Ἡ Μνήμη τῶν Ἁγίων εἰς Μνείαν τῶν προσδοκομένων ἄγει ἡμᾶς
Η ΚΑΡΔΙΑ ΠΑΛΛΕΙ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ, 1700 ΕΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ
«Εὐσεβής Κλήρος Λαός: Ὅσοι “Παπίσετε”, θά ἐξοστρακισθεῖτε»
|
{Ὁ κλαυθμός θά
μεταποιηθῆ σέ Χαρά} [Κύριος, πρό Πάθους]: «Μικρὸν καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με͵ // καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με. ... // Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν // ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς͵ // ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· // ὑμεῖς λυπηθήσεσθε͵ // ἀλλ΄ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται» (Ἰωάνν. ιστ’ 16, 20). [Παράφρασις]: «Σέ λίγο χρόνο δέν δέ μέ βλέπετε, // ἀλλά καί πάλι σέ λίγο θά μέ ξαναδεῖτε. ... // Ἀλήθεια, ἀλήθεια σᾶς ἀποκαλύπτω. // Ὅτι τώρα, ἐσεῖς οἱ μαθηταί μου, // θά κλαύσετε καί θά θρηνήσετε, // μέ τήν Σταύρωσί μου, // ὁ δέ κόσμος θά χαρῆ, // ἐνῶ ἐσεῖς θά λυπᾶσθε. // Ἀλλά ἡ λύπη σας // θά μεταποιηθῆ σέ ἄφατη χαρά καί εὐωχία, // μέ τήν Ἀνάστασί μου». |
Α. ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΚΩΝ/ΝΟΥ
i.
[Ὄνειρα
με τά πτερά τῆς ἀρετῆς]
Ἀποδεσμεύουμε τήν φαντασία μας, ὥστε νά τρελαθῆ, νά πετάξη εἰς τόπους, πού δέν ὀνειρευτήκαμε
καί δέν θά καταφέραμε νά πᾶμε.
Φίλος Κληρικός, προςῆλθε ταπεινός
προσκυνητής σέ παλαίφατα Ἱερά Σεβάσματα τῆς Παγκοσμίου Ὀρθοδοξίας καί διελογίζετο, ὀνειρευόταν, ὁραματιζόταν.
Ὅποιος ὀνειρεύεται ἄς ἔλθη μαζί μας. Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά ὀνειρευτῆ, ἄς ἔλθη μαζί μας. Χωρίς ὄνειρα δέν ἀρχίζει τίποτε, χωρίς ξαγρύπνια δέν τελειώνει
τίποτε. Παράδεισος, βρίσκεται ἐκεῖ, ὅπου τό ὄνειρο καί ἡ πραγματικότης συμβιώνουν μαζί. Παράδεισος καθίσσταται, ὁ τόπος ἤ ἡ κατάστασις, ὅπου συνυπάρχει, ἡ οὐτοπία (ὄνειρο)
καί ἡ πραγματικότης. Μά, τό ὄνειρο γιά νά ἐπιφέρη ὑπέροχο ἀποτέλεσμα πρέπει νά ταξιδεύση στήν δική του «Ὀνείρου Ὀδύσσεια». Ὡστόσο ἀδύνατον νά διανύσης, αὐτή τήν “Ὀδύσσεια”, τό ὄνειρο, δίχως τά
πτερά τῆς ἀρετῆς, καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἀληθείας.
ii.
[Στούς
Βασιλικούς Ἱ. Ναούς Ἁγ. Κωνσταντίνου]
Ἱεραποδήμησε λοιπόν, ὁ φίλος, στά Τρέβηρα (Τριέρ) τῆς Γερμανίας, τά ὁποῖα, παλαιά ἀνῆκον στήν Γαλλία. Ἐκεῖ δεσπόζει, ὁ πρῶτος Ἱ. Ναός, πού ἀνήγειρε, ὁ πρῶτος Χριστιανός Αὐτοκράτωρ, ὁ Ἅγ. Κων/νος. Δίπλα ἀπό τόν ἐν λόγω Ἱ. Ναό, στόν Καθεδρικό τῆς πόλεως, ἀποθησαυρισμένα, παρατίθενται, ὁ περίφημος ἄραφος “Χιτών” τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ. Καί ἕνα ἀπό τά καρφιά τοῦ Σταυροῦ. Καί ἡ Ἁγ. Κάρα τῆς Ἰσαποστόλου Ἑλένης, τῆς μητρός τοῦ Ἁγ. Κων/νου.
