδης με την ευκαιρία του Πολυτεχνείου διά των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ για να φύγει ο Παπαδόπουλος που είχε προκηρύξει εκλογές τον Φεβρουάριο του 1974 με πρωθυπουργό τον Μαρκεζίνη. Για να ανοίξει ο δρόμος ελεύθερα για το σχέδιο διχοτόμησης Άτσεσον που απέρριψε ο Γεώργιος Παπανδρέου και βρίστηκε εξ αυτού στην Ουάσιγκτον από τον Πρόεδρο Τζόνσον το 1965 και για την εισβολή στην Κύπρο που οργάνωσε ο τότε υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ ανθέλληνας γερμανοεβραίος Κίσσινγκερ. Ζει ακόμη και βασιλεύει ως τα σήμερα 99 ετών και συνεδριάζει στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ μαζί με την Κεραμέως και τον Μητσοτάκη και άλλα άνθη από τα ελληνικά θερμοκήπια. Ποιος τα γνωρίζει αυτά;
Συνεπώς, τότε το ελληνικό κράτος για να προστατεύσει και να απελευθερώσει συμπαγή τμήματα του ελληνικού Έθνους, που ζούσαν λόγω κατάκτησης 5 αιώνων σε «νόμιμα» οθωμανικά εδάφη, έκανε όταν ωρίμασαν οι συνθήκες εισβολή και πόλεμο πέρα από κάθε σημερινή έννοια Διεθνούς Δικαίου με την ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων λόγω συμφερόντων τους. Προηγήθηκε ένας με σημερινά δεδομένα «τρομοκράτης» Παύλος Μελάς ο οποίος άνοιξε με τη θυσία του δρόμο στη Μακεδονική γη και στους βάλτους των Γιαννιτσών. Ποιος σήμερα από τα σύγχρονα παπαγαλάκια αναφέρει την ιστορική αλήθεια, ότι η Ουκρανία και δη η ανατολική είναι Ρωσία; Τα σύνορα ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε τεχνικές μεταβαλλόμενες διπλωματίες.
Από την Ελασσόνα το 1912 μέχρι τα Ιωάννινα, τη Θεσσαλονίκη και τη Μάχη του Κιλκίς το 1913, 9 μήνες δρόμος. Από τη Γεωργία, Αρμενία μέχρι και την Ουκρανία με τα σύγχρονα πυραυλικά συστήματα σήμερα, ένα τσιγάρο δρόμος. Ο Πούτιν απλά κάνει ό,τι έκανε στη Γεωργία το 2008 για τη Νέα Οσσετία και Αμπχαζία. Ενώ βρίσκονταν στους ολυμπιακούς αγώνες στο Πεκίνο μέσα στο γήπεδο, ταυτόχρονα έδωσε εντολή για αστραπιαία εισβολή στη Γεωργία. Σε 2 μέρες τους έπιασε όλους στον ύπνο και απέτρεψε τα σχέδια του ΝΑΤΟ. Το ίδιο έκανε στην Κριμαία το 2014 που την ενσωμάτωσε στρατιωτικά με ένα δημοψήφισμα. Αυτό που έκανε κατ’ αναλογία ο ελληνικός στρατός στην Μακεδονία και Ήπειρο και πέτυχε, και στη Μικρασία και απέτυχε, λόγω εγκατάλειψης των «Συμμάχων». Συν το τεράστιο λάθος του Βενιζέλου να στείλει στρατό στην Ουκρανία το 1919 που εξόργισε τον Λένιν και στράφηκε ευμενώς προς τον Κεμάλ. Ολέθρια λάθη. Αν κάνει τα ίδια και ο Μητσοτάκης, ας προσευχηθούμε. Η Κριμαία πότε δεν ήταν Ρωσία; Δίπλα στην Οδησσό. Οδησσό της Ουκρανίας λέγαμε για την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας ή της Ρωσίας; Μην τρελαθούμε!
Η Ουκρανία είναι ένα κατασκευασμένο κράτος από το 1919. Το ανάλογο σε μικρογραφία με τα Σκόπια. Στο Κίεβο έγινε ο εκχριστιανισμός των Ρώσων από τους Βυζαντινούς το 988. Η περιοχή της Ουκρανίας είναι η πνευματική κοιτίδα των Ρώσων και μια απέραντη στέπα ενεργός ζώνη. Όπως το Κοσυφοπέδιο για τους Σέρβους, το οποίο αρπάχτηκε δι΄ενός παράνομου δημοψηφίσματος και εποικισμού Αλβανών. Ομοίως και στη Βοσνία τα ίδια χάλια δημιούργησε το ΝΑΤΟ με θύλακους ισλαμικούς με το βραχύδοξο σχέδιο της απομάκρυνσης της ρωσικής επιρροής. Τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης. Θυμίζει κάτι από «Βόρεια Κύπρο»; Την Τουρκία με πλήθος εισβολών στα όρια γενοκτονιών σε γειτονικά της κράτη από το 1974 μέχρι και σήμερα ουδείς την ενοχλεί ούτε της επιβάλει κυρώσεις. Ω της υποκρισίας! Δημιουργεί προϋποθέσεις και όρεξη για «Δυτική Θράκη»; Δημιουργεί προϋποθέσεις στην Κίνα για να καταπιεί την Ταϊβάν; Τα ερωτήματα δεν είναι καθόλου ρητορικά. Η στρατηγική γωνία της Κριμαίας κοιτάζει κατευθείαν την Κωνσταντινούπολη. Τη λιμική γενοκτονία του Γολοντομόρ στην Ουκρανία όπου ο Στάλιν ξεπάστρεψε από την πείνα 12 εκατομμύρια το 1933 τη θυμάται μήπως κανείς; Ας ψάξει για να μάθει.
Το 2020 με τον πόλεμο της Αρμενίας η Ρωσία βάζει πόδι στο Αζερμπαϊτζάν και δουλεύει την Τουρκία τάχα με φιλία. Η ρωσική αρκούδα ποτέ δεν ξεχνά. Την πλήρωσε βέβαια η Αρμενία χάνοντας με στρατιωτική ήττα το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Τα σύνορά της όμως εξακολουθεί να τα εγγυάται η Ρωσία και για πρώτη φορά έχει η Ρωσία στρατό στο Αζερμπαϊτζάν. Αυτά πιστώνονται στις στρατηγικές επιτυχίες του Προέδρου Πούτιν απέναντι στα ολέθρια και βλακώδη λάθη των Δυτικών του ΝΑΤΟ. Και πάνε οι Δυτικοί να βάλουν πυραύλους στην Ουκρανία και η Ρωσία θα το δεχτεί; Η ίδια υποκριτική τακτική των Σταυροφόρων.
Η αναγνώριση των αναθεματισμένων της Ουκρανίας ως επίσημη εκκλησία από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ο οποίος παρέλαβε Πατριαρχείο και θα παραδώσει όπως φαίνεται Επισκοπή, και που τον ακολούθησε η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αλεξάνδρεια, στο ίδιο πολιτικό κλίμα. Οικονομική αστάθεια. Ο χρυσός καλπάζει. Στέλνουν τώρα οι Δυτικοί όπλα στην Ουκρανία για να συντηρούν τον πόλεμο και να ανεβαίνουν οι τιμές των καυσίμων και να κερδίζουν οι μεγάλοι. Το πρώτο κέρδος. Ήδη οι μετοχές των αμερικανικών πετρελαίων ανέβηκαν. Θα πουλάνε τώρα στην Ευρώπη ακριβότερα. Ο πόλεμος πόλεμος και οι μπίζνες μπίζνες, Τους αγωγούς στην Ουκρανία τώρα αυτή τη στιγμή, τους φυλάνε και Ουκρανοί και Ρώσοι και Νατοϊκοί. Λίγο πιο πέρα, οι ίδιοι πολεμούν μεταξύ τους.
Η Ρωσία είναι το μεγαλύτερο σε έκταση κράτος του κόσμου και υπερδύναμη πυρηνική. Οι αγωγοί και η ενέργεια προς την Ευρώπη περνά από όλη αυτή την περιοχή και ελέγχεται πλήρως από τη Ρωσία η οποία ενεργειακά και από πρώτες ύλες κατέχοντας και την αχανή Σιβηρία μέχρι τον Βερίγγειο, είναι αυτόνομη. Έχει με το μέρος της τους Άραβες τους οποίους εξοπλίζει στρατιωτικά και κυρίως τη Συρία. Τα έχει καλά με την Κίνα στην αγκαλιά της οποίας την έστειλε η πάλι βλακώδης πολιτική των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, οι οποίοι επιμένουν να διακρίνουν ως βασικό εχθρό αντί της Κίνας τη Ρωσία με τη θεωρία του Rimland του Spyckman αλλά και του μεγάλου εξωτερικού δακτυλίου AUKUS με την πρόσφατη συμφωνία, ως πλήρως ψυχροπολεμικό μοντέλο και μάλιστα πουλώντας τη Γαλλία. Αν σταματήσει να δίνει η Ρωσία φυσικό αέριο στην Ευρώπη, η Ευρώπη σταματάει να λειτουργεί. Η Γερμανία εξαρτάται από φυσικό αέριο κατά το ήμισυ από τη Ρωσία. Και αυτόν τον γίγαντα πάει η Δύση με κολαούζο τον Βαρθολομαίο, να τον χτυπήσει; Αστείο. Ποιος αντιλαμβάνεται ότι το κύριο πρόβλημα της Δύσης είναι η Κίνα; Ότι η Μέση Ανατολή μέχρι και το Ιράν χρησιμοποιείται από τη Δύση ως μια τεράστια Buffer Zone προς την Κίνα γι’ αυτό και ανέχεται το λαθρεμπόριο καυσίμων και όπλων στο Ιράν; Με την τήξη των πάγων στον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό που απελευθερώνει τη Ρωσία από τη θαλάσσια απομόνωση, είναι τουλάχιστον φαιδρό να την έχεις στρατιωτικό αντίπαλο.
Στην Ορθόδοξη Ουκρανία που έχει βάλει το πόδι του ο Πάπας με τους Ουνίτες και τους Πολωνούς και αυτοί συνεργάτες του Χίτλερ, τώρα υπάρχουν πολλοί ναζιστές που κακομεταχειρίζονται τους αυτόχθονες Ρώσους που ζούνε εκεί. Κι ας μη λησμονούμε το αυτόχθον ελληνικό στοιχείο της Ουκρανίας. Αυτά από τα συστηματικά ΜΜΕ, αποσιωπώνται. Όπως και από τις αναλύσεις των μαϊντανοφελλών, ότι πέρα από το ότι δεν υπάρχουν στη διεθνή σκακιέρα φιλίες και συμμαχίες παρά μόνο συμφέροντα, η Ρωσία ανέκαθεν όπως και στον Κριμαϊκό Πόλεμο τον 19ο αιώνα, όταν αποκόπτεται από την Ευρώπη, στρέφεται προς την Ανατολή. Ανατολική Μεσόγειο και Κίνα. Μια χώρα οργανικά και πολιτισμικά και γεωγραφικά αναπόσπαστο τμήμα της Ευρώπης, δεν τη χαρίζεις στην Κίνα. Η Ευρώπη αποτελεί ουσιαστικά μία χερσόνησος της Ρωσίας. Αυτό που βλέπει στον Παγκόσμιο Χάρτη και ένας μαθητής του Δημοτικού δηλαδή. Συνεπώς, δεν το έβλεπε μόνο ο Ντε Γκώλ όταν μιλούσε για μια ενωμένη Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια. Το αυτονόητο. Μα δεν τα διδάσκουν αυτά. Τους είναι ασύμφορο. Μόνο αν ψάξεις.
Σε αυτά τα αυτονόητα, οι σύγχρονοι Σταυροφόροι επιμένουν να χώνονται στο μαλακό υπογάστριο όπως συνηθίζεται να λέγεται, της Ρωσίας, με πυραυλικά συστήματα που σκοπεύουν τη Μόσχα και μάλιστα σε έδαφος της πολιτισμικής κοιτίδας τους Ουκρανίας, (Μικρής Ρωσίας μέχρι το 1919), με συμπαγείς ρωσόφωνους πληθυσμούς εκεί, οι οποίοι υποφέρουν σχεδόν γενοκτονία από τα ναζιστικά ουνιτικά ναζιστικά τάγματα. Το 1961 στην κρίση των Χοίρων στην Κούβα, γιατί οι ΗΠΑ επενέβησαν στην Κούβα – παρωδία έστω – για να αποτρέψει τους πυραύλους των Σοβιετικών κάτω από τη μύτη τους απέναντι από το Μαϊάμι; Τότε υποχώρησε ο Κρουτσώφ. Τώρα 8.000 χιλιόμετρα μακριά έρχονται γιατί; Αν ο Πούτιν εγκαθιστούσε πυραύλους στα σύνορα του Μεξικού με τις ΗΠΑ, θα ενεργοποιούνταν αυτονοήτως και αυτομάτως από το ΝΑΤΟ το Δόγμα Μονρόε. Το αντίστοιχο Ρωσικό, δεν γίνεται σεβαστό. Ουδείς καταλαβαίνει σήμερα ότι για τη Ρωσία, η Γιάλτα είναι πάντοτε παρούσα. Η έκπληξη θα είναι όταν θα ενεργοποιηθεί με την όποια μορφή της η Συνθήκη των Σεβρών του 1920 από τη Δύση. Για τα δικά τους συμφέροντα. Έργο καθαρά του τότε Προέδρου Γουίλσον. Αλλά τότε η Ρωσία θα είναι εκ των πραγμάτων δυναμικά παρούσα και θα ψάχνουν όλοι για μια κάποτε Τουρκία. Η μαθηματική θεωρία των Παιγνίων δεν αφήνει περιθώρια και οι άξονες σταθεροί και προαποφασισμένοι στη Μεσόγειο εδώ και 800 χρόνια. Πάντοτε οριζόντιοι και θαλάσσιοι. Απομένει ο ορισμός του χρόνου.
Απορία: Μετά από τον Β΄ Παγκόσμιο ποια επέμβαση στρατιωτική που έκαναν οι ΗΠΑ την κέρδισαν; Στην Κορέα το 1951; Στην Κούβα το 1961; Στο Βιετνάμ 10 χρόνια μέχρι το 1975; Στο Ιράκ το 1990; Στη Σερβία το 1999; Στο Αφγανιστάν το 2002; Στο Ιράκ το 2003; Ουδεμία! Και συνεχίζουν να κουνάνε δάχτυλα. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο πώς παγιδεύτηκε η Ελλάδα στο Δυτικό Μπλοκ και έκτοτε βρίσκεται συνεχώς μεταξύ σφύρας και άκμονος. Το 1945 που τελείωσε ο Πόλεμος, η Ρωσία ήταν κομμουνιστική και η επιλογή της Αγγλίας και μετέπειτα των ΗΠΑ που πήρε την ηγεμονική σκυτάλη, μονόδρομος. Το «ανήκομεν εις την Δύσιν». Υπήρχε και το προηγούμενο της Αντάντ. Πάντοτε η Ελλάς μετά από τον Καποδίστρια ήταν στραμμένη προς το Λονδίνο. Το οποίο παρεμπιπτόντως, παραμένει το κέντρο της δυτικής διπλωματίας. Πώς τώρα καταφέρνει αυτά που κάνει το Λονδίνο να τα χρεώνονται οι ΗΠΑ και όλοι να βρίζουν τις ΗΠΑ και το Λονδίνο που είναι το κυρίως υπεύθυνο να μένει στο απυρόβλητο, είναι Τέχνη. Να διευκρινιστεί, ότι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι παράνομη, επειδή η Ουκρανία είναι ανεξάρτητο κράτος. Εκεί πατούν για τις κυρώσεις. Και ο Ζελένσκι εξαπατήθηκε από τις ΗΠΑ όπως κι ο Ιωαννίδης κατά την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Ανόητοι αλαζόνες ηγετίσκοι.
Η διαχωριστική γραμμή που δεν φαίνεται στον Παγκόσμιο χάρτη είναι προφανώς ισχυρότερη από το αυτονόητο, που λέει ότι μια ΕΕ χωρίς Ρωσία, είναι κολοβωμένη και θνησιγενής στην ουσία της, όμηρος του Ατλαντισμού. Η απόλυτη ουτοπία. Η οποία ουσία βρίσκεται στην 1η μ.Χ. χιλιετία με το κοινό Ορθόδοξο παρελθόν της Παλαιάς και Νέας Ρώμης. Κάτι που ίσως δεν συνειδητοποιούν ούτε και οι ίδιοι οι Ρώσοι μέσα στην Οικουμενιστική αλλοτρίωση. Όσο για τους λεγόμενους Δυτικούς, επί μία χιλιετία δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να πριονίζουν το πολιτικό και πολιτιστικό κλαρί από το οποίο προέρχονται και να απομακρύνονται από αυτό. Κολλημένοι στο εκκοσμικευμένο μοντέλο της εξίσου ουτοπικής αλλοτρίωσης που θέλει να επιβάλλει τον μετανθρωπισμό με μηχανικά υποσυστήματα. Της τραγωδίας δηλαδή της Πτώσης με την αντικατάσταση του Θείου από το ανθρώπινο. Το αυτονοήτως απολύτως ουτοπικό και αδύνατον.
